Palaeographia critica auctore Vlrico Friderico Kopp Hasso Casselano. Pars prima quarta De difficultate interpretandi ea quae aut vitiose vel subobscure aut alienis a sermone literis sunt scripta. Volumen alterum

12쪽

LIBER III

Quo gemmarum inscriptiones recenSentur.

Quum maximam amuletorum partem ab Aegyptiis originem tra- 588. xisse t. II. 34aὶ compertum habeamus, nemo quisquam mirabitur, in eis praeter alias legi etiam inscriptiones Aegyptiaca lingua conceptas. Cui linguae addiscendae quilin pauci olim oporam darent l. 343 , laclum est, ut in illis ne ea quidem verba, quorum facito patet significalio, probe intellecta essent. Certe Fa-hrelius ρ. 53aὶ trium elementorum I PII si. 566ὶ quae Solis ima. gini adscripta sunt, sensum non ignorasset, si aliqua saltem ex parto Copticae linguae gnarus suisset. Sed hujus etiam vel peril issimis , quo minus verborum, sensum eruerent, impedimentosuit prisca orthographia, saepius recedens illa quidem ab ea, quae in Copitiariun libris reperitur. Immo metuendum erat ne nemo

13쪽

2 LIBER III. CAPUT I. f. 588.

quam in istis tenebris lucem adspiceret, uisi temore susceptam de semper Servata v Veioribus ratione recte scribendi opinionem tandem dimisissemus. Majorem denique obscuritatem Copticae illae asserunt inscriptiones, quae Graecis litoris solis f. 43οὶ sunt compositae: siquidem supplenda in iis non nunquam est riun vel

altera ex septem illis literis f. i79) si η 5 2 G ei l, quibus

Graeci carebant, quasque igitur Vel Prorsus omittebant, vel illarum in locum ex suis alias substituebant. Quae quidem omnia Pluribus gemmarum exemplis, quac nunc exhibemus Confirmuntur. 589. Imago, quae in hac gemma sv. Pociae machr. d. Morg. Lan. des L. tab. 65ὶ insculpta est, vulgo Abrax appellatur sq. 463 . In clupeo septem Graecae leguntur vocales s=. III in , addito nomino Ias, quo et Sol interdum inppellatus esse s h. 463ὶ videtur. Quae autem figuram circumdant literae majores ΛΑΙΛΑΜ Grao me quidem et ipsae sunt; sed verba denotare videntur Aegyptiaca

14쪽

3 INSCRIPTIONES AEGYPTIACAΕ. f. 580.

haec: ΤΑΙ ΛΑΜ quae ωδε Φοῖβος, hic ille viandidua, sonant. Pro Τ enim litera, quae a Coptilis dulciori sono plerumque Pronuntiabatur, inscriptionis auctor, quum Graecis litoris solis uteretur, A posuit. Qua quidem inscriptione cum imagino collata n Sira consirmatur conjectura f. iet 4. 46o. 566ὶ, qua ducti Solis syntholum in ista latere figura opinati sumus, id quod infra, tibi per paries eam describere nobis est Propositum, Clarius etiam Patebit. Atque Graeci liam Poelao, Coplitae nostro similes, Apolliniis praesertim splendorem in hymnis Mem. de tacad. I. p. i 87ὶ

celebrarunt.

Ediderunt quidem hanc gemmam Chisetius n. 3 et), Μοnl- 5 .sauconius sLI. tab. 149ὶ Gortaeus et Gronovius II. n. 3683; quorum tamen nullus, quid sibi velint literae inscriptae intellexit. Aegyptiacum autem leonis nomen iis continetur, quod vulgariter quidem MOVI scribitur: quoniam autem tertia dialectus, quam BR8

15쪽

miricam vocant, litera A pro O substituere solet Φ. 429ὶ, ita ut particula OYO2, quae ista significat, pariter ΑΥΩ scribatur, di

versa haec orthographia in illa inscriptione facile agnoscitur. Atque antiquissimis temporibus Pictores non inn rebus, ut BgnOSCerentur, adscripsisse Λelianus quidem Din. Io, io reseri: sed Pingendi ars Prosecto antiquior arto scribendi erat. Quibus tamen negare nolim a longissimo inde tempore imaginibus interpretatio

nes additas fuisse f. 53 23, id quod veI ex eo colligitur, quod, Pausanias pluribus locis, et Lucianus sin Herodot. I) eas nolant imagines, quibus, quasi extra morem egressis, nulla explicatio adscri pla suerit. Si quis igitur contra meam verbi MΛΥl interpretatio Dem argumentari voluerit, haud verisimile videri, nomen prorsus Superfluum Oppositum esse rei, quae imagine ipsa Saliis declarata sit: ad alia eum monimenta ablegare licet, in quibus asini imagini adscripta vox Asi Rus est BOIdcli. 2Οb. BMOnarr. tab. 9), nec non equi imagini vox canALL. Boldeti. Io6ὶ cet. Loonis, autem imago cur frequenter in geminis incisa fuerit causam reconliores quidem scriptores perspicere sibi visi sunt.

Quos inier Camillus Leonardus in vec. Ivid. Aug. Vind. II 33. p. 54ὶ ita scribii: Leonis bene formati imago, si in granato sculpta suerit, Virtutem habebit praeservare honores, Annumque rEddere gestantem ab omnibus aegritudinibus: honores quoque praebet et ab aversiis casibus in itineribus gestantem custodit. Sed dimisso isto scriptore magis ad gemmam nostram illustrandam

16쪽

Alexander faciei Trallianus, qui L. 9. e. 4) amuleti contra affectus renum conficiendi rationem demonstrans Aubi in tessera in quit oculpseriis Leonem, in octo nomen etiam bestiae inscribito. Alteram hujus gemmae faciem, in qua Praeter nolissimam 502. Minervae imaginem nihil comparet D. Capril. 2IO. MOnff. tab. I 7 et , omisi. In hac autem arieti sub sorcipe posito literae adscriptae sunt ΣΙ , quarum primam ex Copelliano exemplari Perperam exscripsit ille, quo Monisauconius est inus, artifex. Aegyptiaca verba esse conjicio haec:

ri Amrehende th aurum. Quam eandem sententiam imago SiStit, nimirum ri tonde ODem.

17쪽

6 LIBER III. CAPUT I. f. 592.

Orthographia eadem ost, quae iii omnibus sero aliis Aegyptiacis charactero Graeco scriptis f. 588J. Prima enim, litera G, a qua incipit inscriptio, Graeci carent; quapropter Σ in ejus locum videmus substitutam. 2 Vero Prorsus omiserunt f. 43οὶ non alia ra. liono atque in verbis Hebraeis lilcram Chelh f. 439. 44 i).

Inscriptionis auctor lanam thesaurum Vocat, siquidem Pecudibus olim divitiae constabant, quarum maxima pars Ianigerae orant oves velleribus onustae Is Dd. ver. 232); unde apud Tertullianum pallio c. 3. ρ. i4ὶ si ille ex Lybia Ammon ovium divers, et Mercurius arietis mollitio delectatus oviculam deglupsisso dicitur. Elegantius sane Manilius 4, 124ὶ divitias illas versibus descripserat quorum Priores Suul: Dices fecundis aries in Deliora lanis, Ecutusque novis ruraum vena seni r habebit Atque hunc divitias congerendi modum iu proverbium abiisse ex pluribus veterum et recentiorum dictis patet. Ita Propertius et, 13, 7 .'

Otiare ai gaseia oblatas ne desere varaseam stolidum pleno vellere carPU Pecud. In gemmae aulem nostrae imagino fortassis altior inest sensus, nempe caute ut capiatur thesaurus: quemadmodum Tiberius iabo.

ni pastoris esse ' dixit tondere pecus, non deglubero Dio Casa. 'I7, io. f. p. 855 . Sed Tertullianus illis verbis quum addideritis Graecos Oinnem lanilii dispensationem Minervae tribuisse hu

18쪽

IXSCRIPTIONES AEGYPTIACAE. f. 593. 7

jus igitur deae in altera gemmae facio imaginem minimo otiosam esse patet. Νamquo lanificii ipsa erat antistes rntit. de nat. deor. c. 2 O. P. I 88. Gαι.) et Per eam, Diodorus I, 73. i.) refert, si vestium Consarcinationem hominibus innotuisse ejusque cum Arachne certamen poetae Manil. 4, I 36. Oridiua mei. 6, 6) canunt. Quumque Minervam eandem atque Isidem esse sibi persu

derent Graeci Plutarch. de Iride p. 3,4); et dulius Firmici de

Pros res. p. 49 traderet ex quinqNe, quos ipse statuit, Minervis Aunam fuisse in Aeopto Nili regis filiam textrinae artis magiis Stram; eo etiam reserendum esse videtur, quod Proclus sin Tim. 3o. Iabl. panth. I, 7,ὶ testatur, huic deae arietem in Zodiaco consecratum esse, et quod Strabo 7. ρ. II9ὶ refert, is a Saliison m cultam. dablonskius praeterea Eustathium adducit ita scribentem: is omnium prima mulier quaedam Aegyptiaca Redens tm.ruit, unde et Aegyptii Simulacrum Minervae sedentis dedicarunt.

19쪽

594. Notissimam quidem imaginem haec gemma Mont f i 4b in ex. hibet ejus, qui Abraxas plerumque appellatur l. 589); de adscriptis autem verbis nitid adhuc intellectum ost, quam illud in clypeo positum nomen Ias. Equidem Aegyptiacam linguam consulendam esse arbitror, omnesque idem mecuIn sentient, qui frustra alius linguae ope periculum inscriptionis explicandae secerint. Literac omnes quidem Graecae sunt, id quod in reliquis hujus generiti monimentis Sein Per sere observatur: sed supplendas Aegyptiacas, quae desiderentur, esse supra f. 588) jam monui. Ultimus character ex interpunctionis signo satis frequenti Montripal. Gr. i 87. IJ althcr. lex. cfilii. 434ὶ orius osse Videtur, quum uno eodemque calami ductu signum illud absolvere scribens stu derel. Tolam autem inscriptioncm ita legendam ol interpretandam esse conjicio:

20쪽

Constitue e toria mihi princeps deorum. Non nisi ad verbum factam esse Latinam versionem lacile Perspexeris, cui nunc explicandae operam dabo:

AHO imperativus verbi TMO modus est in quo litem 2, ut f. 588ὶ monuimus, supplenda erat. ΜΥΡACII omnium explicatu dissicillimum est, sive trium Sylla.

harum verbum statueris, sive hoc diviseris. Litera quidem Μ, a reliquis separari potest, quandoquidem omnes casus ea denotam

tur. Deinde quum litera V, quae sequitur, tertia diesectua pro OY uteretur f. 429. Georg. ymes p. 66ὶ, de voce OYPIT, euat , cogitavi, cujus pluraIis numerus Μemphitice quidem O A t scribitur, Sahidice autem in eo et cum N permutatur. Atqui T ILtera saepe Aibila audiebatur, aeque ac Θ, ita ut quod alii SINE, alii scripserint TΣ2ΙΜΕ. Hine est, quod eonjectura divinavi YPAΣI pro OY TE scriptum esse. Fortassis et Graeco in Amgypto inscriptionis auctori vox --ς istius confusionis ansam Prambuerit f. 474 . Extrema denique I sussixum haud ignotum est,

Pronomine Possessivo NiHI interpretandum.

ABI, vulgari diaIecto AΦΕ scribitur, Sahidica vero AUE, quod proxime ad illud accedit et caput significat. Caput autem deorum nil nisi princeps eorum esse Potrat. MNOOTOI. Μ praepositiva litera secundum casum hie indu