장음표시 사용
61쪽
liadidetant, ei ira Pr ciperent de ornatu, virtuteque orationis, oportere illam esse suavem ac magniscam : N irridet Praeceptum magnificentiae : ostendens, si h tribuendum eli orationi, se non videre cur non eaJem & ic perans. & liberalis diei debeat: & omnibus denique iis nominibus ornari, quae propria sint virtutum, invita ac moribus positarum . nam non neccile etia esse leorsum praeciperc. ut suavis ipsa de iucunda lit, docuit. Sed hoc telicto sine dubio eo loco fals , semite putat il-Ios, qui existimaret opus eise, ut oratio lumina cura magnifica ei liceretur.& land si magnifica aut oratio aut forma dicedi aliqua diceretur, eodem omnino sensu, quo natura hominis, indolesque magnifica vocatur, prorsus illud insulsum est et . ae diagnum, quod ab omnibus contemneretui: contra autem ob similitudine in quae in- tet has res est, vocare notam dicendi magnificam & locutionem etiam, que specie liquam cius virtutis retineat, non omnino inane eiti videmus enim graues aucto res ita locutos tuisse. Aristoteles autem illic studio aduersandi rhetoribus iis et a tis quos semper cxagitat:& fortasse istac rati,cui in primis infensus erat, ut testim o ijs d Graecorum N Latinorum scriptorum compei tum est, nactus occasionem ciillos illidendi,ipsam arripuit: & in ψocabulo i psis , quod parum apicus irParui via reprehendit. sequitur autem , in tribui rebus positam ei te amplitudinem Oxationis in sententia, in verbis, in compositione veroorum ipsorum apta bcomune a a tem hoc est ei cum teliquis tribus formis probatis mec non deprauationibus et am' ipsarum, nolitque damnatis: canςta: cniin habent suas rituites, labessi; in ij ide tribus rebus positas. Incipit autem notam amplam expli care a conitructione 'cit, tum ipsi accommodata: reserique se primum ad lavabritatem Ari stotes is , hoc pa cto. Compositio ampla , ut censet Aristoteles, est paeonica: paeonum autem duae Lint species, quatum altera est pro tarchica, id ei conirenit principiis semen tia rurest aurem, quae incipit a longa, quam tres breues colequutur: altera vethcatciccti- ea, clausulis congruens: quae superiori opposita est , & a breuibus deinceps trisus oritur,extrema producta . Exemplis explanare contrarios hos inter se pςonas vo-Iens, superioris certum testimoni uin posuit: inferioris vero non sat s nunc aperta indicium: Inquit enim. Pre m ire 3κα: suspicor enim cantus quosdam ipsum i melligere, sua etate valde notos, in quibus hic pes frequens esset. nam ct tibia Arabia. dc AtabIus tibice: Id ehorus etiam Arabius celebratus cst a Grςcis comicis. quo tu au ctoritates citatur a veteribus grammaticis. Cicero, qui in i i t. libro de oratore t eum illum Aristotelis ex picissit, priorem p. eonem his Latinis verbis indicauit. De nite Incipite: Comprimite: posteriorena vero bis, Domuerunt, Sonipedes.
Oportet autem in membris magnifics orationis, procatarcticum paeonem initium esse membrorum: catale Acum autem in extremo pom. exemplum ipsorum ent Thucydidium hoc. heἱατο si ἀνεἱαιριοῦ M. eualissimum de causa earistoteles sic praecepit ' Pia oportet co frontem mem
ri , ω principium magnificum iratis esse in finem: hoc autem erit, si a
62쪽
Dua inceperimus, in m longam deferimus e natura enim amplum In af iba ω initis Hira ferit stati, e cm claudens, m magno quodam re -- qui 'auditorem. omnes igitur proprie primorum po Demorum recorda inus: c ab his movcmur. A bis autem , qua in medio sunt, minus, ta
Pam coopertis, aut deletis. Ostendἰt nuncub pedes hu, tantopere senii in philosmpho probati, eolloeadi sint
Fe quasi a pecunde id nomen Impositisenietis sit, hῖs ueto s. Oportet autem in mε abris magnificae oratio hi, atq; amplaer liuem, ut Latum procatarcticum, principiunt Et finem bromim ic primas partes occupare catilect cum uero in extremo membro ruent . profert autem exemplum ipsor in 'Thueste dis locum e secundo libro histo x , ubi commemorat quibux in terr ι όrtii in habuer atrox illa pestiletia que inuasit Athenas: in eo enim id servatum est, quod dixit.aliter tamen apud auctorem legitur ita est . I. re M ouid r-ἰI Q - - . sed illie quoque, quamuis im-x tutatin parua fani sit. exemplum suo loco manet . Quae t e autem poli Phalereus, ei illustrandae pa eficiendia ue causic ut ille phili impii axita praeceperit: respondetque . qu a Lirin te ii menibi I. at ille inrtium ipsum amplitudinem in se habetestatim oportet nec non esiam finem, quod set pnquit. ἀ apseducta syllaba ineepe
rinius, & in productam longa inque desierimus . Rationem uero eius reddens, ain Habet enim natura longa syllaba amplum quiddam ac grande: initioque oration Isposita illi eo serit aures: eademq; in exuctio illocat. teritisnans 'e sententiam, in amplo quodam Lono relinquit auditorem . Eodem pacto sensic dς extremo Cicer quod ait res temper expectate assi tanauit: in eoque acutesc e . quare non putauis ipsum ullo modo numero carere debere. Quos autem 'λ , - in qu t, videtur respondere,uperiori verbo, P Lia: ita e uini vocabatur frons ariό iis , qua bellica mac nina quatiebant muros. cum rosita etiam nauium eadem de caiisa illo verbo appellaren-riua quamuis Cicero quoq; In oratore vius sit Latino verbo quo superius Gr cum ex pretiimus de oratione loquens: ba enim eiu ς verba sunt. Nec ullum genus est diiscendi aut melius, aut fortius, binis aut ternis serite verbis. Cum autem Primas tantum partes, atque extremas membrorum numero illo muniendas esse docuisse . se cutus iudicium optimi auctoris: inelsas autem reliquillet, affert nune causam cur in illis maxime numeri tenendi sint. hoc pacto. Vniuersi nos proprietate quadam Naturς primorum recordamur ac postremorum:& ab his impellimur,ac movemur: ab his vero, quae liter lacta sunt, minus,quia illa tanquarn operiuntur ut non appareant, vel delentur atque extinguntur . .
pertum utilem hoc inscriptis Thut didis ferme enim omnino magnificum in omnibus ipsi facit numeri longitudor in prope dici potes cum huic
viro ubique sit marnificum quiddam, con positionem banchlam: aut praesetcr cetera, gignere quod maximum apud eum eia .
Perspici veru elle, quod dixerat:paeanas inquam illos es licere amplitudinem syllabasci longas in ptimis & postrem; s membrotum partibus collocatas, habere eam vim,amrinat ex scri piis Thucydidis cum enim amplus. Sc grauis ille in primis sit, serme granditatem illani in omnibus apud eum gignix numeri longitudo, λςIxod se
63쪽
ctio. Idem autem asseverans vel potius amplificans superiorem sententiam Deme irius Inquit. cumque in omni sui parte amplitudinem hic scriptor habeat, propemodum tamen haec compositio sola acquirit ipsi excelsum illud atque altum aut si non sola, praex ex pexeras omne res, quae quicqRam ad hoς praestandum apud ipsum va-ienx, H - - - νςro inquix, leui ςr corripeiis , quod proxime dixerat: metuit e him ne nimis rem auxili e crederetur, eum constet Thucydidem alijs etiam rationi bus idem moliri; ac coisequi, Quam toto animo cupiebat amplitudinem illam suam . Esse autem hoς genus quoddam emendationis planum est i qua etiam crebro utitui Aristoteles, ut in v i i l. libro de moribus ad Nicomachum propinquo in loco ixe rum . cum enim dipere inςςrisset cunctos homines velle res honostas: sumere autem postea utiles ac fructuosas, ne existimaretur nimis malς sentire de mortalium gene re, cum probi viii ali xer se iant, antequam sententiam illam absoluisset, eam cor texit hoς pacto, G μω -ν me : ; - 'ns e , νά- ώφί - μα : Eandem vim habet illud in extremo eo lihro, qxio lom docet ratione factum e se, quod non licex liberis repudiare patrςm : ut pater legibus potest abdicare filium, inquit en ini: val se pςriculosum id esse ostendere volent, libenter filium,si impro hus fuerit, liberaturum se esse illo onerς alendi patrςm, quia id sit ipsi . at κἀν. quod tatim corrigen , ait, ei ινηι. s. n. Est Avxem Thucydides magnificu , sura nostrum hunc redamus & propter re ipsas, quas narrat de qui telegit versa gra dia ac pene poetica omni demum ali ratione usus est , qua dignitas oratio ui
Oportet sane cogitare, quodsi non ςxquisite mal tu membris a panere 'Mm, Ῥtrinque ambo paeommm tamen omnino faciemus compositio nem. ceu, a longis inclisnus, ω in longas deserentes: hoc enim in Ariasotelespraecipere uidesur: qui tamen duplex Egud genus prauu in arte ira didit,ut esset in ea re GPstus. duapropter Theopbrantiu exemplum ponit magnificentiae in oratione hoc membrum, παν μῶ πω - Areu ἄ ια-οσούλα ντων. non Urim e paeonibus exquisite com iat , paeonicum quiridum est. Recipiamus igitur paeonem tu orationem, quia mixtus quidam
es in tutior: quod magnificum im ipse est, a longasumeni aptum mera i
Cum celebrarit magnopere orationem, qua numeros illos suo loco pos os babeat, ostendit nunc non oportere oratorem ita solicitium esse de hac re, ut putet noulicere sibi aliquando haec uincula laxare;datur enim venia ipsis, s no poxuerunt ex nuisite ex utraque membrorum Parte constiquete paeanas, dummodo si iideant con Positionem
64쪽
post Ionem hanc adumbrare,& proxime accedant ad paeanas: hoc enim omnino faciendum est si volunt retinere amplitudinem. Quomodo autem id obtineri possit. docet hoc pacto. ceu a longis syllabis incipientes,& in longas itidem desinentes. nixitiit autem probare hoc etiam Aristotelem sensisse, quamuis aliud praecepiste videatur. non en in duplicem illum paeanem laudauit,ut perpetuo custodiretur, sed in ra-rIone artis tradenda, quo lexquisitit in , ac persectum citet. ponere debuit, Huius
etiam iudici j fuisse declarat eruditi stimum,ac politissimum philosophum Theophrastum, qui quii exemplum proserre vellet amplae orationis, usus eu membro, quod a duobus productis, consequent bus tribus deinceps correptis, inc pit:ac terminatur in duobus it Idem longis, quas tres breues antecedunt. addit autem Demetriust statim, explicans illud.Non enim e paeanibus exquisite constat, sed retinet multum eorum numerorum, ac paeonicam formam habet. ruare inquῖt recipiamus in orationem hunc pedem. nam temperatus quidam pes est ac mixtus: & ab omni lapsu tutus atque alienus. Vnde autem ille sit mixtus declarat, adiungens amplitudinem ipsum habere a producta syllaba: quod vero aptus sit orationi, a breuibus: breuitate enim, & celeritate syllabarum labitur oratio procliuius . Finxerit ne vero politi sinus philosopus membrum , quod laudat, an ab aliquo scriptore acceperit, nos x constat: lententia eorum verborum aperta est : insimulat enim eos, qui in leuibus obus operam, studiumque omne suum consumunt.
sed se ino: neque numerosus, sed extra numerum . quemadmodum hic ἔκευήος crebritas erum longarum o uiarum cadit extra
Postquam docuit quomodo accipienda esset de duobus oppositis inter se generI-bus paeanis, sententia Aristotelis: iudiciumque suum auctoritate Tlaeophrasti confirmauit,ad alios pedes transit,qui & ipsi cadunt in orationem. quemad modum autem amborum p anum, suis in sedibus collocatorum, laudes bonaque explanarat. ita nunc incommoda vitiaque reliquorum declarat. primum autem , quem heroum vocat, examinat: vimque illius ac potestatem tradit. Antequam tamen ea, quς ipsi tribuat, expendam videndum est quem intelligat eo nomine . quamuis alias de omni hoc loco in commentatijs in libros Aristotelis de arte dicedi disputauerim. ipse sane Demetrius videtur ita vocasse spondeuin ut exemplum quod in sca ponit, deesarat, constans ex quattuor spondeis:& praeterea verba, quibus ipsius exempli vim interpretatur. mirum autem est, si nullam dactyli mentionem fecit, qui & ipse frequens est in hexametto versu indeque vere illo modo vocari potest. nam Cicero pretter i pondeum , & dactylum, anapaestum quoque' heroi nomine sisnifieari putauit:& Quintilianus, locum Aristotelis, unde hic expressus est, propositum habens .manifesto dactylum accepit: haec enim eius verba sunt e nono libro. Et herous, qui est idem dactvlus. Cogitandum igitur, an breuitatis causa Phalereus non protulerit
exemplum, quo declararit eadem de causa non conuenire huic Orationi dactylum , quod nimis amplus,ac grandit ille sit: ut exemplum non posuerit, ita etiam cur relinquendus sit non indicarit. nam omittit etiam trocheui , qui ab Aristotele examinatus diligenter atque improbatus est.damnauit enim illum ut nimis celerem ac potius certa: cuidam saltationi, tenerae ac molli, aptum, quam graui orationi. Quin Veto ea, quae allignat heroo Demetrius, spondeo non quadrent, dubitare non pot-
65쪽
sumus : de dactylo, anapaestolae existimabit quisq; ut vult. Prῖmum igitur dicit eum esse iri , uidest plenum dignitatis:&, ut Ciceronis verbis utamur,gradiorem quam desideret soluta oratio. est enim diligenter ostendendum an his verbis ille express rit tantum superius verbum Graecum, siue respexerit etiam ad id quod apud Arist telem sequitur, si particula negandi, quς deiiderari videtur, illic restituatur, nams grandem simpliciter reddidisset .non poterat intelligi parum aptus orationi solutae, praesertim amplae: habet enim grandis pes ibi locum: illo autem modo significauit eum non solum grandem, sed magis etiam grandem, quam ferat oratio solutaralijs tamen locis videtur Cicero, gladem cum dixerit, interpretari hoc verbum Graecum voluisIe. quamuis amplitudinem Graeci verbi,ae maiestatem Latinum illud omnino non exprimat. In Bruto enim dicens. Fuit enim Sulpicius vel maximὸ omnium: quos quidem ego audiuerim grandis:&, ut ita dicam, tragicus orator. Aristoteles autem, ut ipse . duo illa Latina,ita Graeca coniuxit, cum initio secundi libri de rebus superis ait e m : loquebatur autem de priscis theologis, quis maris etiam fontes quosdam esse tradiderant.Salustius verb,cum ait in concione C. Memmij. sed incedunt per ora vestra magnifice videtur & ipse σιμ interpretari voluiste: Grici enim optimi auctores in ea reo iste
denda & quasi pompa significanda, eo utuntur. ut Demosthenes de falsa legatione .eschinem ipsum de suggestu, unde verba fecisset, descendentem irridens: ait enim.
μνω r quem locum Cicero in epistola quam ad Atticum imitatus est,it de M. Bruto loquens, Noster verb : - μαλα πιμνὸς, in Asiam. Arbitror praeterea Lucretium, cum inquit. Magna atque immanis, καm 'Hi Cplenaque honoris,extremis lils verbis interpretatum fuisse σιμ- : cum enim deorum corpora grandiora esse vulgo putarentur amatores vitium amorum deliciarumque suarum tegere volentes: vel potius in laudem conuertere, mulierem,quae vasto corpore & immani esset: indeque merit bdispliceret, vocabant & tri ιν u. priore verbo,qitia illa tanquam dea visa perturbaret δc statu mentis moueret posteriore, quia dignitatem plurimam in se contineret. nam superiore illo ornari solitas aliqua do feminas intelligit ut testimonio Machonis comici. cuius cum plures versus de Mania meretrice apud Athenaeum legantur, in alijs hic est. δ' ,α κα-π κτι- . Existimare igitur possiimus nullum certum verbum Romanos habuiste par Graeco: cum enim pluribus viantur, nullum eorum penitus idem declarat, quod σι ινὶ . sed tamen vis ipstis satis hac disputatione percipi potest. Dicens vero Demetrius heroum pedem non esse λιμ.M,manifesto signincauit non esse ipsum aptum prosae orationi, quae λι - γe vocatur. ut paulo supra idem verbum usurparat. contra verb affirmans eum esse intellexit ut opinor, sonorum . ut infra vocans compositionem in quare merὰ vocales literae concurrerent, id vel buaccepit: illic enim manifesto ex hiatu illo,concursuq; vocalium essicitur grandior sonus. Cum autem sequatur . . A i 0. .hiae: seiungit enim ab heroo vim notionemque prioris verbi: posterioris vero illi astruit,videndum est accurate quid valeant naec verba. igitur
pedem hunc esse negat, ut oratio quoq; i'e Mure diceretur, quia non habet numerum orationi solutae aptum:contraque αρ is esse assirmat. id est extra numerum spoliatumque ipso numero. arbitror enim αγε ιι, legendum, non αἰαφ M. ut in Omnibus tamen antiquis libris legitur.in hac autem opinionem veni, quia ita iunctum id nomen ostendit vitium, quod haerere huic pedi ipse tradit. Aristoteles praeterea ita vocavit orationem, quae contraria est illius, quam laudat. npii video etiam quam vim eo loco habere possit littera, quae orbat nomina sua natione bis illic ad plicata . Sed magni in primis apud me momenti est eadem paene sententia insea, ubi disserit. de frigore orationis,quod ὶ eonstructione verborum oritur repetita. quo loco hoc pacto legitur, posito etiam eodem exemplo: inquit enim. σώεισιη δε ψ. vi et im/ race, σα, in. μή παύω μικρὼ ἰχ-x. Cum autem aliquido dubitatim an pro 6 1 legi debeat, omne discrimen in eo stat, quomodo haec verba accἰpiuntur:
66쪽
tura legere oporteret: est nanq; illi , in re oratio, que certos ac definitos habet numeros ut versus. in vero seiuὐκ valet qui suavem numerii habet, ut oratio. i. cvocaretur, quae sit astricta numeris, quemadmodum Cicero locutus est in Oratoreseo .cum inquit. Perspicuum est igitur numeris astrictam orationem eme debere:carere vertibus, necesse non foret linionem immutare. Diuisio sane illa Dionysi, utilis est, ac valde rem explanat. videtur autem Cicero rationem illam secutus , cum eodem in libro ait. Multum interest utrum numerosa sit, id est similis numeror ut an plane ὰ numeris constet oratio: alterum si fit, intolerabile vitἰum est alterum nisi fit, dissipata & inculta de fluens est oratio ut similein numerorum, intellexerit ce .uόον:e numeris vero plane constare dicens, n.nisi existimare volumus posterioribus verbis expressite Cieeronem ἰμμιτ s: ita enim appellat ipsam Aristoteles.cui itidem
tres sunt orationis differentiae . . An numerosam orationem
tam diligenter diuidens Cicero : sc quasi duobus modis capi possie id verbum Latinum docens, ut in superiore loco videtur seci Te, de antequam etiam ad eum locum venii set eodem in libro his verbis. Quia nec numerosa esse, ut poema: neque extra numerum,ut sermo vulgi est, debet oratio: hie enim manifesto. .ro, designauit, vidit etiam ire ο, ambobus illis modis accipi, cui responderet Latina ea vox.Quintilianus locutionem vocavit, quam certi pedes, mensur que numerorum definirent, id est . aro, .longe aliter quam Aristoteles illo verbo utens : hec enim eius verba sunt, iudicῖum Ciceronis de hae omni re declarantis . Ut magῖs non quod esset inscitum atque agreste quam uis, quod poeticum est, eme compositionem velit. Aut Igitur illic mendum est scripturae: aut peccauit rhetor ille, qui poeticum eme inquit, quod quadrat etῖam mirifice solutae orationi cum Aristoteles etiam post eruditam,diligentemque de numeris disputationem concludens eam dixerit. ri μώ --δώ- - τὶ λἰpν - μοῦ αγρου, - τοῦ υ πο σι e. μαι , - . dc Ictocrates quoque, quamuis vir in poemate, versibusque in
veniri etiam tradat, eodem illo nomine utitur de numero ia oratione. haec enim eius
verba sunt E libro, quem sietio sit ad Philippum regem. ιI A rvi: ΜΛ ria: iri. Met4-
Sed Theon quoque sophistes : nisi forte mendum Illi e lilbest , vocavit locutionem
ct uis. quae certos ac definitos numeros haberet: eaque de causa vitio astinis foret rhaee enim verba ipsius sunt, quae si mala compositio verborum ostendentis. ινιμι -
καλημώω e ητο sim.Sed etiam Ephorus, culus Theon exemplum, cotinens id verbum proseri, videtur eodem pacto cepissse id verbum . illud autem hic paulo infra a me alio nomine ponetur.Sed nimis fortalle de hoc disputatii est: prςsertim eum omnis controuersia in nominibus posita videatur . nam res ipsa plana iam , certaque est. Exemplum unde sumptum sit non apparet. insta ubi de frigore orationis dimetir, iterum eo utitur. Post exemplum autem, quod constat ex quattuor spondeis continuatis, vitium ipsius demonstrans Demetrius ait. Densitas enim syllabatum longarum superat modum:caditque extra men suram illam, quς conuenit orationi sau tae . quibus ex verbis perspicitur vere ipsum dixisse, non eme hunc pedem λο .n: neque . exemplum autem indicat,ac res ipsa, n5 intelligere ipsum singulos pedes, sed iteratos, aut continuatos: quod significauit etiam Cicero cum inquit in Cratore. Sed hos cum in clausulis pedes nomino, non loquor de uno pede extremo : adiungo, quod minimum sit, proximum superiorem: saepe etiam tertium.
67쪽
Iambus autem humitas, multorum locutioni simitas. multi sine versiuiambicos fundunt, non intelligentes: paeon autem, medius amborum ω moderatus , or tanquam temperatus, Paeonica litur compositio in magnificii
formis , ic alituo modos meretur
Venit nune ad iambum pedem explicandum heroo pede declarato: siue unus talixum, siue plures eo nomine pedes intelligendi sint: quem iten reijcit: ut nimis humilem & abiectum .cuius etiam vitii insimularat eum antea Aristoteles, dicens iam-hum esse ipsam locutionem multitudinis. exprimit igitur sententiam illius philosophi Phalereus: eodemque etiam argumento utitur ad tenuitatem iambi: humilita-xemq; demo strandam , cum enim dixisset eum similem esse orationi imperitorum; pc multitudinis ipsius, signum huius rei esse inquit. quod multi in sermone tamilia-xi versus iambicos per imprudentiam edunt. quod Cicero quoque testatus est: cuin
enim de omni genere versuum,qui exciderent ex ore oratorum no alludem uni in
dicendo, dissereret,addidit. Senarios vero de Hipponacteos effugere vix poisumus; magnam enim partem ex iambis nostra constat oratio. Notat etiam ipse in hanc culpam incidisse aliquando M. Crassium, cum dixit. Missos faciant patronos . ipsi prodeant, adiunxit enim , Nisi interuallo dixissiet, Ipsi prodeantiensisset profecto effugiise senarium. ipse quoque Cicero hoc vitare non potuit. ut a veteribus rhetoribus animaduersam est. Idem autem quod Cicero testatus est, senarios & Hipponacheos vix possie in dicendo effugi, signi sic uit etiam Theon sophistes, cuius supra men-xionem seci, in suis progymnalmasi: ignosci enim oportere exi stima uit oratoribus si forte aliquando incidunt in co vernis, qui similitudinem magnam habet cum soluta oratione ς uiusmodi inquit, sunt metra labica , Addidit verbicriptores omnes inuitos incidere quad m; in id genui vprsus. quod verum pise deςlarare volens, narxat Ephorum, illum Cumanum, auditorem Iioς iis, in libro, quem scripsit Eri ἰ-
I. ωc, cum sedulo interdiceret oratori; ne 'teretur numero sa oratione, statim in ptincipio illius praeceptionis effudi lie hunc versum. πάλιν A--r. H. - c. In quo animaduertendum esst: quod ad idem consi mandum valet, idem Ephoro contῖgilia se, quod Cicero narrat eo loco usu veni se Hieronymo Peripatetico: qui cum iiiiiii accurate di vel malitiose potius in Isocratem animaduertimuic nota vetat autem ille in multis eius libris xxx.fortasse versus in eadem re, quam alteri Obiecit, lapsus est. Idcc autem Ciceronis verba sunt, diligentiam suam in ea re politam exponentis. Sed amen hic corrector in eo ipso loco, quo reprehendit: ut a me ani inaduersum est, studiose inquirente in eum, immittit imprudens ipse senarium. Vt autem Theon hoc ferri posse assirmauit in hoc genere versus, ita idem docuit in quibus aliis id committere, intolerabile vitium esset; docens etiam Epicurum aliouando in hanc stati
dem incidi me. qui ut alijs grauioribu 1 dς causis pallim incessabatur, ita etiam hoc
nomine ab aduersarijs agitaretur.ponit autem exemplum ipsius certum huius metryo damnat sompositionis: vi alterum etiam, quod cum circumferretur, ipse amrmat se illud in ipsius scriptis reperirono potui illa. Iambi autem humilitate comprQhata redit ad paeanem costituendum, quem ostendit esse medium amborum a se tractatorum, id est spondei & iambi. nec non quasi moderatum, cum illῖ modum non
seruent: alter enim eorum praeter modum grauis,& excelsus est: alter vero humi
lis &abiectus nimis. eundem paeanem etiam ex illis quasi Permixtum,& tem rei tum esse inquit. statimque , claudens hanc disputationem, resert se docuisse quomodo essici possit compositio verborum paeanica. quae congruit sormae amplς expositionique rerum grandiorum. Discriminis hoc cithac in parte inter seriptos li- Iaros . quod pro duobus postremis vel bis duo illorum habent, teαλαμ Statiis .
68쪽
Fciunt autem O lungitudines membrorum magnitudinem . cm,
sebs, magnificu fuerit: sidi eodempacto Verba,
Affert aliud,quod & Ipsum valet ad amplitudinem in se redam in orationem: tradit enim longitudines membrorum emeere granditatem. ponitque statim exempla, quae id declarent. utitur autem indie bus librorum Thucydidis atque Herodoti. Ra-xionem vero reddens huius praeeepti, inquit.Celeriter enim reticere breui membro edito,conterit,atque in minutas partes secat omnem orationis granditatem , ac di gnitatem, quamuis sententia, quς exponitur, ampla sit amplab; itidem verba. Gasero quoque, cum quantum vitium volii platἰsque haberet apta collocatio vel bo Tum ostenderet: ususque emet loco C. Carbonis ex conerone , quam habuit in M. Prusum,dissoluit postea elegantem compositionem , verborum ordine immutato: intelligensque ita quempiam sibi eurrere posse, ut Demetrius sibi ipsi facit, refellit totum illud hae pacto. At eadem verba: eadem sentent a . animo istuc fatis est rauribus non satis. Attendendum autem videri Hermogenem contra sentire de mosura membrorum: cum enim de forma illa quae Guνme ab eo dicitur, subtiliter di-1Putaret: doceretque quod ad hanc partem rertinet. cuiusmodi fingendum foret. radidit breuiora membra in eo genere orationis, pleno dignitatis esse deberet tanquam a pharistrios quosdam. Proseri autem exemplum eorum locum Platonis EPhaedrinaliumque Demosthenis ex oratione contra Aristor tonem, in quibus manifesto membra pusilla sunt, vel potius incisa. in nota vetd hae valde simili illi nam utitur etiam hie Demetrpus verbo,quo serina illa ab eo magistro dicedi i iocatur,ostendere voles, quod malum importet breuitas membrorumὶ iubet hic noster, ut ea prolixa faciamus. ipse igῖtur puto ita euelli hunc scrupulum possie, ne summi scriptores huius artis credantur inter se tantopere discordare ut alia ratio sit illius formae. quam describit Hermogenes: aliaque amplitudinis huius ae magnificent x in oratione, quam exprimit phalereus. eumque diuerset illae multis modis sint, postulare
etiam non nullas discrepantes inter se tractationes . nam amplitudo orationis co- P am,ornatumq; requirit,3c quasi ubertatem granditatemque omnium rerum. unde μελ- οπριημα uocata est: dignitas autem contra in ditendo, maiestasque quaedam
magis seruatur, s eoneise quis dicat: paucisque sensum animi sui exponat. unde exigua membra non longὰ a principio huius libri docuῖt eme accommodata sormae dicendi uehementiori A: aeriori quae appellatur δμω; me. Addix tamen Hermogenes eo loco necessitate quadam seli aliquando ut prol xlus et Iam membrum adhibeatur in stilo illo graui,ae qui uenerationem quandini prς se serat. atque id ut puto' cum aliquantum ille remittit grauitatis illius suae,siue cum res ipsae, quae exponun tur ut fiat,aliquo modo cogunt,
69쪽
Magnificum autem est, ω ex circumductu in componendo dicere .. N
cmsi in ex G conductu e titit: ω ex eo quod rix requieuit inqui dicit in
Cum ostendiiset amplitudinem essicere longiora membra , declarat nunc circii sum quendam sentenciarum, ac circumductum in dicendo, idem moliri. ipse uocat intelli Vt exemplo etiam puri Ricitur, cum in te aliqua inponeda,pluribus partibus eius narrationis inculcatis, nullς triarum absoluuimir, sed animus ea ius qui audit usq; ad ciuemum iuspensus tenetur quo in loco tandem re in logi in producta P ifieitur sententia: ut cum penduat aliquo modo. aptusque sit finis a prinicipio: haereatque illi. circumagi merito dicatur qui audit. Exemplum huius coma positionis uerbi tu in capita Thucydide . qui liviςc itido libro hi istoriae cum ortum Acheloi quminis,curluuique dςicriberet, hac forma ustis est . adiungit autem Demetrius loco iplo polito , confirmare uolens animaduersionem hane . Universa e Diiii haec . quam uides, amplitudo: similisque huic, profecta est ab circumductit ipso orationis: ex eoque quod uix ipse, qui dici I pausam fecit: te quietisq; aliquid
Rem adhuc magis explanare capiens: speereq; granditatem hanc inde nasci,dic soluit hanc sormam consti iactionis : atque ita componit orationem, tu lingulae seo. xentiae ex apte sint: finemque in se habeant: stansit enim illa nomina , partie pia vocata a grammat Icis, ac pro illis utitur terti s personis verborum : immutationeq; hac paene sola nani pauca praeterea tei aperiendae causa verba varia uir declarat confectam rem esse. statimque repetitia initio huius sententi rutens ire e t αλί,μ, abGLoluit , quod inceperat narrare , ante uam exemplum variatum inculcatet . cum enim supra dixi iret . - . , μελ σ--i ,-- .c, nunc inquῖ t. a δή ς, in Ax-- Λ dc quae sequuntur. Si inquam aliquis hoe pacto ut docui. idem ς9tiam emotarit, multa. t crς qui ει praebebit orationi, ut non labore qui dieit r neque
70쪽
neque molestiam ullam afferat auditori: eodem tamen tempore auferet Inde, rem6uebitque magnitudinem illam. autem quod inquit, intelligens loca certa in oratione, ubi refici possit orator, ac respirare aliquantum: & ut ipse, ita etiam qui audit, Aristophanes quoque, unde translatum verbum videtur, In itinere facitario vocavit diu ei socia, locaqire omnia. ubi ex longa via: lailitudine uemembrorum, viator reficere vires pollit: ait enim,cum induceret. Liberum patrem ea omnia quaerere ex Hercule.Tωλα μει ρο-ς. 5: quae sequuntur .
ue admodum enim longas uias frequentia diuersoria paruas UFcium, statu fines uero etiam in paruis vise, Veciem quandam retinent longitud vis , idem in in membris fieret.
Non cotentus superiore ratione Demetrius:quq tamen magnam vim habere potuit auid aeclarandum, quod ostendere studebat, illu strare adhuc simili idem v 4 V. ςm iptius p se redi Occasionem habuit ex verbo illo, quod explica- uitillud enim in via facienda,& in itineribus ustirpatur. unde etiam particula usus ''l' causa alicuius rei affert dicens.Quemadmodum enim longa itinera crebra Molpitia breuia faciunt: cotra autem solitudines in exiguis etiam itineribus, spatii iasue locorum breuibus Meciem quandam praebent longitudinis, hoc ipsum ei iam
in membris orationis contingat necessie est. Respondent autem mani sto pausae in oratione, respirationesq; diuersetius. ut cum nequentes illae sint, membra, oratio'nis, ut Viae, longa uideri non possint. nam quin hoc ipsum cotingat, cum uiator cre Bras offendit cauponas, in quibus se reficere possit,si uelit:& ad teliquum uiae laborem sustinendum uires comparare,dubitandum non est: Aliter etiam sae De contingit,ut uia breuis longa nobis uideatiir: & non tantum quia sit regio insa per quam
x scilicex mensura iritus, longitudoque nobis ignota est. de quo ipse Lubtiliter disputauit in quaestioni is suis. Sed quia hoc nihil facit ad locum
hunc declarandum, causas huius diligenter ab ipso allatas, non proferemus.
AιM A' ο μως et Α ει tamei . -- : aeser enim fortasse molestus oribus es lite rarum concursus: exuperantia autem demons vi magnitudine herois euor enim'iucundum aurilus quod est,non mari in mia cotta locum