장음표시 사용
81쪽
plana: nune proponit se velle de ornamentis illis orator; s, quae vocantur,agere, figuras ipsas appellarunt inferioris aetatis rhetores: Cicero plerunq; translati, verbis nominat : nunc enim lumina: nunc quas flores, & inlisnia orationis vocat. Cum autem illa: &in verbis maneant & in sententi j s. eas nunc tantum expendi quae in certo verborum ordine positae sunt. quas primum subtiliter docet tractari 1 se hoc loco debere, cum quae compositio magni sica sit doceat: illa: autem sint con positionis pars. inquit igitur. Eadem enim bis dicere duplicantem,aut ad idem ver bum stare se reserentem,aut commutantem aliquid, simile quippiam cst atq; con struere. N improbato quodam ordine verborum aliter, elegantiusque illa coagmentare. colli tuto autem ossicio suo cum plures valdeque inter se discrepates lint hae figurae: quattuorque item soring & quasi notae dicedi dissimiles, inquit oportere singulis formis tribuere, qtiae apis illic & accommodatae sint. gaem, autem dixit ut opinor ὶ in quo verbo ordo intelligitur. quia ipsae in certo quodam verbolum o dine fundata sunt: quo disturbato ilicli labuntur,ac pereunt. quae verbcci ueniant
huic ipsi formae, de qua nunc disierit: idest magnificae & amplae, docere volens abca, quam supra tertio loco posuerat, initium facit, ac reliquas postea adiungit.
Primis quidem an pHugen, et i Homerus . O AH ω σκοπιλα, ἔμῶ ίρανοὶ cerii ἰηIm: multo enim amplus sic immutato cas, quam si sic dia
ritum esset, omne autem quod consuetudine si usti gum in. Vnde mactatu ab admiratione,
Primum igitur ant pallagen assu mendam este dieit quam autem hoc nomine Intelligat exemplo perspicitum nec non vertiis infra positis,quae vim ipsius explicant. su inmutationem scilicet castium . nominandi nanq; castis numero multitudinis pros enerandi casu eiusdem numeri positus illam formam enicit. neq; tame omnis immutatio castis figuram gignit, sed certae tantum quedam : quς in more scilicet sunt alicuius gentis, ac venustatem in se habent. Cicero hypallage uocauit, cum summu tantur verba pro verbIs, ut secit Ennius,cum horridam Africam terribili tremere tumultu dix t: pro Afris immutans Asricam. rhetoras enim tradit illo modo appellare ipsam solitos cum grammitici tune metonymiam vocarent. quod nomina trans seruntur illi nomini DemetrIus praepositionem adplieuit. videtur autem proprie dici debere, cum mutua est immutatio licet quod in loco illo Homeri, quε indicat nisi fallor vim no venit. versus autem, quem adducit,est in xi t. libro Odystaseae: ubi Circe vlyis p r mi strat perieulosa loca, qu ille in nauigado preteruebi de-
heret: ac rationem docet inde elabendi, malorumque illorum eu itandorum . Cum enim geminos scopulos seorsu discribere vellet, aediuersam formam natu tamque Vtriusque pingere, primum communiter inquit. Duo autem scopuli: alter quidem an caelum peruenit: quod nouum fuit & in vutatum, cum consuetudo emet duo tunis pulorum patrio casu dicere. inquit autem Demetrius , consilium poetae patefaciens:simulque laudans. sulto enim magnificentius, grandiusque id immutato casu dictum suit qiuam si ho incho dixisset. Duorum autem scopulo Him alter quῖdem
in caelum usque peruenit. Causam velli afferens eius rei inquit. hoc enim modo c suetudinem imitatus esset, accommunem usum loquendi: quidquid autem ex con
suetudine est creruulgatum, idem humile & abiectum est. vadeno habet in se aclia is mirationem
82쪽
ri ratἰonem ullam . Pindarus quoque in ut ri . Ode olympiorum hunc Homeri l cum adumbrauit, eum prodi*ium, quod Ilio statim condito extitit, commemoraret: inquit enim. A θακω me ἰη--ηκνον doα ληιe N et we,ait δύο uia καπρα θώυω-δ'ἰσἰ σ. σ- . interpres autem addidit, figuram illam esse Homericam rad imitationemque huius versus corisormatam , quem citat. Illud etiam Virgilij par huic esse perspicitur. Urbem, quam statuo, vestra est: discedens enim quoque illic a consuetudine Latinus poeta comparauit no parum dignitatis ei loco, ob nouitatem ipsam. Cum autem supra Phalereus videatur affirmare in coformatione omnium trium illarum figurarum iterum eadem dici, qu
modo id vetum sit in anthypallage hac diligentet videndum: nam in duobus, quae restant id manifesto fit.
ιreum autem, ipsumis exissentem paruum, ω res ipsius magis par-Mas, irra naues c paucos homines, magnum i um ω Egi itidem magnas fecit: in multra ex paucissigura duplisi. mixta Uo,ex relatisne et dis fotitione r inquit enim Niem τρος νωια ἄγis: Nieg ο α Muo ri: N era, δε ηο Vios αἰκe: Relatis enim illius vocis is idem nomen Nireum, M
AEsolutio, multitia nem quandam prae se ferunt rerum: ωs ilia duae,
Cum Homeri documento probasset eam vἰm esse, quam dἰxerat, anthypallages. pergit declarare idem efficere alias non nullas figuras: artificiumq; poetae in e tum tollit.qui cum in animum Inducebat aliquid ornare, atque amplificare dicendo,nia hil erat tam tenue ac pusillum, cui non granditatem splendoremque plurimum a quiteret quod si fini suo consequendo: reique illi illustrandae figura una satis non
erat alteram etiam adiungebat.ut secit cum Nireum celebrare voluit, atq; res eius 'exiles admodum augere.inquit igitur. Nireum verb, qui & ipse paruus erat: non eorpore, sed opibus ac rebus gestis, quae adhuc minor ipso erant:tres enim tantum naues ac paucos milites ad Ilium duxerat magnum effecit: resque itidem illas E paetiis magnas: Si cum paucae serent,multas,duplici lumine orationis: mixtoque ex te- retitione dissolutioneque usus: repetitionem enim hic voco, qua Graeci ἰ-αυγὼ nominant. ut auctor rnetorices ad Herennium. Cicero autem in Oratore his veris his vIdetur Ipsam expressisse.Cum ab eodem verbo ducitur saepIus oratio.ponit autem initia trium illotu versuum, in quibus manebat figura: nec enim integros eos
litie transfert ut fecerat etiam ante ipsum Aristoteles in iii .libro de arte dicedi: ille enim quoque industriam poetae in eo loco expoliendo signis cauit, non tamen, quod tradidit summus philosophus, captione etiam quadam illic usum Homerum Demetrius ostediimon enim id pertinet ad costructionem verborum aptam amplitudini dicendi. Post exemplum autem,explicans illud masna diligentia, Phalereus lῆnquit. Reversio en Im illa ad idem nomen Nireum, ac dis lolutiomam demptis coniunctionibus dissoluta plura illa sunt, multitudine quandam pre se serunt rerum, quamuis duae tantum tres ve satiaConiungebantur autem saepe ab mimis oratoriis
83쪽
bus hae figurae, ut a M. Crasso In Brutum qui locus est In i r i. de Oratore. Bruta quid sedes. qiud illam anum patri nuntiare vis tuo quid illis omnibus, quoru im sines duci vides & quae tequuntiir.& infra. Tu lucem a sp eere audes tu hos intuerit tu in foro: tu in urbe tu in ciuilina esse conspectuὶ tu illam mortuam: tu ima sines ipsas non perhorrescis Non uno autem tantum eo in loco usus est eximium Poeta hoc praeclaro lumine, sed multi ut eum in primo Iliadis Vlyssem profectimi ad riaddendam patri Briseidem,cum Crysam peruenisset exisse e naui,& quae s.cum Portarat, in terra exposuisse narrauit: illis enim quoque rebus, tenuibus sane sua Vi, eadem ratione splendoris aliquid B: amplitud nis admouere voluit. huc igitur ita Contulit: ἰ ναον α tamen illic vitis, nedum disibi utum eum locum relinqueret, P tius coniunctionem semper, quae a principio posita fuerat,vna cu traepositi ne rς-Pc vivit. Inquit igitur. -δUtae , ian; ζ.d '. ι ἀμει--ἐκὶ Sed etiam in loco in antiquissimo exemplati legitur declaratio h . Vna CX illis, quae In virtutibus eius poetae ill stiadis a veteribus Graecis notatae suπxant. Πινια ἔδι ά . Pn Musi: G A . nam quin o Datus hic,eum ab eodem verbo ducitur sepe oratio ,species quaedam sit . rex ἰ-vc. dubitandum non est . Cum ver b. tantae uia in ea re posta Momerus Nircum Ornarit : qui non valde utilis fuit illi bello: nee ullam unquam egregiam operam in e nauauit, nullo negotio intelligi eptest id ipsum fecisse ob serinae commendationem .speciec igitur corporis digna ino mero vIsa est, qu, tantopere celebraretur quasi sola illa adaequaret cumulum multorum de magnorum bonorum .
Etsi me cum sim N irem nominatus sit in poemate, reco damur id
etis nihilo minus, quam Achiilis, CP Ullis sr os iis in singulis paene mem us appe uti, t. causa autem huius e gurae mis .s autem sc dixisset.
N iEC; ἰ o 'Mein q οἰ υἰ si messe ,hae c., visis aliquo modo esset Nir D luisse: quemadmodum enim in conuiui'pauca, ordinata aliquo modo,
. PersequItur Demetrius eandem rem mirtutemque illius loci magis explanat. ad dens superioribus. Et cum semel ferme appellatus Niti ita sit in eo operς quainuis enim ter illo in loco nomen eius repetitum sit, perinde tamen est, si leuictiam spectes, ac si semel ipsum prolatum Greu in alij xj vero partibus Iliadis siletur in in zmo 1υ tamen nobis haeret non minus atque Achilles.& Vllasses,qui singuli Pxnc carminibus decantantur.causa autem D qnit, huius rei est fidum vis ac facul IV incredibilis illuminandi res, quibus aspersa est. Diligenter hie attended est notis supe-xioris nominis oluaera . quod ego hic restitui , cum antea legeretur. γίἡμματι, in xxcusis libris. nam calamo exarati , quos vidi omnes habent O acri vade secutus ipsos sum. videtur enim hie valere poema totum atque Iliada . cu P pletuquσsgniticet tabulam, quς imitetur ageres ta est tragoediam aut comci d Iam. Non me tamens illis singulos Homeri libros ab inserioris aetatis grammaticis appzllatos
quia lixdris ordo illotum, numerusque indicatur. non tamen uniuersum opus hoc D mine vocatum unquam ita ueni. Lissicere veto seminatam illam figulam, ut relia in
84쪽
inlus, sublatus illis luminibus: nudataque oratione omni illo ornatu Idem exponit, hoc pacto. Si verb sic eam rem commemorasset. Nireus Agla ae sit Ius ex oppido Syma tres naues duxit silentio visus esset Nirei nomen praeterius te. Addidit etiam simile huic rei illustrandet valde aptum: idem in oratione usu venire asstinans, quod in conuiuijs : illic enim pauca fercula recte atque ordine adposita, multa videntur. Idem igitur ordo constructioque concinna verborum in oratione molitur . Pruden-xer autem re passi in nota,&quae oculis aspicitur, quod multis Ignotum Se obscuruxit atque animo tantum percipitur . explanare studuit, ac lucem hoc pacto ei asse re. Nec existima dum est humile de viro graui indignum, qualis ἱn primis nostet hic auctor fuit, simile hoc acceptum E mensa,ne dicam E culina:neque oportet vllo Pacto politum hominem omnem rerum harum cogitationem abi j cere. nec tamen, ut hoc probemus, verumque esse doceamus, utemur exemplo Terctiano, qui manifesto secit hoc impurum hominem dicere:assit mareque fortes id milites decere, sed clariissimi spectatissimique viri Pauli Aemilii, qui cum in bello se durii seuerumquoad modum praebuisset, postea deuictis hostibus mitifice se Amphipoli quo in oppido ludos magno apparatu feci exhilarauit,& sui offici j esse putauit in splendidissimo conuiuio mensam ornare : & ordinem omnem epularum, ut spectaculorum etiam illorum, monstrare.adiungens etiam vocem,qua conuenire id sibi magnopere declararet. hoc enim quoque memoriae prodidit T. Liuius, qui totam rem narrauit. vulgo dictum ipsius ferebant.&conuiuium struere : de ludos parare, eiusdem esse, qui vincere bello sciret. Plutarchus in vita ipsus idem commemorauit, qui men addidit,quomodo utraque res adeo diuersa, ab eodem tractata, personae duci , imperatorisque maxime conueniret: ac contrarpam penitus rem in animis eorum ad quos spectaret, ei liceret. Sed cur non verba quoque ipsius ponamus, qui sua sponte illustrem, ornare etiam oratorijs Di intitatibus uocem eam studuit. narrat Igitur sun
mum imperatorem dixisse illis,qui studium ipsius diligetiamque in minutis illis ro
Multis tamen locis, quod ea contrarium dissolutioni,connexio magnis diuis causa potius P. ceu EU o m- ,' λυγυοι, ι pe γG: eis em enim coniunctionispositispraeffert infiniaram quandam mulit udis .
Cum ostendisset exemplo Homerici loci dissolutionem, quam vocat magistrῖ diacendi, reddere orationem grandiorem: quamuis enim adiuta illic suerit ab alia c5- cinnitate, multum tamen de ipsa per se valet ad amplificandum, in mentem ipsi ue nitidem essici a contraria ratione. quare admonere id voluit, causamque ipsius a ferre, ne perturbaretur aliquis cum in legendo incideret in aliquem locum illo modo auctum atque exornatum: existimaretque repugnare id superiori praecepto. inquit igitur, multis tamen locis synaphia,quae forma dicendi est cotratia dis loluti ni,cum scilicet suo loco semper pontis coniunctionibus, coniuncte plura dicuntur, amplitudinis causa potius est. Exemplo autem veteris sciiptoris hoc confirmat.
2 quo plures gentes, coniunctionibus distinctae appellat deinceps fuerant. Ab H rodoto quoq; huiuscemodi orationis exemIla peti possent. ut cum in Polymnia inruit Siculos dicere, Gelonem ipsorum rege missurum fuisse auxilia in Graeciam,nia finitimo bello impeditus fuisset. manifestbenim illi timorem eius teporis auge- debuerunt. unde seruiuit egregie eorum voluntati eruditus scriptor, qui in com-F memorandia
85쪽
ia Hiis is κυ ν ων re κrem μοριῶθ-. Sed illud etiam T. Liuii artific uni lioc olet. Cui enim apud ipsum T. Quinctius refellit orationem Etolorum ν. initatis plena, qui augere volentes copias Antiochi regis, plura inauditaque multis nationii nomina appellauerant, imitans ipsos: rationemque quam illi secuti suetant. retines inquit. Dacas, & Medos de Cadusios & Elimaeos, Sytox omnes esse dii tincta enim lingula illa nomina suis coniunctionibus & plures gentes illas videri faciunt:& in cunctis esse pondus non paruum, exim tamque virtutem bellicam. Ortum autem amplificationis illitis indicans Phaleteus : scrupulumque eum euelles ex animo lectoris, inquit. Ei uidem nanq; coniunctionis crebra positio prae se fert, ac monstrat infi
nitam quandam multitudinem rerum .
Orationem Iunctam, ac crebris tanquam vinculis illigatam, loculi amplitudinEaliquando in se habere,atq; illius rei rationem reddidit. nune contra Homeri loco ostendit aequi istam esse granditatem sublatione coniunct onis.est aute ille In xi it: Iibro Iliadis. ubi poeta impetum Troianam militum qui globo facto in hoste ς irruebant duce Hectore, similE esse inquit procellae irrumpeti in mareae sei illam suctus excitati. aduersatur igitur hoc aliquo modo proximo pr cepto: liuod enimillie monstratum est facere σ- ο- αν, idem nune declarat ut esti ei dempta coniun- ctione. nec tamen idem omnino est, quod dissolutio: existit enim liaec figura, cum plures coniunctiones demuntur. cum autem leuiter repugnet illi como de hic tractatur ab accurato magistro. inquit igitur hoc ipsum ver b Homericu em ψα etia in , sublatibneco iunctionis se grandius atq; ampliu vesticinini est magis quam si, eoniumstione suo loco relicta, dixisset Gα - t. cum aute vel ba haec plurres habeant virtute ilias a etiam ubi de transsatione dii erit, hunc docum citat.
. plum sane e ni insiguris, neq; in eodem manere casu,ut Thucydides.
Amplum quiddam etiam esse Inquit, quod in figuris itidem numerandu est neq; in eodem catu manere, sed non dum absoluta sententia ipsum, quo antea usus su xis, variare. non videtur tame idem hoc esse, atque illud quod supra vocavit anthyiallagen: figura nanque illa non omni sum mutatione casus costat, sed eo modo ta rum conserinatur. cum latior sit haec immutatio ac likentia. paritia r aut cin grandi-xas orationi hoc pacto propter duritate quam secum fert haec subita superioris structurae variatio. Thucidi dei aiuς stilo illi suo amylo, ut alius tribus rotonibus t et
86쪽
niuἰt, quod veteres magistri hultis artis testati sunt, ita et Iam nouitate ac multiiudine huiuscemodi figurarum. unde exemplum ab ipso petit. est autem locus in i iti. libro historiarum. ubi Brasidae Laceda: mouit, tortis limi dueis, mors narratur. qui cavellet exire E naui. ab Athenientibus,qui e terra pugnabant, intei sectus est. crati illimus igitur scriptor, cum a tecto casu inceris let,ad obliquum transji: genet dique casu, quod sequitur, exposuit. Apud auctorem ita locus legitur qui a Demetrio prima sui parte leuiter immutatus est, breuitatis,ut opinor,causa. πν Dinn
xationis, quae necessiaria fuit huic animaduersioni indicande, tradit Demetrius hoc pacto id prolatum, superiore scilicet casu neglecto, fuisse multo grandius quam ii Illo custodito ut ostendit, dixistet. casum vero illum generandi mutat in tertii re sonam verbi, qua ratione supra usus fuerat. videtur autem locus hie Sophoclis e primo choro Oedipi tyranni, ii fides habetur optimo & antiquἰistimo libro , in quo
ala legitur. η tum σι κιήλ oc Θ Hriegae δα α quae sequuntur, eo te modo prolata. ΠιΜu a .F- ι προοα-o , si mi lis ei se Thucydidio illi. cum enim ordiat Wra nominandi casu , desinit in casum dandi. unde fottaise aliqui peccatum librari ho putantes, emendarunt, ut legitur in exculis, κικ Ῥυά.
Et condulcatio at cubi essecit magnitudinem . ut Herodoti quodam loco inquit. Δρού. am: ci Q,ν γ τοῦ μέγεθοe si γεθος missu π bis enim prolatum μγ κ tumorem quendam locutioni attulit.
Quam supra prImam attigerat,cum has Verborum concinnitates partς esse eom positionis probauit, extremam nunc aggreditur: docetque aliquibus in locis enicere ipsam orationem amplam. Non ubique autem hoc eam praestare, ut opinor, ita-dit, quia plerunque habet geminatio hςc verborum vim excitandi: valetque ad antia mos eorum, qui audiunt perturbandos. Accurate autem videndum est qua intelligat, ανα ι πλωιν vocans: multis nanque modis lieri potest coduplicatio: cum enim pluribus nominibus ab inferioris aetatis rhetoribus illae distinctae sint: - ι . . enim &- ας--, & . me κλώψm vocant, superiores unam candemq; rem omnibu his nominibus videntur appellasse,ut cuique visum fuit hane rinam notare. quod etiam tellatus est Alexander quidam, qui Graece scripsit idei σ . x m. r qui veto tepore colecuti sunt, minutiores in hac re partienda fuerunt. Demetrius multo pol hexplicans formam dicendi,quam vocavit Ἀ-rom, eodem hoc nomine appellauit it Luram, quae constat ex eodem verbo iterato, breui etiam voce interiecta, ut ex eptu quod ponit declarat. nam hic cum repetatur idem verbum interpolita coniuncti ne, non videtur penitus eodem modo prolatum . quin certe cosilia diuersa fuerint scriptorum, unde exempla posita sunt, in repetenda eadem voce, dubitati no potes . AElchines enim voluit comouere animos & accendere in aduersarium : Herodotus vero rem amplificare. qui tanquam se reprehcdit, quod palum dixerit: neq; enim magnitudine tantum corporis, sed numero etiam multitudineq; reliquis serpetes illi praeitabant. Adiungit igitur Demetrius . Bis prolatum iteiatum l; vel bii -ωγας, orationi molem quandam,grandi taleinq; ad portare. In antiquillimo libro prima verba huius sententiae vatiata sunt: habet enim ille. α αδπλαοιών δ γα. Praetcrea cum citetur hic testis huius iterationis eiusdem verbi Herodotus, inuenire adhuc apud telum locum non potui.
87쪽
Vtisne figuris oportet non crebris: ineptum enim ω praest ferens quadam orationis inaequabilitatem. pristi igitur, qui multa guras in oratio posiverunt propius accedunt ad confiuetudinem, quam qui nunc niansfiguris utuntur e quia artificio1e i M in oratione ponebant.
Indieatis Demetrius verborum figuris quae reddunt oration E amplam, usum earum nunc tradit:docetq; modum quendam in ipsis adhibediim esse qui nanq; crebris uteretur peccaret magnopere . cur aute frequentia illatum fugi eda sit, & quid mali secum portet, declarat dioens. Est enim insulsa & puerilis res. ω quae resertina: qitalitatem quandam orationis . Quod autem intelligit hi miscemodi est partes orationis, quae consperia sunt his quasi floribus, & splendidistimae & honestissimae necessario sunt: reliquae, unde absunt haec lumina , iacent& abiectae videntur. hoci sit ut ericit tanquam in via, corpore ve aliquo, inaequalitatem illam, quam vocato: quod ii illae infrequetiores fuerint, asseri in t d gnitatem orationi: nec gisnunt aliquid incommodimeque enim videri potest tunc bona sui parte oratio luminosa,ceteris suis partibus obici irata. Addit autem: suadens nobis ut ἰpsos imit mur,antiquos oratores,quamuis multas figuras in orationem inseruerint; magis ta men accessere ad cosuetudinem,communemque sermonem, quam illi, qui penitus se ab illis abstinet. id autem, quod falsum videtur: nec fieri ullo pat o polle, merito ipsis euenisse tradit. quia summum artificium In hoc adhibebat: falsum enim profecto videtur quempia, qui rem gerat alienam a consuetudine : quamuis rectu atque ot dine illam tractet, magis imitari cosuetudinem, ac speciem iptius retinere, quam
s illi se in ea ratione addiceret. AmulioetasMe autem videtur vocare, ut multi erat ip sius mate, quos obscure ins mittat, Oratores spoliatos hac concinnitate atq; ornatu.
De concursu autem Nocatum alij alter existimauerunt: secrates enim cauebat it a committere, ' qui ab eoprofectisunt. Ad autem quidam, Nicasius tulera commisimn Q Usque quaque. Decet autem neque senor facere compostionem, temere i u committentem mi caseus tuber diuulsioni enim orationis hoc simile eti in dissectioni: neque tamen penitus caue re continuationem Etterarum: leuior enim sic erissertasse compositio ea evitumen seuauitatis expertior sy plane muta: cum multa et cis dulcedine priuata sit, qua oritur ex concursu.
88쪽
Quid sui Iudie j sit de concursu lItterarum vocalium diligenter tradIt: cum enIm
graues scriptores in hae re longe aliter se gessierint, ut ostendit, res erat accurat ec5sideranda . Primum igitur, qui tanquam scopulum aliquem, hunc concursum vocalium declinarint, exponit: deinde alios quosdam temere ac nullo metuoi sensionis has litteras inter se committet e solitos assimat. statimque quid ipsi videatur de omni hac re declarat, vitio bonoque ipsius explicato: putat enim mediam quadam vIam tenendam esse: ut reprehensione careamus: in quam merito incideremus , si
nimios huiuscemod oeulsus in orationem admitteremus:& id boni, quod in ipsa est, capiamus. Cum igitur magni auctores dissenserint inter se magnopere de eo n- cursu vocalium, Isocrates qui delectabatur leuore orationis, meriti, fugiebat hune concursum: impedit enim ae frangit leuorem illum. Demetrius qui eum recepit, intelligitur secutus suisse suavem eum sonum, qui nascitur e duobus illis vocalibus:&, ut hoc potiretur aequo animo passus hiatum illum, & Inaequalitatem compositionis. Nam Isocratem eane peius & angue, ut a unt, retarmidasse hunc c6cursum testatur etiam Plutarchus, qui iocatus est in hominem, qui tanta adhibita cura hoc faceret; inquit enim in libello quo quaesiuit, utrum maiorem gloriam Athenienses adepti essent bello, an studiis sapiesae, eum de Isocratis vita & institutis disputasset: ipsumque semper occupatum fuisse in omni ornatu orationis exquirendo ostendiciat, remotum toto animo a belli cogitationibus. Quomodo enim non sonitum a morum : phalangἰsque hiatum metuisset, qui tantopere vocalem cum vocali coniungere metuebat & ne unum membrum comprehensionis alio membro una
syllaba minus esset, reformidabati Cicero in Oratore suo hunc locum leuiter tangit: eadem tamen qM hie scriptor prima huius disputationis parte tradit:cum enim primo de omni concursu litterarum loquI coepisset, non multo Post transit ad coi cursum vocalium his verbis. Quod quidem Latina lingua se obieruat, nemo ut tam rusticis sit, quin uocalis nolit coniungere. In quo quidem etiam Theopompum re- Prehendunt, quod eas litteras tantopere fugerit: & si id magister eius Isocrates,atno Thucydides .ne ille quidem haud paulo maior scriptor, Plato. dc qui sequuntur.
Cum autem cocursus hie litterarum nunc ab ipso uocetur. μπλ.Ite etiam aliquando ab eodem appellatur : eadem enim uis notioque est utriusque nominis.
Vnde hic significare uolens Isocratem fugisse coeursum hune uocat ἰum, usus est verbo m/μ m. l-: idem enim ipsum ualet quod συνκρα - ,idest committere inter se ac co- iungere. expositis igitur diuersis rationibus ceterorum, quid facto opus sit in hac re praecipit. Ossicium autem oratoris est ut ipse putat, neque efficere compositione nimis canoram quod prorsus prestabit, si temere coniunget litteras vocales : committetq; ipsas inter se, ut casus fert. Canoram vocavi,quam ipse Lya appellat. id- est quae sonum grandem edat. nam efficere id concursum vocalium apertum est: ac praeterea ipse id testatur prope extremum libri.vbi de leuitate orationis diiIerit,eodem etiam hoc verbo utens .inquit enim. dx--υ τὸ σνγκρο- δμί eis. Subito autem , antequam alterum membrum afferat . quod itidem viti sum est, culpam prioris rei exponens,ait. Hoc enim, crebro scilicex coniungere vocales in constructione verborum,simile est distractioni cuidam orationis: membra enim ipsius diuelluntur hiatu illo,& quasi in contrarias partes iaciuntur: hoc nanq; videt ut valere quod addidit superiori verbo , v : illo nanque , id est icti πα-σμω. quasi dilaceratio quaedam orationis intelligitur: hoc vero disiectio, de in cotrarias partes tanquam eiaculatio. ut duobus his verbis vim cocursus huius vocalium, ac malum significarit. Hoc ipsum etiam videtur Cicero ostendere voluisse cum illo In loco ait. Sed Grςci viderint: nobis,ne si cupiamus quidem, distrahere voces concedἰtur. Adiungit autem Demetrius, diuisionem absoluens. Neq; tamen penitus cauere, re rinidareq;debemus coiunctionem harum litterarum: si nanq; ait fugerimus concursum omnem vocalium, hoc pacto sortalite leuior compositio erit: quia hiulca,& interrupta fit oratio cocursu hoc ipso: eadem tamen iniucundior.& ut libere aperteq; loquar, muta: quae orbata erit multa suauitate vocis, oricte ex illo ipso concurso . Animaduertendum autem Phalereum vocasse ovi c-γγμμά νων con-
89쪽
cursum ipsum: tunc enῖm vocales aliquo modo haerent sibi ipsis, ae cotinentes sunt nulla cosonante litera distinctu. idem etiam Cicero fecit. cum dixit neminem esse tam rusticum , quin vocalis nolit coniungere: ita enim legendum eum locum elleolim indicaui, cum contrario sensu in multis librIs legatur. Qui vocalis Hermogenes quoq; eod e pacto locutus est:& si de colimia tione consonantiu litterarum, novocalium verbo ipso usi is est:dixitq; membra citationis συ σε M,a quibus,besset concursus vocalium: cuiusnodi membra tradit es licere orationem pulchra. n quibus scilicet consonantes litterae consonantibus haererent . verba ipsius haec
metrius dlxit compositionem,in cuius parte nulla fit concursio vocalium , quia est expers suauitatis illius, quae proficisciture sono earum literarum . insta etiam inquit qui penitus tollat ex oratione concursu in hunc vocalium eximere inde omne cantum ac musam,quare merito vocata est xv rre oratio, quae passa hoc est:eandem etiam propemodum dici pollis vult surdam transsato verbo, ut apparet. Non videtur autem idem hic valere c. 6νια, quod valet non multo post: hoc enim loco significat ci istae suavem sonum: illic verb facilitatem pronuntiandi .r lanaq, & aequabilem viam eius rei, Omnis certe vocalium concursus utrunq; in se habet: cu enim gignat hiatum asseri necessario moram & cogit insistere: eodem tam e tempore eia
considerandum autem primum, quod uetudo iba coniungit hit
ras has in nominibus, etsi iuga Lludet in primi uauitati Nocis. Ῥt,in Aiαυς multa aute ω ex selis vocalibus componit nomina. ceu λαίη, σΣύιος: nihilo autem a Perior unt albi haec ,sed fortassessauiora.
Probat multii modἰs peccare illos no parum, qui hunc concursum tantopere su fiunt :& c0m ipse auctor suers oratoribus, ut modice hoc faciant rationem simul sui consilis reddit. vi igitur inquit in telligatur non esse hoc magnopere pertimescεdum: animaduertendum in primis consuetudinent ipsam committere inter se litteras has in singulis nominibus, ac coniungere vocales cum uocalibus pallim in co-iorruatione uerbor uin; rieq; enim nune loquitur de coeursu extremae partis antecestentis,ac primae consequela tis nominis in constructione ipsorum.quod prorsus co- suetudo non faceret, si intelligeret hoc uitiosum este,ac reprehensione dignum: Ocj currit enim subito, et,quod coira quispiam didere potuisset negligere peruulgata' ationem loquendi vocum suauitatem: ideoque non metuere hos hiatus, qui mani- se isto gignunt molestiae plurimum ac dissicultatis in dicendo, atque ait. Et si illa maxime propolitam habet L;ωνιαν : ideit f cilem & iucundum leuemque sonum uer- horum:& omnia iacit, ut eam consequatur, Exemplis autem uti uolens, inquit. uς M.' ακα & histis: in ambobus enim his nominibus manifesta est concursio uocalium. Addit etiam,amplificans quod dixit. multa uocabula consuetudinem loquςndi co- struere ac fabricare ex solis litteris uocalibus . ceu inquit Eri . , & i .ν:. A. μή Circes epitheton est apud Homerum a loco. ἀκ enim Colchorum oppidum vocatum est. roilaxioris e cd Pli rostrema litera cosonans est, quamuis totum e vQc libus uide
90쪽
inteoneretum esse debuisse. eo loco tamen illa posita est. vi non impleat geminum hiatum qui est in eo nomine: ita autem a G raecis vocatum quoque fuisse Liberum patrum notum est . nec tamen inquit vocabula haec ob id auribus molestiora sunt. quam alia, in quibus non est hic concursus. quin potius iucundiora, quamuis non omnino id assirmet addidit enim quod aduero tum & si propensus tu ea opinionem est ostendit tamen id ipsum non tirmisti me alleverare. na quin hiatus ille Impedimenti non nihil ac morae asserat dicenti, dubium non est. Quintilianus et amnoc testatur his verbis. Tum vocalium concurius, qui cum accidit, hiat& intersistit Sc quasi laborat oratio. sed omnis quaestio est, an sonus dulcior, qui inde essiciatur, compenset id malum. TH μω ama τ ὰ,geν N Hελιορ,χαρκμυρν παρουosineνἰ mn δες, sta
Eti vero poetica, si Q diuisum m cocursum passum de industriasuauiorem Nocem habet quam ἔλιορ, ὀμ ων ἰώ .halet enim quanda dido
huis in concursus, tamquam cantilenam adnatam. multa autem in alia in
coitu litterarum dicta af era erunt: diuis autem sir concursum passa, suauiora facta fiunt. ut EDd. Παντα μῶ - νέα νοα υλὰ nix: Si mero extritu Elas dixem, Ἀλαί mi, a Perius erit quod dicitur in humilius.
Multum et Ia hoe argumentum valet ad constituendum cocursum vocalium litterarum: declarandam , voluptatem, quae ex lep do illo sono percipitur: qui enim in primis studiosi sunt huius suauitatis, poetae: nec ulli rei pascunt, ut oblectent aures eorum , qui audiunt. com Itiunt inter se de industria vocales. quod institutum eorum probat positis exemplis; rationeque ipsorum explicata. Inquit enim . Verba prosecto non nulla propria poetarum,cuiusmodi estis, ire, diuisum, & sono illo, qui ex concursu vocalium earum nascitur, auctum dedita opera, suauius est: atque elegantiorem vocem habet,quam . ire: simulque itἰεν: quod idem passum est . luauius est,quam ἡ-: habet enim inquit dissolutio illa, ac concursio vocalium narii diuisa illa voce subito vocales coniunctae sunt quanda tanquam cantilenam adnatam . Homeru autem fuit, qui cum milies mentionem fecerit solis, nomen quo 1 Graecis ille vocatur, una syllaba auxit, ac pro . ire fecit. unde omnibus illIs i eis ex seno eius concursus aspergitur non parua suauitas. quod etiam qui diligetet omnia in eo poeta animaduerterunt veteres grammatici,testati sunt:amrmat enit, semel tantum ipsum eo nomine τρι Μίε α usum est e. Eadem ratio est nominis.
quod sequitur, gener di casu positi: cum enim pluribus locis eo usus sit poeta P A.
inquIt pro ιραν, studio eiusdem suauitatis patiendae. ut cum Iliade κατ' iis iis, I . . ,εe Q. ἰδαίει ἰόει diuersiis temporibus cecinit. Adiungie Dein et rius. praetcrea multita alia, quae cum extrita littera dicuntur, & ut grammatici loquuntur, synal depham Iassa sunt, molestum sonum habent: eadem autem dirempta: commissisque vocalius suaviora redduntur. Exemplo verb aliquo confirmare hoc volens, inquit. ut illud . Fiam ει, αἰ νἰα in. . α . . sis : in extremo enim hic est concursus vocalium . Quod si inquit litteram extriueris: dixerisque καλα si , insuauior erit oratio , atque
humilior. Vnde perspicitur & suauitatis aliquid,& granditatis acquiri orationi diuisone illa eius sylla Det, concursuque vocalium. Quintilianus in i x. libro, de com-