장음표시 사용
181쪽
rra PETRus ex Elisabeth a Castellia genuerat. Ut illum levavit hujus adventus, sic afflixit miserrima
ejusdem conditio, quasi ea lege natus esset, ut omnibus telis sortunae ejus vita, non Se- S ae paterna, proposita esset. Quod ei spes aliqua ostendebatur , res Suas meliore loco fore Mediolani, eo, exeunte oetobre, venit.
Commendatione Trivultii Principis. quocum intime Venetiis vixerat . ab hujus uxore , qua nulla erat semina lectior, aliisque genere , & doctrina insignibus Mediolanensibus honorificentissime tractatus suit . Fortuna 8c jure belli regnabat tum in Mediolanensi Proia. vineta Sardiniae Rex. eujus voluntatem ut sibi conciliaret Petrus , Augustam usque Taurinorum accedere deliberavit. Vix eo pervenit cum audivit jussisse jam Regem ipsum, ut ille Μediolano, omnique sua ditione exu Iaret , quod non odio in Iannonium addu- ictus fecit, sed cupiditate gratificandi Romano Pontifici , quocum de gravissimis rebus tractabat. Tum intellexit Petrus nullum esse in Italia locum, ubi ipse consistere posset,
quare Genevam concessit invitatus non tam
loci amoenitate, 6c aequis Helvetiorum legi-
182쪽
I ANNONI Usbus, quam praemiis, quae illi proponebantura Busquetio bibliopola, si de emendandis,
augendis, atque iterum edendis scriptis suis laborem suscepisset. Non est credibile quantum ei licentiae . seu potius audaciae dederit Helvetiorum propria libertas. & domesticus eum haereticis usus . Νihil potius habuit quam ut absolveret duodecim ante annos inchoatum opus, quod inscripsit ilTriregno, propterea quia de tribus regnis in eo agebat, terreno scilicet, caelesti et Pontificio, quibus totidem libros assignavit. Leo nardus Panetinius, qui Iannonii vitam Italico
sermone diligentissime atque copiosissime exinposuit , sormam non modo hujus operis adum-hravit . sed declaravit omnia pene, quae in eo continentur, qua re quidem parum auctoris famae consuluit. Tum enim cognitum est Iannonium a se ipso , a christianis institutis, atque a sua dignitate defecisse. Turpiter ub, que errat, dogmata omnium gentium catholi-
Carum confirmata consensu convellere voluisse videtur e omnino nihil fieri poterat .miserius , nihil perditius , nihil foedius. Ut nonnulla exempli caussa ponamus, cum calvin,
183쪽
stis et Sacramentariis Iannonius consentire videtur in eo quod pertinet ad Eucharistiam, Poenitentiam, Purgatorium c libet uti itfitatis ab Ecclesia verbis ad sacrarum imaginum et reliquiarum Sanctorum cultum , et ad auctoritatem et judicia Ecclesiae ipsius. De mo tuorum resurrectione eadem serme tradit quae Bumetius philosophus Anglus , nec ' nisi post resurrectionem lui poenas ab impiis , neque has aeternas sere arbitratur . Sunt alia hujusmodi quae arbitrio suo quemque tener aut rejicere posse ait, et nulla re magis hominem philosophum quam libertate sententiae eommendari. Postquam disputavit de opinionibus et legibus Hebraeorum, ad quas revocat terrenum regnum, et de Chri iii institutionibus, ad quas caeleste regnum refert, persequitur copiosissime Papale regnum, quod praecipuum operis σκοπου fuisse facile dixeris Tantum oblimiasse et habere Pontifices Romanos assirmat quantum rapere potuerunt, . et dum eorum politicam historiam, quam a. capite repetit, exponit, et reddit rationem plurimorum iactorum, ubique spargit Virus acer hi ham suae. Hortatur demum. Principes, ut Diuitiaco by Corale
184쪽
adversus ereptores jurium suorum arma mant, ut vindicent errata superiorum rem.
Poriim, utque nulli parcant industriae, quo Christiana respublica tandem aliquando exuringat, et in aliquo statu tolerabili consistat 1 . Dum ea parabat Petrus , quae ad operis hul a J Qua menta opus Me serdendum susceperia Ianno
gilas, ex hos ad Trivialium Palae em sitieris eos sei poteru .
Forse per divina provvidenta sit, dumto , che que mἰeἔseritti, sopra i quali ho travagitato in comporti per Io spa-xἔo di dodiei an vi , che sono dimorato otiose in Viennac pol ehὸ la Corte dἰ Roma, non potendo ottenere altro, im pedi senipre ch io sessἰ implegato velle pii liche earichede' Mae stratἱ ne' quali seno dimostrata vcrisa di gran m mento , ed importanti non mino ai Principi Cattolleἱ .perche si aceorgano delle tante ussirpa Eioni e serprete satin tegii sopra i loro Plinei pati, togliendi si loro pili della meta deli' imperio, ehe Iddio sepra i medesimi ha loro concedulo , ehe a loro stadati , prostiogliendoli da tante e si dure catene , nille quali la vana superstirione, i' altrui ambitione, avariaia e fasto οἱ liene miseramente avuintae legati, te quali mie satieta aveva io gi. destInaee a' earinii ed alle tignoIe, MIehE setis ei elis ed in terreno Italista
non a re ono potulo certamente nil ignare . Forse , dico savverra che in altro clima potranno vedere la chiara luce dei sole, nascere, Lirsi grandi, e vorare da per Lutto .lddio disenda me e questi mi ei tra vagii, che non suron
in pie ati se non che per la ricexca det vero , clod per la
185쪽
jusce editionem erant necessaria, Sperans ex
impudentia sua se qtiaestum haud mediocro facturum, adlaborabatque, ut typis imprim retur historia civilis Neapolitani regni, quam in Gallicum verterat Bochatius , accidit res, quae eum de statu omni dejecit. Habitabat Genevae apud Carolum Chenevejum . ad quem Saepe Veniebat Pedamontanus quidam nomine Iosephus Guastaldius, qui cum Sardiniae Regis esset a cubiculo, ab eo se militiae vacationem habuisse fingebat. Hic se insinuare in gratiam Iannonii, ejus concelebrare merita, fortunam dolere, ipsum omnibus prosequi ossiciis, et invitare quoque domum Suam, quae erat ad ripam Lemani lacus i 11 ditione Regis, aberatque ab urbe circiter millia passuum tria. Recusavit primo Iannonius,
mox victus ficti amici precibus se cum filio pascha apud ipsum, ut pote Catholico in lo-
186쪽
I ANNONIUS II reo commorantem celebraturum spopondit
Ante illud tempus venit ad eum Guastaldius,
seque paratam habere dixit naviculam, ut domum suam carissimos hospites deserret, qui
simul ac Venam quod oppido nomen est
pervenerunt, bene Sc jucunde coenarunt Cum post coenam Petrus cubitum se ire vel le dixisset, neque propterea Sermones inopportunos Serere desisteret Guastaldius, hujuAloquacitas illi suspicionem attulit insidiarum. Tandem cum in cubiculum introductus essed& hujus lares clausisset, somnum haud capere poterat, quod obversabantur ejus animoeres, quae timorem faciebant. Neque injuria. Nam magnus subito fit strepitus, fores franguntur, completur cubiculum armatis, ScGuastaldius ipse, exuta omni humanitate, denuntiat retineri ipsum in sub Regis potestate . Proditionis crimen, Pedemontanorum ingenium , 8c quae omnium scelestissimus homo loquebatur & minitabatur, Petrus horruit, Sc iracunde execratus est; mox Sedat animo, in arcem Miolanensem traducitur, quamvis incertus esset de sorte Sua , eum la men vultum 6c eam constantiam prae: Ea
187쪽
tulit . quae decet virum sortem . et exeipiendis fortunae telis diu assuetum . Post id Rigis misericordiam imploravit, fidem obi status est Ormeae mrςhionis. quo Rex ipso in primis utebatur in administratione reipublicae; et quae responsa tulit hujusmodi fuerunt. ut illum multa consolatione lenierint. Petiit a Senatu Genevensi, ut sua sibi scripta et libri redderentur, quos, ut de ipsius infelici
casu auditum est. apud Isaeum Vernetiuinspectatae probitatis hominem, et Jannonio exanimo amicum servari iusserat. Ut vero scriptione levaret careeris aegritudinem . Titum Livium e Lai no in Italicum convertendum Sua Scepit . Duin progred:ebatur in opere, intellexit utilius et gloriosius fore , si de Liviana historia ea conscriberet, quae . optimo in lumine collocarent, quae fuerint Romanorum religio ac ritus, quae civilis prudentia , quaci cauSsae eorum potentiae et majestatis, et a tes , quibus essecerunt, ut dignissimi potestate et dominatu omnium sere nationum putarentur . Hoc peracio, ex Gallico in Italicum vertit Partem IV. historiae Sanetae Marthae ,
quae eat de rebus Italiae, et de familiis qui
188쪽
IAM NON IUS r7sbusdam Neapolitanis et Sicillis, et librum de
Lutheri cum Daemone congressione . Commentarium etiam de rebus suis. cen scripsit,
quod nihil sit aptius ad delectationem. lectoris, quam fortunae vicissitudines. Casus enim alienos. intuentibus etiam ipsa misericordia est jucunda . Inter haec sorte ad ejus manus per venit. Sabaudiae. historia, ex qua cum colligere se posse putaret firma. argumenta , ut Probaret jus esse Sabaudis. Ducibus, minime vero Romanis. Pontificibus , de quo tum Vehemen qter disceptabatur. , nominandi eos, qui prae
ponendi eram majoribus illius Provinciae sacerdotiis, scriptum hac de re consecit, quod ad Regem. misit: Regi gratissimum munus fuit, sed gratius illi erat, quod in sua potestate scriptorem ipsum. haberet, quod ad reconciliandum sibi Pontificis animum , ae Veteres , quae sibi cum eo erant, . controversias
dirimendas opportunum fore sperabat. Mirabuntur sortasse multi sapientissimum Regem suae magis utilitati quam gloriae hac. in re consuluisse , nee se indignum putasse. adhiberi dolos et astutias ad sallendum Iannonium. Hic postquam sex circiter menses suisset in
189쪽
rinorum traductus est, et in arcem illius urbis conjectus. Non venit cum eo filius , qui usque ad illud tempus fuerat calamitatum ipsius socius. Nam data illi libertas fuit ut quo vellet abiret, dum ne in Sardiniae Regis ditione commoraretur; suppeditata etiam pecunia ad iter faciendum. Secum auferre opta --hat patris scripta, quod ei negatum est. PoSt-
quam Neapoli aliquandiu suit, in Pannoniam . atque in militiae disciplinam prosecvus
est. Cum ei semper ante oeulos obverSarditur patris miserrimi calamitas, petiit a multis, ut illius patrocinium susciperent. Sectfrustra. Obduruerat enim Rex ad supplicii voces, cum Suis rebus conVenire arbitraretur minime ab se dimittere hominem, qui facile solvebat linguam ad jurgia atque maledicta . Praeter quam quod gloriosum sibi fore putabat, M animum Sanasset, quem praVae et perversae opiniones conturbaverant. Si fidem habere volumus orationi Io. Baptista. Preverit oratoriani, ut loquimur, Presbyteri , non modo sermone ac disputatione , sed peno oonspectu ipso congressuque obtinuit a Ian
190쪽
tronio, ut is praeteritae vitae facta et erarata ex animo detestaretur. Hinc illa retra
etatio apud Quaesitores Fidei r , quae
13 Hane miIdem verbis exseribere haud pigebιι . I. Intorno ali' istorἰa elvile dei regno dἱ Napo II, dum , ehe non sibi altra m Ira se non che di chiar ira Ia p IiaIa e te leget di quel regno; e piacia non poteva nettv mente conopirsi se non con dare un' idea deli' ord Ina Ee clesiast Ieo, ehe oeeupa la maggἰor parte di quello, mἔconvenne trauare degli Ordini regolari , e con tale Oee sone degli abusi . Se ho eeeedum in narramli, come or me n' aeeorgo, ἔntendo ritrattarmene , a se potessi , vorresche sessero annullate tali sti mpe , asinehὸ non si apportἔper quelle standolo ad altri e danno alla chiesa; eon eis It condanno e rit ratio. II. Per eὶδ ehe riguarta Ia rIsposta Atta at P. Sanstinlἰee, ii quale eon due tomi in quarto stampati in Romaso ἰsse non tanto contro P Istoria suddelta, quanto controeli suo Autore, earIeandolo di molle contumelie, si echὰ dat Constelio Collaurais di Napoli su diehiarato me libello nismosis , non ebbi anImo di ostendere Ia Eiesa di Roma ima su deitata unieamente per deridere ii deleo Padre Sa selice, it quale m' imputava di eretἱeo, perchὸ aova finiemassime esorbitanti della potest Pontificia , iacendosii ve dere, ehe quelle si legono In pia aut i Roman I, e bensapendo , che autori seri e gravi abborrivano tali massimere coti parimente de' miraeolἐ, ehe s. narrano da altri semistori non approvati da' pia gravi e serj. Nὸ intest mai,