장음표시 사용
201쪽
De scriptoribus veterem Geographiam ac Chorographiam illustrantibus.
Studii antiquitatum diuisio et partes. I. Archaeographia a De. Spouis descripta, diuisaque octo capitibus. 2. Vt in Historia fle in Antiquitatum studio Geographia vetus et Chronologia neutiquam omittendae. 3. Geographiae sacrae et de terra sancta ac Hierosolyma scriptores veteres ac recentes. 4. s. Geographia Nubic sis , Muipeda, etc. 6. Antiqui Geographi Graeci. T. Latini. 8. De Tabulis Geographicis. 9. Geographia vetus ciuitis per compendium a recentioribus tradita. Io. Ead plenius et uberius exposita. II. Parallela veteris et nouae Geographiae. Ιχ. Lexica Geographica. I 3., Scriptores qui certas regiones speciatim persequuti sunt, et de Geographia medii ac sequioris aeui, quaemagnum partem adhuc uis anda desideratur. Disyculter id feri posse nisi recens Geographia plenius et accuratius trada-rur. ibid. I 4. I S. Geographiae veteris Ecclesiasticae scriptores, et μα-riae Episcopatuum. I 6.
philologia atque humanior eruditio, de qua praeclarae Io. Woweri de Polymathia, et Gerh. Io. Vossi de Philologia Commentationes exstant, praeter Grammaticam linguarum cognitionem etiam alias disciplinas humaniores, i Vt artem dicendi et Poeticen, inprimis vero Criticen siue saeuitatem judicandi de omnis generis seriptis, Veterum praecipue, genuina a supposititiis, lectu digna ab ineptis discernendi, eaque emendandi et interpretandi, ambitu suo complectitur: quae postrema vi accurate fiant, opus est rion mediocri scientia Antiquitatis, qua destitutos nihil in priscoruin scriptis videre, et e nostris moribus veteres aetates iudicando passim hallucinari certum est. Antiquitatis autem cognitionem ille demum sibi comparasse intelligitur, qui praeter Historiam veterem, tum fabularem illam tum veram huiusque partes ciuilem, ecclesiasticam, litterariam et naturalem perspectos habuerit ritus moresque Veteres, sacros, politicos, militares et priuatos siue Oeconomi- eos, quique in monumentis antiquis probe sit versatus, ac praeter libros edi- tos consutura it etiam et cum iudicio λ contulere possit Codices MSS. tractauerit 3 Petrus Aurelius responsione de Canone Arausicano ad Sirmondum T. 3- pag. 29I. Debetur Maurescriptis catenus Mes, qua lux maior et rerum gramorum explorum rationiblI
202쪽
uerit numismata antiqua et Inscriptiones, diligenterque contemplatus sit aedifieia siue rudera antiqua et instrumentum priscum omnis generis, quantum temporum hominumque iniuriae reliqui nobis secerunt, aquae ductus, amphitheatra, arcus, statuas, columnas, obeliscos, pondera ac mensuras, toreumata siue tabulas exsculptas, Opera Musiua, gemmas, lucernas, Vasa et quicquid Cipellectilis antiquae ad nos peruenit et aetatem tulit. II. Iaeobus Sponius V. C. in prae satione ad Miscellanea eruditae Antiquitatis, notitiam antiquorum quae iam dixi monumentorum appellat Artehaeographiam, eamque distinguit in octo capita, de quibus nec alienum ab hoc loco nec iniucundum aut inutile studiosis erit verba doctissimi Viri eo-gnoscere, quum in singulis praecipuos etiam Auctores laudet. Ita vero ille: ARCHAEOGRAPHIA est declaratio siue notitia Antiquorum monumentorum, quibus Veteres', sui temporis Religionem, Historiam, Politi eam, aliasque tum artes tum scientias propagare, posterisque tradere studuerunt. Pro variis ergo quibus imprimuntur subiec is in totidem scientias sub diuidenda videtur. Istas pro lubitu liceat unicuique partiri atque designare. Mihi praecipue octo statvcndae videntur, iuxta totidem subiecta, num os, lapides, aedificia, statuas, gemmas, toreumata, manuscripta, instrumenta
hihil obstat; debetur in dubiis, cum veritas aliunde nulla cernitur: ZAetur, cum eorum au. furitas num insigninii praeponderatur; debetur denique eum nihil es, qtio eorum errorem aperte coarguamus. Alioquiu, si vel dilucida ratio, vel Ianctior auctoritas, multo magis si rerum divinarum decreta, maiorumque religio reelament, nemo es quin manu seriptorum eodicum, non modo paucorum sed pluriΠm etiam, seu voces, seu clamores, seu quascunque consensones longo aspernandas respuendusque videat, et primum eorum unius, vel alterius errorem in caeteros monare potuise fateatur. Nam qui boc negare velit, in eum eruditorum omnium consensu conferentur illae voces qui o tu eos, qui aliquot tuorum manuscriptorum fidem eleuare audeant, asper i. Non enim Iisbesse manuscriptis idoneum Criticum, sed praeesse decet, moderari, iudicare, regere; nec imperitorum plurium Ieribairem veterno, eruditorum hominum iudicia, rerumque summarum amplitudinem mane are. Hoc d mum es gnauum esse Oiticum, prudentem, eruditum, elegantem. Νit Critietim esse attinet ; Impereriticum esse necesse es, qui vere Critiem esse velit, tam iudieio quam nomine, tam re quam ossicio. sui enim nu nisi Criticus si, mere Criticus, Κινοκρi,κος litrerularum et D mularum Grammaticus auceps, Decularis litteraturae quadram notitia tumidus magis quam plenus, Theologiae sisnctorumque Putrum sesentia leuiter tinctus, totuου litterae, . totus ehartae seruus; hunc Criticorum omnis natio, et inprimis Theologorum Criticorum e choro suo exiget, neque tali ἀκοιμία veneranuum Critici nomen inquinari patietur. Rerum iuxta et litterarum peritum esse oportet; qui hoc nomen quserat, et indicio praeterea summo
quodam, quae ipse Critiei notio est, praecellantem. Ouem horum quodpiam deficiat, hunc Manuscriptorum codicum eopia magis implicabit, quom iuuabite utio pauciores euoluet, hoe Mi mintas et aliis oberit: tam publicum quiescotido demerebitur, quam alii laborando.
203쪽
r. Prima est Numismalographia, sue cognitio numismatum, cuiusuis
metalli, aetatis et regionis, quam hi iee ultimis iaeculis excitarunt adornaue.
runtque Fulvius Ursinus, Augustinus, Vieus, EriZZo, Sambucus, occo, Stra- da, Goletius, St. Amant, Hemmelarius, Angeloni, Seminus, Palinus, Span- heimius, Valliant et Οyselius: quamque Variorum Principum cura ad per
a. Epi rammatographia est Inseriptionum antiquarum lapidi, marmori, aerique incitarum notitia: cui insudarunt ex priscis, Polemon, Ptolemaei Epiphanis aetate, cognominatus ο ς κοπας, eo quod columnas siue ciP-pos, quas stilas Vocabant, in singulis Graeciae urbibus magno labore trans-ῖcri psisset, Athenaeo teste. Philochorus Atheniensis qui, reserente Suida, Atticas inscriptiones collegerat: Aristodemus qui Thebanas: Neoptolemus Parianus qui Omnis generis Epitaphia. . Ex Recentioribus Apianus, Cyriaeus Anconitanus, Lipsius, Boissardus, Panu inius, Sel denus, Lucius, Capa eius, Paradinus, Gualterus, Reinesius, Guichenon, Chorerius, Vclatus, Marullus Spalatensis aeud me manuscriptus, Petrest ius ineditus, ac tandem instar omnium multi fetus Gruterus. 3. Mehitectonographia est descriptio Templorum, Theatrorum, Arcuum triumphalium, Pyramidum, Balneorum, Portuum, Aquaeductuum, milliariorum, Sepulcrorumque. Eam excoluere plurimi Graeci ac Romani veteres, labantemque restituerunt hac aetate Sertio, Martianus, . Palladius, BO-sius, Pol do, Bellorius, Bergerius, Perrotius, aliique. . q. P01 graphia statuas omnis generis, protomas, picturas, mustraque opera describit. Hanc sexcenti celebres opifices olim coluerunt. Imaginum amore, inquit Plinius, fagrasse quosdam testes sint et Atticas ille Ciceronis, edi to de his volumine, et Mareus ειν ro benignissimo inuento insertis voluminumμο-rum fecunditati, non nominibus tantum septingentorum gustrium, sed et aliquomodo imagivibys, unu passus intercia re figuras, aut vest Ustem aeui contra h9mines valere. At eam nostris saeculis renouarunt, Michael Angelus, Ursinus, variique sculptores ac caelatores Romani non ignobiles. s. Glyptographia, Versatur circa gentinas caelatas ueluti Iaspides, Sardoniches, Carneolas, Amethystos, annulis aliisque ornamentis, et Hiero
glyphicis inseruientes. Eam sub priori non comprehendimus, quod peram'pla sit, caelatorumque ars a sculptorum arte diuersa sit. Gemmas plures, ait idem Plinius, quod peregrino appellant nomine Daebliothecam, primus omnium habuit Romae priuignus Syllae Maurus. Diuqiιe nulla alia fuit, donec Pompsi ius Magnus Ovi quae Mithridatis Regis fuerat, inter dona in Capitolio dicorct,
si M. Varro ubique eiusdem aetatis auctores Oonfirmant, multum praciarum Mauri.
204쪽
Scauri. Hoc erimpla Caesar Dictator sex Daribliothecas in aede Veneris Geniatricis consecrauit. Fuit. haec scientia quasi postlinunio reuocata ab Ursino, Gallaeo, te Pnis, Pierio Valeriano, Goxlaeo, Chiffletio, Κirhero, August, no Romano, Caninio, Bagarrio, Reichellio Argentoratens, aliisque.
6. Toreumaturaphia exponit tabulas marmoreas exsculptas, quae to-teumata vocabantur, quorum auidus collector Iulius Caesar, teste Suetonio. Primus Phidias artem toreulicem aperuisa atque demonstraste merito mulcatur: Pol istus consummasse. Plin. lib. 3ψ. cap. 8. Toreumata quamplurima, quae bas reli s appellamus, aeri incidit Petrus Sanctes Bariolus, ea inprimis quae in columna Traiana et Antoniana. Visuntur a I. P. Ballorio eleganter et breuiter explicata. Quae in arcu Seueri spectantur Suarelius Episcopus Vasionensis interpretatus est: aliasque ediderunt Bosius, Aringilius et Boissardus: multaque possident inediti Ligorii, Bagarrit, Equitisquo Puteo codices delineati. . Bibliographia Manuscriptis dignoscendis et perlegendis addicta est, eui tot insignes Critici operam nauarant, Scaliger, Sirmondus, Salmasius, Canubonus, l'Abbaeus, Busbel ius, et nuper Lambecius, qui bibliothecam
Caesaream descripsit,iaee non Aemilius Portus Cretensis,cuius tractatum de Manuscriptorum Graecorum abbreviationibus ipsiusmet manu exaratum possideo. 8. Angelographia instrumenta omnis generis domestica, militaria, mutuea, vasa, mensuras, Pondera scrutatur: modo sub voce angelon commodioris desectu, omne instrumenti genus comprehendere liceat. Haec pertracta.
runt Baysius, Ferrarius, Ruben ius, Scheiferus, Sinetius in suis Antiquitatibus Neomagensibus, et in editus Petreskius ὀ πανυ. Haelenus Sponitis. III. Notum est duos necessarios Historiae oculos a viris doctis haberi Geographiam et Chronologiam, quo nihil posse dici verius res ipsa confirmat, nullum enim cogitari potest magis obscurum vel consusum chaos, quam
rerum quarumcunque narratio, Vbi ratio temporum vel locorum eo nianditur aut ignoratur. Eodem plane modo res se habet in studio Antiquitatis, nam et hoc genus est quoddam Historiae, est enim morum rerumque quae apud veteres in vi u fuerunt enarratio, in qua vi recte verseris, Geographiae et Chronologiae cognitione est opus, quoniam alia alibi et alia aetate obtinuerunt, ne dicam hanc ipsam partem esse Antiquitatis haud ignobilem veterum temporum rationes, epochas, aerasque, regionum, urbiumque appellationes ac regnorum limites veteres nosse. Antequam igitur ad specialia
capita argumenti quod mihi proposui descendam, et seriptores de ritibus Ω- eris alii Uue aut de monumentis veteribus singillatim exponam, iuuat praemittere inprimis eos qui Geographiam veterem mediive aevi scriptis suis il- . lustru
205쪽
it1 CAP. V. GEOGRAPHIAE SACRAR
Iustrarunt, deinde dicere de iis, quorum in expediendis Chronologiae ratio nibus occupata fuit industria. IU. Geographiam Bibl icam e Veteribus primus attigit Eusebius libro delo eis hebraicis secundum ordinem litterarum disposito; quem ab Hieron Olatine translatum et auctum primus graece, cum Hieronymi et sua versione edidit notisque illustrauit Iacobus Bonsterius Paris I 63I et 36s9. ad calcen commentariorum suorum in Iosuam. Petrum quoque Bertium Eusebii libro lucem afferre conatum fuisse, 'testatur Io. Gerard. Vossius p. a 63. de Seripi. mathematicis; et Claudius Sarrauius p. 267. Epp. Eusebiana Bertii ex Mena. .gii dono misit ad Isaacum Vossium Gerardi Ioannis filium. Dcas praeterea Imflenitu veteris Geographiae periti sirinus, nouam Eusebii de locis ebrateis editionem pollicitus est libro de vita et scriptis Porphyrii p. 2 r. Atque optandum suisset, Vt post nouas Marcianaei ot Daunis Clerici editiones prodiisset idem Eusebii liber expolitus cura doctissimi viri Iacobi Menseres, cuius egregia in eundem specimina obieruationum leguntur in eius operibus philologicis a Dauide Millio editis p. 776-828. Ceterum Musi erit in Eu. sebium notae cum illustratima ibus Clerici additis Augustini Calmeti et Ren. Iosephi Toumeminii annotationibus insertae sunt Menochio illustrato p. is 9. seqq. et Blasii Vgolini thesauro antiqq. hebraicar. Tomo V. Pulcherrimam quo. que huie Eusebii libro lucem attulit V. C. Adrianus Relaudus in sua Palaestina, de qua insta. Exstat et Eucherii Episcopi Lugdun. siee. V. epistola de stuHierosolymae et Iudaeae ad Faustinum Presbyterum Insulanum, quam edidit Philippus Labbeus T. I. Bibliothecae nouae manuscriptotum p. 66 - 667. A Mareellino Comite quatuor libellis Constantinopolin et Hierosolymam deseriptam esse auctor est Cassiodorus in diuinis techionibus c. as'. quod Marcellini opus intercidit. Sed tulere aetatem Adamanni Seoti de situ terrae sanctae et quorundam aliorum locorum libri tres, excerpti ex ore Aren HGalbiarum Episcopi, cum venerabilis Bedae eorundem compendio editi primum a Iacobo Gretscro, i 6 19. et deinde a Ioanne Mabii uio in calce T. q. actorum sanctorum ordinis Benedicti, prologum vulgante Lalbeo Torno primo Biblio.
theeae nouae manuscriptorum pag. 667 seq. Praetereo alios recentiores ter.
rae sanctae deseriptores siue Graecos, ut Iominem Phocam, Epiphanium Hagivolitam et Perdiccam de locis Palaestinae editos a Leotis Astatio in Symmi.ctis; siue latinos, ut auctorem itinerarii a Burdegata Hierosolymam Vsque:
Marinum Ioannis noeae sacerdotis et monachi, qui A. C. II 8 s. loca sancta adiit descriptionem ex Allatii versione. cum itinerario Antonini Placentini scripto decimi vel undecinutaeculia edidit Popobroctius ante tomum secundum Actoruna Sanctorum ineIilis Maii.
206쪽
Marinum Sanutum Torsellum ad calcem librorum de seeretis fidelium erueis, editorum a Iacobo Bongarsio in Tomo secundo gestorum Dei per Francos. hoe est, seriptorum belli sacri Hierosolymitani: quo in libro quoque eom.
paret Iacobi de Vitriaco historia Hierosolymitana, cuius liber tertius narrationem de statu terrae sanctae continens cum aliis pluribus terrae sanctae de seriptionibus insertus est tomo tertio thesauri noui anecdotorum Edmundi Martenti: siue ebraeos deniquemEldad Danaerem, qui latine exstat ad calcem chronographiae Genebrardi, et Ebraice Oxoniae in Bibliotheea Bodleiana: Beniaminem Tudelensem A. C. Ir73. desunctum in itinerario, quod post Ariam Montanum latine vertit et illustrauit Coustantisins P pereur, 3 et ineditis. adhue obseruationibus Matth. 'Ider. Beckius, Theologus Augustanus, o μακαρhης et gallice Versum exstat in collectione itinerum saeculis tet. ι 3. Iq. I s. in Asiam susceptorum, a ritro Bergeronio edita, et recusa Tomo primo operum Bergeronti, Hagae Comitum IT 3 s. q. recusorum deinde accuratius in gallicum' sermonein versum notisque instructum, a praeco eis ingenii iuuene Ioanne Philippo Baraterio, prodiit Amstelod. I73q. 8. R. myen Pelachiam, cuius saeculo XII. clari itinerarium edidit cum versione sua Cl. Walensellius in exercitationibus lex varii argumenti, exercitatione quarta: ubi p. 36 I. R. alii geographici iudaeorum libri commemorantur, qui pauci admodum apud illos, et fabulis fere conspersi reperiuntur. Abrahami denique Perilsol itinera mundi, Ferrariae descripta ab auctore, An. Is 2 s.cumque versione et notis edita a Thomae Mis, Oxonii I 69r. 4. Hic Abrahamus pag. 29. sua in mappam mundi allegat, quae non vidit lueem. R. Sumuriis filii Dauidis L fel, Karaitae itinerarium ebraice et latine edidit
Gustauus Peringer, Vpsaliae, 4. atque inde Celeb. Molpus, T. III. Bibl. ebr. P. Io 8 l. seqq. V. Inter superioris Leeuli scriptores Christianos praeter Samuelem B chartum, in Geographia Sacra, incomparabili opere, et Iosephum saligerum, quem librum suum de insolubilibus S. Scripturae, et Geographiam Sacram
a se compositam paullo ante mortem flammis tradidisse testatur Patinus, T. I. Epist. pag. 6O7. 6O8. huic argumento singularem lucem attulerunt Andreas
Masius et Iacobus Bonysterius ad Iosuam, et Ioannes LightDotius in horis Ebrabess, s Plures in consantis versione errores, praecipue in nominibus propriis, notat Eus Lus Remudotus pag. II. seq. Apologiae pro historia Patriarcharum Alexandrinorum oblice editae, Parmis I7I7. I Φ Iacobi Bonsierit Onomastieon urbium et loeorum S. Scripturae recusiam est in appem diee ad Menochii commentarios totius S. Scripturae, quos accuratiores edidit Ren. IosTo neminus, Palis III 9. sol. -
207쪽
eis ad Euangelistas aliisque scriptis: Mallonus in apparatu ad Biblia Poly
glotta: Bernardus Lanim in Concordia Euangelica, paucique quidam alii. Idem conati sunt in Itinerariis Palaestinae Hem rictu Buntingius, cuius Itinerarium S. Seripturae post plures editiones recensitum et notis illustratum emendatumque et locupletatum est a Ioan Georg. Leuckseldio, Magd. I7I8. sol. Est autem Mntingius Bernardum de Mettenbach plerumque sequutus. Nee eonfundendus est Bernardus iste, cuius itinerarium prodiit Moguntiae I 486. et Spirae 3 soa. sol. cum Martino Baumgarten in Breiten bach equite Germano, cuius descriptio itineris in Aegyptum, Arabiam, Palaestinam et Syriam edita est. Norimbergae IS94. q. Christianus adrichomius, a P. Gautio reis censitus, Christoph. Hei annus, Franc. suaseremius, Ofert Daner, Ionas Xorte, aliique quamplurimi, quos enumerant Acta Eruditorum, An. I I 3. pag. 276. ubi de V. C. Guardi insis Gelographia V. et N. T. Dan. Clericus praesit. ad Sansonii Geographiam Sacram, Ephem. Paris A. I O . Octobr. pag. s8. Lieenius Bibl. Theol. T. II. pag. 39o. 82 I. sq. S. V. Bavmgare nius in praefatione T. IX. interpret. germanicae historiae uniuersalis praemisisa p. r I. ss et Dan. Harinacrius in Bibliothecario p. i68. sq. qui non modo Germanica lingua Geographiam Biblicam singulari nee adeo mugno libro complexus est, Norimb. I 689. q. sed et longe perfectius atque plenius opus
huius argumenti, consultis 2 oo amplius itinerariis multorum annorum labore collegisse se, ibidem testatur. Sed prosecto arduum est, inter tot sabulosa atque incerta, ex recentioribus istis Hodoeporicis, situm verum locorum terrae sanctae, in sacris litteris memoratorum, cognoscere. Interim licebiti Utut neutiquam immunem a naeuis consulere Geographiam sacram Nicolai
Sanfinii Abbauillaei, eum praefatione Ioannis Clerici recusam, Amst. I7o4. l. et a Blas I olim Tomo U. thes antiquitati. hebraicarum; et Fridem Spam hemii Geographiam sacram, separatim et inter opera eius editam, Hieronymi item Dicelii Germanice vulgatam, Lips l7o4. 8. et Dan. Iac. Schmidii Geois graphum Biblicum, Germanice itidem editum, Zulli chauiae 174O. 8. tum mappas Geographicas Palaestinae, a variis viris doctis adornatas, quales v. g. exstant in Waltoni apparatu, in Lighiseoti operibus, atque, ut nouissime editas commemorem, in commentario Ioannis Clerici ad Pentateuchum; in gustini Calmet, Monachi Benedictini Commentar. ad Iosuam, Paris. IIII. q. in Franci Burmoni, F filii, Harmonia Euangelistarum , Belgice edita, Amstelod. I 13. q. et in Frider. Spanhemii T. I. Opp. paullo ante mortem eius A. Iro I. Lugd. Batav. in lucem edito, in quo locupletior habetur in
3 Auctor tabulae Palaestinae, ad Harmonimn Burmannianam adiunctae, est mund lis' itineris, quod in Palaestinam suscepit, descriptione notus.
208쪽
troductio eius ad Geographiam sacram, patriarchalem, israelitieam et christianam. In primis euoluere iuvabit viri exquisitae eruditionis Adriani Re-
laicii Palaestinam ex monumentis Veteribus illustratam et tabulis accuratis instructam, quae lucem vidit, Traiecti Batauorum I 7I4. 4. et supplementis, aucta est a Damie Christoph. HareMergio, insertis Vol. IU. Miscellan. Lips nouorum P. III. pag. 46s-SII. Vol. V. P. II. Pag. 248G28. et P. III. p. 4o84s s. ae Vol. VI. P. II. P. 199-23s. P. III. p. 4O6-466. et P. IV. P. 93-6 I9. Idem vir eruditus mappam geographicam terrae sanctae delineauit ab haeredibus Homannianis A. I 744. editam, atque peculiari commentatione, relationibus cosmographicis A. I 748. p. I 84. interia, illustratam. Relando emendando ac illustrando inseruiunt quae erudite de geographia terrae sanctae di. sputat V. Cl. Dan. Georg. Taltherus in commentat. de Aulone et de πεδω με-
proprie dicto, in primisque Palaestinae; quae exstat in eius animaduersionibus historicis et criticis p. at 7. ss. Relando iungendus est Ioannes Matthias Hasus, qui Norimb. I 739. sol. edidit Regni Dauidici et Salomonaei descriptionem geographicam et historicam, sex mappis geographicis instructam. De tabula geographica R. Iacob Zadda cons. V.C. Dan. Christoph. Tobfuni Bibl. Ebraeae Vol. I. pag. 6I 2. Orbem veterem ut a Noae posteris Primum frequentatum supponit, exhibet et explicat Cayparus Da=u Alverth in Chronteo Holatiae lib. I. c. s. pag.- . Varia geographiam Biblicam, et in primis Aegypti illustrantia afferuntur a Christiano Muliero in satura obseruationum philologicar. Lugd. Bat. Ipsa. 8. Hierosolymae descriptionem praeter Lightsootum aliosque iam commemoratos fecit Dan. Baptista Villa an Ain amplis suis ad Ezechielem commentariis, Tomo tertio, Romae Iso4. ex quo excerpta dedit Waltonus in Apparatu, ut omittam quae e Uiltalpando exhibuit Ioannes Blomius ad ealcem distertationum de migratione in Ophir er purpura ac cocco. Hamb. I 66Ο. 8. Ludovici Cappelli Ichnographia Hieroso-i lymae, eius Historiae Apostolicae illustratae subiecta legitur. Exstat et chri. si uni Adrichomi Descriptio Hierosolymae, Colon. Is 88. 8. aristiani Ger arri
erausti Descriptio veteris Hierosolymae. Dauentriae III 8. q. Historiam huius urbis, quae et Iebus et Salem dicta est, eleganter exposuit Hemamus usius in Dodeeade Dissertationum, exercitationibus tribus postremis, quae' recusae sunt Tomo II. Miscellaneorum eius Sacrorum. Aeliam Capitolina quam pro Hierosolyma diruta excitatam ab Imperatore Adriano refert Dio Cassius, non in eodem loco, ubi antea Hierosolyma fuerat, exstructam fuisse probat Guillelmus Beuertisu in notis ad Synodicum magnum pag. 6 I. 62. 63.
adde Matthaei Zimmemnami Analecta p. 372. et Christiani Ermami De inguoricines et historiam Aeliae Capitolinae ex vetustis monumentis e3plicatam. Aa 2 i Lips
209쪽
18s CAP. V. GEOGRAPHIAE' NUBIENSIS.
Lips. t 44. 4. De Hierosolymae nominibus consule sis Thomam mis ad Abraami Perilsol itinera mundi P. I p. sq. . : 'VI. Geographiae quae vulgo vocatur Nubiensiis, quamque ex arabico latine versam ediderunt Maronitae, Gabriel Simila et Damies Hestonita, Pariis sis 16 I9. q. auctor. ab Abul seda Vocatur neris Elidris, siue nobilis Idritius, ut notatum Seldeno III. 26. VXOris Ebraeae. Nomen integrum Mohameubbis Mohumed neris al Edris, teste Herbeloro Bibl. Oriental. p =86. - Patria videtur fuisse Aegyptius: unde errauit Leo Africanus libro de viris apud Araiabes illustribus in Hottingeri Bibliothecario quadripartito pag. 268. Siculum Marat alensem eundem fuisse assirmans. Oblata est haec Geographia si Anno Hegirae s84. A. C. IIS 3. Rogerio primo ad explicandum globum, in quo despripta fuit terrae figura, quem sibi ex argento puro conflari curauit Rex pondere 4oo librarum seu Rotalorum ut vulgo loquuntuo graecarum, qu rum unaquaeque II 2. drachmas continet. ' Vtrum religione Christianus fuerit auctor huius compendii, Vt Viris praeclaris qui illud lati Re verterunt, et Celeb. Baumgartento Visum est, an vero Muhammedanus, ut suspicatur Isaaeus Casaubonus ad Epistolam Gregorii Nysieni pag. 66. R. non est plane exploratum, neque quod K. E. TentZelio.τα; in dialogis menstruis vernaculis Anni t 692. pag. 87s. in mentem Venis video, an conein nator Epitomes, quam solam Maronitae latine ediderunt, Christi fueris addictus fuerit, auctor autem ipse operis, Z quod longe uberius ex Syria Pocockius, et ex Aegypto Ioannes Grauius secum attulit, fuerit Multam medanus. opus ipsum, in quo nihil desiderandum esse notarunt Arabes, quam quod longitudines et latitudines locorum non sunt annotatae, multo plura autem desiderat Sam. Bochartus in epistola Tomo secundo misceli. obseruat. criticar. nouar. pag. Ios-I I 6. inserta, Arabice cum versione et noris edere voluit Georgius Hieron. Welschius, sed satis praeuentus hoc Vt multa alia egregia omisit.
Opus ab audiore inscriptum Noahali ai Moschtaak pulchritudo uniuersi , atque epitomen eius tantum ex Arabico Latine edidisse Maronitas, et sine ulla ratione Geographiam Nubiensem inscriptisse, notat etiam Bartholomaeus Hedilbelotus in Bibliotheca Orientali p. 667. 786. Arabiee Mediceis typis editam refert Vossius p. a D. de disciplinis Mathematicis, qui Scriptorem praeclare
De hae Geographia conseret meremr S. V. Mumgartenti praetatio P. III. interp. geim. histor. vniqers pIaeinissa pag. II. ct Eiusd. notitiae Bibliothecae cuiusd. Haleni. P. IV.
Vide Poeochii speeimen historiae Arabum p. IIa. 128. 373' ου Hanc sententiam tuetur Baumgartentus, auctorem operis maioris fuisse Aba Abda Iah muhamia, per aliquod temPm Calipham Africae, inimans.
210쪽
de orbis deserIptione, Asae praecipue et Africae promeritum voeat, subiungens Arabiam in primis ab eo ita describi, ut nihil usquam aeeuratius sit
reperire: ex Europaeis autem regionibus diligentissime exponi Hispaniam, quam solam lustrasse se narret P. ι48. edit. latinae. Idem Vossius pag. aso. mentionem facit Horti Geographici, ab Anonymo Arabice scripti, et a Bernardino Baldo Latine vers, sed nondum, quod sciam, editi: tum operis Geogra phiei insignis, quod A. H. 72I. A. C. I 32 I. composuit Ismaelisti'l Feda, Prin eeps Hamatensis in Syria, 28. tabulis, quibus illustratio addita est, composit ,
cuius operis trcs tantum tabulae typis sunt excusae: primam Arabiam sistentem, eum versione latina Ioannis Gracii inserendam curauit Tomo tertio geographorum minorum Dames Hudsonus; tabulam Vicesimam quintam et sextam, Chorasmiae et Mawagalnahrae descriptionem complectentem edidit Ioan nes Grauius ad .calcem epocharum celebriorum Vlugi Beighi, recusam a Dan. Hudseno volumine itidem tertio geographorum minorum. Ceterum plura
eundem Grauium in affectis habuisse, in quibus fuerit Abuliada integer, do- ent Acta Eruditor. A. I oo. p. s I 8. st. Mosis Chorenensis Epitome Geographiae, Armeniace etLatine, cum notis Guia et Georgii, Gusi Whistoni filior. prodiit, Londini i736. 4. Bene D. Abraamus Uinhelmannus ὀ μανια μης in pra sit. ad Alcoranum, k. a. suum vero ad Utramque historiam GEOGRAPHIA Ita necessaria fit, ut sine ea historicus ne intelligi quidem posset; maxima in hoc quο- eue studio adiumenta et lamen in posterum Ariasmo debebimus. Neque in ulla
parte eruditionis ex ignorantia vocum et Ucrum υrientalium foedius precatum
quam fuit, quam in hac. Hic montem Gobel, desertim Barha, et his similia
avdias, quum voces ipsae arabicae montem et desertum exprimant. His δε- ma eum imis confusa et transposita animadvertas, quum ad vera climata et gradus omnia reuocauerint a Pes. Nemini ego Iidem extorquere annitor et id cem
te noui, adiam esse Asiae et Africae saciem, quam in omnibus adhuc chartis Gemsaphicis nobis depingitur. possideo Institutiones Astronomicas Abu Issiali Ihraim Ibn Iahia, quibus in fine Riectae sunt Tabulae longitudinis et latitudinis
Loeorum nobilium orientis, ex quibus errores quam plurimos detegere, cuiuis desideranti fine negotio postum. Atque utinam integrum illud Principis Hamae Abul Feda opiιs Gographicum aliquando cum Europa communicaretur, cuius praeter pauca. a Schichardo et aliis citata, ut et partem exigvam a Grauio ediatam, nihil adhuc vidimus. Forte nihil praeterea desideraremus. Interim monere pos possunt Geographia Nubiensis, et quae ad Alserganum Golius amotauit, quantum adhuc emendatam nobis restet. suid est autem tantas orbis partes
ignorare quam in communi parria tanquam in V tablua viseror Euid est h. manius, quam si rorum offe nobilissimas regiones peragrari δ