장음표시 사용
31쪽
neutri quod sui juris erat, adimerer, neutri, quod alterius erat, concesserit antiquamque Gallicanae Ecclesiae ac Faeultatis lacrae sententiam a malevolo tum calumniis, ac sciolorum ratiunculis ita liberavit, ut uni veritati aperiendae a qtie illustrandae interitus rubique personas a causa secernat. In hoc opere quaecumque tractantur, tractantur plenei dilucide, in eo exuberat nihil, ae nihil desideratur, nec quidquam est quod inoffitas pede decurrere non ossa vir Antiquitatis Ecclesiasticae studiosus. Datum Parisiis die vigesima sext Augusti anno u86. L. HI DE X, Ecclesiae SS. Innocentium Rector.
DELESCOLLE. HA, Dissertationes, quas diligenter, attent legimus. Ecclesiaei Anti
quitatis Ecclesiasticae studiosis perutiles bre judicamus, Win eis nihil invenimus a regula fidei alienum. Datum Parisiis anno a686. die vero nona a Septembris.
32쪽
Deformam distributione Ecclesiarum praesertim quarto Ecclem seculo, ubi de Patriarchis, Metropolitismque jure ac praerogativis agitur. R E L OMNI UM,
MNI hominum societas , ut sit firma, stabilis , debet aliqua regiminis forma temperari; nam si sine ullis legibus homines inter se coirent, si nulla certa ratione regerentur , si cuilibet , prout Libitum est, suis moribus vivere liceret, necesse foret societatem primum innumeris turbis bellis. que confundi , ac deinde ponitus dissolvi Cum ergo Ecclesia sit societas hominimi fidem Christi profitentium, necesse fuit aliquam Α
33쪽
DE ANTIQUA ECCLESIAE DISCIPLINA
formam rcgiminis in ca constitui , quae licet pro varia temporum ratione non parum inmutata fuerit, suas semper leges habuit, quae primum per consuetudinem nolitae , dein communi consensu receptae , ac d zmum Synodorum Decretis confirmatae sunt. Istud
porr praesertim quarto Ecclesiae saeculo factum cst. Nam Ecclosue nascentis initio , in illud tantiim incumbebant Apostoli, ut fidem Christi per totum orbem spargerent, camque docuisse , S singulis Ecclesiis Episcopos, qui cas regerent, praefecisse, contenti nondum
de exterior Ecclesiae πολιτεια, solliciti erant. At post disseminatam per totum orbem Christi fidem , de Ecclesiarum inter se invicem communione ac societates, necnon de xteriori regiminis formacopitari coeptum. Si Joannes jam senior aliquam Ecclesiarum Alia formam videtii constituisse Hujus cxemphim secuti Apostolici viri hanc partam mirum in modum exornarunt res deinde in consuetudinem abiit, quae pro lege tum cratra ac demum cum Religio Christiana sub Constantino cxternum splendorem accepit, tum veteres consuetudines Synodorum Decretis confirmatae, tum etiam nonnullae novae leges sancitae sunt. Sc iis deinceps pro varia temporum ratione adclicii , vel detrachium cst , donec longa saeculoriim ii cccssione ita immutatae sunt , ut vix agnosci queant. Verum illii procori habendum , optimam ac convenientissimam fuisse disciplinam quae quarto Ecclesiae saeculo sancitacst , ac semper Ecclasiae mentem fuisse , ut illa, quantum fieri pos
Immerit itaque nonnulli arbitrantur despere cos qui veterem istam disciplinam studiose inquirunt, quasi nihil ad nos pertineat,. qui aliis moribus vivimus namque licet antiqua illa disciplina penitus restitui non possit , conandum tamen est ad cam, quantum permittunt mores hodierni, quamproxime accederes deinde ctiamsi nullus nunc esset cjus usus, jus tamen cognitio non omnino foret. inutilis, tum quia me a perfecta veteris Historiae notitia nequit haberi tum quia nosti plurimum interest noste quam bene res. nostras olim gesserimus i tum denique quia vetus illa disciplina fundamentum cst libertatis Ecclesiarum , cum ex ea perspicere cuncti possint, quae fuerint Romani Pontificis , quae Patriarchae,
quae Metropolitani, quae Episcopi jura de Privilegia. Itaque in hac
prima Dissertatione veterem Ecclesiarum formam ac distributi nem investigamus, ut hoc veluti fundamento posito, quae deinceps de forma judiciorum de Pontificis Romani potestate dicturi
34쪽
sumus, ex ista Dissertatione lucem maximam accipiant In hac porro primum de nominibus Metropolitani , Archiepis copi , rimatis, Exarchia latriarclia: dc de varia illarum vocum
acceptione disteremus. Deinde institutione Metropolitanorum tractabimus 3 Distributionem antiquam Ecclesiarum exponemus. 4 L Patriarcharum institutionem , numerum S limites Dioeces eos illorum inquiremus. Jura Metropolitanorum S Patriarcharum se Exarchorum S Primatuum percurremus Denique sextum Ca-nonem Nicaenum cruditorum concertationibus celebrem explicabimus, ct Ecclesiarum suburbicariarum limites figemus. g. I.
De nomine Metropoleos, Metropolitani
Vocabulum hoc μετροπαλις a quibusdam derivatur ues σαλε .e, hoc est a vulva es urbe, quasi illa sit, o matrix ex qua coloniae deductae sunt atque hoc sensu usurpatur a Thucydide lib. . his Isidorus S Gratianus Metropolim dictam
cste putant a mensura , quod omni verisimilitudine caret. ceteris igitur melius, ολλι est quasi μήτην πόλις, urbs mater , prima, praecipua reliquarum vehit mater. Hoc sensu Athanasius in D. ad solit urbem Romam totius Romania , hoc est imperi mctropolim Vocat, μη οπιλι η ρώμα ρωμανiore, idest urbs prima ac praecipua totius imperii caput rata etiam Eusebius lib. . hist. cap. r. Lugdunum S Viennam urbes Galliae metropoles appellat, idest urbes, ut ipse ait , praestantes S prae caeteris insignes. Quoniain vero in unaquaque Provincia urbs cst aliqua, quae inter caeteras eminet , haec dicta st Metropolis rim uis , seu simpliciter Metropoli S. Hinc Ea Arix Iriit seu Metropolitanus proprie is cst qui με λεως civis est. Usus tamen obtinuit ut Metropolites tantum is dicatur, qui primariae urbi praeest AE idcirco totius Provinciae curam aliquam gerit Episcopus ergo Metropolitanus is dicitur , qui primae urbi alicujus Provinciae praepositus est, ac propterea quibusdam praecoz-teris S in coeteras privilegiis ac uribus fruitur. Hac voce isto sciasuus est Synodus Nicaena ean. . Post cani ucr codem sensu frequentissime occurrit, tum in Synodorum Decretis, tum in Scripto rum Ecclesiasticorum operibus Dat ante Concilium Nicaenum nul-
35쪽
DE ANTIQUA ECCLESIAE DISCIPLINA
libi, ut puto, hoc sensu reperitur. Praetcrea animadversione dignum est quasdam fuisse Metropolo nomine tantum, quae nullum jus Metropoliticum habebant, sed soliun honorem sic Niciaenus Episcopus act. 3. Conc Chalced nensiis tona. 4. Conc col. is nomen Metropolitani obtinet, praeponitur coeteris Episcopis Provinciae honore sol immodo , ita ut iubjaceat sicut coeteri Antistit Nicomediensi cita tiam Chalcedonensis, S Berytonsis Episcopi, honorem intum nomenque Metropoliticum obtinebant.
g. II. De nomine Trimatis. P Rimas is dicitur, qui primum ac praecipuum locum alicubi
obtinet , sicque cum in Republica , tum in variis hominum collegiis suere quidam olim Primates ita tiam Synodi Christianorum suos habueres G13ετωως, idest Praesidentes ac Primates , Vcrum Primates perpetui idem olim fuerunt ac Metropolitani. Sic Canon Apostolico sancitur , ut Episcopi uniuscujusque gentis agnoscant cum , qui in eis primus es, se existiment ut caput. Hunc Canonem de Metropolitanis halellexit Antiochen Sy
In Concilio Carth. Σ. Can is pia it omnibus, ut inconsultomate V.μbet Previncia tam facit nemo praesumat , licet cum multis Episcopis in quocumque loco sine ejus , ut dictam est, praeczpto Episcopum ordinare. Hic absque dubio qui Metropolitanus cst, Primas appellatur, non secus a Canon 7. Wio Concili Carthag. Eadem vox saeptiis adc significatione occurrit in Cod. Can Ecclesiae
cilio Tauruiens Canon Σ. Metropolitica dignitas Primatus appet latur. Eud deinde inter Fρ vos urbium Arctatensis es Viennensis qui de Primatus apud nos honore certabant, a senilia Duod desinitumoi, ut qui ex eis approbaverit civitatem suam eqse Metropolim, is rotius Provinciae noratum obtineat. Ita tiam S. Leo Ep. 13. quae in 'cdit Queneni cstrio non convellantur, inquit, provincialium jura primatuum , id est Metropolitanorum Statim enim subdit, nee pri vilegij autiquitus insitusis Metropolitani fraudentur nisites Haec autem profert eo quod Anatolius in locis Patriarchatui suo subdi
36쪽
tis Metropolitanos Episcopos proprio jur spoliasset. Idem Ep. 9i Theodorum reprehendit quod cum Metropolitano suo primitus de quaestione sibi proposita non contulisset, qui , inquit, in causis quae ad generatim observantiam pertinent, nihil sine rimatibus oportet inquiri. Conc Tolet anni cro tona. s. Conc col. I624. Toletanum Metropolitanum Primatem appellat. Denique Nicolausa in appendice Ep. Epist. s. t. s. Conc col. 89. Metropolitanum appellat Pri
Haec est vocis illius antiqua significatio, quae postea mutata est: saeculis namque posterioribus Primas a Metropolitano distingui coepit, huncque titulum arrogarunt sibi praecipuarum quarumdam se dium Episcopi quo sensu vox ista saepius legitur in Pseudo pistolis primorum Pontificum S in genuinis posteriorum. Atque hunc titulum habuerunt, ire in Occidente magnarum urbium Episcopi, quibus quaedam hi pra coeteras Ecclesias praerogativae sunt attributae. Sic apud nos Lugdunensis Galliae Primas dicitura hoc honore nunc fruitur.
g. III. De nomine Archiepiscopi.
Vox graeca , ci, -κια, aliquem inter Episcopos primarium sonat, quemadmodum Archidiaconus primum significat Diaconorum S Archimandrita primum Monachorum quapropter vocabulum istud olim non passim , ut nunc fieri solet, usurpabatur, sed eximiis tantum ac primis Episcopi si quidem rarissime tribuebatur. Nullibi ante quartum saeculum legitur , occurrit semel apud Athanasium catalogo quem Melctius Alexandro Episcopo dedit, in quo sic habetur Ioannes Iussus ab Imperatore, ut una esset cum A chiepscopo Grais is eum mJόπου. Deinde Epiph haeresi 68 quae est cletianorum, Archiepiscopi nomen saepius Alexandro Alexandrino tribuit. Meletius quidam, inquit in carcere detentus erat Petro A xandrino Archiepisco Io et idebatur autem se Meletiuspraeminere inter Episcopo Grypti, ut quisecundum locum habeat in Archiepiscopatu post Petrum Et
37쪽
6, DE ANTIQUA ECCLESIAE DISCIPLINA
infra, quando emm ideret Petrus Archim copus. Et post alia , poci ad Pet um di enerunt Archiepiscopum. Et naeresi 69 quotquot enim in Ecclesse Alexandrina Cathoticae Ecclesia sunt, sub uno Archiepiscopo sent. Et infra, Meletius etiam Archiep scopus ex Thebaide ratem, Archiepisopus Melctius in F Dpto, verumsubditus Alexandro. Porro licet in rebius Meliti enarrandis graviter hic aberret Epiphanius, cx iis tamen colligere est vocem Archiepiscopi hoc tempore in usu suisse, coque significari insignem quemdam inter alios Episcopum, qui ceteris quodammodo praeesset Denique eodem saeculo Marcellinus 5 Faustinus Presbyteri in bello prccum ad Imperatores,
D.imasum vocant Archiepiscopum, Eodem, inquiunt, tempore gravis admersus nos inhorruerat persecutio incitante Damas egregio Ar-ιhiopscopo. Vcrum usitatior postea fuit quinto saeculo vox ista, .paul Iatius extendi coepit, sic Act. I. Σ.- 6. Concili Ephesim non semel Archieps pus appcllatur Carnstinus Romanus Episcopus saepis- sine Cyrillus Alexandrinus, qui hunc titulum fere semper Epistolis suis praefigit. Lumdem quoque Joanni Antiocheno tribuunt Orientales in Pseud Synodo Ephesia . Et Soet lib. Σ. Cap. 7. Simeoncm Ctesiphontis, Seleuciae nobilissimarum Persidis Urbium Antistitem Archiepiscopi nomine insignit. Idem titulus Leoni saepius tribuitur in inscriptionibus Epistolarum, quae Concili Chalcedonensis actis praemittuntur Sed ibi videtur additus, cum ipse Leo nomen tantum Episcopi in postcrioribus Epistolarum inscriptionibus assumat. In Concilio Constantinopolitano adversus Eutychem saepissime Flavianus Archiepiscopus appellariir. In Chalcedonensi idem titulus tribuitur coni, Anatolio, Dioscor, Cyrillo, Maximo Antiocheno, Iuvenali Hieros. Proclo, de praeter hos Thalassio Caesareensi in Ep. Imperatoris ad Dioscor col. io tona. q. Conc Anastasi Thessalonicors Aci. Conc denique Ach. o. col. 677. Maximus Paschasinum S Lucentium Leonis legatos Archiepiscopos vocat. Sicut, inquit , visum
ia/riis impi Atihi sopis qui locum sanctis i Archiepisippi Leonis
Apud Evagriiam S in Novellis saepius Archiepiscopi nomen occurrit sed vix aliis tribuitiar quam Romano, Antiocheno Alexandrino, Constantinopolitano, atque citam interdum Hierosolymiorano, Ephesino, de Thessalom ens
38쪽
In Concilio Constantinopolitano , anni 6. non modo hoc nomine Leo Mennas insigniuntur, sed SLAct. s. Epiphanius Tyriac Isaacus Apameae , codem Epitheto non raro decorantur. Liberatus in Breviario Cap. s. Capreolum Carthaginensem Ioannem Antiochenum , Rufum Thessalonicensem , Juvcnalem Hic- rosolymorum, S Flavianum Philippi Archiepiscopos appellat quinctiam Cap. 7. generatim ait Petrum Moggum c conditione in sede permansisse , ut Neret enoticon prancipii, litteras mitteret Aeacio O Simplicio Romano es caeteris Arrhiepiscopis. Item in Conc. s. oecum Archiepiscopi nomen Episcopis Romano , Constantinopolitano , Antiocheno , Hierosolymitano, collat. 2. Om S. Conc col. 43I sequentibus, Benenato Iustinianeae Episcopo tribuituro Gregorius Magnus Archiepiscopi titulo insignit Anastasium C rinthi lib. i. Ep. 16. Januarium Calaritanum lib. i. Ep. 62 S II S lib. Ep. q. Marimanum Ravennensem lib. . initio S Ep. so Indict. 1. Eusebium Thessalon lib. i. Indict. Σ. p. 6. In sequentibus Concili)s usque ad saeculiim octavum iisdem, alijs tantum insignibus Metropolitis tribuitur , ut Tyrio Nicopolitano , Corinthio, Ravennensi Salonitano , Aquileiensi, Carthaginensi S c.
At post haec tempora promiscue usurpari coepit de omnibus Metropoliti , atque etiam aliquando datus est nonnullis Episcopis qui Metropolitico jure minime fruebantur. Unde factum est, ut apud Graecos recentiores longe plii res cssent Archiepiscopi quam Metropolitanici quia scilicet simplicibus Episcopis speciosum Archiepiscopi nomen ibi vindicare haud dissicile fuit Dat sublectas aliis Ecclesias ibi subdere non ita facile. Hac de causa occurrunt etiam in Itali nonnulli Archiepiscopi , ut in tractu Neapolitano, Rossa-nensiis, Lancianentis, S Nazarenus, itemque in Sardinia Arborensis,mibus nulli subsunt Episcopi .. g. IV
De nomine Exarchi. E ξGγοι a Graecis dicitur Inceptor, Dux Princeps alicultavrei, hinc apud Homerum, alios prophanos Praecentor dica-ἷur ιξα χοα, α Philo cum qui inter Therapcutas praecinc bae
39쪽
t. DE ANTIQUA ECCLESIAE DISCIPLINA
;: ιιονα , ξ G,χον vocat circa finem lib. de vita contemplativa pag. so1 sic Exoclicis. q. Σ. ubi habetur in vulgata praecinebat autem Maria To habent εξῆ t,etia meiα, quae propterea dicitur a Philonem vita Mosis mulierum εξα, e in cumdem sensum rccidit quod is, qui chorum ducit, dicitur εξας es, verum haec acceptio omnino aliena st a proposito. Propius ad illud acccdit quod plutarchus in Numa summum Pontificem ' χν ἰερέων appellat. Ab hoc sensu non mitatum, abludit vulgata vocis hujus acceptio, secundum quam Exarchus dicitur is qui
Dioecosi, hocist pluribus Provinci j praeest. Hoc sensu bas Edesscnus
in Concilio Borytensi, cujus acta referuntur ach. o. Conc Chalcedonensis, ait secum Cyrillum anathematizavit secutum cst Exarchium suum Ioannem Antiochenum εξάρχιν ιις ε ξ. ώλου reti epos eia, ego cum meo Exarcho. orientali Concili abnegabam. Item in Concilio Antiochono cujus acta referiuatur ibidem act. 4 col. 7 s.
dicit Stephanus Epiphaniae Athanasium Episcopum Perrhae voca-uam ab εξα χω orientalis Dioecesis non venisse.
In Canonibus Concili Chalcedonensis aperte εξ distinguitura Metropolitano, S ille praeesse dicitur Dioecesi Can. 9. Si quis Episcopus vel Clericus contraversam habeat Diaeresis Exarchum adeat de Can. 7. Si quis injuria a siciatur a proprio Metropolitano, apud Exarchum Diaeces , vel Constantinopolitanam sedem litiget.
Posthac codem plane sensu occurrit in Concilio . oecum tom. 6. Conc col. 1o29 ubi Philallethes Caesareae, Theodoriis Ephesi Exarchi nomen assumunt, hic Asianae, ille Ponticae Dioeccscos.
Ita e εξα p o proprie is est, qui Dioecesi, hoc cst pluribus provinci j praeest. Aliquando tamen nomen istud sumplicibus Metropolitanis tributum lcgitur, sic pro Metropolitano umitur in Graeco Canone 6. Conc Sardicens , SI Evagrius lib. . c. I. εξαρχους vocat Metropolitanos, quos a Patriarchis Dicecos eos, hoc cst veri
nominis Exarchis distinguit, uniulum ut ue , inquit , Dioecesios Patriar a inter se Nenserunt, Angularum urbium Episcopi Exarchuseos ecuti sunt. At apud Graecos recentiores titulus Exarchi pluribus Metropolitanis tribuitur, ut Ancyrano,Ciziceno, Sardensi, Nicomedicimi, Nicaeno, Chalcedonens, Larisseno S similibus, ut videre est in notitia Andronici inuinetiam in Concilio Constantinopolitano sub Menna, Dalmatius Abbatum Primicerius Exarchus dicitur Monachorum urbis regiae , quem titulum adhuc retinet is, cui cura Monachorum est conuuina a Patriaresia Constantiliopoli
40쪽
tano demandatur. ELinadem titulum sibi vindicavit Thomas Episcopus in Conc Const. adversus Photium anno 869. Mitto quod Conciliorum Praesidet εξθ,γι dicebantur , ut videre est in Conc. Eph sino act. . relat ad Imperatorem tom. 3. Conc col. 66. Theodorit. lib. 2. cap. Evagr. lib. I. cap. IO.
De nomine Patriarchae. P Atriarcha vox quoque Graeca est, quae primum Patrum deii tat, seu aliquem inter Patres insignem reperitur apud Tobiam
c. 6. v. 2o S ccu. da nocteri copulatio e nctori, Patriarcharum admittera, nihil tamen simile legitur in Graeco. Extat eadem vox Paralip. 8. v. 28.4 Patriarcha se Martionum principes, apud Septuaginta rei που i ta . τε id it primsacpωcipua familiarum capita. Eodem sensu reperitur apud To. Numer cap. 8. . . cap. I. V. 26. C cap. 32. V. 28 n cnon 36. V. I. I. Paralip. c. 7. . o. icc. . . . Esdrae; v. 1. ibi sic describunetur ri ' in τ' οἱ tar εσου τεροι ἱ
voce Iudaeorum primores denotantur. Sic Act. a. v. 19. David Patriarcha dicitur, S cap. 7. v. io de filiis acob idem dicitur Heb. 7. v. q. de Abralaam. Eodem denique anta vox ista saepissime apud sanctos Patre S Ecclesiasticos Scriptores occurrit. At Patriarchae nomen prout dignatatem aliquam significat, primum in usu fuit apud uaaeos,qui post eversam Hierosolymam alia quos habu cre Principets, quos Patriarchas appellare sol bant. Nominat iu 'indam citis modi Patriarcham H Dium nomin, Otig liri, telhomi r in lib. i. adversus Rustinum tona. Σ. De his sic loquitur Epiph . haeresi o sunt autem hi post L. triaraham A Uyblia peti t. i. de infra, Patria cha autem illo tempore H Pel erat. Et mox, ex gen re ve) Gamaliel erat , qui lud 'so Judaeos in Atriarcha soli In Codice Theodos lib. 16 tit. . non rar,fit mentio Patria charum illorum , qui primum inter udaeos loci in oblimi runt. Ejusmodi Patriarchas postea subsatos innuere vid tu Theodo-
ritus in Dialogo I. Iudaeorum, inquit, at rarma, qui exHOOde ati r tina de Ivantur o si quoque omnin interierunt , c, te M pus iraeteriit. A quo io sim rιncmatus in m cepit. Quanquatri hic fortasse poli
triarchas intelligit Archelaum . Philippum, Agrippam, S alio qui