Io. Nie. Madvigii ... Adversaria critica ad scriptores graecos et latinos ..

21쪽

Lib. VI. cap. I.

TYNDARUS.

Nam pater expectat aut me aut aliquem nuntium, qui hinc ad se ueniat. Ergo animum advortas uolo, . . Illa enim nam pater me in cet. necessario e Tyndari,

hoc est, ficti Ρhilocratis, persona dicuntur, a Philocratis, qui Tyndarum se fingit, alienissima sunt. Ibd. 399 sqq. t II, 3, 41 sqq.). Quaerenti Philocrati, qui pro Tyndaro servo abiturus domum est, numquid Phil crates, cuius personam Tyndares agit, patri nuntiari velit Numquid aliud uis patri Nuntiari , hic respondet: ue hic ualere, et tute audacter dicito, Tyndare, inter nos fuisse ingenio haud discordabili

neque te commeruisse culpam neque me advorsatum tibi, beneque ero gessisse morem in tantis aerumnis tamen,

neque med umquam deseruisse te neque lactis neque fide rebus in dubiis, egenis. Quae in primis verbis offendunt, excusanda puto. Subiectis enim ei verbo, quod auditur nuntiari uolo), iis, quae communem Salutis mittendae sormam habent me his valerest, tolerabiliter per et adiungitur imperativus et tuta audacter dieito), et quemadm0dum dicatur inter se salutare, omisso altero obiecti accusativo, eodem modo serri possio missum in simili orationis forma subiectum nos inter nos Iutri , recte Lindemannus annotasse videtur. Sed quae sequitur laudis inter utrumque distributio, ea non solum male in duas partes divellitur, sed prorsus perturbatur subiectis in primo versu post te illis neque me adu. tibi, post quae

sic reditur v. 402 beneque ero sessisse morem ad servi personam, ut viti0sissime desit subiectum; sermonis enim lege necessario gessis εe resertur ad me, quod sententia n0n

patitur. Nimirum duo primi versus toti ad servi laudestiertinent: Neque te commeruisse culpam neque te advorsatum milia beneque ero gessisse morem in tantis aerumnis tamen,

quibus ex altera heri parte respondet h0c:

Neque med umquam deseruiSSe te, . . . Diuili od by Cooste

22쪽

Plautus.

Et hoc hem convenit, non deseruisse servum, minime alterum, non adversatum esse, quae apta servi obedientis laus est. Apparet minus attentum lectorem, cum post prius neque te statim alteram distributionis partem sequi putaret, me . . . tibi substituisse. Et mihi affertur e -MSS. Langit'. omissa est altera pars coniecturae, te. Menaechm. 105 I, 1, 29 . Codices: Domi domitus sum usque cum caris meis, et sententia et versu mendum arguentibus, in quo corrigendo non felices fuerunt editores. Dominus quidem pr0rsus inane et a sententia alienum est. Videtur scribendum: Domi dum inuituo sum usque eum caris mei S.

Oculum ecladito persolum Mihi, Menaechme, si ullum uerbum saxo, nisi quod

iusseris.

In Petraolum, quod pro desperato n0tatur, latet, 0pinor, prasulo. Quemadmodum Cyclopi 3 οχλ oculus effossus sit, sic sibi parasitus oculum pessulo effodi iubet, si verbum fecerit. Mil. 6Ior. 217 II, 2, 62 codicum vestigia, in quibus

est: tibi ego diso anheriatus uestis heus te adloqui Palestrio, paene manu ducunt ad hane scripturam: Tibi ego dico: ah feriatus ne sis, heus, Palaestrio, sublatis duabus vocibus, quae nescio quo errore ad heus additae sunt; ac feriatus ne sis subesse iam 'lades viderat, pro quibus infelicissime heureta, quod nihil hic agit. et hauscis substituta sunt. Ibd. 22I II, 2. 663. Codices: anteueni cante ueniet aliquia aliquos avitia cautu C cir mduce einercitu λλ. eX quibus efficitur, non longe a Camerarii sententia: Ante uenito aliqua illos aut tu circumduce exercitum. Aut anteveniri aut circumiri adversarios Periplecomenus iubet. Tu post aut ponitur noto usu, quo Horatius dixit:

Nec dulces amores Sperne puer neque tu choreas 0d. I, 9, Diuili od by Cooste

23쪽

Lib. VI. Cap. I.

l6i et Ovidius imet. II, 293ὶ: Quod si nec fratris nee te

mea cyratia tangit, alii alia.

Ibd. 223 II, 2, 683. Codices: Intercludite inimitas

commeatum, tubi muni uiam, pravo imperativi numero, versu fracto; nec ferri posse commeatua n0men, cui ne per Se quidem uia recte contraria ponitur, cum in proximo Versu Sequatur cibatua coinmeatusque, recto Rilachelius

iudicavit. Id vocabulum additum est, quum, quod Plautus I Suerat, cum praecedenti verbo coaluisset: Interclude iter inimicis, at tu tibi muni uiam. Qui commeatum eiunxit, a litteris at tu prosectus est. Interelude iter iam Buggius. Ιbd. 328, 329 ΙΙ, 3, 573. In codicibus scriptum est: Sed lares concrepuerunt nostrae. SCEL. . At ego illico obserui CD ila obseruis

fores.

Prima tria verba, quae Palaestrioni dantur, ad eius per80nam inepta sunt; neque enim ullas vere concrepuisse lares significatur in proximis, nec id Palaestrio curat; sed Sceledrus, qui se Philocomasium in Periplecomeni pedibus vidisse credebat et vidorat, quique, ne ea occulte Sed0mum militis relaizet, cavebat, totus in suspicione et observatione, fores sibi videtur concrepantes audire. Itaque ei haec verba danda sunt. Deinde autem ex obserui violenter et improbabiliter aut praesens aut futurum soboem 3ORilachi. efficitur: neque recte liuiusm0di sententia per at eum superiore coniungitur. Sine dubio Plautus obserui ex obserendo ut conserui, in8erui, quibuscum coniunctum est Serae nomen ) pro Obδeravi dixit. significatque Sceledrus seipsum lares clausisse et pessulum obdidisse, ne Philocomasium furtim ac sine strepitu per sores semiapertas irrepere posset. Sic igitur scribendum est, praeposito Sceledri

nomine: Diuili od by Cooste

24쪽

Sed sores crepuerunt nostrae; at ego illis aut iuris

obserui sores. Illieo sx illis et sequenti o natum.

Ιbd. 374 II, 4, 2I) o codicibus emcitur: Non possunt mihi sio B, ceteri mihi possuntὶ minaciis tuis tace oculi exfodiri. Pro minaeiis unus Α minis; pro exfodiri ceteri praeter A fodiri; tum ΑΒ hisee o lis, CD hisce oculi, quin Rilachelio tenendum erat, qui 486 hisee homines scripsit et alibi similia; hosee oculos perversissimum est, nisi potis

es e odire scribas. Tuia pro una syllaba est.

Ibd. V. bl4 sqq. II, 6, 34 sqq. , adhibitis aliorum

laedibus emendationibus, scribendum est: ut nesciam, utrum me expostulare tecum aequomst prius, si istaec n0n est haec neque uisast istaec mihi, an me expurgare tibi uidetur aequius.

Haec vera est diiunctio et illa expostulatio, si id est m) istaec non est 3i0 haec, cet. Ibd. bd8 II, 6, 1053 de Seeledro Palaestri0nis artibus

coacto suis oculis non credere scribendum est ex apertissimis codicum vestigiis . optima sententia, optimis verbis: Quoi id adimatur, ne id, quod uidit, uiderit. Ex quoi id adιmatur in Ba factum quod adi matur, in C qu i dimitiatur, in D qd inadimatur. Ibd. 639 s III. I, 43 quicquid fit de loco versus, quem Rilachelius icii Deit Plus dabo quam Proedicabo eae me uenustatis tibi), nulla est causa de lacuna cogitandi, si lenissimam adhibueris correcti0nem: Tute spro ut) aput to exemplum experiundi habeas neu petas laris. Ibd. 80l i III. I, 206J nihil erat mutandum nedum ineptum domi nomen inferciendum , sed adhibenda recta interpunctio:

25쪽

Lib. VI. Cap. I.

ille eiusmodi est, cupiet miser, qui nisi cet. Ibd. 881 sqq. III, 3, 8 sqq. . Acroteleutium meretrix, astutiis et calliditate freta, Peripleeomeni adm0nitionem sic aspernatur: Meretricem comm0neri

quam sane magni reserat, mihi clamst. Quid p egone frustra postquam adbibere aures meae tuae loream orationis, tibi dixi, miles quemadmodum potesset deasciari pSie Rilachelius ρdidit; in eodicibus v. 882 scribitur quin ego inmatro B), eso infrustro se). Sed quicquid de hoc versu statuitur, ineptissimo meretrix gl0riatur, Se, p0Stquam orationem Periplec0meni audierit, dixisse. quomodo decipi et salii miles posset; neque si ita esset. erat, cur contemptim loream orationis app0llaret. Scribendum est: Quin ego, ni frustror, priusquam adbibere aures meae tuae l0ream orati0nis tibi dixi, cet. Superba cum modestia dicit ni fruatror si allori. Ιbd. l319 IV, 8, 9ὶ eodicum haec est scriptura: ΡΗ. Ibo quamquam inuita sacio omni pietas scio ΡL. chant 8api S. CDF omni pietas sit eo chant 3apis . Animadverso, in omni litteram o e praecedenti voce 0rtam esse, facilis et certa nascitur e0rrectio: ΡΗlLOC. Ib0. quamquam inuita laci0, ni pietas coges. ΡLLUS. Sapis. Αptissime hoc dicitur: Invita facio. nec faciam, niSi

pietas c0gat. . Ex a geminato et co factum scio, ex gat. quod restabat, charit.

Este, ecfercite uos sagina, caedite, pro e0, quod editur: ecfercite uos, saginam caedite. Sagina, opinor, n0n caeditur. Diuili od by Cooste

26쪽

Plautus.

Illa hanc corrumpet muserem malesuada dam B uitilena io vitilena . Quod proximum erat positumque a Camerario et Lambino uuii lena, genetivi formam non Ρlautinam habet; substituendum igitur: malesuada uitiis lenia. Ita appellatur, quae malesuada vitiis lenocinatur. Ibd. 339 I, 4. 26 . Inepte Callidaniati ebrio quaerenti quis hie est ' Philolaches respondet: adest, tum callidamates. qui neque ante hominem n0rat nee n0men accepit, tamen n0mine salutat: euge. Philolaches, inusitata salutandi forma, subiecta deinde usitata: salve. Recta omnia erunt, si Delphium Callidamati respondentem fecerimu8: Adest, euge, Philolaches, tam Callidamatem salutantem.

Immo in 0ptumo. Parum apta ad Theuropidis personam, aedes emptas a filio libenter audientis, illa l0ci reprehensi0 qua Statim 0missa cupere se hercle ait inspicere pedes. Scriptum opinor fuisse: ΤΗΕUR. Bono in loco emit. TRAN. Perbono, imm0 in optumo. Aptissimus Tranionis personae ille est in augendo

I bd. 708-710 III, 2, 19-2l : Atque p0l nesci0, ut moribus sientuostrae; at haec, sat scio, quam me habet male, peius p0sthac fore, quam fuit mihi. Sic Rilachelius: codices in v. 709 at omittunt scribiturque habeat. Superiores inde a Camerario v. 710 peiuε-que edebant, contra c0dices; sed, illa omissa particula, ex

27쪽

Lib. VI. cap. I.

his: scio, quam me habet mule, peius posthae fore, quam est. nulla recte essicitur sententia; ea nascetur, geminata una syllaba: vostrae; haec, saι Seio, quamquam me habet male

peius posthac fore, quam fuit mihi. Ibd. 980 IV, 2, 64ὶ scribendum est: ΤΗΕUR. Vera cantas. ΡΗΑN. Vana uellem. Patris

amieiι'a uidelicet pro his: amicus uidelicet.

Terentii comoedias relegi nuper, cum Umpsenbachii opera instrumenti eritiei usus facilior certiorque et plenior esset factus, paucisque, quas ex superiorum temp0rum lectione annotatas habebam, coniecturis addidi paulo plures. Usus sum etiam Flecheiseni editione i 1861 . In Andria

Bembino codice n0s carere n0tum est.

Andriae bl 2 III, 2, 32) sic scribitur:

Multa concurrunt simul, qui coniecturam hane nunc lacio. Iam primum haec se e

Pamphilo

grauidam dixit esse. Sed barbarus est nullaque arte excusari potest indicativus facio, pro qu0 simpliciter restituendum est faciam. Haustis enim tribus extremis verbi litteris pr0pter particulam earundem litterarum cian , quae Sequebatur, male suppletum est facio. Recte Bothius in Eunuchi prologov. 9 restituit nuper perdidit, minus recte alii mmc nuper dedit, adverbiis inepte c0niunctis. Ibd. 619 III, 5. 13) Pamphilus, quam malo adiutore usus Sit Davo, querens, non hem dicere potest, Subiecta sententia interr0gativa pendenti, sed demonstrativa uti particula debet: en cen , quo fretua simi Ibd. 973 V, 6, 9 ΡΑ. Tum de puero, Dave. DA. Ah desine. Solus est, quem diligant di. CH. Salvos sum, si haec

uera Sunt. Diuili od by Cooste

28쪽

Terentius.

Nihil agitur de pueri felicitate, sed Davus, Pamphilnm omnia. quae sibi laeta ac selicia eveniant, enum rantem desinere iubens, satis se, quam sit beatus, intelligere ait: Solus es, queri diligant di. Iam Benileius. Ennueh. 307 II. 3. I 63. Codices habent: ΡΑ. Qui quaeso p CH. Amo. ΡΑ. Hem. CH. Nunc Parmeno, te ostendes. qui uir sies. Deest versui syllaba: nam duplicis in ostendes ictus reprehensio nil causae habet:) itaque editur e Benileii coniectura orienderis, multo minus apta verbi Drma. Scribendum erat: Nunc, Parmeno, tete ostendes, qui uir sies.

Fac sis nunc promissa adpareant; sic adeo digna res est, ubi tu neru0s intendas tu0s. Neque sic neque adeo aptum est. ineptissimum sic adeo. Scribendum sine dubio: suadeo: digna res est. ubi tu neru0s intendas tuos. Ibd. 520 III, 3, 143. Exponit Chremes, quid secum Thais locuta sit, et quid ipse eius verba audiens gitaverit: Rus Sunii ecquod habeam et quam l0nge a mari. Credo ei placere hoc; sperat se a me avellere. Non potest in hae oratione p0st tredo placere serri UeTat, tanquam secum ipse sermocinans inducatur. Id sic sere dicendum erat: Sic credebam: plaeet h0c ei: sperat cet. . Scribendum est, una littera mutata:

Credo ei placere h0e, vim asse a me avellere. Nam sperasse est in spem venisse, Uem cePisye.

quod scis, nescis, neque de eunucho neque de uitio uirginis. In suadendo et iubendo necessari0 scribendum nesci. Poterat ferri negetes; neseis ferri nequit.

29쪽

Lib. VI. cap. I.

Ιhd. 847 V, 2, 83. Videndum, ne, qui se summo timore huc illuc stigisse narret, parum apte dicat: ita miserrimus Fui fugitando, ne quis me cognosceret, potiusque scribendum sit: Rui fugitando, ne quis m. c. Ibd. 1003 V, 6, 2) seribendum videtur una littera minus: Numquam edepol quicquam iam diu, quod magis uellem

euenire, mi evenit, quam quomodo pro quod modo) senex intro ad nos uenit errans.

Neque enim, quod intravit, Pythiadi gaudio suit, sed modus intrandi et error. Ibd. 10l9 V. 6. 18):ΡΑ. Siquidem istuc impune habueris. PY. Verum. ΡΑ. Reddam hercis. ΡΥ. Credo. Nihil in Pythiadis persona apte significat vera m faut ιerum Continuanda sic Parmenonis verba: Si quidem istuc impune habueris; verum reddam hercle. ΡΥ. Credo. Heautontiniorumen. Il2 Ι. I, 60): Simul rem et gloriam armis belli repperi. uiro abundat belli et sine ullo, ut opinor, exempla. Seribendum videtur belle repperi. Ibd. I 48 I, I, 96): Decreui tantisper me minus iniuriae, Chremes, meo gnato facere, dum fiam miser. Non dum fit Menedemus miser, iniuria filio laeta minuitur, sed dum est. Videndum, ne scribi debeat:

dum tiruam miser.

Ibd. 20n I, 2, 3Iὶ oratio sic interpungenda est: nam parentum iniuriae unius modi sunt serme, paulo qui est homo tolerabilis;

scortari crebro nolunt, nolunt crebro conuiuarier. Diuili od by Cooste

30쪽

Terentius.

1b Nam illa paulo qui cet. hoc significant: si quis est paulo tolerabilior, vel : eius iudicio, qui paulo tolerabilis

est nec omnia Severe exigit, pronomine relativo Graeca consuetudine soς αν laxius adiuncto, ut alio modo fit Hec. 608 ΙV, 3, 2): Istue eat sapere, qui, ubiquomque πω Sit, animum Ipossis stectere. Tolerabilem autem Terentius dixit

pro toleranti et patienti, ut alibi placabilis active posuit, ut Lucretius mactabilem plagam dixit, alii alia; est. Lorenet. ad Plauti Mosteli. 1147.

tum ornatam ita, uti quae ornantur sibi, nulla mala re esse expolitam muliebri; Sic editur e cod. Bombino; in ceteris enim malam scribitur; sed languidissimum esse mala re muliebri, prorsus intolerabiliter addi in descriptione esse. apparet et senserunt alii. Itaque etiam ad anceps auxilium nuper Flecheisenus confugit. ut versum post 289 excidisse statueret. Ego cum anno, opinor, MDCCCXXX sic scribendum annotassem: Nulla malas arte eo politain muliebri, ut significarentur genae et malae sum carentes, et in ea emendatione, quam certam audeo dicere, mihi placerem, quod retracta vox rarior simul erroris originem aperiret ex ea cum adiectivo omnium frequentissimo confusa, vidi aliquotannis post, iam Lindenbrogium malam recto maxillam intellexisse. Paulo post v. 297 b63, quoniam, quid lep0ris elegantiaeve sit in hac coniunctione: quam dicit sordidatam et sordidam, non video, scribendum puto et horridam.

Immo ut patrem tuom uidi esse habitum, diu etiam duras dabit. Patrem SΠus neque bene neque male habitum viderat, sed tristi habitu, scribendumque uidi habitu; neque enim si quis substantivi accusativum interpretatur habitum, is accusativus hic serri potest mi est habitu . Sod quod Flecheisenus scripsit turbas dabit, ea locutio nihil significat,