장음표시 사용
11쪽
que determinatis rerum ideis innixa: Nos, in ruam, hujus conscii non nisi tertium attributignificatum in Metaphysicis adprobamus, e umque constanIer retinemus. I. 34 I.
attribu- Attributa ex sola entis essenisa torom ad determinantur 3.3 O. , quae conceP- conceptμ turn entis primum absolvit 3 3ης - ρ 'qure ex primo conceptu determinantur, conceptuum secundorum nomine veniunt g. 3is . . Attribvra ergo eviis sunt Gos conceptus secundi
Hinc non malo a nonnullis definitur attributum Per Conceptum .entis secundum, quo indicare volunt attributa ex essentia unice determinari, ab ipso tamen ente nonnisi nostro concipiendi modo differro, minimo vero realem ei inferre compositionem, cui conveniunt.
3. 342. mirabari Posito ente ponΗvtur effus attri. ρrum buta, et postis attributis sonitur en ,εν ε ex . cui conveniant. Posito enim enae Pinnitur ossentia s9. 3 2. , quae est coaceptuS enmtis PrimuS β. 322. . quo posito, Ponuntur conceptus secundi s . 317. . Sed attributa sunt conceptus entis fecundi s*. 3 I.F. Posito ivitur ente, ponuntur ejus attributa, Q. E. U. Sunt attributa affecti ones, quae ex sillae testia determinantur . 3 O.). Determinatorum itaque classe eontinentur attributa, quo rum determin us est essentia I95.), sed PQ seu Otarminato ponuntur ejus determinantia
12쪽
3. l97.) Positis itaque attributis, ponitur essentia. Hac autem posita, ponitur ens 9 33a . . Positis ergo attributis, Ponitur ens, cui con
veniant. Q S A' - v Quamvis adeo evidens sit, nullum dari neque com cipi posse ens, quod suis careat attributis; non tamen desuerunt, qui hanc rem in quantionem vocavere, ned vix ullius ponderis arSumentis, quae recenset & consutat Scheiblerus L. I. cap. 3. art. I. Quam Certum est ens gaudere essentia, tam certum quoque dc evidens manet, illud suis instructum esse attributis, quod nemo H negabit, nisi qui, sed absurde f. I96. , putet dari determinans sine determinato. Dicimus in conversa propositione, positis attributis poni ens, cui conveniant, quod non ita intellectum volumus, quasi posito quolibet attributo entis curtae speciei, poneretur ipsa eu-tis species. quod falsum esse docebunt attributa communia mox eXplicanda: In genere igi-' tur 9 non in specie interpretanda esst nostra asisertio, quod . positis attributis, necessario ponatur aliquod cns, cui conveniant; sunt enim attributa, ut statim demonstrabo, praedicata realia, quae de nihilo dc non ente praedicarine. queunt, enti dc alicui unice attribuenda. 3 ψ3.
Posita itaque essentia entis, po- Uexus eo-xuntur ebus attributa. Posita enim mMe essentia, ponitur ens s . 332. . at Posito ente, ponuntur ejus attrihu-ta g. 34a.). Ergo, posita essentia entis, ponuntur ejus attributa.
13쪽
CAP. I. DE AFFECTIONIE Usn- Hoc enunciato rectissime utuntur No-
tribuentes: Posito enim, quod Scriptura S. ponit Christum este Deum in omni vocis emphasi & potentia, non λεγομενον nuncupatim vum, sed α Θ νον verum, tum sequitur omnia, quae Dei sunt, Et quoque Competere, qualia sunt vita indissolubilis, robur invictum, gloria, honor, gratiarum actio Apoc. IV. s. D. Hebr. VII. HS.. - 3 ε'. o Hujus ne- AttrIbutu evii consanter compexus ulte tot, neque illis privari potest Es-Mor πβ- sentia enim omni enti constanter. - Φ' convenit, neque hac privari potest quam g. 329.). Sed posita essentia, ponuntur ejus attributa g. 343.). Attributa ergo enti constanter competunt, neque illis privari
potest: Unquam. Ex. gr. Facultas libere agendi est attributum animae humanae, illa ergo ab hac nunquam separari potest, quamdiu anima manet anima. Excitavit otiosa scholastiorum turba quaestionem: anne attributa entis, per potesatem Dei absolutam , Ieparari ab entepossint 7 Quam generaliter propugnarunt Petrus Michriel et Sanctus apud Chamisisrum Tom. a. Panstrat. Lib. 6. cap. 4. g. 3O. Kec ermamus L. I. Syst. Log. p. 186, Tim- erus L. 3. Met . eap. 3. m. 12. Neque ab horum absurda opinione abludit P. Poiretus,
strenuus arbitrariarum essentiarum defensor pu-
. tans Potentiam Dei non sat illustrem esse, si hac destitueretur potestate. Recte vero exci
14쪽
piunt saniores, Potentiam Dei ad contradictoria nunquam eX tendendam esse. Fingamus attributa entis, salva manente ejus estentia, ab eo separari posse, poneretur ergo eo in Casu es sentia sine attributis, adeoque esset essentia
et simul non. Esset quidem per hypothesin, sed non tamen esset, quia, si esset, illa posita,
ponerentur attributa g. 343. . Hanc autem Deo in serre contradictionem, non est Ipsius extollere potestatem, sed potius Et assingere imbecillitatem et imperfectionem. Effectus enim contradictorii contradictorias postulant vires, nulli enti, multo minus Persectissimo, tribuendas. Homo ab homine mentaliter, h. q. per concipiendi modum, praesicindit animal itatem, & rationalitatem. Sed num Deus actualiter haec attributa ab homine, ipso manente salvo, separet 8 Contradictoria vere talia, quia non
sunt ullius potentiae objecta, nec ista subjici eidem posse putandum est.
Attributa emis it realitates 9 Attribu- positivi quid inferunt. Sunt enim alia rorum re tributa a flectiones entis, quae ex so- βο οἷ-sa ejus essentia determinantur I. 3 O. , ade que praedicata, quae enti vi essentiae conveniunt 3. 338.). Est vero omne ens reale 3. 27o.). Sunt itaque attributa praedicata entis realis. Ens autem reale eatenus dicitur . quatenus est res h. 269. , ipsaque attributa ab ente,&per consequens, a re sint in lepara hilia.&ei constanter competunt g. 344. . Sunt itaque at
tributa praedicata, quae rem ingrediuntur, &per
15쪽
Ia CAP. I. DE AFFECTIONlBUsper consequenS realitatum Veniunt titulo f. 27 I. . Porro: Quia omne reale est positivum M. 28O. ,& attribilia, Ut mOX eVicimus, sunt realitates, sequitur attributa positivi quid in-
serre. Iaselius L. IU. Metaph. q. a. docet attributa entis esse quidem de ente demonstrabilia, non tamen realia. Sed si sunt de ente demon strabilia, demonstrantur utique eX iis, quae enti insunt, et ideo, quae ei realia sunt. Non ergo finguntur de ente attributa, sed ei citra omnem mentis operationem Competunt. Hinc Certum, est, Deum v. gr. angelum, hominem non ideo esse entia, vera, bona, persecta, quia nosita fingimus, sed, dole, ita esse nobi S non cogitantibus.
. 3 6. Aliribu- Reali contradictorie opponituriorum ab ens rationis g. 274. , elim quo co-
Ibὰ, qu im Vi principii contradimonis contradictoria simul esse nequeant,
sequitur attributa non elle enita ra
Licet ergo attributa non sint entia rationis di ficta, sed realia et positiva, inde tamen non fluit illa aliquid realis vel positivi essentiae, quod ab eadem realiter est diversum, seu novam & pe/Culiarem quandam entitatem addere. Etenim hoc, quod adderetur, ens utique esset, suaque gauderet essentia, quae iterum sua haberet a
tributa , de quibus idem dici posmet, atque ita
16쪽
Contra omnem rationem processus in infinitum fieret. Recte itaque statuimus attributorum a parte rei, seu materialiter considerat Grum, unumquodque esse ipsum ens, acceptum scilicet inadaequate, qua determinatam certamque perfectionem, seu essendi rationem; abifractive autem dc formaliter consideratum non esse ipsam essentiam, sed intercedere aliquod di lcrimen a parte Conceptus nostri, quo nempe, sub diverso respectu, a nobis Considerantur.
Ubi ens consideramus in certas Hettribu-
classes & species distributum, &si- to propria mul perpendimus cuilibet enti sic j com am competere essentiam g. 329.) ' μ' ' sua igitur attributa . 343.), qUorum quaedam huic classi & non alii conveniant, quaedam pluribus sint communia. Distinguere solemus attributa in Propria & Communia. Illa,
quae alio nomine Proprietates essentiales, im-1mO & Proprietates, adpellantur, sunt entis attribUta, qUse per Omnia ejus essentialia, simuI sumta, dete inantur. Haec autem, seu attributa communia, quae per Unum vel aliquot essentialium, minime vero per Omnia simul determinantur.
Ex. gr. Trianguli aequi lateri attributum proprium est mutua aequalitas trium angulorum. Ε-tenim quum essentialia dicti trianguli in eo vem sentur, quod tres, eaedem que aequales, ad spatium includendum concurrant; Geometriae ti
17쪽
tuam trium angulorum ex omnibus determinais
xi essentialibus . & per consequens dicti trian guli esse attributum proprium. Idem vero triangulum Cum reliquis rectilineis hoc habet Commune , quod omnes ejus anguli simul sumti' sint aequales duobus rectis: Deducitur enim hoc ex illo solum essentiali, quod includatur trianguin' tum illud tribus rectis lineis, non vero simul exinde, quod tres has rectas habeat mutuo aequales. M Attributa propria a Scholasticis vocantur propria quarti modi, quae soli alicui speciei, omnibusque ejus indi viduis semper convenire dicuntur. Exempli loco allegant potentiam ridendi in homine , per risum vero non modo sonum, quo os diducitur, quod corporis est, sed repraesentationem quoque absurditatis dc deformitatis, ut Aristoteles loquitur, minoris cujuspiam quam observare tantum potest ratio, innuunt.
Delusa Quoniam quodlibet est vel non
medii ise est 3. 63.), attributa vel ex omni ter prρ' hus rei essentialibus, vel ex quibus
pG tantum determinantur; si pri'cρ' propria, si posterius, commuHi nuncupantur g. 347. . Omnia ergo rei attri .uta sunt vel Iropria, vel communia. . 349. Ratiosus Attributa propria rationem suffrieηι σι- frientem iuveniunt in tota rei essen ι i.μι- tia,seu, omnibus rei essentialibusoL
18쪽
mul sumtis. Et inversim: uuacunque rum pro- ectio entis continet rationem suν priorum. cientem in omnibus effus essentiaobus mulsumtis, est ejusdem attributum proprium. Attributa propria determinantur per Omnia essentialia simul sumta I. 347.), Omnia igitur essentim lia sunt determinantia, proprietates determinata 3. I93. , Per consequenS, Omnia essentialia simul sumta continent rationem ifficiem tem attributorum Propriorum I. I98.). O. E. U.
Quicquid in essentialibus, simul sumtis,
continet rationem sufficientem, ideo enti inesse intelligitur, quia talia eidem insunt essena tialia f.83. ; per omnia igitur essentialia determinatur 3. I9 . , & ideo notionem attribu
Non sussicit ad attributum proprium constituisendum, rationem suffcientem habere in essentia: hanc enim indolem possident omnia attributa f. 3 . , sive propria fuerint, sive communia; sed requiritur insuper ut haec ratio conia tineatur in tota essentia, seu, in omnibus es sentialibus simul, quo constanti charactere diastinguuntur attributa propria a communibus.
. 3so. Attributa communia rationem Ratiosus sufficientem inveniunt in quibusdam scient at- essentialibus tantum. Et inversim: in μέρμ
19쪽
rum com- Iu cunque assectio entis in quibusdammum m. tantum ejus esentialibus rationem comtineisufficientem. s attributum commune. Nam attributa communia per quaedam tantum es, sentialia entis determinantur 3.347. . Quaedam itaque illa essentialia sunt determinantia, quorum determinata sunt attributa communia 3. 195.). Quaedam ergo essentialia sunt ratio 1ufficiens attributorum communium s*. I98. .
Quod in quibusdam tantum essentialibus rationem habet sufficientem, ideo inesse intelligitur . quia insunt quaedam illa essentialia g. 830. Per laaec itaque illud determinatur 3. 19 .). Est ergo illius entis attributum com
Proprio Posito attributo proprio ponitur alis N integra essentia, h. e. posito hoc ens θρη i psilii ere hanc proprietatem, ponen- ρηης Φρε Ani quoque illud, hac simul goβderν essentia. Proprietas enim quaevis Per totam determinatur essentiam g. 3 7. . Est igitur integra essentia determinans, proprietas determinatum f. 195. . Sed posito determinato, ponuntur ejus determinantia s*. I97.). Posito igitur attributo proprio, ponitur integra rei
essentia. Usus eo. Eximium habet hic canon usum non loticus. per universam modo Philosophiam,
20쪽
ENTIso IN GENERE. sed dc Revelatam Theologiam, in qua Nomates ex attributis Divinis, omnipraesentia, omni scientia, aeternitate, ceteris, quae Christo& Spiritui Sancto in Scripturis tribuuntur, Vi hujus canonis recte in larunt ex Coristum & Spiritum sanctum habere essentiam Divinam. Constat nempe omnia Dei attributa esse Et propria, nulla vero Ipsi esse cum creaturis communia. Quam ob rem redie ratiocinor: Muicxnque habet proprietates Dietinas, possidet etiam esentiam Dilinam.
Ai Christus , Spiritus sanctus ita ue Ergo.
Sublato alti abuto propr/o, tollitur Proprie- integra rei esentia. Attributum proa totum ab Drium per omnia rei essentialia, si- Uemia mulsumta , determinatur 3. 3q7.). Est itaque integra rei essentia, qUS omnibus essentialibus, simul luintis, absolvi.tur g. 32O.), determinanS, QUjUS determinatum est: quodvis attributum proprium 3 193 ). Si igitur, sublato attributo Proprio. non tolleretur essentia, sed salva nihilominus maneret, poneretUr determinans, non Vero determinatum. Quod absurdum 3. I96. . Vere ergo statuimus, sublato attributo Proprio, tolli imtegram rei essentiam. Alii hunc eundem expressuri canonem aliis quidem tituntur verbis, quae tamen diversum non fundunt sensum. Sive enim dicas. negatiI Woprietatibus Iolli naturas, sive, cui non competunt proprietates rei, ei non competere essentiam, sive . . R nobisis