장음표시 사용
51쪽
Floret' autem circa solstitia, quum et apes decerpunt, et augurium mellis est. Proventum enim sperant apiarii large florescente eo. Laeditur' imbribus, amittitque florem.
Semen ' thymi non potest deprehendi, quum origani perquam minutum, non tamen saltat. Sed quid interest occultasse id naturam p In nore ipso intelligitur, satoque eo nascitur. Quid non tentavere homines p Mellis Attici in
toto orbe summa laus existimatur. Ergo translatum est
ex Attica thymum , et vix flore, uti docemus, satum. Sed alia ratio naturae obstitit, non durante Attico thymo, nisi 'in amatu maris. Erat quidem haec opinio antiqua in omni thymo, ideoque non qysci in Arcadia'. Tunc oleam non putabant gigni, nisi intra' ecc stadia amari. Τhymis' '
Hist. VI, a, Sprengesto vidice, est
I 3 3 Pera. Lahiat. Iuss. )i hunc thyinum laudat praeprimis Galenus Aniid. I, p. 427, ut optimam mellis materiam. Theophrasti Ilist. VI, 7; item Dioscorid. III, 44. auctore Sprengelio, nobis erit Thrmus mulgaris gen. x4o5 Pers. 3, apibus ipse non ingratus, qui propter odoris suavitatem in hortis colitur. Eo. a. Floret. Ad verbum haee iterum Theophr. l. c. H. R D. 3. Loditur. Theophrast. loco citato. I A D. 4. Semen. Theophr. l. e. et de Causs. I, 5: Κοτα μεv
5. Non must deprehendi. Flore ipso integitur, ἐπ τω ειθεi ἀυαμεμι-
κτα. Theophr. DAL. s. Ergo translatum est ex Αιιisa thumum. Theophr. loc. eir. HARD.
. Nisi. Nisi quo flatus e mari possit pertingere : in ταρ φασὶ
Vide qliae dixi mus XV, I. II ABD. xo. Thrmis. Nigris, sed ratin albis : serpyllo Ἱgi Dioscor. Bubra . voeat Arist. lib. IX, c. 49 Historiarum. DAL. - Tlimis. Vulgari thymo flos non est niger, sed Pur-Purascens, atque ideo vergens in nigredinem, ut in violis, quas με- λαvix, aut Digras ob id vocavere.
gρπυλλος ἀτρioe, ις καὶτxi, Dioscor. II L. 46, nobis e dem nomine Thymus Vulgaris autem non solum in Hispania, Galliaque Narbonensi habitat, indet iam in Siberia ; Z3gis in Alpi
52쪽
quidem nunc etiam lapideos campos in provincia Nar nensi resertos scimus: hoc paene solo reditu, e lungua luis regionibus pecudum millibus convenientibus, ut thymo
XXXII. Et conyrae' duo genera in coronamentis, mas ac semina. Disserentia in solio. Τenuius seminae, et coinstrictius, angustiusque r imbricatum' maris, et ramosius. Flos quoque magis splendet ejus, serotinus utrique post Arcturum. Mas odore gravior, semina ' acutior, Pt i leo contra hostiarii in morsus nptior. Folia seminae mellis od
rem habent . Masculae radix a quibusdam liba notis appellatur, de qua diximus. XXXIII. Et tantii in solio' coronant Iovis nos, amaracus , hemerocalles ', abrotonum, helenium, sisymbrium',εerpyllum, Omnia surculosa , rosae modo . Colore tan-
XXXII. Et eoniam duo pueris, etc. Et his quoque Theophr. simillima sunt, et Ilist. VI, 2. De utroque genere jam diximus superiore libro, cap. 63, 64. H. - Conirin duomnem. καὶ , Theophr. Hist. I, 2 : Inuti viscosa et mmaria. CL snp. cap. 29. ED. a. Imbrientum. Imbricis modo curvum et obtortum. Imbrex, tegula curva est, per quam imber donuit. Ηx D. 3. Femina. Τheophr. θηλείαe. Hesychius: Ita porro HSS. non . ut editi prius, aerio . Aliud enim odor acri est, aliud acutus. HARD. 4. Folia feminae mellis odorem habent. Scilicet dum teruntur, Ut dietum est libro sup. cap. 64. 5. Libanotis. Falsum id, nec a veteribus proditum. D L. - mqua. Lib. XX, 64. HARD XXXIII. tant. Iol. Theophr. scribit simpliciter, has esse Coro
narias, non autem solo solio cor nare. D1L. Et tantum. Nempe conFZae duo genera Proxime triμ-
morat. nam quae Rubsequuntur, etiam nore coronant, ro ae modυ.
53쪽
tum ' placet Iovis nos, odor abest: sicut et illi, qui graecephlox vocatur: et ramis autem, et solio odorata Sunt, ex
cepto ' serpyllo. Helenium' et lacrymis Helenae dicitur natum, et ideo in Helene insula laudatissimum. Est autem frutex humi se spargens dodrantalibus ramulis, solio simili serpyllo. 1 XXXIV. Abrotonum odore jucunde gravi' floret. Est
recitat, quam leguntur apud Theophra itum. D L. 6. Colore tantum, etc. Nicander
τε, καὶ Aiὸ: ά ος. Sic sere Petronius, . Emicuere rosae, violaeque et molle cyperum , Atha que de viridi riserunt lilia Prato. . D L. - Colore. Tlimplar. Histor.
lius pag. 448, nostra, coque-loinde nominant. Φλότα, sive Tldu, seu flammeam, no violae iii- odorae genus esse remur . quam vulgus gallicuri Penseatri, Penβω, ocat, suffragante nobis Ritellio,
Nicandrum in Theriacis vido et Phavorinum. AElianum quoque, si lubet, adi, Histor. Anitu. IX, II. Holonium istud AEgyptium est 'cirbi hiate nostro incognitum, de
XXXIV. r. Abrotonum Odore jucunde grui . Agρότου ov. Galli nunc vocant, Latinos imitati, aurona: aliqui vestiarium custodem quod armariis sparsum vest a tineis vindicet. Α LObelio pin-
54쪽
autem nos' aurei coloris. Vacuum sponte proVenit'. Cacumine suo Se propagat. Seritur autem Semine melius, quam radice aut surculo ' : Semine quoque non Sine Degotio : plantaria transseruntur: sic et Adonium . Utrumque aestate: alsiosa μ enim admodum sunt, et sole tamen nimiogitair mas et semina, duo enim sunt genera, in Obss. P. 443. Dioscor. III, 29 : εἱ θ υς ...
Floret. Est autem flos. Sic ex MSS. Iard. foret restate. Flos cian. et
Artemisia Abrotanum. Cons. su P. aP. I 8. ED. a. Flos. Ita Diosc. l. c. HAED. 3. Vacuum sponte Pro enit. Lego:
Vacuis vovis Prooenit; id est, incultis, Deglectisqtie locis, quo loquendi modo prcedia vacua scripsitae dixit Cicero. D L. - Vacuum. Hoc est, ut quidem interpretor, semine vacuum, vel sine semine sponte provenit. Causa subjungitur, quoniam cacumine Suo se Pro-Pagat, dum vertex suci IUndere ii lapsus terra excipitur, et radices agit. Libris omnibun adversantur, qui vel vacuis Wonte, vel ut Pellicerio placuit in notis MSS. vaseulis Apositum legunt. H RD. 4. Seritus. utilem semine melius, quum radice aut surculo. Ex The
phrasto hoc ad verbum libro sexto, capite ultimo, et tamen vult haec verta depravare Buellius. Sed videtur Theodori tralatio decepisse hominem, quae diversa abit a graeca lectione quam sequitur Hermolaus
in Corollario cum Plinio. Itaque nihil hae in parte dicit Buellius.
Plinium Dalecampitis perstringit, post. Ruellium, II, p. 498, et post
utrumque Salmasius in Praes. Pag. 99, falsos sequuti Theophrasti eo- dices, quum ex optimis editionibus Alae et Basil. consentiant Da --
phrastea Plinianis. Sic enim ille serti,sit Hist. VI, 7 : Αἔροτοvov
S. Sie et Adonium. In indice pariter. De abutono : Adonium. Quid ad uium sit Plinio, satis ex Theophrasti verbis potest colligi, id est, abrotoui genus, quod in turbinibus cadorum , aut testa , viviradiee comprehelidit, in quem modum Adonidis hortulos pangebant. Sic
men . in Plinium Salmasius invehitur, in Praes. p. Ioo sq. errorisque insimulat, quem ut Plinio obiiceret,
a Dalecaui pio, quem tamen non laudat, est mutuatus. HARD. .
55쪽
laeduntur. Sed ubi convaluere, rutae vico fruticans. Ahro. tono simile odore leucantheinuin est , flore albo soliosum'.
, XXXV. xi.) Amaracum' Diocles medicus et Sicula gens appellavere' quod aegyptus et Syria sampsuchum.
stitia Ditis fretieunt. Sic lib. ante Hard. editi. in Scribendum,
rutae vice fruticiant, ex antiquo exeminpthri, eonfirmante eam lectionem
Theophrasto, lihro et capite Proxime tatis. his xerhis p . Sed quum
couvaluerit creveritque, magnum, robustum atque arboraceum constat, quemadmodum ruta. nisi tmodlimosius, et siccius , et squali lius est . . Viderunt hoe ante me alii: sed primus omnium Hermolaus in secunda editione. PINT.--Rutin. Sic
in editis Perperam, ritia vitis. Theo- Phrast. l. c. ἐμ.ciωσαv καὶ
mum. Dissert ab ea, quae anthemis appellatur, et leucantilemon lib. XXII, 26. De ea nobis nihil comis
Qua in re disserat ab eo quod rursus Noster affert, lib. XXH, c. nequo ornuino Harduinus explicat, nee nos ipsi videmus. Diosc. 1H, 54 : Avθεμις. οἰ-λευκάvella. , Gl
aliqui teneanthemida vocant. alii
teneanthemum, alii eranthemum, alii etiama elon ..genera ejus tria... parvis storibus, ut rutae , candidis, aut melinis, aut Purpureiis... collirigitur vere et in coronamenta reponitur. . Quae totidem verbis ab auctore graeco sunt expressa. Tria illa anthemidis genera. Px Varior ,lore radii, mo eandidi, modo flavescentis, modo Purpurei, ad res fili ecies retulit Sprengelius. nempe ad . nthemida Cotiam , 4. montanam , et Chrysanthemum monis
spetiense Srnon. sverss. gen. I 886 et i 87u Pers. Cor b. Iuss.). Hi in me. ae Morb. mul. I, 625, ευάυθε- μου illud dicit. et de Nat. mul. 57 ἀψθεμου χράveeμοv, quod Galenus idem Ρutat Cum χαμαιμπ λω. Hoc autem Sprengelius nihil aliud e se censet quam Matricariam Ciamomillam gen. I 88o Pers.), cammiuo item apud nostrates vulgo dierum. ED. 9. Foliosum. Lego, folioso. id est, soliolis per ambitum extrinsecus multis, orbiculatim cingentibus , quod in nuris medio luteum est. Haec Dioscorides magnitudine
cum rutae foliis comparat. DAL. XXXV. I. Amaracum Diosc. III, 47 : καλεῖται δὲ υ πο Κυ-l im,vωv , καὶ τω, L ΣικεUα ἀμαρακοv. Majorana nostra, la marisiaine, vulgo ossicinarum existimatur esse
ve : sed salso errore :enim, ut caetera argumenta sileam, Per terram repit, ποα ἔρπουσα ἐπὶ teste Dioscoride. majoranain altum assurgit. ΗΑ . - oria num majoranoides. Cons. suP. C. 38, not. Ε .
a. Amellacere. Apud Athenaeum Chaeremon Persicum vocathia verbis :-δι θαλερὸς ἐκτρα
56쪽
Seritur' utroque genere, et semine, et ramo, 'vivacius supra dictis, et odore melius'. Copiosum amaraco aeque, quam abrotono, semen : Sed abrotono radix una et alte jescendens: caeteris in summa' terra leviter haeretis. Beliquorum satio autumno sere incipiente, nec non eb vere quibusdam locis, quae umbra gaudent, et aqua, ac fimo. XXXVI. Nyctegroton' inter pauca miratus .est Demo- rcritus, coloris hysgini', solio Spinae, nec a terra se attollentem , praecipuam in Gedrosia narrat. Erui post aequinoctium vernum radicitus, siccarique ad lunam triginta diebus, ita lucere noctibus. Magos Parthorumque reges uti hae heri, ad vota suscipienda. Eamdein vocari clienoinychon Τ, quoniam anseres a primo conspectu ejus
et e. Mollius in antiquo codice. noli melitis. Astruitur ea lectio Theophrasti auctoritate, libro sexio, capite ultimo. . Et tueundi, imquit, odoris semen est, et quidem mollioris odoris. . PINT.
6. Summa terra. Gronov. et al. ante Hard. /timmo terrin. ED. XXXVI. r. NI ete pretum . . . mira
lus est Democritus coloris ignei, foliis vino sic tu . ante Ilard. editi). Seribe : - Νvetegreton inter pauca miratus est Democritus, coloris hysgini, solio spinae. . Hesych. bv, νααλα τi. Noster lib. IX .
. Quin et torretia miscere, COCCO
que tinctum Tyrio tingere. ut si ret hysginum . . Lib. XXI, 26 r. Hyacinthum in Gallia maxime provenit: hoe ibi pro cocco hysginum tingunti . Sic Hermol. Barisbarus pro eo, quod in Vett. hoe ibi Deo; unde nonnulli postea I coriam, quod et Salmasius ad Solin. P. 272, sequitur. Censeo scribas et .. hoe ihi suco hysginum tingunt. . Lib. XXXV. 6 : . Causa est, quod hysgino maxime inscitur. α Π gini sagax quoque Pintianus deprehendit. GRON. - Nycteoeton. Νυκmi τρετοv, quasi nocturnas agens exiscubias. Sunt qui hanc esse censeant, quam chymistae lunariam nominant, noctibus cum Iuna lucentem:
inde nomen, inquit Ruellius, II. pag. 457. HARD. - Meteoeton. Caesa*inia est pulcherrima s De M.
a. Coloris 4 gini. Ita HSS. Reg.
57쪽
expavescant : ab aliis nyctalopa', quoniam e longinquo noctibus fulgeat., XXXVII e Melilotos' ubique nascitur : laudatissima
tamen in Attica: ubicumque vero recens uec candicans,
et croco quam simillima : quanquam in Italia odoratior candida. i, XXXVIII. Florum ' prima .ver nuntiantium viola' alba. Tepidioribus' vero' locis etiam hieme emicat. Postea quae ion appellatur, et purpurea'. Proxime' flammea, quae et phlox voCatur, silvestris dumtaxat. Cyclaminum' his
aisno, vere et autumno : aestates hiemesque fugit. Sertores supra dictis aliquando narcissus et lilium trans maria :in Italia quidem , ut diximus post rosam. Nam in Graecia
bis iisdem interpres Oribasii. XI,
odoratior eandida. Gronov. et a l. odoratior et caudiri. Cons. cap. 2 9, not. ED.
XXXVIII. I. Florum. Tot dem vertiis haec traduntur a Theophr. Hi t. VI, 7. Transcripsit et AthenaeuA. XV, p. ti8o. ΗAn D. a. I iola alba. Leucoton , Theophrast. nempe hiilbo iam. DAL3. Tepidioribus. Theophrast. l.
5. Prorime. Flos ille nimirum, quem et oλπα et appellari diximus cap. 33. TitPOPhr. Au.ατω - , ἡ μικροτερρου τι det ροv τοκαλουα vGv τὸ αrpiov. Iovis flamma madein appellatur, XXVII. Hic Plinium immerito earpit Salinmasius, in Soliii. Pag. I 36 I. IIA D. - Phlor. Sive Agrostemma coronaria. Cons. cap. 33, no . I sin. Eri.' 6. Cyeluminum. Itu MSS. vetores, ipso Pintiano teste. In Brg. I, Coll3. I, Cocliaminum. Iu Beg. I, Grelaminiam. In Thuanseo, Chlaetamintim. In editis insulsh Gδα- minum. HABD. - octaminum. Cf.
lib. XXV, cap. 67 sq. ubi Noster de cyclamino et rius generinus sustus agit. Hic autem designare videtur Cyelamen heder olium Pentand. mouor. geo. 384 Fers. Lysimach Iuss. ), qui in Italia crescit.
7. SerιOres supra distis aliquando narcissus et litium. Album scilicet, quod λεiριοου appella imus cRP. ΤΕ.
Theophr. Histor. VI, 7 : Μετα δὲ
8. Ut dirimus. Cap. Ir, ubi lilium medio ro ariam proventu i eipere dicitur. II A D. .
58쪽
tardius etiamtium anemone. Est autem haec silvestrium hulboruin nos'. aliaque quam quae dicetur ' in medicinis. Sequitur ' oenanthe, meliarithum ' : ex .silvestribus helio- chrysos. Deinde alterum genus anemones, quae limonia vocatur. Post hanc gladiolus comitatus hyacinthis. Novi νsima'' rosa; eademque prima deficit, excepta saliva: e caeteris' hyacinthus maxime durat, et viola alba, et oenan-9. Est autem hora suovitrium buum rum flos. Theophrasti oratio ex Athenaeo refingenda est , a quo ea descripta accuratius est, quam in libris nunc editis legitur : Καὶ λει- ρto , inquit XV, pag. 68o,. ιὶ ἐκ Μηοv ὀρειοv, κω το του βολύου Matov. . Postea lilium, et ex tribus anein mones generibus genus illud, quod montanum vorant, et bulbi co-dion. . Sed quod sit genus illud
anemo es, nec se nosse quidem,
quod ingenui viri est, Palam Prae
I r. Sequitur. Ea quae deserib tur inserius, cap. 95, Theophrast. Hiit. VI, 7, et ex illo Athen. l. e. knὶ-τουτοις ἡ οι δεθη, καὶ τὸ μελά-
xa. Melianthum. Quisquis demum flos ille sit melleus, quem
mellanthum ex ea re vocat, si mram hane lectionem esse hujus Ioel tum libri omnes pertinacissime clamant, tum res ipsa admonet. Nam et hoe loco, et in indice, MSS. R. Coib. uanaeus melian-tatim legunt: et quod .ex Theophrasto seribi nislanion malunt, horret id a cocisuetudine Plinii, qui violam nigram purpuream e
dixisset, uti λευκοῖο. violam albam proxime ante reddidit: nec res ipsa μέλαv seu violam Purpuream hoe Ioco appellari patitur, post narcissum liliumque et quam fere ante reliquos flores prodire martio
mense, vere ineunte et Plinius paulo ante docuit, et omnes norunt: unde martiae violae nomen ei vulgus adjudicat. ΗARD. I 3. Genus anemones, quae sim nia voeritur. Et hqc hortense, et coronarium, ι anisin re; diversum a silvestribus ae medicis anemone
generibus, de quibus, C. 94. Centum et q.inquaginu anemonea genera in horto Regio vidimus. Hanc
Theo rastus λει-ω, - ποeat, quasi praten m. IIA D. - Anemones. Anemonen, qua Veterea ad serta coronasve utebantur, libenter crediderim Anemonen fuisse coronariam
reserunt. Neminit Theo r. VI, 7:VII, 8, anemones quam λειμωvi vocat, et eamdem Spreng. habet cum A. nemorosa. Dioscor. II, an, anemonas asseri ἡμεροv et ἀτμα, quae A. hortensis et a mina. ED. x 4. Noo ima. Et haee habet Theophr. l. c. ΗARD. . et S. E auras. Theophrast. lo eitat. HARM. .
59쪽
illo: sed haec '' ita, si divulsa crehro prolitheatur in semen abire. Nascitur locis tepidis . odor idem ei, qui germinan-3 tihus uvis, atque inde nomen. Hyacinthum comitatur sa-hula duplex 'Τ, luctum praeserens ejus quem Apollo dilexe-i6. Sed hore. Ita diutissime floret, inquit, si crebro sol em vellas
auferasque nec sernine cere sinas,
i7. Hratant m eomitatur subulaia M. Alteram describit Ouἱdius. Metam. lih. X, v. I fia-22D, tibi uvacinthi pueri, quem Apollo ada- inarat, in floris sui nominis converissionem enarrati Alteram lib. XIII. V. 397, sqq. ubi Macem in eumdem quoque florem mutatum scribit : in quo . Littera communis mediis pueroque viroque, Inseri
pia est soliis; haec nomitii , illa queret . . Nam in illo flore inseri. pia diphthongus graeca AI, querimoniae simul index est occisi ab Apollina pueruli, dum simul disco luderent : et Λjaci eadem nominis nota. De Apolline puerum lugente, ouidius : . Ipse suos gemitus soliis in cribit, et AI AI Flos habet inscriptum. sunestaque littera ducta est.. 'rudentius quoque, περι τε α est , hymnii ro in S. Romanum4 V. I9I: . Mox sevit impuratus occisum
gravi Disco, et dicavit florulentum succubam. . Nempe Hyacinthum Apollo. De nomine Ajacis lugubri, ipse Aiax apud Sophoclem et Atαι,
dici possit, nullum paene alium florem exstitisse ι qui felicius poetarum saverit ingenio, interpretum vero omnium , et peritissimorum , mentem misertu torserit. Hyacinthum videlicet latinis toties grae eisque vatibus decantatum. alii eumdem esse pronuntia iit atque vamnia, Virgilio quoque celebrata, Ecl. II, 18, 5o; Dioseoride, ut videtur, suffragante, qui sie habet, III. 85 : Λaλέviov. . . Ot-υακοθοvΡωμαῖοι νω--ους, id est, vaccinia, sive vaccivium. Iloe autem nihil aliud, Sprengelio quidem auctore ,
Hyacinthum rursus ad DAPhinitim aeis supradictum alii reserunt, magno praeeunte Linnaeo; quae certe opinio probabilior veroque similior diu habita e t. Alii hya. cinthum malunt esse Italium Maria. gon sinond. monog. gen. 791 Pers. Liliae. Ium. , nec poenitendis adeo
argumentis, ut si hi videntur, sera tentiam guam eonfirmant. Ovidii que .testimonio stabilire student. Metam. X, II a : usormamque
capit quam lilia, si non Purpureus
60쪽
LIBER X XL strat, aut ex Macis cruore editi, ita discurrentibus venis,
color huic, argenteus esset in illis, etc. . Cons. Martvn. ad Georg. IV, 183; Fna. op. cit. Pag. Lxv I sq. don. etiam P. I99. Sunt tamen qui contradicant, ut Sprengelius, vir summae his in rebus auctoritatis, qui sic ait, Hist. Rei herb. I,
est hyacinthus Virgilii M. III. 63;
Georg. IV, I 83; Ob nectaro. stigma tis lineas ΑΙ. Ajacis nomen Veteres legebant in flore, unde exponendi versus , M. III. I Oo: . Die quibus in torris inscripti nomina regum Nascantur fores. . Martynus maletatam Martagon liue trahit. Cons. Theocr. Id. X. α8. et Sch. Anguili. p. i54. Optimus Sibi horpius, Flor.
tissimo nectar stigmate conspicuam . . In tauta auctorum cel hratissimorum discordia, nostram nos quoque symimiam conferre
minime opus est. Is vero Plinius videtur, apud quem plures notae occurrant, quibus lis illa uatidem dirimi queat; nempe quoties alias herbas cum hyacintho componit rsio v. g. lib. XXV, cap. so de antirrhino : . similis lino, radice nulla, nore hyacinthi, semine vitulinarium, etc.. quae sine dubio de Antisthino mayore dicta
habet apud Theophr. IX, a I), nisi sit potius A. PQPureum, de quo Dioscor. IV. 133, ad Delphimum
Maeis, quoad saltem noris speciem referri posse credamus; satendum vero est in plerisque ejusmodi l cis . non ad noris formam et habitum. sed ad eolorem Plinium reis spexisse, ut mox cap. sq. de Pollior. Duo genera hujus : unum, cuissos hyaeinui est h. e. hyacinthino colore; an Lychnis Oia doni pvariat certe quoad forum colorem ;alterum candidius , etc. . Unde ex talibus locis parum, immo etiam
nihil auxilii sperandum. Hujusce autem Iibri cap. 97, sic iterum de hyacintho Noster : . In Gallia maxime provenit; hoc ibi suco hysginum tingitur. Radix est bulbaeoa, mangoniciis venalitiis pulchre nota,
etc. . Non iam de delphinio vellilio quodam hie agitur, sed sine dubio de planta, cujus Plinius mea
minit vacciniorum nomine, lib. XVI. cap. 3I et . Item vaccinia, Italiae mancupiis sata: Galliae vero etiam Purpurae tingendae causa, etc. . Vaccinia illa Sprengelio, post Dalecampium tamen, sunt Prioitis Mahaiab Icosunae mons. gen.
Iaar Pers. Rosuo. Iuss. , de qua, an olim tingendis vestibus in Gallia utilis fuerit, satis exploratum habemus, etiam ex Vitruvii testimonio, lib. VII. cap. ultim. Quum vero radicem bul ream hyacintho illi attribuit, Perspicuum est non jam vaccinia gallica Nostrum intelligere, sed speciem vulgarem, italicam, mancuPiis satam, gladiolum
plerisque auctoribus nuncupatam,
quod in sententiam urengelii de hyacintho prius dictam recedit. Inde patet duas hyacinthi species
Plinio Dotas suisse, qui non satis sibi constans, characteres plantis duobus diversis proprios ae pecu liares, uni Plantae, seu hyacintho, seu vaccinio Perperam indidit. Ut ut est, quis qualisque fuerit vero