장음표시 사용
391쪽
navibus esset, qui in terram escenderant, nulla arma, praeter caedendo tegendoque apta, haberent. Itaque hi Omnes in unam aciem coeunteSSe compararunt. Rex, aciem inStruens, equo vehebatur; quo collapso excuSSuS, cum Surrexisset; sic raro evenit, inquit, cum fortuna adspirabat. Atque dicta regis eventuS comprobavit, eum a vero non aberrasse; nam eodem die
in hoc ipso proelio et Haraldus rex et ΤοstiuS dynasta, magna praeterea multitudo, ceciderunt; proelio Superstites ad naves profugerunt. Horum princeps erat Olavus, filius Haraldi, forma speciabilis adolescens, serme viginti annorum, qui propter tranquillitatem et ingenii mansuetudinem Colonus est appellatus. Hic ab Haraldo pacem et corpuS patriS petiit, et utrumque impetravit. Inde cum Paulo dynasta iii Orcades concessit, vereque proxime insequenti in Norvegiam delatus, lanus regis Haraldi Nidarosi in sede Mariae Sepelivit; nunc autem in Elgisetro Situs est, visum enim est conveniens, ut pedem ab se exstrui juSSam conSequeretur, quam aedem archiepiScopus Εystein eodem deportatam curae monachorum comini Sit, itaque poSsesSiones, ab Se eidem monasterio donatas, auxit
37. Duodecim illis mensibus, quibus Hara Idus cum silio in occidente versabantur, filius ejus nomine Μagnus, vir formoSissimus, imperium Norvegiae administravit; jam hic et frater Olavus regnum inter se diviserunt. Sed brevi inde,pοSt biennio , Magnus decessit, relicto silio, nomine Hahone, qui Τhoreri Steigensi educandus traditus est. Ex quo tempore Olavus Norvegiae Solus imperavit annos viginti quatuor; neque poSt Harat dum Pulchri conium ullus fuit rex, Sub quo Νοrvegia aeque floruerit, atque Sub ejuS imperio. Ille multas res facilitate temperavit, quas Haraldus
392쪽
insolenter inceptaverat et persecutus fuerati Auri, argenti, rerum pretioSarum et cimoliorum liberalis erat, praediorum tenax; cujus rei causa fuit tum prudentia ejus, tum quod idem imperio expedire intelligebat. Multa sunt ab eo praeclare instituta, digna memoria. Ad Sedem episcopalem, quae Nida rosi est, sedem lapideam, ad Servandum corpus Sancti Olavi, cognati Nui, exstruxit et absolvit. Quanta fuerit ejus bonitas et amor in populum, intelligi potest ex dictis, quae die quodam locutus est in magna illa sede SympoSiaca, eum esset animo laeto ac hilari, nonnullis sorte dicentibus: euge, gaudemuS, O reX, quod tam
hilaris es. Quibus ille; quidni nunc hilaris Sini, inquit, cum ci videam populum milii subjectum laetitia et Iibertate laui, et ipse adsideam in eo
sodalitio, quod sancto patruo meo dicatum est y Patre imperante hic populus magnae Servituti et terrori expositus suit, quare plurimi aurum et cimelia, quae ipSis erant, abSconderunt; ego vero nunc in quolibet, quae HuS Sunt, Splendere video; quorum libertas mihi voluptati est. Eodem imperante adeo certus erat rerum status, ut sibi populoque pacem cum exteriK Sine proelio conciliaret, et quamvis tranquillus et mansuetus es-Set, tamen proximis Vicinis terrori erat; id quod poeta testatur: Olavus verbis et ad bellum et ad pacem SpectantibuM regnum Sic defendit, ut nullus rex sibi id vindicare auderet . 38. Cum vero Septem et viginti annos Norvegiae imperasSet, primo annumerato, quo post mortem Haraldi in occidente erat, Magnostatro in Norvegia versante, incidit in morbum,
in praedio, quod Hau kbaeus dicitur, in Nanri hia
393쪽
regni parte orientali sito convivium obiens, ibique mortuus eSL FunuS ejus Septemtrionein versus Nidarosum deportatum, et in aede Sacra, quam exStruendam curaverat, Repultum esti39. Post haec Magnus Nudipes, si lius ejus,
imperium adiit; is paene viginti annorum erat,
cum, patre mortuo, regium nomen Sumsit unaci impatrueli Hahone, quem, uti ante dictum, Τhorer Steigensis educandum Susceperat: qui ampliuRviginti quinque annorum erati Hi ambo unam hiemem freges, suerunt, eamque Ni darοSi transegerunt, MagnuS in aedibus regiis, Hahon in sedibus Shulianis infra aedem Clementis se continebat, atque Sic festum jolense celebravi LΤunc Hahon munera, festo jolensi dari solita, remisit, Thrandis omnibusque Oplandiae incolis, qui eum receperant, immunitatem trihutorum et portorii concessit, atque Similiter multa alia juris beneficia civibus impertivit. Verum hanc ob causam animus Magni coepit perturbari, qui sibi
visuA est minus regni, minus publicorum vectigalium habere, quam pater, patruuS majoreSu habuissent; neque minus Suam, quam Hahonis, partem, hac in gratiam civium donatione, concessam esse judicavit, existimans, Se hac re u patrueli suo, communi ipsiuS ac Τhoreris auctoritate, contumelia et injuria affectum esse. Hi etiam admodum solliciti erant, quomodo ista Ilagno probarentur: nam totam per hiemem septem naves longaS in apertura glaciei in emporio continebat. Vere autem, Sub sesium candelarum, noctu clamem Solvit, navibus tentoriis velatis et
lucernas sub tentoriis habentibus, atque ad He-vringam appulit, ubi pernoctavit, ingentesque ignes in terra excitavit. Ηakon cum militibus, qui in oppido erant, rem ad Se dolo cireumveniendos factam ratus, claSSico copiaS ex oppido
394쪽
evocavit, universa oppidanorum multitudine adfluente et per noctem in exercitu colligendo Occupata. Sequenti autem mane, ut diluxerat,
lagnus, universitate populi in lingulis conspecta,
e Sinu egressus meridiem versus in conventum Gulensem contendit 40. Hahon, Orientem versuS in Viliam prosectionem suscepturus, conventum in emporioliabuit, ubi equo insidens omnium civium amicitiam precibus expetivit, Suanique pollicitus est, de proposito patruelis sui magnam Sibi animo haerere Suspicionem dicenS. Cui eum OmneS amicitiam et, Si opus esset, auxilium libenter polliciti eSSent, universus populuS eum ad Sicini arga concomitatus est. Ille per Superiora ad montem prosectus, die quodam tetraonem lagopoda, qui equitantem praevolando fugiebat, persecutus esLΤum in morbum incidit sibi letalem, atque in monte exspiravit. Cujus rei fama cum post dimidium mensem in emporium perlata eSSet, Obviamque procedendum eSSet laneri, universi Oppidani, et plurimi lacrimantes, obviam procedebant; omnes enim eum intimo amore diligebant. Funus ejus in pede Christi conditum esL41. Post obitum Hahonis Τhorer, cum animum inducere non poSSet, ut se ad voluntatem Magni, ejus in imperio SucceSSOris, aceommodaret, nimia insolentia Stimulatus, ad rebellionem exincitavit virum, dictum Sueinem, silium Haraldi Fletteris. Hi, contractis ex Optandis auxiliis in Romsdalum et Suniimueriam descenderunt; ubi
comparatis navibus Septemtrionem versus in
Τhratidhelmum contenderunt. Qua Thoreris Stet gensis rebellione et hostili invasione cognita, Sigurdus UlKtrengus compluresque alii amici regis, dimissa belli Sagitta, quaS potuerunt copias
adversus Τhorerem coegerunt, eumque Θxerci
395쪽
tum Viggam duxerunt. Huc Suein ac Τhorer
copiaS Suas duxerunt, commissoque cum Sigur-dianis proelio escensionem secerunt, SuperioreS-que facti adversarios magna clade assecerunt. Sigurdus ad regem Magnum in emporium prosciscentem confugit, I horerianis intorea per Sinum circumvagantibuS. Oui cuni solvero e Sinuparati eSSent, naveSque ad Hevringam conStituissent, rege Magno ab exterioribus sinum ingrediente, classem in Vagravi astrandam transmiSerunt, navibusque relictis in vallem I hex datum dictam, in Sel jubverso sitam, descenderunt, I hο- rere seretro per montem transportato. Dein collectis navibus in Halogiam profecti sunt, in- Sequente rege Magno, ita ut utraeque copiae in Sinu, qui Harmus dicitur, inter Se conSpicarentur. Illi dein ad Hesiotuna appulerunt. Hic I hore-
Ciani, Se continentem attigisse rati, cum insula esset, complures unacum Τhorere Stoigense capti Sunt, ipSe vero postea suspensuS in parva insula, dicta Vambaritolino. Τhοrer, conspecta cruce: pernicioSa sunt mala consilia inquit; et antequam Suspenderetur, laqueusque collo indueretur, hos versus pronuntiavit: Fuimus quatuor Socii, quorum
Egil filius Ashelis ab Ortando, vir StrenuiSAimus, etiam interfectus SuspensuSque cum Τhorere
Dii, quod uxorem Ingil argam, filiam Ogmundi,
sororem Shoptii, fuga deserere noluit. Rex Magnus, cum Egilem cruce pendentem conSpicaretur: parum tibi, inquit, ampli cognati prο- Runt. Sue in in altum profugiens Dan iam petiit, ubi Se continebat, donec tu gratiam rediret cuin rege Eysteine Magni silio, qui eum in gratiam receptum sibi a mensa ministrum creavit, et earissimum familiarissimumque habuit. Posthaec
396쪽
rex Magnus imperio Solus, atque sine ulla controversia, praefuit, terram ab incursionibus tutam reddidit, praedones maritimos et latrones eXStirpavit; suit vir bellicosuS, Strenuus, laboriOSuΝ, avo Haraldo, quam patri, ad omnia ingenio Mimilior. Hi vero omnes magna statura et formae venustate conSpicui erant.
42. Magnus multas expeditiones secit. Primo Gothiam Sueciae provinciam sibi vindicavit eo praetextu, quod dicebat, Dalum, Veas et Vardynias, si juris ratio haberetur, ad ΝOrvegiam pertinere, quod majores sui haec territoria Olim pos-SedisSent. Itaque rex magnis cum copiis ad sines regnorum conSedit, et Sub tentoriiS Se continebat, incursionem facturus in Gothiam. Quo cognito rex Ingius, raptim collecta manu ad eum contendit. De cujus itinere cum rex Magnus certum nuntium accepiSSet, princilies hortati Sunt, ut Se reciperet; quorum improbato conSilio, ad vereus regem Ingi uni contendit, et necopinato noctu Oppressum magna clade affecit, Salutemque fuga petere coegit. Deinde re ad transactionemrejecta, rex MagnuS IIargaretam, regis Ingii filiam, uxorem duxit, agrosque, qui S ΡοStulaverat, dotales accepit.
43. In hac expeditione cum rege Magno vereabantur, Ogmundus Skoptii, Sigurdus Sigurdi, Sigurdus Ut strengus, compluresque alii. Post Ilaec rex Magnus classem in Orcades duxit, his principibus comitantibus: Dago, fratre Gregorii, Vid hianno Joannis, Lilvo Hanii, fratre Sigurdi, patris Nicolai, aliisque compluribus magnatibus. Dein adsumto in Orcadibus dynasta Erlendo, hujusque filio Magno, duodeviginti annos nato, qui nunc SanctuS colitur, expeditionem secit in litora Scο- tiae et Britanniae. In hac expeditione dynaStam,
397쪽
dictum Hugium Crassum, interfecit. Hic, Oculum sagitta ictus, interiit, qui vero Sagittam miSerat, conjecto ad regem arcu, ut quidam dicunt, seliciter jaculantem gratatus, regi honorem missae sagittae tribuit. Quibus gestis ex hac expeditione cum navibuS auro, argento pretiosisque rebus onusti R rediit. 44. Paucis post annis oecidentem verSUS in Hiberniam classe trajecit, magno stipatuS numero militum, terram SubacturuS, cujuS Rtatim partem aliquam Sub potestatem redegit. Hinc audacior et incautior factus eSt, eo quod rem primo ex sententia gesSit, ut avus ejus Haraldus,
cum in Anglia Occubuit. Ita quoque hic iisdem circumventuου dolis periit; nam Hiberni clam invictum exercitum advereus regem Magnum contraxerunt vespera seStum Bartholomaei antecedente. Itaque e navibus in terram ad mactanda pecora egreSSi, animum non priuS adverterunt, quam hostes eos a navibus interclusissent. Rex ac sui ab armis minus erant parati, nam reX DSeen
derat sago indutuR bombycino, galeam capite gerenS, gladio cinctuS, haStam manu tenens, tibialibus equestribus, ut SaepiuS Solitus, pedes velatus. In qua pugna reX MagnuS magnaque suorum pars cecidit; cecidit loco, dicto LIlagii rio, cecidit et una Εyvindus Finni, compluresque alii summi principes. VidkunnuS prope a rege
constitutus, tria vulnera accepit. Qui a rege Magno, cDriam imminere mortem intelligente, Salutem fuga quaerere jussuS, cum reliqui S p e-lio superstitibus ad naves se recepit, atque deinde
in patriam reversus eSt, magnos postea honoreR pro opera strenue navata a filiis ejus consecutus.
Eo tempore Myrjartulius Condialvi filius Supremus Iuberniae rex erat, cujus si iam, nomine
Biad myniam, Sigurdus Magni filiuS aliquantum
398쪽
temporis in matrimonio habuit. Magnus Nudipes
decem omnino annoS imperavit. 45. Magno in imperio succeASerunt treΝ
filii ejus, Eystein, Sigurdus et Olavus, bonitate,
alacritate, tranquillitate, mansuetudine et pacis studio insignes; de quibus multa bona ni praeclara referri possunL Olavo tamen brevi civibus frui contigit, non enim vixit diutius quam duodecim annos poAt obitum patriK Sui; mortuus est in emporio, Septemdecim natuS annOS, et in aede Christi sepultuK est; cujus mortem omneScives luxerunt. Initio autem, cum tres illi fratres, Eystein, SigurduS et OfavuS, regno imperarent, Sigurdus, fratrum suorum ampliSSimorumque virorum consenSu, relicta patria Hierosolymam proficisci cupiviti Ut vero sibi gratiam Dei populique universi amicitiam conciliarent,. omnes. DatreS, uti Supra demonAtratum est, Servitutes, tributa graviora injustaque onera, ab avariri regibus et dynafitis populo impoSita, abrogarunt 46. Sic fratres servitutem in libertatem eonverterunt. Dein Sigurdus, quatuor annifipost obitum Magni, patriK sui, patria relicta II ierosolymani prosectus eSt cum navibus Sexaginta, eompluribus atque excellentibus viris comitatus, iisque Solum, qui prosicisci cupiebanti Primam hiemem in Anglia transegit, proxima Hierosolymos adiit, ubi magno assectus honore pretiosa cimelia dono accepit 47. Rex partem sanctae cruciS petiit, et impetravit, neque tamen prius quam duodecimviri ipsoque decimus tertiuS jurarent, ipSum religionem christianam Omnibus viribus promoturum, sedem archiepiscopalem in regno, Si fieri poSSet, collocaturum, crucem quo loco Sanctus Olavus quiesceret conServaturum, decimas imperaturum
399쪽
ipsumque Soluturum. Quorum partem praestitit; decimas enim introduxit, alterum migravit, unde, nisi Deus miraculis periculum avertisfiet, Summa calamitas existere potuisset: nimirum sedem Sacram ad regni confinia exstruxit, eoque loco crucem, paene in manibuS ethnicorum, uti postea eventus docuit, collocavit, inde quidem regno praeSidium exspectans, sed salso. Nam ethnici advenerunt, pedem incenderunt, crucem et Sacerdotem ceperunt et abduxerunt. Quo sacto ethnici, tanto calore tacti, ut paene ardere sibi viderentur, rem pro portento malo omine habentes pertimuerunt. Sed significanto Sace dote, ardorem illum numine divino vique sanctae crucis es sci, demissa Scapha crucem pariter et
sacerdotem in terram exposuerunt. Cumque Sacerdos minuΗ tutum existimaret, eam iterum eidem exponi periculo, crucem clam Septemtrionem
versus deportavit ad sedem sarchiepiscopalem ad Sanctum Olavum, cui jurejurando dicata erat;
quo loco nunc ab eo inde tempore adServatur. 48. Verum multa quoque vita eodem itinere egregie gessit: aliquot ethnica oppida vicepit, quorum unum Si eXpugnare poSset, votum vovit, die Saturni in Νοσegia carnibus abstentum iri. Constantinopolim adiit, ibique magno honore ab imperatore exceptus ingentia munera accepit. Ibidem in memoriam suae eo loco comis morationis naveS suas reliquit, demtis uni earum ingentibus et pretiosis capitibus et in sede Petri repositis. Τandem in Norvegiam, tribus annis elapsis post abitum, per Ungariam, Saxoniam et Daniam reve uS est, universo populo reditum' ejus gratulante. Tunc, cum EX hac peregrinatione in regnum redierat, viginti annorum suit, magnamque erat nominis celebritatem conSecutuS.
400쪽
num ornata sunt pretiosis illis cimeliis, quae tum apportavit. Si 49 stipendiumque Sinalandiae im-pοSuerunt, quindecim boum centuriaS, incolaequeehristianam religionem amplexi sunt. Quo facto rex Sigurdus, multis ingentibus cimeliis et pecunii S, quas ea expeditione lucratuS erat, ditatus, domum rediit; quae expeditio Calmariensis appellata est. Ea expeditio facta eSt aestate magnam illam bolis eclipsin antecedente. Eo imperante reSpublica et facilitate annonae et multarum aliarum rerum laeto proventu soruit, uno tantum incidente incommodo, quod ingenio Suo vix poSSet moderari, quando procedente aetate malo illo correptus esseL Verum tamen Omnium regum excellentissimus et celeberrimuS, in primis ob peregrinationem ab eo Susceptam, eXi- Stimabatur. Erat quoque auguStimima Specie et ceteros homineου statura antecellens, ut pater ejuS majoresque. Ille cives amavit et a civibus amatuS ESt, amoremque Suum hiS versibus Significavit :Colonis, cultis territoriis et pace stabili maximo delector.
Atque confisus amore civium, quo Se Valere arbitrabatur, Μagno filio suo totius Norvegiae imperium, Se vivo, jurejurando addicendum curavit;
hic ex concubina natuS c terοS Omnes mortaleS,
qui unquam extiterunt, pulchritudine superavit. 50. Post haec ab occidente ex Hibernia advenit vir, nomine Haraldus Gillehristus, qui se filium Magni et fratrem Sigurdi profesSuS, argumenta prolaturum Ostendit. Qua conditione ab rege magis proprio arbitrio, quam prudentiumvirorum auctoritate accepta, HaralduS novem ean-