장음표시 사용
71쪽
locum habent, Ualcubi in pauciis. ω Thuc diris ibiquefere fugit leo in aequabile com sitim is, in semper potius osseudenti ad aliquam ref La est,quemadmodum qui per aqeras vias iterfaciunt vi cu dixerit quod,
Qiuartum hoc est, quod traditur kalereat ampi tudinem orationi panendam, si verba ita composita fuerint, ut a spei molestiis': attribu s eorum soniis sit: si de eά iri vocat ut a Graecis δMντο-κ. multis igitur in locis hunc ortum habete dicit magni Meent am dice si, ut apud Homerum in xvi. libro It adis ubi de Aiacis virtute in proelio: eona tuque u linerandi suti sit mi' Troi nurum loquitur. inquit pnim. ὁ αἰαν , i χα Moy hth hoe enim veriti gem ni sunt cocursiis vocalium atque ij propinqdi:u. quod maiorem adhue hiatuni facit, non ex simplicibus literis: in utroque enim antecedit G phthogus: unde magis laborat oratio . Pra terea in postremo verbo iuncto est, quod dilige ter vitabat luocrates . nam prima plius Hars desinit in eadem syllaba, unde incipit ses unda, hoc enim quoque offendit aurex addit igitur Phalereus. Aliter etiam sitaque VI, insuavem molestumq; sonuiti emee re literariam coeursum. vertim quia id sine modo fi e factum est nimium illud 'atque exuperatiam huius rei ponere nobis ante oculos magnitudinem ill iis hemis. confirmat aute praeceptum hoc a contrario his verbis. Leustas enim N voeum saa ultas non valde in ampla oratione locum habet, aut paucis omnino in locis illi e te-eipἰuntur. Ide etiam probat Thucydidi salictoritate, qui cum grati tali dicendῖ, atque amplitudini magnopere studeret, atq; huius lax dis in pilli, is auidus esset, se me omnisus In locis fugit leuitarem;& equabilitatem copositionis curii eum semper similem esse dieat ostendet & in aliquam rem duram incvrrenti nam hic quoque politus scriptor, ut re illustraret, vi tu simili, atq; inquit. Eadem rat one, qu qui iter faciunt per viam asperam, atque inaequalem, ilii enim necessatio incurrui in eminentiores lapides ac labuntur. locum quoq; ipsus ponit E seeundo libro h storiae ubi de se ui illa pestiletia loquitur 'liquastauit Athenas . narratque annum elim vacuum fuisse ab omni alio genere morsorum, qui tetare homines coluerunt. in huius enim rei expositione in teli igitur Thucydides de indu stria usus colunctio. ne verborum dura. & aspera. prysertim cum in nomine unius syllabae terminauit sententiam, quod antecedit longior dictio. declarat autem subito, verborum latum illorum posti emorii in ordine immutato, pelli inde Omnem a spe litatem. qua compositionem qui sequi volet, dicit Acilius sane iucundiusque rem illam expositu tu, omnem tamen amplitudinem inde ablatur; in ,
αuemadmodum enim nomen Vperum magnitu nem molisur ic compositio. nomina autem assera, ω pro coύνοῦ ' ρηγνύμῖον, pro quibus omnibus Thuydides intur milia captans nomina con positioni, ω nominibus compositionem.
Adiungit Demetrius dubitari non posse, quinςerra quadani compositio essiciat amplitudincm ε
72쪽
ampi tudinem cum singula etiam verba dura & asperri, magnitudinem in oratione gignat. quς autem aspera vocabula sint docet, huiuscemodi est e dicens itae; M, si quis eo utatur pro A:o , quod valet clamitans.coniunxit autem ambo,ca' i a schiis Dein insimularet: odiosumque ipsius clamorem, atq; importunum significaret, Demosthenes pro Ctesiphonte.posteriore sede duriori verbo seruata inquit en m. αἰ-
. . a. st. ινις - βοῶν - κικραν e. Sed ad uel farius ipsius accerrimus
eodem in ipso notando usus suerat dixerat enim de auara ill iis natura.σαρ ι - λαμ .. ισο να-:ώκ diar A, H μγ in. Aristophanes quoque in fabula, qua Cleonem, turbulentum illum Athenis ciuem exagitauit, vocem eius asperam indicans,
quem alio loco torrentis sonitum inquit habere, ita illum de semetipso induxit loquentem - . , Ais se Nec no etiam sequit ut Demetrius, si quis dicat eis; νύμ-ai,cum molliori uerbo idem ostendere posset, ac dicere dicitur enim Πνν 2M quod rumpitur ac fertur in Gi co sermone. ut uerbum quo id expressimus in Latino. nam & φω.: ix. : t wΘα κα mea ἀιe dicuntur ab optimis au toribus. His autem omnibus uerbis quae asperitatis aliquid in se habent, pastimini assirmat Thucydidem , qui sedulo semper captat nomina similia compositioni:
Coiungitque uerba ex natura ipsorum. ut cum uelit asper esse in constructione uerborum cligat etiam uerba aspera. nec non cum uerba, quibus utendum illi est, sunt dura,duriter quoque ipsa coniungat. eademque ratio est apud eum & molliorum turborum & compositionis lenioris: quamuis rariora lice apud ipsum reperiantur. nam tertium est tanquam initiumentum orationis Thu didiae.ut ueteres magistri huius artis tradunt, τι τραχr me υἰ- . prius nanque ab ipsis commemorantur. selectus poeticorum uerborum:ac sormatu orationis: Sc quali luminum uarietas . Suarto autem loco breuitas, qua utitur in narran ὀο, oblcuritas .
Ordinare autem nomina oportet hoc pacto . prima quidem ponere quae nomadde euidentiassent secunda autem gu postrema, quae euidentiora: sic enim ω primum audiemus ut evidens:Wquodpoti Esium, em euidelius.
Sis , videbimur defecisse, 6st tauruam de disie a validiore ad infirmum.
Docet nunc accurate DemetrIus,qui ordo In collocadis uerbῖs tenendus sit: hoc enim quoque multum facit ad amplitudinem orationis. si nanque Id, quod praecῖ- Pit,& quasi natura rei postulat, seruatur grandis& magnifica tit oratio necesse est: sin negligitur, multum uictum illa dignitatisque suae amittit. iubet igitur ut prima Collocemus, quae no ualde.Perspicua & euidentia sunt: secunda uero ac postrema, Ellis euidentiora. Quid autem utilitatis inde capiatur ostendere ualens, cofirmareque pisceptum hoc, inquit. Si nanque hoc custoditam suetit de primum illud ut
euidens cuiusmodi est, accipiemus : nec non id quod consequitur, ut euidentIus. crescet igitur oratio ut oportet: firmiorque semper ac neruosior erit. Sin autem Inquit aliter fecerimus, videbimur desecisse: nec sponte volentesque id commisisse, ut euidentiori subiungeremus minus euidens, si d insant Iacoacti, quἴa inuenire, quod inceret antecedens non potuerimus. vitium autem huius ordinis , & incommodum, quod gigneret, magis aperire volens.ait, Et tanquam decidisse a firmiore. r
73쪽
borum pertinet, & singulorum,& copulatorum explicans. In hIs cauendu est ne deerescat oratio, de sortiori subiungati traliquid infirmius . vi sacrilego fur: aut i erunt petulans r augeri enim debent sententiae & insurgere,ut optime Cicero.Tu inquit istis faucibus. istis lateribus: ista gladiatoria totius corporis firmitate . aliud enim alio malus superuenit. at si coepisset a toto corpore . non bene ad latera faucesque descenderet. Praeter autem quam quod idem animaduertisse Latinu rhetorem docui, exemplum ab ipso positum summi oratoris loco huic explanado valde accommodatum est.
Exemplum autem, quod apud Platonem Litur. quod, lacήπιε -
rius HI, propinquius poemati. Si autem ante ipsemprotulistet, insimmius Egud N ei, postea positum, misum esset.
Demetrῖus In an Imaduersione sua, praecepto': eonfirmasso utitur loco Platonisὰ tertio libro de republica. ubi de ratione eatus subtilitet diisetit. docetq; si 'uis , duri & asperi ingenis vir delectari musica coeperit ae plurimum teporis staditq; in ipsa posuerit, primum ipsum deliniri de quasi molliri: feritatemq; illam sua cxu
re. quod si in eadem ratione diutius perseuerar ἰt: nec cellarit magis demulceri, res eo iam progreditur, ut liquescat fluatq; voluptate. haec fere sententia est eius loci. quem leuiter adumbraui, relictis multis ornamentis. prius exemplum politum est ἔn duobus illis verbis, & καα χω reorum enim alterum, id est quod cosequi tur, ut ipse mel etia Demetrius testatur, multo euident ἰus est, quam illud quod antecedit: valent autem verba, litae citat. Post qua aliquis potestate fecerit arti musicrevi resonet, ei standatq; In animum per aures tanquam per infundibulum,quos novvocamus suaves tenerosq; , ac luctuosos concentus. & quae sequuntur. verbo igitur perspicitur maior vis concentuum eorum in animum effusa, quam altero illo κα ομιῆν. quamuis ipsum quoque non parum rem explanet. Eadem rati
est posterioris exepli, quod manet in postremis vel bis et..- & - μ. id ego c nisi fallor, satis commode expiessi, secutus auctoritatem Ciceronis, qui cum ambo de ipse verba illa coniungeret, eundem ordinem seruauit. Inquit enim In Ii. libro Tusculanarum . Nec in dolore magis quam eadem in voluptate. qua cum liquzscimus , fuimusq; mollitia, apis aculeum sine clamore ferre non possumus . Statim autem hic quoque Phalereus addidit, posterius verbum magis aptum esse ad te ante lacu los ponendam atque illustrandam, quam prIus, ac propinquum iam illud ratione ac stilo poetarum. quod si inquit eontra antea protulis let, Imbecillius altei u , Id est quod valet liquescit,illatum fuisset. Quin autem vetus hic ordo si dubitare non rossumusve enim duri: prius calore liquescut:pollea fluta n t, ac destillant, ut cer
74쪽
at os montes, si per enim quamuis magna exi Duria priora , inora ridentur , cum ma ora ipsis sunt, quae inferuntur .
Homerum etiam docet id seruare in i x. libro Udy Ieae, ubi a , lyphemi forma
describit: temperque augere hyperbolen: est enim manifesto omnis ille locus exupetrantia quaedam veri. cum enim poeta supra di xisset raculum quoddam vasturci eum esse addidit, unde orditur Demetrius, non videri ipsum potuisse parem ceteris hominibus, qui frugibus vescuntur: sed scopulo culmini ve cuipiam si uoso. nami hucusque usus est verbis poetae. Sententiam antem Consequentis versus ipse expressit, ostendens Homerum contentum uou hiisse superiore amplificatione sed addi diise, non cuiusuis montis, vetur' excelsi: quique inter ceteros montes emineret versus poetae est . .' te si ari φαγι rvi Adiungit autem Phalereu quod omnem hane disputationem claudita perpetuo hoc verum esse,ut quς anteco dunt, quainuis sua vi magna si ni ininora & infirmiora videantur , cum qitae postea Inferuntur maiora sunt.-r risi autem accipere debemus imbecilliora illis,quae consequiantur: non minora se ipsis, tanqua hoc pacto deteriora reddantur: hoc enim
repugnaret superioribus.cum inquit illato vel bo euidentiore, & in posteriore sede collocato. qui audiunt accἰpere pilus illud ut euisens:& posterius. vi multo euideri lius: significauit enim illi e manifesto nihil amittere quod precedit: nec fieri ea rati ne imbecillius. Animaduertendum etiam boc non tantum valere in singulis verbis, quod initio videri potuit praecipere, sed in sentetius integris quod ex Homeri exemplo elicitur: in quo augentur sentetiae, no verba grandiora. α quae magis rem aperiant, ponuntur. Hoc diligenter quoque custoditum sutile a Cicerone planum est: exemplaque deesse nullo modo Pollunt, ita crebra apud eum sunt. Quin certe illud in C. Verrem , quod valde ipsius auaritiam declarat, huiuscemodi ut, dubitati non potest. Quae solitudo esset in ag is, quς vastitas, que fuga aratorum: quod enim extremum illic est fuga, magis demolistrat iniuriam, acerbitatemque illiti s. quam priora.cum aratores non tantum discesserint ex agris: ipsosque, quos niatea studio se colebant, deseruerint, sed inde etiam aufugerint . unde Agamemnon Homericus, cum Achilles in oratione ostendisset se abire velle domumque reuerti, significare volens se parui id ducere: nec preces, ut eum in exercitu retineat, adhibiturum esse, rem & ipse augens, inqxiit c- μα κ . - τω ε 'in easo Si non satis inquit habes hinc prolicisci,celeriter fuge. Quod etiam superiorem locum Ciceronis sequitur, eiusdem generis est,& eodem modo tractarum . Quam deserta, litam inculta, quam relicta omnia r semper enim quae adduntur maiora sunt. damnumque suod factum sit magis declarand . nam quod aliquis sorsitan putaret, plus elle deserta, quam inculta, falsum est. quod cum aliter etiam ostendi pollet. hoe ipsius testimonio confirmatur. in ira enim eodem ordine in illis usus est non longe ab extremo eius orationis. O desertum hominem,d desperatum, ac relictum.
75쪽
Oportet autem coniunctiones non Va e reddi exquisire, ceu coniumctioni sties,coniunctione St: minutum enim est quidquid exquisitum erit de inordinatius at quo modo i is uti. quod D A cubi e tiphon dicit.
Admonet nunc ne in minuta valde re,quae tamen existimatur netessaria, cu ai plitudini i attonis operam da inius, nimis accurati simus: ae quod alijs temporibus vitio non careret, tunc laudem habete docet: finemque illum adiuuare . Cum enim copulae non nullae sint, quae ivas habeat redditiones et illisque antea positis videantur aliae cosequi debere ac vertis sane earum ordo hoc postulet, tradit in hoc pen
re formaque dicendi, polle aliquando hoc neglἰgirnec valde exquisite seruar: . vel ut Inquit coniunctio Mia requirit ut A inseratur: si aliqua igitur licetia in hoc adhibita tuerit gignet hoc granditatem. non tam e iubet nos hoc semper,coni cmpta penitus consuetudine, facere.conii rinat autem praeceptum hoc suum sententia, quae in iuuersum. vera est: docetq; , si aliter secerimus coitarium nos eius quod volumus ei secturos: omnis enim diligentia exquisitaq; cura, patuum quidda in se ac minutum est. nota haec , quam describit Mi Matietrix est argumentum enim hoc pacto certius erit : istudium vero custodiendi accurate particularum earum ordine, Oe
in se habebit. Cicero quoque in partitionibus ubi de amplificatione disputat, cum simile quiddam praeciperet, quod tamen in sententiis, no in partibus Oraconis manet, eandem eius rei rationem reddidit, inquit enim . Nec quicquam in plificatione nimis enucleandum ei liminuta est enim omnis diligetia: hic autem locus grandia requirit. Idem quoq*e Aristotcles protulit & in iiii. libro de mo-xibus ad Nicomachum. quo loco magnificum virum insormat: & in primo τύ, H Q- Constituit etiam praeceptum hoc Demetrius auctoritate Antiphontis ut opinori Ramnusii summi oratoris. qui tres copulas oe. deinceps posuerat, aut quam semel A assignaret: sed in exemplo erratum manifestum est: duae nanque nunc illi tantum illiusmod; copuis leguntur. mendum ipse puto esse in primis ver- his. ubi defecisse verisimile est primam unἰ:pei turbatum nanque cum locum inueni in scriptis libris. cum quidam eorum habeant. ta . rum . vii de ausi quidam olim
suere emendare . hic : alij vel b antecedens quoq; verbum tentarunt, feceruntque ' - 2:que illic in margine omnia adnotata sunt. Sententia colum ver-
horum, nisi macula illa impediret aperta foret: narrat enim insulam eam , de qua ferino erat, e longinquo etiam intelligi posme, excelsam & asperam est e. partesque ipsius,quae coleretur atque exararentur paucas esse . cum contra quae ignavae sieri-Iesque forent, essent mult cum tamen ipsa pusilla iit. τα, ἡσιμα ut hic scii 'tor, ita etiam Arithoteles vocavit in ii. libro de rebus superἰs telluris partes, quς fructu ferrent ac studio agricolarum coleretur, uti contra , quae incultae neglectae luci cerent. inquit enim . is: A m siri γε Aco λιμ, δεμ, 3 4m . Horatius in ode cum cecinit. Pone me pigris,ubi nulla campis, videtur posterius verbii Gr cum exprestille. Addit autem stat Im Demetr Ius,quod supra indicaui, hunc grauem scriptorem tribus coniunctionibus Mes, unam tantum A reddidisse atque allignata se,ut qui tam arist x vinculis astrictus esse recusaret. Cum autem magno desiderio tenear adiuuandi hunc librum quacunque ratione postum, quid mihi in mente venerit narrare libet. Suspicor hic Antiphontis verba filiue in oratione ipsius,quam appellauit Samothraci .illius vero meminit sudas in nomine ipso illius insuit explicando. cum enim appellatam eam ita suli se ostedissset a Samiis, qui ea insula domicilia sibi posuissent, citauit te sic in suae opinionis Antiphontem c.' qui id aperte traderet, videtur aute illa habita suis e ex persona alicuius Sami, viri. sententia verborum illorum haec est . Qui nanque primum insulam incoluere
76쪽
Iuere sam ij extitere, unde nos nati sumus: illic vero sedes posuerunt coach ,no amore eius insulae inflammati: E Samo nanque exturbati fuetant a tyrannis: vsique, nisostea sortuna hac: cum enim e Thracia prςdam egissent, se in eam insulam contuerunt. Hue usque Antiphontis verba sunt apud Sudam . Virgilium quoque mentionem fecisse ipsius hoc pacto, notum est. Threiciamque Sainum, quae nunc Sam xhracia fertur.
Saepe tamepositae at quo modo deinceps coniunctiones,ω parua e ciuis
magna, Vin apud Homerum Saeoticorum oppidorum nomina , humilia ex Hentia , parua, molem quandum habent m magnitudinem propter coniunctiones,deinceps torpositas: νι in ido. Maa A ρέ τε, et Λυκωρμιτ
Quod videtur repugnare superior praecepto nune tradῖt: nec tamen illi aduersa tur. utrunque enim verum est . sepe numero tamen inquit deinceps positae aliquo modo coniunmones, res etiam paruas magnas videri saciunt. ψt apud Homerum ini numeratione nauium vocabula Boeoticorum oppidotum, quae humilla sunt ae pusilla, molem quandam habent & amplitudinem a copulis eo importatam, quae mul et illic, singulis nominibus distῖnguendis,collocatae sunt.ceu cum ait. ita ,πολυκμε ντ Lπιαν; .copulae hie eῖusdem generis tot repetiis, ae suo loco positae: augent rem: supra autem disputatum est de coniunctionibus diuersorum generum, quarum alter , quae praecedunt reliquas seeum trahunt: harum igitur verus ordo si neglectus modice fuerit: discessumque at quando a cosuetudine habere id disnitatem vult. Dionylius etiam Halicarnatinas hoc vidit, ac diligeter de tota redii putauit in libello de compositione verborum, laudans mirifice Homerum,quod cum incidisset in nomἰna dignitatis expertiam ec posset Iesia ullo pacto euitare, rebus habetibus in se pulchritudinem ae decus ipsa ornat: deletq; eorum deformitatem horum specie, dc elegantia. Cum autem Ordiatur ab initio catalogi. octo primis versibus pontis,omnem illam partem eius poematis huiuscemodi elle inquit ut ex humilibus
abiectisq; sua vi nominibus,reddi sint illa amplissima,atq; honestissima omnium
m inadibus, I meluti adnatis, aut notis νngue impressis. quemadmodum quidam copula is, νtuntur nullam ob finem, ni ρ . si pro-Ant aliquid magnitudini orationis.
Manet adhuc In eon si ieranda pusilla parte oratIonis, unde tamen ipsi grand talix aliquid comparatur, si quis recte illa uti scit. ut supra iam duobus modis ostensum τὶ tertium autem paeceptum est,pertinens ad copulas, qu ab explenda oratiotic
77쪽
de apud Graecos, α apud Latinos grammaticos nomen inuenerunt. Oportere non uti coniunctionibus his, non ut appendiculis quibusdam inanibus, quod non nulli faciunt: antequam enim tradat vi uni, ipsarum, indicat qu d cauere debeamus: in simulatque quosdam,qiii temere ac nulla utilitate proposita illas usurpabant. adiun .gitque post verum ipsis locus esse debet,cum adiuuant amplitudinem orationis, at que i pu obiit endet opis aliquid serunt. Positς autem hic sunt e mcli ero ipsa iii tres in accusando errore illorum, qui frustra, perperamque ipsis utebantur. sunt tamen .lures. nam dc EM'. dc re dc . . & in illis appellarunt qui scientiam literarum promentur. Cum autem supra dixisset peccaturos nos, si coiunctionibus his usi fuerimus ut inanibus additamentis, addidit uti auν προσσίμασι. . ηας aes vitium huasus rei magis aperire volens: vidEtur,autem haec verba hue translata, propriaq; ei lemacularum quarundam nositi corporis. unde timens ne duriora hae in re ostende da illa videretiit,muniuit ipsa particula Mω .valet autem .nisi salior, προσι- α caruncula in lumino corpore adnata, quae nihil Pristet utilitatis : nee membrorum ulum quicquam adiuviet. eodemque pacto ' e. σμα. quod incute vehementiore fricatione scarincationeq; e reuerit . unde significare voluit similibus his inanitate in runa coniunctionurn, illo modo ςollocaturum: haec enim quoque sunt manifesto res inanes, nec robur corporis firmitatemque adiuuant . Cicero in Oratore suo, cum oratores quosdam: & maxime Atiaticos, accusareti qui numero seruic bant', idem paene protulit, quod hic Demetrius in illis insimuland s, qui coniunctiones in ora, tione in frustra includebant astumat enim reperiri potuisse apud eos inculcata, quς-dam inania verba, quasi complement numerorum . nec multo post, cum idem vi-xium significaret, inquit, Neque inferciens verba , quasi rimas expleat. Eoder igitur pacto omnes hi non omnino in eadem re peccabant, nisi quod, quos reprehendit Demetrius, temere id faciebant; illi vero ea ratione id quod volebant impe- rabant. verum ratio illa numeros pariendi disertis minime prob*tur. Pr terea Cia Cero nomina complementorum illorum non posuit: Graecus hic duobus vocabuli rerum quae id essicerent, usus est, quae cum , ut significaui,omnino plana non sint ,
enim apta coniunctio id c posita, γ' quae di abat a prioribus ea quae se
quuntur, 4mplum quiddam mobta eLI e multa enim mitia granditatemmaruntur. Si autemsic dixisset, αwἔ Eam ων πορον si πιπιμυ,
δε pusidis rebus loquentipa uisset, oe praeterea Vt de Una re dicentι.
Exεplo quod praeceperat explanare volens, ad platonem Homerumq; eonfugit: quorum alter in Phaedio auxilio etiam copus . orationem auxerat. nam aliunde etiam grandem plenamque dignitatis effectam esse partem eam illius sermoni, de clarauit Hermogenes capite , quo formam orationis exprimit vocata ab ipso νωνα ναε. alter vero in xi iii. Iliadis, ubi commemorat Hectorem lapide ictum ad biviu canthum comportatum esse a sodalibus, amplificauit multum eadem ratione nar
78쪽
otionem illam ope scilicet mInutae huius particulla, ita canens. A, .nδaz tu&quet
sequuntur . Vnde auum tantam vim habeat tam exilis res, docens accurate Deme
trius, inquit . Apta enim principiis narratiouum cum posita illic fuerit coniunctio: cumque distraxerit a superioribus, quae deinceps sequutitur, grande quiddam am-Plumque effecit: hoc enim valet Mim . . unde Xenophon in secundo libro μπαμ -,Cum congressium virtutis ac voluptatis recitassiet:& quid ambς illae suasia sent Herculi, suis verbis exposuisset iantea nanq; tota res a Prodico Cio α excogita.
ς- -. subiungit autem Phalereus cuius rei causa est quod multa principia moliu-tur in oratione granditatem : inseruntque illuc plurimum grauitatis . Antamo Meputem hic,quamuis sormam patiendi habeat, notionem tamen retinet agendi.vt Aristophanes simplici illo verso usus est in Axrea cete dicens, se. μ λ 'σ- ιι - βαι δοκῶν. Quod vero coniunctionem δἰ appellauit is, Inferioris ae vatis Latini grammatici inceptiuas huiuscemodi copulas vocarunt e veteres vero
Principales. nam apud Flauium Sosipatrum Palaemonis distinctio huiuscemodi lensitur. Coniunctionum quaedam sunt principales : aliae lubsequentes: ali et mediae a quibus viralibet parte positis sine vitro coniungatur oratio. Quomodo autem multa principia illic esse dixerit videndum. ipse canc arbitror, quia coniunctio xaia , Scgia initiis sententiarum accommodata est quod idem.grainmaticus de Latina queti respondet, tradit ae verum este auctoritate poetae probat. haec iplius verba sunt Principalis igitur est coniunctio sed .vt. Sed te qui vivum casus age fare vicissim ut ait Virgilius. ille enim ordo ubi postponitur poeticus est per CastiG- factus. Ipsa sed In somnis inhumati uenit imago. Ut aperiat autem magis Phalereus, quod i istatus fuerat: nasci inquam amplitudinem eius loci ab hac copula, idem narrat issia Paene uerbis omissa tantum illa: ais rinatque si illo modo dixissiet Hornerus,futurum.1uisse eum demissium ac tenuem, speciemque habitutum alicuius de una tantum reuerba facientis.
Sumitur autem γ' inputheticissaepe coniunctio haec. ceu in illo H-
tollis oe assectum, ad Anmam enim quemadmodum Praxiphanes a Gmat, pro finirijs assumebantur bae coniunctiones, ω gemitibus. sicut illud αἰ-, ω illud δ' quale Hi, mi ipse inquit, isiud μ νυκοο ηι νεις, quod habet vim ac Jeciem quandam miserabilis nominis.
. Cum auctoritate maximorum scriptorum probarit coniunctionem δὲ adiuuare amplitudinem orationis, ostendit nune eandem assumi utiliter quando animo perturbato sumus:ae uolum iis concitare illos, qui audiunt,& ad eosdem motus traducere, uti cur autem exemplo alterius illorum. id est poetae, qui in v.libro Odymeae cu
79쪽
no minus quὶm ipsum,cupere ut eompos seret desiderῖj sui, sed perterreri perῖcu-jis ac malis, in prine pium sermonis illius ipsam inseruerat: unde Phalereus statim
post Homerico verius inquit, quod valet ad confirmadum iudiciu suum. Si nanq; sustuleris inde conῖunctionem itum, eodem tempore sustuleris etiam affectum, Ac curatius autem omnem vim huiuscemodi particularum, ae quid valeret illa: in ora xlone,os edere volens, tradit vice sonorum quorundam facticiorum, quos Graeci uoγμ:.ς vocant: singultuumq; atq; gemituum poni ipsas solere . cuius etiam sententiarante se testatur fuisse Praxiphanem. Homerus in iiii. Iliadis verbo ipso, quod ex primit hanc vocem, usus est .cum quomodo accepissem obIurgationem Iouis, Iuno ac Minerua significare eontenderet, & omnem affectum animi illarum indicaret inquit enim ιίδ' ἰπἰμάαν αλ- - , - Μ. . interpres autem diligenter eo ioco de ratione huius quoque nominis disputat. nam h e Phalereus.cuitii modi interiectiones : & significantes dolorem gemitumque voces Intelligat, aperire volens addidit. cuius generis est illud. gio. itemque Osἰ. nec non quale est. vi ille ipse inquit; Praxi phanes scilicet.euius supra testimonio auctoritateque usus fuerat,illua Homeri. --ἰδ - δει hic enim integet veri us est d xxiii. libro Ilia dis . exempli vero vis est in secunda dictione: quae interiectio est moeretῖs .ut ipse declarat de suo addens, liuod speciem ac vim habet miserabilis nomin Is Sc lucinosi Sustuli autem hinc olim verbum, quod importune a librarijs colloeatu fiterat pos Edimidiatum illum versum: nunc enim decet consili j mei rationem reddere: in excusis nanque prius legebatur. - νωδJ.t v xm ν ἔτριψον ἐμακ ν τινα. de quae sequuntur. mouit autem me , quod sententiam omnem illud perturbabat: quae sine illi plana Se aperta est. praeterea in libris scriptis inueni ipsum valde variatum ἐκ ineettum quidam enim ex illis habent i sciψω: in ali js vero legitur 'π'IM. ut tanta varietas aedat manifesto mendum. non reticebo etiam quomodo illud conflatum putem; ar-itror enim ab aliquo cotra pronomen ruit e notatum suisse in margine a concise imminuteque scriptum quam declarationem imperitus aliquis librarius Iricontextum verborum auctoris inculcarit. non tradita etiam ipsi sede, qua' magis co- ueniiset. hinc igitur suspἰeor fluxisse hanc maculam,quam, ne amplius molesta e set, ae is daret hunc locum, deleui. Et si autem non omnino compertum habςo quis fuerit hic Praxi phanes,cuius iudῖςio ut apparet multum tribuit Demetrius, tamen quid inuenerim adhue de illo narrare libet. Marcellῖnus enim, qui Thucydidis v
iam scripsit, ae quid sentiret de sermula ipsius dicendi memoriar mandauit , ipsium
ut opinor) meminit cum enim exponere vellet, quo tempore Thucydides vixe it
tradit Praxi phanem in libro quem scripserit de historia,astirmasse illum eadem clare vixisse. qua Plato comicus,& Agathon tra*icus: alij que non nulli, quos nominat, quem pripterea Praxiphanem ostendit dixisse, Thucydidem , donee in vita mansie/rchelaus, sine nomine sere suisse: postea vero admirabilem , ac pene diuinam dc se admirationem in *nimis omnium genuisse. '
alui autem nultim ob rem inferciunt inquit, copulum , ibi sint hi- Trionibus, qui hoc hoc ob nudum merbum dicunt. ce quis lis dicit.
μυμνα .m ora: Ut enim abundat Agud G ora; ω Eudo bis Jc ri et e frustra inculcata coniunctio
80쪽
Quae ad ling t videtur adhuc Praxi phane primum tradita & animaduersa ita se: repreheduntur vero illis oratores, qui sine causa inseret ut huiuscemodi copulas in orationem, sentent ijs ipsas non postillantibus: illi enim istudent explere tantum quasi rimas quasdam: nec velum usum ipsarum intelligunt. simili autem errorem illorum illusitat, atque exagitat Demetrius, siccs eos similes elle actoribus fabularum & hanc & illam interiectionem nulla utilitate proposita. pronuntiantibus: illi enim manifesto peccare intelliguntur. excpri causa inquit si quis hoc pacto d celete ponit autem duos versus Euclpidis e prologo nisi fallor Meleagii. ac post finem prioris vectus addidit asi quae interiectio locum non habet in ea narratione : necaroeta illic collocata est. absoluto vero posteriore duas eiusde generis intellecti Mes, id est Posito autem ante oculos omnium, explosoq; peccato histrionum, adiuta pit, in eandem culpam incidere apparet oratores illos, quos dixit, ut enim inquit abundat hic superestq; & α α, α *c, sic frustra quacunque in parte orationis inseri atque inculcata coniunctio aliqua. Cum vero hic locus, quod ad verba facit, obscurior sit,& a me aliquado assinis alicui maculae sit iudicatus, quomodo a cipi pollit, liber solutusq; omni illa suspicione, nuc indicabo. vii illud , ira. ἰαμ, idem Plenum integrumq; valeat, quod valuit paulo supra ab ipso positum imminutum, , nec tantum propinquo hoc in loco. veru metiam eodem pacto aliquanto superius ab ipso usurpatum cum inquit: ac y ris e τά πρde r.A . ut valeat inquam aere 'A. ἰκα nullum certum ob finem, nullaque utilitate sibi proposita. hoc enim manifesto contingit, eum lic interiectiones non suo loco collocatur. nec quicquam adiuriant sententiam. Arbitror autem a Demetrio sumptum hic esse illud si , ut Aristoteles pluribus locis, nec non optimi quiq; Graeci scriptores capere consuerunt, ut olim docui prolatis multis exemplis in comentari sin thet ricen eius philosophi. Et ut ad sentent am horum omnium verborum redeam, Demetrius hic significat idem facere non nullos malos oratores,& qui copulis Perperam utantur, quod faciunt mali insulsique actores fabularum . qui ediit alieno loco interiectiones. ut quod viiij sit in interiectionibus importune pronuntiatis,ido in Ii viiij que eme doceat in copulis ipsis ab oratoribus intepestiue usurpat s. Citauit autem uos uersiculos Arithoteles quoque in tertio libro de arte dieendi: sed longe aliud eo exemplo declarare uolens: nec enim quicquam in illis est proprium huius docii menti, sed omnis uis manet in interiectionibus, quae ipsis adiuncte sunt. vel roposito Demetrii, seu Praxiphanis plures alij apti elle potuet t. usus autem est lis, qui tunc ipsi succurrerunt.
coniunctiones igitur compositionem magnificam fatiunt, ut trud tum
ea figurae autem Acutionissent quidem ipse species quaedam compositionur eadem enim dicere bis, duplicautem, et elud idem referentem, et commutantem, demidetur ordinanti in aliter coponenti. Oportet igitur
ordine coIocare e numero iserum,quae accommodatae ut G icuique notae.
ceu magnificae quidem, de qua propositum ea, bai.
Osten d t Demetrius ad finem peruetum iam esse superioris disputationis: pr batumque coniunctiones recte, ordineq; collocatas, et sicere compositionem an