장음표시 사용
141쪽
ciaurius Imp. I. I3o Cleanthes V., socia Pina V. i3s Comitiales dies IV. Is Commentarium m commentum, in praefatione Eliae Pinet Compita IV. Q. V. 3o Cornicari V. Is Cornutus philo . Wr. ω - ita risit,'praefatione Uincti. Corui aura III. sociombus I. usothurni L 14 Craterus medicus V. 6s Cratinus poeta I. I sCrepidae I. I Ocreta oe Cretenses II. I. V. Ios minum V. Π res opp. IV. Isorrha I. IDanaides II. ssDecoctor V. ssDemocritus III. 3s Demosthenes I. AoDigiti II. 3o. III. Ios. V. us
Diogenes philos. I. I sDionysiius Drannus III. 3s Dirce L SODiscinctus III. 3ODistinensitores II. ssEbullare, ebullire II. Io Echion I. IIo Echo I. III
142쪽
Fusius, in Pisa Persit. Gabinis, habitus V. bo Gemini sidus V. 46Generosus II. TOGenuinus I. ars Geometrae L 34F
Iadies II. Lais meretrix L 3qs Lasiare III. Is Lemures V. I8c Lex duodecim tabularum I. I3s Liber Bacchus I, 9O. IIO. IIs Libertas V. ZO. 7s. 8O.8s
Licinius cres μου II. 31. Scribo
Lucanus poeta, in ita Persiij. Lucillius poeta I. Is O. Ias. III. I. in ira Persit.
143쪽
Nonaria meretrix I. r sNuma Rex II. se Numera I. as
144쪽
P dei frigidis III. IOIPedius I. Pegasus I.
Pentheus LPenula I. Penus III. Pericles IV.
Psittacus I. I IPulpa pulpamentum II. Q 6 Puppa II. I i. i. mPuteal IV. . AIothagoras III. 8MO.VI. Io Quintus Atilius Soranus I. 8s Quirites ic γ
mpeana VI.7o Sardonyx I. OPorticus Atheniensium III. Io Saturnus II. S. V. Oriuiae IV. 4s Matura in ita Persj.
Praetorum eZ fla I. 1 s Scribo Licinius I V.
145쪽
Stemma III. 2s. V. o Stoa,Stoici III. sv.8o Striglia V. . ras Suber I. HoSuburra V. Surrentinum III. Talus V.
146쪽
no aetatis tricesimo, Hieronymus in Eusebij chronicis tradit. mortuum esse anno aetatis suae unde tricesimo. Et Cornutus si compertum habuit,quibus natus mortuusque diebus ac consulibus esset Persius: si in ut Haloandri rationes si verae sunt, quae illos, quibus natum ac mortuum esse dicit Persium Cornutus, consules faciunt anno Christi tricessimo sexto, & sexagesimo quarto: profecto Persius annum aetatis vicesimu octauum non compleuerit. Ita pota
sunt pro more libratij hic quoque aliquid corrupisse. Poetam porrbPersium multi veterum celebrauerunt, Censorinus , Lampridius, Lactantius Firmianus, Diomedes, Servius, Hieronymus, Augustinus, Priscianus, & alij: inter quos Martialis sic eius meminit in epigrammate ad Pudentem libro primo.
saepius in libro memoratur Persius no, Quam leuis in tota Nlusus Amayonide.
Et Marcus Fabius Quintilianus libro decimo institutionum oratoriarum, de satyra loquens. Multum & verae gloriae, quamuis uno libro, Persius meruit.
In quartumdecimum versim satyrae prima.
Unicum suit exemplar ex multis antiquis, quae inspeximus,quod hic Melos haberet pro nectar. Et utrunque quidem legit vetus in te pres : sed nectar praetulit: quod & probauit Politianus in Misceli neis. Cum autem nectar, deorum potus sit suavissimus : Peritus Πηγα Πν Hem dixerit aquam eius sontis, quem P egasus cquus, vOlans, ungula aperuit : ex quo sonte qui potaillant, poetas repente fieri, & quidlibet metro canere, fabula erat. v. o. Sicut mage pro magis dicitur: ita hic pote pro potis.auctore Seruio in decimum 2Eneidos. Qui potis es, quomodo potes' Sequens autem versus protento pro protensio,apud Priscianum lib. c.
147쪽
V. 88. Hle Dictaturam habuerunt nostra exemplaria,& dictat rem: sed vetus interpres dictaturam legisse videtur. . V. 'o. Brisaeum, Bacchum a Brisa oppido cognominatum assierit Stephanus EU -λ . . Vide Lilium Gregorium de dijs gentium. Versus autem sequens , Quae non habet in vetustis codicibus.
Sunt , quos Pacuuius, Cr verrucosa moretur.
V. 9ς. Trosulus in nostris exemplaribus fere geminat T, sicut Trossuli & Trossulum oppidum apud Plinium, Fellum, Marcellinil. . V. I 27. Servius in versum octogesimum quintnm libri quinti Eneidos,hunc Persij vertara adducit: ubi dicit, nullum locum essesne Genio,qui per anguem plerunque ostendatur.
In tertium versem Satyrae fecundae.
Censorinus in libro de die Natali quaerit, cur Genio landendum vinum, non hostia faciendum putauerit Persitus. V. t . Servius in illud libri quarti Georgicon, . ,-. cr tristitia funera ducunt, Staibit, ducere esse proprie sunerum, eaque significatione in hoc Persj versu esse accipiendum V. 69. In ficis, in faciis, in sancto, in sanctis hic scribunt nostra exemplaria. AElius Lampridius de Alexandro Augusto. In tem plis sane nunquam praeter quatuor aut quinque argenti libras, auri ue guttulam quidem aut bracteolam posuit, susurras versum Persij, , in sanctu quid facit aurum t
ra quartum versum Satyrae tertiae.
Tempus ab exoriente sole ad solem occidentem, dies proprie dicitur : Diemque naturalem appellat Censorinus. Cuius contrarium tempus sinquit in est nox, ab occasu solis ad ortum. Dies etiam dicitur tempus uno casti circumactu factum, diem verum de noctem continens. Quod tempus,veteres Romani diem ciuilem appellabant, eodem Censorino, Aulo Gellio ,&alijs testibus. Hoc diei genus, umbri gens Italica , meridiebus l: Athenienses , solis occasibus: Romani medius noctibus olim definiebant: antiquosque illos, vin-bros astrologi, Atticam gentem Itali, Romanos Galli, Hispani, de multi alii nunc in huius diei obseruatione imitantur. Dies hi ciuiles, inter se suut cuncti aequales: aut siqua aded inter illos extat inaequa-
148쪽
litas de qua disputat Sacroboscanus in capite tertio libri de sphaera, ea eii ita exigua, ux vix sentias. Naturalis vero dies siest habent, vesub solis mundi verticibus. & sub aequino ali circulo, aequales semper sint: in omnibus alijs plagis semper in equales. Vt in ius caeli inclinationibus, E solstitio aestiuo ad hiemale quan . Latini dixerunt) decrescunt hi dies: ab hiemali solstitio usque ad aestiuum,
sensim perpetuo augentur. Eadem inaequalitas & hoctibus quoque contingit. Quaecum suis diebus ita conliquiunt, ut crestentibus illis hae deciescant: & contra, ijsdem decresce' tib in , hae augeantur. Cum ergo quod alteri detrahitur, d ita alteri acce at: st, ut dies naturalis & sua nox,idem temporis spati tun semper contineant, qui dies ciuilis dictus est: unde dies ciuiles semper inter se aequales.
quemadmodum diximus, esse videantur. In hqc autem tam vario incremento lucis, decrementoque, contingit seprcI xantum intexduo solstitia . ut dies naturalis nocti suae cita dat aequalis: quod tempus Latini aequino citium, Graeci InmHM 3ppesupersint , illi 1 no ais, hi a diei aequalitate nomina in compo ues. Privat autem hominum,qui diem naturalem in partes diuiser intinon est inibi dubium. quin vacie primum distribuerint: sed conssitisse tamen tandem in
illa duode iij numeri diuisone, tanquam omnium commodissima. Diviserunt autem illi non solum diem naturalem, sed etiam noctem in partes aequales duodenas : quasi Graeci Latinique horas dixerunt. Inter quas horas hac suit inaequalitas, quod cum dies aestiua longior sit, quam brumalis, horani aestiuae diei longiorem esse, uam horam hibernae,necesse erat. Et dies ipsa aestiua cum longior: quam sua nox: hora eius diei longior necessario erat, quam noctis eius hora. In solo aequinoctio, diei de noctis erant horae inuicem aequales: unde de aequino itales horae Plinio aliisque appellatae sunt horae aequales: quales viginti quatuor diem ciuilem constituere vulgo dicuntur. Hoc enim diei genus postquam diei naturalis Mnoctis tempus continet: ipsi eorum horas duodenas attribuere par
fuit. Iam de horologos hoc cognosce, quod ad hunc Persj locum
intelligendum pertinet, aliter vetusta horas dediisse, atque nunc nostra. Antiquorum namque horologia, horas istas inaequales inaequa-llium dierum naturalium,& noctium, duodenas dabant: dieique hora prima cum ortu solis incipiebata Sextam terminabat meridies. duodecimam occasus solis. Inde noctis principium: cuius horam sextam media nox. & proximus solis ortus horam duodecimam de finiebat. Sic in omnium veterum Graecorum Latinorumque scriptis horae tibi accipiendae, quotienscunque earum mentionem ibi factam inuenies. Nostra vero horaria non istas inaequales horas
designant : sed quasi modo aequinoctiales diximus, diei ciuilis horas
149쪽
vicenas quaterinas. Vetus ratio, quam in quibusdam regionibus adhuc seditari audimus,quando mutata sit apud nos , id ego certe compertum non habeo . led quod altera sit illi iure praelata, hoc alibi nasse aliquando ostendam. Quam ergo Persius hoc loco dicit, horam in solatio dari quintani: ea diei naturalis hora est: quae in Romana caeli inclinatione, naturalibus aestiuis diebus longissimis, diei ciuilis hora erat decima& tres quadrantes, ut illi veteres diem ciuilem a media noct e more nostro incipiebant Sic Persiano isti scho-Η. . p. lastseis piaesiilina erat in medios dormire dies, ut ait ille. Quod au- . tem no rorinti Persi interpretura quidam hoc loco per ea, quae insidiis libris se Apta tulit de solii regressit in regis Effecta morbo.
probare conatur, horologia esie antiquiora, quam 1 quibus inuenta Vitruvius Plinius tradiderint . vellem scire, homo ille an satis edtulissetrati ita sua cu HEbraicis unde erant conuersa. Miror enim valde, quod H ierony is locum illum non ex suo, sed ex alieno i dicio sensuque, sit interpretatus. Eius verba apponam ex commentari j sin Esaiam. Datur autem signum, ut sol decem gradibus reue tatur : quo, hos iuxta Symmachum , in lineas & horologium vertimus : qui gradus intellexit in lineis, ut manifestiorem sensum is gentibus : faceret. Sive ita extructi erant gradus arte mechanica, ut per singulos umbra descendens, horarum spatia terminaret. Et Iosephus , homo Hebraeus Hebraicarum rerum scientissimus, latij. non meminit in ea historia. se dicatas potius esse sigificat, in quarum
gradibus' sole illustratis prodigium illud visum sit.
V. 3I.'De nulla hoc nuper monuimus Burdigalae, apud Horatium, Persium , Iuvenalem, Apuleium libro nono de asino, varie scribi hoc nomen,Natam,Nattam, Nacam, Naccam,& Nactam: de cuius orthographia nihil disci potest ex veterum commentarijs.
Tantum scripsit Porphyrio Nattam poni Horatio pro sordido h
mine: de Cornutus ab Horatio & Persio fictum nomen esse, sed aliis tamen placere, Nattam fuisse luxuriosum quendam , qui patrimonium suum prodegerit, & noSilitatem male vivendo deturpaveriti Aldus vero Manutius, & quidam alij noui Grammatici, qui huic
nomini tuam restituere rectam scripturam tentaverunt,Nacam scribendum censuerunt,quod ναον ovium pellem dici Graecis legissent apud Suidam: & quod inuenissent apud Festum Pompeium, fuit nes esse dictos Latinis nacas,quia nauci sint,id est nullius pretii. V. 46. Aulus Gellius libro octauodecimo cap. 7. Domitio homini docto celebrique in urbe Roma grammatico cognomentum Insano fuisse, quoniam erat natura intractabilior & morosior ed quem Gellius cum Favorino suo disputantem vidit,la vix natus ante fuerat, quam P ersius e vita migrauisset. Alius itaque suit, quem
150쪽
Insinum magistrum hoc loco vocet Persius. Quinimo patrem suum Persius cum amiserit annos vixdum sex natus, quemadmodum in eius vita ab auctore antiquissimo scripta legitur, dubium esse non debet,quin, quod vetus monuit interpres,ea Persius hoc loco de se finxerit, quae de multis vere dici poteranti iV. 66. Disciteque, ὀ miseri, sir causu Iic legitur, ω, Discit m omiseri causti m nos. . V.68. Qira & unde adverbia nic agnoscuntur ab interprete vetusto..Pro qua, quam, multi inepte legerunt: & unde genitivum casum ab unda, pro via , Ludovicus Viues in librum Augustinis ea cundum de ciuitate dei, cap. 6. V. rso. Triental vetus interpres, pro illo Trientem aliorum. V. io3. Scribit Seruius in libri quinti Aeneidos versum centesimum tricesimum octauum, quod maioris aetatis funera solebant ad tubam proferri, minoris vero ad tibiam : utraque, Persit de Statii
Rio7. Venae pro arteriis. Aulus Gellius libro duodevicesimo.c.io.
In vicesimum primum versum syra quartae.
Et hic & apud Martialem in epigrammate quadragesimo septimo libri undecimi scribitur pannucea π pannucia, ab eo, quod est
In centesimum tricesimum-octauum versum satyrae qainta. δ
vare hic habebant omnia impressa exemplaria ante, quam has sa-0ras Burdigalae emendauissemus: omnesque id noui probant interpretes, & exponunt, male sertate, inepte, stulte, mente minus recta, sed torta,laeua. & non sana,metaphora a corpore ad animum,quod γari proprie dicantur, quibus crura obtorta sint. Vare hic etia legit. de verbum corruptum aliquando Pictauis mihi adolescentulo exposuit Petrus Branus Turonensis : sub quo praeceptore,qnia locum hune Persii satis pulchre intellexisse mihi videbar, cum eas satyras avide ediscerem: in eo aliquid esse vitii nunquam equidem siripiacatus suissem, nisi quis mihi indicasset. Fuerunt autem tria vetusta exemplari quae varo pro vare haberent:atque unum etiam illorunt,