장음표시 사용
31쪽
23CAν. I. DE AFFECTIONIBUI attributa omni enti communia, per quidditatemcntis, generalissime accepti, determinata; quaedam vero non omni enti communia, sed uni inis esse, cujus oppositum in altero deprehenditur.
Inferiora ergo ciatis contradictorie opposita, siquidem de suo superiore per principium exlusi medii praedicantur, si est unciatione disjunctiva Conjunctim csseruntur, constituunt sui superioris attributum f. 3*o. . Adparet igitur fundamento non destitui distinctionem attributorum in simplicia & disjundia. Ita necessarium dc contingens sunt inferiora entis, generulissime accepti, sibi mutuo opposita, de omni itaque ente praedicari nequeunt singulatim, sed cum conjunetione membri oppositi. Recte hinc dicimus omne ens cse vel necessarium vel contingens,& hoc ipsum esse attributum entis disjunctum. f. 56q.
Affectiones esse vel essentiales vel extra- essentiales antea docuimus 3. 339. ; deessen-.tialibus, seu attributis, hactenus egimus, se, quuntur Extraestentiales, quas Accidentia vel
De snitio Modos nuncupamu S. Sunt ergo A accidentis cidentia ejusmodi entis assiectiones,' ί μsti. quae non per essentiam unice, sed simul per alias res, ab essentia diversas, deter' minantur seu, quae rationem lufficientem,
cur actu insint, in essentia minime habent, sed rationes, in existentiam earum determinantes, adhuc requirudi alias, ab essentia diversas.
Ex. gr. Eruditio in homine est ejus accidens, vel modus, nam per essentiam hominis unice non
32쪽
EN PIS IN GENERE. 20 determinatur ; si enim determinaretur, esset attributum hominis g. 3 O.), eidemque Constanter Competeret f. 344.), quod tamen eX perientia absonum docet. Habeat vero necesse est
rationes inexistentiam sui determinantes g. 88.), quae itaque non ex essentia hominis, sed aliunde derivandae. Quia tamen, ut quivis intelligit, &suo mox docebitur loco, cruditio homini haud
coae petere posset, nisi naturalem seu estentialem, ille teneret recipiendae eruditionis dispo sitionem; recte statuimus eruditionem prseter esse lentiam hominis, naturalem ejus compleXam dispositionem , rationes determinantes, adhuCalias, ab essentia diversas postulare, diligentiam
nimirum & occasionem utendi bonis in a maioribus, perlegendique cum attentione libros, a viris solida eruditione compositos, nec non reliqua ejusmodi externa incitamenta & couamina.
Accidens, quod heic explicamus, triplicem apud Eruditos habet acce ptionem. Nam i :o opponiturtiae, seu essentiae existenti, ideoque natura sua subjecto inest. Uocaturque alias Ag ridens praedicamentale, quod ambitu suo, secundum Aristotelicos, compledtitur novem Corum ultima praedicamenta. a do) opponitur essenii erei, abstractive & praecisa existentia speista tetu, strictiusque suintae pro primo rei conceptu Hoc itaque sensu sub se comprehendere accidens
omnes entis affectiones, sive attributorum nomine Veniant, sive minus. Dicunt ergo Scholae Aristotelicae Patroni, accidens esse, quod est extra conceptum Primum. 3:tiob inponitur essen-
33쪽
OCAp I. DE AFFECTIONIBUsitae attributis simul, vel, ut alii loqui amant, opponitur e si cntiae latius acceptae pro omni eo, quod rei nocessario.incit. Atque hoc ultimo sensu heic loci accipitur Accidens, quod alioquin Praedicabile nuncup*tur. De hoc nccidenti agit Aristotebs L. I. Top. Cup. V. 8. &seq. quod ibi dona contradiit inguit generi, definitioni dc proprio, dc quod reine sic definit : συα.
υπαρχω. Accidens est, quod potest: uni dc eidem subiecto inesse dc non inesse. PorphTrius in Isag. Cap. VI. addit, quod accidens possi adessedc abesse sine interitu subjectio ιτυαβεβηκος εςιν
φθορας. Accidens dicitur, quod abcit vel ad - est sine subjedii interitu. Cujus definitionis hic est sensus: Accidens dicitur, quod ita tribuitur subjecto, ut, manente cssentia ejus, possit vesaffirmari vel negari de illo subjecto. Sic sive
dicas hominem esse rudem sive et Uditum, manet tamen essentia hominis integra dc illaesa. Illustri Wolfo g. 67. Log. Lat. dc 48. Ontol. rat ambiguitate. Nam Iro) Suandoque tam late sumitur modus, ut sub se .comprehendat Nattributa N accidentiae sic Peripatetici, unitatem, Veritatem , dc reliqua communissima entis attributa, modos nuncupant. 2:do Accipitur stricte pro quavis assectione extraessentiali tantum , quo sensu cum accidente praedicabili coincidit, ideo displicet vocabulum accidentis, quod putet illud aequivocationi esse ObnoXium, placet vero vocabulum modi, quod tamen haud minori labo-
34쪽
- - ENTIS IN GENERE. i 3,& quibusdam vocatur modus non essentialis. 3:o
Pro eo quod rei singulari ita est afflixum ut ne sessesne ea, nec coηcipi possit. Sic sessio Betri ita Petrum assicit, ut sitne illo concipi non possit. 4:οὶ Pro aecidente, quod substantis oppoηitur, seu, pro
accidente pretedicamentuli, ut Raettenbeccius in . Log. V. & N. Q, 3DO. recte monet. Non ergo.existimaverim modi vocabulum termino accidentis , ob minorem illius aequivocationem esse praeferendum. Promiscue itaque his utar vocabulis, sub una tamen eademque conitanti notione, quam hac eX pressimus g: pho.
g. 365. Posita essentia rei. non statim po- Posta es nuntur haec vel illa ejus accidentia. bentis non Si enim, posita essentia, accidentia simul ponerentur, per essentiam de- terminarentur accidentia 3. 39 .) ; . haec ergo in illa rationem invenirent sufficientem 9. a . , quod tamen horum repugnat
definitioni f. 3 6 ), ideoque absurdum 3 53
Posita ergo essentia rei, non statim ponuntur ejus accidentia.
Posita eX. gr. actualitate entis, anima rationali& corpore organico compositi, i. e. posita a chualitate hominis, non flatim ponitur eruditio,' seu hominem esse erudituri . Insigne ergo exhinc patescit inter attributa & accidentia discrimen, quum illa statim ponantur, posita essentia 9. 3 3. 3, haec autem&ponita non poni possint, illassia in utroque citi manente euientia. Y '
35쪽
risin i ii constanter is snst. Vi principii em 6'ς clusi medii g. 64. manifesto liquet,
omne quod enti inest, aut constanter aut inconstanter eidem inesse. Fac accidentia enti conitanter inesse, posito igitur ente, simul ponerentur accidentia: illa enim constanter copulata dicimus, quorum Uno posito, alterum simul poneretur. Sed posito ente, PO-nitur ejus essentia . 332. . Hae ergo posita accidentia ponerentur. Verum etnim vero posita essentia rei, non statim ponuntur hae e vel ,
illa ejus accidentia 3. 365 . Constanter ergo enti inesse nequeunt accidentia, insunt itaque non nisi cinconstanter.
Ex. gr. Calor & frigus sunt lapidis accidentia, sed potest lapis nunc esse calidus, nunc frigidus, prout in his vel illis circum stantiis fueri collocatus, salva tamen manente Mus essentia. Recte itaque eg dristotele & Por 3rio g. 364. docent veteres Philosophi accidens adesse dc abesse posse. Quare si aliquod accidens quibusdam inseparabile dicitur, respectus habetur ad actualem separationem, viribus naturae natura liter instituendam, quae haud raro physice est
impossibilis, licet potentia majori ut possibilis.
36쪽
Sed quicquid huic inest constans est 9 229.).
Si ergo accidentia non- existenti competerent, essent constantia. Quod quum eorum evertat naturam f. 366.), non-ex i stenti attribui nequeunt accidentia.
Expedita et evoluta aistionis ic passionis theoria, quam tamen proponendi nondum est locus, i. dem hoc assertum directa, haud dissiculter evinisci poterit ratione: Omne enim accidens enti, cui accedit, infert aliquam mutationem, quatenus. jam aliud fit, hoc scilicet accidente vestitum, quam antea erat: omnis autem mutatio actiois . nem ves passionem involvit, prout suo patebit loco, actiones quo & passiones non aexistentiia Competere nequeunt s. a I 3. . Ergo non .exib. stentis nulla sunt accidentia. Sic homo nondum existens vocari nequit eruditus, neque mortuo. tribui potest eruditio, nisi animae, post mo . tem corporis superstiti. - Qui non-ens sensu participiali sumunt pro nonis existente, in hunc modum, praesentem eXpri munt regulam: Non entis nulla sunt accidestia.' Detulus regulae discrimine ab altera illa: Non entis. sensu nominali, nulla sunt praedicata, modo egimus s. 26 . . Exinde quod AristotelesL. IV. Metaph - mctis ci' Cap. IV. dicat ea, quae non sunt, quonam is, pacto loquentur, aut ambulabunt. El. L. μ V. Phys. text. 8. impossibilo es id, quod G non
37쪽
Ap. I. DE AFFECTIONIAUs histi η-meucri , natum praesentem, . canonem : Non existentis nulla esse acci-g deuria, observat Rixnerus in usu Meta-Phys. p. 3 i. 32. Ad cujus intelligendum senium varii varia monent, quae omnia adferrect proponere minus duco necessarium, quum ipse Canon, modo, quo eum expressimus, sua radi et luce. S.tis n .mque patet hunc Canois nem de veris, quae insunt, loqui accidentibus, non vero de accidentibus alterius entis, ad alterum vi intellectus, vel voluntatis relatis. Quae enim actu non sunt, possunt tamen ideat ster in mente repraesentari, dc eatenus cognosci, desiderari amari, quae omnia sunt accidentia men istis, re ipsa existentis, non vero ipsorum objectorum, quae cognoscuntur, detulerantur, aman-- mantur. Sic quando Ioh. VIII. dicitur Abraha
mum desiderasse dc guisivisse videre Diem Chrisi, se Chrisum, in came, non humanae Chri. si naturae, nondum exiitenti, sed Abrahamo Gxistenti tribuitur accidens. Praetenti ergo canone abutuntur Calviniani ad veram & orthois doκam de fide de incredulitate doctrinam, quantum penes ipsos. eliminandam & evertendam,
hunc sere in modum argumentantes: Non-eriis
sentis nulla sunt accidentia: Atqui sdes a Deo ab
aeterno praevisa , tunc fuit non - exsens, Neutra iistaque tum causa esse potuit, cujus intuitu hominem vos ad vitam praedestinaret, vel perpetuae damnatio-ui addiceret. Sed confundunt ag versarii esse fidei& incredulitatis actuale, cum esse illarum coisgnito: Non dicunt Orthodoxi fidei ic increduis litati, ab aeterno prie visis, quatenus utraque est ejusmodi, competere, seu, inesse accidentia,
38쪽
scilicet vim causandi vel essiciendi aliquid , hoc
enim modo in praesentis Canonis V ritalcm in
ni fesso incurrerent, sed contendunt sine ulla praesentis canonis laesione, fidem & increduli tatem, ab aeterno in intellectu Divino reptae sentatas & praevisas, esse causam impulsivam praedestinationis & reprobationis, h. e. est e raiationem decreti divini de pi destinatione & re Irobatione. Quo ipso fidei dc incredulitati nul
am tribuunt activitatem, sed earum in intelle et u Divino existenti repramentationi; unde non magis 1equitur fidei incredulitati, nondum exiitentibus, Competere aCcidentia, quam reliquis omnibus possibilibus, in intellectu Divino & fundatis & repraesentatis. Videatur si placet D n. D. Job. Mu i dissertatio de aeterno e lectionis decreto Cap. I. g. IV. seqq. Potiori longe jure utuntur No it rates praessenti
canone: non - existenti nulla competunt accidentia ,
ad convellendum purgatorium, a Pontificiis eia fictum, quod, prout illud describunt Bellarini κus L. I. de Purg. Cap. I. Georgius de Valentia T. IV. Disp. II. Q. I. Carolus Stengelius Tract. de statu animarum post mortem Cap. V. aliique Pontificiorum, quod, inquam, juxta hoses locus subterraneus, inferno damnatorum. Picinus, in quo, tanquam in carcere, post mortem Melitim animae, quae in hac vita non plene fuerunt purgarae , sed vel obfrictae adhuc reatu temporalis poenae, ωel onusae aliquibus peccatis venialibus ex corpore migrarunt, cruciantur poena exquistis a V inferi
mali, non tamen aeterna, ut nimirum a reliquiis fominum expurgatae in coelum tandem intromittamur.
Tribuunt ergo Pontificii suo purgatorio vim C a cru-
39쪽
CAP. I. DE AFFECTIONIBUscruciandi dc e Xpurgandi, accidentia scilicet rei exilienti competentia. Ast non extitit ejusmodi purgatorium, quum scriptura sacra illud prorsus ignoret, quae etiam piis itarim a morte promittit ceternam beatitudinem, impiis Conindemnationem Es. LVII. et dola. V. V. 2ψ. Phil. I. 23. Apoc XIV. I 3. Marc. XVI. 36. ubi in ultimo privsertim loco distinguuntur homines in binas oppositas classes, pios impios, quorum cuilibet tribuitur oppositus dc non nisi duplex post mortem Status: Purgatorium ergo, quod italum intermedium, vel tertium importaret, non eXi stit. His accedit purgatorium
Patribus dc Scriptoribus antiquis suisse incognitum, ut fluonsus de Castro, ipse Pontificius, qui Concilio Tridentino intersuit. L. VIII. adv. haereses in verbo indulgentiae, concedit. Quam ob rem, quia non existentis nulla sunt accidentia frustra de purgatorii loco, aliisque similibus disputant Pontificii.
Accidentia Quia inter existens & non-exi- non compe- stens non datur medium fg. 2Ia.. , tot nis huic vero nulla competunt acciden
nime autem potentionali conveniunt accidentia
Quamvis nullum ens nisi actuale capax sit accidentium, inde tamen non colligas praecor omni existenti competere accidentia. Certum quippe est modos esse praedicata inconstantia& mutabilia, nec proinde competere enti, nisi mut . . . bili
40쪽
ENTIS IN GENERE. bili & contigenti, minime autem Infinito &absolute Perfecto. λ . . g. 369.
Accidentia ergo non sunt praedi- Modi non cata entis Metaphdisici universalia. θης prα- Quis ens, quod est Metaphysices inculo En- objectum tam late sumitur, ut com- .Lais' prehendat & actualia &potentiona- flia g. 293. sedenti potentionali nulla conum niunt accidentia 3. 368- Convenirent tamensi estent universialia entis praedicata, secundum notissimam Logicorum regulam : quicquid competit generi, cuilibet ejus speciei tribuendum est . Accidentia igitur non sunt pra dicata Entis Metaphysici universallia.
Licet ergo in praedicatis entis Meta' ris, iaὸ phy sici accidentibus non Concedatur . . ., locys, quatenus tamen de prOXima e- . Mius specie, ente scilicet actuali. va. , i ' lent, eorumque theoria indis pcnsabi- lem habet in reliquis omnibus scien g μμ tiis usum, vel eadem removendo, ut in Theologia Naturali, vel ponendo, ut in reliquis disciplinis; Metaphysices, quae universalissima reliquarum disciplinarum tractat principia fg. 7. 8. , ossicium sine dubio erit generalem accidentium evolvere & condere notitiam, maximo huic & universali servituram usui. 3-.37O.
Accidentia prius inesse nequeunt suid re-enti, quam alia ista, ab essentia eius quiritur