장음표시 사용
891쪽
ca AT fuisse propositum, Athenienses m gnificis ornare laudibus, quas & illum per sp
ciem suasionis, Ut graeci contra barbaras gentes susciperent expeditionem , dixisse. &GER H. IO. VOS SIVs dicit: δ nam Isocratis
paneorico, quae exstat, hortatur graecos adii scipiendam expeditionem aduersia barbaros. verum nusio negotio eximus hunc ictum, si Ha-tiearn ensem audimus, qui suasionem negat esseprimarium Mocratis finem. nam ait, eum
per opeciem suasonis laudes per qui Athe
nienseum. s. V. Disputatur quoque, num sermo P L I-N1i Neruae Traiano Augusto dictus panet rici nomen tueri possit, nec ne λ sunt, qui e istimant, quod haec oratio potius dicenda videatur gratiarum actio, cum quod PLINIVsipse dicat: seoarendum essenatusconsulto, quo ex utilitatepublica placuit, ut consilis voce , oub titulo gratiarum agendarum, bonistri cipes, quae facerent, recognoscerent; mali, qua facere deberent i, tum etiam, quod AUSONII ad Gratianum principem pro accepto consulis munere oratio inscripta sit non panegyricus, sed gratiarum actio. quo nomine dicit G E R Η. Io. vos SIVS: 3 at minius plane abusus pane rici nomine l. quippe quo orationem suum titulo redderet augustiorem, eam me λ γυριμην inscripsit, qua solum, conuocatis atribus Traiano pro conseia gratiad agis. sed vero B E R N E G-G E R v s nomen hoc Plinii sermoni vindicat ex materia, loco, dicendi genere, quanquam non negat, aliquid satyricum esse admixtum, dum
892쪽
ita optimum laudat principem, Ut alios Per stringat acriter, qui antecesserunt. saltem an- .liquae nouaeque editiones hanc vocem prae se ferunt, quae uue ipsi orationi vindicetur, siue minus, unum idemque esse censemus. etenim orationes, Ut ex superioribus constat, dici possunt paneg trica, quamuis princePS argumentum non laude absoluatur, si modo in conuentu quodam celebriori sue per multitudinem, siue per auctoritatem ac splendorem audito rum recitenturi sic dixit P L I N i V s in senatu amplissimo virorum ordine, breuius quidem, quem sermonem postea plenius elaborauit, antequam ederet, vim quadam ipsius epistola δ cognoscimus. nec solum orationes a Voce
res, uti C L A V D I A N V s panegyrin Serenae reginae coniugi Stiliconis consecratam scripsit. eadem ratione apud romanos auctores VOX concio significat & coetum conuocatum, item quamlibet temere confluentem turbam; & orationem, quae habetur ad coetum, immo locum ipsum,de quo dicitur sermo,Vt ex A. G E OLI O patet. VI. Atqui haec est origo orationum Pane ricarum , quarum argumenta in primis ad rationem conventuum saemnium erant composita, ac plerumque continebant Varia laudum genera. etenim talis orator auspicium
sermonis faciebat a laude Dei, siue praesidis in panegyri, qua exposita, enuse Praeclicabat umbem illam,ubi celebrabatur conuentus, ac posthac disserebat de certamine ac Praemiis, quae victoribus erant proposita, ita Vt Vbique Iere
893쪽
sectaretur laudationes, qua de re videas DI N Y s IV M Halicarnasseum. y attamen & alia argumenta orationis lumine illustranda sibi elegerunt, non per rationem conventuum siue ludorum aliarumque rerum solemnium occasionem; sed celebritatem & splendidam populorum concionem excitati, ita Vt de quacumque re, quae se ipsis offerebat, dicerent. sed post hac quum eiusmodi orationum consuetudo exoleverit, factum est, Vt quaecumque in laudem splendidissimarum, personarum . praecipue fierent, dictae sint panegyricae, quae est caussa quoque, cur tales 1ermones a magistris artis oratoriae, qui tria caussarum genera constituunt, reserantur ad demonstrativum, , quibus oratores laudationem sibi habeant propositam. haec est veluti altera classis orationum panegyricarum, de quibus ea,qua fieri potest, breuitate dicamus, rationem habentes
oratorum cum graecorum, tum romanorum. -.
g. VII. In graecia praecipue fuerunt sophistae, qui sermonibus ad laudem compositis multam dederunt operam, quorum rationem si cognoscere velimus penitus, obseruare deincet, quod orationes panegyricae, de quibus iam disseramus, ad laudem quidem spectent; sed ideo non quilibet sermo, qui continet laudationem . in numero panegyricorum debeat haberi. quapropter non ab re erit, diuersa Iaudationum genera, in quibus sephistae versati sunt,commemorare, iisque expositis, ipsarum orationum panegyricarum rationem habere. tres inprimis species fuisse laudationum, ex antiquis monimentis cognoscimus, qu
894쪽
niam praedicabant aut deos & heroas; aut Claros viros; aut illustres ciuitates. primum laudabant Deos & heroas, Iouem, Herculem, Μineruam, Bacchum, Aesculapium & alios, cuius rei exemplum exhibemus ARISTI DE M. hic enim scripsit orationem in Iouem, quum ex magna tempestate esset seruatus; in Miner- vam,quae ex precibus & hymno composita est;
in Neptunum dictam in Isthmiis Neptuno sacris, qua Corinthum laudat & adpellat gmeciae
Πραν και κοινὴν πανηγυριν, in Bacchum, quem
praedicare a Baccho in somnis iussus fuerat , in Herculem, Aesculapium, cuius beneficia sibi
exhibita effert: vide IO. ALBERTUM FABRI CIVM. in hisce exercitationibus studebant tantum ostentationi, nec multum habebant dignitatis apud boni rectique cultores: hinc MI INCTILIANvs dicit: neque iv cias eo, esse quasdam ex hoc genere materiad ad flam compositas ostentationem, ut laudes deo rum virorumque, quas prima tempora tulerunt. PLUTARCHUS 3 autem tradit, quod1bphista quidam quum laudare voluerit Herculem, responsionem acceperit: τὰ γαρ αυτον quis enim eum vituperat' conser LvDOVI- CUM CRE SOLLIUM. Porro eXtollebant magnos homines, reges . Principes, duces eorum que pronuntiabant sudes, quas modo in eoia ectu ipsorum dixerunt, modo orationes litteris conlignatas ad eos transmiserunt, quod a se factum esse, THEMIsTIVs testatur. Plerique ita laudarunt principes, ut vitio adula-
895쪽
ssa DIATRIBE DE ORATIONI Rustionis se contaminauerint ac tantum gratiam plaususque sint sectati: LACTANTI vs: η accesserunt etiam poetae , cs compositis ad voluptatem carminibus in caelum usque sustulerunt. sicut faciunt, qui apud reges etiam malos pave-oricis mendacibus adulantur. quod matam a graecis ortum est, quorum levitas instructa dicendi facultate , incredibile est, quantas mendaciorum nebulas excitauerit. hinc P E s C E N- Niv s Niger, qui de summa rerum cum S E-vEsto Pertinace dimicauit, apud AEL xv Μs PARTIANvM illi dixit, qui panegyricum sibi dedicare constituerat: scribe, inquit, D des Marii vel Hannibalis vel alicuius ducis optimi vita functi , es die quid isie fecerit , ut eum
nos imitemur. quae VOX ALEXANDRO Mam-
maeae filio ita placuit, ut teste LAM PRID Ο oratorum cs poetarum pane ricos Abi dictos audire exemplo Nigri Pescennii stultum dixerit: confer CHRIs TOPHORUM CELLARI V M. ερ. VIII. Neque vero solum vivos, sed etiam mortuos orationibus funebribus ad laudem
compositis ornarunt. sc G o R G I A s recitavit orationem ἐπι τοῖς ἐκ τῶν πολέμων πεσοῦσιν, ους Οι AΘην οι ἐπαινοις εΘαιαν, Ae his,
qui hesio ceciaeerant, cros Athenienses publice cum laudibus sepultura honorauerant, auctore 'PHILOSTRATO. apud P LAΥ o N E M est lMENEZENΟΣ, 1 ἐπιταφιος, ubi exhibetur oratio in deiunctos pro patria in variis proeliis Athenienses veluti scripta ab A s P A s I A M
896쪽
Iesia; y dicta a PERICLE, quam CICERO respicit, quum de PLATONI s dicendi genere iudicat, quod secutus sit non solum in his sermovibiu, qui dialogi dicuntur, ubi etiam de
in seria id facienaeum fuit, sed in populari
oratione , qua mos est, Athenis laudari inconcione eos , qui sint in proeliis interfecti. quaeso probata es, ut eam quotannis, ut scis, eo die recitare necesse sit. extant adhuc POLEMONI sduo contrarii επιτάφιοι λογοι parentum nomine dicti in Cynaegirum & Calyimachum Athenienses, qui in pugna Μarathonia pro patria aduersus Medos fortiter pugnantes obierant,
ubi Cynaegiri pater suum filium Callimacho, pater Callimachi filium Cynaegiro praefert,
quas declamationes binas graece edidit H E N-RICVS STEPHANUS. talem quoque sermonem debemus Is OCRATI in laudem E v Α- G o R AE regis Cypriorum 3 interemti a Thra- .1ydaeo eunucho olyrnp. CI, 3. item DEMO-sTHENI in eos, qui in Chaeronea clade forti animo pro patria pugnantes obiissent, cuius orationis habitae olympiad. CX, 3. meminit PLUTARCHVS, quamuis hanc quae exstat,
D E s laudationem dixit funebrem in Eteoneum, nobilem Cyzicenum discipulum in flore aetatis defunctum; &LONGINVS de ΗYP E RID E scribit: του ἐλτά φαον ἐπιδεικτικως , ως
897쪽
s DIATRIBE DE ORATIONIBUS ουκ οἶδ' ειτις αβ ος, διελτο, funebrem orationem eum tanta composuit ostentatione, ut, an qui piam alius talem concisus re potuerit, nestam. qui HYPERIDES magnam eloquentiae habebat existimationem, ita ut D I o Grasi mus
LYsIA legendos commendet viro ciuilis D. cundiae studi oso HYPERIDEM & AEsCHINE I. VIIII. Num a graecis, an romanis origo sermonum funebrium sit petenda ξ de eo disputant historiarum auctores. 'DIONYSIus Halicamasse- y commemorat orationem in ' timere Bruti habitam a Valerio, & quamuisi haud affirmet, tum ne, an a regibus romanis talis mos fuerit institutus; haec tamen paullo
post addit: sero Athenienses funerum legibus laudationem addiderunt; flue id in iis primum fecere qui ad Artemisium, ad Salaminem re ad
' Plataera pro patria stu antes occubuerunt ;sue in iis, qui Marathonico proelio periere. ut demis, morem hunc coepisse a Marathone ι regna, haec quoques cim annis funere Bruti est posterior ; cuius verba de inclustria latine
tantum attulimus. quae quum ita se habeant, romanis omnino haec inuenta consuetudo orationes funebres recitandi, vindicanda est; at vero alii graecorum gloriam hac in re tueri contendunt. etenim muniunt sese testimonio quodam ANAXIME NIs qui auctore pLv- TARCHO tradat,quod Solon huius ritus apud
, Athenienses sit auctor, qui quum floruerit sub Tarquinio Prisco; Valerius Poplicola autem depulsis regibus, colligunt eXinde, quod ro-
898쪽
mani hanc consuetudinem graecis posteriores acceperint. nec sententiae huic deesset digni- i tas, si partim testimonium ANAXIΜENis' probam prae se ferret fidem; partim explora- tum esset, quod nemo ante Poplicolam in gente romanorum Orationem dixerit funebrem. id ex veterum monimentis & supra adductis exemplis cognoscimus, quod graeci praecipuel viros militia & sortitudine claros his honoribus adsecerint, uti dicit Di ONYSI Us Haticar
nassetu: Athenienses iis tantum, qui in bellis: periissent, funebres laudationes instituisse via
videtur apuae plurimas gentes praeclarum epe, in besio occumbere. etenim, qui sis e vita migrat, funere ac siepulcro magnificentissimo honoratu's siue pauper quis ita iscedat , lauda- tione nou caret; siue etiam vilis quispiam ignauus a sapientissimis viris lauiatur. 3 attamen interdum praeter hanc Ordinariam consuetudinem & alii hoc si1premo honoris gene' re fuerunt ornati, cuius rei exemplum habemus in ZENONE, de quo legimus apud D i o-
t fortuna visum estplebi, laudare Zenonem μυ- fel filium ciuisum ae aurea corona rite ac DPia
time ornare propter singularem eius virtutem es temperantiam. praetereaque construere illi
899쪽
pusturam in Ceramico publice. ad huiusmodi Iaudandi munus saeye eligebantur viri elo- t ἡ ' mentissimi, quibus inerat 1umma dicendi co
pia , ut merita defunctorum pronun tiarent ore grauissimo. hinc apud PLATONEM SO-ὸ CRATEs & MENEX ENus hoc inter se instituerant colloquium, quod latine tantum . huc transseramus: SOcta moro venis, Menex
ney an unde Θ Μen. foro, Socrates, enatu. Socr. quid tu adsenatum ' Men. id circo ad con- suum profectu sum, quoniam audiueram, δε- rigendum esse aliquem, qui laudibus defundiss
ornet. nam, visis, inseria acturasunt. Socciaudiui equidem; se is quem potissimum eleg
runt δ MIen. nulium : nam in crastinum distit runt; arbitror autem Archinum vel Dionem electum iri. atqui tales orationes dicebantur in conuentu nouilissimo, siquidem in huiusmodi funerum ac laudationum celebritate in- si nis auditorum copia confluebat, qui aures
ac mentes sermonibus, quos Oratores recitabant , admouerunt. L V C I A N V s adhuc ri- . tus huius testimonium dicit: κικιτοι και άγωνας ενιοι λοεσαν, καὶ λογους πτιταφίους ειπον ἐπὶ
qui ludos quoque insiluerunt ac funebres ora' tiones ad hepulcrum habuerunt, tanquampatrocinantes ac tesimonium mortuo perhibentes
s. X. Tandem sophistae atque oratores in
900쪽
omplissimas ciuitatum nobilium estundebantur laudes, cuiusmodi sermones ARISTI DE splures dixit. etenim laudauit urbem & imperium romanum oratione diseriissima, & quum romanorum imperium contulerit cum persico & graeco, ostendit illo nihil unquam par fuisse, nihil secundum. ad haec praedicauie
dimam & subito quoque recitauit Orationem in laudem zisi urbis in dedicatione magnifici templi Cyziceni iussus per somnium ab Aesculapio. alii pleniore ore laudarunt Athenas, Vnde artes eloquentiae, litteras, leges, doctrinas, religionem in omnes terras distributas esse putabant; item Rhodum, ubi musae colebantur diligenter, etiam eloquentiae studia, quae AESCHINEs quum Rhodum exilii locum deligeret, intulit, atque artis oratoria aperuit ludum; Neapolim, quae praeter bonas litteras certamina quoque, quibus iuuenes bello nati exercebantur, Massiliam sedem studiorum aliasque ciuitates. sed tamen de nulla re tam cupide disseruerunt sophistae,quam de Marathone, Salamine, Ρlataeis, uti C i C E R o dicit: hinc rhetorum campus de Marathone, Salamine, Plataeis, Thermopylis, Leuctris. etenim haec argumenta, quae Athe- 1liensium laudes ac merita bellica continebant, ipsis erant grata atque accepta, quae sophistae explicanda eo maiori cura eligebant, quo Vehementiori gloriae ac plausus studio tenebantur. atqui Marathon victoria Atheniensium, Miltiade duce locus erat illustris: poΜpo