Vitae Italorum doctrina excellentium qui saeculis 17. et 18. floruerunt. Volumen 1. 20 auctore Angelo Fabronio Academiae Pisanae curatore 13

171쪽

animadversiones spectabant maxime ad histes-riam Northmannorum, quam iis tractari a Iannonio ajebat, ut plena errorum essent omnia. Defendit hic dicta a se, & eruditionis et argumentorum copia prudentioribus satisfecit i . Tum etiam aeeuratius quoddam et exqui

sitius attulit dicendi genus , et leporem et

rica, e Pareva, che meritasse miglior trattamento; ma quet

172쪽

I A N N o N I U S I 63 salem interdum consecutu& est , quod delectatione aliqua alliciendos lectores putavit. Haec victoria superbum ingenium immodicamque linguam magis magisque acuit, et cum impune nemo se eum illo dimicaturum putaret, comprimebatur odium, quod Pontificalium jurium defensores conceperant. Sed serinvidi animi vir non poterat conquieScere, Omnesque captabat occasiones a se magis magisque abalienandi adversariorum animoS. De iterum

edendis epistolis Petri de Vineis Friderici II.

Caesaris Cancellarii cogitationem Suscepit, et non mediocriter ea in re, quam tamen exsetu non praestitit, elaboravit. Rogatu Castellii, Confilii Colateralis, ut vocabam, Regentis eui postulanti nihil solitus erat recusare propter Summam hominis auctoritatem et benevolentiam, libellum composuit , quem

ita inscripsit e Breve Relatione de' configd e Dicastery rilla ciuis di Vienna. Extitit qui illum in Latinum verteret , & Auctor ipse typis imprimendum curavit Venetiis cum hoc titulo: Iuni Perontini Iurisionsula de Consiliis O Dicasteriis, quae in Urbe Vindobona habentur, Irbes sns laris: Halae Magdeburgicae MDCCXXXV.

173쪽

Caussa illi suit anagrammatis involucro tegendi suum nomen, quod verebatur odium multorum, ac praesertim Hispanorum, quos

Caesar adhibebat in administratione rei publicae . quosque illo libro momorderat. Que- sit 8c alii sunt de Iani Perontini injuriis, de Vinaobonensis Archiepiscopus & Pontificius Legatus de laesis ab eo suis juribus vehementer atque iracunde cum Caesare expostularunt.

Neque desuerunt qui affirmarent eumdem quaedam magni momenti, quae ad Aulicum, ut nominant, Consilium, aliaque majora Tribunalia pertinebant, praetermisisse , atque idcirco opus hujusmodi parvi esse pretii. Habuit alios aequiores judices Iannonius, neque facito dixeris, utrum ille magis praeconiis an objuris gationibus, amicitiis an inimicitiis claruerit. EG serebant , praesertim quidquid ex illius osti cina prodibat Scriptores Actorum Lipsiensium, quorum in numero cum essent nonnulli, qui non tam inimico quam maledico dente carpenda susceperant gelia Romanorum Pontificum, iis libenter Petrus se culpae socium adscribebat. Quapropter ut a Menchenio, quocum sibi erat epistolarum commercium, intellexit Ioan- l

174쪽

I ANNONI Us I 6snem Capium laborare in Lateranensis Concilii

quod a Benedicto XIII. anno Μ DCCXXV.

habitum fuit , historia conscribenda, non pauca illi suppeditavit . quibus hanc pleniorem faceret. Quid Z Nonne & illa tristia

fuerunt quae exaravit, ut probaret ad Iulium Π. Pontificem pertinere illa Isaiae ver ba : Perdam Babylonis nomen, quae scripta leguntur in quodam Ludovici XII. Francorum Regis numismate Z Quod haec ipsa fuerat Ia-eobi Augusti Thuani sententia. hujus operum editor Samuel Buckl ejus Britannus magnum

accessurum suae editioni ornamentum putavit, si Iannonii dissertationem cum iisdem operibus edidisset. Interim magna Orta est con . troversia inter Clementem XII. & eos, qui res Neapolitani regni pro Caesare administrabant caussa Beneventani Archiepiseopatus. Cum hoc privatus fuisset Card. Coscia, ejus in locum sublegit Pontifex S nibal dum ab Auria Genuensem, qui nulla mora ad exequendum suum munus venit. Id ut auditum Neapoli fuit, extitere qui ad Pro-Regem, ejusque collaterati Consilium referrent, prohibendum Archiepiscopum Beneventanum, cu

175쪽

jus serme tota Dioecesis constat ex locis Neapolitano regno su ectis, quidquam in his c nari adversus Caesaris leges. Hic enim edia xerat Regni sacerdotia alienigenis haud danda esse , 8c sine sua confirmatione nullassore Pontificias Constitutiones . ceteraque R manae Curiae jussa, si quidquam contra rem suam, & de rebus & de personis, quae inditione & potestate sua essent , decreviSSent. Adversus haec Pontifex suum imperium . quod in Beneventano Principatu habet, jactabat ;& ut suum jus teneret, & ut Neapolitanorum injuriam persequeretur , litteras ad Caesarem dedit. Neapolitanis advocatus venit IannOnius, sed frustra, quamvis libellum exaraverit ut probaret, Archiepiscopum Beneventanum omnem vim sui juris in subjectos Regi populos amittere , nisi hujus Voluntate comprobetur. Omnino is triumphare sibi videbatur , quoties se se illi occasio offerebat Pontificiam majestatem asperioribus verbis perstringendi. Sed quae sperabat praemia a

Principibus, minime obtinuit; & r quam

Νeapolitanum regnum , quod accidit an. MDCCXXXIV. , in Hispanorum rotestatem

176쪽

I A M N O M I U I. I pervenit. tot difficultatibus affectus atque asinflictus suit, ut Suae illum imprudentiae sortasse poenituerit. Quae ei jussu Caesaris quo-tarinis pendebatur pecunia ab aerario Siciliae regni, hoc ammisso Solvi desiit, eaeque erant angustiae Caesarei aerarii. ut ille jam te sua fortuna desperaret. Itaque Neapolime gitare coepit, hortantibus amicis. 8c stimulo . addente fama, quae de bonitate 8c benesceuia et de studio in Iitteras Caroli Regis 3orbonii percrebuerat. Dies, quo Vindobonae iscessit, suit III. Kal. Sept. an. Μ DCCXXXIV. Paueis post diebus Tergeste pervenit, ubi cum biduum propter tempestatem fuisset , tandem Venetias post. Id. Septembr. appulit. Acceptus ibi hospitio fuit ab Angelo Pisanio Senatore amplissimo, neque mediocribus honoribus . assectus ab Galliarum 6c Hispaniarum egum ad Venetorum Rempublicam Legatis. sparsus interea rumor est ab illius inimicis eumdem ab Caesarea bibliotheca abstulisse . MSecum RSportasse exemplar epistolarum Fridelici II. Imperatoris. Cum res ad aures ipsius caesaris pervenisset, facile fuit Garellio , qui

iti erat a bibliotheca, genus hujusmodi calli

177쪽

168 PETRUs ditatis Sc calumniae in odium accusatorum retrahere. Non pari selicitate data est opera ab illius Neapolitanis amicis . Vincentio de Hippolytis , Nicolao Cyrillio, Francisco Bono- corio, Carolo Mauro & Caelestino Gallianio

ut ei potestas permitteretur redeundi in pse triam . Fieri id non poterat, quin gravis o Diensio concitaretur Romani Pontificis, & ctine re Sua esse tum putaret Carolus Rex iuIius sibi conciliare voluntatem, de hoc ph- cando, deque restituendo Iannonio se ne Io gari quidem est passus. Tum hic, cum sine periculo Venetiis se posse commorari sibi persuaderet, hoc in loco tabernaculum vitae suae collacare deliberavit. Nec solum illum impulit ratio , ut ita faceret, sed etiam amfloritaS Summorum Virorum, quos inter honoris caussa nomino Angelum Pisanium, Antonium Cornelium , Antonium Contium, SDominicum Pasqualighium, qui etiam dederunt operam, ut ipse ad docendam juris prude tiam in Academia Patavina invitaretur. Sed malo consilio obstitit illorum studiis , & qu. locus quietis & tranquillitatis plenissimus Ω- re videbatur, in eo maximae moles mole-

178쪽

stiarum, Sc turbulentissimae tempestates extiverunt. Cum conquiescerent nunquam ejus inimici, inter quos eminebant Iesultae, memores quam multa non modo acute, sed etiam saeete et ridicule in se ipsos collegerat, cum Sanfelicii accusationibus respondit, insusurrabant quotidie potentiorum auribus haud serendum hominem turbulentum , infidum, proptereaque Vindobonae desertum ab ossiciis amicorum, atque hac una re notum , quod petulantissime in sacros homines , in Romanos Pontifices, atque vel in ipsam Catholicam religionem esset invectus. Addebant etiam

illum laesisse Venetae Reipublicae jura , cum in sua historia negasset huic ullum esse hominatum in Adriaticum mare, ammavisset- que quae acta Venetiis dicuntur Alexandrum inter Pontificem hujus nominis III. et Fr, dericum I. Caesarem , poeticis magis decora esse fabulis , quam incorruptis rerum gestarum monumentis tradi. Hanc accusationem ,

quam periculosam sere praevidebat, minime negligendam censuit. Libellum itaque in vulgus sparsu, qui postea inter ejus opera post-

179쪽

rro PETRU shuma relatus suit i , quo probavit nullam se injuriam secisse Venetis , quod eorum jura

aliis ex sontibus , hisque remotioribus, ma-uarent, ad quos minime respexit , nec respicere debebat in sua Neapolitana historia conin Scribenda . De iis Vero , quae conveni Sse inter Alexandrum Pontificem & Frideri cum Caesarem nonnulli affirmabant, idem se judicas- sh ajebat, quod illustriores rerum Venetarum scriptores, Sc ipse Paullus Sarpius judicaverant . Haec prudentioribus idonea visa sunt ad liherandum culpa Iannonium, quare

ejus inimici alios commoliti sunt dolos atque

machinas ad eumdem perdendum. Lex Verat optimates Venetos . et eos, quos hospites et contubernales habent, Versari cum exte

rorum Principum Legatis. Quod hac in re

180쪽

I A N M o N P U S III parum cautus esse videretur Iannonius , essentque multi, qui omnia ejus facta atque dicta explorarent ac maligne interpretarentur, capta hinc caussa fuit eumdem apud Inquisito res criminandi. Horum jussu dum noctu ex domo Iosephi Tereii caussarum patroni no-hilissimi domum rediret accidit hoc id. Sept.

an. MDCCXXXV. a lictoribus comprehenditur , rapitur ad tribunal, et tota Veneta ditione statim exulare jubetur. Parata erat navis ad ipsum transportandum, et cum appulisset ad Ferrariensem Provinciam, ibi solus rellistus est. Graves rumores tota urbe sparsi fuerunt; sed brevi apparuit. non satis justam fuisse caussam tantae . severitatis exercendae in hominem magis sortuna', ut plerique a firmabant, quam culpa calamitosum , cui Pontificii erimini dabant quod . viveret, aut aliquo in loco conquiesceret. Mutato nomine, Mutinam i venit, quo in laco quadraginta Scamplius dies suit, Venetorum praesertim g mi' corum liberalitate sustentatus . A Pisanio et-lam . qui erepta ejus scripta tecuseravit, haec, libros, modicamque supellectilem accepit. Venit quoque ad ipsum Ioannes filius, quem