De arte poetica liber

11쪽

- . . . .

ne dirisione poestos ex argumenti relatione.

Persaeuia explieatio est relationis, quae in seriei' eos, rationum veniri porest. Relatio enim cogitationum conribnetur nexu, quem inter se habent. Atqui omnium, qui eeogitantur, hie est nexus, ut aut atadentis sntelua, minis stantiam vocant philosophi, aut in caussarum atque es m vi sueressione versentur , mi sertim denique, rimate totum aliquid mutuo nexu constituentium censeantur. A qua poesis vel oratio reri: aceidentia , quae di-

euntes, exponit, ea prio est, ut Meleagri carmen, ver deseribituri

' Quae autem poesis atque oratio caussarum atqua esse. Mum vi sequutionem enarrat , eam vocamus murratumTU,

O,lis epira poesis est imquam non sui apta linee

pellatio videtur. Nam etiam tragoedia et eomoedia ad hoe genus pertinent, qua vix quisquam narrationes dicere volet. Denique quae poesis vel oratio partes mutuo nem unum quiddam a totum coniuncta&habet, eius ossietum est doeere Neque enim docere aliud quidquam est, quam di. versuum aerum inter se eonitinctionem, dic alia re per

12쪽

quaA; -- unmi quid uMemistituant, repete - ovem, dere. Doeentes enim id agunt, ut singularia e quibusdam generalibus, quibus illa comprehensi sint, Expunitido dedit. eant.' Monus poe- udrium vocari Met, ut Merseisi opus de rerum rvitura. . . '

De divisione poeseos ex argumenti modo. λqui lanique modus, is an in res itut Hi

aliqua 'ogitationum. Hie in eo versitur, ut eogitationes imiet is nexae sint, aut quemadmodum ipsi rei tractatae natura eas ne uostulat, aut quemadmodum Um uilicuius arbitris misi possum, aut que uiuio necti iubet. Mita sint nervae, uti ipse rei pereas nisi vitae Ἀμti m is , Implie- voeo 'poesi vel orationem Coi quuntur hoc poetae ita, si sua animi affectione uetuliata rem simpliciter, qualis est, exponunt. Id marcime propriumui Meseos est, uiua persectissinium erie lar Homeri Desu habemus. Is quo ipse modo assemas sit, non significat: to 'tus ipsius rei narratione occupatur hane ante oesos laeis i hiis conomii: hane intueri unam adnur-- - - si loqui videtur poeta quid sentiat, nescimus Secundum genus , quod ita nexas habet eogitationes, uti pro alicuius arbitrio necti possint , hyrisam poesi rem plectitor. In prosa oratione non habet, quo nomine appellatur. I Ioe plane contrarium superiori generi est. Non enim leni, qualis est, nobis ostendit, sed qualis es possit, si niline vel alio modo eonsiderentus. Quare lyricos poetaque se ipsum suam animi affectionem , sua desideria lectora.

hu intuenda praebet, qui mihin longe aliter sentiant, at silebuntur,uno, si quis ita ut poeta, animo affinus se,

13쪽

Tertius denique modus, quo necti eogitationes possunt,

quae et artes aequales, et pro his partibus eadem amnahilistate motus animi, Elionis rationem, metrorum repetitionea distinctu habeti Hoc genus ca um nomii in marur e iusmodi Harmodius est, rotissimiun seolion. lia minus aptaom, is praebe in ausi sum poeiae bucoliet, ut Theocritus tas, ita Myssio, quod expressi Virgilius, o in rapisi.

Adonidis, Moschus in epitaphio simus . Nam quin omnino linatametri heri,ici varietas. iit apta mixtionibus, dum sola illis earn ibus ineommoduli accidis, quod exsucis qui saepius repetitur, partesque distinguit, neque post parem mismerum ei suum ubique recurrit, ne si obique in fines iis rentiae est iii prus. ur iis te, ne limi in seriisse de Gsimilis e semistin est ea , quae sollemnibus umborum is mulis aliquam certae regulae ne uilitatem orarimi induor ut in legibus, in sinis, in titulis Patet lyricae poes Happellationem ligustiore signiri eatu, ae solet, supra a nobis positam esse, qui eantiones ab ea Roman a sesi si non gratia babenda, em 'mi η-inta inuinum iam asu definimii. . .

R iis, quae hactenus disputata sunt, eonsequitur, triplsiem omnino dividendae poeseos rationem esse. Etenim in uno. quoque argumeni et arguinem conditio, et pularitudini divertitas, et i quid illecebrarum accedit, quo id ex genere

sit, spectandum ' Disam de his Pax illo ηylicatius.

14쪽

-,---- ratio est, 'urninum sit ear a quin pro quadruplici argumentorum divisione ad unam semper e tribus il nruit , r. sesum labeati vi exen ipsis munivit mirus, tr goedia, quod ad quantitatem attinet, non unam seriem cogi. rari mimi, sed plures complectinir, id est, Drara in habetes

i, sed plana est; quod ad elationem, ex eo genere est, quo cauissimi et esse uni consequutio exponitur, quod ges Di in aptioris a Marulli narrationem dixi quod ad modunt, simplex est , nisi quod in Graeea tragoedia lyrieae res inti Epicae Meseos argumemum a tragie disset .

in auriniuste, quia Hurtim senes et unius cogitationes mi

plectituri moratianum illud, Done gratus num tibi, 'quanitatu immulauni, qualitate simple , rastatione haeremutii -- aerio in station illud,

quantitate series,ogitationi' una est qualitate allegoricum, relatione did meum modo lyricunt. Ad hahe desiiiiiii, iis hiusque eatinissis aere reponomi et puleritudinis eonsideratio. Ae pulcritudo quum duas latinas habeat venustatem et sublimitatem, necesse est, ut inumquodque carminis gemus , quod pro argumenti condumite ad quatuor illas supra expositas partes revocatum iri verum dividatur in venustum et sublime. Vt exemplores de late vir, arme, in quo poeta suam perpetuo personam si et sed ita, ut etiam alienas personas induat deinde quod neque satirieum, neque allegoricum, sed planum est; porro

'. rerum gestarum aliquam eonsequutionem eontiitet de tuque tuo neque lyricum, neque cantio sed simylex est,

15쪽

id earino aut sublime est, ut Homeri u , - vem Rim, ut melandi Oberon. W-- - si , n e lao inditiis diversitaten in hocquissem amissu discrimina noniis num indicant. Sed aliud arminis genus, quod ab illo nullare, nisi absenti persa irae, quae ipsin poei si

matis nomine notari ab nostiis solet.

hucem tura argumenti oriuntur, in aliis sponte se earum ad . bibendarum saeuitas ineri. V in genere dramatim P e--α nu tragoedia, ab ea non pomit beta ule brae, quas sympatiua nomino sepra appellavimus. In iis autem fabuIi quarum propria venusto est , si illecebrae a 'dam, quas i ridiculo sunt positae, Mn in Menti. Qua viam aedinustas non ita est eomoedia r a .propria, ut non possit eum sublimitate permutari. Sed si ridie ili Ut nihil aut parum est in venusta fabula, ut in Terenti ris,. muor mi di x sympinuae potestas duo genua , ut Pauli mite R 'ς voear' olenti

Qua b penus exposita sunt, eo consilio attulimui, ut qui

fundamanta quaedam Merenius, quibus superstrui posset, nunc sequetur de discrimine ras diae et epica' tu di putatio ipsam enim rem, de γε sermo est, anteae novisse demi, quam de ea recte disserere, et quibus par. ibus eonstet, partesque pue quomodo inter se disse ni im possit. A. Hem, in pulerarium ruitimum rem, .mnditio est, ut paene nihil, nisi argumentum eius et inhvm x 'μ, in diu mmmmm M. Fo qgon ut o

16쪽

XVIII. De argum tragicae et epiis poems. 47

his fulci clinen intinuimus, naturi sui claris Milo quam in hoc quoque genere aliquid est, de quo satis eertar tione disce iis philo ibus possiti misi enim-per sepul --o is, civitas misit. --otari nequis, vinees tamen in

tendi poterunt, quibus ea cum quoque argumento eohaereat. Alia eritinargumenta aliud genus, aliam eonforniationetur, 'et dinis. idio onuit bus satis accurate exponi potest, quia habemus in argumentis elaras notiones, a quiniis exor disputatio amplius progredi Igitur ut ad tragoediam atque epleam poesin redeamust, neque enim omnem poesis, sed has tantum partes, quis 4ristoteles tractavi, expilaare animo--- sani diu in istisnam aliter instituita Aristoteles, si ea spectasset. δεν prima sim in hoe genero element v Quae ille vatim negl

Poeseos, neque omino naturam recte exponeret. Α - niam ab argumento eiusque diversitatibus hanc omnem quam Gonem repetendam es ostendimus, id primo lamionen dimi est , quod e v ne est utrunque Meseos argumen tum. ad vero versatur in actione Iublinii. inctionis enim e Sositionem travedia atque ephra poesia etiam eum abis gwribus ommunm lux re. ut eum rumiodia, cum iis, quis dramara voeantur, eum hilariore poesi epica Sedouae e eessentiae causis 'lea' poesis dicitur , pariter ae ixago ii Ἀ

μ-- actionein requiris. Quod si indicui Muri

ssit, quo sublimia fiat aliqua a tio, habebimus, quo utriusquφgeneris naturam aemotius possimus deseribore. 'mi amo posita est in eontentione vi unimose pug ntium: Lblimitas ergo actionis eo eans itur, si vires istae nator, se adsib limitatem factae erunt. Quod si rationabilem mis

17쪽

s MX. De unitate actionis generatim.

Deseo genera spectamus, eius quae propria vis est, liberistis, si te natura limis est, quia inmensi est, nee potes

vines. Huie opposita est vis naturae carentis ratione. Ea Fiave sinas est, parire illa, ac libertas, natura sua sublimia.

alam aeteritis legi is sim, irri Minia venis sim, im ii Hatauratiotiem et horioiem iacit Daci Milinus actioiit tentione posita erit libertatis Et neeessitatis. Quae quidem -ientio qualis esse possit ac debeat, insta vi rim . .

De unitate actionis generatim. Contentio quum non sit nisi aliquorum eontendentium etes prinis iam rem sive viragoedia sive in epimerimineis ne

ista, ut et ea, piorum eontentio est, introduearitur, et inti tentio ipsa perduratur ad finem caetera autem omnia, quae, notione eontentionis semel posita abhorream, omittantur Mise intellexit non datine limit Aristotelex. --ν ini nem debere unam et integram et persectam Esse dixit. Sunt amen , ut supra dixin M, ea, quorum eontentis est, liber iis e neressitas. - init uluctio itinetur exulis Minne rei, in qua perficienda vim suam expromunt, instrument rumque, bus ad eam remi ficiendam multiir. Horum omniun, introductio, nodus inmatur . Dein pater incipisci minis initio exponendum esse , quia sine eo actio aut nulla foret, aut alia Solutio nodi finis in et aetionis et earinisu.

,rin peracta nere iis voluntate. Miris in libertatis eoruribus abhiritu ais eii si quid amplius adderetur, id aba ne ea quae quoque armine exponitur, esset alienuntiri qua re saeps peccavis Euripiden Sunt ergo incipiaque rictione ea tan tiun nere lae paries, quae ipsis illis rebus quarum dimicatio est, continentur. Quidquid Praeterea assi Meretur , id ut fortuitum reprehendi deber ut man quam

18쪽

enim iri omniani mi multa φνω fieri uiniirur, nihil tameno fieri potest in tragoedia etio si esurii Ratio faciis potest intelligi missis im, qua aliquani actionem exponit, - ημα- Φ hqr iis rebus, e quibusipeta actionis, quam enax OG ς' composuit. Est enis,nniversi vota v I vis et rationis opus. Quodsi in illa notione easum non μsertim diecerit, quod sacere comicus poeta 'osex, non ad μ' onem, sua pertinebit, sed, si ad imur, eam turbabiti

si hominivit vita intem latiore utimur actionum notione. quia multas eventuum causas ignorare nos intelligimus. Qui-

si quid praeter spem atque opini mem esse bini id ua id casti tribuimus, noli quod vere quidquam casus t sed quo indicemus , in iis rebus, qui hiis effici aliquid possit, etiam oin qu dam eat: ssas Haec ergo prima est 33ω-- in epicae actionis lex, ut ne quid casu tribuaturi illustraho Oedipi exemplo. In fabulae initio consilium et fidinis actionis v si 'tur. Quamquam id brevius fieri dehe μ' inius enuti ea , 'ae ante e 6-odum legun-, scena, quae sequitur parodum, eoniuncta essent. Peste lib. rare laeta constituit Oedipus. Dimo Apollinis id hectum signis rat, si de Lan eaede vindi inlatur itaque ouinis versatur in quaerendo puniendoque Laii interfectore. Qui eum protrah e possint, duo sunt, Tiresias, et serum mi Bluce Lati eo libus f pes evaserat Tiresiasimple 'ri dictis edipum adducit, ut a Creonte sibi insidias pariat

eredat. Servus, ad quem inveniendum Iocasta opus est, rem

minuerim I asta, ut eon octissima uin Oedipi sis te, non potest non in societatem calamittitis trahi: filiae , mutae personae , augent Oedipi dolorem. Fit,

'nud in satis est, 'rtum M 'nente Oedipo. Soli super' i sint sacerdos eum suppilai si ieris, ex qui casu ad .

19쪽

os XX. De diffv entia assionis tragicae et picae.

. De differentia a oris ras rixe et epicae. Tr ille in pariter atque epioni insenem in eontentione lita stati et necessitatis vellari diximus Sed quoniam omnis miserentio eo denique finitur, quod altera e viribus inter se eon.

tendentibus vim odit , quaerodum in quo pacto id fieri

queat in libertatis et necessitatis dimicatione. Ν.-- harum rerum talis est, quae vinci possit non necessitas, quia,

s vineerctur, non esset necessitas; non uberio, quia eoru hini est, quod vinei se non patitur. Itaque quidquid Medimicationis est , non id eo spectabit, ut altera alteram vim . eat, sed ut alterius potestati se non es labiectani atque obnoxiam ostendati Id autem si tantum seri poterit, si quid si, in quo utraque pariter imperium habeat, sed illud ita si visum , ut, quod alter potest, id altera nequeat. Id velim humana latura est , quae et libertate regitur, et necessitati raret. Tiberint eam ad agendum ompellit . neeessitas pati xt Atque quum nee latere quidquam fiat, nisi fieri ne .essitas destinaverit, ne nerestate quidquam eveniat, naeti aliquid etiam libertati agendum relinquatur clarum est, ita demum ostendi possis, libertatem nὀn esse necessitati, ite statem autem non in libertati subiectam, si aut ea, quia neeessitas fieri postulat, libere fiant, aut, quae quis liber. iamreus sit, eveniant neeessitate utrumque diligentius eoi starabimu,

Primum possitum est, libertatem potiore loeo esse , si ea, quae necessitas fieri iubeat, libere fianti Aeneissimul in iis potissimum rebus esenitur quas Munaiatiani a Mers; tur sua' enim expetit, ea comparare libertatis est labi outem quia non m perunt , sed sustuntur, non possisnt notu

si Mesdunt, nectilitati tribui. Quod si ii itatis vim in ei- ιος collocari volumus, debebit hoc ita fieri, ut honem eon.

20쪽

mii nisi ei iam inala ti--- is uii adducere neeessitatis sit, eripitur sua neeessitati via, si maius wMMam et potentiira, quod sponte mali subeat, adest. aut mi Oilem Moesi is libro carmin la necessitas persere libertas dolores exesint necessitas , in pesti eos libertas perdit hinnio an Messitas eontemnum tem eum a minae liberias. Haec vero, quae per liber auena fimit. Dat diem . Quo vocesnila sie utemur, ut ea liuelligamus, in quibus libertas se non que recessitati Ohnin Merum possimus, nee Statem e nere, si ea, quam Uus libeor. Dctur' esset , necessitate evenirenti Quod si

amis sit e -- si polentiam nisgis ilium Meenseret, si

ea , quae quis seri nollet, perseeret neoesitas, ire tali .aus aut fracta libo te vecumberet homo, quo facto ne eon parari MHen inper se necessitas et libertas possem, an si sistiter adverserit, essitatis vim per ret, libertas, ut modo ostendimus, laret illustrior Quare necessitas non podi in aliter libertate potentior ostendi, nisi si libertati sum, vires sis comendenti subveniat, ipsique liuid quodahem. tas non potest, essectum reddat. Homo, eonstanter propctu suum suum perseq--, vincendis hhuribus, quos ei Meesta rasam in manifestam reddit libertatem sed actus uisae hominem perieula eoniicit, unde quum liberias eum nulla Uem possit, με quo iussum sibi vindicet, eum salatinnevadero iubet. Ita et libertas sustinendismalis eonMeua re,

iditur, et mulio magis necessitatis potentiam admiramur, c

ius sine nullo inanem esse libertatis innatum inresurima alae vero , quod ii cessirim es/mani dirima. . Igitur facta atque eventus pro his, quas posuimus, deianitionibus et fine ex erit disserunt. Primum fine. Nam in

. . . . - . .