장음표시 사용
11쪽
in quibus Minerva et nebulam circumfudisse, eamque deinceps dissipasse narratur, quo patriam cognosceret utique, inquam, et necessario EDficitur, sub finem Thaps. ubi Minervam Spa tam abiisse legimus, quo scilicet arcesseret et machum, jam diem factum esse. In rhaps o , autem noctem adhuc esse eo tempore, quo Dea Spartam advenerit, e vers. 5-9 6 sq. 5 sq. et 5 sq. satis clarum est. -- Si autem constitutus
fuerit qua de re supra diximus dies, quo Telemachus Menelaum reliquit, idem, quem in Thaps t/, et parte rhaps ν , descriptum legi.
D Etenim quanam rations fieri potuit, ut lysses nebula circumfusus, emitas, ortum , upes, ar horesque videriι, qu modo porro totam regionem portui Phorcyntis vicinam a Minerva monstratam cognoscere potuit nis die jam faeto
12쪽
mus necessario sequitur, Minervam eodem δε- TE tempore Spartam venisse, quo lyssem in Ithacam appulsum esse Hem us, i. e. Paululum ante tacem factam quod autem illis in haps. de Minerva et lysse invicem confahulantihus die jam facto, narratis prorsu Te pia nat. Quibus consideratis, hici mihi commissuram deteψgere videor, qua singulae rhapsodias, in quibustgermo haud fuit de longa quadam commoration o Telemachi apud Menelaum, ad perpetuitatem
unius magni corporis conjunctae, novum exhibeant Carmen, lyssem scilicet reducem et proe mim injurias ulciscentem proponens qua Vera compositione factum est, ut Telemachus quem
e rhaps Het , sin coli I. c. rhaps. et e Colligimus breves tempus fuisse Spartae, viginti octo per dies ihi manserit. - Redeundum nunc est ad initium libri prismi. - Satis quidem perspicuum est, προεκθωιν, quam ha hemus, non esse factam, qua Thaps Oisdiae, qualem complecti libros quatuor priores nobis fingimus, praeponeretur observandum: autem Es , Eam nec totius carminis compagi cum venire 'm his videamus. Ἐ-ersu decimo rτων αμόθεν γε θεὰ θυγατερ Διος lir καὶ κριῖν argumentum conspicitur, quod si hi tractandum Proposuit vates, videlicet res gestae in ers. ψ-9 memoratae. Priores enim tres versus:
13쪽
id modo efficere debent, ut sciant audivires do quo homine narraturus sit vates, nempe h. l. d. Ulysse versutia et erroribus Post xyugnatum Ιωum celeberrimo. - Elucet id ex mutata dicendi Tatione, quae vers quarto incipit verbis πολ λαπαγε, cum sequentibus usque ad decimum, Ersum comparanda. - Dein, si tribus his versibus e positionem, quam dicunt, inesse statuimus, quid tum P Verba-μαλα πολλα πλαγχ, et πολλων ανθρώπων ἴδεν gerrea, αδ νοον ἴγνω vel sensu lati ggimo explicata nil ultra promittunt, quam quae nar-xantur in , 5 usque ad μυ in. quibus fortasse
Thaps e adjeceris. Etenim non modo quaesitum foret, ποδων Ἀνθρώπων νοον γνω ad Ulyssis commorationem in insula Ithaca referre, verum etiam Ex ipsa serie, qua verba ποδων δ' ἀνθρωτων νόον ἔγνω cum antecedentibus conjunguntur homeis ricam rationem canendi secum perpendenti ci arum erit, σι νωνα ανθρωπων νοον adjectum esse ad oti πονων δ' ἀνθρωτων δεν ἄστεα luculentius exponendum. Addendus igitur est versus primus, ita ut ἄνδρα /λοι ἔννεπε positum sit pro αὐτα, α ποίη- καὶ επαθεν ἀνηρ qua quidem expositione vates se totam viri vitam canturum es e Pro.
14쪽
dateretur. Adjecto autem versu decimo, nonnubiis mutatis, uti quidem verborum serie postulRret; ita ut sensus hic fere esset; aliquid de eo' i. E. nonnulla ejus fata mihi narra, Musa nimis v ga atque incerta fuisset expositio, quam qua auditores edoCli accurate scirent, quae deinceps Canenda exspectar liceret. Immo accuratius exhibenda sunt ea, quae vates canere parat, id quod versib. 6- T vera factum videmus: πολλα δ' ἄγ' ἐν ποντω παλ-λγεα ν κοιτῶθυμον - ὀρνυμενος M. τ ψυχην καὶ νοστονώτα GC αλ οὐδ' ἀλέταξους ἐρρυσατο, ἱερονος περ' . αοτων γαρ σφαίρησιν ατασθαλίησιν oλοντο,
Sunt igitur labores, quos lysses in mari exant ilavit. vitam sibi servatum , quod quidem ei contigit η , comitibusque reditum comparatum, quod tamen haud adeptus est, quurn boum Heli temerae mactatorum poenas morte darent. Tum vero quaerimus, an e vera haec προεκθεως Odysseae nostrae summam promittat, necne. -
Concedimus in Ellipsi Vae αὐτον Μυσατο inesse etiam lyssis adventum in insulam Ithacam, sed
Nam in verbis αλλ' οὐν ως ταρους ἐρρυσaro inest ellipsis DP αὐτὸν ἐμυσατε.
15쪽
nil ultra. Loquitur vates tantunimodo de aerumnis. ἄλγεσι, in mari ex nitatis, nil vero inest, quod punitionem procorum , postquBm in Itha cam advenerit heros, promittat, in quo argu mento tamen pertractando dimi ilia fere pars Odysseae versatur, nempe inde a rhaps ers.
387 usque adω , finem; nil quoque quod indicet
Telemachi iter ad Nestorem et Menelaum futiarum, iis imprimis, quae in sin et sq. hac de re expressa leguntur, cum perpetuitate Odysseae conjunctum . Quibus perpensis hanc expositionem, quam nunc Odysseae praemissam legimus sum. Inae Carminis i. e. rerum gestarum complexui haud sufficere contendo quippe tacentem plane B Ulγsse post reditum poenas a procis sumente D.
Inde a vers. II. carmen designari videtur,
hoc quoque in dubitationem ad dracam, an liceat vere existimare, hac προεκθεm indicari comi- ' te a Cleonibus, Cyclope Laestrygonibusque inter fectos Accurate enim vers priores 1-Io, perlegenti saepius in mentem mihi venit, statiaere, an προεκδεσι modo ex eo consilio elaboratam esse, quae Iaera labores lyssis comitumque eire insulam Trinaciam exauitatos complectentiora sponere. tur Serie enim, qua vers. 4 et 5 continuo junguntur, eo adducor, ut labores, quos perpes sus sit Ulysses πύμνος τε φυρον, eosdem esssCens Enm, quos οστον ἐταρ- αρνύμενος exantiaverit; ἐταίρους vero, quorum servandorum causa multa sustulerit, eos esse, qui apud insulam Trinaeiam Perierint, e vers. 6 sq. Iuculentissime apparet.
16쪽
quod magnam quidem partem Odysseae in se
comprehendere possit Minervae de duronique injusto Ulyssis lato querenti respondet sci. licet Iupiter, optunum ejus rei esse Causam, additque vers. 76 sq:αλλ' ἀγeθ ημπις οιδε περιφραζώμιεθα πάντες . νόστον 'Oδυ- ), πως eQ- Ποσείδαοι δὸ
Quibus auditis, versibus 82-95:
' Adhuc in me quaeri posset anna omnia, quae de Ulysse Iiherando exhibeantur, ad rerum gestarum seriem nullo strictiori nexu pertiuennii sed tantummodo eo sint exprcssa consilio, quo edocerentur nitditores, qua in Olympo ea occasiona factari int, quum Minerva ad Tutomachum excitandum etc. his decreverit.
17쪽
νόστον πεύσομενον παπιμ φίλου ἔν που ἀκου σου, ην ιν μιν κλέος /σθλὸν ἐν ἀνθρώποισι εχ-. Diis proponit Minerva , Mercurium in insulam Ogygiam mittere, quo Calypsoni jussum afferat de reditu lyssis adjiciens, se nunc Telemachum adire velle, ut eum ad concilium habendum eracitet, in quo procos vetet pecora patris ceteraque botia pessumdare, eumque ad iter faciendum commoveat, quo Nestorem et Menelaum de patre consulat et sibi gloriam paret. - Quibus dictis Olympum relinquit, seque ad lyssi domum Confert. κατα τὸ σιωτ μενον intellio debet. placuisse Diis quae attulerit Vix enim credi hi-le est, Minervam Teliquisse Gympum, antequam sciret, quid de consilio proposito Dii sentirent quod si iis displicuisset consilium se adhuc praesente, haud abiisset, antequam res acta Tataque fuisset Iovem igitur Exspectamus, Mercurium ad l)lyssem liberandum in insulam gygiam missurum esse. Si autem sumamus, Minervam ea celeritate Olympum reliquisso, ut, quid Diis do Mercurio in Ogygiam mittendo placeret, non audivisset Jovem Prosecto, Tele macho ad consilium habendum et iter faciundum
excitato, , ars vel certe, . in post sacra sibi
facta, urgere debebat, ut secundum α , 7 sq. cossi a sq, Mercurium vere Calypsonem adire
18쪽
jubeat. - Quam ob rem nullam facit lyssis mentionem per tres illos dios, qui inde a, , 75sq. usque ad init praeterlapsi esse Heguratur PCur id differtur, donec insidias strucimini proci pIn rhaps e , initio mentionem tandem DeitDea Ulyssis, ea vero ratione quasi earmen plane novum νε πιον lyssis xhibens cujus descriptio semili ratione ac in rhaps designata pit incipiat. Memorantur quidem nonnulla in practis cedentibus libris cantata vid scilicet et 18 Eo,s5-u et 28a , quae tamen haud in iunt ad
ver proh Andum Et Evincendum, in rhaps fi Coriti.
nuari descriptionem jam in a raosignatam. Tum
enim Minerva Iovem Commoneta Cer debuisset ea,
quae si . 76 sq. et 8 sq. expressa aeguntur ἔ quo, Tum tamen ni affert, verum potius ea aeatione gravem Uyssis sortem conqueri incipit, ac si haud antea, vel Miltemdiaud intra spatium quinque dierum, de eo liberando serio sermo fuisset. Adde porro Iovis respbnsum: 22-26 τέκνον ἐμον, οῖύμ- ἔπος φύγεν ἔσκος ὀδόντων; es , δη τοὐτο μών ἐβουλευσας νόον αset τω κεινους 'Oδυ θι αποτλται ἐλθών; Nonne ima in animo es molita futurum, in illos procos Udisses reversus ulciscatur ν At vero quando id factum est Num nisi eorum colloquium in anarratum um vero Iovi a Minerva Ulyssis causa vehementer objurgato ideo.
19쪽
quo excusis studenti ea jam 6 sq. fuissent dicenda. An vero furto post illud colloquium PHaud apte. Talia enim non κατα το σιωπάμιενον
intelliguntur. Restat itaque, ut factum sit in ipso colloquio Deorum vi , 5a-95. At vero ibi modo sermo est de Ul7sse ex insula Ogygia liberando, atque omnino nihil adjicitur, quod ad puni-
tionem procorum possit spectare. Qua ratione denique Minervae proferre potuit Iupiter consilium ab illa ipsa captum Ulyssi benevesum tamquam argumentum, Curi de heroe sibi tam cam, sit animo tranquillo, quum ex init. Eam sine Iovis auxilio esse admodum instramam ad Ul3ssem liberandum perspicue appareat. Incipit vero initio αριδη, quae, quoad argumentum primarium; cvid. 9-4u collat. 25-27), ea com- Prehendere possit, quae usque ad xkL 96, ex simavis, usque ax L sin marrata leguntur. S. - ΔAltera Thapsodia, quam seorsum et nulla spectatione universae formae compositam esse crediderimu libros comprehendit, in quibus Ulγsses errores suos ipse Phaeacibus denarrans inducitur. Adscipientes eam tamquam summae Odysseae partem nulla offendimur discrepantia, immo vel optime Odysseae perpetuitati libri isti inserti videntur; verum tamen junctura non modo tam
20쪽
arcta non est, ut carmen illud ex eo consilio primitus compositum esse, quod partem Odys-
seae nostrae efficeret, inde appgreat, verum etiam ejusmodi est, quae posterioris aetati studiis et elegantiae facile tribuenda videatur De duodecim dysseae thris posteriorihus inde ab adventu lymis tu insulam Ithacam, ne scio quid certi judicem. Conveniunt quidem quoad argumentum . quod Pertractatur, DoUlyssem reducem procosque ulciscentem proponenti. insunt tamen vestigia, quae vulgari de iis latae sententiae repugnare videntur. Vide imprimis, quae infra de discrepantiis ad scientiam vatis pertinentibus occurrunt. Ratione sto a. Lita descriptionis in praecedentibus designatae nonnisi rhaps et , initio offensi haesimus. Vide. licet in rhaps π , 28 sq. lysses cum filio de procis morte puniendis deliberans eum signo dato arma ἐκ μεγαροι ἐς θαλαμιον inferre jubet, eique consulit ad procos quidem simulare, quasi id faciat, ne arma ista fumo adhuc magis foederi itur, atque ne ipsi ebrii iis se mutuo laedant.