장음표시 사용
11쪽
Inde partium. VII Pag. Prop. XLI. Protoparente ante peccatum erant immune a necessitate moriendi I9o Schol. I. De scientia infusa Adami I93 Schol. 2. De iustitia originali I93 Schol. 3. De Statu naturae purae I94
Praenotanda de conceptu peccati I95 Prop. XLII. Protoparente gravi peccato commisSo iustitiam Originalem perdiderunt I97 Prop. XLIII. Peccatum Adam in omnes posteros eiu tranSiit OOProp. XLIV. Peccatum originale consistit in privatione viratiae Sanctificantis, per praevaricationem Adam Voluntarie abiectae . . . . . O6Schol. I. Falsae opiniones de peccato originali I 2 Schol. 2. Quomodo concupiscentia se habeat ad peccatum originale I3 Prop. XLV. Peccatum triginale generatione paterna traducitur in filioS quatenus ea nascuntur filii ex emine Adami I4 Schol. mum concupiscentia generantium sit causa peccati originali a17 Prop. XLVI. Peccato originali homo secundum corpus et animam in deterius mutatus est; sed facultate eius naturale integrae manSerunt Ι 8Prop. XLVII. orientes cim soloe peccato triginali damnantur quatenu in aeternum Irivantum visione beatifica, meque clamem puniuntur Poeni POSitivis, neque carent bonis Sibi naturaliter debiti ..... 222
Prop. XLVIII. Deus creavit angelos, qui Sunt puri Spiritu asSchol. I. De tempore creationis angelorum ...... 228 Schol. 2. De relatione angelorum ad patium ...... 228 Schol. 3. De naturali angelorum cognitione ...... 228 Schol. 4. De ordinibus angelorum a 29 Prop. XLIX Alii angeli, perseverantes in bono, ad beatitudinem Supernaturalem evecti Sunt alii autem, peccantes, in aeternum damnati Sunt a 3OProp. L. Sancti angeli ad custodiam hominum mittuntur mali vero angeli ex permissione Dei variis modis homines infeStant ...... 233
DE DEO FINE ULTIMO ET DE NOVISSIMIS.
Praenotanda a 37 Prop. LI. Finis ultimus hominis est, ut Deum immediate videat, et hac vi Sione Simul Cum correspondente amore et gaudio beatus Sit .... a 38
12쪽
Prop. LII. Beatitudo est indefectibilis ........ 242 Schol. I. De beatitudine accidentali ....... 245 Schol. Quomodo et quo tempore obtineatur beatitudo 247
DE ΜORTE ET DE IUDICIO PARTICULARI.
Prop. LIII. Statim post mortem anima iudicatur eiusque mors raeterna determinatur sententia immutabili ......... 248
Prop. LIV. Exsistit purgatorium, . . status intermedius, in quo animae mortuorum iustorum a peccatorum poenis nondum deletis purgantur, PriuSquam caelum ingredi possunt 252Schol. I. De Statu animarum in purgatori . . . .. 256Schol. De suffragiis pro defunctis 258
Prop. LV. Homines cim stati peccati mortalis Morientes aeternis , suppliciis
Schol. I. Num sit poena ignis in inferno ...... 264Schol. 2. De obstinatione damnatorum ....... 266
Praenotanda de iis, quae finem mundi praecedent ...... 267 Prop. LVI. Ante secundum Christi adventum omnes mortui reSurgent . 268Schol. De dotibus supernaturalibus corporis glorificati . . . . 272Prop. LVII. In ine mundi iric iudicium universale quo Christuc iudicabit
omne homine ............ 273 Schol. De chiliasmo . . . . . . . . . 275 Inde alphabeticu ........... 279
13쪽
PRAENOTANDA.I. Cum Deus Sit obiectum principale et Subiectum theologiae, de eo imprimis agendum Si Secundum ea, quae ipS de se ipso nobis revelavit. Omnia autem, quae de Se revelavit, ad tria Capita reduci possunt, quod Sit Secundum eXSiStentiam, quid Sit Secundum SSentiam, qualis sit secundum attributa. Quae erit divisio huius tractatus. Etsi enim haec tria in Deo sunt unum idemque SimpliciSSimum ens, noStamen non habemus aeque Simplicem Conceptum, quo hae omnia repraesententur, Sed pro infirmitate noStri intellectu necessario in Deo, ut in creaturiS diStinguimuS XSistentiam, SSentiam, attributa. a. Exsistentia Dei demonstrata Supponitur in philosophia. Neque igitur argumenta diScutienda Sunt, quibuS XSiStentia Dei probatur, sed solum e revelatione discendum est, quid Deu ipse de Cognoscibilitate exsistentiae suae docuerit. Unde prima pars huius tractatus recte inscribitur De Cognoscibilitate eis. Si autem Secundum revelationem in hac vita duple modus Cognoscendi Deum, alter naturaliSper lumen rationi naturae humanae inditum, alter Supernaturali per lumen fidei. Porro naturalis Cognitio aut S communi et obvia, auteSt ad praecepta artis Xculta Seu Scientifica. De his igitur singulis ex ordine dicendum St.
DE COGNOSCIBILITATE DEI NATURALI.
ProP. I. Exsistentia Dei naturali rationis lumine ex mundo visibili certo CognoSC PoteSt.
14쪽
2 Tract. I. De Deo no Pars cognoscibilitate Dei.
3. Stiat. UHESt. Deus, Cum non immediate a nobi percipiatur, sicut res visibiles, mediate tantum in hac ita CognoSci poteSt, quatenus a rebus creatis ut ab effectu ratiocinando ascendimus ad Deum ut
Kantiani quidem, positiviStae, moderniStae negant hac intellectualivia nos pervenire OSSe ad CV Certo CognOSCendum, et omnem humanae menti Cum eo ConiunCtionem reponunt vel in postulato rationis practicae, vel in interiore homini Vitali actione, vel in X- perientia quadam mystica, Vel in Speciali quodam Sensu religioso CL Dens. n. O72 Sqii). Contra hos igitur stat doctrina fidei definita Deum ratiocinando OSSe Certo e Creaturi CognoSCi. Agitur proXime de cognitione non scientifice XCulta sed obvia et directa, agitur etiam de sola potentia Cognoscendi Deum a via, non vero Statuitur omne et Singulos homine ha Via reapSe venire ad cognitionem Dei q. m. Ex S. Scriptura. a Ei Veteres Testamento. Caeli enarrant gloriam Dei, et opera manuum eius annuntiat firmamentum. Die diei eructat verbum, et nox nocti indicat scientiam. Non sunt loquelae neque SermoneS, quorum
non Udiantur voce eorum. In omnem terram XiVit OnUS eorum,
et in fines orbis terrae verba eorum s P I8, 2 sqq). Aliis verbis Tam Clare omne Creaturae Deum mani Stant, Ut nemo eum ignorare possit nisi voluntarie caecu et surdus. Unde Solu inSipiens Cogitat: Non
autem Sunt omne homineS, in quibu non ubeS Scientia Dei. . . . Si enim tantum potuerunt Scire, ut OSSent aeStimare Saeculum l. e. C-quirere tam multiplice Cognitione Saeculares , quomodo huius Dominum non facilius invenerunt Θ Duplex autem indicatur Via perveniendi a Creatura ad Deum E impersectione Creaturae recte insertur Ut eiUS auSaen persectum; et de his, quae videntur bona, intellegere eum, qui Sta dein X persectione Creaturae Colligitur multo maior perfectio artificis: Si virtutem et opera eorum creaturarum mirati sunt, intellegant ab illiS, quoniam qui haec fecit fortior est illis a magnitudine enim Speciei et creaturae cognoscibiliter ducito; ως poterit Creator horum videri. Ergo hoc loco docetur cognitio Dei intellectualis, Certa, CommuniS, faciliS, e Consideratione mundi aspectabilis hausta. 5. Novo Testamento. In cap. I epistulae ad romano V. 8 SqqS. Paulus obicit ut fundamentale crimen gentilibuS, quod Deum, quem Potuerunt et debuerunt Cognoscere, non oluerunt debito modo, Sed in idololatriam lapsi sunt Deus siquidem se illi manifestavit. Invisibilia enim pSiu a Creatura mundi per ea, quae facta Sunt intellecta Con-
Dentiver-mnmoart. Enchiridion Symbolorum. Definitionum et Declarationum. Semper eodem modo citabitur additis numeris marginalibus.
15쪽
Cap. a. De cognoscibilitate Dei naturali. Prop. I.
Spiciuntur Sempiterna quoque eiu Virtu et divinitas, ita ut sint in-
Divina, etsi in se invisibilia tamen ope rationcinationis intellectualitere Creaturi Videntur.
Triplex indicatur ordo ducen ad Deum ordo phySi CUS, ordo historicus, ordo moraliS. Ordo sisSicus Xhibet Creatura ut factas unde Deus G τόσεως ovo TOi TOGU ast Gos iam Ut RCtor omnium ordo historicus manis Stat Sapientem ProViSOrem, qui non sine testimonio semetipSum reliquit, benefaciens de caelo, dans pluvias et tempora fructifera implen cibo et laetitia Corda nostras Acto 4, 6), cum ipse et omnibus vitam et inspirationem et omnia secitque ex uno omne genu hominum inhabitare Super UniverSam Ciem terrae definiens statuta tempora et termino habitationi eorum, quaerere Deum. Si sorte attrectent eum aut inVeniant, quamui non longe sit ab unoquoque OStrum. In pSo enim ViVimVS et OVemur et Sumus s Actor 23 sqq). ordo moralis in eo St, quod Deu in conscientia loquentem e manis Stat. Nam etiam gentileS, qui legem poSitivam non acceperunt legem naturalem in cordibu Scriptam habent. Cum enim genteS, Uae legem non habent, naturaliter ea, quae legi Sunt
praecepta legis , faciunt, eiusmodi legem non habentes, ipsi sibi sunt
te . . . teStimonium reddente illi Conscientia ipSorum a Roma, Ι4 Sq). Et quidem cognoscunt vocem ConScientiae Ut legem Dei es t κaico a τοὐ δεου ἐπtruo υτες ROm I, 2), quare Coram iudicio divino eorum Cogitatione eo accusant aut defendunt Rom 2 Q Sq).
SS. atre imprimi Saepe provocant ad Om. I, O, Ut ΟStendante creaturis Deum cognoSci poSSe. S. AuguStinuS: InquiSiverunt Creatorem Per Creaturam, quia poteS inUeniri Per creaturam, Videnter dicente apostolo Invisibilia eiu . . . In Ioan trRCt. 2, N. ). ArgUmentantur e ordine universi. Minucius Felix: QuodSi ingressus aliquam domum, omnia XCulta, dispoSita, ornata VidiSSeS, utique praeeSSe ei Credere dominum et illis bonis rebus multo esse meliorem ita et in hac mundi domo cum caelum terramque perSpiciaS, PTOVidentiam, Ordinem, legem, Crede SSe uniVersitati dominum parentemque ipsis Sideribus et totius mundi partibus pulchriorem . . . Ut ni mundUm fuerit . . . qui niVerSa, quaecumque Sunt, Verbo iubet, ratione diSpenSat Virtute ConSummat Octav. 8). Si Dorius Nas. NOS, qui Deum deSideramu neque toleramu quidquam Sine duce et gubernatore SSe ratio eXcipit, et re visibile intuens et ea, quae ab initi facta Sunt, On-
Siderans, ne hic quidem gradum figit quin potiti horum ope et adiumento nos ad id, quod his Superiu est, et a quo hae Sunt, ducit s Orat. 28 n. 6). Dicunt non poSSe esse homines, qui inculpabiliter Deum ignorent. EXcepti enim paucis, quibus natura nimium depravata St. Uni-
16쪽
a Tract. I. De Deo no Pars I cognoscibilitate Dei.
versum genus huinanum Deum mundi huiu fatetur auctorem S. Augost. In Ioan tract. O6 n. ). Qui DCUm negant, omnem Plane pudorem exuerunt adverSu Veritatem CIEmen Alex. Strom. 3, 3, 232).e Summa delicti est nolle agnOSCere, quem ignorare non POSSiSs
Eadem doctrina unanimi onSenS PrOPonitur a CholRSticiS, . . S. Thoma , . , a. a Contra gent. I, 2 S. Bonaventura. Itinerarium menti C. I. T. AT . . Ex definitione CCteSiae. Concilium Paticanum SeSS. 3, C. 2 docet et Sancta mater ecclesia tenet et docet Deum, rerum omnium principium et finem, naturali humanae rationi lumine e rebuS Creati Cert CognΟSC POSSes Can. de reVel. e S. q. d. DCU Unum et Uerum, Creatorem et Dominum noStrum, Per ea, quae saCta Sunt, naturali humanae rationis lumine certo CognoSci non OSSe, A. S. Dens. n. 783 8O6). Ergo contraria doctrina Si haeretica.8. Obi. I. Id moraliter impossibile dicendum est, quod numquam fit. Atqui homines, naturali suae rationi reli Cti, Verum Deum numquam inVenerunt, sed falsos de I)eo conceptus formarunt, vel etiam in idololatriam lapsi sunt.
Ergo solo naturali rationis lumine Deu Certo CognosCi non poteSt, saltem morali possibilitate. Prob. min. Nam gentile omne verum Deum non Cognoverunt neque Coluerunt, ut PS S. Scriptura teStatur Rom I, 23.1 Cor , I .
Ross. Tram mai Dist. min. Gentile non pervenerunt ad Conceptum Dei plane perfectum, nullo errore maculatum, IranS. min. numquam habuerunt illum conceptum Dei simplicem et obvium, de quo in thesi sermo
est, ne . min. Nam S. Paulu gentilibus Obi Cit, quia, Cum cognovissent Deum, non Sicut Deum glori Caverunt . . . Cum iuStitiam Dei cognovissent s Romo, et a 2 . Ergo tantam notitiam Dei habuerunt, ut possent Deum colere et praecepta fundamentalia legis naturali Servare, et sua culpa in idololatriam ruerUnt. 9. Obi. I. In apologetica dΟCetur revelationem Supernaturalem ideo esse neCessariam, quia Sine ea homines ad dignum statum Vitae religiosae et morali pervenire nequeant; hi autem docetur OSSe omnes homines solo lumine naturalis rationis facile acquirere eam Dei notitiam, quae sufficiat ad Deum Colendum et praecepta legis naturalis Servanda. Atqui hae duae doctrinae sunt oppositae. Ergo alterutra est relinquenda. Resp. Conc. mai Nex. min. e conseq. Nam in apologetica statuitur totum genu humanum in praesenti rerum CondiCione non poSSe ito, niversaliter et nullo gravi errore admixto pervenire ad statum religiosum et moralem ita evolutum, sicut decet humanum genus. Hi autem statuitur Singulos homines, usu rationis pollentes, OSSe naturaliter pervenire ad prima elementa Cognitionis religiosae et moralis. Iamvero haec duo nullo modo
17쪽
Cap. I. De cognoscibilitate Dei naturali. Prop. I. Schol.
ΙΟ. Obi. III. Tam Sapiens quam S. Paulus loquuntur de hominibus doctis, qui tantum potuerunt Cire, ut OSSent aeStimare Saeculum Sapo 3 9ὶ et qui dicebant se esse sapientes Romo, a), id quod Certe non valet de omni homine. Ergo ex illis locis non reCte Colligitur omnes homines posse
CognΟSCere Deum. Foss. Dist antec: Et Sapiens et S. Paulus vituperant falsam sapientiam gentilium, qua non CognoVerunt ea, quae maXime neCeSSari Cogno'scenda Sunt, conc anuc. diCunt Solos doctos inter gentiles esse gravis culpae reos, quod Deum debito modo non oluerint, nec antec. Et nem conSeg.
Sapiens et S. Paulus Considerant gentiles ut universitatem hominum, qui de suis artibus et Scientii gloriantes, populum Dei electum despiciunt, deficientes ipsi in maxime essentialibus. Ita gloriabantur generatim omneS, non docti tantum. Ceterum diserte sermo est de omnibus hominibus Μαται0 11D
gentiles et iudaei peccaverunt et egent gloria Dei Rom 3, 23).
II. Bi. IV. Verus Deus est trinus. Atqui Trinitatem nemo potest Cognoscere Ope rationi naturali S. Ergo nemo potest Deum verum CognOSCerenaturali ratione. Ressp. Dist. mai. Veru Deus Si trinus Ontologice, conc. mai. logice nemo potest habere ConCeptum veri Dei, qui non CognosCit Trinitatem, Q. mai. Conc. min. At conseq. Nemo potest omnes perfectione divina naturali ratione CognOSCere, conc conSeg. nemo poteSt formare OnCeptum, quo
verus Deus sufficienter distinguitur ab omnibu alii rebus, nec conseq. Non solam Trinitatem homines naturaliter non cognoscunt, sed etiam multa alia de Deo cognoscibilia plerique ignorant. Nihilominus cognoscunt vel CognOSCere possunt naturaliter Supremum dominum et gubernatorem mundi, a quo omnia alia dependent in ordine physico et morali. Hoc autem sufficit, ut diCantur
Ιa. Traditionalistae concedunt poSSe omneS homine CognoScere DeUm, sed negant hoc fieri posse sine ope traditionis e revelatione haUStae. Distinguitur raditionalismus crassior, quem inter alios defendit De Lamenais Essa fur 'indifferen ce en attere de religion), qui Vult Singulos homines indigere notitia revelationi Supernaturali ad cognΟ-SCendum ordinem religiosum et moralem; et traditionalismus mitior, qualem e. g. Magos Institutiones philosophicae eXponit, Secundum quem PoteSi quidem Deus aliquo modo cognosci e rebus visibilibus, sed Supposita prius institutione religioSa. Concilium vaticanum de positiva revelatione docet: Huic divinae revelationi tribuendum quidem est, ut ea, quae in rebus divinichumanae rationi per Se impervia non sunt, in praesenti quoque generi humani Condicione ab omnibus expedite, firma certitudine et nullo admiXto errore CognΟSCi poSsint. Non hac tamen de causa revelatio abSolute neceSSaria dicenda est Dens. n. 786). Hac ultima sententia directe damnatu est traditionalismus crassior indirecte stringitur traditiona-
18쪽
6 Tract. De Deo no Pars I De cognoscibilitate Dei.
lismus mitior quemadmodum in concili, ipsi declaratum est Coll. LaC. VII. Q 29 qq Cf. Dens. n. H649 Sqq). Ceterum traditionalismus suinat cum S. Scriptura, quia Sap. c. I 3)et om , 8 SQ diserte docetur Deum e ViSibili mundo Curra certitudine Cognosci posse, neque ulla mentio ibi fit traditionis, immo sermo est de iis, qui legem positiVam non acceperant. Pugna etiam Mntraditione catholica, quia S. Patre dicunt homine posSe ad cognitionem Dei venire ex visibili mundo Sine ope reVelationiS. S. IoannES
C 3 SOSI. Cognitio Dei unde manifesta erat gentilibus . Vocemne ad illos emisit Minime Verum id effecit, quod magi illos quam
Vo quaelibet attrahere poterat Creatum orbem in medio P Suit . . .
e solo intuitu visibilium . . . ad Deum quilibet ascendere potest, In Rom. Om. 3 n. 2). . , Aufustinus: Unde illi impii veritatem detinent Numquid Deus ad quemquam eorum locutus St Numquid legem acceperunt, Sicut Sraelitarum populu per OySen . . . Audi, quomodo manifestavit Invisibilia enim eiu ... Sermo 4Ι,
In hac quaeStione Supponitur homo, qui Xpeditum Sum rationiS habeat quomodo ad Sum rationi pervenerit, in Societate humana anali modo, non quaeritur. Id solum XCluditur hominem, ut Deum CognOSCat, neceSSario imbuendum SSe instructione e revelatione hauSta.
Plura apud Meut en De Deo ipso 66 sqq.)UrOP. II. Exsistentia Dei scientifice probari poteSt, idque ineideis innatis et sine immediata Dei Cognitione. I 3. Sicti Q UHESt. Qui negant Deum e Creaturi Certo O nOSCiPOSSE, OnSequenter etiam negant Deum Scientifice demonStrari poSSe, ut antiani et alii. Sed etiam ex iis, qui admittunt Certam Dei cognitionem, quidam dicunt in illa cognitione esse aliquod elementum quod probationis impatiens sit. Ita traditionaliStae, Saltem CVeriorOS, ad CognoScendum Deum postulant revelationem. Alii Censent OS habere deam Dei innatam, sine qua Saltem ad Deum PerSOnRlem CognOSCendum nulla Via sit. Ita Thomassinus De Deo l. 1 et Ohn GotteSlehre β, 34 sqq). Alii censent nos habere Cognitionem Dei immediatam, licet confusam et non refleXam, qua Deum Sub ratione του SS Ut primum principium omnis cognitioni intellectuali percipiamuS, Cum ipSi conceptus universale obiectivi a parte rei non diStinguantur a Deo ipso. Hi vocantur onto Distae Malebranche,
Recherche de a verite), Gioberti, osmini, alii, de qua re dictum Stin philosophia e g. Honthesim Theodicae n. Ora q).
Dividimus thesim in tres partes prima parte eam OSitiVe ProbabimVS, altera parte Stendemus non requiri dea innata ad Cogno-SCendum Deum, tertia parte reiciemu ontologiSmum.
19쪽
Cap. I. De cognoscibilitate Dei naturali. Prop. II.
14. HOD. AT I. Dei exsistentia Scienti ce probari potest. Nam scientifica probatio ab obvia illatione vera eo tantum distinguitur, quod eam reducit ad formam perfectam, et quod ad Cognitionem directam addit refleXam reddendo rationem, cur illatio sit legitima. Atqui in praecedenti thesi ostendimus e mundo visibili fieri rectam illationem ad Deum ut causam mundi. Ergo hae illatio in bonam formam redigi et eius legitimitas ostendi potest seu XSistentia Dei est scientifice demonstrabilis.
Revera theologi scholastici hoc tam Certum Sse iudicarunt, ut contrariam doctrinam falsam et periculoSam dicerent. Ita S. ThomaS, Secundum quem Deum demonStrari non OSSe St opinio manifeste falSay De Verit. q. O a. 2 , Si errors, Si Sententia, Cuius falSitaS nobis ostenditur apostolica Veritate Rom. C. Is Contra Lent. I, 2). S. Thomam Secuto esse Cetero auctore Videri poteSt apud Gre orium
de Valentia I diSp. , . , unci a Mares, De DC I, , . I Sqq TanneVI, diSP. 2 q. I, Ub. 3, SSert. 2, aliOS. Quare Meut en ait Sententia negans demonstrabilitatem Dei, etSi non haeretica, parum nihilominus tuta in fide est, quam alii temerariam, alii etiam haeresi ProXimam SSe Censent De ipso Deo 98). Auctorita ecclesiastica saepe demonstrabilitatem Dei propugnavit et Oppositam doctrinam reiecit. Ita aulain huic thesi subscribere debuit: Ratiocinatio potest Dei Xsistentiam Cum certitudine probares Dens. n. Ι622i Eandem doctrinam BonnesuF profiteri iussus St DEns. n. 63m, et praeterea hanC: MethoduS, qua usi Sunt divuSThomas, clivus Bonaventura et alii post ipsos scholastici, non ad rationaliSmum ducit, neque CauSa fuit, Cur apud Scholas hodierna philo- Sophia in naturalismum et pantheismum impingeret Deus. n. 632 . Tandem, ut alia omittamus, in iureiurando di Sept. 9ΙOPraeScripto Sub n. I hae leguntur: Deum omnium principium et finem, naturali rationi lumine per ea, quae facta Sunt, O CSt, Per ViSibilia creationis opera, tamquam cauSam per esseCtu Certo OgΠΟSCiadeoque demonstrari etiam poSSe profiteors Dens. n. 2I43). Itaque Omne epiScopi et omnes Sacerdotes ecclesiae occidentalis cum iuramento profiteri debent doctrinam de demonstrabilitate Dei; ergo hae doctrina est doctrina ecclesiae catholicae, ideoque salSa SSenequit. Etiam patet e dictis non solum ab ecclesia in abstracto asΠrmari demonstrabilitatem Dei, sed praeterea diserte defendi scholaSticorum de hac re doctrinam. Ergo temerarium Si ea argumenta, quibUS ScholaStici omne unanimiter Xsistentiam Dei probari docebant, ut inefficacia reicere; nam hoc nihil aliud est nisi Statuere per multa Saecula in hac re fundamentali errorem universalem viguiSSe in eccleSia.
15. HOD. Bra II. Primitiva Dei co nitio non est SenSu proprio hominibus innata. Nam S. Patres et scholastici docent rideam Dei
20쪽
o Tract. I. De Deo no Pars I cognoscibilitate Dei.
acquiri per ConcluSionem factam e mundo visibili ad eius causam Deum. S. Basilius: Quoniam inviSibilia Dei per ea, quae facta Sunt, intellecta conspiciuntur, is, qui non reSPicit ad opera, ne ad eam quidem, quae mente Comparari poteSt, intellegentiam deducitur, In IS. 3, Ι). S. Gre orius Nas. HOC Obi PerSPicuum St, quemadmodum nulla ratione fieri poteSt, ut quiS, quamlibet gressum Urgeat umbram SVR Praecurrat . . . ita etiam Sse impossibile iis qui Sunt in corporibus Sine Corporibu omnino coniungi intellectualibus, Orat. 28 n. 2). S. AthanaSAS: Deu inViSibili eSt. . . et propterea
humanum genu eiu Cognitioni eXSOr fuerat . . . Quamobrem reR-turam Uerbo Suo ita diSPOSUit . . . ut . . . e operibu ab hominibuSCognosci posset Contra gent. 3). Similiter alii Patres. Quia etiam theologi scholastici dea innata reiciunt, patet recedere a Via Sanae traditionis eos, qui tale idea ad CognoSCendum Deum meCeSSariaSesse dicunt. Immo hae opinio mani Ste pugnat Cum doctrina CCleSiae, in quantum ducit ad negandam demonstrabilitatem Xsistentiae Dei. 16. Hos para III. Nulla est in hac vita immediata Dei cognitio, qualem ontolo istae Statuunt Deum non perfecte videri ab hominibus Cum it per Se VidenS, quaeritur, num Saltem aliquo modo imperfecto et confuso immediate videatur. At hoc quoque est negandum. Nam in Cap. epiStulae ad romano diserte docetur Deum esse invisibilem et Solum per ConcluSionem e Creaturi factam a nobi CognOSci Romes, ZO). Deus lucem inhabitat inaccessibilem, quem nullus hominum vidit, Sed nec videre potest Tim 6, 16 . SS. Patres saepe inculcant nulli nostris conceptibus Deum immediate repraeSentari et cognoSci. S. Basilius: Ex operationibus Deum a nobis cognoSci dicimus, ad ipSam Uero SSentiam CCeSSurOS non pollicemur Ep. 234, . ). S. Gregorius FSS. et Si nomina aliqua ad declarationem divinae cognitioni didicimus, haec omnia communionem habent et analogiam cum ii nominibuS, quae Proprietatem hominis designanis Contra Eunom. 2 M P 43, 43).
S. AuguStinus: Adducor, ut SSentiar, quantum in Suo genere a Caelo
terram, tantum ab intellegibili Dei maiestate spectamina illa disciplinarum Conceptus universales vera et certa differres Solitoq. , , ). Idem docent scholastici, qui Simul ratione eXhibent, quibuSostenditur nos non habere immediatam Dei Cognitionem. E. g. S. ThomaS Quidam diXerunt, quod primum, quod a mente humana cognoSCitur, etiam in hac vita est ipse Deus, qui est Verita prima, et per hanComnia alia cognoScuntur. Sed hoc aperte Si falSum, quia CognOSCere Deum per essentiam seu immediate est hominis beatitudo, unde e-qUeretur omnem hominem beatum esse. Et praeterea, cum in divinaeSSentia omnia, quae dicuntur de ipsa, Sint unum, nullu erraret Circa ea, quae de Deo dicuntur, quod Xperimento patet esse salsum. Et iterum ea, quae Sunt primi in cognitione intellectus oportet χSSe