장음표시 사용
911쪽
tus. alii Vero putant ἐγκωμια dici δεο τοῦ ἐν τοις ΚοM OIΣ και συμποσίοις αδεσΘm, quod ea in commessatio ibω f epulis canerentur, vide
Μ1v M. qua sententiarum diuersitate omnino simile est vero, quod prima E T Κ Ω MI Ω Norigo a variis laudationum generibus in epularum celebritate recitatis sit deducenda, id quod non sbium eXPINDA RO&PLATONE patet; sed & Cic ERo 3 dicit: atque utinam exstarent ilia carmina, quae multis seculis ante Dam aetatem in epulis esse cantata a singulis conuiuis de clarorum virorum laudibus, in originibus scriptum reliquit Cato. praeter haec disputatur, quomodo differant ἔπανος & ἐγκι
μιον. ARISTOTELES ' adfirmat, Armνον esse virtutum, ἐγκωμιον .factorum; μακαρισμον καὶ
ἐυδαιμονισμον significare quemdam propter virtutem praedicare felicem, de quo discrimine etiam disserunt THEO, A PHTHON Ius ac in primis MENANDER rhetor, & inter alia tradunt, quod ἐγκώμιον sit viventium, non mortuorum, quod autem refutat I s O C R A T i s ἐγκωμιον dictum Euagorae vita functo; aut unius singularis virtutis, Ut iustitiae in Aristide, . aut rerum gestarum solum, non autem virtutum illius, de quo agitur, laudatio, ut de aliis
momentis taceamus. de cetero recte obser-Vat IVLIVS CAESAR SCALIGER: F omnis ἐγ μιιαζων ἐπανεῖ, non autem e converso. ac
912쪽
g. XVII. Hactenus de oratoribus graecis, qui conscripserunt ac dixerunt orationes Panegyricas, quarum rationem & structuram, item dicendi genus, quod sunt sequuti, si inspicere velimus, consultum est, hac de re consulere priscos rhetores, qui praecepta artis oratoriae litteris consignarunt, de quibus legan
IO. ALBERTVS FABRICI vs. 3 inprimis tali desiderio fatis facere potest ΛLDI MANUTILcollectio rhetorum, ' qua praeter A P H T H O 'NII, HERΜOGENIS, AR/STOTELU, SO PATRI, CYRI, ALEXANDRI &alio linscripta rhetorica continentur D I O N Y s II m- sicarnasset των παννουρικων & Μ ENANDRI rhetoris γενεθλιων & ρεσις τωνήπιδεικτικων, siue de diuisione caussarum in genere demonstrativo , quamuis obseruet HENRICvs VALEs Ius, quod altera pars huius libri rhetori ALEXANDRO sit vindicanda ; in editione Aldina autem ex duobus operibus MENANDRI& ALEX AND RIVnus Imer perperam fuerit conflatus. dissertationis enim modus haud permittit, haec etiam ex- Planare atque eXponere, praecipue quum princeps nobis sit propositum, orationum panegyricarum originem declarare, & ea, qua fieri potuit breuitate, illarum exempla as
913쪽
tingere. de cetero ex iis, quae disputauimus, facile fata huiusmodi sermonum in griecta cos noscere possumus, etiam obseruare varias il-orum aetateS, quum modo prosperiori, modo duriori fortuna uterentur pro ipsis variis eloquentiae fatis. equidem monet scriptor antiquus argumenti in ARISTIDIs panathenaicum, tres oratorum graecorum Veterum siue prouentus potiminum enituisse, quorum primo PERICLES, THEΜISTOCLES, AL-c1s 1 AD Es & alii floruerunt eloquentia; nihil autem litteris tradiderunt: secundo eminent decem illi celeberrimi, ANTIPHON,
c u v s: tertio in Asia, nec minus Athenis clarissimi sophistae extiterunt, quorum memOriam celebrauit P Η I L O s T R A T V S. sed vero tam accurate classes orationum pane 'carum ponere &ipsarum fata pro diuersis temporibus distincte explanare, res esset omnino ardua & difficilis, praecipue quoniam plurium monimenta oratoria ad posteritatem haud propagata fuerunt. g. XVIII. Nunc ordinis ratio ac promissi fides iubet nos, animinia quoque ad latinos
auctores conuertere. romanis studium eloquentiae fuit princeps, cui omni industria ac vigilantia ita sese consecrarunt, ut istam philosophiae& disciplinae, quae cognoscendis legibus absoluitur, ante rrent. multipleX eius erat usus atque eXercitatio, quum modo sita-derent
914쪽
derent aut disiuaderent , modo adcusarent aut defenderent: modo laudarent aut reprehenderent, eX quibus exercitationum generibus ista secundi ordinis fuit omnium fere nobilissima. qua propter adolescentes, ut Praepararent animum ad eloquentiam forensem, ad-cusarunt viros, id quod fecit Lucius Crassus, qui adcusauerat eloquentissimum hominem C. Carbonem: C ICERO: sed quum ra cau1sarum geuera, quae eloquentiam desiderant, multique is re publica odolescentes apud iudices apud senatum dicendo laudem sunt adsecuti, maxima es admiratio in tuae ctis : quorum ratio duplex es. uam es ex ad-eusatione defensione corruat: quarum etsi laudabilior es defensio, tamen etiam ad fatio probata per saepe es : conser P A v L-
sarum etiam adhibuerunt, ita ut laudauerint splendidas personas ac res; in primis autem apud illos in more positum fuit, vita desunctos funebri laudatione Prosequi. quis primus viros claros post fata laudare instituerit de eo iam superioribus quaedam obseruauimus, quo nomine heic alia ritus huius mome ta, ea qua decet breuitate, eX antiquis monimentis colligamus. scilicet primis temporibus viros tantum eosque illustres in concione funebri laudarunt, quo referunt fragmentum illud apud CI CERO NEM: ' honoratorum vi-
915쪽
88a DIATRIBE DE ORATIONI Bus, orum laudes in concione memorentur: easque.
etiam cantu ad tibicinem prosequatur. eui nomen nenia. nenia enim generatim significat quamlibet cantionem; speciatim vero laudis, etiam sunebrem, & rectius scribiturnenia vocali simplice, quam naenia per diphthongum, uti ODseruat THΟΜAS REI NE- .s Ivs. erat autem apud antiquos consuet
do, ut in celebritate funerum musicae usum adis hiberent, eamque modo tibia, modo tuba, modo alius instrumenti Ope eXercerent, cuius rei in antiquitatum historiis multa exstant vestigia: vide ALEXANDRUM ab A LEX ΑΝ-
posthac ut eodem honore mulieres etiam adficerentur, a senatu decretum fuit, quoniam singulare liberalitatis ediderunt documentum atque aurum, quo Vrbs a gallis capta liberari posset, adtulerunt, auctore LI V I O: ' quam- . quam PLUTARCHVS F aliam caustam commemorat; in ipsa autem re a L I v I o haud discrepat. ab initio mulieres aetate grauiores sunt laudatae; sed quum praedicandi cupiditas ceperit incrementa, iuniores quoque matronas laudatione funebri Ornauerunt, . qualis si
premus honor habitus est Iulii Caesaris filiae, Cn. Pompeii Vxori; Octauiae sorori Augusti. 7 Liviae Augustae 3 & aliis. quod ad in
fantes , Pueros atque adolescentes adtinet, il-
916쪽
- - PANEGYRICIs v ET E Rum ' 833lorum funera dicebantur acerba, siue immatura, atque omissis ceremoniis subtrahebantur oculis, qua de re testatur TACIT us: Rfestinationem exsequiarum edicto Caesar defendit . id a maioribus insistitum referens: subtrahere oculis acerba funera neque laudation bus aut pompa detinere. XVIIII. Laudationes funebres habebantur pro rostris, ubi dupleX erat cathedra, alia superior, quam nemo, nisi eX publica permissione ascendere poterat; alia vero inferior. hinc dicit L i v I v s: Fabium deducide rostris Papirius in partem inferiorem iussit. secutus pater, bene agis, inquit, quum eo nos de duci iussisti, unde priuati vocem mittere possemus. haec honorum officia praestabant propinqui suis propinquis, Ut liberi parentinus: HIERONYMVs: 3 moris quondam fuit, ut super cadauera parentum defunctorum in concione pro rostris Iatides liberi dicerent,min-sar lugubrium carminum adfletus s gemit, audientium pectora concitarent. sic Q. Μe
tellus in supremis laudibus L. Metelii patris sitii
locutus est, teste PLINIO: ' Tiberius novem natus annos defunctum patrem pro rostris laudauit; Augustus adolescens praedicauit auiam Iuliam defunctam pro concione, si ut de aliis exemplis taceamus. neque vero
tantum propinqui munere hoc laudandi fungebantur, sed & amici, qui haec officia amicis
1 . n. lib. XIII. cap II. a lib. VIII. ea'. 33. 3 epitaph. Nepotian. 4 lib. VII. cap. 43. ' s S UE TO N. N r. cap. 6. O M. u. c. 7.
917쪽
& maxime viris illustribus, quorum memo-xiam haberent sanctam, exhibebant. quin etiam interdum grauissimi atque eloquentissimi viri defunctos laudarunt, ut readit PLI- Nivs y de Virgino Rufo: huitu viri exsequia magnum or Imentum principi, magnum secu- Io, magnum etiam foro rostris attulerunt; laudatus es a Conjule Cornelio Tacito: nam hinc seuprenetus felicitati eius cumulus accessit, laudator eloquenti simus. de funere autem Paulli romani contulis s 1 L I v s Italicus: iamque Annibal unus
sat decoris laudator erat. ad haec saepe numero senatus consultum munus hoc imposuit magistratibus, in primis quum quis pro patriae salute in bello destinctus fuerit laudandus, id quod fatetur Qv I N-cT ILIA Nus: 3 genus quod laude consat, videtur Aristoteles atque eum secutus Theophrastus a parte negotiali, hoc est pragmaticis remouisse. sed mos romanus etiam negotiis hoc munus inseruit. nams funebres laudationes frequenter pendent ex publico aliquo ossiciu atque ex seuatus consulto magi ratibus sepe
v lv M. I sed tamen ut de laudationibus funebribus veterum graecorum. Obseruauimus,
918쪽
quod non promiscue in orationibus panegyricis debeant numerari; ita quoque de laudibus, quas romani in defunctorum memoriam dixerunt, sentimus. huiusmodi enim laudationes minus semper prae se habebant ornamentum artemque oratoriam, quod vel ex hoc colligere possumus, quoniam iuuenes, quibus tanta facundia aut eloquentiae virtus haud inerat, mortuos in ipsorum funeribus praedicarunt. quid multa Θ CIcERO sententiam nostram satis confirmat, cuius verba iterum Commemorare haud inconsultum este ducimus: nostrae laudationes, quibus in foro utimur, aut tesimonii breuitatem halent nu-Ham atque inornatam, aut scribuntur ad suum. hrem concionem, quae ad orationis laudem minime adcommodata est. δ quod si ita est, sicuti est, facile caussam deprehendere possumus, cur antiqua Oratorum monimenta non multas Contineant Orationes panegyricas. plerique enim, ut iam obseruauimus, versabantur ira caussis sorensibus, quum defenderent aut adeus arent alios, id quod satis ex sermonibus C IC E R O N I s pro Milone, Roscio Amerino, Archia poeta; contra Verrem, Catilinam patetig. XX. Ceterum quaedam orationes panegyricae ex antiqua aetate adhuc conseruatae sunt, quas breuiter recensere instituamus. principem locum tenet PLINII paneoricus
Traiano dictus in frequenti senatu anno ipsius imperii tertio V. C. D C C C LIII. seruatoris nostri C. aetatis XXXVIIII. erat quippe PLI-
919쪽
NI v s orator clarissimus, ut nemo facile illi Praeseratur, prout undevicesimo anno in foro dicere coepit & per omnem aetatem caussas
egit tam a d centumuiros, quam in senatu nobiliores, quas hisce verbis 3 collegit in . summam: adfui Baeticis contra Baebium Massam. quaesitum est, an danda viset inquisitio: data est. adfui rufus, iisdem querentibus de Catilio Clafico. quaestum es, anprouinciales 'ut socios ministrosqueproco)fusis Hecti oporteret ; poenas luerunt. accusavi Marium Priscum; qui lege repetundarum damnatus, Utehatur clementia legis, cuius seueritatem immanitate criminum excuserat: relegatus est.
tuitus sum Iulium Bassum; dixi proxime pro
, Vareno. hic excellens orator elegantistimum' quoque dixit panegyricum, qui commode intres partes, eXordium, ipsam tractationem &conclusionem diuidi potest. exordium declarat partim rationem, cur initio deos precetur, quod haec consuetudo si instituta a maioribus , quam a nemine sanctius obsermandam esse, quam a se dicit, quia consulem de- , ceat religio & Traianus datus sit a diis; partim, ostendit nanc laudationem susceptam esse propter senatusconsultum. ipsa tractatio continet laudes vitae Traiani cum publicae, tum pri-- vatae: quod ad vitam publicam adtinet, lau-- dat PLINIvs Traianum, ac recenset ipsius praeclara opera in salutem patriae, ita ut ordinem temporis sequatur, ab adoptione faciat auspicium & in tertio consulatu desinat. altera
920쪽
parte ad vitam priuatam spectante praedicantur Plotina Traiani coniux,& Μarciana soror, item Traiani in colendis amicitiis constantia. tandem conclusione compellat Nemam &Traianum patrem, quibus de filii virtutibus gratulatur, item senatores, a quihus dicendi munus sibi impositum erat, ac Traianum imperatorem , cui gratias agit, nec non custodes imperii Deos, Praecipue capitolinum Iouem, quem orat Pro aeternitate imperii & principis, atque iterum senatores, quibus pollicetur obsequium. hic P L i N II Panegyricus Una cum ipsius epistolis editus est cura C A T A N E I, I Α-
la B A v N E in usum serenissimi Delphini, &GODO FREDI LUDOVICI, confer I. A. FABRICIUM.
g. XXI. Ex seculo a Diocletiano ad The dosium superstites duodecim illi panegyrici
Veteres, quorum indicem exhibere & varias obseruationes addere instituamus: Ι. est pane ricus CLAUDII MAMERTI-N1 senioris Maximiano Herculeo dictus, qua Oratione celebrauit natalem urbis Romae in Treverorum ciuitate, praesente Μaximiano. II. eiusdem MAMERTINI genethliacus eidem Maximiano consecratus in natali die,