장음표시 사용
31쪽
quod in patrem tristem et filii votis obstinato animo adversantem cadat. Duras dare Terentius quotidiani sermonis brevitatem sequens do auribus clausis nec preces admittentibus dixit. Poterat etiam surdas scribi, sed mutatione opus vix est.
Quid uini absumpsit, sific hoc dicens, se asperum, pater, h0c est; aliud lenius sodes vide. Primum sie ab imitatione orationis puellae seiungi et cum dicens coniungi debet; deinde vitiosa est geminatio pronominis hoc, quae recta esset, si duo vini genera diversis causis improbaret velut: hoe asperum, Pater, hoc
austerum est . Scribendum videtur: sic dicens, -RSperum, pater, h0e est, cet.
Magnarum saepe id remedium aegritudinumst. Hic usus vocabuli qui particulae quippe extra structuram orationis adhaerentis, ut latum pro solo quippe accipiatur, nullo alio exemplo Terentiano defenditur, nec magis qui particulis amrmantibus eodem modo subiecti herese qui, ecastor qui cet. , quae post Flecheisenum commem0rarunt Brixius ad Plauti Capt. 550, Lorenetius ad Mosteli. v. 8113, vestigium ullum est apud Τerentium. Itaque Vere0r, ne
seribi debeat: Quippini Ibd. 818 IV b, 143. Codex Bembinus: Quid igitur dieam tibi uisabisti mihi
amicam adduxti, quam non licitumst tangere. Recte Vmpfenbachius, tibi et mihi inter se e0ntraria
) V. 645 IV, 1. 323 iuvenis in eam emendationem incideram,
quam Aubertus occupavit: Quando tuos est animus natus strauior,hynoscentior.
32쪽
reserri iudicans, post dieam interpunxit. Scribendum videtur: quid igitur dieam 3 Tibi litauisti, mihi amicam adduxti, quam non licitumst tangere. I . t 006 V. 3. 4 . De codicis Bembint scriptura una littera detracta, quam etiam in reliqu0rum scriptura detrahendam esse vehementissime clamabat sententia rerum haebimus: Ρergin' mulier odiosa esse p tiliamne spro nutamneὶ ego rem umquam in uita mea uolui, quin tu in ea re mihi fueris aduorsatrix, Sostrata pQui enim in omni re adversatricem aliquam fuissoqueritur, is interrogat, ullane fuerit res, in qua n0n ad-Fersatrix fuerit, non, nullane. Sic cod. Riccard. J 'I . l018 sqq. V, 3, l6 sqq. . Codices sic scriptum habent: Sed cum IBemb. . alii quod) magis credundum siet, , id quod est consimilis moribus, conuinees sacile ex te natum; nam tui similis est probe.
In loco et sententia et versu fracto recentiores delendo grassantur, ea tollentes, quae et per se recta et apta ei Meessaria sunt neque additamenti ullam notam habent; qlli addidisset, saltem integrum verSum posuisset. Apparet contrarium evenisse, ut propter vocum similitudinem quaedam exciderent. Scriptum enim suerat ad hanc formam: Sed cum magis credundum siet, indidem esse oriundum id, qu0d est conaimile m0ribus,e0Buinees. sacile ex te esse natum; nam tui similis est pr0be. Esse in extremo versu iam alii addiderant. Ibit l027 V, 4, di neque superioribus recte adiungi potest quod neque ferri aut in sententia affirmativa. Scribendum est verbaque interpungenda sic:
33쪽
eius ut memineris atque inopis nunc te miserescat mei. Quid peto aut uesop Parentes me0s ut commonstres mihi. Phormionis v. 50I III, 2 I6ὶ tollendum Antiphontis nomen est, in cuius pers0na ineptissimo haec post lenonis verba interponitur misericordiae significatio. Ipso leno tam stultum esse Phaedriae postulatum dieit. ut eius se pr0pterea misereat. .
Ibd. bl 9 III, 2. 34 non intelligo, qui Dorio leno Antiphonti neganti, eum pati posse Phaedriae et Pamphilas
amorem distrahi, assentiri p08sit, cum Vehementer a se huiusmodi stultam bonitaram reiiciat, quove pertineat, quod leno de Antiphonte idem addat meque tu . Continuanda haec verba Neque eos neque tu) Antiph0nti sunt qui, qu0d dixit, colligit et asseverat, sua adiuncta persona. Non mygis tu, quam ego pati possem.
Quid ego aequo animo p Cupio misera in hac re iam de- sungier; sed qui id sperempNihil est. ceris ad huius loci sententiam, defungi in
aliqua re. Defungimur aliqua re. aliqu0 incomm0do, cum eo fortunae vim quasi redimimus et a 'pluribus gravioribusque liberamur mit etwas davon hominen). Nausistrata, reperto hoc mariti facinore, veretur, ne non ibi res finem habeat. sed plura similia subeunda sibi sint. Scripserat Terentius: Cupio misera ima hac re iam defungier. In eodem defungendi verbo et alibi erratum est et apud Ovidium trist. V, b, I 6 ubi e codicibus longe pluribus .et melioribus necessario scribendum est: Sit defuneta meis tempus in omne malis iras si e dureli mein Ungluch sur alle Zeit stet gemachi sein :. nihil est: meis malis in omne tempus Perfuncta. Diuili od by Corale
34쪽
sine ulla minima causa interpositum perspicuum et facilem orationis cursum turbat et eius rei, a qua Laches ad reliqua progreditur, propositionem: Phidippe, ego meis me omnibus scio esse adprime obsequentem, sed non adeo, ut mea saeuitas corrumpat illorum animos.
Nam est, quod me transire ad forum iam oportet. LA. Eo tecum una. Non debet servari oratio soloeca: est, quod ... oportet hoc est, cauSa, propter quam), praesertim eum codex Bem- hians coniunctivum habeat. Scribendum igitur, restituta ellipsi. cuius suppleminium adiectum necessitatem attuliti adicativum metri causa ponendi: Sam est, qu0d me transire ad sorum iam oporteat. LA.
inscitum ossores iniuriam tibi immerenti iniquomst. Fierine potest, ut non scribendum sit: Inseitum offerre iniuriam immerenti titu et iniquomst.
Nam si compererit crimini tua se uxor credidisse, Sententia necessario ea est, quam codices praeter Bembinum exprimunt, addito contra versum fatio ante credidisse: nam in erimini salsi significati0 nulla omnino est. Iam in Bembino scribitur tua se uxor se credidiMe, in F0 gubesse secus credidisse Benileius vidit. Versus rectus erit, si scripserimus: Nam si compererit crimen tua se uxor se a credidisse. Crimen credere non minus recte dicitur quam apud eiceronem facinus credere spro Rosc. Am. 68ὶ et opinioeressita pro Scauro I 0ὶ, ne Livium aut Ovidium testes dem.
35쪽
ΡΑR. Ere, lieetne scire ex is hodie, quid sit, quod Dei boni pAut quid istuc est, quod uos agitis Θ ΡΑΜ. Non licet.
ΡΑ R. Tamen suspicor. Ego hunc ab orco mortu0mp quo pacto pNequo ollipsis in v. 87b placet, et illud ipsum quo pacto ostendit, n0ndum quicquam Hrmenonem suspicari. Postea demum v. 877ὶ impudenter se scire est. Nec, si suspicaretur. interrogaret, num quid magni fecisset insohunc . . . mortuom D. Valde suspicor, Terentium reliquisse: Tamen marito Ego hunc ab orco m0rtuom. Vidst Parmeno ex ceter0rum summa laetitia, se Pamphilo insperatum bonum et salutem attulisse; quo pacto id fecerit, quaerit. Adelph. 278, 279 II, 4 l4, ibi. Postquam Syrus, Sannionis lenonis et creditoris amoliendi cupidus, dixit: Eamus; namque hic i Sanni03 pmperat in Cyprum;
Sannio, abire nolens, antequam res de argento consecta sit, et Syri festinationis causam intelligens, respondet: Ne tam quidem: Quamuis etiam maneo otiosus hic. In his verbis neque ne- quidem rationem habst, neque quamuis quomodo dicatur, expediri p0test. Scribendum est aptissima sententia: non tam quidem, quam uis; etiam maneo otiosus hic. Facile intelligitur, qu0modo ne ante quidem natum sit.
Satis mihi id hab0am supplici, dum illos ulciscar modo Ut versus fiambici oclanariti mensuram expleant, addunt meo meo modo ; sententiae pravitatem n0n tollunt aut tautologiam; quid est enim aliud, satis poenae habere si poenam, quam velis, imponas 3 Si tamen haec verba satis
36쪽
mihi id supplicii habeo possunt significare: satis poenae ab aliis exigo. Qui versum aut alteram partem versus delent, eos omitto; desperationis enim hoc est remedium. Scribi debet: Satis mihi id habeam solati, dum illos ulciscar m0do. Ibd. 350 IIII, 2, b2): Quid istic 3 cedo, ut melius dicas. Concedit Geta, melius dicere Sostratam. Sed interrogatio illa quid istis D ratione et sententia caret. Et aedi res aeeedo habent. Scribendum :Quid p isto accedo, ut melius dicas, id est, in istam partem.
Ah, minime: nunquam te aliter, atque es, in animum induxi meum. Vitiose dicitur aliter aliquem in animum inducere, sitque sit, pro eo, quin est: aliter aliquem e88e i. a. i. atque 3il. Scribendum: Ah, minime: nunquam te aliter, atque es, rade animum induxi meum.
Animum induco Terentius saepius dixit septem Saltem locisi; in animum, si hunc locum exceperi8, Heaut.lstra et prolog. 49 Hec. 292, 603, quanquam h0c p0Stremo loco valde in eam inclino sententiam, ut scribendum putem: S0n tute incommodam rem, ut quaeque est, ita animum induces pati Θ
Video eos sapere, intellegere, in loco uereri, inter se amare: scires liberum ingenium atque animum. Quo uis illos tu die redducaS. Soloecum est scires pro scisa de re praesenti, nec quod sequitur quo vis . . . redducas , recte dicitur, a praecedit significatio libertatis concessae et u8urpatae,
37쪽
Lib. VI. cap. I. quae non inest in hoc: seias liberum animum erae, sed laus
liberalis naturae. Scribi debet: vereri, inter se amare. Siris liberum ingenium atque animum; quo uis illos tu die
hoc est: etiamsi siveris libere illos moveri. Lucretium iuvenis ac prope adolescens ita legi et semel iterumque scholis tractavi, ut etiam signum quodammodo extollerem rectius eius carminis tractandi, scripta doaliquot lacunis codicum Lucretii commentations a. 1832;Op c. acad. Ι. p. 30bὶ demonstratoque, quam prave negligenterque Havercampius, Wayefieldius aliique rem egissenti Sed ea studia postea, quod quidem ad emendationem tentandam pertineret, iacere sivi, ipse alibi occupatus, aliis illum campum ingressis. Septem octove coniecturas, quas in margine libri qninti et sexti alleveram, a. 1846 Henrichsenio meo, eum in programmate scholaeothiniensis de stamento Gottorpiensi dissereret, subiungendas ei libello dedi: ex iis quae ad V, 30l et 780 et VI
792 pertinebant, nunc in contexta oratione leguntur saltero loco tantum apud Bomaysium et Munronem); paucissimas, quas praeterea in marginibus reterorum librorum annotatas rΘ- perio nec ab aliis occupatas nam non pauca alii post eodemve tempore reppererunt), hic ponam, ren0Vata unius et alterius ex illis prioribus mem0ria.
infinita aetas ante acti temporis omnis, cet. Vehstmenter displicet non solum diei oetas et lovα infnita celas, sed etiam diei oetas ante acti temporis. Scribendum est: longa dies et infinita aetas ante acti temporiS omnis.
disiectare solet magnum mare transtra, guberna autemnas, proram, malos tonsasque naumtis,
38쪽
23 per terrarum omnis oras fluitantia aplustra ut videantur et indicium mortalibus edant, ceti Mire post coacervationem et enumerationem, interp0gitis illis per omn. or. subiicitur quasi hoc generis nomen sit, quo omnia illa contineantur ναυάγιαὶ, quod est longe aliter. Itaque una littera mutata, unius sublata geminatione, scribendum videtur: per terrarum omnis oras fluitantia j stra, hoc est, sine usu ac temere. Iam participium resertur ad
0mnia, quae supra enumerata Sunt.
III, 788 sqq. V, 134 sqq. . Hunc locum alii satis
leviter transcucurrerunt, ut Lachmannus, alii infeliciter tractarunt. aut et in sententia et in verbis aberrantes, ut Bentleius graviter, aut verba ad sententiam non recte ac-eommodantes. Lucretius, ut breviter rem non obscuram mprehendam, animum animamque extra corpus gigni durareque non p0SSe, ex eo ostendit, quod, si fieri posset, ut animus a nervis et ganguine longure raset, multo lacilius in ipso corpore atque in e0dem vase manens sedem transferre et verbi causa in capite aut humeris esse
posset; quod si ne in ipso quidem corpore possit nisi
certo loco esse et crescere, multo minus extra corpus esse
posse. Ut haec sententia efficiatur, Munr0 verba sic
interpungit: quod si posset enim multo prius) ipsa animi vis
in capite aut umeris aut imis calcibus esse posset et innasci quavis in parte, soleret tandem in eodem homine atque in e0dem vase manere. Primum ne de enim dicam, quod totum argumentum superioribus annecti h posset a guod si avellit et condicioni interponit parenthesin ad apodosin pertinentem; isententia enim haec esse debet: si posset enim multo lacilius in eodem homine manere μ); deinde argumenti conclusionem ita pervertit, ut id, quod ad rem multo laciliorem declarandam pertinet, concludendo efficiatur; postremo particulam inruiem
39쪽
ineptissimam relinquit. Atquo in ea vitii sedem esse. Benueius animadvertit. Scribendum est ad hanc formam: quod si posset enim, multo prius ipsa animi vis in capite aut umeris aut imis calcibus esse posset et innasci quavis in parte soleretiam, dum in eodem homine atque in eodem vase
hoc est, dummodo, ita ut tamen saltem. quod Bemaysius in quinto libro scripsit: Quid, si posset enim' non dicitur usitate, ut significetur: Fingamus enim p0sse. λὶ III. 1066: Hoc se quisque modo sugit: at quem scilicet, ut fit, effugere haut potis est, ingratis haeret et odit, cet.
Lachmannus, ut vitaret at quem incommode concurrentia, at quom scribens, in pravam incidit temporis significationem pro causae sententiarumque coniunctionem tautologia non carentem. Ego sic litteras coniungo: Hoc se quisque m0d0 fugitat, quem scilicet, ut sit, cet. Nee me. movet, in tali praesertim re, Seneca de tranqu. an. c. 2), qui sic haec mem0ria stetus citat: Hoc se quisque modo semper fugit.
IV. 792 Sqq.: An magis illud erit verum 3 quia tempore in uno
consentimus, id est, cum vox emittitur una
tempora multa latent, ratio quae comperit esse, propterea fit, uti quovis in temp0re quaeque praesto sint simulacra locis in quisque parata. Versum 793 editores n0n expediunt; Lachmannus mutatum in alium locum transfert, ubi perincomm0dus
) Ηane coniecturam et eam, quae sequitur, et tertiam de V, 122 sqq. posui a. 1813 in carminibus selectis positarum Latinorum, quae tum scholarum causa edidi. Diuili od by Cooste
40쪽
25 est; Bernaysius delendum significavit: Munro scripsit: cum Mntimus id, et eum; sed ignavissimum est id, et prave peret adiungitur id. quod exempli causa adsciscitur. Nocuit stequens mendi genus, con pro non scriptum: An magis illud erit verum 3 quia tempore in un0
non sentianus sitem ut, cum vox emittitur una,
tempora multa latent, ratio quae c0mperit esse). propterea fit. uti eet. IV. 1050, 105I: Haec Venus est nobis, hinc autemst n0men am0ris haec illaec. primum Veneris dulcedinis in cor stillavit gutta, . . . Sie Lachmannus et Bemaysius squi non recte momenὶ 0rationem interpungunt, nulla in illis hinc illine reliota sententia et sublata illorum primum Veneris cet. cum superioribus e0niunc-lidae necessaria; nam in illis qu0que non de ordine et progressu, sed de origine prima amoris agitur. Sed n0n minus prave hoe ideo coniungitur hoeo illac stillavit gutta squae pr0n minum coniunctio pertinet ad rei n0tae, quae nunc offeratur, dem0nstrationem), pravumque est illud ipsum Veneris sileedinis gutto. Una littera mutata sententiam aptissimam
eleganter expressam reddet: . 'Haec illeae primum Veneris dulcedinis in cor stillavit gutta,
hoc est: Haec primum dulcedinis gutta, quae ad Venerem illieeret. in cor stillavit. V. t 22 Sqq.: quae procul usque adeo divino a numine distent, inque deum numero quae sint indigna videri n0titiam potius praebere ut posse putentur. quid sit vitali sensu motuque rem0tum. Primum coniunctivus distent in huiusmodi sententia relativa, qua transitur ad ipsius Lucretii sententiam superioribus contrariam, serri nullo modo p0test. Quod Munro quamdia ea enarrat, Lucretius quamvis in huiusmodi