Joannis Dauth ... Pactis renunciativis et dispositivis. Tractatus absolutissimus & vtilissimus. in quo materia c. quamvis ex. de pactis in b. & l. fin. C. eod. luculentissimè & ad praxin hodiernam accommodatè ac diligenter explicatur. Accessêre notab

441쪽

dem filios pertinere existimamus: Quia in hac eadem quaestione alia est distin ctio vera&communiter recepta Aut filii ex persona patris seudum petunt aut ex persona propria, tanquam scilicet jure proprio investiti: Priore casu fili excluduntur ob deli, tum patris posteriori non item. Ratio est Quia culpa,&delictum patris non debet nocer

filio in his, quael ipse filius habet jurproprio,vi non eX persona patris,argumento Ly. D. de intercis releg l. I. ult L 3. S. Si emancipatin D. de bon posconi tabulbi necem. .deportat hibon iberi L. cognovimm cum Authent seq. C. de heretic ita omnium primus cuitpostonum, quem refert Bartholus in

L cum qui s. n. I. D de interdicI. relegat. Alexander noscitans o communem dicens sententiam in L si sint f. id meritigesibin n. a'. D. de damno infecto. sus qui se alios multos citat de eudispar re Io. n. ycf. Clarus I seudum, quae L σ. er Sed quaero hoc casu. Caerens in Adoptivum S ult. . . . de in tu voci canae se in cons 9II. Iib. I. mota in .ex parte n. IS. defudis. Cu/tim Senior con

442쪽

Nos versamur in hac ipsa specie,quia isti L. q. paciscentium non veniunt ex persona parentum suorum, sed ex persona propita, quoniam a Domino elidi simultaneam investituran a C- ceperunt in hujusmodi seudis, ut in a praesupponitur e literis fetida rijs constare. Quare propter patris culpam ipsi non sunt ulla ratione excludendi aseudis, de quibus agitur. Quia delictum a parentibus eorum cornmissum non suit contra personam domini, nec ipsi nituntur jure patris; sed propria investitur ijs simul concessa, ut rictum est. Superest ut tertium d postremum

caput exequamur confutemusque argumenta, quae superius a nobis firma-xis conclusionibus obstare videntur. Primum argumentum est, quoniam nouita constitutum videtur in Lust.

443쪽

i de et dis, ut paciscentes de viventili ereditate absque illi tus consensu, e Iciantur indigni eius hereditate successione: Sed hoc constiturum fuit in eos, qui donant hereditatem viventis. De donatione enim oquitur laeam S i de domit ori L his, qu:lum indignis. De paciscentibus autem sit per hereditate viventis, quod priventur eius hereditate, nihil expresse constitutum ςst Ergo quia versamur in odiosis poenalibus, non videtur extensio esse permittenda de donationibus cilicet viventis hereditatem ad eos, qui pacis cunturi odia de regu jur. lib. . . in .urpretati ne in de Cib. Emali simiu- Respondemus idem juris esse in pacisci:ntibus,quod in donationib9 constitutum est: Quia in Lust. C. de nimino vi Iustinianus statuit sed ius antiquum con firmauit, quo hujus mois pactiones diu prohibita fuerunt, una illa constituta amissionis hereditatis: Nullae autem erant alia pactiones ante

a prohibit' quam donauoius factae de

444쪽

viventis hereditates Ergo ex hoc colligitur Leges veteres tam de donationibus Vonantibus hereditatem vi Ventis,quam de paciscentibiis accipiendas esse Verba Ius iam is d. l. ust sic habente Secundum veteres itaque regulas sanc1mus omnimodo hujusmodi pacta; quae contra bonos mores inita sunt repelli,& nihil ex his pactionibus. observari, nisi ipse forte, ae cuius hereditate pactum est voluntatem suam ijs accommodaverit, & in ea usque ad extremum vitae spiritum perseveraverit tunc e

nim sublata acerbissima spe licebit ijs illo sciente4 iubente huiusnodi pactiones servare, quod servare,quod etiam antiquioribus legibusvi constitutionibus non est incognitum, licet a nobis

clarius est introductum Iubemus etenim neque donationes talium rerum, neque hypothecas penitus esse admit

tendas, nec alium quemquam contractum, cum in alienis robus contra Domini voluntatem aliquid fieri, vel pacisci secta temporum nostrorum non putiatur.

His verbis patet Iustinianum aequi

445쪽

a t. r. C. desecund nut ubi confiscationem prohibetImp. ratione adjecta: Ne in his, inquit, in quibus correctionem morum diducimus, fisci videamur habere rationem Ergo idem videtur dicendum in casu nostro, licet pactiones istae de viventis hereditate prohibeantur. Quia bonis moribus repugnant, tamen poenam illam cessare Gebere, qua

cota memoratur, ut paciscentes scilicet

indigi i successione iliciantur cilla devolvantur ad fiscum. Respondemus casum ae Li Q de se cunae nups specialem esse, longe abo nostro diversiqui sicuti declarat s r. ad D. de his qui, ut inde. θ hit praeci re Decim inci A D. C. de pactis etiam in ca secun nupt. Ω-turum esse locum confitcationi, nisi im-eraro ultςrip processisset prohiben-

Tertium argumensum est, quia ex actu nullo, nulla poena sequi debet,

in L a C de Episc.audient. argumento . S. Vlt. D. quod qui φ ur Bartos in L -

446쪽

ac iucuntur de viventis hereditate ju-:ita L . C. de pactu, di eos, qui de bonis seu dalibus paciscimtur. Nam mI. loquitur expresse in illo catu, quando paciscentes super hereditate viventis certo modo dividenda spem habent eam ad se devolut uim iri, quia erant Pro Nimia gnati vel cognati eius, e cuius hereditate agitur,ut patet exici bis illis d. l. st Si duabus vel pluribus per O nis spes alienae hereditatis fuerit ex cognatione sorte ad eos devolvendiae: sed

tamen non omnino certiam erat ad paciscentes hereditatem viventi pervenα ruram,ut patet ex illis verbis. Sed quia sunt ita confecta quasi omnimodo hereditate ad eos perventura, sed ob duabus conditioni b. si ille mortuus fuerit: Et si ad hereditatem Occiatur ij, qui hujusmodi pactionem fecerunt.

Sed in casu nostro bona seudalia nonrperabant paciscentes proprie ad se perventura ratione cognationis; sed propter simultaneam investituram obtentam a dominoseudorum Et ideo ce tum erat bona ad eos perventura post mortem L. senioris sine masculis de.

447쪽

iem ad paciscentes perventuram esse. Sic enim inquit textus: Faciebat autem

ijs quaestionem. Quia adhuc superstite eo, de cuius hereditate sperabatur hujusmodi pactio processit, in uia non sunt ita confecta, quasi omnimodo hereditate ad eos perventura: sed sub duabus conditionibus composita sunt si ille mortuus fuerit , I ad hereditate vocentur ij, qui hujusmodi pactionein

fecerunt.

Haee erat dubitandi rati, Videbais

tur enim dicendum tales pactiones valere Quia erant incertar,&referebant se ad futurum eventum,& fortasse irrita futura erant hereditate forsan non

ad paciscentes sed ad alios devoluta: Sed istis non obstantibus contrarium Imperator respondit dicens: Sed nobis otiines hujusmodi pactiones odiosa esse videntur, plenae tristissimi,&j riculosi eventus,quasi dicat,omnes eius modi pactiones se improbare nulla ratione distinctione adhibita, utrum hereditas certo ad paciscentes perven tura sit, sive non,&sub ea conditione pacta inita essent nec ne, quando certo

448쪽

posius transactio rata est, cum fratrum Concordia remoto captandae mortis avterius voto improbabili retinetur,&c- Sextum argumentum sumi potest ex eo, quod Covarrumin iradit ad rusv. de Testament in a parte n. s. Paeta ista non ideo reprobari, quod contineant vel inducant peccatum ex voto captan

dete mortis Quia etiam in substitutionibus primogenijs, haec rati, illegari

posset, quae tamen valent, di certum est ea non inducere peccatum. Quibus addi potest quod dicebat Zasius rassa se .

n. 3Τ. lib. a. haec de quo voto mortis captandae dicuntur Italis esse relinqueri da apud Germanicam integritatem pa

rum cognita.

Respondemus latum esse discrimen inter substitutiones 4rimogenia, pacta, de quibus loquimur bani su stituis: primogenitus nihil Misponunt ipsi, vel paciscuntur de viventis hereditate, Sed testator est, qui disposuit sub stituendo primogenitum vocando, nullo ipsus substituti vel primogeniti facto intervenientesieuti post alios declarat optime et seu in . LA HI,

449쪽

Respondemus nil referre utrumlie pactum de universa hereditate vivenistis,vel de cereis bonis, veluti de bonis feta libui viventis: Quia in iis idem

receptum es , ut supra deduximus,ace adem est ratio & confirmatur haec mi tentia ex L HI. C. depactis in euis in Demaeum ait Imperator Iubemus eoni neque donationes tabuli rerunt, neque hypothecas penitus esse admittendas, nec alium quemquam contractu cum in alienis rebus contra domi. ni voluntatem aliquid fieri vel pacisci secta temporum nostrorum non patiaνtur. Umauerit texi M. quidam.

s. ι. D. de donat. ibi: Drtis bonorum

Notanda sunt ilia very Aliquid fieri vel paelsei.Videntur enim di sisnare omne paetum, omnem contractum sive de tota, sive de parte hereditatis, sive de luibusdam rebus fiat,ut deciaris optime agnastu in commentariis αἰ αα

Alia ratio est de longe diversa in pacto, quo datut hereditas allud enim

450쪽

t ri N. C. ε ac T. lis a Tirquelli de Iureprim g quod tuendum circa pactuin illiud deeipi odii de succedendo inter milites limites

dicendum,in qua non egimus de pacto succedendi sed de pactoue boni, viqdntis laeto , quod inducit, uiarapillitiadae mortis, ac proinde neci et militis v la t, ut ivi ut rason, inae lt. CLV.

paelis. n. in V. Amitatisine Mi naiadnen in eri, Quia pactum est contra bonos mores, ideo prola ibitio legis etiam milites comprehendit L. Igura iba