Ignatii Rossii Commentationes Laertianae

61쪽

Plus apud me vera ratio valebit, quam vulgi opinio.

Cicero Paradoa. I.

62쪽

ommentari ad Laertium aggredior, ipsum operis ordinem ac rationem sequutus. Id enim mihi Laertii libros Iecturis multo commodius est visum, quam, Si, quae edisserere mihi proposueram , certa ad genera referrem . Habeant vero semper , qui ista adibunt, illos prae oculis volo, etiam ut haec, quae caeteroquin obscura interdum viderentur,

melius atque facilius percipiant. g. Ι.

notat ut . Themistii locus exponitur .

δε γεγονασι Ista quidem Laertius. At vero Eus hius praepari evang. lib. Io. cap. q. pag.

63쪽

4 t. tres philosophiae origines suisse docet: Πρωτn-της τουτου ὁ κλη-

νων πατερα επιγραφον ενn . Sic etiam Clemens Ale Xandrinus, cujus locum ex stromat. I. pag. 3sa. edit. Venet. recitat Menagius. Sed et quatuor omnino a Themistio censeri idem Menagius heic, ac ad Clem. Alex. Potterus arbitrati sunt; quum is nempe orat. 26. pag. 3I8. edit. Hard. inquit ,

της. verum ista profecto nihil ad rem faciunt . Neque enim heic Themistius philosophorum stirpes describit ; sed certe Io. Dig d by Corale

64쪽

DIOG. LAERTII 3quitur de universae philosophiae partibus, quae quum antea Seorsum Singulae a singulis sapientum familiis excolerentur, Plato disjectas ac dissipatas primus in unum

Atticus Pi tonicus, Πιῖ η τοινυν, inquit,

65쪽

Plat. . lampis de diversis incisis haec ei Platoni essent philosophiae membra Iule pis , naturalis ab Heracliteis, intellectualis solbagoreis, rarionalis atque moralis ab ipso Socratis sonte ; unum tamen ex omnibus et quasi proprii partas eorpus escit.

Jam, ut ad Iocum Themistii me reseram, Ionicae Musae, quas dicit, ad Thaletem ac propagatam ab eo philosophiam nullo modo pertinent : sed eae profecto doctrinae sunt, quas in Ionia Heraclitus, Siculae autem, quas in Sicilia tradidit Empedocles, uti jam est a Petro Petito misceli. Observ. lib. 2. cap. Io. animadversum. Ιmitatur enim is illa Platonis in Sophista , Iαδεs δε και Σικελικαι τινες υστερον Mουσαι, tom. I. pag. Is a. edit. Steph. Italicae porro Pythagoricam disciplinam demonstrant: qua-

66쪽

DI G. LAERTII s

rum has quidem, inquit, in rerum divinarum investigatione versari, illas vero , Heracliti scilicet ac Empedoclis, in contemplatione naturae z quibus postea accedentibus ταιs περι κακιαs και αρετηs ,

quae de vitio ac virtute agebant , nempe Socraticis ; 'denique mathematica scientia

quam ad philosophiam re

vocat Themistius cum Aristotele magistro metaphys. lib. G. cap. I. quatuor philoso phiae genera, vel partes exsistunt, quas omnes, tamquam dispersa ejusdem animam iis membra, Platonem collegisse ac composuisse docet. Ubi illud, oportet, diligenter animad vertas , posquam Musas trifariam partitus est, in Ionicas, inquam, Siculas et Italia Cas, non tamen singulis, in quibus operam impenderent, singulas ex aequo philosophiae partes tribuere , sed theoIogiam Italicis, physicen vero unam Ionicis Siculisque Musis dare; ut sane dubium non Sit, 'χω - ρις δε αι Σικελικαι, o χορος των Iαδων, ad orationis elegantiam et Ornatum A a quem

67쪽

quemdam pertinere ; planeque errare viros doctissimos Aeg. Menagium ac Io. Harduinum, qui Vcχn ad tergeminam se etam , hoc est, Ionicam , Siculam ac Italicam referri arbitrantur: quum ad illa vel

sunt tres loco id temporis dissitae philosophiae species, theologia nimirum, physice atque ethice ; quibus multorum sententia universae philosophiae ratio continetur. Sed , quoniam Aristoteles, omni philos phia εις τmρ πρακτικω και την Θεωρητικην , hoc est, in activam et contemplativam, ut cum Seneca dicam , primum dissecta , alactivam την ηθικην retulerat, contemplativae autem tres partes secerat, την φυσικην, Tm Liatd n Υικm και την Θεολογικην, quod

metaphys. lib. G. in ipso capitis primi titulo diserte legitur; ob hanc caussam, inquam , Themistius addidit, μαλλον δε τετραχα, ut ad tres illas, quae in communi partitione erant , quartam cum Aristotele

68쪽

DIOG. LAERTII

adjungeret. Vide igitur, quantum fallatur Menagius, qui μιαλλον δε τετραχα , uiolicujusdam additamentum esse putet .

AD SECT. XvIIII PROOEM. DIOG. LAERTII.

De principe sectae dἱaleeticae. Eum Clitomachum Aea. demicum non videri. Habendum potius Dionysium Chalcedonium . Itaque pro πλωτο ixos Ru κηδMios sa νυσια Σαλπιδώνιοε Laertium scripsisse, verosimilius.

pbilosophos, qui potissimum in dialecticis

69쪽

s Ex PRO AMI

soruissent, post tot ex Megariea disciplina , qui sibi dialecticorum nomen , veluti

proprium , vindicassent, tanto post tempore dialecticae sectae auctorem Clitomachum Academicum exsistere; eaque interim de re litteram nullam in veterum libris exstare, ac ne Laertium quidem ipsum in vita Clitomachi mentionem aliquam facere. Occuserit , pro forsan a Laertio scrip. tum Διονυσιος : de quo is in Euclide Iib. a. seci. Io6. haec prodidit, Και Oι απ αυτου Eυκλει φου Μεγαρικοι προσηγγευοντο , ερις ικρι, δε ερον δε διαλεκτικοι, δε ψτως ωνω

διατιθε ro αι. Idem Dionysius supra dialecticus cognominatur secl. 98. lib. 2. Itaque eadem secta, quae ab Euclide Megarica primum dicebatur, postea ab Dionysio Euclidis sectatore dialectica vocari coepta est: quemadmodum , quae Eliaca a Phaedone, eadem Eretriaca subinde a Menedemo nomen habuit; de quo , ut heic , υετρικηsMενε Os Ερετριευ , vere traditur, eodem

modo

70쪽

modo de illo, Διαλω τι-s αονυσιει Καρ. recte dici potuit. Quum porro uterque, Dionysius nimi. rum atque Clitomachus, rapa ηδονιοs appellaretur , id opinor Scribae librario, nescio quo casu, errorem obtulisse , ut heic pro Dionysio Clitomachum litteris consignaret. Quamquam Ioan. Jonsius hist. phil. lib. s. cap. 8. in illis Laertii, quae ex lib. 2. secti Ios. modo recitavimus, Διονυσιος δ Καλκηδονιο legendum contendit propterea, quod Strabo doceat, Dionysium cognomento dia- Iecticum e Bithynia fuisse, in qua Chalcedon erat sita. Verba Strabonis ex lib. ra. sunt hujusmodi: Ανδρες σαξιολογοι

vero et heic in prooemio scribi Xαλκmρονια deberet; idque Ambrosius in antiquo codice, quo, dum Laertium interpretare- 'tur, usus est, facile reperit: vertit enim Cli. romaehus Galaedomus. Sed Xαλκηδονιος et Κοιμώονιος saepe in libris permutantur, ut ad hunc locum Menagius.

g. III.