장음표시 사용
621쪽
el peo. suto. pelta, cetra, quae Afrorum fuit Stamiti aliisque scuto. cum generibusasunt Aldus Manutius in quaesitis Mr Epistolam inmoIU. lampadis artium Gruterianae p. O . '. Frid. Gubmannus ad misseem Virgilii p io6. Lipsius i. s. de militia Romana c. I.&2. N in ana ιectis ad idem opus : Petri Petitus lib de maZonibus cap. 1s.ec 26. ubi fingillatim de pelta. Mai. Zimmermannus in analectis pag. m. seq. Herm. Hugo lib. 1. de militia equestri cap. H. Henr. ellus in diis postuma de parma equestri Nood ardiaris, Oxon. 17II. 8. ubi etiam de aliis quid dam ornamentis vestibusque militaribus veterum Romanorum. Fortunatus Schachus lib. 3. m othecii N. I9. seq.
qui eap. rs. seq. suse agit de Cerethaeis&Pheletaeis, quos milites it stis patores Regis Davidis a cetris & peltis ita dictos contendit, quasi e tratos N peltatos dixeris. Confer D. Joh. Ben. Carpetovii fit H. Opillidus de his Davidis satellitibus. Declymis extat didissJos Wassii Amsi, cui addendus Tobias Gutberletus libro desiliis, cap. a 2. seq. ubie forma anciliorum quae saltantes Martis Sacerdotes circumgestabant: o. Danielis Rami erudita dissi de Ancilibus Romanorum Hala et o6. ELSpanhemius pag. I67. ad Callimachum, qui de clypeorum s aes appellatione. totoque eorum discrimine alibi accurate egisse se testatur. De Uypeorum aureorum usu idem Scacchus III. χχ. Clypea --tiva in templis suspensi dici Salmas ad Trebellii Pollionem, Sponius. p. is x. Iq. Misc. ubi exhibet Et illustrat clypeum votivum Scipionis Afris cani N p. plura depromit ε numis. τροπος τοίου Θόαν, pharetra Iagittarum, sagma scuti, Sirmond. p. 239. ad Sidon. Scuta ex plurimis sibi superin.sitis laminis sive pellibus consem observatGraevius p 86. R. intestionibus ad Hesiodum. An tota aerea in usu Lerint disquirit Arcerius in notis ad Eliani Tastica p. I32. Insulam Cyprum scutMallico similem esse alfirmat Hyginus fab. 176. De scutis oblongis Gallicis in acutum desinentibus tangius ad Alexiadem p. 396. Idem de
scutis per naves dispositis,ut pone illa milites tutiores pugnarent,p.28I. R. adUilletarduinom. Prae caeteris vero omnibus de omni genere scutorum consulendus Henr.Speelmannus in Aspidologia, Lond. i6sq. Leum Nicolai Upioni libro de studio militari, et Io. a Rado aureo tractatu' de armis, notisque Ed Bisset. In clypeis imagines Et insignia pingi
mos antiquissimus, de quo Rigaltius ad paginam i 7. Tertulliani. Cly- .peus cum inscripto voto apud G. Hichesium duc Epistolar. pag. 187. R.
622쪽
Summum dedecus habitum, si quis scutum abiecisset, de quo Lindebr
gius ad Codicem Legum antiquarum p. 1 76. & ego notis ad Sexti Empirici Pyrrhonias Institutiones lib. seel. 2I6. De , loriea, & aliis umilibus eorumque insignibus agit Alexander ab Alexandro lib. I. geoniat. dierum cap. xo. Li Rus lib. 3. de militia Romana c. r. 6cs.&6. ' De loricis textis Casaub. ad Sueton. Gallam cap. I9. S Joh. Cericus ad Exod. XXVIII. ιχ. De eultro natorio, spatha, machaera, Rhodius p. 4s'. ad Scribonium sq. & Burmamus pag. 179.-Petron. ubi S clypeorum gi diatoriorum effigies. Defrgo, iacerna, paenula, armilausa Philippus Rubenius II. xx. electorum. De paludamento Imperatoris Lipsius lib. 2. de militia Rom. dialogo Ih. De telis, hastis,gia ν,pilo, Gellius lib. I O. c. 2 S ad eum locum Proustius aliique interpretes, Turnebus lib. I9. adverscap. 22. Scaliger adrirronem Sc Festum, Brodatus lib 6. misceli. cap.16. Lipuus lib. 3. et in analectis ad lib. s. cap. q. de militia Romana, di in electis lib. t. cap. 7. De cuius figuram exhibet πελεκυς Simmiae, ubde Barthium ad Statium tom. h. p. 6 sq. Petrum Petitum de Ama Z nibus c. Iz. Petronium Burmanni p. 627. SI . Carolum Scholium in nova explicatione apotheoseos Homeri p. so. Sisaeuram vocat Guilletimus Brito II. 3Os. Paterniaci apud Helvetios monstratur ephippium
eum saperi, ttigisbiegel quo usus sit Iulius Caesar. Sed veteribus
ullam sta dis ignotum fuisse contendit Carolus Patinus in itinere suo Gallice descripto p. 269 sq. Vide tamen Vomum lib. i. de vitiis sermonis c. 7. De equis μmphracta praeter Lipsium lib. 3. cap.7. de militiaR mana, Hermannus Hugo lib. 1. de militia equestri cap. 3 Delevi digravi armatura idem Hugo lib. 2. cap. q. De arein Scythici figura, cuius amvarios scriptores mentio, post aligerum Sc Valesium disputat Huetius in notis ad Manilium p. s 7. adde Scalig. ad Euseb. ubi de Graecis literis 6c quidem de Sigmate, Valesium ad Amm. Marcellinum p. 3is. 6c conser arcus figuram apud ΕΣ. Spanhemium p. 277. ad Callimachum, alias-
que apud Perletonium ad Elianum pag. 7ι6. figuram inquirit Bar- inius in advers p. 26; . sq. St Lipsius ad lib. 3. cap. 3. de militia Romana, ubi de pugione. Piti formam ex Rubenio di Lambecio exhibet Graevius ad Flori I. I 8 apud quem dolabra imaginem quoque habes ex cinlumna Traiana, ad Flori IV. io. Gladio accinctum ire per publicum non licebat nisi militibus, vide ad Suetonii August. c. 26. st Petronium Burmanni p. O7. De ritu arma in sacris gestandi vel detonendi, vide Calvoeri rituale tona. a. p 69I. dc Rev. Ottonis Kegelii disside gladiod
623쪽
Ionendo ad baptismum Helmae I7o9. die. De more arma gestandi vel eponendi inter epulas Guil. Stuchius II. 29. 23 2. R. S Il. 34. p. 2 2 Amtiquitat. Convivalium. De quinque modisiaculandi& arcum tenendi Valesius ad Ammiani XXV. r. De usu tela veneno saturandi Frein hemius ad Curtii ta 8.1o. S Raph. Fabretius ad columnam Traianam p. I s. De caestibin quibus usi pugiles, Ald. Manutius in ovasitis per Epi-holam tomo IV. lampadis Gruterianae p 3Iχ. sq. &Stepnanius ad Saxonem Grammaticum p. 84. sq. Sed de universa pugilum S gladiatorum armatura videndi Petr. Faber & Hieronymus Mercurialis in athleticis atque symasticis, di Lipsius in libris duobus sermonum saturnalium. De rude quo donati gladiatores emeriti, consules Camillum Silvestrum ad Iuvenalem P. 46. XIII Varia acceptio vocabuli armorum movet me ut hoc loco etiam de insignibus Sarte Heraldica nonnihil subiungam Atque a liquissimum quidem illum esse morem scuta insigni aliquo notandi, multis veterum locis clarissime patet. Ita plutarchus in vita Alcibiadis pag. I98. tan vam singulare notat eum in scuto suo habuisse-επί-
ιον πων πατο ν, κεραυνοφορον, Idem in extremo libri de s
tertia animalium pag 98s. ex kesichoro refert insigne scuti Ulyssis suisse delphinum. Conser Cerdam Salios ad illa Eneidos VII 87.
- ' - - clipeoque insigne paternum
Tiraqvellum de nobilitate p. 6s. sq. Ulyssem Aldrovandum
Orni hologiae lib. I p. 4s. sq. 6c lib. 2. p. 9 ,.sq. Stephanium ad Sax nem Grammaticum p. Ioχ. Ac Acta Sanctorum Iunii tom. 2. p.s62. At tamen nondum constare affirmat Arnoldus Buchellius Epistola ad P trum Scri verium, inter insignium Virorum Epistolas editas a U. C Jan. Guil. Meelio p. I 18. ante annum a Christo nato millesimum hereditaria obtinuisse familiarum insignia, quorum originem Casinovanus in ini
ginibus Gallicis ' repetit a seculi decimi extremo, sive temporibus Hugonis Capeti Galliae Regis, sub quo studa hereditaria esse coeperunt Ecexpeditiones cruciatae in Palaestinam suscipi, quod etiam probatur Stephano Baiurio in Historia Genealogica Principum Arverniae. Vide ει
624쪽
Silvestriam de Petra Sancti S. I. de tesseris sentilitiis Rom. I6i8. l. Inis . ter Pontifices primum Bonificium VIII.' insignibus usum esse obsere tum est. lnsignia urbium, γνο se ρωατα - πολεων vocat Procopius lib. 4. Gothicor. Atave de eiusmodi insignitasaubonus inCasaubonianis p. t r. accipit, quoa Imperator Hadrianus sirper miae portam jussit Suis Retae poni simulacrum, teste Eusebio in Chronico Baron. ad A. C r 37 Catalogum plerorumque omnium scriptorum, qui de Arte Heraldiea Latine, Gallice, Italice, Anglice scripserunt, Oxoniae A. I67 . . vulga vit Agora quidam, cui etiam praeter illos quos memorant clarolus Ar dius in Bibl. Politico Heraldica Rost h. i7or. 8. vulsata, multi ab illa praecipue tempore editi adjungi possunt, sed cum institutum meum alio me vocet, hic capiti praesenti finem impono.
De conviviis & re cibaria veterum.
Seνiptoresone,les de Me argumento. I. De modo accumbendῖ - mensam velas endi. 1. De carnaculis, mensis, sectis, poculis, patimν De tempore cibi eviemsi. q. Dd νήων potus generib-. De e ou amnis generis. 6. De ab entia, fragasitate es luxu. 7. De νaris ad mensam risibin es de diribitoribus atiisque qui ia mensam ope suam comere.
bant. 8. Sacra mensa s bos issi. 9.AD convivia veterum ει universam rem cibariam rectius intelistelligendam iaciunt inprimis Iosephi Laurentii collectanea comvivalia, secundum ordinem literarum digesta lib. 6. Polym thiae pag. 46 R. Guurimi Stuc uprastintissimum opus tantia quitatum convivalium, quod Tiguri primum Is81. in sol. 6c novissis me apud Batavos inter Stuckii opera Lugd. Bat. 169s'. lucem adspexit. ibi. A dreM quoque Baccis non praetereundus in opere haud usque
625쪽
18o CAP. XIX. RES CIBARIA' VETERUM.
ovaque obvio de vinis, crevisiis ac conviviis antiqvorum Rom. lal libris VII. quorum primo agit de naturali vinorum historia, vinearum & vinorum cultu, cura, asservatione : libro 2. de vinorum faculta.
tibus & disserentiis: ranio, de usu S effectibus vinorum. Ubro quarude conviviis, quo inter alia pag. I96. explicat Virgilianam descriptio. nem convivii Didonis, quae occurrit Lib. I. meidos N pag. ΣΟΣ. sq. Homerum a Virgilio in descriptione convivii superatum esse contendit. Hic liber quartus longe auctior N in V. libros distributus postea separatim a Baccio editus est, dire sustomo IX. Antiquitatum Graecarum Gronovit. Caeterum univerit illius quod primum dixi, operis Ba eiani Mer H cs n. agit de vinis Italiae, Ger VIL denique de vinis extra Italiam, sc p. 3s2. R. de cererisiis &aliis potibus sectitiis. Diti Casum libros IV. de conviviis qui primum prodiere Lugd. I 127.8. re cusos invenies tomo I 2. Antiquitati. Roman. Graevii, in quo etiam g. III. occurrunt Eocli Puream reliquue convivii prisci, quilibellus Iucem prius adspexerat Mediolani 9 A. desurius Amoenitatibus primo loco legitur sub titulo genialium sermonum. vanil I6Is. 8. His addendi Potterus IV. I6.χo. Archaol. Tiraqvelius ad AIex. ab Alex. V. 1i. N Phil. d. Hanneum de cura domestica Rom. pag. . R. Jari Cornarii de convivitotum rerum Graecorum riribus, moribus, ac se monibus, cum ejus libello de amoris prastantia, &de Platonis ac Xenophontis dissensione prodiit Bas Is 8. 8. S a Gronovio deinde insertus tomo 9. Antiquitati. Graecarum, in quo etiam e IustitIostephis Laurentivi de prandio dccaena veterum, S ueron. Mercurialu de potionibus& eduliis antiqvorum, & D csiei dissertatio de Conviviis veterum , inserta Memoriis Trevoltinis A. I7 . p. m. seq. Ludovisi Nona vero Medici An erpiensis diaeteticon post primam editionem Anni 1633. Ionge locupletius lucem adspexit Animerp. I6 s. 4.& non indiligenter agit IV. libris de universa re cibaria antiqvorum, merito hinc laudatum a Vignotio Mamillio in limine Tomi primi miscellaneorum literari rum 6t historicorum Gallice editorum. Eiusdem Nonii Ichthyopha-gia sive de piscium esu commentarius lucem vidit Ani erm I6I6.8. D. Erici ostermanni de Vett. Romanor. convivandi ritibus Witeb. 16 9. Iobannu quoque Manelphi caena Romana sive Urbana vi ius ratio huc spe tit edita Rom. x6so. N ex antiqvis Apisii Caelii Latini scriptoris de opsoniisti condimentis sivearte cremaria libri decem, di curi fissimum opus Naucratitae Grammatici Graeci Athenai, quod sub dipno-
626쪽
MOS SEDENDI, ACCUMBENDI Ece. ad MENSAM.' s8r. sophisticon nomine notum est, di Latine versum a Natali Comite, melius longe etsi non usque quaque seliciter a Jacobo Dalechampio, denique eruditissimo Ic Casailboni commentario illustratum. Ex hoc Athenaeb Mephanus derivavit Musonium suum sive opus de nimio
vitae luxu atque nimia opsoniorum appetentia. Basil. Stomo VIII. thesauri Gronou. De sacris epulis peracto sacrificio fieri selitis praeter Stuckium videndus Jac. Gutbeν-IU. 13. de jure veteri Pontificio tomos. Grae v. ti do hus Cudi ruri in libro edito Anglice , de genuina notione S. Cinna Dominicae. Lond. I 6 1. . & I676. sol. III. I. de legibus Hebri cap. 7. De conviviis in sacrorum religioserum ac scholasticorum munerum susceptione; Sue ius lib. I. c. i8.
Antiquitatum Convivalium: S cap. ΣΟ. ubi de epulis inauguralibus Magilitatuum Principumque. Devicta dc conviviis veterum Germanorum videndus Philippus Cluverius Germaniae Antiquae lib. r. c. In pag. IχI. R. De veterum Hebraeomm citis N eonviviis Leydecherus XII. 7. de Rep. Hebri Augustinus Calmetus dissy praemissi commentario ad Ecclesiasticum, Paris 37r . . & ex Iudaeis R. Bechai in libro MMDhan Arba de quo Collega & amicus noster clarissimus Io. Christo' phorus Wolfius in Bibl. Hebraica p. 233. Caeterum sacra res, mensah - italis qua de re Andreas Domaeus notis ad S. Chrysostomum tom.8.
P. 3s6. De precibus fit benedictione ad mensam chintilianus deci
matione 3 I. adisti mensam, acream cum Penire caepimus, mox invocamus.
Plura Lindebrogius ad Codicem Legum antiquarum p. Iἰ63. 8c Gret- serus de benedictionibns lib. r. cap. 33. De lectione seper mensam, Theophilus Raynaudus tomqI3 opp. II. Apud vetustissimas gentes ic antiquissimis temporibus
non minus sedendi mos ad mensam obtinuit, quam accumbendi. Vide Interpretes ad Genes XL lI,3 I. I. Samuel. X χs. G otium ad Mattia. XXVI. 1o. 8c ad I. Obrinth. VIII. io. Henricum. Hammondum ad
Matth. IIL Ii. Stuckium lI. 3 . ,htiqv. convivat. Borii iacium in Historia ludrica lib. 7. cap. 16. B. Sebast. Schmidium de Paschate p. 98. R.
p. 221, 237,2ῖ8, 2 2.& O9. Suiceri thesiurum Et Candum in τον & ακκαβὴ . Propriam ὀbservationem in Herculis sacris notat Macrobius III. 6. Saturnal. epulari sedentes. De statione in agno Pasch di edendo praeter interpretes ad Exod. XII. II. 8t Matth. XXVI, 2 O. videndus Franciscus Bu annus Parte II. Exere. p. 83. sq. N n semper 'tamen illam obtinuisse, sed accubitum quoque deinceps tanqVamis .
627쪽
n p. XIIc. TRICLINIUM, COENACULUM:
signum securae libertatis, post Iosuae tempora adhibitum esse, multi sen tiunt: conser Maligerum de emendatione temporum P s7o, edidi ultimae. Apud antiqvimim Graecos, ut ex Homero constat, non accumbebant in tricliniis, sed in sive sellis ad men iam insidebant, ut notavit Eet. . anhemius ad Juliani Caesaris pag. ir. 8c 3oo. N ad Callimachum pag. 229. seq. Apud Romanos militibus in usu fuit stantibus cibum capere. Vide Valesium ad Ammianum Mariscellinum XXV. . pag. 2I. edit Parisiensis in Fol. Caeteri teste Uatro ne, Servio, Isidoro, primum assederunt mense, postea devim Graecia accubuerunt, luxuriae ita magis litantes. Adde Octavii Rubet memorias Brixianas Italice editas pag. Io. seq. edit. secundae A. i 693 4 6e Iosephum Laurentium liu I. Polymathiae dissi 8. Exstat Et erudita Reri Theodori Dasso vii dus de accubitu veterum Hebraeorum ad agnum Pa schalem Witteb. I698. q. Caeterum de modo ει ordine accumbendi apud Ueteres, de forma mensarum S trium Ie rum, unde trutinis nomen, introductique in eorum locum Stibadii, quod in modum seminu semiis rotundi excurrebat, videndus Salmasius ad Solinum pag. iass. 886. edit. Ultrajectinae & ad Historiam Augustam inmor. pag 8ι se Imagines veteres apud Lambecium lib. M pag. Icri . commentide Bibliotheca Vindobonensi post pag. Ita S lib. 4. pas. I . seq. NDan. Nesselium in epitome Lambecii Parte I. pag. 8. Hien Mercuria lem in arte Gymnastica lib. I. cap. II. Pet. Aritanum Romae subterra. neae IRIq. VI. 27. tomo . pag. 36.8t 3I3. Simondum tomo . Ompag. 66s. Vitruvium Jo. Laetii ad VI. s. sol. IIo. seq. Ciacconium de triclinio, &Fulvium Ursimam in appendice ad Ciacmnium: Rom. Is 88. 8. Et Anci. I689. 12. Pignorium lib. de servis pag. I9ε. 6t Is 6. Baldui num de calceo pag. 26O. Nigronum de caliga pag. 8r. vide etiam Lia psium Centur. I. Misceli. Epim 6s. Villalpandum adEZechielem tom.r p. 19α Camillum Silvestrum ad Iuvenalis Sat. M vers 1M. Colomessi observationes sacras ad Ioham . XII l. 23. Baccium de vinis p. i46. momvium Ferrarium II. electorum, ubiJacobi Si ondia nientiam notis ad Sidonium expositam expendit. Ephernerides GallicasParisienses anni I69 . pag. 188. Suidam in σπιμαλίσω, -itatum ad Cotpam Pag. 3LIII. Triclinium, caenaculum, diaetam sive Zaetam, iit alii umeant describunt iam laudati Ciacconius it F. Ursinus, itemque Haxwnymus Mercurialis, quibus addes Joh. Bapti Casilium de triclinii
628쪽
conviviis, hospitalitate &tesseris, de quibus ' etiam praeclare scripsit Iacobus Philippus Thomasinus J Josephi item Laurentii collectanea
de conviviis, hospitalitate, tesseris, Et strenis, quae ex ejus Polymathia, ut Casilii ex ipsius opere de ritibus veterum decernia leguntur in tom.9. Antiquitatum Graecarum Gronovit. De mentis, letalcis, teres, Npoculis veterum post Stuckium Antiqv. Conviv. II. i6. R. S 3 qualubrdiss egit Vir Clariss Theodorus Iansenius ab Almelooveen, quae pro dierunt Harde rovici A. 17or. . De lectis S lecticis Iohannes Alstor. phius quas sub Ameloveonio defensitaverat dissertationes in libri m dum auctas edidit Amst. lyci . I x. De mensis conserenda sunt quae praeclare notat Octavius Ferrarius II. 9. 8t maxime a7. electorum, qui z. Ragit etiam de repositoriis eiborum apud veteres usitatis. De lectis idem cap. 26. ubi de canite aselli coronato posito in fronte lectorum stricliniarium. De lenicis etiam nonnulla Macchus III. Myrothec. c. 18.'. Delectis, sellis curulibus, cathedris sedilibusque veterum s κλισμοῖς , Athenaeus U. pag. I91. Lipsius electis lib. . . cap. 37. N 9. Valerius Chimemellius opere de honore bisellii, quod ex edit. Bononiensi Α 1666 q. recusum exstat tomo VII. thesauri Graeviant. Idem Chimentellus Johannis Baptistae Donii ineditam de scabellis diatri ben commemorat, de quibus agit etiam Aldus Manutius tomo 4. lampadis artium Gruterianae pag. o. quemadmodum de lectulis coenatoriis eorumque straguIis ac culcitis Baccius in opere de vinis pag. 1δ7. seq. ει Sigonius ad Livium 39.6.' Casauboni assectus de veterum lectis di stragula veste commentarius lucem nunquam Vidit, in quo auctor doctissimus testatur se pluribus egi sse de-6c σκλφροκοιτια, notis ad Capitolini Antoninum tomo I. p. 193. De mensis delphicis, monopodiis, abacisque ex quibus vina ministrabantur, videsva notant viri dore ad Alexandrum ab Alexandro lib. I. c. 9. 8t Philippus Rubenius lib. I. elector. cap. 34. De mensa Solis offene triti apud Ethiopes, ad quam accedere cuilibet fas erat Bl epulari, Herodotus III. 18. ει G. Nicolaus Kriegh in singulari dis lenae i7o3. De Ahas- veri Regis Persarum pretiosis lectis stragulisque agunt interpretes ad Esther. l. 6. Quod autem eodem loco pavimentum smaragdino dc Pario lapide stratum fuisse legitur, hinc Musivorum operum Originem hPersia repetitJohannes Clampinus in Parte I veterum monumentorum cap. IO. De more in rosis sive pulvillis rosa fartis cubandi J. F. Gron
629쪽
vius ad Senecam de vita beata cap. XI. De vasis cibariis, vinariis, po oculis, Panciresius I. 8 ' Vari lect. De cornuum usu pro poculis Iosephi Lanetani diis inserta Musto Minervae Venetae tomo 2. p. 381'. R. ubi de more pocula praebendi. .
IV. Persas semel tantum per diem, idque sub caenae tempus ebbum capere solitos, docet Stanteius adaeschylum pag. 767. quanquam 'Ammiano teste XX lII. ult p. ἶ83. ed. egris Per . de longeiuniore aetate loquitur quando volunt, cibum capiunt, venter ιta solarium est. Mur .matas tertio quoque die cibum capientes memorat Plinius Hist. naturalis lib 7. cap. 2. Gellius. IX. q. Graeci uno die saepius comedebant Romani quoque, vide Nonii diaereticon p. II. R. ubi morem illum frequentius modico cibo utendi longe salubriorem esse contendit quam siqvis semel graviore cibo sese ingurgitet. Romani antiovissimi sere se, mel de die cibum sumserunt, ut ostendit Ioh. Rualdus aciplutarch. pag.
ι39. sed postea dc ipsi sapius una die cibo usi sunt. Conser octavium
Ferrarium IL 13. electorum. Mercurialem IV. II. Uar. lect S II. 1r. Stuckium lib. r. cap. 31. R. 8cJoseph. Laurentium c. r9 Polymathia libro Hinc nomina ientaculum, prandium, merenda, coena, comessatio. Vide Vossit etymolog. in his vocibus: Joh. Bonam p. 4sq. Operum. Baccium lib. . p. iso R. &ὸ veteribus Plutarchum lib. 8. semposiacon cap. S. Imtempestiva convivia suntaetra tempus vel in noctem protracta, ut idem Ferrarius loco laudato docet. De antecaenio priscis usitato pro mat
que sive promulside Laurentius lib. I. Polymathiae d. g. 7. de prandio diss 8. Immmenta veteribus, Festo teste,dim quae post coenam mensis imponebantur. In Italia & Sicilia bis per diem cibo impleti selitos homines Platonis testimonio constat Epist. 7. ad Dionis amicos, qui mos etiam apud Iudae 8c plurimas alias gentes obtinuit, ita tamen ut apud Hebraeos, Graecos fit Romanos legitimum ac praecipuum esset cibi tempus carna. De more portiones ciborum aequalesconvivis distribuendi, unde ipsam uris vocabulum pro aequo usurpari coepit, vide Suidam in τὸ &-Partes convivis Gabantur pro illorum dignitate vel voluntate Convivatoris praestantiores aut duplae vel q vadruplae. Vide
Ioh. Henrici Maii, filii, observationes secras lib. 2. p. 36. R. U. Dispes proprie dicebantur Deorum ,-vero hominum, ut docet Georgius Henr. Ursinus inobservati. Philologicis cap. 6. Vulgatus quoque mos fuit Diis in coena libare, de quo BaccIus p. 192. De Vi nis
630쪽
nis eiusque usu Ecabula Adriani Turnebi Iiber recusus exstat ad calcem libri Meibomiani de cerevisiis, di tom. 9. Antiquitati. Graec. Gronovit. Praeter Bacciunt Noniumque di alios medicos hoc argumentum tractan tes, in praesenti tantum notabo Vina antiqva Consulum nominibus adissesiptis commendata, ut notat Barthius tom.I. ad Statium p. 398. Vinum etiam fumariis superpositum sumoque reconditum, ut ita exsiccatum de cruditatibus liberatum, firmius fieret & per plures annos integrum permaneret, quod sumosam falernum dicitur Tibullo lib. 2. elegia r. Meo minit etiam Horatius, ad quem conseres ubi lubebit Lambinum tomost. Pag. 2 2. N tomo 2. pag. I8 . ubi de uvis sumo duratis Baccium lib. I. de naturali vinorum historia cap. I6. Crenium lib. Q. animalis vers. pag. 3 8. sq. Mercurialem in Variis Iect. qui S alia de vinorum usu apud veteres, eorum refriseratione, percolatione Sc. praeclarata annotavit, & lib. I. cap. I s. agit de Pithoegiis sive vinaliis festis. Vbdendus etiam Remb. Dodonaeus in Historia vitis vinique, di de sacecatis vinis Rhodius ad Scribonium RI96. sq. De vino capparino Buxtorissus Lex. Talmudic. p. 2o98. Vini adusti sivespiritus vini repertor
Mimundus Lullus. Steream Hebraeo sermone vocarunt μεθυσμ ε
quodcunque sive potionem quae inebriare potest . ut notat Methodius apud Photium Cod. 137. licet Andreas Schoreus Isidorum, Hesychium,
Zonaramque secutus, verba: μτά Των ωνον Τον ambigue veristit : Sisera est quicquid extra ri- ὸ vite expressum inebriat. Sane Hiero nymus Epist. Σ. docet ea voce comprehendi omnem potionem quae inebriare potest, itaque non tantum hydromeli, Oenomeli, cere risiarum omne genus, vinum expressum ex aliarum arborum fruinetibus, pomorum, pirorum Se palmarum , M sed di vinum expressum ex uvis, licet hoc exceptum velit inibomius Itb decerevisia cap.: εc veteres quidam hoc facere videantur, ut Nazianzenus Orat. I . P 2IO.ουκ ει --δε' ὐro οινου. Adde Crodogandi regulam Canonicorum a Luca Dacherio tomo I. spicilegii editam cap 61. Interpretes ad Levit.X. I9. Luc. I. Is. Abrah. Scultetum lib. I. exercitationum Evangelicarum cap. i6. Menagi i Orig. Gallicas in Leydecheri de Rep. Ηebr. tomo I. p. 677. Stuckium Ill. 9. Antiqv. Conviv. De dodranotae ad Ausenii Epigr. 8s.&86. De celia Boxhomius Epist p. 292. sq. Adrianus Iunius II. Ιχ. animadvers Lindebrog. ad Ammian 16 L
Seeundum Theophilum Antiochenum initio allegor. in Oeam, Noprie Aera est δε--, ConserClarissi Mundiis parae a. dissi Miscall. pag. Ol.