장음표시 사용
131쪽
ε. 66. De usu Imperativi et Infinitivi.
Scriptura, quas mutanda non est, a nata, is nota, ei rei non poωsι aliquid addi.
5. Infinitivus cum praepositionibus constructus Hebraeorum) apud Aramaeos raro invenitur, qui potius verbum finitum cum particulis ponere praeserebant; conser tamen π*2 cum venio ad servum tuum Gen. 44, 30. κζ' lydonec veniam Jud. 6, 18. ne viveret Gen. 27, 1. Syritamon hos infinitivos cum aliis particulis , --ὶ nonnisi reddito conjungunt, v. g. et o diceSSarunt
urbem aedicare. Not. Infinitivos suffixis auctos vicos nominum gerentes Aramaei non aspernantur, ut Up I die exitus tui, π2m secundum voluntatem ejus, quae suffixa non solum subjectivo, sed si objecti vesunt sumenda, V. g. ad salutem tuam i. e. ut salveris,
6) Infinitivus, qui in 'oquendi sormulis aliae linguae a uerbo finito dependet, exprimi potest: a) per Futurum cum praefixo v. g. tu, vi, timuit ubire cons. g. 64. 3. d.).b per In sinitivum constructum cum s. Supra g. 66, 4. c) per Participium, et quidem α) absolute post verba
incipiendi, continuandi, permittendi etc. v. g. JOb I, 13, Dan. 2, 5. JOh. II, 44 et sin/te eum abire, m .i Acoe erunt comedere Math. 12, I, aut β) cum 1 conjunctum,
tere. Αet. 2I, 32. d) saepe per utrumque verbum regens et rectum) numero, persona et genere iisdem ἀσυυῖέet oc aut copula intor-jecta positum, v. g. l vl l l DP N quia non amplius pertransibunt in te Jos. 52, 1. , o inuos et adhuc mittebat
132쪽
lM III. Pars. Syntaxis. II. cap. De Verbo.
g. 67. De usu Participiti 13 Participia omnium temporum significationem induere possunt, et quidem designant:
Α. Praesens in nexu cum pronomine separato cf.
nonnunquam pronomen Omittitur, v. g. dicit ei. N o t. Nonnunquam loco pronominis voces IVN et nII, 2-s et cum sumius et cum participio junguntur ad praesens significandum cf. g. 4 l. , v. g. NaN n , non sum potens, priE R N Nsi salvas Jud. 6, 36, le a. dignus es. Chaldaei etiam v. subat. adhibsint, ut: 'an habitant Exod. 15, l4.
B. Praeteritum, et quidem: a) Imper sectum idque α) in nexu cum n n lem, V. g. mn nIn videbas, i dissilistebat Joan. II, 5. Si jam praecedit verbum substant. in verbo priori, in sequenti copula juncto saepe omittitur; nonnunquam particula Iz apponitur, ut: n habit bamus, Δί oem puynabant; ι' simpliciter sine verbo substant. praeprimis in enunciationibus relativis, V. g. qui Myrotus erat Joh. II, 1. b) Ρersectum v. g. maz 2 a,
meam qui fllius ejus duaerunt Gen. 19, 14. L.MO ... v I prostratus ac mortuus 1. Sam. 5, 3.
c. Futurum et quidem aut a) simpliciter posita, V. g. - tas lata sumet frater tuus Joann. II, 23; aut b) cum oro- nomine juncta, V. g. MN lt judicabo, Nariare istanta, diruemus Gen. 19, 13. ul l dissolvam Jerem. 28, 16; aut c) cum suturo verbi subst. chaldaici nexa, V. g. in pna 'n exibit et potabit Joel 3, 18.
Not. Haec significatio praecipue inest sermonibus propheticis eonsilium et fluem indicantibus, qui saepe a Particula Nn im ecce incipiunt, V. g. yMaz ' Nah n ecce ego eaetendam et multipliealo te Gen. 48, 4. lania lal im uno et ego ecce adducrem inundationem Gen. 6, 17. Disit le
133쪽
2 Participia otiam diversos temporum modos indicar solent et qui dein: A. Conjunctivum v. g. pann i ne vocetis, Ruth I, 20; i. θι - - , ut Io Si eos propellerem, moreretur omnis strea, Gem .aos dixissem. B. Optativum P A n sis benedicta Ruth 3, 10. . h. a. l.--, utinam me foralisl 2. Cor. 11, 1. C. In sinitivum post verba incipiendi. permittendi etc. cs. g. 66, 6, cd, V. g. uia comit clamare, libenter tamen cum ) conjuncta, V. g. u Joh. 5, l9. D. et Imperativum, cui vero praemitti solet uprbum substantivum, V. g. 3 n ny Dan. 7, 2. ina veni ef.N o t. Participium absolutum libenter particulam 'I vel Π νBssumit, quamvis et nude occurrit, v. g. Nab N2 N Npar Gen.
3. Participia passiva in hoo usu plane nctiva Sequun-bur, nonnunquam illa participiis sutur. passi v. Latinorum respondent, v. g. A metuendus, a ranaus. Syri praeterea participio Peli speciali modo utuntur, ut vi relicta sunt mihi omnia spro: omnia reliqui), . . nestatum in te pro: ubneoo te).
4. Quoad structuram prerticipia activa et passiva, Si nomen regunt, habentur aut ut A. nomina, aut B. ut verba. A. Si ut nomina habentur, in Statu constructo ponuntur g. 74.), aut nomen definiens assumit notam genitivi V 3, V. g. NUN Tπ inhabitantes terram, TR portam intrantes, τ' I 'di N de 'orati a volucribus, Deum timens, )-a Deo prosperatus Gen. 26, 29.
Nos. Interdum statua constructus etiam ante Particulas retinetur, V. g. la α Deum abnegantes
134쪽
B. Si vero ut verba habentur, sodem utuntur casu aut eadem particula, ac verbum ipsum finitum, a quo Originem trahunt, V. g. lippD a l B, alaS Suas eatendentes Exod. 25, 20. in te Sperantes,
vestibus induti, i 'ta .- bysso indutus. Not. Si participia Adjectivorum locum tenent, in numero et genere cum subjeoto suo conveniunt, objectum autem vorbi finiti instar sibi subjungunt in casu conveniento seu cum Praepositione, quacum verbum finitum construitur, v. g. l-i- -- benedictus domino, αδε α O Joh. 11, 25, plerumque tamen et genitivus objecti adhibetur, ut Gen. 19, 14 supra et loas ,-. b. . nvius de muliere Iob. 14, l. ' .
g. 68. De Optativo. Optativus collatis praecedentibus exprimi potest per Futurum g. 64. 3. a.) et quidem: a) interrogationibus optato votoque notando inservientibus, V. g. N p r tu, Din otia i - ν ut nam redstat pr. quis reddet) quis hunc populum mihis Jud. 9, 29; similiter 2. Sam. 15, 4. Interdum ex imitatione sor mulae hebraicae ir' adhibetur verbum Ina in Chaldaico, et da vel . v. vel inod in Syriaco, V. g. MDA J ut num . vesperum esset J Deut. 28, 67. ias ha - o si esses frater meus f Caul. 8, 1. bin particulis iacta, utinam, prae iPue α) Se quente futuro, V. g. C i M. . . utisqm vivateoram tes Gen. I7, 18. aut α'D sequente praeterito g. 63. 13. Etiam particulae hypotheticae usurpari possunt, ut:. I . v c utinam populus meus mihi obtemperareti aut f) A quente participio sq. 67. 2. B.). c) Eundem in finom verba optandi sequente particula γRdhibentur, v. g. re ,-- ν . om utinam cu pimus, ut) mortui essemus f Exod. I 6, 3.
135쪽
g. 68. De optativo. g. 69. De constr. verb. eum diversis casibus. 105 . 69. De Constructione verborum cum divorsis casibus.
Quemnam casum singula verba regant quasve praepoSitiones, docent Lexica. Verbis transitivis accusativus objecti accidit aut particula b, ni, Ν, instructus aut nudus. A. Accusativum regunt
I) Verba transitiva nec non intransitiva, quae tamen significationsim transitivam involvunt, dein verba, quae in Aliis linguis cum diversis casibus construuntur, ut: Nire Jud. 8, 83,- Luc. 23, 9 , respondit 1. Sam. 9, 8, p*nJud. II, 20, Math. 21, 32 credidit, Gen. 49, 4. et . Math. 25, 44 servivit, 'EI 2. 8am. 18, 19, , Act. 16, 10 nuntiavit, ὶ i) Gen. 42, 29 accidit eis. M Sunt classes verborum omnino accusativum postulan
a) verba induendi, eaeuendi, Ornandi b) verba copiae et inopiae: H* Eo plenus fuit, ποῦ et y π di satiatus est, n*n Guil nonnunquam tamen et cum 2 in construuntur); M verba eundi et ueniendi ad et in locum, ut: Nnκ la etc., quae et libenter cum praepositionibus construuntur.3 Neutra quaedam cum accusativo nominis conjunguntur et quidem ejusdem Originis vel cognatao significationis, V. g. Perbum locutus est, ydi di parabolam proposuit, l- . tata nomen imposuit.
B. Duplicem Aecusativum regunt: I) Formae Pael, Aphel et Schaphel verborum in PealaceusAtivum regentium, praesertim vero, st) eorum, quae induendi, eaeuendi aut ornandi notionem . i
Aaroni vestes ejus eaeui jussit Num. 20, 26. Disit iam by Corale
136쪽
106 III. Pars. Syntaxia. II. Cap. De Verbo. b) eorum, quae implere, satiare etc. significant, V. g. ι M-s . . diaeta, pauperes ejus saturabo pane Ps.
c) verborum docendi, monstrandi est. v. g. lurn Tl TulNPans, docebimus vos rem 1. Sam. 14, 12. palndin in rira ,ῖ n monstravit eis yazophylaceum suum 2. Reg. 20, 13. ia monstra nobis patrem. 2 Verba, quae in forma Peal causativa jum significatione utuntur, ex quo genere sunt: M verba tegendi, vestiendi, V. g. hQm NDI P tabulas ob ait auro Exod. 36, 34. t accinaeit eos baltheis; ita et Di seminavit Lev. 19, 19, . - α unaetι Ps. 45, 8. b) verba implendi, suturandi quae et cum di: et in construi possunt , v. g. mu n 'm v m saturabo populum meum bonis meis derem. 31, 14. l , -- . . c. , Oi h . instruxi eos spiritu sapientiae.
c) verba praestandi, rependendi ποιειν τιvά τψ, V. g. n ῖ n , quod tibi praestiterim Gen. 30, 29. M u 'ar,ur,l 4 uia L.Fa bonum rependisti mihi I. Sam. 24, 18. - d) verba quaerendi, manaandi et similia, v. g. M8κ i IUM quod quaerit a te anima tua Deut. 14, 26, stia c qua sierunt e nobis verba Ps. 136, 3. 2 Q SI omne quod ipsi jusserat Ioab 2. 8am. 11, 22. Gen. 6. 22. s) verba permutandi, reddendi aliquid ad aliquist, V. g. rara mi Ian . fac ex eo unstuentum EX Od. 30, 25. ῖ n et , - - . . ins patrem te feci Gen. II, 5. sin verba nominandi, invocandi, v. g. invo
cavit eos in testimonium stestes . Not. Si verba haec passive vertuntur, accusativus rei 3 immutatus manet, V. g. pit ab rq ,, vesιiιi Bessibus i. Reg.
137쪽
I. 70. De constructione verborum eum praepositionibus. 107
g. 70. De constructione verborum cum praepo altionibus.13 Cum praepositione 2 construuntur: a) verba comprehendendi, tenendi Hri, . - 1 pulsatut Prov. 4, 13. bὶ plura verba sensuum et fruendi, V. g. Nn3 2 MI, MI V, lia. Κ-olati di l l li non intueri possum mortem pueri Gen. 21, 16; ita verba audiendi, eaeaudiendi, laetandi, c medendi etc. c) verba eundi et veniendi cum 2 amerendi notionem induunt, V. g. NIN cum 2 et lis cum in venire cum aliquo i. e. erre aliquid.
d) verba invocandi et adorandi, v. g. 2 INM,cbis3 nomen domini invocare Gen. 4, 26; ita et jurandi, ut: smiam in lal adjuro te per Deum. e) verba dominandi, v. g. pn2 Ebitrio,, ut dominentur eis Ioel 2, 17;. Ps. 8, 7; dein verba, quao actionem pro vel contra aliquem indicant, uti nocendi, respiciendi, testandi, consolandi et ejusmodi.
Not. 2 - etiam vas indicat, e quo bibitur, V. g. m ' , sin i A. . e quo dominus meus bibu Dan. 5, 2; scons in auro bibere si in vernacula: ain Silber spelaen), et instrumentum, guo albhuid fu, v. g. N rta gladio occidetur Jerem. 38, 2.
0 tandem nonnulla alia verba, ut: NTNa n D Gen. 4, 2;la , . terram colere Gen. 2, 5; αα My p, quam non laborasti Jon. 4, 10.2) Praepositio , tanquam nota dativi) praecipuo solet
conjungi cum a) verbis, quae fieri, transmutari in aliquid do- notant; b cum verbis donandi, dandi, permittendi, placendi et assimilandi, consulendi et osculandi, v. g. z, inre
cὶ cum verbo substantivo vel cum ture Et ad notionem ha-
138쪽
II. Para. Syntaxis. II. Cap. De Verbo.
bendi exprimendam, v. g. lam xi ias Dis pater nobis est Abraham Math. 3, 9; Rrpres V Exod. 4, 16 erit tibi
interpres; loma, ut habeam fructum Rom. .I, 13 et M in sormis passivis causam efficientem sive agentem indicat, v. g. pn, ab iis interropatus sum Ezech. 14, 3 .. a. me, sost captus est ab eo Luc. 8, 29.3) Praepositionem Π in recipiunt a) verba timendi, abstinendi, silendi, fugiendi, cavendi, liberandi, V. g. R,
Luc. 15, 16; c) verba obediendi et quaerendi, v. g. Rau ,2RGen. 21, 12;-oem JOh. 4, 31.4) Particulam bar recipiunt:
dolendi, irascendi, deridendi, decipiendi, blasphemandi, miserendi, stendi et similia, v. g. eg l n Jes. II, 1; ll Pp gJon. 4, 6;- DI 2. Sam. 6, 16; Math. 15, 22. b) verba testendi, tuendi, parcendi et e tandi, V. g. TR p ,r nDn Num. I 6, 33; i .di . U. , t , ,3 m -- Luc. 1, 35. c) verba praecipiendi, praescribendi, ut Ii Dpraescripsit. d) verba stravitatem designantia, ut: up N , in r, ne molesti simus tibi 2. Sam. 13, 25.5) Verba separandi et distinouendi particulis l)2 my)h- . . . g) utuntur, ubi vero una earum bis ponenda est, alterius loco etiam , usurpatur, v. g. N pz Num 30, 17; . . . in M. a lil o Ruth. 1, 17.6) 'na ,ia in verbis veniendi, eundi, currendi et . tamant Aramaei ad notionem sequendi vel persequendi indicandam, V. g. re za 'n2 'πὶ Gen. 44, 4;- is Math. 4, 25.
N O t. Per has praepositiones verba composita exotica in lingua Aramaea circumgcribuntur. Diuitiam by Corale
139쪽
g. Ti. De verbis, qu e ad . ind. ingem M. 72. De Num. nominum. 109
. 71. De verbis, quao adverbiis indicandis inser Viunt.13 Nonnunquam verbum alteri ideo . praeponitur, ut ulaccurate definiat, quo pacto adverbialiter positum esso dicunt. Utrumque Vero a) verbum finitum est idque si copula nexum, V. g. rua n π yp N iterum misit Ionam, Jon. 2, 5, dis rursus strestem tuum pascam Gen. 30, 31;
aut copula adjecta, ut: 'Sna . . . In , --: ... amo iterum
fodit Gin. 26, 18; b) vel verbum finitum cum infinitivo jungitur , v. g. rirn inub ypς3PI N: non amplius dabit virtutem suam Gen. 4, I 2 et Ps. 33, 3; Gen. 27, 20; Gen. 31, 28; Ioel 2, 20. οί li ne amplius loquamini 1. Sam. 2, 3 etc. 2) Verba ejusmodi usurpata sunt: τ 3N ei addidit pro
iterum, amplius, In iam rediit pro rursus, muni fecit pro multum, lata praevenis pro antea, 'm N, iam, Veliam a cucurrit pro celeriter, PEJN benefecit pro bene, dia, s perverse essit pro perverSe, male.
N o t. Hac periphrasi non solum adverbia tomporis si loci, sodot multas alias circumstantiae circumscribuntur, V. g. nimium petis 2. Reg. 2, 10; ta Mi , lom . . et mi ditissimus evasi 2. Chron. 26, ib.
g. 72. De Numero nominum.1ὶ Nomina quaedam pluralem non admittunt praecipuo ea, qua res fluidas, metalla et alia hujus generis significant, si vero materia, quam denotant, pluribus constat frustis vel granis, Plur. adhibetur, V. g. se et lae. o lsuum, et laeetis seomenta tioni, triticum et orana tritici.
140쪽
III. Pars. Solaris. III. O . De Nomine.
2) Ρluralem excellentiae seu majestaticum Aramaei nonnisi per imitationem linguae hebraicae agnoscunt in nominibus leto et l)alan ac in Chaldaismo biblico Dan.
7, 18.), et odis pro b re, vero etiam significationem pluralitatis sidolu) admittit. Raro tamen pluralia pro singulari exceptive ponitur, ut Jud. 12, 7. et 2. Maec. 8, 26. Lia i initium subbasi. 3) Gominatio eorundem nominum sine copula significat aut a) multitudinem, V. g. J I 2 V 2 Gen. I 4, 10 puteos multos, in permultis areolis Marc. 6, 4; aut b)
sinstuli orestes vel strestatim, turmatim, prae- primis in numeralibus cs. g. 5b. V. 1.); aut c) notionem Omnis, unusquisque, V. g. a P a omnis vir Num. 9, 10; Ut quicunque; aut d) intensionem seu superlativum . 78, 2.); aut e) diversitatem, qua in significatione Chaldaei libentor copula a utuntur, v. g. dii nς varia pondera Deut. 25, 13; NUN NU sivulis diebus, variis temporibus, die ia diversum aliquid. g. 73. De usu status emphatici. 1) Quoad usum articuli seu status emphatici Aramaei et praeprimis Syri ab aliis lingua a semiticae dialectis recedunt; nam non solum eorum nominum, quorum Status absolutus obsolevit, sed etiam permultorum stliorum forma emphatica indefinite ponitur. Nomen genitivum regens saepissime in statu emphatico ponitur, ita tamen, ut genitivo ipsi nota , praeponatur cs. g. 74. 2. . 2) Cum ergo status emphatici vis pstene perierit, ad ambiguitatem. Sermonis tollendam pronomen odi, RSt nonnisi per- raro uSurpatur, V. g. b αvθρωπος Joli. 5, 15 vel OG s. V. 9.3) Generatim status empliaticus in lingua Aramaea iisdem legibus adstringitur, quae valoni in Hebraismo de Rrticulo,