장음표시 사용
121쪽
l. 59. De usu pronominum personalium. 9l
non solum in nominativo, sed stiam in casu obliquo explicanda sunt, v. g. P του tibi notum eat, , i ut ego uero quid agam 8 . , l . . ...ul mihi erat praepositum.
13 Suffixa verborum rogulariter accus&tivum notant, raro pro alio casu usurpantur, v. g. uta 'n' I splendor ejus mutatu3 est in illo, a te alieni. 23 Susfixa non ad nomen rogeus, etiamsi ad hoe pertineant, sed ad vocem in genitivo positam accedunt, V. g.
n 2 oratorium meum pr. domus orationis meae , mspiritus meus sanctus, s , l-nomen meum Sanctum, Iurae armis suis bellicis.
3) Suffixa non solum subjectivo, sed et objectivo usu
veniunt, V. g. RP,m, timor de eo, preces ad me fusae. 4) Substantivum suffixo auctum, si cum adjectivo conjungendum est, priorem Occupat locum, V. g. lasio spiritus tuus vivus et Sanctu8.5) Suffixa pr primis in dialecto syriaca saepius pleOnastice in ponuntur, quo emphasis olim indigitabatur; accedunt vero suffixa modo pleonastico: M ad nomen, quod immediate genitivus excipit, v. g. nNT Dan. 3, 9- κῆ o R Dan. 3, 25. g.. in nomine fouM Iesu, S is mβnes sejusj terrae. b) ad praepositionem, quae immediate cum uomine juncta . repetitur, ut: pta in sipso) Daniel, l cum
122쪽
c) ad verbum, prascipuo si objoctum cum , junctum quasi explicandi causa sequitur, v. g. lin, N S in
9 6 9a IN Ezech. 37, 1 l. Not. b. E contra suffixa praeprimis neutrum significantia nonnunquam omittuntur, ubi e conlaxtu tacito suppleri Possunt, V. g. Num Nn,N Deus patris mei), ΣαI si intelligas; ubi idem objectisvinum duobis verbis compotis, saepis Bemel tantum Ponitur, V. g.
Not. c. Suffixum si repetitur, non pleonastice, sed emphatica explicandum est, V. g. 'N 'N Gen. 27, 34., quid ad nos γο) Scriptores aramaici saepe o 2. in 3. personam et Vico versa deflectunt, nec genus nec numerum Semper Stricte observant senstilage), v. g. Luc. 13, 34. Ierusalem occidens pr
phetas milia ad se) ad te missos; l)n 2 'o psalm. l49, 2 prol Icto et Habac. 2, 15, nuditatem eorum Pro ejus, tranar do nuribus Noemi Ruth I, 8, 9.
Not. n. Pluralia tantum modo singulari, modo plurali pronominum utuntur; collectiva sem. singis etiam cum plurali mago. pronominum construuntur, V. g - cim l L. M 1 coelum erat ab aeterno, i et u --α--o m. 3 abduxiι familium ejus et in. elusit cos.
Not. b. Syri distinguunt inter ... ct r priori sorma insigniunt omnes, praecipue doctos orthodoxos salutando, posteriori autem instar pluralis majestatici utuntur; hinc Poschito Ν. T. grae- eum ὁ κυρioc ita vertit.
7 Pronima possessiva per cum suffixis expressa usurpantur: a praecipue in vocibus peregrinis, quae suffixa non amant, V. g. f. iasta palatium ejus; Diuitigod by Goos
123쪽
l. 60. De usu monom. demon. et inforr. l. 61. Do nsu Pron. relativi. 93bὶ ubi solo suffixo aut quaedam ambiguitas oriretur, aut
sontentia non Satis exprimerotur, V. g. --m tuum est resnum;
c) omphasis causa, ita ut mi suffixo auctum et sus- fixum nomini adjunctum Simul HSurPentur, V. g. ., mea verba Joan. b, 47), similiter G N ., g in nobis, nobis
g. 60. De usu Pronominis demonstrativi et interrogativi. 1 Si demonstrativum copula Vau junctum repetitur,
vertendum est: hic- ille; cum odi et Um nexum emyhaSim notat, V. g. a ciet haec loquor. Not. Femininum plerumque neutrius vicibua fungitur, v. g. ρ yco audite hoc; imo nonnunquam et masculinum adhibetur, ut: PI secundum hoc, tam propter hoc.
2 Intor rogativum, ubi nomini in statu const. posito postponitur vel nomini in stat. emph. collocato nota η , genitivi instructum succedit, genitivi casu exponitur, v. g. lo nῖ et - cujus flua est . o cujus sapientia γω - e cujus manu γ reliqui casus per praepositiones
indicantur. Not. In cum nominibus utriusque.generis et numeri jungitur.
g. 61. Da usu Pronominis relativi. l) Relativum i simpliciter nominativum aut accusativum exprimit, v. g. MΠκ rire esto sum, qui sum EXOd. 3, I 4), inre lacus, iquem indicavi tibi, γε shominem, quem βnaeerat; libenter tamen ambiguitatis evitandae causa accusativus adhuc per suffixum verbo annexum indicatur, v. g. pzfPl quem dispellit, di, , quem Deus misit; genitivus autem et dativus pron. relativi per Pro-
124쪽
nomen personale in nexu cum relativo indeclinabili) poriphrastice exprimuntur') v. g. αροῖ p Ur Nr g popuIus cujuslinstuam non intellisses, ου cujus nomen, m. . . ' y re terra, in qua, Q, ... 3 cui, ... quibus est. Not. a. Nonnunquam Praepositio una cum Aurem omittitur, praeprimis si jam cum nomine praecedente conjuncta est, V. g. p, 'IA NU I die, quo comedetis, d om -m , citata toto D Ore,
Not. b. mo et pron. relativum omittitur non tam crebro quidam, quam apud Hebraeos, praecipue si repetendum fui8set, v. g.
Not. o. Ubi relativum hebraicum post statum constructum omissum est, Aramaei non solum relativum, sed etiam ' tu, ' - οponunt, ut: HZUD, Irin 2 et dias ita per manus ejus, quem mittere iubet. Not. d. Aramaeis non minus, quam Hebraeis licet I. et 2. personis relativam injicero significationem, v. g. 'n' npet N Net inaci ci mare ul ial ego sum Ioseph, quem me9 vendidistis,
ut , - is , si , in quo 'O gloriabor. 2 Ante relativum saepius pron. demonstrativum in Sing. et plur. m. et f. omittitur, quod respiciendum est, praeprimis sicubi praepositio aut casus cujusdam nota cum relativo conjungitur, V. g. in ni isse), quem benedicis, is o K vae fe0, qui potum eaehibet socio suo. Interdum etiam
notio loci et temporis omittitur, ut: Nnc plῬυ Upim lo
Jos. 9, 13. has ά .L 1-e quo tempore pretiosuS M. 3ὶ Relativum adverbia sicuti et pronomina induit significatione relativa, v. g. lnd*-Ui Ny N terra, unde creatum est, ... . . .. y ubi, quo es),
, lani quemadmodum quomodo γ).
g. 62. De usu Pronominum reliquorum. 13 Pronomon reflexivum vario modo exprimitur: M per sormas verbi passivas sq. 23.); b) per suffixum 3. Pers.
125쪽
l. 61. De usu Pron. relativi. l. 62. De usu Pron. reliquorum. 95v. g. ἰ Dp in il secum pr. cum eo), coram se,
em L retrorsum. Jud. 20, 40; c) per nonnulla substantiva, Orientalibus trita, ut: trea l . ra animo, 'u corpus, CYg et aos, et ui o substantia et py* viscera, cor, rRTO Per caput, ran ita, spiritus, vita; hinc: ' a 'it custodi te animam tuam , --lv ἐαυτοῖς Rom. 1, 273, mr pinv mn, et risit Sara secum Gen. 18, 123.
Noti Re ei pro oum sexprimitur aὶ per auinum cum praepositione quadam praemissum ipsi substantivo inprimis in genitivo. sito, v. g. Nnyz na, sta eodem momenso, Nata fita eodem tempore, i Oss sinis in Lo ingressi sunt per eundem Deum, vel b) Per Pron. personalia roposita interposita particula να, V. g. x iam iacto αi αὐταὶ θυο αε, vel c) per compositionem Pronominis demonstrat., ut: N3nn t Ia ipse vir, sym isos To αυτό.
2) Pronomen . quis quo' exprimitur: a si substantive et de personis ponitnr, per va lά vir, vel MN Ual homo:
oJay - , abiit quisque in locum suum, πτος ου, ' a Jos. 24, 28, vel nominibus illis bis positis, v. g. ' a 'im . . . inre Innom venerunt unusquisque ab opere suo; b) si ad j o clivi munere langens de personis et rebus adhibetur, per Uia omnis, vel substantivis iteratis ut: RPp mx, γαί-populus quisque. - Quicunque notatur Per --M ,,οὶ,
33 . Aliquis indicatur per Mit - si et nonnunquam et per lip aliquid per N anD- - heb. res, Interdum haec notio omnino solliptico omittitur, praecipue ante particulam to inso, v. g. η - , s lina: et ui 1- ου, quo pedes ejus cattinet), aliqui eorum erat ferreum Dan. 2, 23. , esino J Fi non nulli) eae eis; in Syriaco libentur et per i El rabb. '
43 .Nullus' nonnisi negatione apposita a pronomine modo commmorato differt, hinc 'T... R, vel Rb ,2 volet di, vel iri RS,
126쪽
96 III. Pars. Synimis. II. cap. De Verbo.
nullum infantem dedisti, ι. -ra nullus propheta. Neutrum . nihil' significatur per Caran re, vel UI 'PH, di M. . st Vel p. . .
53 -Αlt 6 r. . alter' exprimitur a) pronomino demonstrativo vel In G numerali repetito, v. g. l lo ira l) 2 elu- moant alter ad riterum, In na, In Egeoli. 37, 17. altera ad alteram; b) voce repetita n a vel conjuncta cum nere tas frater, aut cum ' ni socius sem. trias et v. g. In NPnδ N una V p accesserunt ossa, unum ad alterum ingeta. 37, 7.), aestas in unus ab auem, Vel In conjuncto cum n.
Aramaeorum tempora Praeteritum et Futurum Hebraeorum instar fixao ot definitae significationi minime adstricta, sed etiam reliquis temporum modis et formis significandis sunt apta. g. 63. De usu Praeteriti. Praeteritum vulgare denotat: 13 Tempus prorsus persectum et absolutum; cum Aramaeis Vau conversivum ignotum sit, etiam temporis historici vice fungitur, v. g. m ni 'n M, trita , αο heb. at In) et benedixit Deus Noae. In enunciationibus sub ordinatis pro plus quam persecto ponitur, V. g. mTRν, pr , , spera sua, quae fecerat Gen. 2, 2., hinoot Imperfectum praeprimis in verbo lem n)n idque in sor-monibus tum affirmRntibus, tum negantibus, ubi cum participio aut adjectivo conjunctum legitur et in enunciationibus
127쪽
g. m. De usu Praeteriti. g. 64. Do usu Futuri. 97
indirectis et hypotholicis quRmvis hoc sensu futurum 8aepiusfidhibotur) qua Conjunctivus seu Optativus temporis praeteriti concipi debet, V. g. tur' ' ' , utinam mortui essemust Num. 14, 2. Py 2 2 sicut incolae
Gomorrhae periissemus Jes. 1 I, 9., ol. . . - p nisi Dominus reliquisset nobis Jes. 1, 9.2) Τompus Praesens indicat, praecipue a) in verbis, quae qualitatem, conditionem vel starum significant, V. g. , , i . . , α cur irasceris et cur mo sta est facies tua 2 Gen. 4, 6; b)rin sententiis a certa temporis definitione alignis, quae notionem consuetudinis morisque inincludunt, v. g. p )s c o Dominus prospicit de coelo, ΡΗ. 14, 2.3) Tempus Futurum in Syriaco et quidem in sermonibus propheticis, asseverationibus, ast multo rarius, quam in Hebraico, v. g. lI ncia ora videbunt lumen munum Jes. 9, 1. Praeteritum propheticum Targumistae ubique per suturum expreSSerunt. Not. In versionibus V. T. syriaca et chaldaica praetori tum Propheticum cum futuro plerumque commutatur.
43 Tandem ponitur pro In sinitivo post prael. verborum
reniendi, eundi, mittendi etc. et quidem sine copulis, V. g. ι -- has venerunt obsidere Antiochiam. Bar-Hob. Chron.
g. 64. De usu Futuri. Futurum ponitur: 1) pro Futuro absoluto et Indicativo. 23 pro Praesente nec tamen tam crebro, quam in Hebraico, plerumque in hunc finem in utraque dialecto parti-
cipium usurpiutur. Not. Rarissime in Syriaco Praetori si vicibus langitur et sero nonnisi cum particulis praeteriti significationem continentibus V, si ta antequam, junctum, v. g. M anωquam ιe fluxeram
128쪽
98 III. Pam. Syntaris. II. UM. De Verbo.
Ierom. l, 5; in Chaldaico his in locis participium aut praeteritum est positum: IR33 pro cognatis temporum modis iisque M optativo, ut: Nol n' pereat dies I Job. 3, 3, compleatur malum bὶ pro Imperativo post Imperativum, V. g. Sup nr Jud. 6, 30; similit. EZecli. 37, 12. e do ciaveritte et videte et praeprimis in dehortationibus ac prohibitionibus, ut: Inr ne des, ' l P de, , ii ne timeas Exod. 20, 13-17. in pro Germanorum formulis loquendi verbo auxiliari quodam mosten, dumen, konnen, sollen) effectis, ut: O a u licet nobis ederer Gen. 3, 2; n m by mire S, Sarenonne esto parcerem Ninive ia quis dicat d) pro Conjunctivo post I) particulas Latinorum ut, ita ut, ne consentaneas; hinc α) praecedente V, , ut: p CP ND 7 ne mori mini, 1 P, ne intellisan η Ρraecedente o ut, V. g. N ut festum astant Exod. 5, 1. ut coonoscant, ut eripiat vos; γ) post particulas hypotheticas, v. g. irae In 2. Chron. 6, 22, 24, 26 ,-ώ Mino ei cum peccaverint coram te i. Reg. 8, 33-34; δ) denique otin sontentiis hypotheticis sine particulis introductis, ut:
' π*n- a zN mortuus essem et oculus me non vidisset
Job. 10, 18; tota ia verumtamen esto Deum adirem Job. 5, 8.
, - v- si consummati fuerint dies vitae tuae
g. 65. Do Periphrasi quorumdam temporum: sinitorum. Ρriuerer modum jam indicatum quaedam tempora periphrastice exprimuntur et quidem: 13 Praesens per participium verbi cum vel etiam sine pronomine personali cf. g. 67. I. A.), v. g. MN , m timeo. Diuitiam i l
129쪽
g. M. De Periph. quorumdam temp. finiti g. 66. De usu Imperati et Ins. 99Gen. 32, 11. ,heret N Gen. 23, 29; s,m l ID, credisne hoc y-,L . dicit ei Iesus Johi. II, 23, 26.2) Imperfectum et ΡΙ usquam persectum plerumque circumscribuntur per praeteritum verbi junctum cum praeterito verbi substantivi praecipue in enunciationibus secundariis relativis), v. g. n cn Mn3 n πτκ πῖ costnovit Evam, quae cupiebat, Gen. 4, I Jon. pDa mn exierat Cant. I, I 2. Host , custodiebat Joh. II, 12. loes fas venerat Joh. Il, 30.3) Futurum nonnunquam circumscribitur per nil, paratus - μελλωvin a) sequente infinitivo verbi, V. g. I Bri ry Iehova puniturus est Nah. I, 2. qui venturus' est Math. 11, 14; vel h) sequento verbo finito cum η s, V. g. VI p nr audituri estis Dan. 3, 15.
lao sacerdos incepturus est. Not. a. Nonnunquam omittitur.
Not. b. Do periphrasi futuri por participium eum Verbo subinstantivo vide g. 67 et de periphrasi tesmporum verbi substantivi consor g. 4 l.
g. 66. De usu Imperativi et Infinitivi.
IJ Aramaei saepe conjungunt duos Imperativos, quorum prior hypothesim, id vero, quod inde sequitur, posterior in-
franstemini Jes. 8, 9. Saepius tamen Imp. cum suturo hoc sensu conjunctus invenitur. Nonnunquam imperativus, qui futurum excipit, hujus temporis significationem sibi vindicat, V. g. VN, stabo vobis...el comedetis Gen. 45, 18. Raro etiam imperativus futuro praemittitur eodem sensu Jes. 6, 9. 23 Imperativo non solum mandatum, sed et exhortatio, admonitio et permissio significatur, v. g. Joh. II, 15. Amant Aramaei hoc sensu imperativumvsrbi futuro verbi finiti sine copula Rppouere, V. g. IN
130쪽
106 III. Pars. Syntaxis. II. cap. De verbo.
Bolutum et constructum nou distinguunt, praeposito tamen , infinitivum constructum secernunt ab infinitivo absolute posito. Huno absolutum nonnisi adverbialiter usurpant ad emphasim exprimendam; infinitivus ergo cum verbo finito conjunctus significat: a) notionis, quae verbo inest, intensionem, V. g. NI 2, benedicendo i. e. quam maxime)benedicam tibi Ren. 22, 17. b) asso vorationem et rem aliquam certam ac fixam, V. g. π:R P Gen. 2, 17. ed od Mi o lj Gen. 3, 4. , y - ν nequaquam introiit; c) non raro alias sermonis proprietates easquct valde
VariRS, V. g. pCn Nan l, -- σε - is num Scire poteramus' Gen. 43, 7. mutuo statum erat. Not. Peschito N. T. hoc loquondi modo saepius pro simplici
Verbo graeco utitur; nonnunquam infinitivi loco nomen eadem ae verbum finitum stirps oriundum ponitur, v. g. od id o certo morieris Gen. 2, 17.
4. Infinitivus constructus seu cum particula b
ornatus ponitur: ni post verba, quae consilium, voluntatem, poteStatem, δε-
euuatem aut mandatum indicant, v. g. , , N:ὶ2 quaerebo ingerficere, Ins re jussit, ut listaret Dan. 3, 20.
α . incepit Iesus praedicare Math. 4, I7. lom - et volebat eum occidere;
b) nonnunquam post nomen, v. g. κ' , losi p. 43 Ati, umi non est tempus collissendi Gen. 29, 7. - quo in casu particula saepe desideratur. NM. Infinitivus cum S post vorbum n N, Nφη, lom, β) periphrasin futuri nonnunquam efficit sit verti debet per non