장음표시 사용
51쪽
Francisci Robortelli Utinens ς; EXPLICATIO EORVM OMNIUM,
X Rhetorica facultate,quae multas et amplas partes habet; nihil iam fere nobis videtur reliquum, quod explicemus, praeter duo haec. Primum ea E quae ad oblectandos, ct releuandos animos audis torum spectat: Sales scilicet S acute dicta. Deini de,quae ad locutionis genus, & ornamentum sermonis spectant. Quae cum a me fuerint absoluta; tum demum vere affirmare potero, me vobis quicquid pulcherrima hac, ct amplisi ima facultate , ct arte dicendi contineturi, explicasse. Agendum vero in praesentia nobis est de salibus ac facetiis ex Ciceronis praescripto loco, qui positus est in lib. secundo de Oratore. quem antequam aggrediamur interpretandum, volo, ut breuiter non nulla, quae ad rem spectant, consideremus. De fine. De materia. Ex qua animi parte proueniant. An de iis tradi ars ulla possit. De Methodo Ciseronis in his tradendis seruata,& Methodo Arist. Ac primum de fine ex quo fatebit cur eorum omnis oratio fuerit excogitata. Praeclare est ab Aristotele dictum lib. tertio Rhet. Si auditores, & iudices omnes probi essent, ac aequitatis amatores, non sere nobis opus vlla Rhetorices partea,prael er eam, quae tradit rationem probandi, & consutandi. Nam exordium , ct epilo jus, quae duae partes in primis capaces sunt eorum, quae sunt praeter rem ; ideo fiunt, ut iudicem nobis concili mus, in aduersarios irritemus, ad commiserationem & lacrymas cieamus,ad laetitiam ct hilaritatem reuocemus. Sed cum ita comparatum sit; ut homines variis iactentur perturbationibus,& ex iis variae existae animorum voluntates, desinitiones quasdam a nobis excogitari oportuit, quibus illorum mentes captaremus .i Unde apud Platonem in
Gorgia verissime hac de causa dictum fuit. Rhetoricen quam fmillis
mana esse Adulationi: & fucatoria cuidam arti; quamuis noch qminu γ' improboruni cissa contigerit. Captandorum igitur animo ruim ratio fuit haec,ut nos attente iudices audarent, nostramq. causim amarent
ad quod adduci non possehisne aliquo delinitione, &ioblectamentio. unde ab stntiqvis Rhetori bi prudenter dictum fuit. Finem oratoriae facilitatis esse persuadedi. eum finem nos triplici assequimurvia docem uno uendis.olae tando.obtestamus autem suavi oratione. Suavisor tio fit salibus ac facetiis Id ipsum hac ratione non dissimili demon
52쪽
uex FRANC. ROB. EXPLIC. strat Aristoteles lib.tertio Rhet. oblectationem parari necesse est. P
rari autem iucunda, ct suavi oratione . di scere quidem omnibus esse iucundum, at cum voluptate, & oblectatione discere esse iucundissimum. Iucunditatem autem orationis prouenire ex facilitate,& vi fgnificationis, ex quo consequitur, cum in salibus utrunque sit, eos esse suauissimos,& mirifice oblectare, cum enim oratio obscura est,& insulta,
omnes alienantur, cum autem salsa, facilis,' acuta; omnes attente, &cum delectatione audiunt. Hic est igitur facetiarum,& huius Rhetorices partis finis. quem exposuimus. Est autem, scuti patet, cum reseratur ad finem totius facultatis; etiam haec ipsa tractatio, pars quaedam rhetorices inter eas videlicet reponenda, quae ad persuadendum pertinent, ex quo satis patet, maximi esse momenti, N plurimi faciendam.
Ratio quippe persuadendi omnis sui Arist. declarat lib. primo Rh.) in
tribus posita est rebus. In commendatione,& existimatione eorum qui dicunt. In assciendis, quacunq. opus fuerit ratione,animis auditorum.
In perturbationibus & argumentis. Pars vero haec salium,& urbanitatis tractandae in duabus versatur. Nam cum virtutis quandam habeat speciem imo virtus maxima sit,ut declarabimus postea, multum affert commendationis dicenti,& existimationis, Deinde afficit animos audientium, quia oblectat, hilari quadam motione. Hilaris autem permotio animi cum risu fit. isq; indicio nobis est animos audientium esse exhilaratos, cum sit laetitiae signum, risus. Est vero laetitia animi affectio' quaedam,quae nos faciles,ac exorabiles reddit, Ac benevolos erga eos, qui nobis excitarunt in animo eam hilaritatem, Argumento nobis huius rei esse potest, quod cum amicum,& familiarem aliquem post multum temporis revisimus;&jamplexamur; id facimus cum risu,& hilaritate. Nam in beneuolentianecesse est, ut insit hilaritas, & risus placia dissimus, qui hilaritatis est index, sicuti plane o contrario contingit
in Odio. a quo quam longissime risus omnis abest: Maerent enim hoamines. & frontem contrahunt, cum inimicos intuentur: i Sed cum festiuitas haec tum in rebus', .lum in verbis sit, de ea loquimur, quae in oratione versatur. An igitur cest communis7omnium ἰ qui oratione utuntur e Et an priuati,qui inter homines in conuictu habetur,& quotidiam serinionis, an publici.& forensis tantiim Z Utrius'. sane, sed hoclde forens loquimur;nahi in eo sese exercet facultas oratori de altera vero praeceptiones dant philosophi, qui de moribus traciafit; seu ti s cit Arist. quod nospaulbpostquamuri satis suerit, explicabimus. Noni
omnium vero, qui oratione utuntur, communis est. Namphilosephos decet oratio verecunda, casta & seuerat ut declarat Cic. in Bruto) POStarum vero propria est; Sed neq. omniuminam tragicas qui tractane res,totos sese,orationcmque suam componunt ad maerorem, & tristitiam,atq. omnia infuscant luctu, lacrymis,& dolore. Ne Heroicis quia
dem liceat admodum ea uti,nis tollendae aliquando sitietatis gratia;de
53쪽
DE SALIBUS. 33lvirtutibus enim et rebus gestis praeclarorum Heroum tractant.magna cum dignitate, bella,nauigationes, pericula, animi magnitudinem, &fortitudinem exponunt. Quamuis Homerus videtur interdum iocatus magna cum festiuitate; cum in Thersiten scommata iacit, Si cum de Ueneris,& Martis coitu cantilena explicat a Citharoedo recitatam,
aliisque multis in locis. Sed id breuiter iacit, ac parce, neque eo planis modo, quo oratores. Vergilius quoque apud nos grauitate & seueritate heroica nunquam discedit; ne in coitu quidem Veneris, ct Vulcani explicando. Didonis itidem,& Aeneae. Dii enim boni quanta cuindignitate amores,qui per se leuissimi sunt,narrat; ut ne in verbo quide ullo notari vix possit ulla festiuitas;tantum abest; ut obscenitatem praese serat. Comicis libentius multo concessum fuit, hac festiuitate uti in sua poes, quod optima est factum ratione, quia amatoria magna ex parte, di deridicula; quae in quotidiano conuictu fiunt, tractant. Plau- tus certe usque adeo festiuus fuit; ut intemperanter, & immodice sa- Iibus usus dicatur; id quod verissimum est; non vult enim oratio sal si esse nimis . condiri tantum contenta, & conspergi. & quoniam comicis libera datur locandi facultates, ideo Aristoteles in Poctices li- bro de iis meminit; quamuis alibi dicat se de iis copiosius egisse in i Rhetorices scilicet libro tertio, uti saepe est a me dictum . S dicetur postea. Hateriem vero siquis exquirat, quae sit salium ac iocorum. summatim quidem id dici potest . cum sales, ct ioci risum captent, ri sus autem non aliunde facilius paretur. quam ex subturpiculis; & ma
ledicis,recte tamen et ingeniose prolatis;corum materiem esse ex sub
turpiculis ; & maledictis eiusnodi. quod est praeclare etiam a Cicero ne dictum ubi de iis agit. Valde turpia,& obscena viris bonis. qui verecundiam amant, non placent. eosq. irritant verius, quam delectant
Tristia,& aduersa minus quoq. ad hoc negocium spectant, nam miseri ros homines in rebus aduersis illudere, quamuis id false possit fieri, inhumanum planc est, ut recte quoq. affirmat Quint. lib.vi. Risum v
ro captamuS aut ex aliis, aut ex nobis, aut ex rchus mediis. Aliena am rem aut reprehendimus,aut confutamus,aut eleuamus aut repercuti
mus,aut eludimus. Nostra ridicula indicamus, cu dicimus aliqua subaabsurda; quae si nobis per imprudentiam excidant, stultitiam redar guunt. Si simulamus,venustatem & festiuitatem habent. media ea sentiquae neutram.attingunt personam .Item materies salioru& acutorum.
aut facto, aut dicto efflagitur: ut dicto exprimaturaeatis patet. Facto,ut cum Fabritius,repulsis a se legatis qui magnam attulerat vim auri, manum apposta adduxit ad nares, inde ad os,& fauces, mox ad ventrem; fgnificans eo facto, se donec continere posset eas cupiditates corpor non egere auro, aut diuitiis. Item materies salsorum iocorum ducitur
aut ex corpore, aut ex animo, aut ex iis quae posita sunt extra Quarum
rerum vituperatio si grauior fuerit,non iocus,sed contumelia,S repre
54쪽
hensio. Si seuerior, non iocus, sed serium fuerit. Si leuis,tum demum erit locus,& festiuitas, quam quaerimus. atque haec sic docte diiudicat Quint. lib. vi. Cap. iiii. In primis vero in iocis fugienda est obscenitas ct scurrilitas, honosq. auribus habendus, verissimum enim plane ell, non in rebus tantum sed etiam in verbis inesse turpitudinem, qu1muis olim Bryso & Stoici aliter senserint; Quos postea c5nitauit breuibus quibusdam rationibus Arist. lib. iii. Rhet. & Cic. in Epist. quadam ad Partum. Materies autem haec subturpicula & iocosa salse dictorum. uamuis ex quotidiano conuictu, & omnibus hominum actionibus
esumi possit, Ea tamen quae oratori inseruit, ex Vrbanis rebuS,ac ne
gociis ciuilibus sumi potiis imum debet. Unde etiam huic generi iocandi, urbanitatis nomen est impositum a Veteribus, sicuti praeclare νγ etiam declarat Quintilianus cum ait se Nam S urbanitas dicitur, qua quidem significari video sermonem prae se ferentem in verbis, & sono & vis, proprium quendam gustum Urbis & sumptam ex conuer
a satione doctorum tacitam eruditionem. Denique cui contraria sit rusticitas. Idipsum saepe videtur innuere Cicero in Epist.ad Paetum cum σν ait. se Accedunt non Attici, sed salsiores, quam illi Atticorum Ro- ον mani veteres. & urbani sales ; Ego autem sexistimes licet quod lubet
, , mirifice capior facetiis maxime nostratibus, praesertim , cum eas Vias deam primum oblitas Latio tum, cum in urbem nostram est infusa peis regrinitaS, nunc vero etiam Brachalis, ct transalpinis nationibus, vis, nullum veteris leporis appareat vestigium. Ibidem. Moriar si praeter xi te quenquam reliquum habeo, in quo possim imaginem antiquae, &,, vernaculae festiuitatis agnoscere. Huius igitur urbanitatis, S elegantioris quidem bene peritum esse oportet oratorem, qui apte iocis ac salibus uti voluerit. Iam vero S illud sciendum urbanitatem hanc, seu festiuitatem,& comitatem quispiam appellare maluerit, inter virtutes Connumerari. Quod politissime explicat Arist. libro quarto Eth. sub finem. ubi de iis vhtutibus loquitur, quae in cotidiano conuictu hominum, & consuetudine exercentur. Nam cum in vita quandam requie
tem quaerere soleamus, ct recreari saepe ioco; videndum est, ut internos nat aequabalis quidam conuictus,& congressus,tum dicendo, tum audiendo. Adhibita hac norma duplici tanquam moderatrice huius virtutis,, Quae oportet se Ut oportet. Virtutem vero esse patet, quia exuperationem,& defectum medii, sicuti caeterae habet. Nam qui nimium iocantur,& fines huius virtutis transgrediuntur, Scurrae appel- tantur. qui quacunq. ratione turpi magis risum quaerunt excitare,quὶm
honeste loquendo oblectare. Qui vero prorsus ab omni genere iocandi abhorrent, ii pland duri, immites,inculti,ac rustici vocantur. Ii vero ui sese in iocis apth moderantur, comes,& urbani magna cum laudeicuntur. Adde qubd paulatim habitus hic animo acquiritur,salfh loquendi ; non secus plane ac saltatione corpora quae fuerint exercitata;
55쪽
DE SALIBUS. agiliora & aptiora esse videntur ad saltandum; sic hominum animi in
iocis cum fuerint exercitati,longoque usii sibi facultatem hanc parauerint, id venustius faciunt, & maiore cum dignitate. Iocum vero hunc liberalem esse oportet,ac eruditum. Ac differre multum k seruili, et rudi. Sed cum facetiar propemodum conuitia quaedam sint, cauendum est,ne in id labamur, Eli enim reprehendendum. Unde multis in urbibus leges contra conuitia sanciuntur, Ipsum vero virum Vrbanum ac festiuum sibimet legem esse oportet in iocando,ne quid peccet. Scurra quidem neq. sibi,neq. aliis parcit, modo risum excitet . eaq; dicit, quae vir urbanus ne audire quidem a quo animo potest. Rusticus vero,&durus, plane inutilis est ad congressum,& conuictum hominum , cum in eo ne mica quidem salis sit;& aliorum salse dicta iniquo ferat animo . Atque sic patet urbanitatem, & festiuitatem, cum requietem maximam hominibus asserat, inter eas virtutes connumerari; quae ad colloquium, & conuictum quotidianum spectant. Ex qua autem animi parte proueniant ii quis qua rat; respondeo,non aliunde, quam ex bene culto,& subacto ingenio;& summo mentis acumine. quod plane requiritur, in eo maxime, qui apte in iocando sese voluerit exercere; nam qui ioci cum celeritate proferuntur, iocundiores et salsiores sunt. Itque in primis, quos ab altero lacessiti proferimus; qua in re ingenii celeritate magna opus est: Unde neque omnes ad iocandum,sed ingeniosos tantum aptos esse patet. Constat apud veteres no omnium,neq. Virorum, neque populorum hanc suisse peculiarem laudem. Sed nonnullorum tantummodo; nam inter oratores Graecos Demost. in primis defuisse hanc iocandi facultatem scimus .at' id sanc factum quod testatur Quintil. quia ad id li natura minus suisset affectus, vel quod
existimarit praeclarus orator, oratori qui in grauissimis rebus versatur non conuenire iocos, ct sales. Alioqui enim in conuictu salsus,ac perurbanus fuit Demosthenes uti testatur Plutarchus in eius vita:nam cum res rehenderetur quod e praelio aufugisset turpissime; respondit Salsissime. ο Φώγων-H. Et cum audiret Philippum Macedoniae regem laudari, quod esset Bibax . quod esset venustus corpore . quod disertus. dixit Demosthenes has laudes in vitium vertens , primum amolia. alterum Ymo G. tertium resi υ - Salsissime quoque redarguit Pythean, qui dixerat ipsius Enthymemata ῖν εμ, ii inam respondit, ου obirat, Ἀρωι ἶ-οδωολυπος. Atque haec quidem ita festiue protulit in quotidiano conuictu Demosthenes. In orationibus autem raro apparet voluisse iocari: In Aeschinem aduersarium illud protulit satis salse in Oratione cire inra, Abima. notans, Vt interpres ait, ipsius m Deitarie. Ciceronem scimus plus aequo locis delectatum, maluisseque amicum interdum sui
ipsius vias verbis in quam bonum dictum perdere. Treis libros ipsius Iocorum collegisse Tyro eius libertus fertur, qui, teste Quintiliano,
56쪽
,6 ' FRANC. ROB. EXPLIC. magnam in se habebant dicacitatem, neque in conuictu tantum quo
tidiano, sed in foro quoque Opissime iocatus est. Erat enim festiuo, ac hilari quodam ingenio, quod ipse de se scriptum reliquit in quaestionum Tu seu lanarum prima. ubi ait Aristotelem quod adhuc legi
potest in Problematibus in dixisse omnes melancholicos esk ingenio- s, cum festiuissimus esset, ac plano ad hilaritatem natus, Sed etiam in Orationibus in Verrem. In Marcum Antonium. In Pisonem. In Clo dium multa salse protulit. An vero non S illud falsissimum quod profert in Gellium, propter oris maleo lentiam, in oratione pro P. Sestio. Is autem est Gellius de quo etiam mentionem facit ob eanis dem rem Catullus in lepidissimo epigrammate. Gellius est pulcher, quid ni P Squae sequuntur. Salsum, ac venultum quoque illud est, quod in oratione pro A. Caecinna profert in illum testem, , , eius fidei eleuandae gratia. his verbis: P. Cesennius autor fundi, nonis tam authoritate graui, quam corpore. Et in eadem rursus. Sed , , ita illum placidum, mollemque reddidi, ut non auderet, sicut me is ministis iterum dicere quot milia fundus suus abesset ab Urbe; nam is cum dixisset minus abesse LIII. populus cum risu acclamauit ipsari es e . Sed nimirum nimia illi saepe obfuit dicacitas ; nam ea in sequam plurimos irritavit; Illud enim videndum est in hac iocorum tractatione, ut ne absit modus. Stratonicum Atheniensem testatur Athenarus libro septimo. a Nicocle Cypriorum rege, quod nimis libere ac salse iocos protulisset in ipsus filios, perimi tullum . Verba
stoxenum quoque scimus doctissimum hominem in Poemate suo, 'uod Galateam vocarat, Dionysum Siciliae regem sub personam induxisse Polyphemi, multisque iocis illusilla; sed in latomiis inclusum postea vitam finiisse. Idem vero testatur Athenaeus libro primo,
υ αυροίει γαλα , α ν A U-α ' Verum redeo ad id, unde eram digressus. hoc genere iocandi totam saepe nationem aliquam excelluisse accepimus. Nam & Byzantii, & Rhodii. R Siculi, R Attici
praeter caeteros urbani fuerunt, & felli ui. quod ipsum multis in locis testatur Cicero . Qui etiam quaerit causam cur Attici acutiores .i Redditque eam in primis causam, quod sub purissimo coelo; ac maxima aeris temperie illorum urbs sita esset. Cum secus accidisset Thebanis, qui quod crasso essent acre us; rudes, hebetesque Usque
adeo fuerunt; ut in iis nihil leporis, nihil festiuitatis, nihil elegan
57쪽
DE SALIBUS . . se foris cultus inesset; quod adagio quoque locum dedit in homines
prorsus hebetes. Boeotum crasso iurares acre natum. Siculos quoque
lalses fuisse, R ingeniosos innuit; in Tusc. quest. prima, ubi de Epicharmo loquitur, eiusque citat versiculum . Emori nolo sed me esse mortuum nihil a limo. Epicharmus ingeniosus ut Siculus. Rhodios quis non credat sal lbs, ac perelegantes homines fuisse, apud quos tandiu bonae viguerunt artes. quorum insula tam amoeno subesset coelo, ut α'iα appellaretur ab antiquis. Quo allusisse putauerim
Laudabunt alii clarum Rhodon. Romani si Ciceroni credas) multo etiam Atticis suerunt filsores; quod facile diiuditari possit, si quis Gra corum sales cum Romanorum salibus conserat . qua de re illud unum in praesentia dicam . Uerissimum quidem id mihi videri, quoniam per se Graecorum oratio capax est delitiarum omnium, quae minus complecti possunt oratione Romanorum; cuius semper propria fuit grauitas quaedam , ac maiestas seueritatis, S dignitatis plenissima . Iocantur sepe in dictionibus per lepide Graeci, ut illud ostendit quod Diogeni adscribitur esui Getis . & illud Stratonici, quod recenset Athenaeus. - Φα- δε η
quae huiusmodi sunt. vi S illud eiusdem, qui dicebat maxime se ad
-αειν δεηρι i. Haec enim squis velit Latine proferre ; videat omnem dicti leporem & venustatem amitti . Sic igitur plane habendum, Romanorum sales esse quidem maioris ponderis, ac pleniores cuiusdam nescio cuius succi . Graecorum vero loco S tenuiores , humiliores, neque ita solidos, &, ut uno verbo absoluam, oratorios, ac graues, quod multo magis postea patebit, cum Ciceronis contextum explicabimus . Quassitum vero est ingeniose a veteribus, An de fidibus tradi ullae possint pra ceptiones; necne. Multi quidem, quoniam homines per se apti nati ad hilaritatem . & festiuitatem sunt, existimarunt, ab hac parte prorsus omnem excludi a tem . Alii secus, cum S haae una sit Rhetorices pars, existimarunt arte contineri , aut ne reliqua quidem artificiosc tradi. Aristoteles lib. tertio Rhetoricorum ad Theodecten hoc quam breuissime diiudicauit. Tractationem quidem filium naturae propriam esse, atque ingenio constare, aut exercitatione quadam . pra ceptionem Ve ro de iis ad artem oratoriam spectare; verissimc quidem, nam quam- uis homines natura in primis ad id ducantur; multum tamen praeceptionibus artis possunt iuuari ; Quod squis obseruationem potius, quὶ in artem appellare malit, non valde repugnarim ; Nam de Oratione Omnes,quae traduntur, artes, cum de rebus non sint vilis
58쪽
FRANC. ROB. EXPLIC. non satis quidem propriae artes dici possunt; sed obseruationes potius quaedam; quamuis parum quidpiam inter obseruationem, & artem intersit, quod facile perspiciat, siquis diligenter attendat. Reliquum est, ut methodum totam, qua & Cicero & Aristoteles in explicandis his usus fuit,exponamuS.
59쪽
Nier alia veterum pocmata connumeratur etiam Elegia ; cuius mihi origo, finis, materies, artificiumque simul est explicandum. Cum poess, uti an I te dictum fuit, alia sit lyrica, alia scenica; sceni cam patet satis non esse Elegiam, Lyricam igitur - potius , quae cum Gymnopaedicen, Hyporche maticen, Pyrrhicenque contineat, ad hyporchematicen elegiam redegit, nam in ea χορος- ut ait Athenaeus libro quarto. Et cum pocmatum alia grandia sint, alia exi oua, inter haec statuimus connumerandam Elegiam. Imitatur vero Elegia, ac diuersis quidem modis pro ratione materiar; nam nullum poema plures mutationes recepit,qulina Elegia; atq. ideo difficile est, ei certam attribuere materiem,aut ad genus aliquod Pocmatis redigere, nis prius omnia distinguatur; ac separentur. Auletice, quae ut ait Aristotiles in libro Poet. utebatur harmonia,S rhythmo; imitabatur etiam aliquando --κ, ut Iulius Pollux scribit libro quarto, ubi ait fuisse qui vocem emitteret γωλ ct eo mκ , in Phoenicia primum inuentum, nam Phoenicum lingua γγNM uocabatur oeci . atque hinc Tibi a Gingrina,qua utebantur in Adonidis festo. Quatenus igitur lugubris Elegia, ac funebris, ad eam auletices partem debet referri, uno hoc excepto , quod vetus Auletice non utebatur sermone, qui in Elegia inest. Didymus quoque author est, Tibias lugubres se i se his verbis. οι προς A, αυλον δε-ῖοι θ άνοι, ὁ-αυλος quae consuetudo fuit etiam apud Romanos, ct ideo Cicero in Milo ianiana oratione, de funere loquens Clodii, ait: Sine cantu, sine tibiis. quas cantilenas Horatius naenias vocat. Ad hunc vero Elegiae usum respiciens Ouidius in morte Tibulli ait. , Flebilis indignos elegeia solue capillos Il
Ah nimis ex vero nunc tibi nomen erit. II
ct Horatius libro primo Od. scribens ad Tibullum . Neu flebiles decantes Elegos; quamuis querelas flebiles amatorum potius intelligit. Proclus quoque ait in libro Mnκ- -λε -
60쪽
ω FRANC. ROB. PARA PHR & ideo Aristophanes, ut idem notat Proclus, ait τοῖς mili ἐλέγει. id est ενή- . Ibidem verb Proclus declarat, quale fuerit apud veteres poe madictum injκλορ, linostris CIRCULUS. de quo mentionem facit Aristoteles libro secundo posteriorum δαληπικων. quem locum ne iamo meo iudicio in adhuc satis explicauit, aut intellexit. Erat Poe iam a Circulus dictum, ex multorum poetarum carmini b. confectum , qui de incipes scripserant; nam orsi ab Antiqua illa rerum confusio ne Graeci vocant, gigantum originem;& Titanum,eorum bella descripserunt, ac paulatim deducenteS pocina omnem Deorum so bolem persecuti sunt,resque illorum omnes gestis , usque ad Ulysiis tempora. cuius seriem mihi videtur imitatus Ouidius in libris sua rum Metamorph. Verba Procli sunt haec. Οε-ορκυκλορ nam Epi
clus refert, aitque probatum a veteribus poema illud non tam pro
rum redeo ad rem. Elegia aliquando usi fuerunt veteres in legibus describendis; Solon in primis apud Athenienses, ut explicat Diogenes Laertius, ' eius versus saepe recitat Demost. quoq. in oratione παρα προσοῖ. Aristoteles in Problem. sectione X V IIII.:vbi quaerit, cur multae leges cantilenae vocatae, ait ι homines, priusquam literas scirent; leges decantare consueuisse ne ex animo effluerent;id l . ab Agathyrsis factum. Athenaeus quoq. libro x IIII inquit. V m αειν νο d
leges, quia facilius haerent memoriae; Hinc Damocrates poeta, &medicus tantopere probatur a Galeno,qubd de medicamentorum ratione ambicis trimetris scripsit. nam praeterquam quod memoriam adiuuat; no facile etiam mutari possunt,aut corrumpi; Mensurarum , ponderumque appellationes metro inclusae. Sicuti in soluta oratione.
De poesi legum Aristoteles in libro Poetices meminit, aitque imitationem suam consecisse sermone, rhVthmo, & harmonia simul. Quatenus igitur Elegia leges olim describebantur; ad Poesin legum redigi oportet. Elegia quoque res bellicae olim descriptae, cuiusmodi a Tyrtaro. Fuit Tyrtaeus claudus, luscus, ludi denique magister ; sed militiam secutus ita excelluit, adeoque militum suorum animos sua oratione incitauit; ut quasi furentes in hostem ruerent. Hinc H oratius ad Pisones scribens ait. Tyrtaeusque mares animos ad martia bellari Uersibus exacuit. Nos in Paraphrasi Horatii aliquot eius versus ex Stobaeo retulimus. Lacedaemonii tantopere Tyrtaei poesidelectabantur ; ut cogressuri cum hoste sepe eius versus canerent. Quatenus