Leipziger Studien zur classischen Philologie

21쪽

λυομαι - e servitute redimere; es F: ad XIV, 27 διαδης αντον ἐλύσατο - XII, 20. XIX, 59. XXVI, 24. μαρτυρέω. De huius verbi constructione disputant Fu: in diss. p. 58 et Neishius it. p. 822 sq. - XV, 6 significat testimonium eorum, qui reo adsunt. cf. XII, 87. μέλει XIV, 9. - X, 9. XII, 74. Pertinet huc etiam XIV, 29: Oυτε τῶν γεγενημένιον αυτεμ μεταμέλει oi τε των μελλον των εσεσθcit. Nam quod olim Brem ins sexe. III)νὶ demonstrare studebat hoc Zeugma - e voce enim μεταμέλει ad alterum membrum promendum est μέλει - ferri posse, iure recentioribus interpretibus non probatur. F igitur accipit Reif-kianum additamentum μέλει, quod Halberiuma legi. Lys. p. 33 sq., utpote Batavorum gens rarissime ea curat, quae aliorum opera dudum elaborata sunt, iterum se inveni88e mea pace gaudeat. cf. phil. Ana. ΙΙ p. t 39). Sed libere confiteor mihi antecedente composito μειαμέλει) iterationem simplicis μέλεid praesertim cum in fine enuntiati positum sit, iusto languidiorem videri. Potius tolerarem, si ordine Vergo μέλει ante μεταμέλει collocari posset. Coniugio igitur ad coniecturam ΚΦ, qui .LL CUp. 254 μετα deleri et μέλει ad utrumque membrum reserri iubet. μεταμέλει, ut hoc adiciam, Aeriptum est: III, 43. XVI, 2. XXVI, 20. Eroti 231'. μέλ λω c. ins lat.: XIV, 4, 29, 30. cf. A: p. 53. XIV, 30: καὶ Dμὶν και τοὶς μέλλODG ν εσεσθαι προσήκει non res, Sed homines significantur. Comparari potest XVIII, 5: τους ἄροιν μέλλοντας et XXVI, 8. - Paulo uberius tractanda sunt XV, 9: υπὲρ των graρεληλυθοτέον Oλιγους τιμωργοῦσάμενοι πολλοῖς

l, De zeugmatis apud or. Ru. usu egit praeter sum Sch: Obs. p. is et vind. p. 24 sq.

22쪽

De orationum quae inter Lysiacas feruntur XIV. et XV. authentia. 21

textu eicio. Quid enim γ infinitivum ab eo verbo regi, quod suscipit ιιελλουσι), nonne simplicius et rationi magis conveniens est γ Praestaete autem nego valere id, quod idem in hane Bauri interpretationem explicat verba ἐν τ. μέλλ. propter opposita υαερ τ. παρελ. ad nihil posse reserri nisi ad tempora sutura. Etenim prorsu8 non intellego, cur dici nequeat: 'poenis criminum iam perpetratorum a quibusdam repetitis multos inter eos, qui in posterum pro patria pericula subibunt, reddetis tenaciores disciplinae militaris'. Propter alterum autem locum pauci 8 tangenda est controversia illa veterrima, utrum liceat 3ιέλλειν coniungere cum ins aOr. necne. Ut aliorum Sententia8 omittam, Fu: m. M. XXXIII p. 577 infinitivum illum cum ceteris scriptoribus largiatur, Oratoribus atticis abrogat. Sed quae ratio hac in lege insit, non video. Immo cum neque a0risti natura neque Grae- eorum ingenium renitatur, infin. aor. attribuendum esse arbitror et verbis dicendi et voculae μέλλω tum, cum is, qui loquitur, non quo tempore aliquid futurum sit, curat, sed omnino aliquid fieri exprimit. Idem statuit Roeder ub. Cobeis Emend. d. ait. Re . p. 88. Qua causa commotus XV, 10 codicis memoriam φ τέ- σασθω amplector. Verum quamquam ins a0r. in corporo Lysiaco iterum non exstat - soriasgo VIJ, 37 traditur -, tamene loco ab aliis in suspicionem vocato nihil colligo. μ ετ απε ιι res s/ αι XIV, 26: ιιετεπιιι periit) Di DLκιβιω- dou, εαειδῆ .. ἐζήμαρτεν. - XIII, 54 - XII, 7 l. XIII, 39, 40. r. 7b, 5.13 F eoniecturam ἀπεπεφε ρειν comprobari non posse eius censor docuit Uu. Centi M. 1869 p. 39M. Alcibiades enim filius, cum pater postremum Athenis versaretur sanno 407ὶ, nonum sere Runum agebat. Manifestum Rutem est eum hac aetate nondum ea perpetrasse, quae I 2b ei crimini dantur, quamvis αν βω Om.

23쪽

γοὶς facile subauditur , XXXI, 9: ὁιιiν ἐαυτον vadat παρασχεiν. - Sunt etiam alia verba apud Lysiam, quibus insu. adp0- natur, ut quo intendas, exprimatur A: p. 533 αἱρεἐσθαι : XII,

24쪽

Iλe orationum quae inter Lysiacas feruntur XIV. et XV. autheutia. 23

iων βασιλέα χρ ματα, XIX, 22. 43, 59.J XXVI, 24-XIII, 9 l. XVI, 14. βὶ XIV, 2: ἐυτέδα παρέχοντα. Idem non legitur; sed

γους : XIV, 33 is, qui se delandiu XXII, 3. XXV, 2. D. 23. cs. Fu: ad XII, 2.

I PRUueller, vir d. de L. or. emendandis ceteroquin optime meritus, Mis egit, cum nuperrimo sII. CXXXVII p. 4IIJ XXI, 25 περιποιῆσαι pron. Πολβου ποιησασθαι scribi iuberet. Idem enim iam Pluygersius Mnemos. 1862 p. 84 proposuerat. 23 cs. F: ad p. - betum Mnemos. 1882 p. 332 eandem coniecturam ut novam viris doctis obtulisse quis est, qui miretur 3 - Scriptura probatur anonymo ilit. Ceniret. u. et Rirchnero quaest. L. spee. Progr. Deminin P. 8. - Quemadmodum Lysias operam dederit, ut adposito ad comparativum vel genetivo vel e perspicuitatem servaret, scite explanavit St 2 p. 112. Supplet exempla O: de arg. ex contr. P. 294.33 Haec transpositio verborum, cuius auctor est Behker ics. F: adp. . uecessaria videtur esse. Etiam Me: Z. f. G. 1877, 7 et Heldmannus p. 2 stati putantur.

25쪽

Lysias verbo plerumque utitur absolute: XII, 20, 63, 94. XXV, 10, 27. XVI, l8-και κοπιιiως) XXVI, 19-XXI, 18

Sed tamen non puto offendendum e8se. Nam ut mi88um faciam contendi posse Erol. 234': φιλsettsMiseriti, σώσααν προς vel XVI, 10: πρῆς τους αλλους ουτω βεβio κα, praepositio αρος c. aec. qua est indole, cum eiusmodi verbis recto consociatur et eo facilius hoc loco sertur, quod concinnitatis studio videtur nata e8ge. Con8tat autem Lysiam et ipsum hac causa nonnunquam permotum e88e, ut uteretur verbis vel elocutionibus insolentioribus. cf. FG: proteg. adn. 83; G: de arg. p. 142 sq. 147 Sq. τα αε πραγμενα XIV, 2, i T, l9, 23. cs. W 2 p. 4, Schullet. P. 38. προσήκει cs FG: ad XXV, T. Rὶ e. dat. c. in . a) conducit XIV, 24: προσνγκει υιυν περὶ α- ὼν ειδενal. - X, 5.

XV, 38. XXV. li etc. th - convenit XIV, 30: καὶ Ηιὶν και. . τιμ ρεωθαι πρ. XIlI, 89, 92, 96. D. 89. - cs. XVII, 1. b) c. ins nudo XIV, l, 2 l. 3-XIII, 96. XVI, 9. Erol. 23l'. Multorum assensum tulit Cobetus cs. F: ad p. , qui scribi iusserit XIV, 29:

XII, 20, Ri: p. 14.

l Ηemerdenus stnal. crit. et eius censor in liι. CentrM. l869, 24 προσῆκε praeferunt. At me ludice προσηκει multo fortius est.2i Herbstius iII. LXXVII p. 686i: παριεναι, quod F et Woidnerad. 1888 receperunt. Sed nescio, cur verbum amplioris notionis salsum siti - Alio sensu sisepius: I, 16 iin I 20 haec vox corrigenda est cf. Κappeyue

26쪽

De orationum quae inter Lysiacas seruntur XIV. et XV. authentia. 25

πυνθάνομαι M absolute: XIV, 12, 13.-XIII, 40. Erol.

interrog. XIV, 6, 4 l. XV, 5. cs. I, 35. III, 24. XXVI, 2 l. h. 8.

velim haec respicias. Primum εξλλθεῖν dicuntur ab illo ei, qui proficiscebantur, ut trigintaviros caperent XXV, 9: ἐειλθον- et ες μεθ' υμῶν .. ἐπολιορκουν ses III, 4b . Deinde adamat Lysias inter bicomposita ea, quorum altera pars est praepositio συν: συναπιενο XIII, 52, συναπολλDo γαι XII, 8S, συνδιαβάλλεσθαι XII, 93. XIII, 26, συνεισαμιειν III, 15, συνεκδιδοναι

XIX, 59, συνεκπλεὶν XIII, 25, 26, 27, 58, συνεζα ιαρτάνειν III, 12, συγκαταλυειν XVI, 5. XXX, 9, i5, 30 δὶ, συναπιέναι XIII,

1 F hoc loco et XIV, 23 adnuente G': de arg. p. 35b codicis seripturam αυτου tueri studet. Nec vero mihi persuasiti Primum enim id fundamentum, uude proficiscitur, futtilo est. Nam eod. X scriba omnibus fero locia se . Sch: Ieci. L. p. 29s adn. 1 et p. 348; Εrdm: Ι's. Lys. Or. m. p. 4 spiritum RSperum confudit eum leni sin or. XIV ς 28 stori et I 38 , ut ubi traduntur formae mollitae, eas magis sorti quam manui oratoris vindicea. Deinde autem tota titulorum copla testa Schmollingio inh. d. Gebr. ein. pron. aus ait. Inscis. I p. b nullum huiusmodi exemplum invenitur. Atque periculosum esse mihi videtur suo quemque arbitrio eos locos sibi eligere, quibus pron. αstro D cum vi dictum esse putet. 23 Etiam Herilinius Herm. XIII p. tu idem verbum coniecit. 3i Praeterea numerus haud exiguus est aliorum incompositorum:

ἐπεοέναι X, l2, 31. XXIII, 14. XXVII, 15. XXXI, 18. D. 8 scf. Maela nerad Antiph. p. 128, Κirchner i l. p. 3, F: ad X, 2 et in ed. min. ad X, 3l, Roschatius die Metapher b. d. ait. Re . p. 10 . περικαταρρέω XXX, 22, noοκαταγιγνωσκω XIX, l0. LXXJ, 2l, προσαπογραφειν XIlI, 31 isi verba genuina sunt, quod vix credibile est; cf. G ad hunc locum , XIII, bii, προσαπολλυσθαι XII, 64; Δανάγνωm X, 18 omnium consensu PRMuellermutavit in ευ δ' ἀναγν. - an Odιοπομπεισθαι et ἐπεγκαλεῖν Spuriarum

27쪽

T7. XXV, 9. XXXI, 13. Praepositio denique μετά cum eiusmodi compositis etiam alibi coniungitur scs. G: ed. I p. 347 sq.):XIII, 27, 5S. XXV, 9. cs. D. 53, 2: συνεστιῶσθαι sιετά. XΙΙΙ,

τ ιμωρεοιιαι FG: ad XIII, 4l et XII, 35. M τιιι ορεμ Gyai τινα: XIV, 2, 10, 12, 19, 30. - pa88im. bὶ cur aliquis ulciscatur, signiscatur praepositionibus: αὶ αντέ XIV, 30: ἀνθ'

quidni alter locus alteri praesidio sit, quamquam haec locutio his duobus solis locis legitur et στερέ facillime mutatur invicέρ j Et III, 42: τι3M0ρέαν καταστήσασθαι στερέ, I, 35 et ubicunque δίκην δουναι vel δ. λαβεὶν νιερί invenitur ses. F: ad I, 35 adp. , nonne στερέ eadem ratione adhibetur 3 Huc accedit, quod L. eam ipsam praepositionem apprime in deliciis habuit, ut totidem sere usurpata sit atque ἐν, cuius adhibendae multo maior erat occasio cs. Lutetius alli'. Beob. isb. d. V v. b. d. ait. Redv. p. 9 Sq. . Quare nun mirum eSt, quod Lysias γαερi coniungit cum verbis, quae alibi cum ea non componuntur. Exempla sunt ἐναντιοο ιαι XIII, l7 1ιερέ ζ' - XXJ, S:

28쪽

De orationum quae inter Lysiacas feruntur XIV. et XV. authentia. 27

πε cu rolici ν falso e sequenti enuntiato huc pervenisso arbitratur; a Lysia scriptum fuisse iovis.

29쪽

XXXII, 12.

Adiungo nonnullas res grammaticas ad verba Spectantes, quae nondum tractatae Sunt.

sunt; unum est, quod desideratur εστέ, alterum, quod copulativa particula conglutinantur adiectiva et participia. Gemellum exemplum est XXV, 6: ἱκανοι γὰρ sso. εἰσὶν) οἱ Dicaρχοντες εχθροὶ καὶ μέγα κερδος νοιιέζοντες εἶναι. Adiectivo in neutrius generis plurali posito deest copula ἐστέ XXIX, 8. XXX, 31: ἱκανα μοι τa εἰρ ιιένα scontra XII, 79: ἱκaνα ιι oi ἐστι τα κaτ γορυιενα . Raro sit, ut ἐστέν omittatur apud masculini generis adiectivum: XIV, 3b καέτοι et ις Ουτιυς απειρος τῆς αυτου πατριδος, οὐ Saepiu8 apud substantivum XIV, 35: τίς ουν ἐλ Q. . πείσεσθαι τε ν πολεν. XXXIII, 7: ων ενεκα ἐλμές ... κεκτῆσ9ae, spositum est: XIV, 21: τω γαρ ἐστιν ἐυτις); saepissime denique, cum adiectivum in neutriuου generis singulari numero collocatur XIV, 19: δῆλον Oτι; V. S. v. ὁ λος; 23, 32: αξιον c. ins; Leb: p. 80). - XIV, 18. XV, 6: δεινον c. ins, idem XII, 36 - additum est XIV, 4: εἰκος τοένυν ἐστι. Εrol. 231φ'). Consentaneum est in enuntiatis secundariis hanc consuetudinem minus increbuisse; attamen etiam Lysiae orationes huius rei exempla praebent. Quae collegerunt: Si i p. 558,

FG: ad XII, 33 splenius , Schulig. p. 40. - Satis habeo ea eligere, quae proferre mea interest; XIV, 1i: ἐνγυμ qc jναι

30쪽

Do orationum quae inter Lysiaeas feritatur XIV. et XV. authentia. 29

1 Exemplis ab eis congestis nisus tolerabilem esse arbitror codicum geripturam XXXIII, 9: τίς γαρ οὐκ αν ἐνορον se. εDii et q. s. iNon plane abhorret I, I9: εἶπον οτι Οὐτος ὁ ενοι τῶν εni προς την γυναῖκα. 23 De ellipsis usu pauea Frilasch. diffs. P. b. 33 Iam intellegitur, quantopere erraverit Halberisma Ireti L. p. 3l sq., qui postulat, ut Haiae inculcetur. Neque cetera ei felicius contigerunt; cf. F My.