C. Valerii Catulli Carmina quae exstant omnia ex recensione F. Guill. Doering

381쪽

CARMEN LXXXV.

DE AMORE SUO. Quaerenti fortasse, cur uriam eamdemque 'uellam tam a more quam odio Persequatur, quid respondeat, se nescire, ait.

Odi hi amo. Quare id faciam, sortasse requiriS. Nescio: sed fieri sentio et excrucior.

Hoe disticton in editione Guarini et Ald. II. hie praetermissum et epiminuisti LXXII annexum est. vid. ibi Vari Lecti V. r. Odi et amo Terenti Funuch. I, I, 27. Et traedet, et

amore ardeo.

V. a. Nescio, somnam nimirum puellae amabat, at eius mores detestasatur. cs. Epi .

DE QUINTIA ET LESBIA. Quintiae, quae ovim habebatur formosa, formositalis quidem

Partes quasdam concedit, sed cum ei deesset Montistas et festio tus , absolute formosam, qualia sola Lesbia sit, eam dici posse

negat.

Qui litia formosa est mullis: mihi candida , longa,

Recta esti Hoc ego: sic singula confiteor.

V. I. Otiinetia in veti. monumentis seri hitur, teste Statio. V. 2. Laeo ego sic in Plurimis editionibus veti. sed Maliger Hoc ego; antiquam i et totiem esse confirmat: et sic nune exhibent editu Cantabr. Voss. Vul P. Bi ponitu.

V. a. est, videtur, habetur. V. a. Recta, apta forma et Duiligod by Cooste

382쪽

CARMEN LXXXVI.

Tolum ill id, sermosa, nego; nam nulla Venusia S, Nulla in tam magno est corpore mica salis. Lesbia formosa est, quae cum pulcherrima tota est, STum omnibus una omnes surripuit Veneres.

figura. cf. supra ad Carin. X, Ao. hoc ego scit . inutio vel iudico. singula, quod ad singulas so mositatis partes attinet. V. 3. Totum illud, quod ad totum illud, in quo censetur sormositas, attinet. - Menustas elegantia, nativus lepor et sestivitas, quae in dictis, saetis, gestu et toto corporis habitu spectatum Graecis: MDMiris, cui opponitur

Vid. Vari Levi. ad

V. έ. nitidia in - mica salis, quanta est, ivsulsa et plena ruris in itiarumque est. τμt αεδε ώπηχυς de stupido magni vastiquo corporis homine apud Theocritum Idyll. XV, 17. ubi vi

Vala maritura. V. 6. Ttim omnibus - rim res , Omnes puellarum lepores ad se unam transtulit et inter se coniunxiti

LXXXVII.

carmen LXXV.

IN GELLIUM. Flagitia, quihus se suosque polluebat Gellius, tanta esse ait, ut ne mari quidem possint ablui et e latri.

Quill saeit is, Gelli, qui cum matre atque Sorore Prurit, et abiectis pervigilat tunicis '

V. i. Oti Iacit se; quid tibi V. a. Prurit, pruriendo tibia

statuenduin videtur de eiusmodi dinem exerceti cs. Lusus a5, 4. hominis libidine, qui eis. abiectis reiectis, positis. Dipit pol by Cooste

383쪽

Quid facit is, patruum qui non sinit esse maritum Ecquid scis, quantum suscipiat scelerist Suscipit, o Gelli, quantum non ultima Tettiys, 5 Non genitor Nympharum abluit Oceanus. Nam nihil est quidquani sceleris, quo prodeat ultra: Non si demisso se ipse voret capite.

V. 6. Fre genitor in rim. Stat. sed gravius repetitur Non. Pro abluit in editt. GD ph. Muret. Grnev. et all. abltiat; sed illud ex veteri scriptum defendunt Maliger et Vo sius; utrumque, puto, recte dicitur. V. quod prodeat ultra Voss. Biponi. sed quo est in edita Parthen. Gryph. Muret. Cantabr. Grae . Vulp. Gotti .

V. 3. Patruiuim qui- maritum. Iphigen. in Taur. t 193. Θάλασσά cs. supra Epigramma LXXIV, παντα r κὐα , ut i V. S. Ausci it scit. tantum, vid. Bames. et Musgr . Locum quod ante quantum non raro Sophoclis Oedip. Tvr. v. la St.

omitti solet. cf. Liv. Ι , 36. M. a. comparavit iam Achilles Statius. et ibi Drackenburch. - ultima - Do mille ad Chariton. p. 238. Tribs, totum mare, ad exae ed. Lips. Catullum ante oculos mos usque fines, ut bene Stati habuisse putat vetus epigramma, V. 6. Non genitor 'my-- quod egitur in Analectis Vett. rum alluit Oceanus, hic aqua Poet. Graecor. Brunckii λδεσα. marina sive fluviali scelera apud CCXL. Toin. III, P. . I99. . M ἀῆ

ricidae essent in mare, Usum οὐδ οῦν ο κῶς vist Polluerent, quo cetera , quae V. 7. Quo Prodeat ultra, quo violata sunt, e lari putantur. progrediatur iste ulterius, quo es. ihi Hottomannum et Manu- magis contaminetur. tium et interpretes ad h. l. La V. 8. demisso, inclinato. Moret

dat in hane rem illud Euripidis es. Epigr. LXXX, 6.

384쪽

DE GELLIO.

Ne quas miretur, cur Gellius tenuis macerque sit, caramm, unde ei contracta sit haec coryonis mαcies et tenuitas, eae insam eius cum cognatis suis Veneris usu declarat.

Gellius est tenuis: quidni 7 quoi tam bona mater

Tamque valens vivat, iamque venusta soror,

Tamque bonus patruus, tamque omnia plena puellis Cognatis: quare is desinat esse macer 8Qui ut nihil attingat, nisi quod fas tangere non eSt, Quantum iis quare si 1 macer, inVenies.

v. 5. attingit legi iubet Maliger; quod exhibent nune editt. Voss. Cantabr. Gotting. Bi uti V. I. tentiis. Statius de amantium macie laudat Lucreti IV,

II 6o: ιραψ tutas tum sit, quum ι ibere non quit Prae macies.

quoi, in cuius gratiam, ad cuius explendam lihidinem. cf. supra ad Carmen LX , I92. bona, obsequiora, sacilis; eodem sensu patruus dicitur bonus v. 3. V. a. Malens, valido robust η'ae corpore ad palaestram V nevis instructo. oisat exquisitius Pro i siti V. έ. quare is desinas esse macer p cur non sit macer, qui necessario in eiusmodi cum c gnatis suis consuetudine maceresse et manere debet pV. 5. ut cum nihil attingat etc. nullam aliam nisi cognatam; observa ici hoc versu leporem facete cum sale mixtum. V. 6. Quantumois, satis su perque.

385쪽

IN GELLIUM. Nova ratione et nouo sale n fandam Gellii cum matre libidinem perfricat. Magum enim aliquem, si Mera sit impia Persariam religio, ex hoc obsceno Concubitu nasci oportere probat et

N a,eatue Magus ox Gelli matrisque nefando

Coniugio , et discat Persicum haruspiclum. Nam Magus ex matre et gnato gignatur Oportet, Si vera est Perstinum impia relligio, Cnalus ut accepto veneretur carmine Divos, 5 omentum in flamma pingue liquefaciens.

Hoc EPigran rara conivnelim cum superiore ex ithetur in editionilius Parthenii, Gryph. et aliis; sed sponte apparet. separatim illud a pouiniis Gellium compositum eMe.

V. 4. impia res. ex qua nimirum non solum matris cuin filio concubitus, et in univcrsum c Mnalorum commistiones Iiei inosuerunt, sed boni magi adeo,

i. c. Persarum sacerdotes ex

matre a filio compressa progigni dotiebanti Veterum de his incestis Persariim moribus testim nia vid. apud Vulpium. In primis ex utrius lue linguae scriptori hiis, quae huc spectant studiose collegit luia talus a RIurcto Coelius Ithod intis Antiqv. Lect. X, CRI'. i7. Huc pertinet quoque Euripid s Andromach. V. I73.

V. s. accepto diis grato: s e Saepe accinia muncra ς nimis docte alii: a maioribus per manus cluasi tradito. V. 6. Omentum in Kamma pingue liquefaciens, minutas nimirum mactatac victimae purius et in his omentum diis adolebant; vid. Casai. n. ad Pers. II, 47.

P. 2O8. Ex ipso autem omenti statu et situ multa coniectare solebant haruspice'. vid. Bochartum Ilioroz. III, P. So3.

Seeunda syllaba in liquofacien&producitur. vid. Stat. Diuitiam by Go le

386쪽

c ARMEN XCI.

IN GELLIUM. Ut crescat et cumuletur, quam ι ersibus suis famae Gellii inurere studet, ignominia, usque adeo cum scelestum esse ostendit, titiste nulla facile re, nisi in qna aliquid sceleris sit, oblectari Posse Dideatur. Quod quidem ipse praeter omnem πinionem in amore suo e ertus lucrat. Nam quam is Probo ναλι Erat, cum pro indole sua sid quod, is designandum scelus paratum esse, tamen Mel ideo Puellam suam ab eius libidine tutam fore puta crat, quod iura nec mater, nec soror esset, in quarum concubitu unice sibi placere Didebatur homo iste nequissimus. Sed fefellerat stia in hac re Catullum πinis; nam Sectis ac ι idebatur, satis causae fuit Gellio , quae mi cum Catullo intercedebat, amicitia, ut estis puellam ad libidinciti sollicitaret; adeo in PerPetrandis facinoribtis superare iste solebat hominiam exsPectationem 3 - Praeclarum est, ut recte iudicat Muretus, hoc epigramma et mirabili quodam artificio a Poeta nostro

I Ion ideo, Golli, sperabam te mihi sidum

In misero hoc nostro, hoc perdito amore sere: Quod te cognossem bene, Constantemve putarem, Aut posse a turpi mentem inllibere Iii Obro: Sed quod nec matrem, nec germanam esse videbam 5

v. a. hoc, quod eum vi aute per lito repetitur, male iii nonnullis editio- tithus omissum. recte reposuit Statius. V. 3. Quin te Mureti te Sealiger ex veteri scriptura. co ratanterqtie Piatayem haud posse ete. in Plurimis libris iam scriptis quam editis, sed multo apti ,r et orationi con-vi riteutior mihi visa est nostra lectio , quam Statius in nonnulli, lihrisI ISS. invenit; et sic bie vereus iam in edit. Gryph. i537 legitur. Laiiadem lectionem recepit Vulpius. V. S. Sed nequo quod in editti l arui.

V. 3. Perdito ob perfidiam V. έ. Aut scit. quod te put

387쪽

C. VALERII CATULLI Hanc libi, qtioitis me magnus edebat amor. Et quamvis tecum multo coniungerer usu, Non satis id causae credideram esse tibi.

Tu satis id duxti: tantum tibi gaudium in omni Culpa est, in quacumque est aliquid sceleris. 1 o

Voss. Graev. et aliis; sed multo concinniorem orationem reddit nostr lectio, a Guarino prolata, et a Statio aliisque Prohata. V. s. induati

pro induatili vitiose in edit. Parthenii et NM. Stat. V. 6. quoius me magnus ede bat amor, sic supra Carm.

XXXV, 15 : Ignes interior medunt medullam. ubi de hoc I quendi usu exempla collegit Muret's. vid. Stat. ad h. I. V. 8. Non satis id causae, non gravem turpemque satis causam.

CARMEN XCII.

DE LESBIA. Musuas inter se et Lesbiam rixas mutui amoris signum censet cer tissimum. - Eiusdem argumenti eat Digramma LXXXIII . quod confer.

Lesbia mi dicit semper male, nec tacet unquam De me: Lesbia me, dispeream, nisi amat. Quo signo' quasi non totidem mox deprecor illi

V. a. dispeream, me nisi Lesbia amat in editt. Plurimis; sed quem nos secuti sumus verborum ordinem. in m Versus ultimus. quam omnes lihri MM. Stat . eonfirmaui; mutatus ille in editioni hiis veti. verborum ordo limid dubie prosectus est ab aliquo, qui Vellet numerorum rhythmo couissulere. v. 3. Ciai ego, quasi eadem vitiose tu libris NM. et edit. Parthenii. us signo' quasi eadem Gryph. Muret. Quo signOR eadem totidem iuV. 3 - 4. Sensus est: Quaerat fortasse aliquis, unde hoc colligam i' quasi de eius in me amore dubitari adhuc possit, Cum Sem per, quot ipsa in me coniicere solet coli vicia, tot statim ego in

illam reiiciam, et in hoc ipso rixarum seuere ipse vel maxime Dissilired by Cooste

388쪽

CARMEN XCII.

Assidue: verum dispeream, nisi amo.

aliis teste Mureto. Quo signo qua sin totidem reperit Statius in veteri libro Gellii. apud quem v. uot. locus noster legitur , tili de ille conii ieiehat: Quo signo' quasi enim, sed rectius ex qua sin ratioue scripturae compendii habita restigas quasi non, et sic se reperisse in vetostis Ithris Gellii ait Scaliger, quem eum Vulpio et aliis recentiorihus editoribus secuti sumus. Vossius ex Cod. Mediolanensi profert: Quo signo st quia sunt antidem mea seil. maledieta myreeor illam Assidue e verum ete. Passeratius Assi e refert ad cimo. - deprecer Vulpius, nescio uu , sed fortasse rectius vim amoris sentiam. - Dγr

cari paulo insolentiore significatione cum casu tertio iam pinsitum , Aulus Gellius Noct. Att. VI, 6. disputans contra at quem , qui male hoc verbum ceperat, et frigidissimos indo hos Catulli versus iudicaverat,pxplicat: det Iari, exsecrari, de ellere, abominari. Quae quidem Gellii Oxplicatio nullo modo probari potuit Murcis. Sed Scaliger docte ostendit, de recari Proprie esse; precari, ne quid nobis accidat, adeoque , quia Squis nobis imprecatus cst, in eiusdem caput reiicere et ana liri. Nee ego de Scaligeri inte pretatione dubito, alias de recor facile mutari posset in i recor.

IN CAESAREM. Quam parum Noster Caesarem curet, haud dissimula riter hoc distiacho indicat. - Camis quidem hoc nomine Catullianι Quinctilianus Institui. Orat. XI, 1. ubi scribit: re Negat se magni sacere aliquis poetarum, utrum Caesar ater an asstis homo sit, insania: verte, ut idem Caesar de illo dixerit, arrogantia est. δε sed ipse bonus Quinctilianus nimium placere sitidebat Domitiano, eiusque a ram hac ipsa fortasse Poetae nostri caὐillatione captabat.

nimium studeo, Caesar, tibi velle placere,

389쪽

CARMEN XCIII. Nec scire, utrum sis albus, an ater homo.

V. a. In editiove Parthenii corruptissime hic versus Iegitur ita Noe siorem, utrum sir savus an utier homo. Vossius ira libris antiqui, deprehenderat: Nee si ore, unde legendum fortasse alicui videri ivisse existimat peltis ore utrum sis albas an ater homo. sed nemo iacile ad lias in ei tirutiones metam Iu ordinem redigrre teritabit. Ipse Vomitis lenit Nescio titriam eιs albus - Ne si orem ed. Rheg. Nee curo tit m in marisiue LHeius. aptus editorem Cantabrig. et xic PIacet mn nra Var. Leci. p. a 6 Nee scio te, e libro memhran. Commulitii prohat Meleager. - Coniunς illae hoe distiesion cum sequenti in editt. Parthen. Gryph. probautec aligero. Sed non video, quomodo inter se conciliari queat instauis sententiarum dissi inuitudo. V. I. utrum sis albus an aler novimus, nec Os nosse curamus.

homo, proverbialis locutio in vid. Vulp. adde Cieer. Phidino

Contemtum eorum, quos nec H, I 6. Et ibi Interpretes.

3Iontula moechatur: moechatur mentula Certe. Ioc est, quod dicunt: Ipsa olera olla legit.

I. 2. ima otire ova fiat dedit ex aliis, ut ait, exemplaribus Uossius ;sed cum nemo alius hanc lectionem commemoraverit, fiuxisse eam virum Ioelum doctrinae ostentandae causa, facile tibi persuadeas; nam translatum 1lle putat citi ollis Graecorum . quae in Anthesteriis circumdueehanis tur, in quas comper alisutur Omnis generis olera, quae tamen item ori egustaret; ut breviter dicam. Vossius Catullum existimul Mamurram subobscena imagine comparasae ollae, quae solo sacra suciat olere tV. I - 2. Mentula moechatur.

r Mentulam designari putant

Iamurrani, quod maxime Pr

V. I. Formianus saltus non falso, Montula, diora Fortur - natus est nimirum Mamurra Formiis; lianc formniana macula supra

Gium. LVII, 4. Formiantis E coctor XLI, 4. Indidit autem Poeta Mamurrae ad insignem cius lihidinem insigniendam NO-nicu Mentiaia , in cuius signi Iication petulanter Iudit. - issa olera olla legit h. e. sponte qui Urit mentula, quod eius naturne conveniens est. Dicta videtuo haec pi overbialis locutio de rebus, quae natura sua sibi conveniunt; ducta autem illa videtur Aeli illi Statio a sum quod uxti Ortensi, qui manifesto in furto deprehensus culpam a se in ollam, 'ua olera exceperat, trau

390쪽

atque exasciando Cinnia, Catulli amictis, totos HODom annos consumserat, etiam atque etiam commendat, illudque ut carmen aetatem laturum lateque per ora Dirum Molitaturum Prosilis et nullo negotio Conscriptis Hortensii , Volusii et Antimachi carminibus longe ant Ponit

Smyma mei Cinnae nonam post denique mesSem, Quam coepta est, nonamque edita Post hiemem:

v. I. Zm na rectius ex meu te Vossit, ad lihrorum vetustatem, nummos et inscriptiones Provocautis, scribitur; Graeci tamen scribunt

V. 1. Smyrna mei Cinnae. Honorificam eiusdem C. Helvii Cinnae mentionem iacit Virgil. Eclog. IX, 35. ubi Servius: Etiam Cinna poeta nytimus fuit, qui sor sit Smymam, quem libellum decem elima ii annis. cons. Ovid. Trist. II, 435. Quinctil. Instit. Orat. X, 4. Ο scurum tamen illud poema Unumnam fuisse, credere nos habet lartialis X, a i. hinc Luchis Cras. siti iis Grammaticus, commentario luculento in Smyrnam edito, adeo inclaruit, ut Epigramma de eo scriberetur, quod exstat apud Suetonium in libro de Il lustr. Grammat. XVIII. - Quod ad argumentum huius Cinnae poematis attinet, Partheniuς qui- . dein illud in rebus praeesure gratis Amaronis cuiusdam ver intum esse existimat, sed prolati-hilior sententia videtur eorum , qui sabulam incesti amoris My rhae, quae aliis myrna dicitur

erga parentem suum Cinvrata hoc carmine Cinnam complexum esse arbitrantur. vid. inpolinis Burmannus ad Ovid.

Coliret. tu Lucret. sub v. yma. V. I. nonamque edita PO1thi mei. Sic Panegyricus Isocralis decem annis elat,oratiis dici tur Quinctil. Institui. orat. X, έ. - Respexit huc fortasse H