장음표시 사용
591쪽
Apollinaristis et Tessareseaedecatitis dati vim suscitari plerique existimabant.
Quorundam ut Meletianorum, Nestorianorum, Eutychianorum et Donatista-xum ne Chrismatio quidem a Catholicis iterabatur, sed sola manus impositione et ieiunio renovabatur. Vide Theodori Studitae Epistolas T. V. Operum Sirmondi p. 324. quesnelium ad Leonem M. p. 79S R. et sto. b. et Damiem Morinum lib. 9. de poenitentia cap. II. in quibusdam Ecclesiis totum confirmationis sacramentum non chvismate, sed lota manuum impositione eelebratum est. Conser Grotii Epist. 329. Duplicis etiam chrismatis usus in veteri Ecclesia, unius, antequam in aquam descenderent baptizandi, vide Menodum p. 73 sq. ad Gregorii Sacramentarium: alterius statim post baptismum. Con-let Thom. Miles ad Cyrili. pag. 289. et Iosephi Biribami Orig. ecclesiast. XI, 9. priore totum corpus, tanquam athletarum aduersus daemonem pugnaturorum :Posteriore frons, aures, nares et pectus C, in. p. 29o. inungebantur. Chrismate huiusmodi hodieque utuntur praeter Romanam ecclesiam Christiani Graeci et alii plerique Orientales. Confirmationis quaedam species per manuum impositionem et benedictionem etiamnum in Viu est apud Anglos, atque in quihusdam ecclesiis etiam nostris Lutheranis, Ut Pomeranicis, Luneburgensibus,
Holaticis, aliisque. Confer Iulii Sumtat grundIicheti dirigit Gn. m erbau: lichen ritu der girmung, angebdngten gerimomen, fio ben der girmulis iniinfern evangelis en Rird en Hanouerae 166 I, 8. Trogilli a uel christ. iid e Confirmation det Catechumenen. Si esuici I 694, 4. quo libro xitum illum in Holsatia reducendum suasi, et Principi suo persuasit, cuius in calce libri de
ea re mandatum typis expressum exstat. Is ritus ut reducatur etiam optat Iustis He mingus Boebmerus dissertat. praeli minari Tom. g. Iuris Εeelesias ieip. 8 3 sq. Christopῆ Matthaeus Urius in dissertati de confirmatione Catechumenorum in Eeelesiis Aug. Confessionis ustata, itemque de confirmatione An-.glicana. Tubingae 1723, q. Adde von der iiii aberὲogthum murteui:: berg einge*hrten Confirmation. Stuttgardiae l722, 4. Ceterum confirmario nem esse sacramentum proprie dictum N. T. hoc est ritum externum a Christo praeceptum, sub conditione promissionis impetrandae salioqui enim saera. memum de quacunque re et actione sacra dici nemo ignorat in seiantur Protestantes. Videatur; Hugo otius Epistola 329. Marcus Autonsus de Dominis lib. s. de republ. ecclesiastica c. s. 7 seq. B. Samuri Benedictus Carpetonius in Antimasenio p. 992 seq. Benedicius Pictetus in Theologia Christiana XV, 3s. T. a. P. 686sq. Dan. Daliaeus libris tribus de eonfirmatione, qui eum libiis de ex-
Aa a a 3 trema haud placuit. Vide quae Virἱ docti ad Cyprianum, et eontra Donatissas Augustinus: ad Facundi librum X. Strino us, Haluetius ad Vineentium Lerinenseat, Beucregius ad cano nom 47. Apostob et Launotus parte 1. Epistola II.
592쪽
trema unctione prodiere Geneuae I 6 9, q. et libro secundo apologetleo eonia ita Hammondum de cultibus Latinorum religiosis, Geneuae I 67r,4. qui quum improbare etiam ritum illum videatur, chrismationemque 33 et manus impositionem a baptismi eaerimoniis diuersam in veteri Ecclesia obtinuisse neget, atque chrismationem assirmet saeculo duodecimo demum apud Latinos avulsam, impugnatus est non modo a Pontificiis, ut Ioanne Samboeuvio, siue de Salute Boeuve in libro de Sacramentis confirmationis et unctionis extremae,
Paris 1686. 4. de quo Elias duPin Tom. I 8. Bibl. scriptor. Ecclesiastic. p. aco. sed etiam inter ipsos Protestantes praeeipue ab Anglis ut Ieremia ramoro in
Tractatu de confirmatione, et Henr. Hammondo lib. de confirmatione, qui Oxoniae editus est ι66i, 8. et Tomo q. Operum Hammondi pag. 8s l. cum praefat. Humfredi Sarisburiensis. Londini r67 ,r684, sol. recusus. De confirmatione praeterea videndi interpretes Epistolae ad Hebraeos cap. VI. v. 2. Guillelm. B erus de sacramento confirmationis. Ani e . I 6s O,8. Ioseph. Asr-ria Sua resius in corollariis de agnis Dei p. 1 a s sqq. qui etiam de sponsoribus confirmationis a patrinis baptismi distinuis agit pag. I 3 r. Edmundus Martene de litibus saeris Eeclesiasticis lib. i. p. 232 sqq. qui varios ordines siue sermulas veteres confinnationis refert p. 2 9 sqq. Stanislaus Hositis operum p. 89 seq. Rosmeidus ad Paullinum p. 8 s 8. Menardus ad Gregorii saeramentarium p. i 3 seq. Iosephus Vicecomes in obseruationum Ecclesiasticar. volumine δε secundo, in quo veteres Confirmationis caerimoniae demonstrantur. Mediolanir 618, 4. Petres Amidius in concordia Vtriusque Ecclesiae circa septem saeramentorum administrationem. Lueas IIol lenius in dissertatione duplici de so ma et ministro saeramenti Confirmationis apud Graecos. Ronae 3666, 8. D. Morinus in operibus postumis. Parisiis tro 3, . ubi et Holstenti dissertatio est. reeusa. Paschalis Raphrus, tomo secundo operis editi Paris I 67I, 4. eui titu-
Ius : Le Christiani est aut dans la primitive Eglisee et I angvistant dans erige denos dae ieres Siecies p. 383-388. ubi de confirmatione tractat. Iosephus gustinuro, si in dissertar. de Chrismate confirmatorio. Mediolant i 33, 4. Michael Amutus in dissert. de opobalsami Peruviani specie ad nerum chrisma consciendum requisita. Neapoli 3 22, 4. Iosephus Bin thumus origin. Ecclesiastic. libro ia. David BAndectiιs de Presbyteris et Episcopis p. et os sqq. Philippus
Iacobus Haramannus in commentario de rebus christianorum sub Apostolis
Conser M. V. dela Crose responsionem ad Euseb. Renaudotum in diario Gallieo, Europe fava'te I9. mense Augusto p. 268 sqq.
Prim , m est de ritibus baptismi, A. 16is. tertium et quartum de ritibus et appara Missae, A. I 62O.
593쪽
cus. Tritarim Melerus de tribus novellorum nascentis Ecclesiae initiamentis baptismo, catechesi et manuum impositione. Heimstad. I 69o, A. Godost. IVG-nerus de confirmatione Catechumenorum in veteri Ecclesia. Regi Om. I 692, 4. Christoph. Timoth. Seidelius in dissertatione, qua ostenditur, Pontificios in ritu confirmationis a praxi Ecclesiae Apostolicae plane aberrare.Hel in stadii I733, Ceterum circa formam quoque Chrismatis variatum, quum in Ecclesia Romana in fronte vel vertice tantum aut in pectore ungant, Graeci vero, atque Syri etiam teste Seuero Alexandrino, ungant totum corpus. Graeci statim, uti Aethiopes ii quoque iungunt chrisma baptismo: Latini ungunt post septi mum a baptismo annum. Latini per Episcopum, Graeci per presbytgrum etiam, confer Beluminum libro de confirmatione e. t et I 3. Matthaeum Lar Uoquanum III, 7. Aduersarior. saer. Matium de Synodo Photiana pag. s 23 sq. ordo Confirmationis secundum viam Aethiopum exstat Tomo 27. Bibl. Pa trum edit. Lugd. p. 643. Ossicium sacri unguenti in Graeca Ecclesia et de materia Chrismatis vide in Goari Euchologio p. 628. 1 sque646. De sermula con firmationis deprecatoria Deus te ungat in vitam aeternam, vide notas Bened, linorum ad S. Ambrosium Tom. a. p. 36o. Apud Fulbertum Carnotensem Epist. I. haec exstat sermula: Deus, qui te regenerauit ex aqua et spiritu, usere linit chrismate saltaris. T. I 8. Bibl. Patri p. 4. Nota etiam sunt eruditis quae de confirmatione non iteranda, et per Episcopum vel presbyterum admin, stranda, acriter disputata sunt inter Sirmondum Tom. . Opp. et Petrum Aurelium siue qui sub illo latet nomino Ioannem Vergerium de Haurance, A batem Sancyranum, Paris I 646, sol. oecasione Canonis Arauseani, de quo adeundus etiam Grotius Epistola saepius iam laudata 329. Combefisius ad Amphilochium p. 293. E . Martem lib. I. de ritibus pag. 243. Catechumenis antequam ad sacram coenam admitterentur, datum sal velut in symbolum suturae communionis, de quo ritu vide Steph. Morini diss. 3. p. lo9. De ritu quo pedes pauperum lauare mos in Coena Domini, vide Francisci oriendi librum de quo Acta Eruditorum T. s. supplementi p. II 6. et Doctin 'ris mei Thomae Ittigii του μακαρίτου diff. de peditavio Christi imitando, Lips1699. Iae. Grctferi podoniptrum siue librum de more lauandi pedes peregrinorum et hospitum, eum eius Horte Crueis editum Ingolstad. I 6 Io. Interpretes ad Ioan. XIII, 14. et I Timoth. R ro. Claudii Espencaei opera p. 93 Iiq. Cotelerii monumeota Ecclesiae Graecae p. 36i. Pompeii Sarnelii epistolam ecclesiasticam XIII. ub I quaerit, quare tredecim non duodecim lauentur. His ron. Drexelium T. a. Operum p. 4F8 sq. Dea Vide Rich. Simonem T. I. Bibl. selectae P. 323.
594쪽
De 'Agapis veterum Christianorum praeter interpretes Epistolae Iudae Apostoli veri u 32. Pompeius Samelli Baslieographiae cap. 4o. Micretis in thesauro Eccles Abastinaeus Observari. Eccles. lib. l. cap. 18. et Iustus maningus Mehmer in differtationibus iuris Ecclesiasti ei antiqui ad Plinii Epistol. 97. libri io. disertarione 4. Dan. Fronto in Epistola de Philotesiis veterum: Fessetius lib. i. Aduersar. c. I 3. Iustellus ad Canonein XI. Concilii Laodiceni, B neregius ad Can. 74. Trullan. Nices. Comnems p. I 37 seq. praenot. mystagora Dan. I o tu ius misceli. sacr. lib. r. c. et o ei a r. Hermannus Titsus Meletem. Leidentium pag. 49o sqq. Dan. Franc. Buddens in comment. de Eeclesia Apostoli ea pag. 833 seq. Case. reserus ad Lancelotum p. Io 37. edit. Christi. Thomasi L Cotelerius ad Const. Apost. II, 28. Anton. van Dale in historia baptismorum subiecta Aristeae de LXX. Interpretibus pag. 447, 449, 6s I sqq.
Matthias miniemnamus in libro, fiunt, non nascuntur Christiani p. 36-22. Ludov. Anton. Muratorius Dissert. secunda adiecta Aneedotis Graecis. Patauita o9, 4. editis. Dougthaeus in Analectis sacris N. T. ad Iudae v. I 2. Marinnus Idydius in eoena Dominica litteratorum p. io9 ss. I. S. Menoctius in Tra tenimenri eruditi P. I. p. 363 sq. quibus addantur dissertationes de hoc argumento Balthasar. Stolaetati adiecta eiusd. tractatui de soloecismis et harburismis N. F. graecae dictioni falso tributis, pag. 28o. et reeusa in Menthenii thesauro diss. theol. philol. in N. T. pag. 8 . Paulli Resenti, duae. Havniae 16co. Dan. Hi erti. ibid. I 6s6. D. Olde oppil. Hel inst. r636. Phil. Ioannis vlemanni, diali Schene , ad i uncis eiusdem commentario in epistol. Iudae. Marp. 1693, 8. C. S. Schum eschii Witteb. I 69α et in controuersiis antiq. ecclessubiunctis compendio antiquitatum ecclesiasticar. eum S U. Walchii praes tione edito. Dau. Nicol. quislorpii Rostoch. I7Ii. Dan. Gothost. HaeUhelii. Lips I7a9. Dan. Gothosn Moerimi. ib. I 73 o. et Gottiles Sehlegetii. ib. ε XXVI. - De Saerae Coenae sue Lucharistiae ritibus agunt vetera monumenta, quae collecta sunt a Georg. Cassandro in Liturgieis, quibus subiumctus et ordo Romanus de osscio missae. Liturgiae sub Iacobi et aliorum Apo- solorum, ipsus etiam Christi et Mariae nomine iactatae: Liturgiae Basilii M. et Ioan. Chrysostomi saepius Graece et Latine editae, de quibus dixi ad Allatium de libris Eeelesiasticis Graecorum: et seripta aliorum Patrum de ritu Missae, Graecorumque Iecentiorum Latine vulgata a Claudio de Sainctes, Anse verp. I 62, 8. Variae liturgiae veteres insertae Tomo I. et Tomo 27. siue Vltimo Bibliothecae Patrum editionis postremae Lugdunensis, in his Liturgia Nestoriana a Menesese interpolata, de qua Rich. Simon Tom. I. Bibl. selectae P. 289. Liturgica a Iae. Pamelio collecta. Colan. I τι, . a Tomis. ScriPro
595쪽
. . SIVE SACRA COENA DOMINI. .
res de druinis ossietis a Melchiore Hittorpio editi Colon. Is sp, sol. et per
a Ferrarium Rom. 1s9ta Paris I 6 Io, sol. Cornelius Schultivius in Bibli theca Ecclesiasti ea. Colon. Is 99. Liber sacramentorum Gregorii Papae, cum notis Hugonis Menardi Paris i 647, 4. et in noua operum Gregorii editione, quam Monachis Beneclis inis debemus, Paris I os, fol. T. 3. Eiusdem Gre- eorii missam Graece versem esse a Georg. Codino et Emanuele Chryso lora tostatur Leo Allatius de Georgiis p. 362 sq. Codicea sacramentorum 9oo. annis vetustiores Eeelesiae Romanae et Gallicanae editi a Iosepho Maria Thomasio siue Caro. Rom. I 68o, . De liturgia antiqua Hispanica, Gothiea, Isidoriana. Mogarabiea, Toletana, Mixta disserit Ioan . Pinius, S. I. in praefatione T. 6.i Actor. Sanctor. M. Iulii praemissa: quae dissertatio ι deinde inserta est Uol. 3. Thesauri Antiquitatum Ecclesiastiear. p. 46s sqq. et seorsim exeusa studio eiusdem Pinii. Romae I 74O, fol. Codicem liturgi eum ecclesiae uniuersae edidit Iosephus Aloisius Assemannus, cuius liber INII. prodiit Romae i7 9, 4. IILibid. x sci. libri IV. Parta I et 2. ibid. I s x. P. 3 et q. ibid. 17s . Varii ordines Missae celebrandae, editi ab Edmundo Martene lib. t. de antiquis Ecclesiaeriribus pag. 4s4 seq. qui de precibus etiam Canoni Missae additis videndus p. 43 I seq. 343 seq. Expositio Missae. edita ad calce Crdinis Romani T. I 3. Bibl. Patr. Lugd. ex edit. Hittorpii p. 746-Tc . diu ria est ab ea, quam ante 9oo annos scriptam vulgauit Em. Martem lib. I. .de antiquis Ecclesiae ritibus pag. 434-ηs4. Caroli M. libellas ad Aleuinum de sacrificiu Missae et ratione rituum Ecclesiae a Wol ango Laetio cum aliis eiusdem argumenti opusculis editus Antis. Is 6o,8. Ioan. Bona in libris a. rerum liturgi earum, quibus suboiecit Missam latinam veterem, quam vulgaverut Matthias Flaetus Aretentinaeis s7, 8. de qua vide etiam Struvii Bibl. antiquam A. I7o6. p. 27 3 sq. et M. mundum Martene lib. I. de antiquis Ecclesiae ritibus p. 48 I sq. Io. Mabillonii de Liturgia Gallicana libri 3. et Tomus secundus musti Italici, Commentarius Praevius
ssi Sunt illii ordo Romaniis, Isidorus Hisp. Aleulnus, Ani larius, Rabanus Maurus, W Iaseidus Strabo, Berno, Micrologus, tuo, Hildeberti Geno inanensis quod sub Maurieti Senonensis nomine edidi de ritibus Missae carmen, Radulphus de Rivo, et Missae ex Grio breuis ex antiquis libris, quam habes etiam T. I 3. Bibl. Patrum edit. Lugd. p. 746 - o. diuersi in ah ea quam ante 0oo. annos scriptam vulgavit Edin Martene lib. I. de antiquiaritibus pag. 43 - 4s . Liturgiaruin' Orientalium corpus quod edere voluit Rich. Simon quem vide T. a. Bibl. selectae p. II3. eum Orbe erudito eomiminicauit Eusebius Renaudo Parii. III 6. duobis tomis in forma quadripartita. De variis l.iturgiis consulendus Ioannes Bona libro rerum Liturgiearum primo, et Edmundus Marte ne tib I. de ritibus p. 266sqq. De Graecis notaui nonnulla ad Allatiuin de libris Eeelesiastieis Graecorum. De Latinis disserit Nie. Peir. Sibbern in libro de libris latinoruin eeeletasticis et liturgicis. Nitteb
596쪽
praeuius ad ordinem Romanum ete. Liber Gallicus Paris I 697, 8. a Graneo. 'lasio Doctore Sorbonico editus et I7Is. reeusus sub titulo: Veteres Litur giae s. ratio missam celebrandi per singula saecula, in Εeelesiis orientis pariter et Oecidentis. Laetari Andreae Boequilloti tractatus historieus de Liturgia Saera Gallice editus Parisis 17ox. Seuerus Alexandrinus siue Antiochenus potius de ritibus sacrae Synaxeos apud Syros Christianos receptis Ant e . Is 77, 4. Syriaee et Latine. Romae Α. Issa. prodiit Syriace sine versione , Missale chaldaicum ad usum Ecclesiae Maronitarum, in quo XIV. Liturgiae Iaco-hitarum sed valde interpolatae. Eusebius Renaudotus omisit ex illis Litu giam
Ioannis Patriarchae cognomento Barshonchan. v. praesit. TOm. 2. P. 22. cete xas et longe plures e MS. versas Latine T. a. exhibet. Missae Armenorum o
do Armenice et Latine. Romae I 64a, Matthaei moto J Liturgia sue ea- non generalis Aethiopum, qui paueis exceptis est Liturgia S. Basilii. vid. Re-naudoi. T. I. pag. 172 legitur ad calcem N. T. aethiopice editi Romae Is 48. Latine Romae is 49. Liturgia Coptica apud Κircherum pag. 37sq. Prodromit Copti: Dioscori Liturgia a Iobo Ludolso Rethiopice et Latine edita in calee Lexies Aethiopiei. De ritu Missae in.magna Κairo, Hottingerus Tomo S. . Hist. Eccles p. 33 sq. De variis Liturgiis conferat. Honoratus de S. Maria T. 3. Reflexionum criticarum dissert. 3. De liturgiis orientalibus duas edidit dissertationes Io. Gm Iovi. Mitteb. x724, 4. De liturgia graeca a Grabi ad normam veter. Eturn composita confer. c. M. Psa s. His addendi seripi
xes de ossietis Eeelesiasti eis Iscorus Hispalensis, Aleuinus, Beda siue quisquis auctor seripti de officiis quod Tomo operum Bedae legitur, quodque provix dignis illo Doctore collectaneis habet Quintellus p. s I. ad Leonem M. Florus, Diaeonus Lugdunensis, saeculo IX. clarus) de actione missarum T. I S. HBibli Patr. p ε2 sq. Hugo de S. Victore aliique supra c. 4. 3 3. a nobis laudati et is Hitto iana aliisque iam a nobis memoratis eoilectionibus sere obuii: E recentioribus Cl. Vigetto in libro, cui titulus: les raisons de Possice et ceremontes qui se sent en rΕgli se Catholique Apostolique Romaine, Paris is II, 4. et RO- stomagi I 63ἶ, 8. Alius nescio quo auctore: traite de la Messe et de rogis
Divin, oa lyon trouve une explication litteraire des anciennes pratiques et des
aeremontes de rEglise, appuyee ser rautorite des Hres et des Concites. caro- Iris Guietus Iesulta Gallus in Ordine generalis et perpetuo diuini incii recitandi . sol. Clodii de Vert dissertation sue les mois de Messe et de Communion avee vel ques digressions sex les Agapes, les Eulogies, te patre benit, l'ablution eis. Paris i 694, 8. Barthia Corserti praxis SS. rituum ae caerimoniarum inmissis sellemibus. Uenetiis 16s4, 8. Valentis quare ae, Siculi, discorsi de'sgnb
597쪽
i Is 6, x2. Mantuae Is 8, I 2. Americi Hennequindi interpretatio rerum, ver horum et eaerimoniarum in Missa. Paric I 678, 8. Augustinui de Hermera Hispanus, S. I. de origine et progressit in Eeesesia eatholiea rituum et caer,
explication litterale des Cerimonies. Paris. I I 3, II. Petri te Brun explicationi litterate historique et dogmatique des prieres et des eeremontes de la Messe Paris. I7I6, 8. quatuor voluminibus. Gouldii traire du S. saerifiee de la Messe . avec l'explication des cerimonies. Paris 3724, 1 a. Dominici Georgii de lit gia Romani Pontificis in sollemni celebratione missarum libri duo. Rom. t 73 l, 4. Benedicti XIV. P. R. exercitationes liturgieae de diuinoogeio. Rom. I7s , εἰ IO. Volsinius quoque opus Lirurgieum a. vet. 3. tomis in folio molitus est teste Rich. Simonio II, 34. Epist. selea. p. 22 s. sed lucem quod sciamus haud vidit. De origine liturgiae eueharisticae uniuersa accurate disserit S. V. Dan. Aug. Emem in Antimuratorio p. 36. ostendens pag. 19. tum, quum ardor Prbstinus paullatim refrixisset, in tantaque multitudine eorum, qui sacra sacerent.
Propagata longe lateque religione christiana multi reperirentur, quorum nimis tenuis δυναμυς esset, denique nonnulli antistitum eloquentiae gloriam nimis appeterent, formularum scriptarum et certarum conluetudinem natam esse.
Quibus auctoribus singulae partes in Missa receptae sint, notat breuiter Hon xius Augustodunensis in Gemma Animae l. I. c. ῆ6mo. Tom. 2Ο. Bibl. Patrum edit. Lugd. p. Ios 3 sq. Historiam missae italico sermone edidit Franciscus am
De coenae Dominicae, qualis a Christo ipso post eoenam pasehalem ins ituta fuit, ritibus et forma agunt Iosephus Scaliger libro 6. de emendatione temporum p. s a sq. Paullus Fagius ad Targum Onhelos Deuteron. VIII. D. Bum torsus in dissi de eoenae dominicae primae ritibus et forma, quae extat inter eius dissertationes Philologieo-Theologieas, ubi et Vindiciae huius diatribes aduersus Ludovicum Capellum subiiciuntur. Huetius p. 276 sq. Alneianarum quaestionum, Iacobus Lydius in sacra coena litteratorum, Tomo Io. fascicul rum Crenti. rari bus Γλῶν-th in vera sententia siue recto iudicio de eoena Domini, libello erudito Angliee edito, sol. D. Oremus p. 427 sq. Theolog menon. Richarsis Simon in collatione caerimoniarum Iuaalearum eum Ecclesiasticis, quam Leonis Mutinensis libro de ritibus Hebraeorum is subiunxit, et ex Gallico Latine vertit Io. Valentinus Grosgebauerus. Christoph. Matth. a Fusin dissi de oblatione Eueharistiae in primitiua ecclesia usitata, quam subiunxit
Bagmentis s. Irenaei editis Hagae Iris, 3. Martis. Chladnitus in dissi de Ver
598쪽
his S. coenae ex formula Iudaica non explicandis Witteb. III I . et Sa mPlingius de Eucharistiae origine ex ritu Iudaeorum paschali non repetenda. Lips I 734,4. Quomodo Christus benedixerit et an duobus usus calicibus: et de ritu manibus sumendi agit Michael smatus, presbyter Neapolitanus, dissi historico - dogmatica tertia et quarta. Neapoli I 728, 4. Ritus .ac sententiam veteris Ecclesiae circa saeram Eucharistiam persequuntur: e nostratibus I ricus Risuemιs de institutis ae ritibus veterum Christianorum circa S. Eucharistiam, et de communione Laica, 37 peregrina ac praesanctificatorum Helmst. I 67o, 673, 4.
D. Dorsheus ad diatyposin Concilii Nicaeni de S. Coena, et in Mysaria Missae:
D. D. Fechtius in elaborato opere de origine et superstitione Missarum in honorem Sanctorum celebratarum Lips. I7o7, 4. Ioach. Hildebrandus in rituali Eucharistiae veter. Ecclesiae. Heimst. I ia, . et in arte bene moriendi cap. s. ubi de Eucharistia infantibus et morti vicinis data, B. Bebelius Saec. q. Torii. a.
p. 79I-82I. et Dan. Andr. suessedi in dissert. de sectae Eucharistiae ritibus antiquis. Witteb. 168o. E Reformatis scriptoribus I acus Gyaubonus aduersus Baronium Exerc. XVI. Philippus Momaeus et Edmundus Albertinus in libris de Eucharistia, Dauid montillas de Eucharistia Vet. Ecclesiae, Sarrauit cura A.
3' De eommunione Laica et peregrina Pompeius Sarnelli antiquae Bassicogrsphiae e. go. R. et Lindebrogius ad Codicem Legum antiquarum p. I 38O. Communionem peregrinam de transpositione Clerici in ptregrinum ac deteriorem locum Poenitentet vfarre hodie vulgo appellant explicat Philippus Tlemannus Scheneli, Professor Marpurgens indiss de
communione peregrina eiusque apologia aduersus Ioannis Faus ποῖμο-αρίτου ohelum per grinitati peregrinae communionis fixum, Marpurg. I 62g, 8. lacobus Bornius, V. Q autem in commentati de communione peregrina veteri Clericorum censura, Lips. I 42, 4. edita, communionem peregrinam censet essς poenae genus, Clericis, qui qua in re deliqudiatant, ab Episcopo, tanquam eorum iudice, impolitae, ita Vt a munere fuerint remoti, et insatum clericorum peregrinorum, in ecclesia viventium, detrusi. Cum quo ex parte eo
sentiunt Gabriel Alba spinaeus lib. I. observ. c. 3. Philippus Priorius in dissertat. de litteris canonicis, aliique plures laudati S. U. I. G. Walchio in dissi de translationibus ministror. in in vet. Ecclesia Ien. 174s. edita, quibus cognitio peregrina significat eam conditionem, qua illi propter certa delicta ab omnibus functionihus saeris essent prohibiti, in ordine autem ipso manerent eaque acciperent, quae ad vitam sustentandam requirerentur: iure tamen opten portionis essent exclusi, donee per rectam poenitentiam ossicium possent recuperare. Schenckii sententiae propius accedit M. Anton. Dominicus in dissi de communione perc- . t rina et qbolitione poenitentiae canonicae. De communione latea differunt Frider. Memoza p. 1337 sq. ad Concit. Illiberitan. T. I. Lahhel, Dallaeus lib. s. cap. 23. de cultibus Laicorum religiosis, aliique plures exeitati ah eodem Walchio dissert. laud. 6 6 et 7. ipsi Walchio communio latea fuit illud poenae genus, quo clericus Db grauiora delicta ordine sacro ita priuatus est, ut nune omni ossicio, potestate atque auct0ritate, eham nomine elerici ea reret: non aliam, nisi laicorum propriam, prae se haberet conditionem atque omni sputiestitutus esset, munus sacrum eapessendi.
599쪽
r64o. editus, Dasiolis lib. 3-9. de cultibus religiosis Latinorum, Claudius Sal. mustus in libro de transsubstantiatione et in libro altero s. epistola ad Iulium Paetum de Hugonis Grotii voto pro pace, quos virosque sub laruato Simplieii Verini nomine vulgauit. Marthaeus Larroquantis in Historia Eucharistiae, Gallice edita Amst. I 67I, 8. quae secunda editio melior est et castigatior, nomen. que auctoris praefixum habens quod in priore desideratur. Ε Romanae Ee a lesiae doctoribus denique Iosephus Vicecomes de antiquis Missae ritibus et apparatu, a Vol. Mediolan. I 62O et I 626, 4. Theophilus Ronandus Tomo S. opp. qui inter alia missam pro defunctis veteri Ecclesiae ignotam, et mortuos nihil iuuare disputat: Edmundus Martene de ritibus Eccles lib. i. Gabriel Ab spinaeus in obseruationibus Ecclesiasti eis libro i. et in scripto Gallico de ι'-cienne Pollae de Iolsesur raministration de reueharsis. Fronto Ducaeus contra Mornaeum, Perronus a Michaele Fauchero oppugnatus. Iac. Bolducus, Ca- pucinus, de initio et progressu Eucharistiae siue sacrificii panis Eucharistici pretotum Orbem, Lugd. I 6qO, 4. Inter veteres ipsos videndi maxime Iustinus Martyr Apolog. I. p. 98. ac Cyrillus Hierosol. Catechesi mystagog. IV et V.
Circa sententiam et ritus reeentiorum Ecclesiarum Orientalium, Graecae praecipue, consulenda uni scripta, quae in utramque partem edita sunt ab anniscire iter quadraginta a Pontificiis, jlatonio Arnaldo, Nicolis, Asiatio, Nihuyla, Prirro Arcstilio eiusque aduersario D. Baptista Carnmorto, Richaris Simone, Eus bio Renat doto, aliisque: et a Protestantibus Dan. Claudio qui opus de perpetuitate fidei Ecclesiae Catholicae circa Eucharistiam Gallica qua seriptum est lingua erudite oppugnauit a Dan. Henr. Hottingero, Elianilio, Thoma Smitho,
Dau. Ammonio etc. ut omittam Cortesium Branam Maracaeum de Graeeae et
Latinae Missae eonsensu, editum Neapoli 16o3, 8. Christum ipsum de Eucharistia participasse, ac de pane et vino post benedictionem eo medisse ac bibisse, contendit Philippus Ioannes Schench in oblationesiue communione eiusque Apologia contra Ioannem Faes τρν μακαρIτην, Pastorem Stadensis Ecclesiae, suadens vehementer, ut sacerdotes consecrantes etiam ipsi 3 communicenr, neque a participatione Eucharistiae quam aliis impertiunt abstineant. Marpurg. I 693, 3. Pro contraria sententia videndus laudatus Faes in Christo in eo enato, Brem. 1693, 8. De eo, utrum sibi ipsi possit exhibere S. Coenam sacerdos vide Relationes innoxias A. I72O. pag. 9 sqq. Ius consecrandi Laicis etiam tribuit Rigaltius in libello rarius obuio de quo Rich. Simon T. I. Epist. select. q. Grotius in dissertatione sine nomine edita de coenae administratione ubi Pastores non sunt, et Iustias Henningus
600쪽
Boeli merus disr. s. ad Plinii Epistolam et Tertulliani loca. Pro eontraria senistentia eonsulenda Gabrielis Albaspinaei obseruatio ad locum Tertulliani de exhortatione eastitatis e. . Dionysii. Petauit dissertatio de potestate eonseerandi et saerifieandi Sacerdotibus a Deo concessa, Io .Harduintopera selecta p.297 sq. et H. Dodwelli Exereitatio de iure Laicorum sacerdotali, Lond. I 68 s,8. Historiam huius controuersiae accurate recenset Eruditissimus Dan. Georg. Valebitis indissert. de saera Coena a lateis adminrstranda, lenae r 747. ubi is simul suam hae de quaestione sententiam expromit, eo redeuntem, posse in . necessitatis 9 26 rite determinatae casu, laicum panem ac Vinum consecrare atque alteri porrigere, in primis ubi hoc occulte atque hae ratione fiat, ut nulla metuenda sit offensis. Hugonis Grotii dissertationem an semper communicandum per symbola, examini subiecit Ioan. Cloppenburgius, quod et inter selectas eius dissertationes, et cum iam disti Dodwelli diatriba, cui Grotii etiam ae Petauit iam dictae exercitationes iunctae sunt, prodiit. Missas non priuatas modo sed quoque sollemnes plures eadem die ab uno sacerdote celebrari solitas probat Edmundus Marte ne lib. I. de antiquis Ecclesiae ritibus p.2 8 3 . et Io. Bapt. Thiers in tomo priore libxi postumi de superstitione,de quo Elias duPinT. 18. p. 2 8 3 4 IdemThiersius in opere de texpositiondu S. Sacrament siue de sollemni ritu quo S. Eucharistia oculis fidelium expon eur, quod post priorem editionem Anni r 673, duobus libris auctius lucem vidit Paris I 677, Ia inter alia aduersus frequentiam Missarum disputat, quam oppugnat etiam auctor Epistolae quae inseribitur: Letire fur lyaneienne disebpline de I Eglise iovehant la celebration de la Messe, Paris I O8, I a. ne dicam quae aduersus frequentiam Communicandi scripsit Antonius Arnaldus libro .celebratissimo de la freqtiente Communion. De Matthaei de Craeouia libro xi-
tuum expediat et deceat sacerdotes continuare Missas, vel Laicos frequenter communicare, edito Memmingae A. I 49 I. vide Eduardi BroWn praefationem ad fasciculum rerum expetendarum ac fugiendarum, p. 3x. De missa sicca exstat dissertatio Ioan. ZA . Schmidii quae prima est in Eiusdem Triga dissertationum historico theologicar. Ienae I 692, 3. editarum. Contra missarum Iositariarum usum disputat Dadaeus IV, s - vlt. de religiosis cultibus Latinorum. quas nono demum saeculo inualuisse cap. I 8. Obseruat. De Eucharistiae asseruatione et ad absentes transmissione multa Claudius Espencaeus opere postumo de adoratione Eueharistiae libro a. ubi etiam de communione moribundorum, de Eucharistia data pueris, mortuisque et de reliquiarum Eucharistiae exustione. Ad ea quae aduersus S. Eucharistiae adorationem scripsit Io. Dallaeus libris de obiecto cultui religiosi, respondere cona-