Io. Nie. Madvigii ... Adversaria critica ad scriptores graecos et latinos ..

8쪽

In hoc altero adversariorum volumine, quod pr0pe duoSannos apud typollietas haesit, benevolam et peritam 0peram in corrigendis typorum erroribus mihi commodavit Clarei itius GertZius, discipulus carissimus, nec pauca extra illud c0rrigendi genus utiliter me monuit. Is eum in singulis scril,-ioribus praeter nostrae aetatis proximaeque editiones apparatueritico inalmetas, quibus eg0 perpetuo usus erami etium antiquiores, quae vari0rum n0tas haberent. diligentius, si iam

eg0 feceram, perScrutaretur, unam etiam et alteram recentissimam. quam ego n0n adhibueram, n0n ita pauca. iplae mea c0niectura emendaveram, . eodem m0d0 a superioribus eorrecta repperit, n0nnulla nuper. His emendationibus

primorum inventorum nomina in lilagulis iterum relegendis adscripsi brevissime, ne nimiam molestiam typothetae crearem, nec valde dolui sie n0nnullis novitatis gratiam detrahi. Nam pro novis tamen n0n immerito accipientur. quul adeo spreta et oblivioni tradita iacuerunt, ut magnam partem ne suspici0nem quidem ullam cuiquam obortam recentiores editores indiearent, in Caesare Nipperdeius aut Duebiae rus, in historiae Augustae script0ribus Εyssen harditus Iordanusqile aut Peterus, in aliis alii. et confirmatur veritas iterum inventa. Supersunt eiusdem generis nonnulla aliaque

quaedam Sero animadversa, quae hic cum minut0rum err0rum eorrectione eo loco p0nam, ubi facilius in oculos incurrant.

9쪽

Ρ. 25 v. 23. Ad confirmandam iii Lucret. 1 v. 1051 emendationem per se certam a in lcedit. quod in Lugd. 1 scrip- l

30 v. 5 ab imo siext. in haud l

ineti natis litteris scriptum

oportuit. 35 v. 23 yro ager Scr. acer. 40 v. J4 pro additu Acr. addita. v. 20 Pro amicum; scr. Rmicum :

103 - 104 p. 432.69 v. 10 etiam et inelinatis litteris scribi debuit.

Tu v. 4 ab imo. In Ovidii ep. her. II. 107 eandem versuum transpositionem commendavit Suringar apud Ialinium . 85 v. 6. Ovidii metam. VII. 558 eodem modo emendavit Oelisner. 89 v. s. In Ovidii mei. XI, 293 eadem emendatio a Fussiosacta est.

104 v. 20 sqq. Quae de Ovidii ex Ponto IV, 16, 33 scripSi, lin iis meae legis oblitus e lcodicibus interpolatis mu- liecturam pravam duxi, etsi trecte duos versus Ovidium lGratio tribuisse posui Tity- trique nomen pertinere ad bucolica ab illo scripta. Κmelioribus codicibus apparet

certa haec esse: Τityron antiquus.... ad herbaS. mediam versus partem in codice nostrorum parente legi non potuisse varieque coniectura suppletam esse. ΕΠieitur igitur haec scriptura. quod ad sententiam et universam orationis sormam attinet. certa, in duobus verbis dubia:

Tityron antiquas Imrisus revocareti ad herbas aptaque venanti Gratius arma daret. 119 v. 9. In Senecae inli p. v. 975 sententiae magis etiam quam fundunt satisfaciet fuderint h. e. , satis Sit hac- tellus sudisse . ibi v. 18 yro Danaae Opibus scr. Danais opibuS. 209 v. 2 ab imo. Legitur tamen ep. ad lam. VII. 32: addubitavi, num a Volumnio senatore esset, de suspicione. Sed ibi quoque olim scriptum suisse opinor addubitavi, an avol. 228 im. Iu Pison. 69 potest etiam in mentem veniretricatus est. quod usitatius est, sed minus proprium. Diuili od by Cooste

10쪽

rit, v 2. Distinetius dicere debui l

non Latinum esse quierere lui tali us) Iaciat. hoc est, Pe

, quod est operam do, mo- lρωάtum mihi rat, et a Cicerone .

Verr. I. 8. N. D. I. 4: ὶ et a Livio II, 57. 3. t X. 17, 1. ceti. dicitur. 274 v. 21 Caes. B. C. III, 25

cereius ventus Galliae Narbonensis proprius est. nec id nomen universe de certa venti regione dicitur. Itaque potius eori a Caesare nominati fuisse lvidentur. 278 v. 2 incante sie scripsi, ut calumniae loeum darem. Libteras laureatas satis novi; sed Pr erri insiqnia laureae in litteris recte negavi. 279 v. I 2 pro animos scrib. Rui

301 v. 14. Velleii Paterculi locum II. 20. bj eodem modo Κ hins Quaest. Veli. Lips.1860ὶ emendaviti 328 v. 17. De Senecae loeo ad Polyb. 46. 2) dubitationem iniicit, quod apud eundem epist. IOI, 13 legitur: quid

autem huius vivere est ' Sed

apud Valerium Maximum accedit ad insolentiam infinitivo adiuncta negatio setius

non dimicare , neque agitur,

quid Fabii dimicandi vitatio fuerit, sed cuius rei loco ea ab ipso habita aestimataque sit. 329 v. 24. Cum emendatione Valerio adhibita conseratur apud Senecam de tranqu. animi 4, 7 recte a Mureto

tactumque odore Proiciunt.

344 not. 2. Senec. ad Marc. 1, s. Decepit me notis apud Ficherium ambiguitas; nam in Α ob duas res in ipso contextu scribitur, tantum in D in margine: itaque id retineri debet. 351 v. 15 sqq Seuec. ad Maro.

12, 6. flatio pro salvo scribendum esse iam Murxtus viderat. 352 v. 19 pro Senecae non Acra b. Senecae libris non . 351 v. 11 sqq Senec. ad Marc. 16. 6.ὶ Non recte 3κν duaeis

ad filium rettuli, quod ad fortunam pertinet. Sed noea quidem effecisse dici potest. ut Marcia recte iudicet

et easum recte aestimet. 376 v I 1 Senec. de tranqu. an. I, 13. in Ineulta videantur sortasse ortum est ex inophaad antur incultu deantur . 377 v. 21. i Sere de tranqu. an. 5, 1. Praeterea scribendum