Palaeographia critica auctore Vlrico Friderico Kopp Hasso Casselano. Pars prima quarta De difficultate interpretandi ea quae aut vitiose vel subobscure aut alienis a sermone literis sunt scripta. Volumen alterum

21쪽

10 LIBER BI. CAPUT I. f. 594.

cal. Memphitica dialecto mur, Sahidica NOVI E, deus opapellatur. Sed ainat Sahidica dialectus geminatam OO l. 429 ,

quare nullus dubito quin illud intelligenduin sit verbum; praeser. tim quum in ipsa Bosellana inscriptione ea de in orthographin Ser. vata esse videatur. Iam Vero pluralis numerus quum Actepe Per

deliberent velim linguae me quidem magis periit, num MXOOTOY pariter hic pro voce deorum scribi potuerii. Νamque Olin diphthongi OV locum transiisse supra si . II et ij jam docui. 595. Hanc gemmam, a Gorlaeo II. I 29. 53οὶ editam, cum niale-

cedenti conjungendam esse duxi, quia similis sentcntia utraque contineri videbatur. In extremo charactere legendo dubius hae. reor plus cnim eo contineri quam simplex Θ, quod ab initio con spicitur, ex addita linea erecta suspicari licet. Quare haud scio,

22쪽

uiritin Ol legendum sit, an ΘΙΤ Parum tamen refert, quum ex sola pronuntiatione verbi Scriptio pendeat, et quomodocunque exiremum characterem legeris, praeter vocabulum OYΡΛ t aliudex literis eiscere non poteris. Equidem inscriptionem sic expli

candam esse conjicio: . .

Fac t mire custodes.

Duod idem ost ac si dixeris constitue mihi custodea. Verbum enim , quod ΘΡΙ, ΘΡΕ, ΘPO. ΘPOY, inconstanti Coptitarum orthographia 428ὶ scribitur, praegnans est, atque ut plurimum cum Graeco ποιειν Convenit, eoque conjugatio etiam, quam his huicam vocant, exprimitur, unde cum I, Uenire, hic conjungitur. Sed quo pacto inscriptio ad imaginem spectare possit, haud facile est dictui quum haec ipsa tam mihi, quam aliis, sit obscura. Namque Gronovius IL p. 46. n. I 29) ad Gortaei illustrandam gemmam non nisi haec verba addidit: Sive fructus unde duae radices exeutit, alve vas, unde infra prodeunt Serpentes duo, superne aliquot lineae nracio quid exhibentes cum literis ignotis ab altero latere. Ego Hero similem reperi imaginem, in qua Caylus, qui geminam II. tab. a. n. 3ὶ vulgavit, et Aegyptiacam esse ammavit, vas quidem O. I in agnovit, sed illustrare non potuit. Cujus va5is maximam cum illo aequalitatem pagina e a videbis:

23쪽

Minime vero radices, sed duoa angues mse, qui eX Vase Prodeant, ex alia gemma v. Pignor. lab. 3. n. IO. KDcher. H. a. 464. misset. 49. Eoae. de dea VIut. tax a. n. 4. Gori. 39 I. Merm er. 435 colligo, in qua idem vas, quamvis inversum, ConSpicitur, neque Disitirect by GOrale

24쪽

INSCRIPTIOSES AEGYPTIACAE. f. 595.

anguium figura dubia esti Quos quum videamus ; recordamur non solum illius Persii I, II 3 is Pinge duω - ea, a-er eat Deus; sed honorum etiam geniorum, quos hac specie denotari nemo ignorat Nonis L. tab. 2OI. Mum RaL P. I 3. Spon recterra. p. 479. Hercul.. ant. I. tab. 38. IV. tab. I 3), quosque ab antiqui simis indo temporibus f. 99 custodum munere sano recepta sm

Nilum hac imagine denotari Passerius III. 16I) quidem vidit; 596.

ad verba autem inscripta, quorum nullum intellexerat, haec ρ. 369ὶ observavit: is tas characterum libenter 8ὶ missas laci. mus, cum luculentissima 7ὶ demonstratione probaverimus, nec Aensum ullum inde erui Posse, nec unquam sorte habuisse; ne.

25쪽

que enim in te verba ulla in reliquis aliis paene infinitis coale scunt ut mugitus sp) magis quam dictiones resorunt. Haec ille, de cujus arte verba in geminiis inscripta interpretandi quid senii. amus saepe quidem diximus; sed mira nolanda ejus est audacia, qua contendit omnia a se non intellecla sensum nunquam habuisse.

Unde jure quidem in consuram incurvit Bellerinanni I. 4b , qui iamen ipse AI ΕΙΣ ΑΙ perperam in gemma legit Pro eo, quod claris Ilieris scriptum est, OAl ΕΙΟ ΛΙ. Equidem Aegyptiaca

haec esse conjicio, in quibus componendis scriptoris forsan artificium suerit non nisi vocibus utendi quae consoni8 literis pror-Su8 Cnrerent. Iam Vero moro nostro etiam huic inscriptioni verba subjiciamus secundum orthographiam magis notam scripta, addi-la unius Cujusque interpretaliono:

OAl. Saepe in gemmiis Aegyptiace inscriptis o legitur pro OY.Νequo est quod mireris: ii, sum enim literae O nomen Copticuin est OY, quo eodem prisci etiam Graeci illam nominarunt, qui similiter pro diphthongo usi litora O sola sunt non Aoliam antiquissimis lemporibus, quod nemini non notum est, sed seriori etiam aevo. is plitae autem, sunt verba Bonjourii v. Georg. ιλ. 39ιὶ, DPonunt 8aePisSime o Pro ω, et os Pro ου, ei Vice Vorsa.

ΕIO. Ouum ΕΙ non nisi syllaba praepositiva Primae personae Dissiligod by Coral

26쪽

IXSCRIPTIONES AEGYPTIACAE. Φ. 596. 15

praesentis temporis sit, et D Salii lice pariter atque OI Memphili. ce verbum auxiliare EsqE significet, ΕIO veriendum ercti su Μ.M. Quod Graeco adverbio dis hoc vocabulum interpretatus sum vilio mihi non vertent, qui jam dudum observarint, linguae Copticae tertiam certe partem Graecis constare vocibus s=. 3677. Sed haud scio an opus sit ad Graecam eonfugere linguam, quum nondum sit certum, hac ipsa voce Aegyptios Camisso. Νolus est locus apud Horapollinem si, 29), quo Aegyptios, assirmat, Pro Voce inκροθεν dixisse οὐαμ. Quid Z quod ipse Bonjourius, quem linguae Copticae peritissimum fuisse inter omnes constat, illud inter Coptica verba exstans AI vertit in aeternum G Org. P. 39 ). Inscriptionis autem verba Unus 3emper sum Abraias qui per- 597. penderit sacile animadvertet, similia ea osse decant tilis illis, doquibus infra disputandi locus erit, me Ζευς -usurrae f. 2173; Vel Latinae illi inscriptioni is Te tibi, una quae ea omnia Dio; Vel Copticae cuidam in Da f. 64 i) explicandae. Uuonio m autem Ni Ium, quem hic depictum videmus, ab antiquissimis inde temporibus unum eundemque mansisse Aegyptii observaverant, ille etiam semper maximo in honore apud eos fuit Iutar h. de D. P. 353), adeo ut aqua communis omnium Aegyptiorum deus esset Lucian. Iup. trag. 42. T. 7. P. 27 γ). Nilum ipsum non solum Parmeno Byetantius apud Athenaeum Iablan3h. Panth. a. p. I 68ὶ Αιrυππιε Ζευ Νειλε niloquitur, quibus verbis cum Jove pluvio fluvius ille collatus esse videtur; sed Heliodorus etiam ab Aegyptiis fingi,

27쪽

L. σὶ ait, Νilum deum esse et ex numinibus maximum coninoeuceri Vmb. I. p. 27 IJ. Quo factum est, ut in Latina etiam numi cujusdam inscriptione Pignori mensa D. p. 8 I. EMhH. LV. 37. VIII. 136. I 41ὶ legeretur DEo saucro MLO. Divinuos hic cubtus, cujus rationem Sextus Empiricus sadv. ρυδ. 9, i 8. p. III. eong. Beck. Grach. p. 268ὶ exponit, ad Theodosii tempora usque drurasse videtur. Νamque tunc aegre tulisse Aegyptios apud Niceph

rum hiat. ecel. Ia, 37. p. 764ὶ legimus, quod Nilo sacrificare prohiberentur. Sed Christianam amplexorum religionem in precibus etiam Iegitur: -Αdscendant lac super terram aquae fluviales sum nia ex promtuariis juxta morem Georg. p. 3o4. Conin infra f. 6o7 . 508. Nili imago licet aliter descripta sit a Luciano rhetor. 6. T. 7.

P. 2 2 Iὶ, quam in gemma conspicitur nostra, et aliter tam in mari moribus Ost. dial. 3. p. Io4. io6. Monoe. III. tab. Io8. et in diar. Itat. p. 278 L GH. V. in fronte. Marm. Oxon. I. fab. 42. n.

Philostr. icon. L. I. p. 737. DM. Panth. II. r74ὶ quam in numis compareat h. L. I 74. μαα tab. 39. n. 7. Mega, EMMI, cet.) hic tamen sistro satis declaratur, quod iam Aegyptum satis. P. 99. Biae. tab. 39. MMaw. de num. Hadri in L. dedis.ὶ denotat, quam Nili etiam accessum vi recessum Servius. ad Aen. 8, 696ὶ. Corinu copiae, quod manu tenet Νilus, ubertatem designari notissima res est. Loto, vel quod aliis placet Perseae arboris fructu

Cuper. Harp. 2έ in gemma illa pariter atque in numis EM LIV. 38. Mega 43ὶ ornatur. Stella denique, quam ante talum po Disifigod by Corale

28쪽

INSCRIPTIONES AEGYPTIACAE. f. 598. 17

sitam eMe videmus, canem Sirium, sive caniculam designari puto. Ejus enim sub ortu incrsimenia Fili manifesta fieri Diodorus 1, 19. P. 22ὶ tradidit. Quae denique de parilate numerorum, qui in literis A. Dς 509. et Νειλος lateant 0. 4II , detegere sibi visus est Passerius ILL I7oὶ, haec diu ante eum Heliodorus L. x. Eustathius vud Gyerum ρ. ao), Seldenus sis. I. II. 288ὶ, Wesselingius ad Diodor. 26. n. 43) aliique observarunt; neque ad hanc gemmam referri Possunt, quandoquidem in ea nomen illud AnaAEA scriptum est, quod Passerius perperam et contra fidem gemmae, quam ipse edidit, semper ABPAZΑΣ Iogit; quamvis no sie quidem ex litoris numerus cc Lxv conficiatur.

Hoc a Mrchero obeliae. Pam . r47. 273) et Bretiliauplio art. Mess. I 6ὶ oditum mouimentum inter Aegyptiaca retuli ob globum adatum ei insertum. Arietis capiti su hscriptum nomen 600.

29쪽

ΛMors legendum esse videtur. Arietina enim sacie Ilsam tab. 24.

n. 9646, melisa in mus. Corton. tab. 22ὶ pingebatur iste Aegyptiorum Hero t. 4, 18iὶ vel Libyorum Muci οὐ Saturn. I, IIJ deus, qui corniger Hammon a Lucano 3, 292) dicitur; aut arietinis saltem cornibus frequenter os fingebatur lauaan. 8, 32, ij tam in marmoribus Smin h. I. 39οὶ, lucernis fictilibus Parare. me. I. 32ὶel gemmis Causei mu3. Iiom. I, 4. Itav. tab. 24. n. I 39 . GO H. 2, 463. Chiset. ii O. Dact. SI M. I. tab. 22. Monoe. ευρρI. L. Pοδι tab. 19 , quam in numis on. νον. I. 431. Wheeler n. II. Nonis. δυρρl. I. sto. Sanh. I. 297. 39o , ex quibus hunc, a Spanheimio editum, quia nomen ipsum adscriptum est, hic suhjicio: Mirus autem in nostra inscriptione tertius est character, qui diphthongum ou supplere videtur. Qui quidem sonus quum silerarum Graecarum una exprimi non Posset, haud scio, utrum ob hanc potissimum causam hierogl3Phicum hoc signum, quod nomine forsan guo sonum quodammodo Suppleret, an ob aliam prorsus superstitiosam illud inseruerini 7 Sed vere Aegyptiaco.

rum verborum, quae ad nostram pervenerunt notitiam, numerus

30쪽

risCRIPTIONES AEGYPTIACAE. f. 600. 19

PereXiguus est, atque haec ipsa non nisi Christianam doctrinam continent, Aegyptiorum autem, quod dolendum, minime diu strant aenigmata. QuaPropter nemo sane quisquam erit, qui nominis, quo globus ille nppellahatur, gnarus quaestionem illam solvat. Causam vero, unde in inontinento, quod amuleii loco habitum fuisse dicunt, nomen Amoian inscriptum sit, sacilius Pomspicere potuissent, viri illi docti, si verborum Origenis seontra Cela. I. p. 262ὶ memores sui3sent, quibus tradit ab in otiorum incantatoribua μουν invocari. Neque hoc mirum, siquidem in numis quoque eos AERVATOR ille oppellatur GraeD. XII. 967ὶ,

quem jam Herodotus maximum Aegyptiorum deum staιαὶ fuisse tradiderat, consentiente deinde Plutarcho de D. p. 3b4ὶ. Qua-Propter neutiquam erat quod Jobloiaskius Ῥusc. I. 3Iὶ huc de rodubitaret. Xon enim Graeci solum P re vertunt Disapolis; sed Plinius etiam I, 9, ii) eandem Aria oppidum appellat. Quanius ille sucrit, tam Aegyptiacus ille sacerdos, qui in obelisco scriptum doceret is regein Bamesiem amari ab Amone Ammian 17. p. Ioi) Prodidit, quam Alexander Magnus, qui non solum ρ

Ammonem juraret Plutarch. 69et); sed hujus dei caput etiam ita lapido incisum ad pectus appenderet Augistini genim. II. ρ. 2ὶ.

Ut Ammonis taceam oracula, quae non solum in Libya, sed per omnem quoque Graeciam celeberrima erant Platon. Ateib. II. P. 97. B0. Pavaan. 3, 18, 2. I, II, 6. 6, 8, 2. Plutarch. Al. . in L. et Cimon L. Strabo, Plinius, αLὶ adeo ut Ammonem Graeetim