Vitae Italorum doctrina excellentium qui saeculis 17. et 18. floruerunt. Volumen 1. 20 auctore Angelo Fabronio Academiae Pisanae curatore

251쪽

terrae motibus tribuebat. Et quidem ad eorum tonfirmandum errorem plurimum valuit , quod eodem tempore terraemotus horribilis Malagae factiis est. Academia constitit aput Clampinium ad annum usque MDCLXXXIX.

Tenovata postea in aedibus cancellariae apud Ottobonium Cardinalem , scriptumque inve nio haud mediocriter elaborasse Ciam pinium ipsum an. MDCXCIV. in colligendis iis rebus , quae ad hanc novam Academiam pertinebant , quasque publica luce dignas puta-hat . Valde illum quidem illa detestabant, quamvis ambitio, honores , & quaedam etiam reipublicae procuratio multis eum ossiciis implicatum ti constrimi in tenerent. Itaque cum non poterat per se phys cum aliquid tentare , ne obsolesceret , jucundissimum studium renovabat legendo. Nunquam tamen intermisit coetus Sc sermones eruditorum hominum apudia habere ; St ejus domum dixisses aut Gymnasium , aut Musaram templum , ita ea quotidie celebrabatur ab omnibus iis, qui aliquam ingenii doctrinaeque commendati nem habebant, ita omni reserta erat in lirumento , quod ad liberales artes, ad omnem

252쪽

aso IO AN NEs Ius T Us. eruditionem , M ad aeram praesertim di proinsanam antiquitatem nostendam usui esse posiset. Hae ratione multi se se invicem consilio& opera in praeclaris conficiendis operibus adjuvabant; Sc laetabatur Clampinius , quodpIurium nobilium adolestentium nascenti prope laudi, dignitati, virtutique ipse praeesset,le quod occasionem Sc commoda omnibus suppeditaret in lucem hominum prodeundi. Quanquam suit incredibilis nonnullorum perversitas , qui malevolenti nimis obtrectationibus de vetere illo suo diuturnoque instituto ipsum prope jam depulerint . quasi clarorum

virorum aut tacitos congressus esse opor teat, aut ludicros sermones, aut rerum colloquia leviorum . Sed vicit ejus constantia aliorum invidiam , neque alienae modo , sed etiam suae consuluit utilitati Sc gloriae , iis editis operibus, per quae ipse sperabat posse

se ad immortalitatem pervenire. Emisit primum conjectatas de perpetuo atymorum tis in Ecesse

sita Latina , vel saltem Romana, quem librum

Innocentio XI. Pont. Max. nuncupavit. Iac bus Sirmondus unus eminere inter multo.

idetur, qui in ea suerunt tententia per octi

253쪽

e MONIUS. 23 Imatos saltem annos uiam Latinam Ecclesiam in consecranda Eucharistia panibus sermenta4tis, qui a Chrillianis Offerebantur, nec azymum fuisse ab ea receptum aute temporasthysmatis Photiani, indeque factum, ut Mi-ehael cerularius, Patriarcha Constantinopolistanus au. MXLIII. dictus, decem. aut unde

ei m post annos, sedente ad Ecclesiae gubernaculam Leone IX. hac de re Latinos ipsos accusaverit. Huio sententiae visus est plurimam ponderis addidisse auctoritate sua Cardinalis Bona, adeo ut multorum aures ea aetate ad hanc disputationem paterent . De ea eum disserendum suscepisset Clampinius , modeste ait se quaerere rationes eas , quae ea conjectura pendent , non quae adhibent persuadendi nece istatem. Sed ita limatur veritas in eo , de quo nunc dicimus, libro , ut

ipsum eum legeris , facile flectas judicium

tuum adversus eos, qui sermentatum pauem interdum adhibuisso Latinos affirmant. Non digressio extra caussam aliqua interponitur , cum δε significatione sermenti quaeritur, quinimmo hoc praecipuum esse judicaveris totius

254쪽

stricii Sc Innocentii SS. PP. decretis appareat, oblationes , quae ad Titulos Sc Ecclesias deserebantur , sementi nomine fuisse appellatas . Quod vero ii ipsi, qui conveniebant inter se de usu perpetuo azymi apud

Latinos, dum vim ejus voeis quaerunt, in diversas abierant sententias , eas proponit -- gulas Clampinius accurate 8c diligenter , ut tandem suam exponat , cujus haec esse summa videtur. Christiani more institutoque majorum ad participandum alium ab alio , communicandumque inter omnes in vasis plerumque vitreis deserri ad suos coetus curabant per Acolythos panem ab Episcopo con secratum . Eam ob rem constat Episcopum ipsum oblatam unam e pluribu S , quas consecraverat, tot in partes dividere consuevis

se , quot erant Ecclesiae Titulares, ad quathae particulae statis atque solemnibus qui-ibusdam diebus mittebantur . His acceptis Presbyteri Titulares sacrum peragebant , εο

oblatam , quam singuli consecraverant, cum ea, quae Pontificis. voce dedicata suerat , admiscebant, quam admixtionem semcnti no

inine donatam fuisse non sine arῖumentorus

255쪽

CIAM PIN IUS. as eopia contendit Clampinius. Disserit etiam

de ritu illo , quo vinum consecratum cum misnimo consecrato, populi post communionem confirmandi caussa, miscebatur , expenditque sententiam Amalarii Fortunati inquirentis , quare binae particulae sacri panis in calicem immitterentur, aliosqua huiusmodi ritus non nullarum Ecclesiarum proprios exponit , quorum in veteribus ordinibus vestigia minime obseura apparent. Sic magis magisque elucet majorum nostrorum sapientia , qui sacra , qui caerimonias sanctissime coluerunt, nohis suis posteris prodiderunt. In extremo tan

dem libro de voce ruga disputat, quod in Ordine Romano II it torpii opera impresso di,

cantur esse, qui rugam, sacrum peragente Pontifice , obserνarent. Significare enim put4t Aco -Iythos ad arcendam turbam , qua Pontifex transire debebat , dei inatos . eique muneri recentioribus temporibus Caerimoniarum Maqgistros successisse. Huic operi caussam dedisse seribit Ioseph im Μ riam Thomasium , non selum quod ab eo invitaretur, ut ad easdem

se referret artes , quibus a primis tempori-

hus 3etatis stWdium suum dςdit, sed etiara

256쪽

ui extaret fructus mutuae amicitiae . qua nihil erat uberius praesertim in iis studiis. quibus uterque eorum devinctus erat. Quod vero ab eo interdum dissentiret, veritatis amori non modo ignoscebat Thomasius, sed summam quoque laudem tribuebat. Post haee Ciam pinius de aedificiis a Constantino Imperatore extructis scribere instituit , sequutus

duces praesertim Eusebium . M Anastasium Bibliothecarium . Erant qai satis habere Eusebium auctoritatis putabant orientis aedis cia censentem , sed nullam se debere fidem Anastasio , qui res incidentis quingentis Meo amplius post Constantinum annis deseris psit. Quantum huic Scriptori tribuendum se auctoritatis ostendere sibi proposuit Ciam pianius, edito libro , quem inscripsit et Gamea sistri Pontificalis , siνe vitarum Romanorum Pontirificum, quae sub nomine Anastasi Bibliotheeurueircumferuntur, εc summorum quidem hominum judicia , , telli monia multa habebat quae pro ejus historiae gravitate in medium proferret. Iudicat etiam de stylo Anastasii .

quem exarasse tantummodo vitas Gregorii,

IV. Sergii II. Leonis IV. Benedicti III.,

257쪽

e I A M O N u s asset Nicolai I. arbitratur, Sc quidnam esset iulud . quo ille differret a ceteris, qui alio.

rum Pontificum vitas explicarunt, satis perite exponit . Additus est libro Sanetae Roma- De Ecclesiae Bibliothecariorum eatalogus juxta chronologicum ordinem, O Parergon ad eaamen libri Pontificalis, quo eastigatur calumnia M. Launoti, qui cum referret particulam quam dam epistolae a Pio II. ad Carolum VII. Galliae Regem datae, non ad scriptoris, sed ad suum sensu in mala usus fide, vocem do lybribus in detracroribus locum substituerat .

Ait enim Summus Pontifex: unum a te petis

mus , ut detractoribus Sedis Apostolicae semper non eredas , sed multa illorum passionibus tribuas. Quamvis edita a Ciam pinio de Anastasio Bibliothecario docti judices approbaverint, ac

laudaverint, latius tamen manavit Schelestra

iii N Blanchinii industria , qui rem eamdem postea tractarunt; neque sane is erat eum his viris eruditionis copia Sc severioris cujusdam

critices laude comparandus. Interea magnum ti laboriosum opus urgebat, cui titulum secit et vetera monumenta , in quibus Praecipue ma

Ha vera sacrarum , Profa numquo a diam

258쪽

ί IOANNES IUSTINUS structura, ac nonnulli antiqui ritus dissertati l nibus, iconibusque illa'antur . Quae non modo occasio , sed etiam caussa hujus con sciendi operis fuerit, tali modo a Cia inpinio . narratur . Romam Venerat vir quidam

nobilitate M ingenio praestans , qui cum saepe convcniret Ioannem Lucium, insperanti ei accidit , ut ille in sermonem de musi vis dilaberetur. Multa protulit Lucius , quae latcbant in thesauris suis , ut quaesitorem curiosum , si minus satiatum , at certe Con. lentum dimitteret. Aderat Clampinius iurique amicitia conjunctissimus ; neque tum dubitavit quin, si quis maxima intentis Ocu' iis contemplaretur omnia in sacris musi vis expressa , multa inde erui pollent cognitione dignissima , quae veterum Christianorum mores , disciplina in , ritus, denique omnia quae ad cultum Dei ac Sanctorum pertinent , Omptimo in lumine essent collocatura . Itaque

experiri ipse voluit quid posset , cohortante ipso Lucio , qui cum esset summa senectit te ,& perdita valetudine , aliquid hujusinodi per

se conficere posse desperabat . Sane commode distribuit Clampinius totum opus in qua

259쪽

tuor partes. Atque in prima parte , quae prole gomenis attribuitur, quaeque edita estan. MDCXC. ita de variis templorum gen ribus , quae in usu fuerunt cum apud Ethnicos . tum apud Christianos . agit , ut nihil in praeteritis relinquere voluisse Videatur . Exponit quid intersit inter sana . templa Sedelubra , neque exponit modo , sed ante Oculos etiam ponit varias Se multiformes templorum species , quae Antes , Prostylos , Amphiprostylos , Peripteros, Pseudodipteros . Dipteros, Hypaethros Graecis nominibus a Vitruvio appellantur . Neque diligenter minus de iis Christianorum aedibus diiserit .

quas Basilicas dicimus , earum forma , Ommatibusque iis rebus , quae ad ipsas consti uendas , ornandasque adhibebantur , graphico descriptis. De veterum templorum valvis multa etiam commemorat , & ddi iis pra sertim , quae imaginibu sanetorum hominum , horumque commemoratione, , sormarum cognitione delectant. Ex harum ranium rerum descriptione infinita pene no- eris . quae sacram Se prae sanam aliquitatem

mirifice illuctrant. Nobis quidem praesertim

260쪽

δνrident ea , quae varium 3edificandi me. Ium pro variis temporibus exponunt, ut non sine probabili conjoctura judicare possis sive ex materia, sivς ex forma , sive ex γInptu , qua aetate quodlibet sacrum aedifi pium extructum fuerit . Eam disputationem sap. VIII. & IX. conclusam excipit tractatio detinusivis , quorum Originem a Persarum. con suetudine atque inventis repetit, ab iisquet Assyrios , Graecos atqui RomanoS artem eo rumdem staborandorum accepisse contendit

Quoniam non uno sed diverso nomine pro diversa lapillorum , ex quibus constant, ma es nitudine , musiva opera appellantur c sunt enim pila majora , alia media , alia minima, vel vermiculata, quae post tessellatum aetsectile opus adinventa suisse put ntur sin Fulorum ςxempla oculis lectorum subjicit, Ree materia , qua singula exprimi ςTςi consuevere . erudite diiserit Lapidum sanet crustis antiquior musiva composita suere; sed Augusti petate vitre seu stula encaustica pictura colorata adhiberi coepta sunt. Igno. ari ait inventorem rtis colorandi Vitra quod de ea veteres scriptores plane silue