장음표시 사용
21쪽
gusti Germinat omnis primo inclusa granoso' cortico. Quo mox intumescente, et in virides alabastros' fastigato, paulatim rubescens dehiscit, ac sese pandit, in calycis medio sui stantis complexa luteos apices. Usus ejus in Coronis' prope minimus est. oleo maceratur, idque jam a Trojanis temporibus, Homero teste'. Praeterea in unguenta transit, ut diximus'. Per se medicas artes praebet. Emplastris atque collyriis inseritur mordaci subtilitate.
bandica, ros .eglantina, fore Pleno. I. B. roster exlautier. R. rubwinosa est vere ros. eglanteria Veterum, auctore Pers. Srnνι. II, pag. 49. Spineola , ros. minor , rubello pleno flore, asperis spinis armata. I. B. rose ennelle. Centis Olia. ro . lacteola. I. B. Graeca vel luchnis, ro .c.im Peastris, sPini' carons, binora. C. B. Graecula, ros. silvostris, odOrata, flore albo. C. B. De Pulcherrimo omnium flore qui plura discere velit, quam verbis unquam exprimi queat. novum adeat et Iuculentissimum opus C l. nostratis B RiviuTE , qui Post Liliaceas , non sibi impar Rosas nuper ad vἰvum
depingere aggressus est. ΕΙ . a. An sti. Late se non sPar. gentis. DAL. 3. Gransso cor ire. Intus veluti
quibusdam granis scabro. Nodum enim, seu globulum eum, quo Semen Continet , corticem Plinius tuncupat, Don semel. Nam infra: - Tardissime proveniunt semine, quod in ipso cortice est .. Μῆλου Theophr. appellat Histor. VI, 6. Umbilicum, Gin G ου, Aristot. Probi.
s. I 2, quaest. 8. HARD . 4. In Dirides alabastros fasteato. Alabastrum vocat rofipe CalyCPm, antequam ea Ait expansa : a simi. litudine nimirum cum alabastro, vase unguentario, cujus est longitudo fastigata, in pleniorem orbem desinens, ut Plinius ipse ait IX. 56. Poeta quidam Pyramides vocat , quos Plinius alabastros; et calathos, quos ille calyces r a prima dies ostendit spicula florum, Altera
pyramides nodo majore tumentes :Tertia jam calathos. . H. BD. Fastigato. Gron. et a l. ut sem Persias , fustiniato. I . D. S. Ac sese minuit, is cat cis, etc. Forte sincerius ut Praemonuerat Salmas. ED. , sese Pandit in cadices, medio sui stantes comple xa lutem πλωε. Calyx vocatur, qui lutea stamina seu apices, et soris soli a continet. Η BD. 6. Datis ejus in mnis strue minimus est. Prae caeteris nempe utilitatibu , quas rosa praebet: nam et oleo praeterea maceratur, et in unguenta transit, et emplastris inseritur, etc. Hunc locum Barbarus prave intellexit : dum nimius, con tra codicum fidem, et mentem seriptoris reposuit. Italis . . uomero teste. Iliad. 186, ubi oleum rosa eum memoratur 2 ροδοι,τι ελαῖον. Η R13.
22쪽
LIBER XXI. I 3Monsarum otiam deliciis' perungendis V minime noxia. Genera ejus nostri secere celeberrima , Praenestinam V et , Campanam . Addidere alii Milesiam, cui sit ardentissimus colos, non eecedenti duodena solia. Proximam ei Trachiniam minus rubentem. Mox Alabandicam viliorem , albicantibus soliis. Vilissimam' ' vero plurimis, sed
minutissimis, spineolam. Disserunt' enim multitudine soliorum, asperitate, laevore, colore, odore. Paucissima quina so- , lia, ac deinde numerosiora : quum Sit genus ejus, quam centi sol iam '' vocant: quae est in Campania Italiae, Graeciae
vero circa Philippos : sed ibi non Suae terrae proventu. Pangaeus' ' mons in vicino seri, numerosis soliis ac parvis: unde accolae transferentes conserunt, ipsaque plantatione proficiunt. Non autem talis' ' odoratissima est, nec cuis. Mensarum etiam deliciis. Solein vulgaris major, C. Bauli. ut quidam hant Romani non solii in mensas ad volunt 3 ED. convivia structa , ut nune sit, ro. 13. Trachiniam. Ab Heraclearsarum soliis contexere, sed etiam agro, quae Trachin appellata est, opularum serculis ea inspergere, ut vidimus IV. I 4. Uxn D. tuta et minim noxia voluptate. 4. ViΓssimam. Ita HSS. Reg. Quidam exponunt mensas citreas Coth. Ch. non utilissimam. Recte tin summis delietis habitas inungi antecedit enim viliorem. Spineola rosci ruin succo, qui ob amarorem n SP tuarum densitate, quums est inlaeta et illaesas eas servaret R Dbsita, nomen traxis te videtur. H. carie et tineis. Heliogabalu tu rein I S. etc. Theoplir. Hist. cumbentes convivas i,er laquearia, I. 6. H. --I btiorum. Floris nempe, veluti per impluvium, rosas effun- quae Recentiores Petala vocant. ED. di jubebat. Quidam et pulvinos I s. Et nos tr centiis tricliuiales ac cubitorios rosis sar- sciliam maximam in horto Regio viciebant. D. r.. dimu , flore, ut aiunt, incarnato :ro. Peruvendis. Gron. et Al. canique odoris periucundi. Centiis timen Hs p et mox, cujus sit ard. col. sol iam quoquo Batavicani, qualis a non eaecedentis. Era. Clusio delineatur. Hist. Rar. Plaut. xx. Praenesti iam. Ea est quam lib. I. P. II 3.ll. - SPrvat nomeu ἔvulgus Provinialem appellat, rose R. eentifoliis in hortis eqlun de P/et vim, ut quidem Clusius ar- tur varietates. ED. Litratur, Hist. Rar. Plaut. I, II 4. H. I p. Pa reus. Theophr. εκ τούxx. Ca vinam. Ubi biferi . ut II in D. Maro cecinit, Georg. I, , II9, 1 8. Non autem talis odo1 alias ma. saria Presti. II. - n rosa alba , Theophr. l. c. HARD.
23쪽
latissimum maximumque solium : breviterque' 'indicium est odoris, scabritia corticis. Caepio Τiberii Caesaris principatu, negavit centi liam in coronas addi, praeterquam 4 extremos '' velut ad cardines. Nec odore , nec specie probabilis est, quae Graeca appellatur a nostris, a Graecis lychnisV, non nisi in humidis locis proveniens, nec umquani excedens quinque solia, violaeque magnitudine, odore nullo. Est et alia Graecula appellata, convolutis soliorum paniculis nec dehiscens nisi manu coacta, semperque nascenti similis, latissimis soliis. Alia' sunditur e caule malvaceo, solia oleae habente, mosceuton' vocant. Atque inter has
plas, quibus pars ima scabra. . H. xo. Extremos. MSS. Begg. et ditio princeps, extremas. Sic Graisitius apud Nonium dixit : . Sonat
impulsa cardo regia. . BROT. II. Nee odore. Minus Commode prius legebatur , nec Odore, nec Me. eis probabilem , et quae Greaeca, etC. oratione nec satis apte cohaerente,
nec qiuae similitudinem veri ullam habeat. Quis enim centis aliam rosam , de qua Proxime antea fiermo, a l quam Prior sententiae hujus pars reserebatur olim, si minus adore, ut sPecie saltem, quodcum que demum genus illud rosae sit, negaverit esse commendabilem pro
tam et Pusillam rosam rubram inis dicari volunt, vere et autumno prodeuntem , quam vulgo vocamus
Damas m e. Alii Iychnidem Di seoridis coronariam herbam , flore violae, purpurascente, a Plinio in is tempestive recenseri putant inter
rosarum genera. Nostrates certe ob
similitudinem. quam is flos habet
cum rosa, lychnidem vocant, Passerose. DALEC. - ehnis. Dios ridi haec coronaria lychnis est, sive --tiva, de qua concisa brevitate graecus auctor, III, II 4 ' στε - φαvωματimi , ειθος εστ v ὁμοi v λευ-κ ιω, --δὲ, πλεκόμεουο, εἰς
coronaris De M. Pent. gen. II 4sPers. cavo hil. Ium.). ED. 23. Panistilis. Quidquid stibion. ga et subrotunda forma tumet, ut hic rosae soliorum globulus, panicula appellatur. HARD 24. Alia. Forte althaea, rosed 'ovir mer , sed peregrina, ab unicauli malva, de qua diximuA superiore libro, diversa, etsi commune nomen utrique vulgus imposuit. Vidimia, in horto Regio. ΗARD. Folia oleae. Vet. apud Dal. Dimi. ED. 25. Mosceuton. In quibusdam
MSS. mueeu on. In aliis aceton. H. - Moseeuton. Haec certe non estia rose muscade. Ex Plinii deseriptione potiug videtur esse , ta rosed sutre-mer, de qua jam sit p. lib.
24쪽
media magnitudine autumnalis, quam coroneolam Vocant. Omnes sine odore , praeter coroneolan et in rubo natam :tot modis adulterantur. Et alias vera quoque plurimum g solo praevalet. Cyrenis oratissima est, ideoque ibi unguentum pulcherrimum. Carthagine Hispaniae, hieme tota praecox. Besert et caeli temperies. Quibusdam enim annis minus odorata provenit. Praeterea Omnis siccis quam humidis odoratior. Seri nec pinguibus vult, nec argillosis locis, nec riguis, contenta raris, proprieque ruderatum' agrum amat. Praecox Campana est, sera Milesia. Novissime tamen desinit Praenestina. Fodiuntur altius quam fruges, levius quam Vites. Tardissime proVeniunt semine, squod '' in ipso cortice est, sub ipso flore, opertum lanugine : ob id potius caule conciso ' inseruntur : et ocellis radicis '' , ut arundo, unum genus inseritur pallidae, spinosae, longissimis virgis, quinquefoliae, quae e Graecis ' altera est. omnis autem recisione V a que ustione proscit: translatione quoque, ut vitis, optime ocyssimeque provenit , surculis quaternum digitorum longitudine, aut ampliore, post Vergiliarum occasum sata : dein per Favonium translata, pedalibus intervallis, crebroque circumfossa.
malleolis a caule decisis. Theophr. His t. VI, 6 : Κατακοπτοvτες T v
3I. Eι ocellis radisis. Quid sint in arundine oculi. diximus XVI,
67. Quod genus illud sit rosae paulidae spinosae. graeculae, quinque. soliae, non satis compertum. H. 32. Grincis. Quae paulo antegraecula appellata. I Anu. 33. omnis autem recision , etc. Theoplir. l. c. IIA D.
25쪽
Qui praecocem faciunt' ', pedali circa radicem scrobe aquam calidam infundunt, germinaro incipiente calyce., XI. b.) Lilium rosae nobilitate proximum est, et quadam cognatione unguenti oleique, quod liri non ' appellatur. Et impositum' etiam maxime rosas decet, medio proventu earum incipiens. Nec tali florum excelsitas major, interdum cubitorum trium, languido semper Collo, et hon sussiciente capitis oneri. Candor ejus eximius', soris
striati, ct ab angustiis in latitudinem paulatim sese laxantis emgie calathi, resupinis per ambitum labris, tenuique filo
et semine, stantibus in medio crocis. Ita odor, colorque duplex et alius calycis, alius staminis, disserentia angusta. , In unguenti vero oleique usu, et solia non spernuntur. Est
nos non dissimilis illi in herba, quam convolvulum' vo
cant, nascens per si utecta , nullo odore, nec crocis in-
34. Prin rem faciunt. Pall. III in Februar. t. 2I : . Si rosam temperius habere volueris, duo-
hus palmis ab ea n gurum sodies, et aqua calida his rigabia in die . . Sio Didymus in Geop. l. c. InnD.
σμα κατασκευαζεταt, ὀ τtvες λειρtvὸv, ι - τουσivos HARD . a. Ει im 'ositum. Mallem positiι m. Intelligit eiiiiii, ol'inor, gratiam hortorum, vel coronari na, non levem . quemadmodum Maro cecinit aeneid. XII. vs. 69: ... mixta rubent ubi lilia multa Alba rosa. . Η RD.
striatis, et... sese Maantibus , et .
I.rgond. Candor 6ω eximius, foris striati et ab angustiis in latitudinem inulatim sese LXantis QEme ealathi, etc. Post : Tertio generi ecetera ea dem, ealiae herbacetis: posuit herba. ceum sero eo quod in Dioscoride est, κροκωδ ες' lege ergo heDiaceus, Pro herbacevs. Idem mendum in a, cap. 9 : . Narcissi duo genera in usum medici recipiunt : unum Purpureos ore, alterum herbaceum . . Scribendum, heloaceum. Color heloacetia et heloeus est inter russum et album rita Festus: hic planct est melinus et
luteus color, vel crocetis. Sasmas. I ΟΣ.
gen. 79x Pers. Liliae. Iuss.). ED. 4. Conooloulum. Gallis, siseron. Smilax laevis minor a Dodonaeo Matur, apud quem iconem ejus vide. II A D. - Conι oloulus a Pium Pentand. Monog. gen. 4I6 Per L. Concoloul. Iuss. I ED 5. Naseens Per frutecta. Ea ext. quae Iasioue a Theophrasto, et ab
26쪽
tus: candorem tantum reserens, a C veluti naturae rudimentum lilia facere condiscentis. Alba ' lilia iisdem omnibus modis seruntur, quibus rosa : et lioc amplius lacryma 7 sua, ut hipposelinum'; nihilque ost secundius, una radice quinquagenos saepe emittente bulbos. Est ct rubens' lilium, quod Graeci crinon vocant. Alii florem rius cynorrhodon Laudatissimum in Antiochia, et Laodicea Syriae, mox in Phasclide Quartum locum obtinet in Italia
XII. Sunt et purpurea lilia aliquando gemino caule, carnosioreaantum radice, majorisque bulbi, sed unius: narcissum' vocant. Hujus alterum genus flore candido,
auctore dicitur posthac lib. XXII.
6. Alba. Haec Pariter Theophr. Hist. II, a : καὶ
δάκρυοv. . Peculiaris generatio, quae ex lacryma sit: quippe lilium ita exire videtur, quum id quod defluxit, sole exaruerit, etc. . ΗAn D. 8. Ut hiemselinum. Tlieophrast. Caus. lib. I, cap. 4, lilio et hiΡ- poselino addit et alia quaedam. quae
tamen non recenset Dominatim. ortu εις vocat has Plantas auctor
librorum de Plantis, qui Aristhteli adscribuntur, cujua vocis loco in exemplari depravato legiturmis. DALEC. Bimoselirium. Est
Fra n Ousatrum Ventanaeae n. gen. 7 I9 Pers. Umbellifer. Iuss.). do quo XIX, 48. ED. 9. Est et rubens Iulum. Lilium illud purpureum majus Dodonaea PSt, PBg. 298, quod in horto Begio
vidimus. Galli vocant, lis frange. Diosc. III , II 6 r στορουρά άυθχ Mi-υιυ. II. N ibis, auctore Sprengelio, Lilium Chialcedonicum. ED.
tr. Phaselide. Convallis est Imdaeae, ut Plinius admonet, XIII, 9, unde lilium Pliaselidis Olim appellat uui est tibiam eonoallium, Canti . Cantic. II, L. HARD. XII. I . Sunt et Pur urea lilia.Cavo accepta haec putes a Theophr. VI, 6, ut visum iis,qtu censoriam anim adversionem distringeres in Plinium , Ponunt in lucro. II n D. a. Narcisum. Purpureus hic Virgil. narcissus, Ecl. V v. 38. Nondum id a nobis geritis animadve sum .H. Narcissus Poetistis vel Ps donarcissus muran . mon. n. 78Q
27쪽
Glyce' purpureo. Disserentia a liliis est et haec , quod narcissis solia in radice' sunt, probatissimis in Lyciae montibus. Tertio generi caetera eadem , calyx herhac us. Omnes serotini'. Post Arcturum enim florent, ac per aequinoctium autumnum.
XIII. Inventa est et in his ratio inserendi monstrificis hominum ingeniis. Colliguntur namque' mense julio scapi arescentes, liliaque suspenduntur in fumo. Dein nudantibus se nodulis , in saece nigri vini, Vel graeci, mense
Pers. Luiae. Ium. . Cons. D. FER, Flore δε- HI, P. Cxv II sq. edit. nost. ED. 3. Calree. Calycem id vocat, quod in medio flore, circuli instar,
et stamina, et apices contin t. Nariscissum medio purpureum Dodo- Iiaeus vocat, et delineat, Pag. 213.
Nascitur plerisque Galliae locis, in
pratis, narcisse. Dioscorides comis mendat eum, qui v ορε ivsi: τμοις gignatur, lib. IV, cap. Is I. HARD. 4. In radice. Bulbo, non Cauli, haerent. Quare narcissi caulem Theoplir. llist. VI, 6, αρMacv Vocat. HARP. S. Tertio generi coetera eadem. Lego, alteri generi. Nam tantum duo genera narcissi sunt, alterum quod norem in medio purpureum habet ,-: alterum quod Croceum, κροκῶδες. DAL. - Nar eissi autem genus, cui circulus est luteus aut croceus, vel ad Narcissum re tam , vel ad N. orientalem , ut nonnulli maluut, commode reserri potest. ED. 6. Omnes serotini. Sic Theophr. l. c. de narcisso universim :, μετα ταρ λρκτούρου T. α, καὶ πεοι ι μερι αv. Post Arcturi occasum, de quo XVIII, 74. II RD.--At vernos etiam habemus narcissos ἔ autumnales vero illos ad A . serotinum reseras licet. ED. XIII. x. Inrenta est et in his ratio inserendi. Hoc est, nova serendi ratio excogitata est, non e butho, sed e radicula quain caulis emittit, ut mox dicemus. Ita NS'. ori ue :nullus Pintiano favet , qui insciendi
mavult. Hunc porro modum toti dem sere verbis expressit Anatolius in Geop. XI, 2I. HARD . a. Colliguntur namque scui an scentes, liliaque sumenduntur in fumo. Scribo, Compuntur namque seviarescentis filii, qui suspenduntur in fumo; tum ex scripto exemplari, tum etiam ex grae ci auctorΘ, do Rerustica, quem alii Constantinum,
alii Heronem appollant Geoponi onlib. XI, qui hoe idem docet eis.
Pendunttir in fumo. Aliud in liliis a nobis observatum est, de quo Cl. INURNEPORT, Instit. Rei herbar. pag. 37I : . Lilii albi caulis cum floribus amputatus et susPEnsus, aucuire Gesnero, semen Iirofert, quod selieiter otiam Parisiis saepe
3. Nodulis. Ε singulis enim nis- dis radiculae qiraedam tum erias Hr
28쪽
inbutio macerantur, ut colorem percipiant, atque ita cinserobiculis seruntur, heminis saecis circumfusis. Sic fiunt
purpurea lilia ; mirumque, tingi aliquid, ut nascatu e
XIV. vi.) Violis honos proximus'; earumque plura i
genera'. Purpureae', luteae, albae: plantis omnes, ut Olus, satae . Ex iis vero, quae sponte apricis et macris locis proveniunt, purpureae, latiore solio, statim ab radice carnoso', exeunt : solaeque graeco nomine a caeteris disceriatur, quae seri dehent. Anatolius.
XIV. r. Violis honos Protamus. Arosis et Iiliis. Η - De violis vid. Excura. I ad calcem hujus libri, ubi
Simp. in ed. ad Patern . lom. xIII Opp. Galeni, pag. Iooa : u Viola, inquit, species habet tres : est enim alba, et purpurea, et aureo Colo re , floresque de radice eius ex re scunt : quibus melior habetur quae est purpurea. . Purpurea, quae
Theophr. Hist. VI, 6, nigra diciturν το μελα ιοv; Virgilio quoque ΕΗ. X, 39; caeteris ro, πορρυρ v, a Dodonaeo pingitur, P. 236; violetne. Candida, quae Graecis λευκοιου; visa a nobis in horto Regio, ab eodem Dodonaeo delineatur, P. I 59. Luteam Clusius exhibet, Histor. Rar. pl. III, p. 3o9, quam violam mon tanam vocat. Galli, oroso Dune. Λdde his et tricolorem, quae hos sitimi colores in se una colligit, Purpureuis, luteum, candidumque , apud eumdem flusium , pag.
3 Io, saepius a nobis observatam in horto toties aPPEllato, cum generibus violarum aliis sere duodecim. II. -Purpureae e nobis Viola odorata Pentand. monum. gen. 58 2 Pers. P iotae. Ium.ὶ ; littere vero: Clistram Ius metri I Irad. sui. gen. 157 Pers. Crucifer. Iuss.); albine Chelis ronibus incantis. id. Exc. I ad calc.
4. Plantis Omnes , ut Olia , satae. In nostris regionibus nec lutea, nec alba, Plauta prol agatur, sed semine : nigra vero, seu PurPurea etiam plantis. II ABD. 5. Ex iis. Sie Theophr. l. c. ubi viola nigra dicitur πλατυρ υλλος, καιἐIrri ρυλλος, καt σαρκοε-.ος. U.
aa ς et paulo Pos, amellata is, ut
ab his iant. et estis. Sed satiris, etc. ED.
29쪽
nuntur, appellatae ia, et ab his ianthina' vestis. E sativis maxima auctoritas luteis. Genera iis : Tusculana', et quae marina appellatur, solio ' aliquanto latiore, sed minus
odorato. In totum vero sine odoro, minutoque solio Calathiana munus autumni, caeterae VeriS.
XV. Proxima ei caltha est concolori' amplitudine.
Et ab his ianthina. Hoc est, Purpurea ac violacea. Piolet murisere. Mart. lib. II. ep. xxx Ix : uociscitia samo ae donas et ianthina moechae. . Hinc violarii apud Plautum, in Aulular. act. III, fC. s. qui vestes violacea purpura insectas distraherent. HAn D. 8. Genera iis Tusculana. Scriptum
exemplar, genera autem Tusculiana, et paulo Post calvitina, non calathiana, ut sorte neutro modo scribendum sit, sed castιana, Permutatis litteris, a similitudine caltae, ut sequentia statim ostendunt, nisi quis deduci mIlit a calatho. PINT.
9. Folio. Folia intellige, quibussos constat; quae nobis Petala. ED. IO. Calatiraana. Calathian in alii esse volunt thylaeitidem, a Dod naeo Pictam calathianae titulo: alii ejusdem campanulam. At utraque
caerulea est, calathiana vero lutea, i si catiliae concolor est: nam Cal- tham luteam esse monstrant hi versus Virgilii et Columellae r . Mol Ita luteola pingit vaccinia caltha. .
- . Pressaque flammeola rumpatur fiscina caltha. . Calathianam ego puto esse digitalem luteam,sore Iuteo, calatho simili; caltham
vero nostram calendulam. Dioscoridi ealtha chrysati themuin, si ehuphtalmos dicitur. DAL. - Gla
thae. Plutianus, et Ox illo Salina iii in Solin. pag. II 6o, calatina, RCalatia oppido Italiae. His favet ccidex Reg. 2. H. - Calathiana. Brot. ex II S. Reg. I et edit. priu-cipe, calatiana. ED. XV. l. Concol. iam litudine. Quid quaeso amplitudo ad colorem, aut color ad amplitudinem p Provoce ultima notant similitudine. Sed alteram retinet egregius codex equod autem Praecedit, pro eo hahet : conculari. Fortassis, et coehleari amplisti line. Sic lib. XXI, 27: c chlearis mensura. . Item XXIV, I.
GRON. - P aima. Et haec e vi Iarum lutearum genere est, non ut
a Buellio primum, deinde a Salmasio creditum est, Ioc. et t. flos ille, quem solsequIum dicimus, te Ioum, plaue diversi generis. Nam et in indiee hujus loei sic legitur : P Alis colores III, lutea genera V. Deeal ha: regius flos. Genera porro violae Iuleae tria dumtaxat appellantur hoc loco, Tusculana, marinu, calathiana: nisi ad eum numerum caltha quoque, et regius nos, seu
Tegia scopa accesserint. Et sane inferius, quum singulorum floruin medicinae narrantur, quorum modo tractantur naturae, de violis universim, sigillatimque de luteis, atque Purpureis, longissima habetur oratio e de caltha scopaque regia,ne τρu quidem et satis probabili ar. gumento eas scilicet idcirco taceri .
quod fiatoarum nomino censentit P.
30쪽
LIBER XXI. v IVincit numero soliorum marinam quinque uota OxC deI terim Eadem odore superatur : est enim gravis calthae. Non
levior' ei, quam scopam regiam appellant ἰ quanquam sella ejus olent, non flores. XVI. Bacchar' quoque radicis tantum odoratae est, a t
quod et secime Columella videtur
in Hortulo, duo violarum genera carmine uno complexus e candidum , luteumque, . Candida leu- eoia. et flaventia lumina calthae. .
Catiliam nos suspicamur eΑ e. aut
certe ei amnem, quae viola lutea multiplex a Dalec. appellatur. Hist. Plant. VII, p. 8o3, quae eultu manisgonioque evadit in florem densissimis soliolis stipatum atquct Cong stum, Praestantissimi ae suavissimi odoris. Hann. Caltha. An iandula os inalis 8 Srvenes. P ς. nee. Linii. Grumb. Iuss.). Cons. D.
FEa , Flore da Virgile, t. VIII, pag.
a. Non leuior. Perinde gravis, atque multae. Odor est ei luteae violae generi, quam scopam regiam, sive, ut est in Indiee, regium florem vocant: qui quo nomine hodie appellatur, certo statui non Pin est. Porro quum gravis odor diei tur, cave injucundiam dici continuo putes: nam, ut Plinius ait, cap. 18, quorumdam florum suavitati etiam gravitas inest, ut lilio. Ηιrio. 3. Quam seo iam regiam amellant. Sideritim quidem esse puto, sed Achilleam, cujus stilia odorem ita ut
tum spirant, non insuavem, verum medicatum, auctore Dio coride, ut
pro latissimo folio lib. XXV, e. 5,
legendum sit tenuissimo , n i latissimum solium intelligamus totius plantae comam latissime se spar gentem. Nam multis virgis mutatumque spatii occupantibus ea Planta subrIgitur. Coronis autem exI E-titur flos ex albo aureus. Quamobrem inter luteos flores hie a Plinio
recensetur. DAL. - Scoram mediam.
Sprengelio auctore, est Chenopodium aevarium t Pentand. di n. gen. 6ST Pers. Chenopod. Inss.) ; habitat in Graecia, Carniola, ete. ED. XVI. I. Baeehar. Di seor. III, Si r- οτα, ηet . Idem et Crat vafi habet, cujus fragmentum antea ineditum recitat Rictys. Anguillara, pari. I, p. 25, quamvis de agam sermonem ibi esse salso contendit, quum et asaron ματικου esse Plinius paulo post neget: et quae vires et herbae tribuuntur a Crateva, eas ipsas idem inserius cap. 77, bacchari adiudicet. HAMD. - Bacchar Dioscorid. est Gnvhalium savuineum Srve . . rumor. gen. r 84o Pers. Cor mbifer. Iuss. . . Eam speciem invenerunt BauWolfius. Itin. pag. 28 S, et circa Aleppum Ruaselius, AlePP. P. 195. Male autem interpretati sunt, qui vel Digitalem Thusi, ut Lacuna, et Matthiotiis, pag. 538; vel utilam Valutantii, ut Clusius, Hist. II. a r ;vol Saloiam Selaream , ut Leonio nus et Caesalpinus. x , 37; vel Baecharidis speciem, ut Limiae , crediderunt. . Sprenget. Hist. Rei Herti. tom. I, p. I 87. ED.