장음표시 사용
391쪽
tum ac iucundum est nobis, si quid scripserinius, pluribus isdemque iustis arbitris legi de relegi: Id iudiciu de optimo libro, qui vel
vacietate,vel doctrina singulari,vel eloquetiae laude au i dotibus aliis, quanquam saepe repetitur resumitur, placet, laudatur, amatur; non
ut librorum quorundam vulgarium faeces, quos vel semel, vel pro parte legisse poeniteat. Miserum & miserabile, limatum poema non legi: aliquid miseruhabetur quod non est miserabile, diuus Hieronymus aduersus Iovinianum lib. a. iub finem. Sed ipse mutierculae misera, Cr non misera biles. POLYDAMAS. Legendus T urnebus cap. 28. lib. 13. Aduersariorum. TROI ADES. Romani ratione generis AEneades, Troiades denominantur. Ennius lib. I. Annalium. In Roma Troia reuixsti.
Galli etiam Troiades, qui olim se sanguinis Troiani se cietate cum Romanis iunctos esse gloriabantur, Lucan. lib. I. Aue que ausi Latio sie fingere fratres Sanguine ab Iliaco populi. si QUID TURBIDA ROMA. suspectum esse solet iudicium plebeculae sapientibus ; elegans sententia Pliiiij epist. i s: lib. 2. ploique non intelligunt,ne audrunt quidem. nec ulli malis laudant. Si quando transibis per basilicam, voles scire quomodo qui que dacat, nihil est quod tribunala centas, nihil quod praebeas aurem:
facilis Divinatio. Scito eum pessime dicere, qui laudabitur maxιme. ACCEDAS.
Hla alluditur discessionum mos in senatu. Sollemnibus &lege
praescriptis verbis discessiones imperatae, & in contrarias partes vocati ii, qoi tententi js dissidebant . iussique in hanc & illam partem discedere ut tradit Pl. epist. I9.lib. 8. in hunc modum; Qes haec sentitu, in hanc partem, qui alia omnia, in ιllam partem tte qua sentitis. NEC TE QEAESIERI s. Sapiens Romanus epist. 29. mlto ad rem mali, pertinet, qualis tibi νι- dearis, quam qualis alse. Idem epist. 3. Idage vi sis foebae, non ut videaris, Cr ut tibi videaris, non ahs. Pl. epist.3.lib. I. Sιio quem animum, quod ho tor ingenium : tu modo enitere ut tibi ipsi sis tanti, quanti, videberis a s, si tibi fueris.sCRIBIMUS INCLUSI.
Nos in alto secessii studijs asserimus: si quando quid scribere proposuimus, locum quaerimus, quem Syracusas.& τεχοφω vocaremus.
Loca enim Ieaein plurimum possunt ingenia vegetate;hinc Plinius
392쪽
in epistolis, ὀ mare, ὀ litus verum secretumquemorum quam mira inueritu, quam multa dictatis.
Scribimus inclusi numeros & innumeros, id est pedestrem, & Ω-lutam orationem; videtur enim Persius in oratores ut in poetas flam. meus ac ignitus. Vel, si de poetis tantum agatur, scribimus innumeros, id est solutos comoediae vesius: liberior autem estcomica poesis. Plura Soliger in Ausonium. pvLMO ANHELET. Quid tam aduersum valetudini, tam inimicum corpori tam viribus infestum; quae metalla, quae lapidicinae, quae baiulorum operae sunt vocis contentioni pares: Liceat de obscuritate naturae pauit, suptilisis disputare: primum enim I pulmonibus arteria usque ad os infimum pertinet, per quam vox principium a mente ducens percipitur& finditur, deinde lingua ficta in ore dentibus eam profusam immoderate fingit & terminat, ut pressi de distincti essiciantur soni : quae vero spiritu in pulmones anima ducitur, cum incaluerit agitatione illarum partium, ab eo concipitur quem cordis ventriculum appellant, & si pauit, concitatius effusiusque proruat sub ipsis faucibus percuta exit in sonum, qui ut relatus amplificetur, arteria recessus
asperiores habet.& ut extortuosis locis dc inclusis voces reseruntur ampliores: qua ropter in effundenda voce neruos omnes contendimus, vires nobiliorum partium excitamus, totum corpus debilit musta qub roboris est minus,eti verba exilius tanquam exanimata proferuntur. Homerus, aquo sunt omnia & dicta sapienter, & exco-oitata preclarε,cum fortissimos heroas titulis honorificentissimis or. naret, non maius quasiit roboris symbolum, quini viij mirE vocales dicerentur. fCILICET.Poeta in recitatione malobatratus, pumicatus, comptus,pexibubus, totus de capsula: studebat in id ut quam splendidissimo ornatu
amictus veniret in concionem; nam pe accidit, ut quos orationis maiestas non mouet, eos vestium elegantia, & corporis mundicies in admirationem rapiat. Mundiciem nimis exquisitam Lucilius lib. .sat. cecinit. sardor, subbellor, defluamor, pumicor, Ornor , expilor, pingor. p E XV s. Caue reseras, Topmus, ad togam. Quid vero sit toga recens Li- psius, qui nec aemulum nec aequalem hau et, lib. I. elest. explicat. NATALITIA.
Natali dona missitari solebant ab amicis. Plures auaritia non solii i
393쪽
diem natalem semel, sed in anno pluries celebrabant, ut ab amicis
acciperent munuscula, Mart. epig. 6s. lib. 8. ut poscas , Cl te, munus, exigasique, uno nascerir octies in anno.
Tutor solemnia munera parentibus cognatisque pupilli poteraemittere, ut refert Paulus in l. mplures, g, cu tutore m. de adminis . tutor. Quamuis prohibitae sint iure Romano simplices donationes inter virum & uxore, ut ait. Vip. in l. I. T de donat. int.vir.si tamen vir uxori munus etia immodicu die natali dederit. valebit donatio, ut ait Pomponius in l. sed sit vir lana .f. si vir ff. de donat. inter vir.& uxoris ARDONICE. Poeta recitaturus, orator aetii rus ascendebat non nisi gemmis ado natus, ut in se populi ora conuerteret, eique placeret: quam inaniam in oratoribus sui temporis notat Iuvenalis sal.7.
Ut redeant veteres, Ciceroni nemo ducentos
Nunc dabit nummor. nisi fuserit annulus ingens: scis,
Restitit hoc primum qui litigat, an tibi strui io cito, decem comites post te , an sit sella togati ii
Ante pedes, ideo conduecta Paulus agebat,
Sardonice , atque ideo pluris quam Cosus agebat. sEDE LEGENs CELSA. Athenaeum in quo sepiusculὸ recitaret. Sidonius epist. . lib.a. Athenaei cuneata subsellia notat: cunei enim erant in auditorijs gra-diles & scansiles , ita ut gradus cuneorum primis secundi denexiores estent,ut ad omnium aures sine obiectu recitantis vox perueniret, Vitruvius lib. I. cap. s. Li ZIDO C V M PLAsMATE. S ludebant etiam in id poetς, ut voce mollicula, & sono exili carmina proferrent sua: interest enim plurimum quo gestu, qua Voce pronuntientur. Saepe recitatio rem multo venustiorem facit, ut oratio quaevis humilis, & parum accurate scripta, eleganti pronuntiatione splendescat: contra vilesicit oratio, quanquam optima, si recitatione indecora audiatur. Pl. Proculo suo epist. I s. lib. 3. videor iam nunc posse rescribere opus esepulchrum, nec suprimendum, quantum aestimarepo-rui ex iis quae presente me recitasti, si modo mihi non impossit recitatio tua. Martialis lib. I. epig. ad Fidentinum.
Quem recitas meus eβ, ὀ Fident: ne, libellus: Sed male cum recitas, incipit esse tuus.
Sit mihi integrum in maiorem explicationem praefari, quod Romanis no minima cura, & cogitatio fuerit bonitate, ceu suauitate vocis praecelere. Regebant vocem ad phonascum e phonascus vocis exercitor Suet. in Aug. cap. 89. dabat, in Tait, Vidue phonasco operam. Phitarchus in vita Graccnorum ait Tiberium Gracchum artificio
394쪽
phonascivocem suam, vel iacentem erexiisse, vel incitatam xd moderationem reuocasse. sueta in Nerone cap. 1o. Nero, inquit, plumbeum curtam supinus risore sustinere, G H lare, vomituque purgari, cr abstinere pomis.cibilique osycientibus capit ut vox si uior esset : Idque factum ad praesciiptionem phonasci. sicuti docet idem Suet. cap. 2s. Neque quicquam serio, iocoque egerit nisi astante phonasco, qui moneret parceret arteriis, Cr sudarium ad or applicaret. Porro genus cantionis videtur, Turnebo cap. 26. lib. 18. Aduersplasma: non ut quidam interpretantur, genus potionis est. sed flexio vocis, de fictio, quae apud Persium, qudd liquida exeat, guttur col . Iuere dicitur. N emini ta inen obscurum est potiones adhiberi soluas ad vocis bonitatem.
Persius patrantes oculos, & Apuleius lib. Io. Met. Venerem saltate solis oculis dixit 4nnuens oculos esse mobiles, lubricos, versatiles. quasi saltate videantur. In caluum quendam lepidum istud Non oculos laudo ,sunt lusci ocuti, alue patrantra.
oblandos oculos et quadam propria nota loquaces. HIC NE in E MOR .
Videre est Romanos,cdm poetae versus intimos lumborum recessus pruritu quodam in flammaverint, mox lasciuiae & libidinis suae documentum dare. Non est itaque tutum in moribus audire poetas lasciuientes, vel spectare pantomimos, leg. Plin. epista lib. 7. INGENTEs TIT s. Id est, iuuenes aulicos. Qui Titi sint docet Beroaldus in sueti
Alludit Persio Iuvenalis Sat. s. Nota bonaeserereta Deae, cum tibia lumbos
Quid prosim didicine, dc versus lucubrasse, nisi hoc fermentum poeseos erumperet, quemadmodum erumpere solent E parietin rum , & monumentorum commissuris steriles ficus. Quo quisque ineptior, eb audacius scribit, scriptaque sua in lucem emittit; Pun. epist. i . lib. 4. Recta ingenia debilitat verecundia ,peruersa confirmat audacia. Qub quisque doctior, eb magis procrastinatur in editione librorum,ut Sosibianus apud Martialem lib. . epigr.32.quitandiu dissertet libros a se scriptos edere, Plena laboratu ha eas cum scrinia libris, Imittis qua re, Sosibiane, nihil f
395쪽
Uent hae Her,irius, mea carmina, quando it in aset V i qTemptu erat iam te, Sosibiane, legi, Eo ferme sensu Pl. O ctauium procrastinantem hortatur epist. ν. lib. a Nominem te patientem, Hi potuis duram ac pene erudelem ,qui tam ivia Indis libros tundiu teneas. QTu que m tibi cs nobis inuidebis I tibi maχimam laudem, nobis voluptatem. Dices ut soles , amici mei viderint. opis equidem amicos tibi tam fideles, tam eruditos, tam laboriosos, ut tantum curae sitiscipere ter possint, velint, sed distice nesiit parum prouidum, sperare ex aliis quod tibi ipsi non prir es. i il CLiber speculum mentis, Cassio d. in praefat. Celas etiam svrita diae rim Jeratum mentis tuae, ubi te omnis aetas entura posit in is e. Remadmodum speculum veram exprimit imaginem, ita liber doctrinam ct mores vere imaginatur ac effingit.
Fermentum feruendo,quod suo femore sarinae massarii turgidam reddat. Id notatilis hie non in propta, sed translatitia noti e sumitur pro eruditione. Solinu; in 'Praefatione, Cui si animum propius intenderis .fermentum cognitionis metu et inesse, quam bracteas eloquentiae deprehendes.
Dixit quia in eo etiam, non tantum in corde , sensa animi collocata dc affectus crederent, e mque animi sedem te domicilium
existimarent,leg. Turn. cap. I. lib. Io. Advers. CAPRI FI Cus.
Ambitiosa eruditio figuratξ caprificus dicitur De caprifieo idea ficu siluestri, vide Plinium liaeis. cap. I . Religio esset praeterire hunc locum Tertulliani cap. lib. de ptiescriptionibus aduersus haereticos. Etiam de olivae nucleo mitis opimae cr necessariae alter oleaster exoritur, etiam de papauere fici gratifimae e siuauigimae, ventos crvana caprificus exurgit, Ita se haere ei de nos bosum cauerunt, nou nostrae: δε- generes veritatis grano, em mendacio siluestres. Exclamatio haec ustata, ubi quid non satis placeret.Martial lib. .
epigr. 72. . Dixerat o mores, ὁ tempora Tulliin olim, acrilegum strueret cum Catilina nesu: Cur nunc ὁ mores, cur nunc θ tempora dicis
Rod tibi non plateat, Caeciliane, quid est Non nostri faciunt, tua quod tibi tempora sordent,
sed faciunt mores, Caeciliatiis, tui. AT p CHRUM.
Pulchrum ijs,qui ventoso sotiolae curria ducuntur, circumspici dc
396쪽
IN A. PERs II fAT. I. irmonstreti. si quia ingenio iactum sit. Atque hoc nomine multi olim irrisi; in his Eupolis poeta, cui obijcit Aristoplianes, quod patia vi
ctoria palestras obambularet, ut spectaretur a praetereuntibus ob partam victoriam. Omnes qui gloriae e Mitate tenentur, mirum in modum assensio, & laus a minoribus etiam prosecta delectat. Sic Plin. de seipso epist. 23. lib. '. Recumbebat mecum vir egregius Fabius Rulfinus .erui illo die primum in urbem merat: cuι Rustinus demonstransh, . ridest e/ multa deinde de Ztadiis nostris. Eliae, Plininsemimiuit. Vedirum fatebor, capio magnκm laboris mei fructum. An si Demosthenes: ure laetatus est quod illum ut Attica ita demin auri C.
Pueri cirrati, qui cirros, id est cincinnos alebant. Tum eb. cap.
as . lib. 28. DIA POEMATA. t n. x . . . . DM . . u.i I.
Diapo Smata, ut apud Hesattulis lib. i. Sat. 2. Dia sententia in
Horum verborum haec est sententia tametsi rancidE, de in Bauiter,& odios E,& putidε non tam ore, quam balba nare ipseJoquitur, tamen mollicula & liquida' conatur voce eliquare sabulam Phyllidis. Notatur eo loci vitium potius vocis 'u m linguae. Verum .rraoxii balbutire est vitium linguae, non vocis. Aristoteles in P roblem. segmento. II. tria genera huiusmodi vitiorum ponit : Trabentem , id est blaesitatem, cum litteram aliquam exprimere non possumus; eamque non quamlibet sed certam: psellotem, id est balbutiem , quae est litteram exercere vel syllabam,id est pronuntiando eximere Apri termittere. Hi scophoniam, id est haesitantiam; quae est syllabam iungere non posse. Haec tria vitia expressit Vlp. De aedit. edict. in Lidem Ossimis.
Propriὶ dicitur supplantare in lucta; unde & transsatio, quod verba non sortia & recta,& virili plenaque voce animata foras ei iat, sed effoeminata, & suppressit, ic subuersa; nec recto cursu & tenore euntia, sed deiecto 6e deuoluto labentia,&languido eruatoque non fatis expressa sono . haesivi pleraque alia,Tumebux, ne plagiarius
Transsatum est sacco et colo vinario: eo enim vinum transini Dium desaecatur, & liquidum redditur; voces igitur percolat. Nemo
397쪽
nescit veteres vinum quod aetatem tulerat, succolare solitos i hine illud Horatij lib. I. Od. ' i . .
Qui, dictum est a Persio in accubatione epulari solitos recitare versus, hic ostendit quid honoris conuiuae deferant poetae recitatis versibus;ade5que blanditiis verborum congratulari videntur, ut cinerem illius fortunatum. 5 mortui Oissa nullo tumuli pondere depti mi exoptent. Veteres precabantuc manibus quietem sacram, pacem: Cassio d. epist. 8. lib. 6. Defunctorum quinetiam sacram quietem ; Vi gil lib.ii. Iplacida composti pace auiescant. Et Valentinianus N ouel.de sepulchris, Pax sepultis: Valerius Probus. H. R. I.P.hic requiescat in pace. Precabantur etiam ut ossa tumultua-rij cespitis mola non deprimerentur, ut terra superiecta sita Diuus Hieronymus epist ad Innocentium de multae septies icta subducta tellus ita Cic.2. De legibus non esset grauis. .
Poeta,quem recitandi morbus teneret, nullo non & loco,& te pore hominum molestiam auribus versuum suorum recitatione exi bebat, Horat. 1i Non recito GEquam,nisi amicis quemadi I . .
. I l. Hoc iuvat 1audum quaerentes,num sime pensi Tempore num faciam alieno. . Martialis lib. 3. epigr. γ'.de Ligurino. 2 - - b
Et stanti legu, σ legis sidenti, i,
pisicinam perodion licet nature d coenam properogenes euntem, i
iu i. Noli Hic oiamne quibuslibet,in medio qui si .so id sera recitent, um multi,quisue lauantes, suaue Acias voci resonat' conclusu inanes
is--, Ad coenam venio, fugas sedentem: L μι dormio si citra iacentem. V LAUDANT CONVIVAE.
Auditor pecuniae vel coenae adipiscendae gratia inculta de male nata poemata plausu etiam immeritissimo prosequebatur : qui deterius nil quam domicoenia oderat, subito Sophocles, laudicinnus fiebat, oc recitatori frequentem aurium operam locabati, non quidem carminibus squibus hercle nil invenustius sed multd potius coena illectus. Conduci & redimi pecunia olim solitum auditorem scribit Pl. epist. i'. lib. 2. Heri duo nomenclatores mei ternu denariis ad laudandum trahebantur . tanti conbias ut sis di crtissimuι; hoc pretio
398쪽
i tramlibet numerosa si stellia implentur; hoc ingens corona colligitur:hocin- Diri clamores commouentur. Recitatis,non tam domestica quam publica,proposito pittacio si, gnificabatur,huic dies dicebatur, Iuvenalis. Laeram fecit eum Matius urbem, Promisitque Lem. Conuocabantur omnes amici,quorum stequentia erat honoratior deductio recitatoris; hinc familiare officium adesse recitationi, Horati epist. 2. lib. 2. Hic sponsium vocat,hic auditum seripia. Augustus benignE M patienter audiuit recitantes carmina, historias, orationes, dc dialogos authore Suetonio in illius vita. Recitabatur historia, dialogus,carmen,oratio in stequentia & celebritate auditorum, quamuis placuerit nonnullis historiam non recitandam. quae non ostentationi,sed fidei,veritatiq; tribuitur;nec tragoedia,quq non auditorium, sed scenam,&actores exigit. Atque duplex ratio recitandi,prima sollicitudo & cura videtur esse altera verb audientium iudicium & con-slium:quae duo si quis adhibuerit, sua scripta limatiora secetit, quams unum se in consilium adhibuerit. Plinius iunior recitabat,v t sollicitudine incenderetur, tum etiam ut admoneretur si sorte aliqua in re peccaret. Sollicitudo me hercle acerrimus emendator; hoc ipsum quod nos recitaturos cogitamus, emendat; qubd pallemus, perliose rescimus, circumspicimus, emendat. Qui recitaturus est, iudicio ali rum seipsum subiicit,adeo ut antequam id faciatis,pe unum retractare,& quasi sub incudem reuocare debet, si velit reprehensionis aculeos effugere. Viri magni, & Caesares ipsi recitarunt , Suet. in Domitiano,simu&uis inire modeniam, inprimi que poeticae studium: tam insiuditum .ntea sibi, quam postea stretum c abiectum, recitauitque publice.
An erit aliquis, qui crepantes adulationum bullas non libenter audiat; an erit, cui laudum convasatae, collectae aclamationes diaspliceant:
Id est liquores scombrorum,ut Martialis loquitur lib. I3. cpig. D.
Garum scombrorum. CORNEA FIBRA.
Qui natura torui,rigidi,& inflexibiles,eis aliquando ossa concreta, hoc est sine medulla este, & corneos vocari satis constati Ergo licet colligere cur corneam fibram dixerit Persius. Plin. lib. si ait cornea Piscatorum corpora,vtpote qui sole dc salo durata sin Scaliger commentariis in AElnam. Set D RECTI.Sapit is vere, qui suae vitae rationes in conscientia bene iactorum,
399쪽
ae sibi ipsi ampli issimum praemium est, non in gloria, quae potest esse
Iax,constituit. Pythagoras praesentem vitam dicebat celeuritati millimam: quemadmodum enim ad hanc alij certaturi, alis negotiaturi, alij optimi futuri spectatores veniunt; ita & in vitam alios qui dem gloriae mancipia nasci,& cupiditatis aucupes alios vero veritatis studiosos, Diogenes Laertius in illius vita. Verecundia dedignatur laudes praesertim nimias. Euripides, i
Decet gloriam humanam parcissime delibare aut omnino recusa.
re ne verecundia oneretur nimia laudum serie,Cassiodotus,epist.16. lib. s. Plura vellem ,sed verecundiam tuam nimio laudis excusu non oportet onerari: Plin .epist.Is.lib. I,.sed hoc ipsium amantis est,non onerare eum lauitibus. Marcus Tullius Philip. 2.Qui me non solum meis Lussibus oneraret, sed honoraret alienis. i
Veteres recitantem probabant maximὰ tribus modis, silentio a teto,gestu corporis aliquo,vel acclamationibus. De siletio PLΣ. M. Cum dico vel recito non minus silentio quam clamore dei Torsi modo silentissidere cr intentum G cupidum ulteriora audiendi. Probabant gestu et in nibus plaudentes, vel assurgentes, exultantεsque vel certo quodammodo vultum componentes; Pl.f. epist.Non mouerunt manum,non I rexerunt.Probarunt acclamationibus,quq quam crebrae fieri soletent, intelligitur ex his Senecae Controueri . lib. s. Quid quod laudationibus crebris iustinentur, Cr memoria illorum assueuit certis interuallis quiescere.
Hisce dabat signum mis29cii Plin. epist. 9. lib. 2. Plausu & acclamatione ; Euge,sophos, bene, pulchre festiue, decenter,quasi stangebantur subsellia. Iuvenalis de Statio.
sed cum fregit subsellia versis
E furit,intactam Paridi nisi vendit Agauen. Poetae mens non alia,qu mut doceat optimos quosque poetas ctim maxim E placeant,nil tamen ex eo c5modi capere,adeout victus cad-sa cogantur scripta vendere,ut interpretatus est in Suet. Casaubonus omnium authotum bono natus; a cuius tamen interpretatione lon
gissim E abest quod scripsit Soliget in Aus.
' Recitatori focalia &splenia: saltem Plin.lib.6. epist. ad Arrianum splenia tribuit Regulo, quem nimia cura coquebat a mirum oleo in quit nonnunquam in iudiciis quaerere Marcum Legulum, nolo enim dicere δε- siderare.Cur ergo quaero φ habebat si diis honorem,timebat,pallebat , ribebat, quamuis non poset dediscereisiadisi , quod oeulum modo dextrum, modo
400쪽
sinistrum circumlinebati dextrum a petitore iterum si a possessore esset actu-νω, quod candidum stlenium in hoc, t istud supercilium transferebat, quod
semper arustices consulebat de actions euentu inimiIuperstitione ed tamen σὰ magno studiorum bonore veniebat.
Mea, inquit, carmina gloriam & laudem non affectivit, ut insana Ilias Atti. Qubd porro illam fingit ebriam veratro. per insanam fi-gnifica quae tantum illius pharmaci elotarit; parcius enim poculum
medicamenti parua desiderat insania, largius magna: de poeta accipiendum est quod de poemate dictum fuit,Turn. cap. 26 lib. 26. Ad vers Verumtamen plerique purgabant se veratro ut animo essent vegetiori: Chry stippus ter elleboro animum detersit,unde Lucianus lib. a. de veris narrationibus ait Chrysippo non prius licuisse in beatas insulas ascendere,quam se expurgaret elleboro quater accepto.sic &Carneadem serunt albo elleboro superiora corporis purgasse, ut acrior in disputando esset.
Veratrices quae profitebantur se vera dicturas,unde verare est verbum vatum,Enniussatim vates verant a te in agunda.
At, quia veratores & veratrices pro insanis habebantur,ab eo elleborum veratrum,qubd eo in sani purgabantur, Scaliger in Cirin.
Dictate,scribere; quod verbum in ea notione bonis authoribus sa- miliare est. Tractum ex eo quod olim scriptores notariis suis dictarent, Pl. epist.36. lib. 9. Quaru quemadmodu in Tuscu diem aestate diponam: euigilo quum libuit ,plerumque circa horam primam sepe ante, tardius rara; clause fenestrae manent: Mire enim silentio σ tenebru animus alaturi ab iis quae avocant abductus, liber,'mihi relictus, non oculos animo ,sed an mum oculu sequor,qui eadem, quae mens, vident, quoties non vident alia. Cogito si quid in manibuι, custo ad verbum sic ribenti. emendosque simila: nunc pauciora , nunc plura, 'ri vel difficile vel facile componi tenerive po-.tuerunt.Notarium voco, ' die admiso,quae formaueram dicto,abit,rura que reuocatur,rursusque remittitur. Idem epist. vlt. eiusdem libri. scribis, per-rratas tibi fuisse literas meas quibuι cognouisti quemadmodum in Tuscis otium aestatis exigerem . requiris quid ex hoc in Laurentino Deme permutem.Nihil, n- si quod meridian somnus eximitur, multumque de nocte vel ante , uti
post diem sumitur; σ s agendi nece tus instar, quae frequms Deme , non
iam comoedis vel citharisia post caream lactiae, pia ilia quae dictavi, identidem retractantur. Non probabit aliquis sorsitan paginas auiliorum nostris notulis inseri,sed sciat, velim,me Musis oc populo canere, litteratis & litteratoribus consulere.