Albii Tibulli Carmina quae exstant omnia ex recensione F. Wunderlichii cum notis G. Heynii. Tomus primus secundus

2쪽

COLLECTI

SCRIPTORUM LATINORUM

CUM NOTIS.

4쪽

TIBULLI

TORVA SECUNDUS

EX TYPIS VIDvAE POMBA ET FILIORVM

8쪽

IN LIBRUM I.

ELEG. I.

Iti toto Tibulli volumine vix unqtiam maiores dissicias aios Ohiiciuntur interpreti, quam in ipsa fronte. Iliant enim inter sono dissidetit sententiae; sunt etiam versus sensu commodo destituti. Luxatione igitur et corruptela laborare carmen litie, ut Dotintilla alia, in promptu est. Ios. Scaliger, quo orat acumino, transpositione versuum tanto malo mederi voluit. Sed ait botii

modici partes ea in re tuitus sit, qui nihil nisi idonei, docausis, re explorata, et probat,ili satis eum spe boni eventus moliatur, valdo dubitis: ita enim pro arbitrio et auctoritate magis, quam cum rati ano certa et perspecta versatus est. Sicili mus. 3 et 4 post v. 44 collocatum voluit, quod tamen Broti hu- siliq demum exseeutus est. At reliqua in ipsa Scaligerona edili ino Dovata sunt: primum v. 9, io, ante V. 7, 8, et post xs. io inserti sunt us. 29-AI, 35, 36; post v. I. autem um

paullo ante diximus, v. 3, 4, inde dis-α8, eo que excipiuntvs. .e,r-58. Tum ex nitera Elegia hue Totracti sunt us. i-78et 65 - 7 . Iam primum si quaera , cur mutationes liae notranslationes hoc nec alio modo saetae sitit, nullam aliam defensionem eae habent, quam senteni arum similitudinem ali sunm; ita lamon , ut non minus commode salisque opportune plurIliti aliis simit hiis traIectionibus uti possis: quo iure autem Sol se rona aliis rationibus praeser uda sit, dieero n ri habeas. Tum vero illud multo magis molestum est, quod ipsa illa dilaniatione eorporis nihil effectum videas; hiantes enim ac disiunctae sententiae in Scaligerano contextu titin mi isti; oecurrunt et multuo et importunae. Itaque Soaligerarin, a Ili ouklii Aio adse ta, perturba lititie eni minis liberandum esso pri lcim enm Vtilpio conqui inus. unc vero et illud adite imus. Luxata esse multa, in primis maxime

9쪽

eleolis, reete v dit Sealigeret verum idem Non vidit, nos notiliat,ere tacita nullarum elegiarum nisi particulas et excerpta e pluribus carmini hus. Isaee autem vulnera nequaquam eiusmodi sunt, ut ulla medela eritica sanari possint; verum ea indicasse satis est. Quuiti enim, quod ni ius nos stlatuere ostendimus, Tibulli unus codex servatus post longum temptis, casu ne an viri ali

cuiuq doeti sollertia, in lucem esset protractus, laeer illo et a tritus multis pagitiis , prioribus in primis . legeti iis et describentis librarii oetitos fugisses videtur. Descripta igitur sunt, relictis ceteris. ea, suae legi poterant a signa tamen . quihua intervalla inter exeerpta diversa desiguarentur, nut oppon re oblitus est librar; iis, aut tipposita ab iis, qui indo nova exemplaria pelierunt, neglecta stitit. Atque ea quidem multis in locis 1 uellis reperiri possunt. ut in ipsa tic stra recensione signa appotier non dubita, strimus; in aliis sali qu Idem prohabili iudieio sisqpi- ea Pi lieot . iii modi hiatus. Sed accessere aliae perturbationum ausae, quae iudieiu in implicant ut impediunt. Nam exstitero

primum iam superioribus saeculis. qui consulere sensui carminis . et modo eoagmentare et Teponere luxuta , modo hiatus supplere in iiiiis veri, thus male institueretit. Alii lautum loca, quae videbantur praestantiora, fortasse etiam quae castiora exseripsere; eius generis erant scaliseri excerpia, quae ait esse pervetusta. Elegias porro iii antiquior hiis libris liciti fuisse distinetas inter se. Disi sorte obscuriore signo, in aliis rubm, uulvacuo spatio relicio, satis constat. Ilas disiunxere adeo ho di-οtinxere homi nos DOD Omnino doctissimi. Nec tamen tio varo multa ne in his quidem consultum est; primum, qυia pauca luto scitis novare licet in hoc genero, tum, quia Scutigeratiaeti tilecti otios iam scitis docuere, plus incommodi et molestiae ista discrepantia Dumerorum in editiones auctorum inferri. Relinquere igitur satius est in primis ra . quorum correctio satis ex plorata non est, et de iis in Observationibus eriticis monere, quae uobis oliter constituenda videbuntur.

Inscriptio nos librorum libror is aut grammaticis deberi, n tum est. In libris e t sere praefixum: Albia Inhialti militi, Ilo POoliae clarissimi primus Iu r. Sic Cueis. quoque 4. In Guel sti. Auli 1 tilli pose ne tuti,fris iamiarum liber I Deipit de Amoribus Dolitio. Alii libri omni rutiro care ut. I. culti itigern miama soli. Ita in plerisque seriptis , teste BroυLb., et sie etiam in Cod. Beg. et Corvin. et ciueis. Omnibus, vulgatum, idem in omuihus, quas novi, edd. etiam volt.

10쪽

nti Iusque speine. Add. ZMic. I, I. Cotti . , ex quo Vossius mutia offert. m. Probant Goesius a Broukliusio laudatus et Vulpius, et nuper ueniey. D bes itaque iugera accipere simpliciter riara, a via; aut eum Vulpio dices, esse illud perpetuum iugeri opitheton. Quidam tamen Codd. Add. Voss. I. WvND.) itigera multa praeserunt; quod secuti sunt Statius, Maliger et thou kli., quia iugeri certa magnitudo, neque aliud parvum est, aliud magnum. Et verum est dixisso meteis sere Agora multa, vel

Burmati . See. Arithoi. Lat. Totii. I, p. disio. Et sic ipse No

ster in s. Ill 3, 5; 1I, 3, 4 di, unde tamen potest videri mutiri

in hunc locum uenisse. Nune iuges, a mtillia retraxi, quia libro . rum auctoritate nihil hic expediri potest; ad sensum autem mialta praestetitat, mragna et otiosa sunt et molesta. Nam si quem po sidero audio tigros mullos, etsi poeticum non est desiderabo enim ingeria mille nut aliud quid - elogia tamen indignum nouEst, quamquam tenue vocabulum; at si quem possidere audio magna iugera , magnos agros , sentire videor aliquid incommodo

dictum , in primis pro elegia simplieitale. Η sv N. Nullo adhue

exemplo, tagora pro crvis vel agro positum esse a Latinis, eomprobatum est. Nam apud Horatium Od. III, a , ra, quem Oeum affert II. Vossius, immetalia iugora Cptarum non stin timineusa, sed, contra morem Romanorum, certis finibus non distincta, nee eertis possessoribus propria. Itaque epitheton magna, ut iugeribus inconveniens, adspernatus, multia, quod alii poetae hae in re frequentarunt - vid. Statiuin h. l. - tinui. Vossius, qui magna, ut praetieum, restituit, Deque Ilu selihil neque aliorum assensum tulit. vrin.

3. 4. Reiecit hoe distichon post vs. 44 Brouhhusius ad Scaligeri arbitriti m. Aeeedo in hoc viris d et issimis, qnod eum

tota sententia males illud eohaerere et ipse prosit r. Vt autem eo, quo inseruere loro, opportuniorem illud stationem acceperit, vereor. Ttim vero in ipsis verbis nou nulla sunt, quae totum distiehon aut suspeetum faciunt, aut certe inlcrpolatum arguunt. Sed primum videamus, quam Dialo illud locum suum tueatur. Non agi potest nisi de eo, qui in rostris versatur, lic sti ex adverso positis, ut aderi partim perpetuus metus ah adsidente hoste, ne castra adoriatur, Iegionarium agilet, partim, ubi somnus obrepseriti repente classicum auditum quietem iu-