장음표시 사용
41쪽
3a C. PLINII NΑΤ. ΗΙST. XX. Saliunca' solio quidem subbrevi, et quod necti
non possit, radici numerosae cohaeret, herba verius quam nos, densa veluti manu pressa, breviterque cespes sui generis. Pannonia fianc gignit ct Norici, Alpiumque aprica: urbium, Eporedia : tantae suavitatis, ut metallum esse coeperit'. Vestibus interponi eam gratissimum. XXI. Sic et apud Graecos potion herbam', inclytam
rebatur jampridem enim et seriis turi nunc et Pamphylia, etc.. Gn.
est, ex iride concinnatum , quae in septemtrionalibus Ciliciae nata sit. Ita MSS. Reg. Glti. etc. non, ut editi, iatque sertemtrionaia; quanquam eodem serme recidente senistentia. Mimasius in Sol. P. Io66, interpiIncti item mutat in hune modum : . Atque e septemtriona libus saliunca . etc. . Non intellexit iridem praecipue cori ineudari. quae in partibus Illyridis, quae magis Vergeretit ad septemtriolies, orir tur, ut et a Theosii. scilicet Hist.
XX. r. Susiunea folio quidem sui. hrepi, etc. Grou. et al. mite Hard. . . Saliunca soliosa quidem est, sed
liunea sit hodierna die. haud tacito
est statuere. Neque lavaridula nostra est, neque nardus Celtiea, ut recte
Maithicitus animadvertit, in Diosc. lib. I. pag. 34. et ca Est, quam Virgilius breuiter indieavit tu Ecl. V. 17 : . Puniceis humilis quantum
Humilis illa saliniaca, de qua Virg. loco proxime a 'pellato, Sprengelio
auctore. reseretida est ad L. L. nam Saliuneum Allion. Flor. Pe- demoui. tab. Lxx, fg. I. Trianae momon. geri. 77 Pers. f. ian. Decand. . Accedit ea. eruditissimus ait auctor Hist. Rei Herbar. t m. I, P. 1 42, laroxime quidem ad Valerion. eeltieam; sed disseri solus cuneisorinthus tridentatis, quae integerrima obtusa in V. eritica suut, foribusque subcapitatis, qui rac moxi sunt in I tit. Rhiea. Crescit copiose in Apennino monte. . Νω trax tamen D. FER, More de Virdite,
Saliuncam seu uaritum gallicum Plin. huj. lib. cap. 79 , cum Vat.
celtica, nec Poenitendis adeo argumentis, eamdem esse contendit. Cons. Virg. tom. VIII, P. cxLVIII. N. M. nostr. E. D. I. Ut metalltim esse ereperit. Invectigali redituque publico censerico perit non aliter, quam motalli fodina. DL EC. XXI. I. Sic et apud Graecos polion L Ut Romanis, inquit, saliuncam, sic et apud Graecos potion vestibus interseri moA est, ad tineas ne nindas. Haec iisdem verbis Theophr. Hist. lib. IX, cap. 2I : Και δέ
42쪽
LIBER XXI. 33 Musaei et Hesio li laudibus. ad omnia utilem praedica iiii viii,
superque caetera ad famam etiani ac dignitates; prorsusque miram , si modo, ut tradunt', solia ejus mane candida, meridie purpurea, sole occiden caerulea aspiciuntur. Duo genera' rius: campestre, maius: silvestre, quod minus est. Quidam i euthrion vocant. Folia' canis hominis similia a radice protinus, nunt quam palmo altiora.
XXII. viii.) Et de odoratis noribus satis dictum : in x
quibus unguento vicisse naturain gaudens luxuria, vestibus quoque provocavit eos flores. qui colore Coininendantur. Hos animadverto tres csse principales. Rubentem', ineocco:
corrodetis. Unde herba liniaria appellata, teste Scrition. Largo, Com P.
Lxxxii I :-Αd Qtiguinis eruptionem, sive ex arteriis, sive a Pulmone. . . prodest et herba quam πολt v vo Cant; nos, ut opinor, liniariam, lasciculum, etc. - Η. - Teucrium
Polium MinnosP. gen. 137 a Pers. Gliat. Iuss. . Habitat In Cr ta, Italia, Gallia et Hispania. En a. O Ira, ut. Famae, opinionisque vulgi, vadem se praeliere non audet: quod eruditi nonnulli eam dotem, nou Polio, sed tripolio a signarent e quos inter Dioscorides
cemus XXVI, 22. ED. 3. Duo genera ejus. Utriusque
4. Folia. Polium Salmasius non
vidit, qui negat in Praes. ad Plin.
P. I O N. Pa Canescere : quoniam id
Dioscorides sileat, asstrmetque hoc tantum, capitula in summo esse, quadam corymbi specie, caesari ei canae simili. Vel si Dodonaeum legisset. Plinium erroris in simulando, suum non Prodere HARD. XXII. a. mbentem, in cocco. Rubens, inquit, color, in cocco micat est enim coceum IIabens granum, ut dictum est. lib. IX, cap. 65y, cujus coloris gratia ori Dis a rosa Prosecta, sive a rosae similitudine rinde trahitur et in purpuras, diMPhasque, et Laconicas, in quibus idem eolos deprellem itur suspectu, id est, quum in sublimi positae spectantur. Misere asseclusoad hune diem locus hie fuit. Sic enim libri editi: . Uuum in coceo, qui in m sis micat. Gratius nillil traditur adspectu: et in purPura . . . Alium in amethysto, qui in viola, et ipse in purpureum . . Libri melioris notae, Reg. I : . Iii cocco, qui a rosis mi. grati te gratia nihil traditur suspeetuet in purpuras... amethystum, qui viola et ipse in Hirpi reum . .s . Pintiani codex: . Ut rubentem in coceo, qui a rosis migraute gratia
43쪽
qui a rosis migrante gratia, idem trahitur suspectu et in purpuras Tyrias, dibaphasque, ac Laconicas. Alium in amethysto, qui a Viola', et ipse in purpureum, quemque
ianthinum appellavinatis. Genera enim tractamus, in species
nihil traditur sust,ectu et in purpia ras... amethystum , qui a viola. et ipse in Purpureum, etc.. Sie etiam Vossianus, teste Grouovio. Atque haec sane sincerior lectio visa nobis est, tutiorque conjecturi A semita , si voculam unam exceperis, milia,eujus vice idem idcirco rescripsimus , quod caetera percommodo congruant, uti ex interpretatione nostra perspicuum est. Nihil sere attinet hic commemorare, quam vario hunc locum viri fama in ignos mendare conati suerint: ne tamen aliquid vel negligenter praetermisisse , aut maligne tacuisse videa iamur, id etiam reserte operae Pretium ducimus. Itaque Pintianus ita leget,at : - Unum in cocco qui rursus migrante gratia trahitur in species. Ita purPuras, etc. . Salma ius
in Tertullian. de Pallio, pag. I 38 :. In cocco, qui a rosis micat . et gratius nihil: suspeetu ti ahitur et
in purpuras Tyrias, dibaphasque ,
ac Laconicas. Amethystum, qui inviola et ipse in purPureum, et . .
Idem in Solin. pag. 293 , libri, ut
ait, melioris auctoritate: . Ut ruis hentem in cocco, qui a rosis, nigrante gratia: hic trahitur suspectu et in Purpuras, etc. . Gronouiu
Notis in aliquot Plinii libros: i, Ut
rubentem in cocco qui rosis ni rantegratia vel misanta nigritia j nihil
cedit, suspectus et in purpura Tyria, dibaphaque, ac Laconica e amethy stum, qui violae, et ipse in purpura, eaque quam ianthinam appellavimus , Olc. . Haec vero qui sine prinjudieata Opinione eum libris conditivis fidei probatae contulerit, accedere nos propius ad veteris Uripturae vestigia, non inficias. ut remur, ierit. Retineri certe oporter illud. migrante patia , indicant illa liquido, a rosis et a violo. Trahitur quoque non traditur leti sincero, admonet istud in purpuras Tyrias, etc. et quod mox sequitur de amettiysto , a et ipse in Purpureum, quPmque ianthinum , . quae libri omites pertinaetior dosendunt. HARD . a. Susmetu. Usus iterum ea voce
Plinius. lib. XXXVII, cap. 4o :. Praepelletis, inquit, debet esse in
suspectu, velut ex rarhuneulo reis
fulgens, quidam in purpura leviter
egregie Seneca in hoc ipso Purpurae argumeuto habitatis, Quaest. Nait. lih. I, eap. 5: . Sunt etiam quidam lores qui ex intervallo vim suam ostendunt. Purpura Tyria, quo
melior satyriorque est, eo oPortet altius teneas, ut fulmrem suum ostendat, etc. . HARD .. 3. Oui a viola. Suhintellige ex antecedentibus, qui a viola migrante gratia . et ipse trahitur in purpureum colorem. Est enim quidam purpurae fulgor, non ex toto igneus sed qui in violam desinat, et vini colorem, ut ait Plinius, XXXVII, 4o. Hujus coloris veste qui indutus sit, amethrstinatus Martiali dieitur, lib. II, epigr. LVI P. I A D. 4. Quemque ian hinum. Ubi vestis
44쪽
multas sese spargentia. Tertius est, qui proprie conchylii , intelligitur, inultis modis unus in heliotropio, et in .aliquo ex his plerumque saturatior: alius in malva ad purpuram
inclinans : alius in viola serotina', conchyliorum vegetissimus'. Paria nunc componuntur, et natura atque luxuria
depugnant. Lutei video honorem antiquissimum, in nuptialibus flammeis' totum seminis concessum ; et fortassis ideo non numerari inter principales, hoc eSt, communes maribus ac seminis, quoniam' ' societas principatum dedit.
ianthinae saeta mentio est, CaP. 14. Utriusque coloris nomen in Notis quae salvi Tironi adscribuntur,apud Grtiterum, pag. I 59 : Amileatinum. Iantionium. Lege , Ameth tinum ,
S. Tertius. CL IX, 53. HABD. 6. Alius in maloa. Graecis malva μολόχη est, ut omnes probe norunt. Hinc qui colorem tingebant ad puris puram inclinantem, qualis in malvaesiore spectatur, motoehinarii a Plauto nuneupati in Aulul. act. III, se. V, vers. 4o. Qui violaceum, violarii rei auctore Festo flammearii, infe-etores flammei coloris . de quo mox
II, 144, dicitur, quae no-hi, Malua sil estris. ED. 7. In vista serotina , et . Leucoio purpureo, quod admodum serosorere perseverat. D L.
8. Vegetissimus. Vegetissimus . id est, vividissimus, ac nitidissimus; color . subaudi, qui ex conchyliis exprimi ac elici Potest. DALEC. s. In nuptialibus flammeis. Sive summessis. Petronius in Satyr. P. o: a Consurrexi ad ossicium nuptiale : Iam Psyche puellae caput
involverat flammeia . . Amiculum fuit, quo amieiebatur nubens , inquit Festus , verbo 'meo, boni ominis causa : quod eo fiamintea hoc est, Flaminis Dialis uxor, cui
divortium facere nefas erat, assidue utehatur: atque hinc nomen traxit, non a flammae colore: nam erat luis
teum. Lucanus , lih. II, vs. 36r r. Lutea demissos velarunt flammea vultus.. Flammeum vocat Sulpitius Severus, Histor. Sacr. lib. II, de
Nerone. Nonius Marcell. P. XIV. nun . 4I I a Flammeus. vestis vel tegmen, quo capita matronae te
gunt. . Flammea Iuvenali Sat. VI. s. a 24, ubi vetus Schol. . Genus amicti, quo se cooperiunt mulieres die nuptiarum . . Vide alia multa de flammeo apud Brissonium de ritu Nupt. p. 178, sqq. Η.-FLm- meis. Flammeum Verrius nuptae amiculum vocat, quo caput tegebat. Neque hoc tantum, verum etiam in soccis luteo colore utebanturn Vae nuptae. quod his verbis demonstrat Seneca: . Crura distincto religavit auro, Luteo plantas cohi
bente socco. . Fascias autem priore versu crurales signiscat, auro in
tertextas, quibus tibias et semina obligabant. Magius, lib. III, cap. 3. Vid. Alex. ab Alex. lib. II. c. s. D L.
45쪽
XXIII. Amaranto' non dubie vincimur. Est autem spica purpurea Verius, quam flos aliquis, et ipse sine
odore. Mirum in eo, gaudere decerpi et laetius renasci. Provenit Augusto meuSe : durat in autumnum. Alexandrino palma, qui decerptus asservatur; mireque', postquam defecere cuncti flores, madefactus aqua revivescit. et hibernas coronas lacit. Summa' ejus natura in nomine
est, appellato, quoniam non marcescat.
XXIV. In nomine et cyani' colos: item holoclirysi'. omnes autem hi flores non fuere in usu Alexandri Magni aetate . quoniam proximi a morte ejus auctores siluere de
res societatem babent, sui Cormnu
Do maritius seminisque sint, . ii iuui ipatinia obtinent. II1n D. XXIII. I. An nranius spicatus vocatur in Eustetonsi horto, qualem iti negio vidimus: amariante vel Parae-Telours: Italis,sordi Dellulo.
3. Summa. Ita MSS. non ut vult S lmasius ita Solin. P. 966. summa ejus naturae. 1μάρα, το, porro diei Plinius affirmat: τού μη μαραι et vere id quidem. Han D. XXIV. t. Et eiani. Cyanus vulgaris in Horto Regio, qualis a Lobelio pingitur in Obs. p. 296. Nostris bluet
Cynamee h. Ium. Ilabitat luter Europae segetes hiemies. Variat otiam in hortis soribus albis, roseu, Purpureis et plenis. FD. a. IIoloehrrsi. Ita YSS. Omnes, tum Iioc loco , tum in Indice , tum
denique hujus libri cap. 85. Inter
ignotas herbas censenda. HA D. Holochroi. De ea Noster iterum , cap. 85 : . Holochrysos medetur strati guriae iri vitio Pota, et ocul
rum epiphoris illi la; cum saece vero vini cremata et polonta lichenes emendat. . Et iiihil amplius adjicit.
Capite autem tricesimo Octavo inis.
scriptionem ex Theophrast. Hist. lib. IX, cap. a I , degumptam, et rursus cap. 96 . de mea cinis ejus: . Ciet urinas e vino Pota et meri ses ; duritias t inflanimationes dis Cutit, etc. . Quae satis apte cum iis congruunt, quae de Holochryso dixit c. 85. An eamdem plantam, nomine nota prorsus alieno , sed alio tamen. his, ex diversis nempe aucto rihus descriptionem transcrthendo.
designavit p Ut ut est, Dioscorid. et Theophrast. planta nOhis erit G phalium Stirebas SI non. ιυ es. gen. I 84 Pers. Commi,. Iuss. j. Habitat in collibus aridis. ED.
46쪽
illis: quo manifestum est postea placuisse. Α Graecis tamen repertos quis dubitet: non aliter Italia usurpante nomina
illorum λXXV. At Hercules petitio' ipsa' nomen imposuit, am
tumnali, circaque V epres nascenti, et tantum colore commendato, qui est rosae silvestris. Folia parVa, quina. Mirumque in eo flore, inflecti cacumen, et non nisi retorio solia nasci, parvo calyce, ac Versicolori, luteum semen . includente. Luteus' et bellio pastillicanti hiis quinquagenis quinis barbulis coronatur. Pratenses hi flores, sine usu plerique, et ideo sine nominibus. Quin et his ipsis alia alii vocabula imponunt. XXVI. Chrysocoine' sive chrysitis, non habet latina in appellationem. Palmi altitudine' est, comantibus fulgore auri corymbis, radice nigra, ex austero dulci, in petrosis
XXVII. si x. Et sere peractis colorum quoque Celeber
rimis, transeat ratio a s eas coronas, quae varietate sola placent. Duo earum genera, quando aliae nore constant,
XXV. I .Petilio. ISS. R. COII, Th. Petellio. At in Indice petilium . in recto casu. Genus di se rosae silvestris videtur, cui a Petilia sortasse nomen inditu in est, maguae Graecia oppido. Η. -. Sprecigelio Geum ri-oati stimand. motu. gen. x x 43 Pers. Rosae. Iuss.); Noster lamen autumnalem storem esse dicit. ED. a. Ipsa. Italia nomen petilio sori dedit. H. R D. 3. Luteus. Lutei coloris, inquit, et hellio est. Ipsa bellis lutea est, quam elirysanitiem segetum L helius vocat In Ohis. p. 2 98 , et in
tat in agris arenosis. ED. XXVI. r. Chrysocome . stre Chy sitis , non hal. lat. VPeli. Xyuσοκολπ
47쪽
aliae solio. Florem esse dixerim genistas'; namque ot iis decerpitur luteus : item rhododendron ' : item Zi Zipha, quae et Cappadocia vocantur: his odoratus, similis olearum floribus. In vepribus nascitur cyclaminum, de quo plura alias ' Nos ejus colossinus' in coronas admittitur. i XXVIII. Folia in coronamentis smilacis' et ederae, corymbique earum obtinent principatum, de quibus in fruticum loco abunde diximus. Sunt et alia genera Dominibus graecis indicanda, quia nostris majore ex parte hujus nomenclaturae defuit cura. Et pleraque eorum in exteris terris nascuntur, nobis tamen Consectanda, quoniam de natura sermo, non de Italia est. i XXIX. Ergo in coronamenta' solio venere melothron ',
XXVII. t. Genistas. Nobis G nista iuncea. Cons. lib. XXIV, ca P. 4o. ED. a. Rhododendron. Nobis est Naritim GDander. Cons. lib. XVI, cap.ra; lib. XXIV. cap. 53. ED. 3. De quo plura alιasa Cons. lib. XXV, cap. 67 sq. ED. 4. Flos ejus colossinus. Puryureus, a Colossis, urbe Troadis, ubi simile pigmentum paratur. Vide Stration.
lit,. XII, pag. 578. Et si id Scaliger
Plinius, lib. XXV, cap. 67 de cyclam inci: . Caule exiguo, inani, n ribus purpureis, et C. . II ABD. X III. I. Smilaeis. Νωbis Smiis uae asPera et Hedera Belia. Cons.
XXIX. x. Ergo in cor nnmeuta. Haec Theophrast. ut sus uti cum genera, τω, ορ Io vlκωv, T eraset, non ut plantas ad corranamenta Expetitas. Hist. lib. VI, Cai'. l. Da .. a. Melothron. Ex his haec recenset Die phr. Hist. lib. VI, cap. 1:
arbitramur, de qua lib. XXIII. cap. 26. origanon illud est, de quo lib. XX, cap. 69. Spiraea, si Dale-
campio cre limus, et Rob. Constantino in Lexico, verbo ea
est quam pro viburno Matthiolus. rei herbariae alioqui peritissimus aecepit. Alia est spiraea Clusii, Hist. Bar. Plant. lib. I, p. 84, quam ipse viciniorem Theophrasteae . seu Plinianae putat : et nos in Horto Regio vidimus. ΗARD. - Melothron. Vitis alba, sive ἄμπελοe λευκτὶ DiOSC. lib. IV, cap. I 84 , nobis est Br Onia dioica Monti c. monadelph. gen. 2 162 Pers. Cucaesit. Iuss. J; rubrae illi baccae, quae nigrae sunt τ* α- π eo μελῶ, i Dioscor. lib. IV, cap. 18S , quae dicitur Brronia alba. De utraque sustus Noster agit lib. XXIII,
48쪽
spiraea', origanon, cneoron', quod casia in ' Hyginus vocat : et quod cunilaginem', rvae conyeta: melissophyllon, quod apiastrum': meliloton , cpiod sertulam Campanam vocamus. Est enim in Campania Italiae laudatissima, Graecis in Sunio: mox Chalcidica' et Cretica, ubicumque Veroagperis et silvestribus nata. Coronas ex ea antiquitus factitatas, indicio est nomen sertulae, quod occupavit. Odor ' eius croco vicinus est, et nos, ipsa cana. Placet maxime soliis brevissimis atque pinguissimis.
3. Θirnea. origanon. Griatio . et Al. Nireon, eriW-n. Σπειραια The phrast. lib. I, cap. , sar at uo ii reii; est Θiraea salie otia Icosand. Perse n. gen. II 36 Pers. Rosae. Iuss.). Cons. Clus. Rar. pl. lib. I, p. 84. De origano itis. c. 3o. ED. 4. Geonon. Cneoriam album Anguillarae; lavaudula nostra utraque, mas et semina: Eneorum nigrum. libanotis coronaria, sive rosmari nus: cuju nusquam sub alio nomine Theophrastus meminit. D LEC. CneDron, sive casiam Plinii Virgiliiqae . non aromaticam illam de qua Noster lib. XII, cap. 43 , quam humilem, herbaceam, apibusque gratam Poeta in Eclog. et Georg. cecinit, nihil aliud esse pronuntiat Sprengeli us, qua m mPh'en eorum GIand. mons. gen. 967 Pers. ThmA. Iuss.); ad D. Gniatam referre maluit D. Fἀκ. Flore de Virgile, tom. VIII, P. XLII sq.
5. Casiam. Id nomen inditum ab Hygino, quod juxta casas agricola
illud quidem, sed ab apibus dictum, quibus illud pabulum suave hst. Vide quae de eo diximus lih. XX .
M. o priuatim arat cinruleam Commo de id referri I osse putaui. ED. s. Mor Chaletalea. Forte Chalce..d ira , ex Diosc. II. RD. Io. Coronas. Melilotinae coronae, apud Athenaeum perquam odoratae. lib. XIV, pag. 678. Unde nunc et i m in Campania Romana retinet nomen coroneus. Anguillara, P. XII. P. a g. Η BD. II. o. r. Auctor libri de Simpl. med. ad Pal. t. XIII opp. Galeni, P. 1 oo I: . Sertula herba est humilis odore suavi. exalbida. flosculum hahens subrusum. e c. . Et Diosc. Ioc. et t. ex quihusdam Ithris, κροώζωου dixit. Η,an.
49쪽
1 XXX. Volio coronat et trifolium. Tria ejus genera. Minyanthes' vocant Graeci, alii' asphaltiori, majore solio quo utuntur coronarii. Alterum' acuto, Oxytriphylion. Tertium ex omnibus minutissimum. Inter haec' nervosi cauliculi quibusdam, ut marathro, hippomarathro myophono . Utuntur' e serulis et corymbis, et ederae
c init, in Theriac. p. 36 et oios et ἀσφαλτου ἀπερεώrεται, asPhaseo fragrat grastis, inquit interpres Goris raeus. Columella, lib. VI, c. I 7 :. Simonianum trifolium, quod invenitur confragosis locis, enicacissimum traditur, is ad ictus serpontis videlicςt, et noxiorum animalium.. odoris gravis, neque absimilis hi-tumini, et idcirco Graeci eam ασραλ- τιοου appellant: nostri autem Propter figuram vocant acutum trifolium :nam longis et hirsutis soliis viret, caulemque robustiorem facit, quam
Horatia bisuminosa Diade*h. δε- ώ. gen. 17 48 Perg. Leguminos. Ium. . Habitat in Europae meridiciis nai. collibus maritimis. ED. 3. Alterum. Scrib. Larg. COm P. 4 CisIII : . Trifolium acutum , quod' ὀξυτρi υλλου Graeci appellant. Nais scitur, et hoc Siciliae plurimum :nam in Italiae regionibus nusquam eam vidi herbam, nisi in Lunω
Portu. .. plurimum fiu per Circumis datos montes. Est autem sciatis, mspecie, et numero, similis communitri solio, nisi quod hujus pleniora
sunt, et quasi lanuginem quamdam
super se habent, et in extrema parte velut aculeum eminentem.
interdum , aut etiam amplior coninspicitur, et odorem gravem emittit, quorum nihil circa pratense tri is
triplo Eon. Hue iterum Sprengelius trahit Trifolium italisum Linia. D- ΓίM. Pers. 3 quod super. P. Cum
T. cretico ad Plinianum in liloton retulerat. ED. 4. Inter iure neroosi cauliciali, etc. Theophr. I. r. Hi RI . S. Marathro, hiRPomarathro. Μά
gen. 69r Pers.); alterum Sesel 'tortuosum fgen. 7x6 Pers. . De his Noster susius egit lib. XX, cap. 95 et usi. ED.
50쪽
nore' pui pureo. Est' et in alio genere earum silvestribus rosis similis ; et in iis quoque colos tantum delectat, odor autem abest. x.) Et cneori duo genera, nigri atque cau-didi; hoe di odoratum : ramosa ambo. Florent post aequinoctium autumnum. Totidem ' et origani in corona mentis species. Alterius enim nullum semen Id'A, cui odor est.
XXXI. Totidem et thymi ' : candidum, ac nigricans.
tur, inquit, ad coronam nia etico mbicis, sive 'umbellis serularum. At ροσατει Scaliger, lib. I. ep. 17, ad Vertianianum , quum libris invitiis omnibus, spha lis hoc li,eo reponit. HARD. 8. Et ederaeflore. De quo dici mesi XVI, 62. I ARD. 9. Est. Vide quae diximus XVI, capit. Proxime appellato. HABD. xo. Siloes ritus rosis similis. De cisto id accipiendum. Cisson cumcisio hic Plinius confundit, ut et in aliis quibusdam locis: itaque castigandus hic locus ex Theophra
De hac casia Virgilius Georg. IV,
3o4 r . thymum casias lue recentes. . Non est autem ea lavandula,
M lao de, ut Dalecampio Visum , post Anguillaram P. I, p. 32, reclamante merito Dodonaeo, P. 273,
et Matthi Ol. p. 4 L, 46. Nigrum
vero cumron sorte thymelaea est, ut Dodonaeus suspicatur, P. 36o, et post eum Salinasius, p. 4 35. H. - Conser cap. 29 supra mon. Gnidio sunt flores parvi, odorati, albicantes; D. C oro, suaveolenteΝ. rubr, Haec vere et aestate denuo foret. ΕΙ .r a. Totidem. Subintellige genera, eneori, nigri atque candidi:
hujus quidem fructuosi, illius in se.
Hoc ex Theophrasto, Hist. lib. VI.
cap. a. Dioscoridi tria genera origani, Heracleoticum, cinites, silve stre, atque ndeo tragorigariuIt . Fructuosa omnia sunt. Dis..
gano 2 . optimum autem Creticum :nam et jucunde olet. . HAn D.
XXXI. r. Totidem et ilo mi. Hoc ex Theophrasto. Ioco. supra citato. Album tantum Dioscorides agnoscit et describit. Philochoruε thymi
lignum Droprie Μηφάλιοv vocari tradit, eoque veteres Primum usos iu sacris, quae acceiis , igne fiebant, ut ἀri του et καὶ appellatum sit. Rhod. XLII, C. 3.