장음표시 사용
11쪽
terpellei, quum adversus hostem vultum tuendum sit: nam sἱ quis sensus viri horum est. hic seria esse debet. Sic autem ei primum distichon parum respondeL Nam qui ad liue sub signis habetur , etsi sorte ille eongerere divistius diei possit, nondum tamen illo tener e ulti iugera soli: nut, si tenet, alienum tamen hoc nune a tota sontentia. Ali qui hono convenit hoc, quod in nota posuἱ duplex ex militia lucrum , praedae et assignatorum agrorum s. s. respiei. Cogita Iam de veteranis limitanois, in iii perii finibus odversus harbaros collocatis, qui ei tigros tenere, et simul militiae terrores ι experiri poterant. At Tibulli aetato nondum legiones in limitibus hahehantur. Ita vero versiis a seriore poeta insertos Credere Necesse est. Sunt porro tilia, qtiao in his versibus premunt. Nam vocabulum alastiliatis statim tortio hine verso redit; unde etiam notiti ulli eo devenere, ut illo versu existio igno reponerent. Sed non milius Loe nitoro loeo vitium quaeri poterat. Tum
vicino hoste recte terreri aliquis se dicat: sic Ovid. IV ex P. 9, 8a:
Et qtiam Mitatio tei rear hoste, roga.
At illud partim accurato dictum videtur, quod vicino hoste labor torrere dicitur. Quomodo hoc fieri possit, ut labor terreat Quod apud Silium legitur lib. XV, Sa, partique timores labores,
non minus in vitio cubare vidctur. itecte quidem terror et labor iunguntur, militiae comites; terr ut tamen En, quac me tuuntur, terrent mala, pericula, discrimina; labor aut citi, qui 'Po qui tolerandus est, premit, urget, exercet. Placui ne hoc sub
stituere: Quem labor assiduus Miciuo exerceat hoste ' quod clin mentem venerat Musgravio, ut nunc ex nenio didici. An labor pro periculo, tanquam labor mentis dictus ' an is mutandus in Paseor , qui frequenti lapsu librariorum cessit ulteri 'CL Murkland . Epist. crit. p. ii 3. Terrori sane nictu, P Vore, dicimur. Ovid. IV Met. 8oi : tit attonitos formidine terrerat hostes. Vix tamen in militem cadit pnoor assiduus; et si Perpetuatimpidatio in castris, quae ab hoste circumdata sunt, esse PO- Itest, et poetae Ea ipsa notione universe in re bollica utuntur: Puer - I . amque nil, diuo et trepidis agat In rebus Hor. Od. III, a, 5. Vulpius, quem unum inter interpretes hoe loquendi modo , ut labor terrore dieatur, ollandi , idi, laudabat amici coniecturam parum felicem: torrent. An olim fuit: Qtiem c&mor sublatis sicino terreat host . Ita legi posse, inquis, non dubito; sed olim ita scriptum suisse, quo pignore contendast ne
12쪽
LIB. I ELEG. IIIese: ergo relinquamus hoc, quod ad liquidum perdueἱ nequit.
Vides tillet om non minus improprio dietum e classica ptitia, quue eatii tot instari dicuntur, non pelli. POlerat lamen vitariti Oe ; ercitat pocinc ad manus classicia riatica. Aut igitur exol verniit literarum ductus in vetere charta ot male reparati sunt, aut debetur totum distichon homini docto ex seriore aevo; et classica pulsa esse poterant, quia tympanΠ putia cogitabat , quae lauiae signis militaribus edendis nil hiticiatur. Aodeli in notierit. p. 7O , tibiam piatiatam ap. Lucret. compurat. verum ibi
est tibia digi eis piatia n, IV, 587, et V , i 384. At classiciam
canitur trabia vel lituo. ΗΕYs. nexametrum vide qua equidem interpretatione iii Notis tuitus sim; tuetur Musclivius hac anti lationer labor, qui semper inflat, saepe de impro iso venit, recte diei potest temere. Idem coniecturam suam desertit mul lis exemplis loeutionum, labor terti, frangit, πανος υίci, illustrat. Petilametri sanitas doeetur explicatione IIeynii; cui assentitur Eiel stadius, notans , verba instrumentis, quae ple-etro aut digitis temperantur, propriu, transtula esse ad ea, quorum modulatio ore ae spiritu emeitur. Aristophanemque similiter
et Ilusit Lius, afferens Plutarcti. Sympos. II, quae St. 4,vol. Illi, p. 528, ed. neisli. καθ v. axe ae. e iata μαε χαμεανω.eις ω- γυιαι. et Claud. XVII , 3ia i tibia natu, Cui plectro pi tinnia Medis. Foreel liuius Eliam ρtitia pro inflata per abusionem dici statuerat. Idom classicia pro instrumentis accipit, quibus signa dantur, tubis, cornibus, lituis , s cutus Λseotitum in Divinati Veri . Cic. e. i7, qui haec notat rΘmphoniaci serui capiuntur, ut tu elasse pugnantibus elassi cum canant; unde ipsi tubae classis nomen est positum citissi eum ; et Servii notam ad Aen. Il, 637 : classiatim dicimus
et tubam ipsam et sotium. Becte, opinor, si Exempla supra posita comparas. Ceterum bene Meynius censet, ad noctur- Nos incursus haec si a esse reserenda, non, quod Vossius quoque putat, ad vigilias nocturnas. Chorus in Scipit. Aiace queritur, helli, sihi eripi eo, o utinis rao3, et Iaas /-sσυ α- ναται mentionem saeit. De scriptura uti itis codicis quoi, a Vossio reposita, vid Obss. ad I, io, 64. WvND. 5. Me mea Pntiperans osene traducat inerti. Ita vulgci logitur. ιλω - in isti Corvin. eum Queis. α et Vincetit. Bellov. Speculo morali Vl, e. ηι , ut olim eoniiciebat Frtiter. Verisitu. I, 6; purum commode, si traducere h. l. dicas esse καμαρογλαriptis.
13쪽
derἰdendum praebero aut in contemtum ex ignavia addueere et melius est, si dicas olla esse pro Per Mitam. Vt ollae Est iter, cursus; quidni et duetus per eam ' Exposui in Dolis, quantum sacere licuit, versus sententiam e vulgari lectione. Ad Milom ine
tρm eum ad cis Patisterias, h. e. ut inertem agere vitam pos ait, consequitur eo, quod paupere vita contentus est. Admodum tamen insolentem et insutivem loquendi modum hiatio essehene sentio; et pro inutili nota super alliteratione in Me mea Hallem Brotivi usius usum illum loquendi deelarasset e patiρ tris tradi it me Dicae inersi. Λt est aliud dicendi genus satis
frequentatum: traducere virum, etiam, Misam otiosam, tranqtiillam; et Pestron i ' Ipsi qui Cynica ni temPora Coena. h. e. victu tenui. ΗΕYN. Quum pavertas, in qua Tibullus do-gebat, Cons. I9, ut tum inores erant, proh herestir, testo Sallustio Catil. iti, homines cum alias divitiarum parandarum vias, tum militiam sequebantur, qua illae facile quaerebantur. Quum igItur arma deprecetur, optat, ut piaupertas se ad Oiliam inertem ducat, nec ad mili iam stimulet. Constructione traduci ollae pro ad vitam non offendor, quippo qui sciam , verba motus, Menire, redire, Pergere, intriare, succedere, competiere, iacere eum dativo poetice construi. Et Iluschhius scripturam Tibulli veram habet. Coerenetius vero , statuens, pirutam Non Cupere, ut ad vitam inertem perveniat, sed ut in ea permaneat. praesert ulla, per vitam; quod nollem factum. Nam nec causa allata vera , et usus loquendi comprobandus erat. Scripturam et interpralationem Fruterii, qui et inertis Disae suspicatur, opi- Dionemque suam versit,us 57, 58 defendit, amplexus est Cro- novitis Elench. Antidiatri p. a 9 - aii ed. Lips.: propter pati portatem lieet infametit me homines, et per ora traducar tanquam piger, iners, nihil euro, dum assiduo igne foetis mihi iuceat. Sed ut de sensu taceam, ubi exempla constructionis tralaticere viliquem viliqtia reῖ Hatidius ibi p. a ii, inertem ottam interpretatur non speciosavi, ignobilem; Crucatus in Mugeario p. 3αέ, ita: Tra cal, proprie, id est avoeet mentem meam ab aliis studiis, quae secum volutat, ad poeticum. Hic enim duae sum nitiesque bonus, ait mox Tibullus. Quam explanationem nemo probabit. v ND. s. assi D - igne. Ita vulgo editum usquo ad scaligerum, etiam in velt. edd. utriusque sectae. Sic seriptorum quoque pars,
et Cod. Reg. eum Corvin. Alii scripti, eum Vincent. l. laud., Cueis a pro var. leci. exiguo , quod, quum Maliger reposuisset,
14쪽
a Brou kh. reiectum est. Placere potest utraque lectio. Codi eum auctoritas sere par, si omnino in Tibullo ex ithrorum auctoritate quidquam constitui potest; nam numero sere libronum Iis transigi solet; quandoquidem Metustatis vel diligentiae et doctrinae auctoritas vix de uno et altero codice predita est ab iis, qui eos versaverunt. - ex uo igne se commeudat, ne his occurrat intra paucos versus vox assiduus. Reprehendunt quidem eam, quod exiguus et Parcus ignis in soco vix esse potest in Iaude. Enimvero extenuare solemus ea, quibus nos content esse signiscamus. Contra verum poetae votum declarat alterum assi o, quod hactenus maiorem veritatis speciem praeseserti
Ita ex hoe ipso versu dixisse ereditur Martialis X, 47 έ:focum Perennem, et e quo stabilit leetionem Iortia Tracis T. ll, p. 448. Theocritus Idyll. XI, 5ι--μ i sed haec tantum illustrant lectionem . non stabiliunt. Nec ἀκῆαατον est quod assiduus, sed est perpetvum ignis epitheton ex natura eius p titum, quod maleria suppetente non extinguitur. Addit ili ou kh. et Loe, lueere non uisi de magnis ignibus a poetis dici et quod tamen et ipsum leve est. Respexit hunc locum Statius I. Silv. a, a SS: diseesque foeo lueente Tibullus. Verum ad leetionem dubiam nullum praesidium inde nanciscimur. Omnibus expensis pronior sum in alteram lectionem exi-g-. ΗΕΥN. Eamque recepi. Magis placet declaratio animi coit tinentissimi: dummodo pauca mihi sint ad vitam sustentandam, quam sententia , epitheto assidura significata: modo De umqua inopia vel iame premar. Mecum faciunt Elchstadius et Vossius, cui assiduus ignis vitam luxuriosi notare videtur; assiduo tamen praesert Gruterus, eumque secutus G novius Diali ib.
Stat. lib. IV, e. 43, p. 43έ , denique Iluscuhius, huiae sensum
inesse statuens: ut Perennis sit domestica felicitas, optat Tibullus et lectionemque illam et propter auctoritatem veterum Grammaticorum et Propter repetitionem vocis retineudom esse. Suaviter enim socum Tibulli assiduo igne lucentein opponi asaia militis labori; similem oppositionem, aequabilis nimirum tranquillitatis et laboris non interrupti, Henleν sibi finxerat . Haec interpretatio viri latine doctissimi inihi non magis probatur, quam quae adiecit: exiguum ignem hominem designare in magna inopia viventem; idque a Tibulli conditione alienum csse. erhis enim ignis exutius pro diversa Seutetitiarum iuueturudiversa luesse potest significatio. V .
15쪽
. 8. Distichon hoc pro fragmento a ceteris diverso haho
dum Esse videtur. ΠΕYN. Cohaerentiam sententiarum in Dotia demonstravi, nuncque Musch, tum m eum sentire video. Idem
loculi Dein spes destitissit absolute poni ex Livio I, Si doeuit. Coere artus, qui me supplendum esse putat coli. I, 5, 4o et u .
6, i 3, G, eorrectione neu pro nec nexum restitutum censet. - Goth. Io in pro el: v. ai stirpes. U. II. stipes - desertus. Qu. Palat. deseritis, male. Salmas.
de C est p. 5 i. malebat de vi, ut in s. I, 3. O, sitis in
agris tuis. Burmann. ad Vita Aen. II. 7i4 desertum sim lem aecipiebat, ut des fana Cererem illo in loco, h. e. vetustate relicitum Et parum frequentatum signum dei. Nec vidit vir doetus, obstare larea serta, quae si habet,at, non erat pro sus desertus deus. Deserere pro des gere aeeipiendum, ut inmota monitum. sic destituere quoque. Apud Varron. R. n. I , Io, a. sircae destitiae, tibi v. Iutpp. CL Burmania. Seo. Anthol Lat. lib. III, i 4 vhi est desistere. itfvn. Broti,husii sentetitia
displieeti diam grammatica obstat, ne deseritis B sero, Ultim, derivetur, neve n aero, sertum, sensus. Neque hilum prohatit
compositiones deriere, defodere - . Desertus est solus, solitarius, in loco in equenti positus. Foreellinius notavit, a exones, quas Ovidius solas Ileroid. XV IlI, 8i vocasset, apud Properitum I, 47, a, desertas diei. Laeli mannias mecum eommunicavit Properi. I , IO, 26 desertae arbores, quod convenitrum et oi, tu Moschi III, ar, quem loeum Iluschkio debeo. Apud Virgilium Aen. XI 843 Nee tibi desertae in dumis --ἐtiisse Dianam Prostiti, Camilla dieitur desertia, h. e. solitaria. Vindob. agros, in marg. agris. Bem illustrare Nodell. Not. Crit. p. 7 a notat Revntvs. m. ia. forea serta. Nos festo, dieἱmus. Alii libri , etiam B sing et Corvin. Add. Zwic. t . di et Coth. habent: fori serta, quod ubique in edd. visitur; sed reete illud quod est in Ash. ) praetulit Brotih. quem vide. Eadem varietas El. I. I . ΗΕYN. Vide Burm. quoque ad Anthol. L. tom. I, p. 658 de voeahulis flarens et fori itis. m. i 4. Lisium agricolast ponitur ante deo. Ila Muretus eor- rex; t. Plures libri, etiam negius, et veti. edd. eum Ald. pr. I aliunt destim ; Nempe mutui iam propter particulam ante, quismi Oii meminerant Tibullo absolute poni: vid. Il, i . I.: 5, 66; Ill i , to : hoc loco, antequam ipse ponin gustem. Alii adeo
agricolam reposuere, scilicet ut uecusati O deum conveniset.
16쪽
Ald. sec. unus Gebli. et pro vari Ieci. Guels. 3, deos ἰ quod et Barthio placuit, ut legeretur agricolas deos. HEYN. Mureti co rectionem firmant cod L Ask. et Vindob. - Cetera spo . cum Z ic i a dant deum; marg. Vindob. agricolam , Goth. liba tur. Iu verbis 'Onitur ante nihil supplendum esse mihi videtur. Ponere ante eo sensu dictum, quo Plautus Men II, a, a, Bonum animoniam Prandium pransoribus, verbum compositum ant*υnere usurpaviti Confirmat sententiam lacus Horatii Sat. I,
Aut rositum ante mea quia pullum in Parte cathni Sustulit esuriens.
Adde inis. II, 5, 98, coronaιus stabit et ante calix similem usum verborum stare ante; et agere anfe Virg. G. III, 55a, Pallida Tisiphone Morbos agit ante metumque, eum quo es. Tibuli.
I, a, 69, ibique Santen ivtu Bibl. Criti l Il, p. 68. Similiter eodem si guificata usurpatur praei et i prae Ter. Eun. V, a, 69, et abi prae Ad. 1l, i , ab γ, nisi quod hoe poetarum est - Deae utentia ad particulam ante supplenda vid. Obm. ad II, i, aέ. - Locus II, 5 , 66 Don convenit. - Λd rem illustrandam sa-cit Censorinus de diu Νat. c. i, de maioIibus reserens: cum Per Ceyerant fruges, antequam Mescerentur, dia libare instituerunt, ubi vid. Liuilenbr. p. 5. U. 15. tibi siliu Reg. sit deest ; pro rure vitiose thure. Iunonnullis interpolatum sit. Sed est dedicantis sit, ut iam Broukli. monuit. Hasea uutem Ceres est pulchra, quis dubitet Mulo ad
I 7. Ponatur. Maluere viri docti apud BeoAh. donatur, qui defendit alterum: esse verbum proprium, ut notet sedemeertam ac stabilem etc. Hoc est argutari. Poni proprium est de statuis et signis, quae collocantur. Rihil amplius. IIEYN. Pro yonatur Zwic. I Potiatur, sed a correctore mutatum iuponatur. Tria apogr. Colli. Ortis. V. I 8. Terreat ei. Corvin. sicque unus Statii eum Guel L 3. Nec displicet ; cu va falco unus uroukli. sc a duo, ex mor. Iibrariorum; unus ac as; et quartus Palat. scaeseas, quo alii aD Iudebant , unde ver.un lectionem esse putabat Gebliardus scae-
Mus a M. Brou kli ius miratur , eum Dori vidisse, scae, as ad auguria et auspicia spectare. Possunt lainen Scaeoae a m Esse
sinistrae, odiosae. molestuo, inpriinis in poeta. H. Monac. terreat et, atque ubi pro tibi v. 18. - Ash. et Coth. V. V.
17쪽
OBSERVAT. IN TIBULLIIaevas, Voss. t se a. Saecis milii videtur falx vineatica eodem signifieatu dici, quo dura illa audit l, 7 , 3. ; utpote inutili hias arboris vel vitis abscindendis platandisque non parcens, ab hominibus Licem tractantibus translato epitheto. Qui usus loquendi in instrumentis caedis et necis tritissimus; neque insubris serrariis aut arte eorum insolitus. Vid. Tibull. I, 3, 48:
nec ensem. Immiti inestus duxerat arte Iaberi
Positura verborum mira ob vocem Privus ita in penta metrum rei tam egregie illustratur loco simillimo Val. I laee. I, 468:
in et Ceerviae proles vocat ori Ariae. Te eret ut tremulos Zetes thalerque eertielicta. IV.
i 9 felicis quondam nunc mu ris agri Custodes. Cod. Reg. felices, ut etiam alii ap. Mou klh. et Guarnerianus, minus bene; sic enim oppositionis perit gratia. Quatuor apogr. Goth. felices . Porro pro agri Vulpiana utraque habet horti, operarum, puto , vitio; nam in nulla Edit. neque Cod. reperitur, pra terquam in Exe. Lips. Nisi hoc forte viro docto ex Lusibus iuanimo sedebat; nam Carm. at c Virg. Ecl. VII, 3 .
et 86, quod est Catulli ao, . :
tierique villulam hortuliamque rveris.
Io. Custodes. Vnus BrouLb. Cultores male. - oestra. Ed. Lips. eum ceteris edd. vetti Gucis. 3 eum ultero in marg. no stra, et v. 23 nobis. ΗΕY v. ZWic. i et Voss. 3 nostra. oestra sunt vobis debita. Pro quondam mira scriptura in Corv. condam. .a . Tunc..Vossio in itim de coniectura mutanti accedere non possum. Is poetas huic regulae se adstrinxisse assirmat, ut aute consonantem vel plures tum, tunc tantum cum vi posuerint; cs. Georg. Virg. I, 136- 145; loca, quae illi adversarentur, corrigenda esse censens. Sed ut particulis itim et tunc eadem significatio est, tua usum earum diversum esse, negari nequit. Particula enim tunc, non tum, tempus aliquod practeritum, Praesenti oppositum, notat, ita ut serme ei nunc respondeat. Cie. Philipp. MI, 5: Sed erat tunc excusatio OPPres,is - nuuc mula ost. CL Tibull. I, 6, io ii. An tithesi autem notatiouilemporis conciliatur vis aliqua, quae vel absque illa huic vocabulo inest. Iuven. II, 3o do Domitiano moecho: qm tunc leges
18쪽
rmo lat Amaras - Quum tot abortiris fecundiam nlia in Mam Solueret. Add. Tibull. I, 9, 79; io, as ubi nulla varietas. Aeti. I, 4o8: Quis tibi tunc, Dido, cernenti talia, senstis p quod Mediceus quoque liabet. CL Tibull. I, , 53. In talibus locis
tantum abest, ut tunc de coniectura tollendum, ut eum alteraiectione tum permutandum uoci sit. Et vide, an e codicibus illud sit restituendum Aen. IV, 596: Furne te facta impia tangunt ἰ Tunc decuit, quum sceptra dabas. Etiam ubi notationi temporis nulla inest vis, codices tamen nou variant. aut minus boui tum pracbent, tunc milii retinendum esse videtur, ut apud Horatium Od. I, 13, 8: Turis nec mens mihi nec color, qui locus Vossit diligentiam esIugit. Cur enim poetas, hunc et nunc ante consonas qualescunque usurpantes, particulam tunc ibi tantopere odisse statuis, ut eam semper respuerintῖ Adde quod suum quisque in re tam Parva morem sequi, nut, ut Iluselthius observat, fieri potuit, ut pro diversitate Consonae sequentis, modo tum scriberetur, modo tunc. Ex iis autem,
quae supra posui, Virgilio Georg. I, 45έ:
Sin maeulae ineipient riatilo miseerier igni, Omnia luna pariter Mento nimbisque Midebis
tum reddes e cod. Mediceo, quem nee V sius secutus est; et Georg. I, 34i S.I. Ceterum formulae tum Mero, tum Primum magis frequentantur , quam tunc vero, tunc Primum. Tacitusuisti II, 6, tunc primum dixit. Sed ille, si codices eum fide
Comparati sunt, tum et tunc promiscue saepius posuit. - Gotia cap. V. m,trabit. Maa. hostia magna magna comparative, ratione angustorum sinium habita et tenuitatis agelli. Sic et Cod. Beg. quod recepit Scaligor, a Maieto talia in scholiis e libris propter sensus rationem praelatum alteri lectioni, quae in plerisque libris, omnibus Guelit . et edd. ant. etiam Rom. et Lips. cum Corvin. est, hostia ParιQ. Habet et haec lectio, quo se tueatur, si cogites opes poetae accisus; et vim habet ad multo magis extenuaudam fortunam. Pro suo quisque sensu de his statuet. Nam sunt innumera, inprimis in poetis, de quibus nulla nee iudicii subtilitate nec auctoritate pronuntiari potest, ita ut arrogantiae aut pertini ciue sit, alios ad assensum cogere velle. HEYN. AP Sr. Goth. et Zwic. i, a cum Cuarn. Patmia, marg. Vind. magua. V .a . clamet. Reg. elanam, ut et alii scripti et editi ap. urouLh.
19쪽
messae. - ΡrD Mobis ZWic. r. nobis Guarn. mistica pro mustica.- quam. In ZWic. 2 superscripti in al. qua . m. 25. Iam modo non Possum contretus Dioere Parvo'. Broukhusius ma opere Contendit, niteram Nogationem deesse, quum esse deberet: non Possura omere non contentus. Huius loquendi
rationis exempla collegi se ait Manutium ad Cic. ad Div. I, 9 ἔMuret uin Var. Lect X , 7. Verum illa tum locum haberent,
et cum nostro committi possent, si hic esset: non modo pos-εum - seu - ne - quidem. Ita enim comparatum est cum
omnibus exemplis, quae ab istis viris doctis, item ab Horatio Tui seli. Et aliis laudantur, ut primum non modo, nunquam modo non , sit, deinde ut vel ne - qiadem, sed riae, vel sed etiam, Merram etiam sequatur; v. c. Cic. ad Div. I, 9, non modo Praemiis - sed ne Perictilis quidem con uisus ullis. Vnum exemplum est, ab Demine tamen horum notatum, quod hue conferri possit, in Cic. ad Att. XIV , 5, eos - tantum non laudari atque amari, sed Parietibus contineri. Verum Bmulcti. udeo non Possum simpliciter pro non Possum noti poni posse Putavit: cuius rei exemplum exstare non putem. Vulpius modo non pro non modω positum accipit, quod primum nescio, auheue fieri possit; deinde sentetitia languens inde essicitur: non
modo mo iam contenIus Possum in σε - sed etiam aestum v
tam sub umbra. Scaliger Excerptorum suorum fidem sequitur, in quibus est: quime ego iam μossum. Sed hoc interpolatricem manum nimis aperte prae se fert; quae omnino in illis Excer- Ptis saepe sententiarum capita aliter constituit: nimirum ut iis sensus Constaret, seorsum lectis. Ego modo non aliter poema accipi non puto, quam pro -- t, sere, propemodum. Ita
video etiam Statium seusisse, qui laudat illa Aeneidis lx, i. i:
- renitus modo non genus on me perosos Femineum.
ut sensus sit: Iam fere pontini, iam tandem animum meum ira para i , til, deposito illo ditaria in per mili iam parantiartim εtudio, in agro meo O ium ferre possim; quod Horat. II Carin f,5 dicere voluit:
Tibur Argeo positum colono Sit meae sedes titiNam senectrae, sis modias lasso maria et Diarum
20쪽
Issa verbae eontentus pii ere parim, respoDdent istἰs; me meripaverim; ista vero: Seu Lianis ete. his: ὐirae traditeat inerti. - deditus esse υino dietum videtur, quia iter illud, animo ad diuitias comparandas intento, instituitur. Cf. v. 49. Ne quis porro ad rima praetereiantis aqtine offendat, et fortasse ripas hie quaerat, tenendum , riuum aquae etiam alios, v. c. Horat
positiones sunt crateras Olloi Εel. V, 68. - Soph. Ai. 34o5; αστιο .v aὐρ M. Electr. 19. Particula vero Sed maxime reserenda ad v. u6, quanquam sere reponendum putem et:
v. ad I, 9. 44, Ita quidem locum expediri posse, olim pulabam. Sed languet et friget vel sic senietitia, nee videtur versuq tam male Coneinnatus: Iam modo non possiam, a Tibullo proseisei potuisse. Tum sequentia quoquo luxata esse arguit hiatus inter sententias. Ad sensum saltem praeseram Itim modo, iam possum , in quod Guyetus incidit. v. γ eleguntius quam, Iam
modo nunc: quod in codd. Est Guel f. 3 et Ash. diisi forte iuncta fuit superior litis sententia : Agna cadis vobis - Si modontinc possum. Exciderat prosecto una ex particulis. eaque male suppleta est. Sed altorum Nec semper longaρ dedistis esse otiae multo magis laborat. Contorti et invenit et serii otiis est: Iongae Miae dedi iam esse. Ad literarum ductum prope quod nec rit, nihil suecurrit, eui satis sidam. Sententia sere haec esse de it: Nec semper longae inedia ferre Uiae. Comparato versu ex Copa 5 Virg. t. IV. p. no4. Qtitu itioni aestioo des stim puruere Messe, ariolari possis: Nee semper Luga fessus ribesse τM. Totum autem distichum h. l. sublatum esse velim; insertum fortasse ea de enum, quod sequens versus: Sed Gnis egitur depravate ex: Sit canis aestioos horitis Misare, b. e. COH- tingat hoe, liceat; ut in s. I s, α4: Tune mihi non octilis sierimiasse meis. Mox Canis aes isos ortus suspecios habebat Bent Ieius ad Horat. I, Sat. 6, ius; non enim tempus Cauiculae, sed aestum vitari posse sub umbra. Sed velificabatur ille eausas suae . dum ea seribebat ad Horatii lectionem antiquam revo candam. Canicula enim et ipsa et eius oritis pro aestu poni et Possunt et ubique solent. Multo minus admittemus viri summi coniecturam : Canis -- icitis. Ad sensum cs. Prop. III, 4, 6 seqq.; et Alcaei fragmentum a Mureto comparatum: