장음표시 사용
231쪽
ara I Us T Us ignoscat volo consuetudini antiquariorum , qui dum intendunt oculos in omneS partes, vereri vidcntur, ne omnia dilabantur, si unum aliquod effugerit . Reliquarum IIortanarum inscriptionum non modo sententias, Sed et verba diligentissime explicat et enucleat, iadum multa obscura patefacit atque illustrat, quae ad EtruScorum numina, mores et linguam hanc ex Graeca magna ex parte fluxisse judicat et ad Romanorum facta illustria pertinent, se doctrina atque optimarum artium studiis eruditissimum ostendit . Haec quidem in priori operis parte. Altera vero pars tota ferine conflat dissertatione de Fal- lconia Proba cive II artana, sane digna , qua ob Centonem Virgilianis versibus de Christo compositum inter Poetrias Latinas numeretur . Hanc cum Faltonia Proba ex clara Aniciorum gente, consuliS filia , conSulis uxore, ac trium consulum matre , quaeque SS. Hieronymi atque Augustini necessitudine et laudibus inclaruit. contra ac putaverant viri in primis docti Vossius , Barthius , Reinestus , Baronius, ac Dupinius, nihil commune habere probat. Turpius etiam illos errasse ait, qui
232쪽
FONTAMINI Us hoc carmen Sedulio tribuerunt, quod Probae adjudicandum esse arguit etiam Gelasii I. Decretum, quod an. CCCCLXXXXVI. in Concilio Romano secit, quodque ex antiquissimo codice Bibliothecae Vaticanae exscriptum noster hic veterum monumentorum corrector sapientissimus non mendose, ut alii non pauci, in lucem protulit. Divinare se jam posse putabat quemadmodum Scriptores ephemeridum Trevoltiensium jactaturi essent opus, quod non Itali modo, sed et Germani magnifice laudaverant ci . Sed quae illi inscite atque inimice objectarunt ita diluit Fontaninius, ut adversariorum accusationes laudes illius magis magisque illustraverint . Bis Romae
editum fuisse opus creditur a b semel au-
Venetia iris. de acta Erudit. an aeto'. Lipsiae &αsa Apostolus Tenus alligens investigator earum rerum , quas gessit Fontaninius. salso assii mari ait bis Romae editum suisse illius opus. Mutata enim libri fronte ac addita III. parte operis Ipsius, seu Auctor , sive Typographus sucum, ut dicitur, fecerunt . Vid. ejusdem Annora timii alia viae eissaenia Iistiana Tom. I. pag.
233쪽
224 I Us T Ustem Lugduni Batavonina . Tanti enim it ulsecit Burmannus , ut ad Thesaurum illum suum Hilariarum halitae exornandum maxime opportunum judicaverit. Si Re occupationibus relaxasset Fontaninius nam ut plane exsolveretur non postulabat quibim distinebatur, propterea quod omnibus curis
Sedis Apostesicae jura sibi tuenda putabat,
alia hujusmodi ad antiquitatem pertinentia profecto vulgasset: haec enim studia otiosum hominem desiderant; sed illa potiora et utiliora judicavit, quibus adversuS potentiorum machinas se arripuisse patrocinium aequitatis dicebat. Prima illi contentio fuit cum Caesarianis , qui Duce Bonevallio perdito homine,& instigante Rainaldo Atestino arr. MDCCUMF. Comaclum occuparunt , quod ad Caesarem'
fetussi jure pertinere ajebant. Non est credibi. Ie quantum id doluerit Clemens XI. qui ad molliendum Iosephi I. Caesaris animum mullis de caussis sibi insensum litteras ad eum d
dit plenas justissimi doloris Sc querelarum.
Sed necesse erat scripto probare nullum esse jus neque Caesari, neque Atestinis in C mactum , hujusque lacunosam vallem, idque
234쪽
FONTANINI Us 22s . que Pontifex Fontaninio mandavit. Vulgavit hic eodem anno libellum, quem inscripsit:
II Dominio temporale delia S. Sede Apostolicasvra la Hild di Comacchio per D spatio coatinuato di dieci secoli Uposo ad in Principe , quo
in libello collegit gravissima monumenta, ex quibus confici vult diuturna adeo possessione Pontificem deturbare iniquum esse, Catholico Principe indignum. Tanti haec non esse putavit Ludovicus Muratoritas, quin rationibus aliisque monumentis infirmari dilui possent ; et quae jussu Μutinensium . Ducis , cui omnia studia sua consecraVerat, typis mandavit, ob celebritatem Auctoris Meruditionis copiam magnos prosecto motus ex citarunt . Ex iis , quae hie scripsit ,. moderatum hominem & prudentem cognosces ; ex illis , quae respondit Fontaninius, satis apparet suisse illum natura vehementem & sero'cem, neque Suae, neque adversarii dignitυii , dum pro sententia sua pugnat, pepercisse. Isthaec intemperantia nihil enim juri iam est inimicum, quam vis vel iis displicuit. qui favebant Pontifici, oc dolero ipse postea
235쪽
debuit, quod poenas culpae gravissimas Sceperit. Vere enim dictum: P.ucis temeritas est bono, multis malo controversia inter Μuratorii et Fontaninii sententias in illo erat, utrum Romani Pon tifices ante Pipini Sc Caroli Magni donationes Exarchatum Ravennae possederint, leutrum eae donationes validae, confirmataequet
fuerint a Ludovico Pio , aliisque Imperator, bus tum Gallis tum Germanis; num bi dominatum et principatum liberum dederint Romanis Pontificibus, aut iis conditionibus, quae sunt omnibus Rudis communes; a quibus Atestini Principes Comacli, ut loquimur , in is vestituram acceperint, et cui potestas esset hanc concedendi. Hinc de tota ill controversia de Ferrariensi Ducatu disputatur, Scnum justa suerit caussa Clementi VII r. il- Ium recuperandi. Multa , quae ad historiam , chronologiam , & criticam pertinent, hinc illine asseruntur, Sc nonnulla, quae obScura caligine tecta videbantur, clarescunt. Nostrum pon est quidquam de tantis relius decerne -
236쪽
FONTANINIU S a 27 re i illud addemus unum Carolum VI. Ea sarem reddidisse Benedicto Atii. Comacli possesSionem; nec sane verisimile videtur fuisse caussam restituendi , si justa fuisset occupandi. Pro his laboribus praemia haud mediocria Summus Pontifex persolvit Fontaninio .. Sibi enim a cubicula illum es,
se voluit, auxit etiam ditibus sacerdotiis , et fortasse aluit in ipso speculam sore , uti aliquando amplissimis honoribus decoraretur . Id erat non modo stimulos admovere, Sed pene ignes adhibere, quo pergeret tenere gloriae et industriae viam, quam institue rat. Majores. res Scribere ingressum e cursu ipso revocavit Voluntas Cardinalis Imperialis, qui ab eo confici et vulgari optavit plures annos ante. inchoatum suae bibliothecae catalogum. Praestitit id Fonianinius an. MDCCXI., qui glorians assirmavit magnas se exsorbuisse dissicultates , et labores prope incredibiles sustinuisse, ut exscriberet librorum titulos, et antiquas et novas editiones adnotaret, ut inveniret, et SuiS auctoribus restitueret ea, quae inter alien scripta et collectiones latebant, ut quae eM
237쪽
ent singularum artium et disciplinarum v luti instrumenta ordine recenSeret, ut talo denique opus conficeret, quod et doctrinarum et librorum editorum studiosis utilissi.
mum foret. Constat universum eatalogo Auctorum in alphabeti ordinem adducto, hujusquaoppendice . catalogo scientiarum , O demum in
oe classium et rapitum. Ingrate ille se gereret, qui scrutari vellet qui errores in tanta roobjecti fuerint Fontaninior ex his enim librisii maxime laudantur , qui minimis contaminantur vitiis. N in adeo delectabatur typis smpressis libris Fontaninius, quin saepe etiam mosos codices conquireret; et quantum his de rebus ejus tribueretur judicio, satis declaravit vir summus Bernardus Montiauconius. eum ita suum Diarium Italicum retulisset ejusdem Dissertationem de translatione eodicis Evangelii Sancit mria ex Foro silio Venerias. Codex hie Latinis non Graecis , ut Corne lius a Lapide censuit, exaratus litteris anti
quitate superare omnes videtur. Mutilus est, propterea quia Carolus IV. Caesar a. MCCCLV.
quo tempore Aquilejam venit visendi caussa Νicolaum Patriarcham fratrem suum , quasdam
238쪽
FONTANINI Us arqillius patinas secum Pragam , ubi adhuc serin
vantur , adsportavit . Ab Aquileja Forum Iulium, inde Venetias translatus eii , quod Fontaninius minime factum suisse putat ante anmim Μ CCCCXX., quo Venetorum Respu-hlica universam Forojuliensem Provinciam oecupavit . Sciebat , cui scriberet, ae propterea dicta sua certissimis monumentis eon. grmavit. Ipse vero mirum in modum laeta-hatur , quod a Μaurinis Monachis , quoruni plurimi iis temporibus erant doctrina illustres, hulla non laude eelebraretur, ac Saepe eonsuleretur de rebus ad antiquitatem pertinentibus , ad quas opus erat ingenio acuto et
eruditione praelianii. Iam id videbatur profiteri , ut de omni hujasmodi re ι de qua disputabatur , copiose dicere posset, quare libenter arripuit facultatem de eorona ferrea Regum Longobardorum disserendi, quae M doetiae in principe Leclesia servabatut ιeique divini honores tribuebantur ea dε eaussa , quod Christi Domini clavum ei reum eam esse incolae illius regionis a majoribus acceperant. Antiquitatem et sane ita, tam hujusce coronae adversus Mediolanen
239쪽
a3o IUST Usses quosdam, qui utrumque negabant, scripto probandam suscepit, et satisfecisse illum ollicio suo judicatum fuit non modo a viris doctis, sed etiam ab iis, quorum munus est Romae videre, ut in caeremoniis omnia rite fiant. Quanquam haeretici superstitiose atque aniliter id a nobis seri affrment, quod Veneremur XXV. usque Christi Domini et vos , plausisse tamen videntur Fontaninii dita sertationi, quae secundo edita Lipsae fuit cum Commentario Ludovici Muratorii de Corona ferrea, quem retulerat in secundum dolorum volumen. Duritas, severitas quin
dieam iniquitas 3 Fontaninii , cum de Muratorii scriptis judicium serebat ex iis apparet, quae ipse notavit. Sic enim ait: Bene est quod Muratorius adolescens in coronam se ream se scripsisse dicat. Sed melius dixisset cum Hieronymo: peccavimus pueri, emendemur O f nes. Censor non fecit hoc, quare adolescentiae excusatio in accusationem ei venitur cr) .
240쪽
FONTANINI Us a 31 Quod ineredibili ille amore flagrabat illustrati
di religiosa, quae ad nos ab antiquitate per
venerunt , monumenta, undique conquirenda
sibi illa esse putavit , quapropter a Pontifice saeite veniam obtinuit lustrandi Italiam, Madeundi homines , qui eruditione atque doctrina excellere putabantur. Collegit laudem omnium undique, Sc permulta in rem suam seposuit. Sed vix Romam rediit cum jussus est opus aggredi, quo probaret Romanos Pontifices dominationem habuisse in Parmae et placentiae nucatum . Caussa suit de hac redisserendi, quod in eo foedere, quod ineunte
Sextili an. MDCCX UI 1 I. inierunt Caesar. Garuliarum et Britanniae Reges, et Batavorum Respublica, cetera inter statuerant, quoties rarnesiorum familia esse desineret, Ducatum illum tanquam Caesareum, ut loquebantur ,
seudum sub Caesaris ipsius imperium ditionemque casurum cI J. Disputatio uberrimos
ti Fontanἰnius ut eaurae suae serviret, multa sane alissa a vero affirmasse videtur . si vetera monumenta quaer inus , ut quaerenda sane sunt in huiusinodi controve siἰὲ ι