Leipziger Studien zur classischen Philologie

11쪽

sel. Anz. 1852 S. 408, Philol. XI p. 163, mi D. II. 1866 p. 300, denique contra F) II. CV p. 254 eius verbi defensor

exstitit. Cuius sententiam secutus est R: II. XCIII p. 660. Attamen stant Fh verba: 'schwerlich passi cine sotche, o emeitere Aussu uns nichi letest verstandiache Anmielans in das Prooemium'. Bahius schol. hyp. II p. 279 temere: ἐμ' ἐν-

p. 103 ἔμ' εκεένοις opposuit M: Philol. XII p. 92 et in Merseb. profr. 1866 p. T. Nuper hunc locum tractavit Thatheimius II. CXVII p. 550 sq. qui scribi iussit εἰνιεὶν Dio γ' ων et assensum tulit Roo': Zi. G. 1879, 10. Sed ut omittam illud ἐνέοτε non minus languere quam Le' ενίοις, hanc coniecturam ad irritum cadere puto propterea, quod deest Verbum, cui genetivus ευν attrahatur. Quare donec melius proponetur, acquiesco in Reighii emendatione ἐα' ἐνίοις, quae probatur Sintenisionchr. f. Ain. 1835 p. 524, M' li., W', Sch', Cobetio, F'. )αἰτέο ιιαι a) eodem gen8u quo ἐξαιτεiσθαι frequentius legitur. Dicitur enim de eis, qui reo adsunt et pro eo iudicum misericordiam commovere student deprecari . XII, 86

καγαθοὶ αἰτησονται. cf. FG et RFu ad hunc locum. - XXVII, 13 εἰ δε νομέσαντες ἀδικεῖν cio σονται hic paulo ante legitur εξα τεῆσθαι αυτοῖς παρ' Dμεὐνὶ, XXX, 33 τεον αἰτησοιιένεον

Hi loci a quibusdam - cs. Pluygersius Mnem. 1862 p. 88, W 3 p. 27 - tentati sunt. Verum optimo inre traditam scrip iuram defenderunt Sch: ed. p. XXra et lect. L. in II. Sunt. I p. 33i, FritZschius emend. L. p. I. progr. Rost. p. l6, Fu: in diss. p. 36 et in edit. , FG. Id antem si Lysias attribues, non ab eo alienum esse hoc putabis XIV, 22 οἱ λέγοντες καὶ αἰ Ουιιενοι Duὲρ 'ALMβιυδου praegertim cum αἰτεῆσθαι ibi conexum sit cum vocabulo λέγειν.

1 Idem monet καl ante t. ἐχλ quod post Iacobatum denuo protulit HerWerdenus anal. erit. 1868 cf. ph. Ana. II p. 238ὶ non inserendum esse. Sohrvaldius II. IV p. 27: ἐπιεικῶς ἐφ' o' ις οDr. , τοῖς χροστους αἰσχυν., Satis cumulat commutationes.

12쪽

De orationum quae inter Lysiacas feruntur XIV. et XV. authentia. 11

Habemus autem λεγειν Du. τινος : XII, 41. XXXII, l. es. XVI, 2 i. XII, 86 si ερουντες αυτοὶς secundum Reighii correcturam . Itemque conserri potest δεiσθαι υπέρ τινος : XVIII, 24. XXX,

ci κο vis a) c. genet. rei: XIV, 23 ἰς πον elao cs. XIII, 3. XXV, l. bὶ τι παρα τινος : XIV, l: οὐδεμlaν ακουσαι προ- φασιν παρα πιυν βουλομένευν - VI l, 35. Apud Lysiam nullum exemplum inveni; dicit enim: ακ. τέ τινος : XII, 61. XXV, 34. D. 53, t. XIX, 45. αμαρτανειν F: ad XXXI, 23; A: p. 49. Congrit Lysiam

XVI, 19. XVIII, 17. XXV, t. XXXIV, 9. D. 74. αναβαένω M tiri τοὐς ὲππους XIV, 10 bis; sed altero loco rei naturae eonvenienter verba illa non repetunturi XVI, la. XXIV, b, 11, 12. - cf. XXI, T. IIJ, 4: εφ' rureood. bὶ in suggestum ascendere XIV, l6. XV, 2 v. i. . - Apud Lysiam non legitur, sed cf. ἀναβιβάζω XVIII, 24. XXJ, 34. ἀ par ιγνωσκω cs Schepius: de transit. sormulis, quibus

Dr. Rit. utuntur p. 14. - Formula, qua scriba ut leges et testimonia recitet, admonetur: αναγνευγι τον νδ ιον, τὰ ψηφισιι α

etc. adseritur: a) particula δέ XIV, 3: ἀναγνωθι δέ μοι τ.

ii Tonspositionem verborum οἰκείους et ζενους necessariam esse Fmihi persuasit; ef. Κ: II. CV p. 254; Heldmannus: em. L. Marb. 1875 p. 2. Idem alios Lysiae locos enumerat, quos uv. dd. eadem medela ulli

sanaverunt.

13쪽

νοι ιον ii 47, a. δ' αoow τ. νομους. . I, 30, 31. b) particula και XIV, 8: κ af ιιοι όν. τον νοιιον X, 14, 1 b. XIII, 3b, 50. sparticula o Dν: I, 29. - ἀνaγνώσεται sc. ὁ γραι ματενς: XIlI, 33. XIX, 27. cf. XVII, 93. Nullo vinculo' adnectitur formula XIV, 5: ανόγνωω ιιοι τον posιον. Quani di 8crepantiam ad nostram quaestionem nihil attinere existimo. Nam nisi asyndeti apud Lysiam usum δ) similem esse concedis, lacillime hic inseras δέ. Sed etiam apud alios oratores et asyndeton et particula δέ promiscue usurpatur. ἀναχεωρέω XIV, si εἰς τοὐπίσ o flegis ipsius verba viden

αντ ego λέω. Cum apud ceteros Oratores atticos, tum apud Lysiam verba precandi saepenumero non Sola, Sed cum aliis eiusdem significationis coniuncta ponuntur. ἀντιβολέω et

ἱκετευ o XV, 3. - Ι, 25, 29. IV, 20. XXII, 2 l. XXXII, 1 l. l VIJ,

55. Hετευ ο et δέο/ιαι V, 1 et D. 78, 4. Nam utroque loco codicum κελευοπιος corrigendum esse in ικετευοντος vidit Hirschigius. Interdum haec tria verba consociantur: XVIII, 27. XXI, 21.3 - Separatim collocari oportet: XV, 1: ἱμας

Iων κακων. Erol. 233'.' XXXII, 2, 23. ἀπέρχο/ιαι - discedere: XIV, 14 οἴκαδε - pa88im; V. i. - Non raro fit, ut insit vis peculiaris, quae idem significat atque inferiorem discedere F: ad XV, 10ὶ: X, 20 οιχήσεται

li Quamquam hoc loco formula meliu 1 deletur, quod primus proposuit Bahius ach. h. II p. 280. Nam nec quae lex nec cur recitetur, cognoscitur. 23 eL F: ad XII, 10. X, 1. XIII, 62. I, l4. XXXII, 11. - In Or. XIV. praeterea Myndotou exstat si 3, in qua librarius cod. V suo Uarin interposuit ουν. cf. Sch: II. SuppL I p. 302.33 vido adpendiculam.

14쪽

De orationum quae inter Lysiacas feruntur XI v. et XV. authentia. 13

XXIV, 2.

15쪽

I, l9. X, 3. XII, 84. XXV, 32. XXX, 34 XXI, 7. similiter:

XV, I, 7-XII, 85. XXV, 3 l. - Nonnunquam variatur: XV, 3:oτι αν βουληται πραχθῆναι XII, 27: ola ἐκεiνοι ἐβουλοντο στρογῆναι ses. XXV, 24). 2) β. ιι αλλον - ἰ: W 2 p. 16 sq., Foe: p. 39, qui recte adnotat 'maxime L. libenter in hac locutione prius verbum βουλεσIat, tum saepe pluribus interiectis verbis μαλλον η ponere'. - XIV, 9: ἐβουληθνὶ καὶ ωτι ιος Πναι καὶ .. γενέσctat 1ιαλλον ζ, 38 ι βουλε ro rcoλis1ὶς γενέσθαι 1 ι. xi . .

XIX, 37, 54. XXIII, 5, l2. XXXII, 2. D. 53, 3. XXXI, 9. IIJ, i 2.

0ιαλλον ante βουλεσθαι ponitur: IIJ, 62. XXXI, 9). - De ceteris locis: XIV, i, l5, 34, 35. XV, 8 nihil adnotare opus est.

yi γνομαι a) c. genet. XIV, ll: T. πρωτ/ὶς ταξεως τεταγιιένος τῆς δευτέρας γένηται. Apud Lysiam nullum exemplum simile inveni, sed genetivus prorsus ex more Atticorum est. bὶ τα γεγενημένα opponuntur τα μελλοντα : XIV, 29. XXV, 23. XXXIV, 5. FG: ad. I p. 498. - Ceterum cs. A: p. 50. γιγνω σκω XV, 8. XXII, 2. XXIV, 27. D. 88: τα δίκaιαγιγνco κειν; cs. D. 89J; v. s. φxi hi si ιαι. - De XIV, 4 αεριὶ,

3 έω a) XIV, 2 l Οὐδὲν τ. στρατVγεῖν =ὶ - X, 5. D. 16, 1. bὶ δέον XIV, 7: δε iν v. excura. - XIII, 84-VII, 15. XIII, 85 ωσ1τερ δεον). Participia absoluta e Lysiae orationibus diligentissime, ut solet, collegit G: in ed. I p. 450 sqq. , de arg. ex contr. p. 283 sqq. Unde apparet illum huic dictioni valde lavisse. Nonnulla praebent Leb: p. 76 et Α: p. 53. - Creberrima omnium usurpantur δέον et εξόν. Huius verbi plep. lat. dependens de particula ως scriptum legimus XIV, 10: ως οὐκ ἐζ σο ιενον τῆ αὐλει δέκην λαμβανειν, quo cum logo probe contendas XXVI, 16 ως προσληφομενον αυτον δοκι ιαστας. cf. XXV, 2ως ἐμοι τι προσῆκον XIV, 16 ως εχεὶνον αἴτιον γεγενηιιένον

16쪽

De orationum quae inter Lysiacas feruntur XIV. et XII. Ruthentia. 15

33 ως οντας aBovς. quibus locis ace. subiecti et pisp. Iegitur.

tionis : XIV, 3. VII, 3. XII, 3, 62. XIII, 4. XXV, 7. δέδωμι a) d υρεας XIV, 3l-X, 24. cf. XII, 9, 1 l. XIII, 72. b) ευμ νας F: ad XXV, 30, Schulla. p. 39 - XIV, 38.

M την φῆφον - in suffragium mittere XV, 2 3, 4. Haec Iocutio nusquam apud Lysiam legitur, v. infra d) ἐζουσέαν XV, 11.

ot 49. δουλεύHo XIV, 34: τ. βουλο/ιενους d., 39 υπερ T. JOD- λε DGωντων T. πολεμέοις, XII, 92 τουτοις 98. XXVI, 19 c. dat in IIJ, 64. XIV, 39 aoristus incohativus, quem vocant grammatici, intellegendus e8t. Eadem ratione explicandum est XIV, 36 ἐστει ὁκὶ κατῆλθε καὶ πολλων ηρςε τριηρευν postquam imperio classis ornatus est). Huius co uetudinis apud L. exempla

XIV, 20 δεηθέντες Οὐκ εδυναντο ενι εσcriti interpolata sunt verba;rs. L: qu. L. p. l6 et F. Denuo nec tamen feliciter eis pstirocinabatur

Ri II. XCVII p. 601.2 sIA in διαδιδοντες dittographiam Osis krbitror litterarum III. 33 De Rugmento disputavit Perlatus it. Diuitiam by Corale

17쪽

Frid. Novaeli

ἐν γυιιέο ιαι XIV, 1l, 14, 39, 47. XV, 2, 4, 8. cf. M: P. 30. - Keighius: II. CXXIX p. 82l sqq., Si 2 p. l 18, G: ad XXV, 13 et 19. thia ιτα ιαι cs. Maelaner ad Lyc. Leocr. p. 304, Sch: leci. L. p. 329 sq. , F: ad XIV, 16 adp., Thatheimius d. L. Redes Pol. p. 36. Ex tribus locis, quibus in or. XIV. haec vox exstat, unus integer est XIV, 20: εαν τινες των stγγενων αὐτον ἐζara ευνται. Apparet verbum significare: 'aliquem deprecari, precibus liberare' et haec notio redit XΙΙ, 95: φευγοντας ὁ/ιας εκ των πολεων ἐζητουντο, XXX, 3l: περὶ των ἐξαιτησο/ιένευν. . εἰ cεiν

Saepius nomina eorum, qui rogantur, ut aliquem remittant, praepositione παρά adiunguntur: XXI, 17. XXVII, 12 cs. Henlachelius qu. d. L. or. Epicr. p. 34 8q., Si 2 p. l 20 . His locis aliisque quos F ex ceteris oratoribu8 affert, nisus XIV, 18: ODκ ουν δεινον τουτους μὲν ουτως ευτ εὶς εὶνω, ωστ' Dcειδὰν ἐξα ιαρτάνοντες λri p ἰσι, δια τὰ αἱτων γένος σω σύναι, ηιιῶς δ' εἰ ἐδυστυχῆσα/ιεν δια τους socoς ἀzα-

18쪽

De orationum quae inter Lysiaeas seruntur XIV. et XV. authentia. 17

enim concinnitate poscitur, ut vocem ηιιας subiectum accipias; quid autem Athenienses aliud Lacedaemonios reposcerent quam captivos γ - Reliqua, ut hoc statim addam, parη huius enuntiati quomodo sanetur, dissielle dictu est. Verba μηδ' ἔν τας . . aρετυς intellegi posse unusquisque largietur Sch' p. 3293. verum mihi quidem magis placet prioris antitheti membro deci τυ .. γενος respondere in posteriore alterum ab eadem particula incipiens. Ideo scribam: διὰ τας αρετας suν et διώsaepius confusa sunt . Sed utcunque ea verba restituuntur, e lectione tam incerta nullo modo, utrum Lygias huius orationis auctor sit necne, eolligi potegi. Utique conformationem, quae insit in voce ἀρεταέ, non minus tolerari existimo quam illud: τὴν D/ισέραν οπῆν τι- ι εὐρεiσθαι βουλομένην sXXIX, 6), quod gane omnes fere Taylori auctoritatem secuti commutant in genetivum βουλομένων. Sed ne longius oratio mea vagetur, reStat unus or. XIV. locus, quo ἐβοιτεisIaι in libro Palatino legitur: XIV, 16 ανα-

nova notione ornandum est: exorandi, obsecrandi. Atqui duo offensioni fiunt; unum, quod semel eadem significatio invenitur loco mea quidem sententia corrupto: XXJ, 35 οἱ ἄλλοι τους recitdaς παραστησάuενοι ἐζαιτο υνται ἱμας; alterum, quod ea ipsa res pro certa poneretur, quae ne fiat, orator maxime operam dati Nam Thatheimius haec F argumenta iniuria parvi ducit. Quare cum Hiraehigio lacio et in textum recipio: ὁιιας reser Oνται καὶ ἀντιβολήσουσιν, eorum memoriam renovans, quae ad haec verba disputavi. ἔβαλε ἐφω XV, b: αυτον ἐκ του τῶν Οαλιτῶν καταλογον, XVI, 13: ἐβαλεDναι ιιε ἐκ τ. κ. O T. - I, 48. XXX, 2. ἐξελαυνω cs. A: p. 51. - XIV, 34: τους πολε ιέους.

19쪽

XIII, l3. XVI, 4. XIX, 50. t XXJ, l4. XXXI, 9. cf. r κω: III, ll. XII, l6. XIII, 8.

αυτην νυν περι ἐμου γνωμqν εχειν ηνπερ κ&ὶ ἐν τευ τέως χρον ia et XXIV, 2 l: δέομαι σπόντιον την αυτὴν ἔχειν περι ἐμου διάνοιαν lxὶνπερ καὶ σιροτερον non modo propter Verborum et sententiarum congruentiam, sed etiam propterea comparanda sunt, quod ex praegresso infinitivo θειν ad alterum membrum subaudiendum est imps εἴχετε. d) συγγνώμεὶν: XIV, 11. - X,

ii Praefero igitur, quod codex exhibet. Nam vim particulae αν Epraecedenti enuntiato pertinere posse ad Id, quod sequitur, dummodo alterum eum Ritero sententia arte cohaereat, multis exemplis F: Philol. XIXp. 606 sqq. et in ed. ad XII, 47, 98. XIV, 14 ostendit. Nec tamen inutile est Inspicero eius ad locum adnotationem. i Adstipulatur praeterea Κ: II. CV p. 254. Simile fit etiam XIV, 14. cf. X, 2. XII, 34. 47 Me. Formae hyoυνro post Alienum et F denuo probe patrocinatus est Ger-thius: Erit. z. yriech. Moduslehre. Progr. p. 18. - verba supra Iaudata per interiectionem addita sunt. Scripsit, sicut vidi o censura Hergelii: Mochschr. f. klass. Phil. V p. 456 sq. de huius figurae apud or. Ru. usu gρr tu diurnis, quae inseribuntur Mutelachule, Wio I p. 22 sqq. Doleo,

20쪽

De orationum quae inter LysIacas seruntur XI v. et XV. authentia. 19

68. XIII, 12. XVI, 4-XII, 99. XIII, 46-XII, 40.

quod huius commentationis inspiciendae mihi non facultas erat. Exempla compluria collegit Leb: p. 74. 13 Quae Uelelier ikl. Schr. I p. 4l2 aqq. affirmat or. a Lysia contra Aeschinem Socraticum compositam. subilitiam esse, ea cecidisse puto iam reeensione, quam scripsit Vischer II. LXXIII p. I. I'raeterea es. R: II. LXXXI p. 325 et B: p. 630.23 cf. F: adp. Praeterea adsentiuntur: Bremius II. I p. 374, Keilius Ilem. XIX p. 162 adn., Telchmulier literar. Fehd. II p. 267. - ὶμ ειον commemoratur: XII, 18 ad tegendum corpus Polemarehi mortui a XIII, lu. X. 10. D. 18. XXXII, l6.