장음표시 사용
471쪽
Romanos constat per serias a famulis operibus cessasse. Cons. Ciceronem lib.2. eap I 2. de legibus pag. 98 er III edit. Adriani Turnebi, in Georgie. lih. I. V. 268. Macrobium Saturnal. lib. I. cap. 16. Tibullum lib. a. eleg. I. et quae obseruat Hevr. Ernestius, libro de studiis sestis diebus non competentibus pag. 74 sq. Thaleliis durantibus nec pignus, nec quicquam quod alterius e let, capere lieebat. ut notata ursus pag. 3 48. Graeciae seriatae. De sobrietate per dies sestos ab Ethnicis obseruata vide quae idem Ernstius pas. 33. Durari. tibus Olympiis per totam Graeciam a bello cessatum docet Plutarebus io Lycurgo, ad quem locum addas notas Clariss. Dacerii. Extat et Ioan. Ludovici Mellii libellus de Religis ne gcntium circa sella, editus Cellis I 663. la. De anno, mentibus et Calendario Atticorum, aliorumque Graecorum, eonserendi quos laudaui in Menologio sutedibello, iam supra memorato, decentum circirer populorum mensibus, excuso Hamburgi i7ia, 8. XIl. De sestis sive,ut lib. 22. vocatAmmianus,caerivrontosis diebus Romanorum
eonsulendus Ouidius inprimis in libris Fastorum, quorum sex postremos Vel non additos ab illo Poeta, vel intercidisse dolenduin est. Ouidium illustra. runt tum abi, tum Carolus Neapolis in anaptyxi ad fastos Ouidianos, AntwerP. I 639, sol. E recentioribus hoc argumentum illustrant, praeter Rosinum et . Dem ierum libro 6. Antiquitatum Roman Burchurdum*ae Gothely ΚΟΠιλῶ cap. 8 et s. et Θradum symagmate XUII, de Diis, Petrus Morestellus in Alypio s. libro de prisco ruin Romanorum seriis Lugd. 36ος, 4. Sibrandus Tela dus Siccama in praecidaneis ad Fastos Calendares Romanorum, Campis IS99 4 ο. ambo recussi in Tomo 8. thesauri Graeuiani, ubi et alia huc facientia re periuntur. Adde uolphum Hosipimauum de sestis Iudaeorum et Ethnicorum: cuius libri editio tertia excusa est Geneuae 367ς, solio. Et Ioan. Baptistae Cou- rarii dissertationem de sellis Romanorum, quae legitur in memoriis Academiae Inscription. Papi sensis Tom i, p. 6sqq. Passarii Methonensis Sophisiae liber πεs των παρα 'Ρωμία- ἔορτῶν, Suidae memoratus intercidit. De Brumalibus confer Stu. um antiquitat conuiuat. lib. I. cap. 34. De Floralibus eorumque ludis vide Ouidium Faltorum lib. s. v. 18 3 sqq. Lactantium lib. r. c. IO. 36 et 7, et Auctorem des R. sexions Ihr les deux plus ancienues me fallies a or Romahies, in Ephemeridibus eruditis clournal des Savans Anni i ai pag. 64sqq De Lupercalibui XU. Cal. Martii celebratis iesue suidium Fastor. lib. 2. V. 267 sqq Alexandi. ab Alexandro dier. geniat. lib. 4 e. ia. et Michaelis Ro- falli dissertationem, Gron ingue i i 2, 4. De Matronalibus Calendis Marrii celebratis lege Otiiritim Fastorum lib. g. v. 290 sqq et Pitiscum ad Suetonii ,espasianum, c. is. De Saturnalibus medio Deeembri peractis legantur Ezechiel βρομὴ in P. 3aa sq. ei pag. 3α8. Dio Casius pag. 9o7. Dan. Franc. Simon m. - Historia
472쪽
CALENDARIA ROMANORUM ET CHRISTIANOR. 4st
Historia Aeademiae inscription. Parisiensis, Tom. 2. pag. 78 sqq. et Georgu
Gottileb Boerneri dissertatio de Saturnalibus, Lips i 7s i. De riualibus et Vindemialibus confer Venutum, Mus Cortonens pag. I 4 sqq. et Ioan. Christi. I ieri, Dan. Cast. Iioieri et Christi. Nilh. SAMideri orationes tres de antiquitatibus
sacris atque seriis vindemialibus. Ienae ι7 7, 4. XIII. De Anno et Calendariis veterum Romanorum quemadmodum Christianorum quoque scriptores complures laudiui in eodem Menologio meo et in Bibliotheca latina IU, 6. Prae caeteris commendandus Franci us Blandel-
Ius in Historia Calendarii Romani, Gallice scripta, editaque Paris l682, I a. qui Romuli Calendarium exhibet pag. 4 i. Numae Pompilii pag. 47. Cale, darium Iulianum p 6 Calendarium Ecclesiasticum vetus p. l 9. Gregorianum denique p. 239. Ex ista Blondelli historia Calendarii Romani excerpta ampla inseruit Damus masse Bibliothecae litterariae, Londini I724, 4. editae. Vulgauit etiam Henricus Leonhardus Soharoeschius librum de Anno Romanorum. Wittebergae I 7o 3, 4. in quo Her arcianum quoque Calendarium exhibet eum Petri Lambecii et Aegidii Bueherii notis. quibus suas obseruationes ad. iunxit. Haud quaquam praetereundos nobis hoc loco eos esse iudicamus, qui edendis atque illustrandis Calendariis Ecclesiasticis et medii aeui operam impenderunt. Quare digni unt, qui commemorentur Fridericus Althanus, e coismitibus Saluaroli, qui dissertationem euulgauit de Calendariis in senere, et spe. elatim de Calendaxio Ecclpsiastico: cui annexa sunt complura peruetusta Ha-giologia nunc primum edita, Venetiis IISI, 8. Alexius S machus metochius, cuius commentarius in vetus marmoreum S. Neapolitanae Ecclesiae Kalendarium prodiit Neapoli i 47. 4. IMdovicus Sabbatinus sis ora qui iratico sermone edidit notisque adiectis illustrauit Vetustum Calendarium Neapolitanum nuper repertum. Neapoli I744,4. Franciseus Pagiras, qui nouum Calendarium Eeelesiasticum Romanum subiecit Tomo tertio vitarum Pontificum, Antwerp.
I i 8, 4. Dilephus Simonius Agemanuus, Bibliothecae Vatic nae Custos, qui in edendis illustrandisque Calendariis ecclesiae uniuersae, gentiumque, quae Christo nomen dedere, Graecorum, Syrorum, Armeniorum, Aegyptiorum, Aethiopum et Latinorum cum laude versatur: cuius libri Tomus primus, Calendaria ecclesiae Blauicae, siue, Graeco- Moschae continens, evulgatus est Romae. I s O, qto irratori. Calendaria duo peruetusta, nunc primum edita ex man.
scriptis codicibus, alterum bibliothecae Ambrosianae, alterum apud Camillum
Sitonium, inseruit Muratorius T.2. P. a. Scriptorum rerum Italicarum, P. I 2I.
Volumine tertio Thesauri Antiquitatum ecclesiasticarum, cuius supra P a 94. mentionem secimus, eiusdemque sectione 4. duo quoque exhibentur Calendaria vetusta. Hiice addantur ii, qui Calendaria medii aeui ediderunt, Christi Lu a nisi
473쪽
nus Gotthb Haltaufius, euius Calendarium medii aeui, praecipue Germanicum, prodiit Lipsiae 1719, 8 et Dan. Iac. Rabo, qui Calendarium festorum dierumque mobilium atque imm0bilium perpetuum, Onoldi I 73S, 4to edidit. Quibus iungas DE REDEuvn Re nanques Iuris calcul Ecclesiasuque dra 1etes mobiles, qui est en isage depuis la Reformation ita Calenarier, in memoriis Treuultinis Ann.
XIV. Inter sesta Christianorum, hoc est, Deo dicatos dies, vide S. Boussaei noctes Theolog. diss. 7. pag. i 3 r sqq. primo loco memorari debet
qui Sabbato Iudaico luccessit, auctoritate Ap0stolica, resurrectionem Christi victoriolam Psal. CX, 4 effutionemque Spiritus S. in Apostolos singulis hebdomadis celebrante. Vide Interpretes ad Actor. XX, 7. I Corinth. XVI, a. Hebr. IV, 7. Apocal. I, Io. Cotelerium ad Epist. Barnabae Tomo t. Patrum Apostolicorum p. 47 sq. Ferain. Mendoetam ad concilium illiberitanum T. r. Labbei, p. ri 64 sq. Dionysium de Rives, Auenionensem Capucinum, in triplici tractatu, de verbo reo, de mutatione Sabbati in Dominicam, et deprimatu Petri, Lugduni i66 3, 4. Cherusinum a S Iosepho apparatus Biblici T. a. p. a a 3
sqq. p. 242 sqq B Mrthosti paganum obtrectatorem p. 3 7 sq. Missonia1n ad. legem Codi eis Theodosiani de Spectaculis p. 24sq. Valesium ad Euseb. p et 7 P.
Herm. Conringit programmata sacra pag. iI3 sq. D. Mich. Heinereii descriptionem Ecclesiae Graecae, Germanice editam, parte 3. p. I a sq. Ioam Guil. Ianum p. t 6 seq. ad Eusebii Alexandrini sermonem inlignem ae lectu dignum de die Dominico celebrando, quem primus e codice Bodlciano et Vaticano edidit et versione ac notis illustrauit Lipsiae r ac, 4. Hud eam Riuetum in appendice ad explicationem Decalogi, opp. T. I. p. 3338. Francisimn marum in inuestigatione sententiae et originis Sabbati, cap. 6. Opp. p. 273. Iosephum Biugbg-mMm originum, siue, antiquitatum ecclesiastic. XIll, 9. Vol. 9. p. I 3. Christoph. Matth. In uni de originibus iuris ecclesiastici p. 79 et 333. Ruar dum sudatam de sabbato V. T. et die dominica N. T. in Bibliothee. Brem. T. 8. p. 34 et Io. Georg. Abielitii dissertat. de sabbato Christiano ex historia N. T. Witteb. 173 i. Recte hoe ab Apostolis suetum esse et seri potuisse aduersus Iudaeo tuentur Tagensiilius in telis igneis Satanae pag. 8 sq. Io. Pearfinius ad Symbolum Apostolicum p. 469sq. editionis Latinae, Ludov. Capellus in tractatu de Sabbato p. 281 seq. operum possumorum,. quibus addes Hugonem M ardum notis ad Barnabae Epistolam p. ao a seq. S. Athanasius quidem non dubita-
Athanas: Tom. r. p. tofo. Idem tamen lioe p. Io66 cXplicat sic, ut Christum resur recta0nc ius divin Dominicum conlucraste dicat, quod ncino negauerit. Atque ita soryς
474쪽
uit assirmare Christum ipsum to eo Sabbati diem Solis sollemni eultui dedi easse.
Ide in legas in Tatalide tractatu Moda Sara cap. I. quod testimonium non contemnendum videtur D. II0ornbeckio p. 176 de obseruando praecepto decalogi de sabbato. Neutiquam tamen hoc certo probari polle existimem, et tussicit
nobis quod hoc in honorem Christi factum sir auctoribus Apostolis. Consernan. Moebit dissi a quibusnam dies dominicus consecratus sit cultui diuino, Lipsae is 88. Oectauus dies aliis dictus est, ut Ignatio Epis . ad Magnes cap. 9.Dstino Martyri p. 26o dialogi cum Tryphone, et forsin Dotare libro deperdito de Ogdoade. Aliis primus, quia reuera primus dies cst a quo Sabbatum septimus: et μὶν σαββατων pro Στράτη dici, Luc. XXIV, I. et Ioan .XX, i do itas simi interpretes annotarunt. Confer 'Isi Harmoniam Euangel. p. 339, 363. Diem Solis quoque vocant idem Infisus in Apologia I. pro Christianis p. 332 edit. Grabit. TerInlitanus cap. ιε. Apologetici, ire inque alii, quod id notius este et linteis, ad quos scribebant, ducerent: neque enina aegre ferebant Christiani hoc nomen licet ab Ethnicis ysi repetitum, qui ut Ambrosius serm. 6 i. mea die Saluator velati Sol oriens Hycissis insernorum timbrii lace resurreἱlionis emicriit. Κιροακῆν ηψραν sue dicm Dominicum pro die Paschatos accipiunt
nonnulli Apocal. l, i O. Vt Patil,s Coloniresus in obseruationibus sacris p. Ioc. certum tamen est hoc nomen pro die Solis frequentatum esse non primum a
Constantino M. sed ab antiquissimis Christianis ut Ignatio Epist. ad Magnes. cap. 9. Conser Siticemim in Κυριικκε. Resurrectionis diem pro quolibet die Domini eo dixit aemularius editus a Mabillonio Tom. 2. Anales . p. io I et 138 conser Meursii, Arceri et Gangit glossaria in Voee αγα ἰσιμος η ερα. Idem Derus T. a. p apo R. agit de more non Ebi Onaeorum modo sed et aliorum Christianoria in antiquissimorum qui Sabbatum et diem Solis pariter sertabantur. De quo conser Constitutiones Apost Ol. VII l, 33. Bug. Grotium explicatione Decalogi p. 37 sq. ad Allor. XV, 2 l. Stephan. Curcellaeum dis era. de esu
sanguinis, p. 9s 8 sq. Opp- Timanni Gascisi Hi storiam Ecclesiastic. p. 23o seq.Lor. Zacca nil pro lego mena ad monumenta Vetera p τ8 seq. et Iustim iniugi Boetineri dissi a. ad Plinii Epistolam de Christianis. Idem hodieque seruntur
etiam aecipienduρ Euselisis, a Christo translatum Sabbatum scribens in Ps. XCI. Apua
Tertullianum vero IV, I a. contra Marcionem, legas Christiuia sabbati diem benedictione Patris a primordio sanitium benefactione sua fecisse s anctiorem. si De Plane raria dierum denominatione, quam haeresibus adscribit Philassi ius haeresi CXl I. videnda lo. Moebit diu eitatio, Lips i6h7. De Sylvestio Pontifice in eius vita, et in breuiario Romano go Deccmb- leges cum Subbati et dier dummieste nomine retento, rei, quos hebdomadae dies f. 1 in1um nomine distinctos appellari voluisse. Pro Veneris diu Ignatius ed Trallianos dixit parasceven, Iustinus Martyr τὴν ποῖ τῆs Κρονικης, II euacus pridie ante Sabbatum.
475쪽
facere Aethiopes. Vide D. Pbit Nicolai Tomo et, operum pag. 2I et sibi ta-dolphi comment ad historiam Aethiopicam pag. 239. Auctor eruditus libri, Londini i639. hoc titulo editi: Dies dominicus. sive Jucciiala narratio ex S.Iorbpturarum et venerandae antiquitatis Patrum testimoniis coucinnata, et duobus libris distincta, lib. I. c. I. p. 4 et c. 3. p. 13. c. q. p. I 3. contendit, Sabbatis etiam
in faeros coetus conuenitie Christianos, uti die dominica, qua frequentiorem necationcm Deum celebrandi, et Euangelium praedicandi haberent; ceterum longe abfuisse, ut eadem sollemnitate et deuotione sabbatum, qua diem dominicam celebrauerint. Interiecto tempore variis conciliis Sabbatum eum die Dominico pari religione obire et cum Iudaeis atque gentibus sesta agere prohibitum fuit. Vide quae viri dolii ad Canonem 37.er 39 Laodicen. Belgar-nrintim lib. 3. de cultu Sanctorum cap. Io, et Philippum Iacobum Harrmannum
sue Selerandriιm in libro de gestis Christianorum lub Apostolis p. 3o 3 sq. et
quae de haeresi Sabbatianorum Corelerius ad Constitutiones Apo Hol. l. s. e. I . Christianos solitos esse , flato die ante lucem con uenire, narrat Plinius lib. Io. ep. 97. Vbi per satum diem maxima eruditorum virorum pars intelligendam diem domini eam siue diem solis esse censet. Vide I a furteis dist. de stato die vererum Christianorum. Witteb. t 727. et Frid. Andreae Halibaveri pristinam Christianae rei faciem a Plinio repraesentatam. Ienae I 38. Sed dissentit
ab hisce viris Illus IIenningius Boebmerras in dissertat. de stato die Christianorum, quae primum obtinet locum in Dissertationibus Iuris Eeplesiasti ei antiqui, in qua torus in eo est, ut ostendat, Plinium per statum diem non intellexisse diem dominitam, sed sabbatum siue septimum hebdomadis diem, quo sacris
operabantur Iudaei. Boetimeri argumenta examinauit atque refellit Ioan. La rentius a m eim in Institutionibus historiae christianae maioribus, saec 'I. pag. 379 et 38O. Vbi idem ille Uir Eruditissimus nil impedire putat, ne verba Plinii latiori sensu capiantur, ut se ilicet Plinius generatim tantum Christianos stato die conueniste tradat. De Sabbato Mariano Ecclesiae Romanae consulas Io. Henr. Hottingeri primitias Heidelbergenses p. 3so seq. et hodegum Go manice editum p. a. p. sto a sq. Ritus Christianorum veterum die solis obseruati v. g. quod conuenirent ad faciendas preces et ad conciones sine adhortationes audiendas, et ad sacram Synaxim celebrandam: quod illa die non adorarent de geniculis sexcepto festo Pentecostes, de quo Rich. Simon p. 26i ad Gabrielem Philadelphiensem) non ieiunarent, et similia, apud Brissonium libro laudato, Henricum E stium de studiis diebus sestis non competentibus, Sorae
I 6s6, 4. Miserum in vocibus Σαββατον , νητέα, γονυκι ιοι , et alios qui de moribus et ritibus primorum Christianorum scripserunt, Guil. Caueum, Claudium Seus siue Flarum et God ridum A oldum videri pollunt. De pietate diem
476쪽
domini eam celebrandi a vespera Sabbati usque ad alteram vesperam, vide Continuat ibu des Memoires de Uttcra Dre ei. a 'Hifoire T. r. pag. i sqq. De legibus quibusdam Sabbata religione hominum animos soluentibus vide Trai te de laPolice T. i. p. 3 a sq. Qui Sabbatum ludaico more celet, randum contendebant, Sullat ibi etiam appellabantur, uti Iudaei ipsi Subbatarii y7 dicuntur poetae Martiali IU, a. Petrobrusiani Vero et post eos plurimi alii ut Broisnillae recentiori aetate, praeter diem Dominicum omnia selia reiiciebant, contra quos disputanr Henricus Morus p. 4 I. Operum Theologicorum et Ricb. mn- tuentius Apparatu ad Origines Ecclesiasticas p. 376 sq. et Tomo i. originum Ecclesiasticarum p. 13 I. Loco diei Solis notum est Muham edanos, celebrare diem Vehaeris siue in memoriam Mahomedis, illo die a Mecca profugi hoc faciant, sue id acceperint ab antiquiore ritu Saracenorum, de quo Sel denus II, 4. de Diis Syris p. 289. Contiantinus M. vero diem Uuneris etiam festum haberi et negotia forensia ad ciuilia illo intermitti voluit, quod eodem passus ellet optimus Seruator. Vide Eusebium I , 1 8. de vita Constamini, Sogomen una p qi I. et e recenti Oribus Tillemontium T. 4. Historiae imperatorum, Gallice editae p. s93, 69s. Ceteremulos sue Scheremissos, vicinos Siberiae populus, diem Veneris sanctiorem habere notauit Philippus Dannes de Strabisn- Derg pag. 4 I9. Europae cr Asiae septcntrionalis. Dies Mercurii, quae seria quarta dicebatur, conuentibus quoque, stationibus et ieiuniis celebrata est.
ide Iouis. Martini Chiadenti dissertatio irem de stationibus Veterum Christianorum. Lipsae 17ψq,3 38. Ex variis relationibus ut iam constat Ethnicos qui habitant circa Ormum et Goam diem Lunae quot hebdomadis festum agere, quemadmodum dies Martis colitur circa Guincam, et dies Ditis ab iis populis. qui Magno Mogoli patent, ut adeo per totam hebdomadem nullus super ut dies praeter alem Mercurii, qui non ab aliqua gente hebdomadatim sestus haheatur, quanquam et ille quandoque celebratur a lapanensibus, quum enim hi nullum singulis hebdomadis sestum diem agant, sed singulorum mensium diem
Is et a. itum celebrent, holee mensium dies in titem Mercurii saepius ineu de re perspicuum est. Confer Amitanum Vareriιm Tomo i a. operum p. 32. edit. in i a. Incolas qui insulam Formosam habitant, neque ullum hebdomadarium neque ullii in alium sestum diem celebrare notatum Mandeis loto in ruta
tione de suo itinere et eidem Vayero pag. 36o. Sed in Georgii Psalmana raris descr iptione
7 In peruaminis itinerario mentio ludaeorum Cyprsorum, qui diein Sol Is hebdoma datini egerunt festum. onser Iae. Rhenterdum de lietis Iudaeorum linei elibus 9 33. . Conser Hottingeri primitias Heidelbergenses pag. 37i sq. Pearsioni uiri ad Symbos. Apostol. p 47 a. Thom. 9nuthum de moribus Turcarum pag. as'. et Pocockii specimen historiae Arabum p. 3
477쪽
descriptione Insulae Formosae, incertum qua side, multa de sestri Formosanorum traduntur.. Vt Ver ad Christi nos redeamus, de nominibus et ratione dominicarum dierum atque hebdomadum apud Graecos per totum annum videnda Leonis Allatii distertatio. eius libro de consensu Ecclesiae Or. et Oeebdentalis subiecta: Heineccius in descriptione Ecclesiae Graecae parte 3. p. lsa. R. Suicerus et Cangit glossarium in Κυριακέ. . Idem Latinae Ecclesiae nomina persequitur et cum Graecis consertingi Osiario latino, voce Dominica. Graeci ferias hebdomadis a subsequente Dominica, Latini a proxime praecedenre appellare consueuerunt. Confer Beueregium ad Synodicum p. 3s b. et Is 7. XU. De aliis Christianorum fellis eorumque origine ritibus etc. varia
sci ipta extant Dido bi HossinianiTiguri Anno I s 93 et nouissime Genev. I 67 fol. Matthaei Dreseri, Lipsiae is93, 8Vo. et qui Chronicon festorum scripsit Rinandi, ἔκτογραφία Georgii Hessi, Ioachimi praeterea Hildurandi enet, iridionde priscae et primitiuae ecclesiae sacris publinis, templis et diebus sellis I lelmst. 16s a, in to, tum singularis de festis liber qui non minus quam alter a nobis iam memoratus lucem iterum adspexit ibidem I or,4. Ioan. An eae Sumidii historia festorum et Dominicarum, quae prima vice prodiit, Helin stadii s 721, 8vo. deinde auctior ibid. I 26, 8. Non praetereundus etiam B. febellas Antiquitati. Ecclesiast. Saee. IV, Tom. I, p. 846 sqq. Theodori Thummii tractatus historico-theologicus iam supra laudatus de festis Iudaeorum et Christianorum: Christianus Igildiiuesius in Chronoscapi a Legali de iure festorum, Ienae I 699, . Cassar Calaoer Tomo 2. Ritualis Ecclesiastici. Mephus Brughinus lib. vic simo originum ecclesiasticarum, et Cassar Finciuus de diebus festis et seriatis, qui in ecclesiis augustanae eonsessionis celebrantur. Gisiae r6I 2, 8. Adde Dan. Frid. Miseri historiam praecipuorum N. T. festorum, Gryphis v. 17o6. Petri Eluit dissertationem de testis christianis psaliae 37o8, 8. et Godost. me eneridissertati de festis mobilibus, Regiomonte i o. Ex Pontificiis consulendi sunt Baronius ad A. C. s8. Num. 92. Franciscus Suarer in opere de Virtute et statu religionis, libro secundo, qui totus est de diebus festis, et acerbus Hospiniani ac Dresseri insectator no obtis Gersos tela ita libris a. de sestis Christi,norum, eiusque auctario de festo Corporis Christi Ingolstad. x6ia, . et lib. I. de cruce pag. s6 ' ubi festa Crucis persequitur. Andreae vero Tilchii liber desestis Christianorum, et D. Neitzii heoriologium complectitur varia veterum recentiumque Poetarum carmina praecipuorum sestorum argumentis respon dentia, notisque ab editore illustrata, quemadmodum in D Io. Conr. Dannhauerιhagiologio sestali habentur conciones a Theologo illo praestantissimo habitae in diebus sestis et nonnulla etiam cirea originem sestorum hine inde monentes. Ceterum singulari cura in hoc argumento illustrando versatus est duri
478쪽
-s Midetur qui Parisiis 23 Ian. Anno I7o6 obiit, et praeter vitas sanctorum. N. T. ι 2 Voluminibus Vitas sanctorum V. T. Vno volumine, Topograpi m-que et Chronologiam sanctorum, etiam historiam sestorum fixorum Gali olivgua edidit et duobus voluminibus historiam festorum mobilium Domi uica-. xum et seriarum est persequutus Paris l7O3, 8vo. et in fol. et ante Militium Ivid. Thomasinus presbyter oratiorii die 24 Dec. Anno i s 69s Parisiis defunctus in trastatu Gallice edito de sestis Paris. 1683, 8, Camias Guietus Iesulta Gallus in Heortologia s. libro de festis propriis locorum, Paris Ion l. ap. Cr moisium. De Festis Latinae Ecelesiae videndus etiam Isidorus Hispalensis libro sextu originum cap. ι8. Ummidus Martem in libro de antiqua ecelesiae diasset plina in diuinis celebrandis ossiciis. Lugduniua po6, 4. et Cangius glossario invocabulo FUtimi. De festis Christo et Mariae virgini sacris librum edidit ita-lieo sermo e P Uper Lambeninus, Ecclesiae Rom. tum Purpuratus, dein Pontifex, hoc indice ornatum: Annotazioni jura te Feste di nostro Signore e delis
beatisi a vergiuesctondo ι'ordine det Calendario Romano. Roueredae I AI, 4. Is liber. deinde cum altero illo de missae 1aerificio ex italico in latinum sermonem a Michaele Angelo de Giaco mellis versus, Patauitque x74s, sol. sub hoc indice evulgatus est di Prosperi Cardinat. Lambertini, postea Benedicti XIV. P.M commentarii duo, de Domini nostri Iesu Christi, matrisque eius festis, et demissae sacrificio retractati atque aucti. inter statuta Bonifacii apud Dacherium T. 9. spici legit ultimum est, ut Presbyteri diebus Dominicis populo festa celebram da annuntient, Natalis Domini, Cir ncisionis Domini, Epiphaniae, Purificationis Mariae, Pasibatis Domini, scensionis Domini, Natalis Ioannis Baptistae, Paelanis Petri et Paulli, Assumtionis S. Mariae, Natiuitatis S. Mariae ep Paesonis Ambeae. Ex quo indieulo Dacherius obseruat, quam pauca festa tunc eelebrare mos su rit Christianis. Similia vide in conciliis Anno ia87, I 332,Τ362, I 4eto et
Anno i J49 apud Lunigium in continuatione partis primae spieilegii ecclesiastici p. 7 9 sq. De Oetauis festorum singulari libello Venetiis I7 9, 8vo, evulgato agit Ioannes Baptista Pittonus. De religione veterum Christianorum in celebrandis sestis consule Ludovicum creso n Anthulog. sic. p. i47 sqq.
Festorum multitudinem atque, ut Erasmus iam conquestus est, in im- , mensum acerescet tem turbam in Ecelesia Romana tanquam scholam otii ae' turpitudinis exagitat Henr. Λ rus p. s sq. operum theologicorum, et ' therus T. I. Altenburgens. pag. 428, b. sOO, a. Conser Georg. Vicetium in via regi apud Eduardum Brotvnium Tomo a. fasciculi rerum expetendarum et fugien- .darum p. 729. et gravamen 37. in eodem opere pag. 363; Toni I: Mn. Put rem T. a. Theol. Christianae p. I 69. edit. Genev. Anno Iro8. Gisb. Uoetium
Clementem Romanum a Colomeuo uditas p. 294.
479쪽
T. 3. selectar. disputationum pag. 284 sqq. Multam edanorum Iudaeorumque in illam Festorum multitudinem inuectivas vide sis ap. Hottinge r in histo- Tia Ecclesiastica Saec. XUl, parte 2, p. x 4 sq. Duodecim δ' Festa Mariae solius eelebrat Romana ecclesia, de quibus inter Pontificios agit Io. Iacobus Κο- maree in Mariati theoretico et praetico, Itali ea lingu Romae Anno 169o 'δ. edito, sed videnda etiam quae circa illa sesta momi erunt ex protestantibus δε-dreas Rivetus in apologia pro Maria lib. 2. e. 16. I'. 3. Operum : Hoetis rus in Segmeiser Tom. a. p. t 93 sq. I M. Vir. Calixtus in hiltoria immaeulatae conceptionis Mariae pag. 26 sq. ad finem usque libri, Dan. Raino ius in colloquio eum Haroto pag. I sq. Dan. An . Schmidius Prolusionum mariana. rum octaua, quae est de Mariae festis Ecclesiae vel Graecae vel Romanae propriis; et D. Eridem mmemus in Ecloga euangeliea in sestum Visitationis Mariae, P. 2 Eclog. Euang. Mayero-Nuumeisterianarum p. 24o sqq . De ineommodis plurium festorum nonnulla suae de Sabbato exercitationi praemisit D. Sam. Sive ius Halae Saxonum I o 3, 4. Ex ipsis etiam Romanae Ecclesiae aD seelis consulere iuvabit praeter iam laudatum Wicelium, Nicolaum de Chiniam sis Reeuli XV seriptorem, de nouis celebritatibus non instituendis, P. tq3 sq. Operum, D. Baptistae Thiera die r8 Febri Anno ποῖ dei rati librum de festorum dierum imminutione Lugd. 32, quem valde commendat Co omesius pag. 33 i. obseruarionum sacrarum, et Elias du Pin T. I 8. p. 274. atque Cardinalis epistolam ad Regem Henricum IV, datam 8 lan. IS99. 'Hisce igitur incommodis iplorumque 'Pontificiorum de , immenta se-storum dierum multitudine querelis permotus Benedictus XIU, imminuendae illorum multitudinis, quod iam diu deperat, consilium tandem Anno 7 8 exsequutus est, data Romanae eeelefiae addidiis licentia, ut minoribus festis diebus misiae lautum sacrificio interessent, ceteram neeotiis familiaribus seruilibusque Jhis Ucribus, sine ullo orsus confitentiae servulo, incumbere integrum cuique eset.*
' Fr inciscus Suareet libro de festis e. g. festa Mariae octo commemorat, nempe praetersm illa, quae ab uniueM E. R. celebrantur, festum Praesemotionis, de quo Huius ad ax
Nov. et dedicatsenis S. Mariae maioris ad Mais Romae, I Au D Durandus Vll, 7. tantum quatuor, annunt at Otiem, assumimuen . rentiuitatem, et purificutιonem: dein te addit, a quibusdam etiam festum Conceptionis gelebrari, quod ipse Nen haud p bat, quum in pee
Urbani Vl lI. constitutio Anno i 64 a. facta de sistis sanctorum non multiplieandis lagitur T. 4. Bxillarii p. 23i: Concilium Taimeonense A. C. II 2, T. 4. Theseuia anc . dolorum Edm. Martene p. 286. haec decreuit: utium otium es destria fomentum portant vitiorum, festuisnimn inultitudinem duximus separondam, quum tu illis eo, quoia nou labo rarit, psuperes ageruuentur, et otios, et desidiosi ad intesta prouocentur. ' Magnus, ut haud difflaue est ad esuiectaudum, motus excitauit Pontificis consilium,
480쪽
Deobus Koeleiann omnes praeter dominicum dies sestos abolendos Esi. disputat libro de festis diebus in Resormatis ecclesiis celebrari solitis. Traiecit ad
Rhenum i 693, 4. Missarum multitudinem imminuit Concilium Lateranense sub Benedicto XIII. A. C. IIas. Titi I 3. cap. 8.; . XUI. Festa Dominica s. sollemniora Ecclesiae Graeeae hare memoran tur a Leone altatio pag. 3 3. de libris Ecclesiasticis Graecorum: Annuneiatio B. Virginis, Christi nativitas, Baptismus Christi, transfiguratio in monte Tabor. Resurrectio Laetari, festum Palmarum, Lignum Crucis, Resurrectio Christi. Astensio Christi, et Spiritus Sanai in Apostolos effusio. ' Hule denique Alla rius adiungit, Dei parae assumtionem, additque eam, licet non semper locum inter festa apud Graeeos 3 habuerit, iriodo tamen certum sibi vindicare, nee
seriptaque varia, quibus sestorum dierum multitudo partiin defensa partim oppugnata est. peperit, quae in reuin volumen coaeta prodiere italiee sub hoc indice : Rae ita di Serie, ture concerventi la Diminuetiove delis Feste di preretto, Laecae /7 8, . Litterae breuioret a Benedicto XIV. ad Archiepiscopos et Episcopos Siciliae citra Pharum, Memnensem item et Panormitanum Archiepiscopos, et ad Arehiepiscopos atque Episcopos Etruriae da tae, quibus illis imminuendae festoruin dierum turhae licentia conceditur, insertae sunt Actis historieoeeelesiastic. Vinoriensibus, VOL IS, P. - sqq. . , si iam apud Latinos tardius celebratum hoc festum Is Augusti, licet inter Augu-mni sermones de sanctis, duodevigessinus legatur in assumtionem Mariae. Sed tribuemdus est Ambrosio Au erro, cuius temporibus circa A. C. 7 . de assumtione B. Virginis
agi eoepit. Conser Mabillonium T. a, Saecul 3. Benedictin. p. 27o. Natalem Alexandrinum H. E. saec. secundo pag. z78 sq. editi in solio. Dan. Papebrochium H Epistola ad Ioan. Mich. Heincccium inserta huius operi do sigillis pag. I 63. Halimum pag 6s. ad Gratianum; et Io. Launo tum in iudicio de controuersia super exscribendo Parisienus Ecclesiae Martyrologio contra Nicolai Billialdi Vindicias Parthenicas Paris i 6 r, 8. Vide et quae Claudius Iolius Canonicus Paris in dissertatione de verbis Vsuardi Is Aug. et in Epistola pro Vsuardo Apologetica Paris I 669, I 6 . contra Iac. Goudini Doctoris Sorbonici et Canonici Paris euumtionem B. Virginis vindicatam,. item Iacobus Boileau in obseruationibus ad eiusdem Goudini lihrum. Consule etiam Florentiniuim ad Martyrolog. Hieronymianum p. 263 sq. et quae B. Antonius Reiferus in Launoto consessore pag. 763 sq.
contra ea quae Lamhecius in itinere Cellensi et Toin. 8. Biblo Vindobon. p. I 32sq. In CMundario siue Lectionario veteri, quod Ioan. Fronto edidit, et in aliis antiquioribus ma- numentis memoratur celebratio Dei tionis siue dormitionis S. Mariae, quae Graecis κοίμησις. Vide Ioan. Frontonis dissertationes ecclesiastieas a me Fabricis iunctim editas p. III seq. et Sulcerum in Moκπια Ncque assumtionis vocabulum initio aliter acceptum. quam pro dormitione, Walafridus Strabo in assumtionem B. virginis T. I s. Bibl. Patrum,
i: Virgo mi genitrix de corpore duas pudico. . . . In requiem Domini transiit ecce Di.
Euangelium festo assumtionis explicandum est Lucae X, 38 sqq. vide Guiberti Abbatis spera pag. 298. Sepulcrum B. Virginis ostenditur Hierosolymis. Vide Eugenii Rogeri,Mmm a Fratris