장음표시 사용
901쪽
virtutum testis iam inde a Theseo Persica maxime clade pernotin, de qua pugna etiam disserunt CORNELIVS NEPOS, IUSTINUS, PLUTARCHUS, P A V S A NI A S, Conser C H R ISTOPHORUM CELLARIUM. iii pugnaeae victoriae huius memoriam multa Athenienses moliti sunt opera, si quidem in illo campuposuerunt insigne monimentum & tropaea, aedificarunt templum structura magnificum atque elegans; indiXerunt celebritatem perpetuam & 1blemnem, etiam hominum eloquentium declamationes instituerunt. Salamis autem clarior facta Themistoclis victoria & Pe sariam clade : OMPONI vs MELA: in Atthia de Helene nota supro Helenae es Salamis excidio classis Persae notior: C I C E R Oa 3 citetur Salamis clari maeresis victoriae, item: ante Salaminem ipsam Neptunus obruet, quam Salaminii tropaei memoriam. sic etiam apud Plataeas fuit nobilissimum proelium, ut adeo haud mirum sit, quod sophistae, qui singulari arte atque incredibili studio in aliorum assectus sese insinuare elaborabant, eloquentiam 1uam ad
talia argumenta contulerint: confer L v D OVI CVM . CRE SOLLIV Μ. sq. XI. Sic Varia laudationum genera, quibus veteres sophistae sese addiXerunt, commemorauimus,quibus traditis, muneris nostri est, ut ad orationes panegyricas nos Convertamus. supra iam obseruauimus, quod non quaevis laudatio, quam protulerint sophistae, adora
902쪽
tiones panegyricas debeat referri, tim ex narum indole ab antiquis a . doctoribus tradita; partim ex ipsa laudationum, quas consectati sunt, conditione aperte' cognoscimus. namque ex Veterum rhetorum
praeceptis colligere possumus, duobus praecipue momentis abiblui panegyricum sermonem, argumentorum quippe splendore, quae magnificas atque illustres personas respiciant,
ac artis oratoriae decenti grauitate,elegantia ac '
l pulcritudine. sed vero haud ubique in so- phistis, quum laudauerint, deprehendimus'
Vtrumque. primum praedicarunt personas ae '
res non adeo illustres, id quod in primis in ce
lebritatibus funerum accidit, prout orationes Veterum graecorum LYSIAE, DEMOSTHE-'
'NIS, GORGIAE, PERICLIS, AsPAsIAE in
memoriam fortium virorum dictae a priscis eloquentiae magistris DIONYs Io Halicarna feo δ&THEONE ab ἐγκωμυοις sue Panegy- ricis distinguuntur. quanquam rem hanc ita
enarrat MENANDER rhetor, graece apud A L-D v M cum aliis graecis rhetoribus e litus, 3 ut existimet, sermones funebres diu post mortem eorum, quorum memoriae sint consecrati, habitos non post te dici ἐγκωμα siue panegyricos: recitatos autem non diu ab illorum obitu ad-
pellandos esse-, sed tale discrimen filo
carere fundamento videtur. ad haec saepiust dixerunt eiusmodi laudes, quamuis sermones ad artis leges minus composuerint, id quod et- iam de romanis testatur C I C E R O: nostra
903쪽
Laudationes, quibus in foro utimur aut tesimonii breuitatem habent nudam atque inornatam, auiscribuntur adfunebrem concionem, quae ac orationis laudem minime adcommodata est. 'Paullo ante autem dixerat: ipsi enim raeci magis legendi; es delectationis aut hominis alicuius ornandi, quam utilitatis huius forensis eatissa, laudationesscriptitaverunt: quorumsunt libri, quibus Themistocles , Arsides, Agesilaus, Epaminondas, Philippus lexander aliique laudantur ; & alio loco δ de G o R G i A : quod idems cisse Gorgiam quum sngularum rerum laudes vituperationesque conscripsisset: quod iudicaret
hoc oratoris esse maxime proprium, rem augeres se laudando vituperandoque rursus a stere: quae iterum nostram sententiam confirmare Videntur. nam quamuis commemorati sermones Gorgiae, qui non tam in personis, Mam rebus laudandis ac vituperandis versabantur; etiam illi fere graecorum libri, qui ex CICERONI s testimonio laudationes clarorum Virorum continebant, ad posteritatem haud propagati sint; satis tamen ex CICERONIS Verbis colligere possumus, quod haud fuerint oratio nes ex illo genere, de quo disserunt rhetores, ἐλδ Τικω, nec ad artis regulas compositae. quo nomine simile est vero, veteres auctores hisce libris laudes regum aut ducum apud Graecos vel Macedonas more historicorum comme-- morasse, qualis hodie exstat XENU PHONTIs Agesilaus & de Cyri non tam institutione,quam perpetua laudatione: conser EZECHIELEM
904쪽
vissimas praedicarunt etiam malas ac perniciosas ad laudem sibi proposuerunt. sic D I o Prudificus laude ornauit psittacum , POLYCRATES mures; L V C i A N V s muscam; S Y Ν E s i v s calvitiem; CLi TARCHus scripsit laudes tere, dinis,quae exiguum est animal api simile; pHA-v o RiN v s febris, Eliensis adolescens podagrae , Ut de aliis taceamus. nec defuerunt aeuo recentiori, qui eloquentiam suam in huiusmodi argumentis leuioribus consumserunt, Vt Praeter alios BIRCHAIMERUS, CARDANUS, PONTANVs laudibus prosequuti sunt poda
igitur sophistae de hisce rebus declamauerint exercendi ingenii caussa,vel potius copiae, qua Pollerent, ostentandae; quis sibi persuadeat, tales orationes locum inter panegyricas iure vindicare sibi posse Θ iam antiqua aetate ingenui eloquentiae germanae aestimatores a tali instituto abhorruerunt atque hanc oratoriae artis deprauationem aegro tulerunt animo ,recteque obseruarunt, princeps sophistis fuisse propositum, ut ostentarent ingenia, plaususque Ptarent populares. LACTANT Iussi dicit:
quid dicam de iis, nescio qui, quum semel abe
905쪽
auerint, constanter hi uitia perseuerant, s ivanis vana defendunt; nisi quod eos interdum /ysto aut ioci caussaphilosophari ; aut prudentes .es scios mendacia defendenda,incipere, quasi ' ut ingenia sua in malis rebus exerceant vel sentent. g. XIII. Quae sententia nostra, quod haud
quaevis veterum sophistarum laudatio tueri possit nomen orationum panegyricarum, in . duplicem quaestionem inquirendi, nobis os fert occasionem. altera est: quis auctor sermonum Vere Panegyricorum, quorum indolem veteres rhetores eXplanarunt, haberi debeat ξ cuius rei primas laudes attribuimus Is OCRATI. hic enim culturae eloquentiae multam dedit operam, cuius domus cunctae
graeciae quasi ludus quidam patuit atque ossicina dicendi' magnus orator π perfectus magister, quamquam forensi luce caruit, intraque parietes aluit eam gloriam, quam nemo quidem meo iudicio es postea consequutus, Ut C I C E R Ο . dicit: opposuit sese magno studio fraudibusae fallaciis sophistarum, aduersus quos dixit etiam orationem, qua istos inter alia hoc nomine reprehendit, quod promitterent, se tra dituros rationem tractandarum litium forensium, quum longe plura sint, in quibus orator maiori dignitate possit versari. quod autem speciatim attinet ad orationes panegyri
906쪽
prisi quidem oratores plane eo, panegyrico quippe, non sunt usi ad eum modum , quo nunc utuntur: P R I M v s Isocrates recentius scripsis
XIIII. Altera quaestio est: quaenam -phistarum declamationes ex diuersis laudationum generibus, quae a nobis commmorata sunt, ad panegyricos sermones debeant reser-rip heiciterum obseruare decet, quod haud disseramus de iis orationibus panegyricis,quarum usus fuit in ludis & aliis celebritatibus Uraeciae, quaeue a conuentibus solemnibus ita sunt adpellatae; sed eas intelligamus, quae contineant laudes principum' aut aliarum illustrium personarum. quales sermones recitandi multiplex est occasio, siue illi, quorum honori consecrati sunt, in viventium coetu adhuc versentur, siue e vitaeXcesserint, adeo ut orationum funebrium nonnullae possint elle panegyricae. etenim quamuis orator principi cuidam gratuletur modo ratione solemni oride suscepto imperio, de rebus seliciter gestis, quarum praecipitae sunt victoriae & triumphi; modo ratione minus solemni propter natalium nuptiarumque celebritatem ; pleniori tamen Ore laudes ipsius praedicare adeoque sermonem panegyricum dicere potest , id quod etiam ex Di ONYSIO Halicarnasseo patet. ex quibus colligimus, quod laudationes deorum dearumque, quas susceperunt sb-phistae, nullum locum in hisce orationibus panegyricis habere possint, praecipue quum prima aetate sermones panegyrici in ludis &cele-
907쪽
britatibus graeciae in honorem deorum dea-
Iumque recitarentur. nec orationes fune-hres in memoriam pro patriae salute defunctorum promiscue hanc adpellationem tueantur, nisi constet, quod sermo partim ad artis oratoriae leges fuerit componius; partim laudes principis cuiusdam per nae explanauerit. &quod in laudationes amplissimarum ciuitatum adtinet, istas e sede panegyricarum orationum penitus eiicere, durius forsan videri Posset, praecipue quum nihil impediat', quominus sermo panegyricus praeter Petibnas etiam in rebus magnificis versetur.
, g. XV. Hisce antea positis, haud alienumerita proposito dissertationis argumento, praecipuos oratoreS, quorum sermones Panegyrici adhuc conseruati sunt, commemorare. primus est IsocRAΤEs Theodori filius, Atheniensis, natus olympiad. LXXX VI. I. archonte Lysimacho,qui audiuit PRODICVM
Im, P R OT AGOR A Μ, GORGIAΜ Leonti- alios, ac tantam eloquentiae laudem Consecutus, ut sua aetate Princeps hominum eloquentium haberetur. inter orationes ipsius, quarum LX. serebantur aetate PLV-ΤΑRCHI; CAECILI Vs vero XXV ΙΙΙ. &D1ONYsivs Halicarnasseus XXV. pro genuinis habebant, exstant nonnulli λογοι - , quo pertinent , siue oratio funebris in laudem Euagorae regis Cypriorum, cuius iam mentionem fecimus; item ἐγκωμιον, de quo sermone ita iudicat vossius: η
908쪽
ita Isocrates in Helenes encomio plura habet πάρεργα, quom nam quod argumentesmnatura Da serile foret , magnam orationis partem consimit in reprehensione sopbisarum, Iaudatione Thesti, excusatione Paridis ac laude pulcritudinis; item , siue laus Bugiaridis crudelissimi Aegyptiorum tyranni, ab Hercule interemti, quod argumentum Omnino erat παραδοξον, prout etiam VIRGILIUS Rdixit Busiridem illaudatum; porro ISOCRA-ΥEs oratione, quae inscribitur παναθηναiκοὶ, extollit Athenienses eorumque beneficia in graecos prae Lacedaemoniis praedicat. hunc 1equitur AELIVS ARIs TlDEs, Eudaemonis filius Adrianensis, quiue sub Hadriano & Antonino Pio floruit, & quoties diceret, insignicum plausu semper est auditus, Cuius orationes iam supra enarrauimus, quas in honorem ciuitatum recitauit; heic autem inprimis mentionem habemus sermonis Q , quo laudatione M. Antonini imperatoris fungitur, eiusque pietatem, iustitiam, aequitatem, temperantiam, fortitudinem , prudentiam ac felicitatem celebrata tertius est I V L I A N v s, Iu
lii Constantii & Basilines filius, qui primum
formatus ad cultum christianum; posthac autem annos viginti natus, quum Μaximum
Ephesium, philosophum & Libanium sophistam Nicomediae audiuisset, ab illo descivit. inter scripta ipsius& orationes exstat primum
Constantii imperatoris laudem, qui sermo ex
909쪽
876 DIATRIBE DE ORATIONIBUS orationum genere, quae λογοι agraecis rhetoribus adpellantur, prout de iis ΜΕ-NA N D E R rhetor ait: ο βασιλικος λογος ἐγκω- εο , qui etiam meminit scripti ac ALLI Nico sophista sub Antonino Pio ita γαλου hic autem CALLINICvs Syrus, vel ut alii habent, ex Arabia petraea oriundus docuit Athenis Galieno imperante, inter cuius scripta commemorat S v I D A S περιτῆς Ραθμωαίουν ἀνανεωσεους και αῖ λα τινά ἐγκώμια και λογους. Porro IVLIANVs dixit των
ἀυτοκρατορος Τηαξεων κοῦ περι βασιλείας, de eiusdem Con1tantii imperatoris rebus gestis siue de regno, quam utramque Orationem circa' annum seruatoris nostri CCCLVIII. compositam respicit iv LIANus ipse Τ&Zos IMUS; sie & scripsit Ευσεcίας της βασιλίδος ἐγκωμιον, en omium imperatricis Eusebiae, Constantii coniugis, cui plurimum debuit IVLIANV s. quartus est LI B NN I v s natus Antiochiae, qui plurima scripsit, & cum in demonstrativo, tum deliberativo genere orationes Varias com Posuit, etiam fictas declamationes &controue fas. huc pertinent Θασιλικος, panegyricus in Constantium & Constantem, quo & laudat Constantinum magnum; item προσφωνητικος,
adlocutio panegyrica ad Iulianum, cui hanc iucundam fuisse, ipse indicat LIBANI Vs: s
910쪽
877 καὶ ουτως- persuasis autem habui orationem, nec molesus fui: ipse vero delectatus sermone prooemium meum confirmabat. in hoc enim dixeram , eum omnia mea putare exi, rnia ex mei amore ; atque ita quidem euenit: nec non εις Ιουλιανον, Panegyricus dictus Iuliano imperatori consuli, in quem & dixit orationem funebrem panegyricam. tandem etiam
lum philosophiae, sed & eloquentiae meritis claritumus fuit, ac dictus ἐυφρα s, atque ob Panegyricum sermonem imperatori Constantio sacrum donatus est statua aerea. inter ipsus orationes, quas nitide atque optimo studio edidit Io. HARD VINus, Varii runt panegyrici laudibus imperatorum consecrati, quos cum aliis studiosissime atque erudite recenset
g. XVI. Breuiter commemorauimus oratores, quorum sermones panegyrici adhue exstant, qui quum etiam adpellati sint non ab re erit, de voce hac quaedam diiserere. de origine nominis huius variae sunt sententiae. alii ex priscis grammaticis & rhetoribus tradunt, ortum id esse, quum laudes ἐν κωμιπις, in vicis dicerentur, vel ut existimat graecus &