장음표시 사용
151쪽
g. 83. Do Interjeci. g. 84. De Subst. et Adjectivi eorinnetione. 121
v. g. N le ita Egech. 30, 2; aut absolute ponuntur, ut: . 2. Reg. 3, 10; sine praepositione exclamationes luctum seu lamentationem exprimunt, V. g. ,- nol heu fllia meas Jud. 11, 35; similiter 2. Reg. 6, 15; 1. Reg. 13, 30.
NO t. n. i m is nexum N personae et Verbo finito cum munito,
respondens chaldaico sequenta infinitivo, significat absit, ut, vel ne, v. g. D absit a te ut facias Gen. 18, 25; , iacias vitia.... l*-DII absit ab eo . ut faeiat Job. 34, 10. Not. b. 23d bene pr. felicitas) recipit nominum more suffixa spluralia in Syriaco et construitur plerumque cum ' ν vel 'Personae, ut: Ps. l, l. 2 R I u, bene actum est cum viro i. e. beatus pirs interdum vero absoluto usurpatur, v. g. laua
Do enunciationum connem. g. 84. De Substanti vi et Adjectivi conjunctione. I) Adjectivum substantivis aut tanquam epitheton adjicitur, aut tanquam sententiae praedicatum; ubi epitheton nominis constituit, hoc excipere solet eodem numero et genere utens, quod et valet de pronominibus et partici- , piis adjectivorum more construendis, v. g. I 2 In lumina mayna Gen. 1, 16; nzm Dan. 2, 9; Η ' MIN Jos. 24, 26; C o lampades aliae parvae, um tam
hoc aurum. Not. a. Non raro pronomina demonst. substantivis praeponuntur, v. g. om hic dies, imo et alia adjectiva omphasis causa,
Not. h. Nonnunquam substantivum inter et adjectivum vocula inseritur, V. g. ια, - IA u' munus vero reae. Not. c. Excipiuntur ab hac regula substantiva collectiva,
quae in singulari posita adjectivum in plurali recipiunt; tale
152쪽
122 III. Pars. Syntaris. Seos. see. Do enunc. conneTu. nomen generis semin. tum etiam adjectiva Plur. masc. assumit, cum quae collectivum comprehendit generis masc. sunt constructio ad Sensum), V. g. p,IN IV m 2. Sam. 3, l; Mercitus congrcgatus.
2) Ubi adjectivum praedicati munere iungitur, suo substantivo in statu absoluto nunquam vero in emphatico prRemitti solet eodem genere et numero utens, V. g. IUNI: NDU Cob. 7, 2; Gen. 3, 6.
3) Ubi pluribus substantivis diversi generis copula connexis adjectivum sive epitheton sive praedicaetum) adjungitur, plerumque genus masculin. praesertur et pluralis adhibetur, v. g. pndia i zκ ppnrat oe m El) miam: -mΔάοJob. 1, 13.
Not. a. Pluralia tantum adjectivum vel propter sensum in sing. Vel propter formam in pluri recipiunt, V. g. pN P ... N od. t b, 23. velum januae proteusum Num. 4, b; vatim eae hac vita. Not. h. Pro neutro adjectivorum semininum aing. solet adhiberi, V. g. 'n V2 N I, h, i l. .r unum petii Ps. 27, 4; vel plur. v. g. p P mirabilia, ef --αδ τυ αγχθο .
4) Si adjectum por substantivum arctioribus circumscribitur finibus, illud in statu constructo Ponitur, V. g. ς' sapientes mente Job 34, 34; Pn in D. pulchra aspectu Εst. I, 11 - ά . aestra amore Cant. 2, 5 g Iduri cervice Act. 7, 5 l. Nonnunquam et accusativus hunc in finem adhibetur, vel praepositio 2 cs. g. 75. 2. d. et Not.). g. 85. De verbi cum substantivo conjunctione. Quamquam verbum cum subjecto numero et genere con- Venire solet, tamen quaedam exceptiones ab hao regula sunt
153쪽
g. 8b. Do verbi eum substantivo conjunctione.
123 Α. Subjecti et verbi diversitas in Numero obvia.
lectiva, sed etiam nomina collective posita propter Sensum cum Plurali verbi construuntur, V. g. in ἰν
NO t. a. Nonnunquam utraque collectivorum structura et cum sing. et cum plur. verbi in eodem vocum nexu simul uSurpiatur, V. g.
potest, et quidem ubi verbum praecedit et quasi impersonaliter sonitur, v. g. N et ιEe, - h . l. 8am. I, 2; traria... et ita L EZech. 41, 25.
Not. Raro id fit verbo nomen sequente, V. g. -
plur. praedicati construitur praeter Aestratus, quae Vox propter Suam significationem etiam cum singui. praρdicati conjuncta invenitur.
B. Subjecti et praedicati diversitas in Genere Obvia.
I) Nomina femin. ot sing. et plur. nonnunquam Verbo masculini generis utuntur eoque praecedente aut sequentei an Εst. I, 20, et quidem a) ea, quae alius generis sunt, quam quod terminatio indicat, V. g. venient dies; b) alia propior tropicam significationem, ut ii, , verbum, ubi ad Christum resertur, construuntur cum mRSc. V. g. lom inmodi l Joh. .Ι, I; similiter in Chaldaico Mima: c) si abstracta pro concretis sunt posita; cs. exemplum A. I. Da liata, captivitas pro captivis.
154쪽
2) Nomina mas c. interdum eum verbo semin. conjunguntur, et quidem ea, quae alius generis sunt, quam quod terminatio indicat, cf. g. 47. 3.3) Substantiva nonnunquam in eadem sententia cum Verbo masc. ot semin. Simul conjunguntur, V. g. in I*rnn Lev. 2, II; αἱ ata ... Matth. 8, 32.
C. Subjecti et verbi diversitas in Genere et
Numero obvia. Collectiva praeprimis seminina saepe cum verbi plur. mago. conjunguntur ad sensum solum), V. g. NUῖ ,2
omnis populus transibat 2. Sam. 15, 23; o la , I MI omnis terra spopuIusj venit Gen. 4I, 57, similiter ut i Arabismus
pro Arabes etc. 2 Ρluralis nominis sem. interdum cum verbi singulari mas c. conjungitur, sive hoc praecedat, sive subsequatur, V. g. h NnWN N TlI ,2 omnes famulae quae reliquae fuerint Zach. I 2, 14; Gil Mia 3 civitates Austri cap tae sunt Ierem. 13, 18.
N o f. Rarissimo verbum in sing. sem cum nomine Plur. maSc. construitur.
D. Subjectorum plurium cum praedicatis suis conjunctio.
I) Ex ordinaria subjectorum o nominativo et genitivo compositorum structura praedicati genus numerusque nomini regenti nominativo respondens, sed nonnunquam praedicatum nominis recti genitivi) numerum et genus sequitur constructio ad sensum), praesertim si primaria in eo versatur notio, V. g. anm multi docebunt Iob. 32, 7, quae constructio praecipue convenit nomini a substantivo ba in significatione: omnis, totus, recto ut: nit Geu. 42, 56; ita Ho rita estressa eStuniversa civitas Matth. 8, 34.2) Si plura subjecta copula et conjunguntur, verbi ad
155쪽
g. 85. De verbi eum subst. conjunet. g. 86. De Personis verbi. 125
Sequente, ut: 'nR Nn 23 Nn PN, loma di uias Exod. 2I, 4.3) Concurrentibus substantivis diversi generis interdum a) nominis, cui verbum proprius accedit, et genus et numerus respicitur, V. g. Pnm e mlo Num.12, 1. Jud. I 3, 12; aut b) masculinum genus verbi subse
g. 86. De Ρersonis verbi. Proprietates quaedam et anomaliae, quae verbi personas concernunt, sere omnes pertinent ad tertiam personam; nam quoad reliquas personas valet eadem lex communis et constans, quiu prima persona secundae, secunda tertiae praecedat, V. g. na RP, an huκὶ eoo et puer abibimus Gen. 22, 5. halo ol habitabimus esto et tu. l) Tertia persona sing. utriusque generis in formis tam activis quam passivis nonnunquam impersonaliter usur-ΡRtur, V. g. Iri, nH', diaci 1. Sam. 30, 6; M, Ira' , em bonum nobis esset Deut. 6, 24 , Η ' , . ., tomal 1 a su mini testimonium Gen. 21, 31; displicuit eis Matth. 20, 8. . 2) Cum Aramaei neutro carent, utuntur Syri regulariter, ubi in reliquis linguis neutrum ponitur, ejusdem loco genere
156쪽
laminino tum in nominibus g. 84. 3.Not. b. tum in verbis, V. g. α lί,' necessarium fuit; non raro tamen utraque dialectus masculinum pro neutro adhibet, v. g. Nn Gen. 22, 14; Ipi n nunciatum est Iacob Gen. 48, 2; . iam , liquies tibi non erit. 3) Indesinitum 3. personas usum Germanorum: man)Aramaei significant: a) 3. personis sing. Retiva, V. g. t i nud , eg nominavit nomen Geu. lI, 9; b) 3. per s. plur. V. g. lΤn quod non narraverunt eis Jsai. 52, 15. indicarunt et dixerunt Gen. 48, 2; ndi, quare incent inter stentes Joel 2, 17. habitabunt
Gl . -m id quaeres eos et non invenies Js. 41, 12.
g. 87. De enunciatione interrogati via. l) Interrogatio pronomino et particulis interrogativiss . b7. Not. a) introducitur, imo et solo tono exprimitur. Interrogationum disjunctivarum prior aut proaesus non RutinterrogatiVo quodam, posterior vero particula CN, es indi- cistur, V. g. pocru CN. . .,Ian, os. . utrum ibimus,un desistemus 1. Reg. 22, I 5.
Not. Interrogatio per Π nonne introducta, saepe pro affirmatioue ponitur et tantummodo attentioni movendae inservit, hino bono. Di lirho by Corale
157쪽
l. 87. Docennneiat. interrogativa. g. 88. De nominilis Idiotismis. 127per ecce potest verti, V. g. ala N' a N J -α -- l,lῆ lex ecce sagitta ultra las l. Sam. 20, 37.2 Affirmatio intorrogationi postponenda rarius particulis confirmativis, plerumque pronomine personali et verbo signatur, v. g. Gen. 27, 24 esne 'lius meus Esau I resp. MN,
g. 88. De nonnullis Idiotismis. Α. Ellipsis. 13 Nonnunquam verbum sententiae, prRB- primis verbum substantivum omittitur et e partibus orationis suppleri debet, v. g. mPl ῆ a unusquisque revertatur) in urbem suam 1. Reg. 22, 36. Accusativus a verbo Rctivo rectus non raro praetermittitur, praecipue in notis dicendi formulis, v. g. r , peperit sc. stlios Gen. 16, 1; I7, 17 eto. pD aD Destit Sc. panem Jerem. I 6, 7. disjecit sc sortem I. Sam. 14, 42. Not. In diebus mensium numerandis dies omitti solet. B. Zeugma. Interdum unum Verbum cum duobus nominibus conjunctum est, quod non utrique, sed ultorutri tantum conVenit, V. g. v I N n,- iaci l . vitam dedisti eι pacem mecum fecisti Job 10, 12. C. Constructio praegnans. Nonnunquam Cum verbo nomen conjunctum est per praepositionem, quae ex alio verbo omisso est explicanda, v. g. μὴ db pp P ,-ομά vicontrita set dejectu) sunt in terram Jes. 21, 9. D. Brachylogia. Aliquando duae enunciationses in unam sunt contractae, V. g. in re da, V V ,-- . t immutavit ei Deus cor aliud 1. Sam. 10, 9. i. o. immutarit eum et dedit ei Deus cor aliud.
158쪽
observationes de arte metriea Syrorum.
Cum in literatura syriaca poesis non ultimum tenet locum illaque potius carminibus, hymnis aliisque canticis certis rythmis motrisque alligatis abundat, hinc quae ad varias metrorum rationes intelligendas sit ad Syrorum carmina facilius legenda scitu sunt necessaria, breviter saltem tangere non superfluum Videtur.
Incunabula artis poeticae Syrorum medio saeculo secundo Sunt quaeronta, cui procreandae et excolendae doctrina Gnosticorum sistet i jam a natura sua erat apta. Primus Syro-
159쪽
rum hymnologus celebratur saeculo ΙΙ. Bardo sanes Gnosticus, qui hymnis psalmisque doctrinae gnosticae tacilius propagandao causa compositis juventutem praeprimis alliciebat. Patrem presso secutus est Harmonius filius, qui arte poetica juro heroditatis quasi erat donatus. Αevum poesisSJriacae aureum, quod tria Saecula complectitur, inauguravit s. Ephraemus Syrus 306-379); maximam enim partem inter ejusdem scripta sibi vindicat poesis, propterea s. Ephraemus a coaevis et posteris honorificentissimis ecclesiae columnae, Syrorum prophetae, spiritus sancti citharae titulis suit decoratus. Cum illo et post illum floruerunt Balaeus, A. Ephraemi discipulus, s. Jacobus Batnarum Sarugi in Mosopotamia episcopus 452-5213, omnium Syrorum Patrum, si a. Ephraemum ex ipias, celeberrimus, S. Isaacus Magnus dictus Zenobii discipulus medio saeculo V. florens, s. Maruthas Tagriti in Mesopotamia episcopus, Narses Nestorianus et Xenajas Mabugi episcopus ' 518). Quamvis saeculo VIII. ineunte Jacobus Edesse nus 651-7l0) puritati linguas syriacas restituendae maXimam naVasset operam, poesis tamen hujus aetatis in pejus ruebat. Qua hymnologus hujus temporis celebratur a Barhebraeo Georgius Jacobitarum patriarcha. Post saeculum X., quo aevum poesis syriacae argenteum desinit, nominari merentur Grogorius Abul pharagius cognomento Bar hebraua Monophysitarum primas I 226- I 286), qui librum carminum edidit, et Eb od Jesus metropolita nostorianus I3I8 in suo opere, quod Paradisus Eden inscripsit, quos excipiunt multi poetas Nestoriani, Monophysitae et Jacobita0. Permulta horum scriptorum opera in manuscriptis tantum ac Breviariis exstant, novissimis vero temporibus viri aliquot doctissimi, puta C. de Lengerhe, G. II. Bernstein, P. Zingerio aliosque, thesauros literaturae syriacae poeticae reconditos
in apricum proferre Studuerunt.
160쪽
I30 Appendix. Observationes de arte metrica Syrorum.
Prao ceteris Musae syriacae tropis, figuris, parabolis alioque apparatu poetico abundant. g. 90. De nominibus carminum. Sacra Syrorum carmina variis insigniuntur nominibus pro eorundem formae argumentive varietate; nominantur enim I) l orationes, carmina continua Vel plenius l- MAll L .ctior orationeS metricae Sunt carmina, quae stropharum distinctione carent. 2) inquisitiones, meditationes, disputationes i. e. Opera
strophis distincta argumenti dogmatici, exegetici, philosophici, rhetorici, quo nomine praeprimis Opera ejusmodi s. Ephraemi insigniri solent. 3) ta toni, cantus i. e. sententiae breves, quae Antiphonis occlesiasticis correspondent. 4) liartita cantica, hymni antiphoni sunt h7mni, qui altornatim decantabantur, ad quos et pertinent doxologiae singulas strophas terminanteS. 53 F i, licae , e. ; . psalmi aequant Hebraeorum Io et 'poe. 63 od sunt hymni, in quibus laudes Martyrum et
7)-strudus,.sculae; sine dubio gignificatio haec ex Hebraeo est mutuata; tandem 8) , sunt preeutiones et preces ordinariae et
g. 91. De metris ciurminum. Metra hymnorum ustria esse solent; generaliter ars metrica Syrorum syllabarum numerum, non autem quiun-