Io. Dieterici Winckleri ... Hypomnemata philologica et critica in diversa Scripturae sacrae tam Veteris quam Novi Testamenti loca. Accedit mantissa gemina similis argumenti dissertationes exhibens

발행: 1745년

분량: 469페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

11쪽

XII PRAEFATIO.

habita a me fuit. Eam, cUm inciperet desiderari, Variique hinc inde a me ipsam emagi, tarent, recudi aliquot accessionibus auctiorem illic eo facilius passus sum, quoniam cUm opere ipso eiusdem est argumenti. ΡΟ-

sterior, de pθilosophiae Platonico- octagoreae fraudibus sev plac,

tis erroveis , a Palilo stupue Psetro improbatis ac ditari istis, inscripta, et in academia vicinia Rintellensi superiori anno pro Obtinendis summis in theologia ho noribus, suadente id praesentis mei muneris conditione, eruditorum disquisitioni publice exposita, locum sibi eo magis ad calcem libri vindicat, cum in illa

12쪽

PRAEFATIO XIII

illa petetractatum argumentUm hypomnematibus his destinatum ante a me iam fuerit. Appendicis vero loco illis iungere eam eo minus dubitaui, quod tum

Rintelli tum aliis in locis illam pariter desiderari perceperim, suL

. Vnum reliquum est , de quo

ctor benevole, momentum. Quod enim ad externam attinet Opelbiae huius faciem' quin probutura Tibi sese illa sit, dubitare

me non sinit chartae typo inque nitor, talis sane, qualis Lectori cuilibet non potest non

13쪽

quae, dum Hamburgi prela

OpUS eXercuit, absente me omnino tolli aut vitari vix potuisse videntur. Solet namque libbros, quibus a mendiS typΟ-- graphicis purgandis adesse ipsi

auctores nequeunt, manere triste illud fatum, Ut numquam'

ferme sint ab illis liberi, sensusque ipse haud raro reddaturiis siue lalsus, siue dissicilis. Et

licet meis his 'hypomnematibus fortunae id contigerit, Vt co

rigendi plagulas sub prelo su

dantes negotium in se susceperit iuuenis quidam ornatissimus, Gym

14쪽

Gymnasii Hamburgensis ciuis nobilissimus, meusque Olim a ditor dilectissimus: factum na-men est, Vt varia oculos eius effugerint, quae corrigenda Vibque fuissent; a me proinde γο- ad maximam partem singulari indice sub finem libri indicata. nouli autem iuueni huic pra stantissimo pro non denegato auxilio suo gratias decentes ago habeoque, ita a Lectoris hum, nitate , quod vitio nec mihi neque ipsi sit versurus id, certo promitto mihi certius; sperans, fore, ut ad erratorum indicem haud grauatim is recurrat, sicubi OD

sendiculo sit hinc inde ipsi vitiosa lectio futura. Vale, amice,

15쪽

XVI PRAEFATIO. Lector, et praeter mea haec me' letemata aliorum pariter doctorum Virorum cogitata, eX mu

nuscriptis, quas possideo, sche- l

dis data occasione Tecum communicata, serena fronte emipe. Dabam Hildesiae, mense Mamrio , anno reparatae salutis

MDCCXLV. l

16쪽

Circa nomen Caini eiusdeinque deriva

tionem nota est absona Io. PETRI

ERICI, Professbris quondam Pataubni, sententia, qui, uti in genere, ita et in derivan m liocce nomine ineptas prorsus - hypotheses defendere non dubitauit. Edi- dit is Patavii anno stiperioris seculi LXXXVI.

in sorma o stuplicata, renatum e mi eras prin- cipium phisilogicum, quo vocum, signorum et punctorum, tum et literaruin maxime aCnumerorum originem, nec non noUUm vari

rum rerum specimen etymologicum, uti, ipse in titulo profitetur, propalare Conatus est, prodromum autem hoc opus esse voluit alius maioris de omnium vocatulorum Eur paeorum originibus a se euu andi operis. Iudicarunt statim, cum ad eorum Oculos perueniret istud, eruditi, grammaticas quiadem regulas figurasque ad unguem tenuisse, sed haud feliciter satis applicasse, et in limguarum populorumque historia versatum . parum fuisse auctorem. Summa. libri legitur Minc lexi 'ponm. A excerpta

17쪽

excerpta in actis e uditorum latinis annis DCLXXX UL pag. 3 27. seqq. ViX Vero ullum expertus est somniis suis fauentem iE RI C v s, praeter doctissimum alias et orientalis literaturae peritum fatis, at ad Quenda f aradoxa ferme natum Helmstadiensem phia

qui in historia sua regni Bab Anici per Corum eue=s Helmstadii anno MDCCXXVI. in Q ma octopartita plagulis paucioribus, ut solent eius schedia, evulgata, pag. I. seqq. graecum pariter sermonem pro idiomate

primi hominis venditare et ex illo hebraeum derivare voluit, pro eo Vero, ac threbatur, tresutatus suit a celeberrimo academiae Ha- llensis theologo, CHRISTIANO BENEDICTO 'ΜICHAELIS, tum undissertatione de origine linguae hebraeae non graeca , Halae anno MDCCXXVII. habita, tum in commentatione apologetica , qua origo linguae hebraeae ex

graeca conuestitur, et γνηαοτης pentateuchi, nominatim Genesios, vindicatur, eodem, anno ibidem in 8. edita. Vberior de hac controuersia et scriptis, circa illam euulgatis, notitia habetur in der frigeseraten Samm- lsing, anno MDCCXXVIII. pag. 4so. seqq. Ad Enici circa Caini nomen quod attinet absurdam derivationem, illud pag. Io 7. ab ακερινος, quod leguminis genus est, deducit, rationemque addit, quoniam primitias semgum Cainus obtulerit. Quia vero non videt, nomen

18쪽

PHILOL. ET CRITICA. 3

nomen hoC non tunc, Cum sacrificaret, a

cephie Cainuin, sed impositum illi in ipsa

nativitate mille, quemadmodum nostro loco sertis verbis docetur ratioque denominationis aperte additur Z Qtiae igitur est immeritaS, vocem, cuius origo hebraea in scriptura sacra traditur, ex graeca lingua deriauare longiusque repetere velle i Sed satis

hoc ipso, quod tuli supra, iudicium confirmatur. Confirmatur et aliis, quas nec raras, neque seniores attulit, Eandem enim mereri eum notam, quilibet sane sanus profitebitur, quando V. g. U. IOq. Mosen dici putat απο του μοσχου, a vitulo, quasi, obmbercula, in fronte eius nascem Dum vitulis cornuum instar prominentia, mistus ita fuerit, hincque occasionem vit lum, absente Mose, erigendi Aaron captauerit; cum nomen istud ab eductione ex aquis manifeste derivent sacrae pandeliae, idque

hebraeum esse, dudum euicerint ΙΟ. DR sos ad voces noui te menti, pag. I 2O. S A L. GL Assius in philologia sacra, lib. IV. tract. III. p. n. I 29s. SAM. BOCHART vs inleg, lib. I. cap. XV. AUG. PFEIFFERUS in dubiis vexatis, centur. I. Ac. LXXXIIL pag. ar 3. seq. aliique. Ut taceana, PETRUMHUEΥIVM ex opposito contendere,dietionem graecam μοσχης a Mosis nomine esse desumtam, in demonstratione euangelica, propos. IV cap. III. p. m. 83. b. Neque est,

Λ a quod

19쪽

HYI OMNE MATA

cem multiS obnoxiam esse deductionibus. Non enim de pluralitate, sed de veritate originis radicisque quaeritur. Et quis foret, si cuilibet pro lubitu sormare vocum deductiones liceret, ineptiarum finis 3 Quas etiam prodit E Ri Cus, dum ibidem Mericani idoli mesi Pudii nomen ex latino tituli patuli corruptum putat, quasi vero Americam etiam suae subiecerint potestati Romani, aut

cum latina congruat-Americanorum lingua, nec potius, uti communi .consensu fatentur

eruditi, ab omnibus cogniti Olim orbis lin- 'guis sit iudicanda diuertissima. Neque si

mo fundamento nititur truncandi ac mutandi graecas voces artificium, quod in derivandis vocabulis latinis tantopere ERICO

mis enim longe petitae sunt dicendae eiusmodi originationes , periculumque subest, ne, concella tali voces in initio, medio et fine truncandi libertate, quodlibet ex quolibet deducatur, modo levis quaedam allusio et quarundam literarum conuenientia appareat. Multo sane prudentius agere illos, docuerunt eruditi, qui linguas Europaeas ex communi linguae Iapheticae, siue Scythicae, principio deducunt, veramque sequuntur literarum et significationis anal

20쪽

PHILOL. ET CRITICA. ς '

giam. Cui quidem 1hntentiae ponderis muti tum accedit ex ipsa Graecorum consessione, cumprimis P L A T O N I S, qui in Crassi, Graecos a barbaris multa accepisse vocabula, s tetur , nec rationem impositionis in graecae quaerendam esse lingua statuit. Quales a tem hi harbari sivit, vel ex ipsis a PLATONE allegatis vocabulis liquet, quorum praeci- .Puum πυρ est, quo Phryges etiam uti obse uat; qui Cum non minus, ac Germani, Iapheticae, siue Scythicae, fuerint originis, fa- :cile, nomen siue Feuer in animo Platonem habuisse, colligitur. Pluna hanc in rem ex Graecis philosophis testimonia adduxit CLEMENS Alexandrinus lib. L sromatum, addiditque unius e septem Graeciae pliilo, sophis, AN ACHAR si Dis, effatum: M A me. την φανην λαύαλλει bv cαρcαζον, εμοι δε, φη. .

Apparet ergo satis ex iis, quae commemoraui , quid de nimia illa iudicandum

sit audacia ERICI, tantam linguae graecae

. auctoritatem tribuentis, quantam ne ipsi quidem Graeci sapientes isti adscripserunt. Et risum temperare vix poterit, qui hariol tiones illas paulo saltem perlustrauin it, Mae , in ipsius humanae linguae genesi, pari. L lom. I. qui Venetiis adno MDCXCVII. insorma quadripartita lucem adspexit, depre- henduntur obviae. Sonos v. g. ab Adamo, Eua eorumque liberis emistbs non aliter, ac

SEARCH

MENU NAVIGATION