장음표시 사용
51쪽
in duas divisae sitiat. Praetere, unus erat in Rhodo, alter in Lesbo Insulis Metropolitanus. Quinta Dioecesis est Thraciae, cujus olim capuli erat Heraclea rdeinde vero Constantinopolis, i inque in ea suere Provinciae, Thra .cia, Rhodope, Haemi nonius, Moesia&Scythia. Illyrici Praesecto dux subjisae erant Dioeceses. Dice sis Mace doniae, in qua octo numerantur Provinciae, Proconsularis, Achaia, Macedonia, Thes ilia, Epirus vetus & nova, Creta & Praevalitana Provincia, quae postea Daciae juncta est. Totius regionis caput erat Thessalonica. Item Dioecesis Daciae, in illa quatuor tantum occurrunt Provinciae, Dacia Ripensis, & Mediterranea, Dardania, & Moesia prima. Italiae Praesecto parebant duo Vicariatus Romae & Italiae, l&liraeter hos occidentalis Africa, quibus post mortem Constantis Iuyricum occidentale adjectum, prilis enim Illyrici Praesecto pare
In Vicariam Romae decem erant Provinciae, T. Campania, 2. He miria & Umbria, 3. Picenum suburbicarium, ε Sicilia, 3. Apulia& Calabria, 6. Lucania&Brutia, 7. Samnium, 8. Sardinia, 9. Cor sica, io. Valeria. In Vicariatu Italiae, cuius caput Mediolanum Provinciae, T. I. Liguria, Σ. Emilia, 3. Flaminia seu Picenum Annonarium, Venetia cui juncta postest Istria, ue. Alpes Cottiae , & utraque Rhetia. In Illyrico occidentali cuius praecipua urbs Sirmium, Provinciae erant Pannoniae duae, Noricum utrumque, Mediterraneum & Ripense, Dalmatia & Savia, quibus addita est Valeria. De Asrica seorsim dicemus. Praesecto Galliarum parebant Galliae, de quarum divisionibus agemus postea. Item Hispaniae tunc temporis in quinque Provincias distributae quae a Vicario re bantur, post Proconsulatum a Gratiano sublatum: eae sunt Boetica, Lusitania, Gallacia, Tarraconensis & Casethaginensis. Eidem Praesecto parebant Britanniae tres, quae postea in quinque regiones distributae sunt, additis Flavia & Valentia, sed haec distributio post occupatam a Saxonibus Britanniam penitus commutata est.
52쪽
Hare est summaria Imperii Romani delineatio, ad cujus formam rcclesia constituta est, sunt tamen nonnullae in quibus forma Ecclesiastica a civili non partim differt Et primitin quidem observandum est longi exactius in oriente, &Πlrrico , Ecclesiam imperio respondisse quam in occidente i illie
enim vix ulla occurrit alicuius momenti diversitas , hic vero non una, nam in Africa Metropoles Ecclesiasticae non respondebant cis vilibus, in Italia vero quatuor tantum erant Metropolitant; Romanus cujus Provincia latissim P patebat, Mediolanensis, Ravennensis& Aquileiensis, ac praeter hos in Insulis adjacentibus, Sicilii scit, cet&Sardinia, Syracusanus, &Calaritanus, posterioribusvcroco, culis exorta est in Italia magna Metropolitanorum turba.
f. IX. o tum Ecclesiastica , tum cisilis Africae.
A rrica iam a Cypriani temporibus divisa erat in tres aut quatuor ' partes, Africam propriam, Numidiam&Mauritanias, Caese- reensem nempP, &Sitifensem, ut colligere licet ex huius Epist'-lis s.&7 i. itemque exactis Concilii Carthaginensis sub ipso habiti. His Provinciis adiunctae postea fuerunt Tingitana, Biracena, & T G
Africa Provincia erat Proconsularis, cuius urbs Metropolis erat Carthago totius Africae occidentalis caput. In caeteris Africae Provinciis Metropolis Ecclesiastica erat sedes senioris Episcopi. Haec propositio multis momentis demonstrari potest. i. Quia certum est Metropolitanos Provinciarum non semper ejusdem suille sedis Episcopos, sic Numidiae Metropolitanus erat Cy- triani tempore Novatus Thami ad sis, deinde tempore Caeciliani ecundus Tisinitanus, postea Megalius Calainensis &alii. Item Byzaccnae Mauritaniaeque Sitisensis & Caesareensis variarum sedium Episcopos diversis temporibus habuere Metropolitanos, ut constat ex 1iubscriptionibus Asticanorum Conciliorum. . r. Idipsum non obscvrd testatur Augustinus, clim quaerita Pro suturo Emstol. 1 9. nunc 38. quis Megalii Emensis in Primatu
siccessor iit. Successerem Primatui ejus nosse volumus, de Ep. 26s. nunc
53쪽
DE ANTIQUA ECCLESIAE DISCIPLINA
revocant scribit Caelestino Prisco Provinciae Caesareensis Episcopo Episcopatum esse relictum, ea tamen conditione ut ipsi non pateret aclitus ad Primatum sicut caeteris: CD met, inquit, Prisus P vi ciae Caesareensii Episeopus, aut ad Primatum locus scut caeteris ct mihi patere desinit, aut Episcopatus mihi remanere non debuit. Undd luce
clarius insertur Primatum omnibus Africanis Episcopis patuisse, nec Metropoli civili annexum fuisse, qnandoquidem Caesareensis Antistes, qui Metro oleos civilis Episcopus erat, non privatur jure Metropolitico Ecclesiastico, sed aditus et ad jus Metropoliticum intercluditur
Epistola 2 17. nunc est 19. excusat se Augustinus quod ad Concilium Numidiae vocatus a Victorino, non venerit, eo quod senex Xantippus Tagosensis, rectius Tagorensis, Primatum sibi vindicaret: proindὸ & jus convocandiConcilii. Quod si Metropolitica . iura urbi suissent annexa, de Primatu nulla potuisset intereos esse disia scultas, cum manifestum foret quae urbs esset Numidiae Metropolis Ut autem liquidb constet contentionem tantum fuisse de antiquitate Episcopi, non autem de urbis dignitate, consulenda est Concilii Milavitani anni o a. definitio, cui ipse Xantippus aderat primatus Ni midiae iure fruens, ut videre est Can. 1 Concilii vulgo Africani di haec auicni definitio ejusinodi est c. 36. Placuit ut quicumque deinceps
ab Episvis ordinantur per Provincias Africanas , litteras accipiant ab ordinatoribus suis manu eorum conscriptas, continentes Consulem cor diem, ut nulla altercatio de posterioribus vel anterioribus oriatur. Ex his intelligere est totam inter Episcopos Africanos dignitatem, ab antiquutate Episcopatus suisse repetitam; nullatenus autem ab urbis magnitudine aut dignitate. Speciatim vero de Numidia idem constat ex Canone sue . in quo statutum est, ut matricula, o Archibus Numae apud primam Sedem sit, ct in Metropoli idest Constantina. Ecce apertam distinctioncm Metropoleos Civilis, & Ecclesiasticae. Praeterea auctor vitae S. Fulgentii c. 29. testis est, Fulgentium in Concilis Vincensi, Quodvultdeo in contentione de Primatu Praelatum, jus suum illi posteri cessisse , quo relato subdit Auctor iste: Ubi sunt nunc issi uius eminendi se per cete a dominentur assectus, qui se etiam subpriρ-xibus anteponunt, indebita sbi privilegia vindicaures ' Ecce Bearus fulgentius nec Primarum quem meruit, defendere voluit: Primatus
ergo apud Africanos Episcoposipsus Fulgentii tempore prioribus d b bantur, nec ulli Stai annexus erat. Hic mos in Africa permansitusque ad tempora Gregorii maani. nam is lib. i. Ep. 71. ad is
54쪽
copos Numidiae statuit: Ut si rum consuetudo de Primatibus conseia tuendis, caeterisque, capitulis immota maneat, exceptis his qui ex Donatistis ad Disivatum perveniunt, quos provehi ad Primatus digniatatem, etiam cum ordo Clericorum eos ad locum eumdem deferat, modis omnibus prohibet. Itaque tempore Gregorii inter Africanos Pr, matus non erat sedibus annexus, sed eo antiquiores omnes Episcopi indiscriminatim sitiebantur, exceptis iis qui fuerant haeretici, quos ab hoc iure excidere vult Gri rius: quemadmodum olim A gustino teste ab eo exciderat Priscus. Quinetiam in Provincia proconsularisiimmus honos habebat a liquiori Episcopo, licet eum praecederet Carilia inensis Episcopus, totius Africae Primas. Sic in Concilio Cartha . r. victor Abderitanus, di in tertio ejusdem nominis Episcopus Pupianensis, caeteris, excepto Carthaginens, praeseruntur: & de hoc Victore haec ait Epigonius
c. sq. cod. Can. Eccl. Asi canae, aetate pater ipsa Promotione ant qui imus, vir laudabilis frater er colliga noster Victor, vult hanc petiationem Ceneralem omnibus esci.
Uno verbo in Africa tum honor, tum dignitas, tum etiam jura de privilegia Episcoporum tribuebantur antiquitati Episcopatus, non autem Ecclesiae cui praeerant dignitati. Id constat ex aictis, praecipuὰ vero ex Epistola Augustini ro . in qua queritur se tertium nomin tum, qui haud ita pridem Episcopus erat, caeterisque qui antiqui res erant, praepositum, idque luculenter confirmatur ex can. 3 6. Concilii Asricani supra relato. Caeterum ab hac lege semper excipiendus Carthaginensis Antistes qui universae Africae Primas erat &Exarchus seu, ut ita loquar, P triarcha. Diu ante ipsummet Cyprianum Agrippinus hoc iure si iebatur, is enim a Cypriano reliquorum Episcoporum Praeses fuisse insinuatur, quod quidem, inquit, rippinus bona memoriae vir cum c teris Coepi copiis qui ita tempore in Provincia Africa Numidia Ecclesiam mi giae, natant statuit.
Maxima quoque hujus sedis privilegia & iura in Epistolis Cypri
ni elucent: sic Ep. que. totam Africam Provinciam suam vocat: niam, inquit, latius est nostra Provincia habet Numidiam c d as auritanias fibi cohaerentes. Ninc ex universis Africae Provinciis consiliciar, & respondet veluti mag nam auctoritat rubens, ut via dere est Ep. 39. 61. 7o. 7 i. r. &praestrum 6 .
Post haec tempora illa Carthaginensis Episcopi d has non est in minuta, ut vi re est ex omnibus Conciliis Asticanis, in quibus
55쪽
DE ANTIQUA ECCLESI E DISCIpLINA
Carthaginensis Antistes caeteris licet iunior praesertur & praesidet rhine sorte Aurelius Episcopus c. codicis. Asric. ait se multarum Ecclesiarum,inor raodorum curam fuistinere. . . crpse cunctarum je Ecclesarum, dignatione Dei, sollicitudinem sustinere, quapropter conceditur et ibidem, ut unde vellet, de cujus nomine fulset conventus, pro desiderio cujusque cisae ora naret Episcopum. Hinc etiam illius erat Paschae diem caeteris Episcopis nuntiare, ut constat ex C none si . ejusdem collectionis. Hic sertasse alicui veniet in mentem haec quaestio, utrum melius& convenientius Metropolitica dignitas antiqilitati, quam urbi su
rit assivi, de qua quid sentiam hic mihi videtur aperiendum. Censeo ergo, LIvo aliorum judicio, longe satius esse ut Metropolitica dignitas urbi annexa sit quam antiquitati sacerdotii: cum enim albcui sedi affixa est, is ad eam eligitur qui huic dignitati sustinendae . par esse possit. At ubi ad omnes passim antiquitatis jure desertur,
tunc ad minus idoneos pervenire potest. Praeterquam quod sene,ctus minus apta est serendis laboribus, & illo caret animi ac coi poris. vigore qui in Metroilolitano maximὶ desideratur. Itaque prudenter omnino Gregorius lib. i. Epist. Ep. 72. scribit ad Gennadium Patricium & Patriarcham Africae ut concilium Catholicorum admoneat, ut Primatem non ex ordine loci postpositis vitae meritis faciat. viam apud Deum non gradus elegantior, sed vitae melioris actio comprobatur: ipse vero Primas non pausim, sicut moris est per vitas, sed in una juxta eorum et Ilionem civitate resideat. Idem tamen Α-μicanis Ep. 7 . consuetudinem, quae nihil contra sidem Catholicam usurpare digno citur, immotam permanere concedit, sive de Primatis iis consimo iis , &c.
De Proetincturum Galliae dii h ibutione spraecipuum ea Primatibus
N Ulla est regio quae tam varias sertita fuerit divisiones ae Gallia. Nota in omnibus antiqua illa Galliae divisio in Comatam
ct Bracatam; quam excepit altera in Be icam, Celticam & Aquitanicam. Haec Heganter 1 Caesare exponitur in Commentariori:
Praeloquio. Nec praetermittenda est licςt min s cesebris Galliae, tum
56쪽
temporis divitio in sexaginta civitates seu populos & qoo. aut circiter Pagos, quam ex Strabone lib. q. Tacit. lib. 3. Annalium, Vopisco, Ptolemaeo, Caesare, Iosepho& Appiano colligere licet, ut si faciter animadvertit eruditus Geographus Nicolaus Sansen, in notis ad tabellam antiquae Galliae . Augustus vero Galliam in quatuor partes distinxit, Belgicam, Celticam, Aquitani eam, & Narbo
Vertim omnium divisionum Galliae exactissima de celeberrima est in quatuordecim provincias: hanc tradit Rufus in Breviario quod Valenti dicavit circa annum 361. Hae Provinciae sunt in Narbonens, Narbonensis, Viennensis, Alpes maritimae, &Alpes Graiae: In Aquitania, Aquitanicae duae & Novcmpopularia: In Celtica Lusedunenses duae, & Maxima Sequanorum: Demum in Belgica duae, ejusdem nominis&duae Germaniae, una superior, altera inferior dicta. Ammianus easdem Provincias enumerat lib. I s. praetermissis dii bus; Alpibus nempd maritimis, & Aquitania r. Paulo post Narbonensis altera a Viennensi avulsa est, &Lusdunenssis singulae in duas divisae sunt, ac universae Galliae Provinciae septcmdecim numerosuerunt. Hoc ordine Belgica prima. Belgica sectanda. Germania prima. Gcrmania secunda. Lugdunensis prima. Lugdunensis secunda. Lugdunensis tertia. Lugdunensis quarta. Lugdunensis quinta, quae& maxima Sequanorunti Alpes Graiae & Penninae. Viennensis prima. Viennensis tertia. Alpes maritimae. Narbonensis, quae de Viennensis secunda- Aquitania prima. Aquitanti secunda Novempopularia. Augusta Trevirorunti Rhemi.
quarum Metropoles Tarentasia. Vienna aut Arctatum. Aquaesextiae. Ebredunum.
57쪽
Haec est Galliae divisio ad cujus formam olim Ecclesia Gallicam constituta suit, ita ut sin larum Provinciarum Metropoles civiles, essent etiam LMesiasticae Metropolas. At in Narbonensi mara fuit de diuturita de iure primatus contentio inter Viennensem: Aresalensem Antistites. H e Genim Metropoliticum jus in Vicnnensem & Nari nensem Provincias, itemque in utrasque Alpes Graias ac Maritimas sibi asseruit, qua in re aliquando faventes habuit Romanos Pontifices , aliquando adversos. Primum de ista contentione iudicium a Synodo Taurinensi latum
est. Can. r. his verbis, IEud desiae, iis er E sevo urbiim Arel. te, sis Ur V eunt, sis, imi de Primatus avod nos honore cerrabant, a j j ita 'Dodo definiuim est, ut qui ex eis approbaverit seuam civi umeus Agetropo lim, xs totis P inciae hono rem Prisnatus obtri ear, o ipsi juxta Canon m mcceptum ordimiti m habeat potestatem. Certἡλὰ pacis vinculum censervando hoc consitio utiliore decretum est, ut se placet memoratarum urbium Episcopi imiruaeque de his viciniores iintra Provinciam et id cet civit ates, atque eas Ecclesias visitet , quas
di pidis Dis magis G as es constiterit: ita ut memores unanimitatisatyue concordiae non alter alterum longius Abi Urepando , Uuod est alii
. Haec Concilii sententia duo continet; alterum summi iuris ut Primatum is obtineat qui probaverit civitatem suam ese Metropolim : althrum entario vi, ut Provinciam inter se partiantur, & unuGquisque illorum vicinas sibi subjiciat Ecclesias, quod ab Episcopis
factum est, ut hac via facilius utrumque ad concordiam revocarent. Intellisebant enim demonstrationem Metropolitici juris haudita facile fieri posse. Vienna quippe jus illud Metropoliticum olim obtinuerat, ut in Eusebio colligere est qui urbem illam & Lugdunum Gallim Metropoles vocat. Sed successu temporis eamdem di nitatem Aresalensis civitas ambiebat a Cotillantino multis aucta privilegiis. Cum igitur de iure urbis Metropolitico contentionem
non mediocrem fore cernerent, prudenter omnino consuluerunt ut
unusquisque Ecclesiarum sibi viciniorum curam g ret. Verum hanc sopiendae controversiae viam non 'admisere illarum Ecclesiarum Episcopi, praesertim vero Arelatensis Eeclesia quae Primatum totius Narbonensis tractus, de septem quae in ea crant Provinciarum ambire non destitit. Eitat apud Stirnondum in notis ad Sidonium pag. 1 7. Edictum Honorii ad 'Petronium anno i 8. latum, in quo Arctat sis civitas-septem Provincisum Gab
58쪽
llae Metropolis esse dicitur. Idem Arelatensi Episcopo privilegium tribuerat Sozimus Epist. s. ad universos Episcopos per Gallias &sePacm Provincias. At Bonifacius in Ep. ad Hilarium Narbonensori ueritur in Ecclesia Lutevensi, quae sita est in prima Narbonensi Provincia, constitutum esse Episcopum a Patroclo Arelatensi insonsulto Metropolitano. Qua quidem sententia rescidit Sotimi Decretum. Huc alludit Leo Ep. 89. clim dicit, privilenum illita quod a sede Apostolica Patroclo videbatur esse conccum, postea meliore sententia sistatum esse. Pota Patroclum haec contentio sub Hilario Arelatensi recruduit; qui Projectum & Celidonium Episcop0s Narbonensis, ut probabi-ajus est, regionis, Episcopatu mi oliavit, & in hujus locum alium ordinavit Episcopum, orinationes ommum per Gallias, id est per selyrem Narbonensis ionis Provincias, Ecc arum sibi vindicans, ut inquit S. Leo Ep. 89. ad qu haec causa delata est. Is Hilario insen sus haec ejus acta reprehendit & acrem in ipsum Epistolam ad me nenses scripsit, impetravitque a Valentiniano Imperatore constiti tionem ad AEtium Maristrum militia: in Galliis, qua jubet ut Leonis Papae in Hilarium lata kntentia executioni mandetur. Hilario mortuo Ravennius in ejus locum ordinatus est, ad hunc prim lina litteras congratulatorias & benevolentiae plenas misit S. Leo. Vertim paulo post cum Vasensis in Provincia Viennensi Episcopus h vivis excessisset, in eius locum Ravennius alium ordinare tentavit Antistitem: hanc ordinationem aegrὰ tulit Viennen sis Episcopus &litteris ad Leonem missis de injuria sibi secta conquestus est. Episco-ti vero diversae panis ad Leonem pro Arelatensis Ecclesiae dignitate bellum miserunt. Tum S. Leo iudicium sibi ab utraque parte d datum ultro suscepit, litemque diremit, relictis Viennenti Episc
po quatuor oppidis Valentia, Tarenta , Gene , σ Gratianopoli, ut cum eis ipsa Vienna sit conjuncta . . . . reliquas vero civitates eis em Provincia Ab Arelatensis Antistitis victoritate ct oraeniatione consipere
jubet. Hoc Beati Leonis Decretum quod extat in ejus Ep. ad Com. provinciales Episcopos Metropolis Arelatensis, confirmavit Symmachus Ep. 9. ad Galliae Episcopos. Hisce tamen Decretis nondum omnis altercatio sublata videturnam in Concilio Frances ,rdiensi cap. 8. idem Decretum renovatum est his verbis : De altercatione Ursonis Gennensis Episivi ct D Arelatensis Iecta sint 'solae B. Gretorii, metumi, Leonis,. O Symmachi qua is termis eo quod Viennensis Ecclesia quinuor
59쪽
fraganeas habere sedes deberet, quibus ita quinta praemineret. De T rent a vero ct Ebredi no ruis xiiii leeatio facta est ad Sedem polaticam, 2 quidquid ter Pontificem Romanae Leelisia de tum f-rit, hoc teneatur. Ambiebant scilicet illarum Sedium Episcopi et tropoliticam dignitatem, licet enim Provinciarum essent capita; T rcntasia quidem Alpium Graiarum; Ebredianum Maritimarum; &Aquae extiae Viennensis tertiae: nondum tamen ad Metropoliticam di nitatem evectae fuerant, sed Tarentasia Viennensi & caeterae si clatensi Metropolibus sit cetae erant. Idem quibusdam videtur e se sentiendum de Vesontione & de Senonum ac Turonensium urbibus in Gallia Lugdunensi, itemque Moguntiaco, & Colonia in Belgica, quas nonnisi progressu temporis Metropoles Ecclesiastiacas factas esse arbitrantur, sed de his plura dicendi non est locus. Ad illas Ecclesias venio quae primatum inter caeteras ambierunt, re a Pontificibus Romanis illum sibi concedi postularunt. Ante omnia vero advertendum mihi videtur, primis Ecclesiae saecillis vix ulla Primatus inter Metr moles Gallicanas extare vestitia , nec ullam prae caeteris eminentem sedem deprehendi, seu, quod idem est,
nullum fuisse olim in Galliis Exarchum & Patriarcham, sed singulos Episcopos cum Metropolitanis sitis Ecclesiam in commune rexisse, quod ideo fictum esse arbitror quod nulla esset urbs in G1lliis h. qui caeterae omnes penderent ut in aliis orbis partibus. Nonnullae tamen Ecclesiae privilegia quaedam a Romanis Pontificibus obtinu runt, quales Primatus & Vicariariis dignitas. Primus omnium Arelatensis Episcopus in Gallia Sedis Apostolicae Vicarius a Z imo constitutus esse legitur. Ep. s. hujus Pontificis ad Galliae Episcopos, in qua tria concedit Arelatensi scdi. 1. ut qui Romam P Giuia veniunt, litteras accipiant ab Episcopo Ri et
tensi Patroeso. r. Ut per Viennensem & Narbonensem utramque ordinationes perficiat. 3. Ut eas Parochias retineat, quas antiquitiis
habuit, etiam extra territoria sua. Ex iis privilceiis posteriora duo a Pontifieis Vicariam minimὸ rei tuntur, scd a .ignitate Scilis Ar
latensis. Primum vero quod contemplatione meritorum Patrocio conceditur, nullam illi tribuit in Gallias iurisdictionem, sed iis legem
sitis incommodam imponit qui Romanum Pontificem adire vellent, quam quidem locum non habuisse veri dimillimum est. Vicariatus hujus jura videtur latius extendere Symmachus I p.ro. ad Caesarium Arelat. t. Conc. q. col. 13io. in qua manentibus
singularum Ecclesiurum privilegiis decernit, ut cir ea uua tam m
60쪽
ciam, quam in Hispania Provinciis de uia religionis emerserint, Io-Iertia fraternitatis ejus invigilet: ct si ratio poposierit praesentiam 1acerdotum, servata consuetudine usiqui ue, ejus auctoritate admonitus conveniat, oeci, Eumdem Vicariatum in Galliis confirmat A
ranio Vigilius Ep. 8. t. s. Conc. col. 32 i. & Pelagius Epist. ia. Sabaudo sinul Vicariatum in Gallus & Pallium tribuit. Gregorius item magnus vices suas in regno childeberti, usumque Pallii Viagilio Arelatensi concedit lib. q. Ep. . ac demtim Joannes VIII. Duas in Gallia vices Rostagno Episcopo Arelatensi commisit. Post Arelatensem idem titulus a Zacharia Bonificio Mogotino Epis.copo delatus est. Epist. 3. tom. Conc. s. p. Is . id contigit circa annum Christi 7 o. . Rhemensi Metropolitae Primatum suae Diceceseos concessit Hadrianus primus Epist. 1 1. ad Tilpinum Rheniensem Archiepiscopum tom. 6. Cronc. col. 1789. anno Christi 772. Hadriani Decretum confirmarunt Benedictus III. Ep. I. t. 8. col. 2'2. anno 8 s.& Nicolaus I. anno 863., ut videre est in Ep. 3. append. t. 8. Contacol. q89Anno 8 . Selius Drogoni Metensum Epistopo suum Vicariatum tribuit, tum quia avunculus erat Imperatoris & Regum, thmetiam quia doctrina & cinctitate conspicuus habebatur. Hujus Pontiscis Epistola extat L 7. Conc. col. 1799. At Episeopi Gallicani hanc in eo dignitatem agnoscere noluerunt, eiusque Privilegiis minimὰ fruitus est, ut testis est Hincmarus cap. 3 o. adversus Ansi gisum Senonensem.
Ansegistis porro iste Senonensium Epis opus a Carolo Calvo Legatus ad Joannem missus, legatione sua destinctus a Joanne VIII. anno Christi 876. Vicariatum in Galliae & Germaniae Provincias obtinuit per litteras Joannis ad Episcopos Galliae, quae extant Conc. tona. 9. p. 22 I. inter Joannis Imistolas numero sis. At Episcopi Gallicani in Concilio Pontigonensi Primatum Senonensi E. piscopo concessum absolute admittere noluerunt, sed tantiam se, et tofingulis Metropolitanis jure privilegii secundum sacros Canones, ct juxta Decreta Sedis Romana Pontificum, ex iisdem sacris Canon bus promulgata. Haec habentur in actis Concilii ex Almoino t. s. Conc. col. 28 l. 'uapropter sequentibus saeculis nihil aliud juris A Callias aut Germanias habuere Senonenses Antistites praeter honoris nomen. Caeterum ipse Joannes videtur istudiqitale-
cunique fuerit privilegii Ansegisi persenae tribuisse, non sedi