De antiqua Ecclesiae disciplina dissertationes historicae. Autore Ludovico Ellies Du Pin, sacrae facultatis theologiae Parisiensis doctore

11쪽

Dissertatio I de form .distributione Ecclesiarum, prae, sertim quarto Ecclesiae saeculo, ubi de Patriarchis, O tropolitis , illorumque jure iraerogativis agitur, p. i. Dissertatio II De forma judiciorum Ecclesiasticorum, ubi de appellationibus adversus nuperam Christiani Lupi de illis lucubrationem. 93Dissertatio III. De antiqua infligendae excommunicationis

ratione.

Dissertatio IV De Primatu Romani Pontificis. 3os Dissertatio V. In qua probatur judicium Romaa Pontificis non esse irreformabile. 33 9 Dissertatio VI. De Concili generalis supra Romanum Pontificem autoritate. 77 Dissertatio II in qua probatur Pontificem aut Ecclesiam nullam habere in Reges eorumque bona autoritatem directam vel indirectam , nec posse Reges ab ipsis ullatenus deponi , aut eorum subditos a nde, obedientia

eximi. MONITUM

12쪽

AD LECTOREM

UANQUAE M sequentes Dissertationes non

eo consilio fuerint compositae ut in unum volumen coirent, nec necessario videantur inter se connexae , nihilominus tamen omnes tan tam stibi mutuo lucem asserunt, ut conveniens

visum fuerit eas simul in lucem emitti Dicturis quippe de Ecclesiallica πιλωία, primum fuit inquirendum quaenana olim foret Ecclesiarum forma, a quibus inuomodo regerentur, quod prima Dissertatione praestitum est. Quoniam vero administratio alicujus societatis in iudiciis praecipue consistit , ideo secunda Dissertatione de forma judiciorum fuse tractamus. Hanc sequitur tertia de antiqua excommunicatione, quae poena est a Iudicibus Ecclesiasticis infligenda. His praemissis Dissertationibus, in quibus antiquae Disciplinae Ecclesiasticae fundamenta exponuntur , Pontificis Romani rimatus Dissertatione quarta stabilitur, explicatur di in sequentibus quaedam praerogativae ipsi falso tributae excutiuntur. Dissertatione quinta ejus judicium irre formabile non esse demonstratur. Sexta ipsitim Concili generalis judicio subesse ostenditur, nec posse leges a Concrufg se infringere In septima denique gravissimis argu

13쪽

inentis ostenditur, nec Romanos Pontifices, nec Ecelisam habere ullam sive directam, sive in directam in temporalia autoritatem , nec posse Reges Ecclesiastica autoritate dethio no deiici, aut illorum subditos a fides obedienti Deximi. Haec sunt generatim argumenta sequentium octo Disesertationum, in quibus praeter ea quae titulus ipse indicat, multa alia studiose pertractata reperies , quae tibi paragraphorum index exhibetat. Plura nunc in omnes Dissertatio.

ne praefari nihil opus est , cum singulis serme sint assxa praeloqui , quibus uniuscujusque Dissertationis utilitas,

propositum breviter exponuntur. Ne quis vero suspicetur me aliquo in Ecclesiam Romanam odio impulsum, Dissertationes istas in lucem emittere, consili mei ratio reddenda mihi est. Imprimis vero protestor me Sedem Apostolicam, & qui in ea ledet Innocentium XI. Pontificem venerari acclesiam Romanam ut caeterarum omnium caput, vero sincero honore prosequi ejus communionem quam studiosissime possum foverem amplecti , nec unquam me vel latum unguem a debita ipsi obedientia recessurum. Verum , tantum abest ut putem Disse stationes meas quidquam ejus autoritati ossiceres, ut econtra exist imem eas hoc praesertim tempore ad adsunge dos ei multorum animos utiles valde ac necessarias fore:

Nam quo pacto innumeri pene extorres, qui De Optimi Max irri beneficio, secundis Regis Christianissimi curis, in Gallia ad Ecclesiam accesserunt, Romani Pontificis rimatum Z autoritatem agnoscent, nisi hujus pote s as intra justos limites cohibeatur 3 quomodo ipsi debitam praestabunt obedientiam, reverentiam, si odiosa ueravi Regibus iopulis ostentetur 3 Pessime ergo illi de Sede Apostolica merentur, qui autoritatem ejus nimium extollunt, indebita Romano Pontifici ptivilegia quoquo

14쪽

undem pacto tribuere non verentur. Optime vero hi qui diVinum Romani Pontificis rimatum supremam ejus inacclesia autoritatem blidis rationibus astruentes , quae vel nullo nixa sunt fundamento, vel Eccles rum libertati,&sacrae Regum autoritati adversantur, tanquam odiosa onerosa Pontificibus rejiciunt. Hoc consilio Cleri Gallica. ni anno i 68ι congregati Patres, non tam ad libertates suas

propugnandas , quam ad vindicandam Ecclesiae Romanae dignitatem , quid cla Romani Pontificis potestate sentiendum esset solemni Decreto sanxerunt.

Qu9 cum ita sit , nemo reprehendere nos debet ob emissas hoc tempore in lucem lucubrationes, in quibus asserto Romani Pontificis rimatu .legitima ejus potestate defensa, falset adulterina quae ipsi ab aliquibus immerito tribuuntur privilegi rejiciuntur refelluntur. Cum praesertim quotidie in lucem emittantur aliorum Dissertationes, in quibus sub obtentu defendendae autori tuis Pontificiae Ecclesiarum libertates proculcantur, jura Regnorum attentantur , Conciliorum sanctiones ludibrio habentur sacra Episicoporum autoritas contemnitur, &solida λιτέλοEcclesiasticae fundamenta convelluntur . Talis est, ut de

Christiani Lupi de appellationibus opere nihil dicam, talis

est, inquam, imprimis tractatus sine istoris nomine nuper editus, qui falso titulum praesert de Libertatibus Ecclesiae Gallicanae quo quidem in opere non modo Ecclesii arum riostrarum libertates risui sannis excipiuntur . sed, Cleri Gallicani Antistibus non uno modo illuditur. Talis etiam Schelestrati Dissertatio de Concilio Constantiensi, quam seqciitur nuperrima ejusdem confirmatio. Quid ergo lice-Bit hujusmodi hominibus Romani Pontificis autoritatem

invidiosam reddere, & nobis non licebit eam ab hujusmodi MPProbrio vindicares Ex his abundes, ni fallor intestigi-

15쪽

tur quo animo Dissertationes istas in lucem emiserimus, cquanta sit earum hoc praesertim tempore utilitas. Huc accedit injuncta cunctis qui Theologorum albo accensentur, propositionum Cleri Gallicani anno 68α. congregati de fendendarum necessitas, ad quas, ut par est, tuendas, Dissertationes istas haud omnino inutiles sores, agnoscent illi qui eas attente perlegerint. Cceterum illas ego Dissertationes de Disciplina Ecclesiastica historicas transcripsi , tum ne quempiam titulus isto arroFantior ostenderet, tum etiam quia in his Historicum potius egi quam disputatorem. Haec sunt de quibus monitum te volui, Lector erudites, utque ad meas Dissertationes animo prae)udicatis opinionibus libero accedas, etiam atque etiam te rogo. Vale.

16쪽

DISSERTATIONUM,

PARAGRAPHORUM

ET CAPITUM In hoc de Antiqua Ecclesiae Disciplina opere

contentorum.

DISSERTATIO PRIMA

DE sermλω distributione Ecclesiarum quarto praesertim

Ecclesiae seculo, ubi de atriarchis in metropolitanis, Porumque jure ac praerogati is agitur pago Ῥraeloquium ibid. Paragraplaus primus , de nomine Metropoleos O Metropolitani. g. Il. De nomine Primatus. III. De nomine Archiepisivi. FF. IV De nomine Exarchi. Is . . De nomine Fatriarchae s

y. I. An Metropolitica aut Patriarchica dignitas ferit Christo me Apostoli instituta. 3 g. Vil a ando, cur c quomodo instituta fuerit Metropo

17쪽

INDEX DISSERTATIONUM, litica dignitas. PrVIII., eo inciarum Diriesion Ecclesiasti anum distribuatio ad formam politici regiminis summatim est ibitur , o

praecipuae in ea mutationes annotantur.

IX. Timisi tum Ecclesiistica, tum ci talis Africae describitur. α 3. . De Ptolinciarum Galliae distributione , praeeipuis in ea rimatibus. 27 XI De in situtione di limitibus atriarchatuum. 37s. XLI. De jure , primilegiis Metropolitanorum. 23. XIlI. De primitigiis Exarchorum si Patriarcharum. I3 ultimus. In quo concilii micani extus Canon exponitur, Provinciarum suburbicariarum limites inquiruntur. 2

De forms ludicio um Ecclesiasticorum , ubi de appellationibus adversus nuperam Christiani Lupi de illis lucubrationem.

Praeloquium.

CAPu PRIMu M. Iu quo examinatur quassi juris. I. De Canone Concili Nicaeni. 61. I. Nostra Canonis Nicaeni expositio confirmatur ex sequentibus 1nodorum Decretis.

li I. ast id a Concilio Sardicensi circa judiciorum celesiasticorum formam sit noli statutum , ubi de Canonum ejus phi si autoritate. Os IV. . aenam sciplina post Sardicensim nodum sancita fuerit iis CAP. H. In quo ex factis colligitur qua fuerit forma judiciorum Ecclesiasicorum. Arg. I. seruutur 2 examinantur judicia quae Inodum Nicae-ρam praecesserunt. ibid.

18쪽

primum exemplam , de Marcione. I 2 De causa Asianorum circa diem Tas a. i 3 De Fortunat inlicissimo. ibid T M-εiam retirensi 1 T Basilide O Martiali 1 De Diou si Alexandrino. 44 De Paulo Samosareno. 1

I Caeciliani a ues, II. In quo referuntur em examinantur cause quarto Ecclesiae seculo iιdicatae. cause Meliti rii. is cu/ιs Athanasii, arcessi, usiaths Antiochen , Pauli, Luci . , aliorum i 37 De Euphratae, Saturnini, , aliorum in Occidente depositio

ne. ει

Eu ibi Sebast ni ad Liberium confugio. 63 De Ou a Maximi, Nectaris, O Gregori P. an nis cmque de Meletiy, Paulini a Cyrilli causis ibid.

De causa Bonosi. 163 De Cau, Ioannis Chrysostomi. . 663. II. Referuntur in examinantur exempla ancntionum

qirae mulo proferuntur in judiciis quinto e sexto seculo la-

De caussi. Hij. 372 De causa piari dissensione pscoporum Africanorum cum Loqimo , Sonisaei Aestini, circa Epi oporum arpellationes ad Romanam Sedem. 73 De causi Gassicanorum Disoporum Zo mi Pontificat usique ad Leones est Hilarii relatensis contentionem. 2on De causa Celidoni edimitari Arelatensis io De nonnulta causis orici. Morae avia Sst chis ars

19쪽

INDEX DISSERTATIONUM,

we causa Flatiam iit De causa Theodoriri. 223

De Eutheri Thianensis em Helyaὸii Tarsensis Epistola ad is

tum, necnon de Euschian appetationis libelra ad Leonem, quae monumenta Lupo obctetricante prodeunt in lucem. De causPIoannu Talaiae necnon de exemplis judiciorum Ecclesia sticorum apud Graecos, usque ad aevisionem Orientalia Ecclesiae. 2293 ultimus. Nonnulla judiciorum Ecclesia ricorum in Occidente exempla cursim persTringuntur. 23FEpilogus. 238

DISSERTATIO M.

De antiquά instigendae excommunicationu ratione.

Praeloquium. CAP. I. A quibus in quomodo inferretur excommunicatio. 2 6

CAP. II. In quos e propter quid ferri posset excommunica

CAp. III. De esse libus excommunicationis. 29 E

DISSERTATIO IV.

De Triwarti Romani Pontificis.

CAP. l. De Primatu beati Petri inter Apostolos. o S. I. Vtrum. quomodo rimatus sincti etri poFit ex scrip- turti demonstrari. ibid.3 li Petri Primatus ex meterum teHimoniis asseritur. 13 36. III. Ostenditur nihil obstare Tetri Primatui, Apostolorum lueter se aequalitatem, ubi recentioris de ιtrio, aut in

20쪽

pARAGRAPHORUM ET CAPITUM.

Amiduo Primarusententia rescimur. si CAp. I. De Romanae Ecclesiae rimatu. I. Demonstratur Primatus Eccle ne Romanae supra caeteras orbis Ecclesias 3 233. I. De Primatu item ambiit Constantinopolitana Ecclesia, necnon de Graecorum recentiorum ea de re sententis. 1 li I. Sententia V vim Mirum , uiberanorum e Cui minianorum de E cclesiae Romanae rimatu refertur huic suljicitur oppostea curialium Theologorum opimos ac demum refertur ac probatur aliorum Theo garum , in praesertim Gal. lorum doctriira inter utramque media . si

mabile.

Traeloquium 339 CAP. l. In quo ostenditur Romanos Pontis ces non esse in judicando infliabiles. f. l. Tocetur id ex ripturis. 3 II. Idem probatur ex meteris Ecclesia dissiplina. 3. II l. Idem prob.itur exemplis Romanorum Pontificum qui

de ficto a meritate de Diarunt.

g. U. Ex recentiorum Pontificum pugnantibi inter se aes nitionibus ejicitur infassibilitas: g. . Ex Romanorum Pontisicum confisgone probatur eos muhabere inde cientu judici pri iugium. g. l. ejicitur V. stibilitas Pontifica ex Decretis Concilio

rum. 3, i

s Vll. Adducuntur Academiarum ac raesertim 'ari ensi; ad mersus infastibilitatem Pontificiam, Decreta. 344s ultimus. Ex Theologis idem docetur. 36 C A P. l. In quo respondetur a timentu i bus ad er

sari Romani Pori cis in selibititatem piadere orantur. 1 66