F. Nicolai Concinæ S. theol. mag. e congregatione B. Jacobi Salomonii Ordinis Prædicatorum. Oratio habita in gymnasio Patavino cum primum ad metaphysicam publice profitendam accederet

51쪽

solida contemplatione subactum , nihil non plenum sapientiae audivi. Quamobrem facto

vestro experiri licuit, quod ratione & auctoritate tenebam,Divinam Philosophiam in scientias omnes, humanasque disciplinas excurrere. In hanc proinde nullus mihi superest locus ambigendi, quin vos generosi atque studiolissimi Juvenes omnem mentis aciem tota licitudine convertatis; qui, si quo modo fieri possit, ad sublimem vestrorum Prose rum gloriam exaequandam contenditis; Sed Tu imprimis Nobilissime atque Spectatissime Pro-Syndice, qui ut eos proxime dignitate contingis, ita ex fama ingenii, optimaeque indolis tuae pro certo habeo, te eorumdem Sapientiam avidius aemulari . Quapropter nullum pro parte vestra periculum subesse confido, ut nostra schola unquam solitudinem patiatur; dummodo ego ipse partes ossicii mei strenue adimpleam; quas me pro viribus adimpleturum audeo etiam hoc ipso ex loco, & coram hoc summae auctoritatis coetu meam vobis fidem obligare , quam fax it Deus solvere ut possim cumulatissime; ne & utilitati vestrae& voluntati Principis Augultissimi videar ullo tempore defuisse ; neve quemquam illorum

poeniteat, qui in caussa fuere, ut mihi hoc onus imponeretur. Quorum e numero, duos imprimis venerabundus suspicio; Te videlicet, quem magna animi alacritate praesentem in

tueor a

52쪽

tueor, Senator Amplissime, Delphinae Gentis grande decus, & ornamentum; & qui etiam

absens tantum ubique valet auctoritate, operum lingulari praestantia, & gloria nominis, Patruum tuum Aquilejensem Metropolitam . Quare vos ambos, cum ob hanc ipsam, tum ob alias multiplices rationes, totamque Domum vestram colam memoria & obsequio sempiterno. Sed dum cogitatione reputo, me, eodem Te auspice, opus adoriri, quo, inter alios, agente illud fuit mihi commissum, animadverto sane, me optare auspicia meliora

minime potuisse. Qua de re tanta esset gaudii magnitudo, ut eam capere vix animo possem nisi illud inde, multo magis quam dici queat imminueretur, quod Tuas, totiusque Delphi nae Familiae laudes pro meis votis consequi dicendo non possim; quibus tamen pro merito celebrandis & omnium oratorum linguas impares , & Omne tempus quis neget sore brevi limum λ vel si ea sola spectentur, quae nostra , ipsorum memoria a Majoribus tuis, atque a Te ipso gesta suere; quaeque me in eam opimnionem adducunt, ut certo credam, Delphinos Heroas ab ipsa procreatione ex peculiari Dei munere Divina Philosophia, hoc est ea sapientia persundi, qua mirum in modum &ν Re-

' Dionysium Delphinum Patriarcham Λquilejae .

53쪽

Religio procuratur, & humana societas Britur . Quot enim , Per Deum immortalem. Delphinorum Familia, uno eodemque tempore , non protulit Viros, qui sacris simul, atque civilibus rebus, qui Sacerdotio & Imperio, qui Insula & Sacra Purpura . qui denique Sago & Toga tanto cum splendore claruerunt, tanto cum Numinis cultu, Patriae bono, & commodo privatorum λ Mihi crede. Senator Inclyte, tanto dolore afficior, ut pene me pigeat dulcissimae praesentiae Tuae, quod verbis complecti non possim, non dicam proavos, abavos, atavos, superioresque antiquissimae stirpis Tuae; sed ne ipsum quidem avum, 19 eiusque Fratrem ca9 sacri, civilisque Ο bis oraeulum, ejusdemque Filios, IJ patruos tuos, o quales viros i neque eorumdem merita immortalia, ne, si quem nominavero, caeteris videar fecisse injuriam; quorum singuli tam egregia ediderunt facinora, ut sibi laudem. posteris gloriam, Patriae felicitatem, qua sacram ,, qua civilem nunquam intermoritu. ram pepererint. Quid ἰ quod ipsum parentem 1 Λndream Delphinum .s a Iohannem S. R. E. Cardinalem, & Patriar-eham Aquilejensem. 3 Μareum S. R. E. Card. & Episcopum Bri-Riensem , Nicolaum & Hieronymum rudis D.

Marci Procuratores.

54쪽

tem c4ὰ tuum, prudentia regiminum, crestem appello hanc ipsam nobi Iissimam Urahem 9 consiliorum maturitate, Legationibus pluribus ad summos m Europa Reges, temporibus dissicillimis praeclarissime obitis , quodque longe est dissicilius, morum innocentia virum plane incomparabilem flere compellor; cujus inter innumera, & maxima, quae vivens, &moriens cs, in Rempub. contulit beneficia , illud reliquis antistare existimo, quod Te, talem ac tantum Filium genuit; per quem, tuosque Filios, perpetuamque Nepotum seriem , quam Tibi ex animo precor, nunquam desinet immortali Reip. prodesse: Cui Tu ipse ab usque adolescentia jam summopere prosuisti. Testimonio esto quovis alio majori, vel ultimum navale praelium , in quo Tu Invictissime Andrea, tantae sortitudinis, tantaeque prudentiae militaris specimina pra buisti, ut, sicut ab intemeratae fidei testibus acicepi , teterrimi hostes non minus Te sermidarent , quam strenuum patruum tuum Hieronymum , quem maxime sormidabant. Quam adeo Iohannem Delphinum Equitem, qui in Legatione apud Λchmetum III. Turcarum Imperatorem, annum sextum supra septuagesimum agens supremum diem obiit. 3ὶ Rempub. secundam haeredem testamento re. liquit , virili familiae suae posteritati substitutam .

55쪽

adeo ergo credibile est, Te, cum adverso mari & vento impedireris, dicere consuevisse :navigare es necesse , vivere non es nece se; cumque praelium initaret : Pro Patria , &Christi Imperio confligere & sanguinem dare est necesse, vivere non es necesse. Quare nihil dubito, quin, quando se occasio tulerit, Te, facillima deliberatione , Veneti Patres suae Classi supremo Imperio praeficiendum putent, atque summos, qui in Repub. dari possunt, honores aliquando obtineas. Reliquum tantum est, ut, sensu nostro, ca9 m Tibi dent annos, a Te nam cete

Sint modo Virtuti tempora longa Tuae.

Habita es IV. Non. Aprilis MDCCXXXu

Coram

ANDREA DELPHINO

Patr.Ven.Sen.Urbis Praetore, ac PrO-Praesecto, Et

Nob. Carinthio Artium Prosyndico.

a in Ovid. epist. ad Germ. Caesar.