De dialecto arcadica

41쪽

torii ino in Q dosi nonios tona in usu tu runt es Christ Irioch Lauti. g. 4 ι. Noque autem me tertinenti P ιγ ρν O DUI quo ruin originaria ibrnia αλπικυν et ον υ OO, quod ut vanuit os trali pro ιελ aut in culilii es. λελυκ εἰς pro λελυκοι , duplici modo mutilaino sunt. Ait suo si illud se ii aD i. o. rei suo eum Vulgari Glit G i. e. GlitG-ος Colia paramus, ni Ot, rendi eam formani ad latinniti terrae i. o. ter ra prope nece loro. Nam Cum in lingua graue en formandi ratio usitatior sit, ut a Cum ος ' intratin tu in ciς, latina alteram, qua δε- is in a-i QCur latur, ingress Ost. Jum ne igitur congruit arcadica, cum illa sen o umbrica ses molias, tutas. Attamen in latina et arca die porspicua nitorius quoque rationis V stigia re- Poriuntur, eum in illa inseription os o grammatici formassain ilias vias escas offerant, in hac articuliis ubique Onirneti Ono in X hibent ses et cilitat Q. Og. v. 20. EX Oautem, quod pra ter has latinns adsunt Prose nais, Diranties, Moscaes C. I. L. T. 242. 063 colligero licet, ii an in rel/ίαν attenuation in prius suetam osse, quam sibili do

42쪽

In aliaeque psilosis neque digammatis VeStigia, quae maximo dilecto est,iaeae et lene inpressa sunt es. Ahr. I, 2 l. 226 detegere possvnaus, es V. M. 26. I. ille ἱερέων, ' ργν) sed illius tituli FaGGrhoχω C. I. G. quom antinitatem nisectare diXimus, docet digamina 'dibus non esse abjudicandum. Spiritus asper, quo Boooti uteantur f. t k0ν, P Ahr. I. u6S , in Eo ot Ηρακλα scriptus est Rang. II n. 223 S.)Etsi i eis, quae de consonis X posuimus Ulcior invetuntur quibus itale eius inrcadic si spocium nrepit, sufficiunt clamen, ut locuS, quelvodales ini boeoticam et lesbiaeam obtinet, ii De nominum declinatione. Initivi capiamus a prima deelinationi qui non tius sibili detraetion quam dipltione notailis est stia D enim i ac siici commemoivimus haec clittera

inaudita. pedit secundae personae lin-τε, Qui iningua latina tis respondo exemplo leuiento, eum in Certum Sit, U

43쪽

Cuni iu

44쪽

quarum genetivis Auramaadaha et Dahizonnihi, in quibus antiquo S reSpondet, apertum fit, nomina masculina supsiXum G O recepisse. cf. alius ahrb. Tl, g. 354. Namqu0 te fortasse offendit, abesse Drmam in ato, quRm ex analogia homeri earum γιποιο, Ila instoco XSpe tRVeriS, explicatur hoc quodammodo voeali a mensura. Oeta enim, cum in ἔρειδὼ Stirpis a longum esSet, non Ogebatur, ut formam diphthongo servata metro accommodaret. Itaque sumXum so cum Stirpibus in a et O Xeuntibus coaliti sic:

Arcadas, eum nominum in O dativus singularis in o terminetur, eundem Stirpium in a casum deSitSSe in at non in a.

Concedendum est, hanc rem litteris majusculis usurpatis non posse ad liquid in perduei verum Si reputamus in adverbio λλλὶ I teg. v. 36 et conjunetiVi τυγχύνη DGκα- τι βλάψι vv. 4. 40 ι Subscriptum SuppreSSum SSe, quo usu Arcades cum Lesbiis Thessalis et oriensibus concinunt cf. Ahr. I, 99. II, 29. 362 , non duxerim nimiae audaciae, I per minuscula litteras αι Xprimere. Praesto autem sunt haec dativi exempla: ταὶ σαι ζαμιαι εγεαι γεγρα/ ιμέναι vv. 4. S. 6. 56. In genetivo pluralis Arcades aeque a Lesbii et Dorienses Ahr. I, s i II, 225 ἄ- 0ν contraxerunt in ῶν, es. εργωνβν I. Teg. V. T. Tiali πετρ&ν, Μεγαλοπολ Ta C. I. G. 1534. εγεαταν Dianam. cum in dialecto boeotica et thessalica, Si oeot δραχμύων et thess. clo ιν κοινάουν respicis Ahr. I,

45쪽

203 II, 29 vetustior forma religiose servata si s. Om.

Cum formas eorruptas volui θετ&ς εγε aTD C. I. .l5l6 ab hac quaestiori excludam neque quidquam ceteri casus habeant peculiare es Pro ναν, μέoαις, αὐχuci I. Teg. v. 52 4 23 ad nomina in o desinentia pergana, quae, qua ratione genetivum singularis formaverint, iam dictum est. Hunc enim apud Arcadas in co Xiisse, supra attigi. Eo autem hae dialectus superat alias puritate, quod dativi suffixum relinquit integrum. Nam cum in lesbiaco σιε ταν ψ Ahr. I, 99 postrema stirpis vocalis casu notam bSOPPSerit, in oeotico us D et thessalico Pro D Ahr. I, 93. II, 528 insuper vocali o offuscata prisca terminationis species Valde Obscurata sit, eam ipsam arcadica in ro χρονοιαντο εργο istiGσοι I. Teg. 2. 44. 25 constanter retinuit. Itaque si linguas italicas adhibes, consentaneum St, area- dicam cum Osca comparari cis Abellanui , est,iacam cum

latina es bello), 0eolicam et thussalicam cum umbrica es. Juvie). In dativo pluralis formando Aeolens os Xceptis Boeotis, qui etiam hic t admiserunt, se τυς πολεμύρχυς non

recedunt a Vulgari more, quo ni incorruptum remanet. Cisose Abellanuis, contra lat. bellis, umbr. adrir. EXempla

arcadica sunt Tot εργοις βιοις I. Teg. v. 2. 3. 43. Cum de accusativo hii alis quid sentiam supra p. 2b

Fere idoni valet de declinati0n tertia, o pui haec

quae VOX apud Arcada quoquo n0n exilibet amplificatam stirponi; ολει, ei Q. Teg. V. 2 πολιος et Ol. , Conleras, in quibus similis coartati apparet. s. Alii . . t 6 205. II. 232 sq.). Ne autem in genetivis ενος νεος Ot ιιιιο- κλέοc C. I. G. 5l3 doricae dialecti contagi Maeni gnOSCIS.

46쪽

in titulo recentiore Xtent, satius tamen osse credo, dialecto vernaculae Vindicare, Cum LoSbii quoque in Oeum genetivo, quarum nominativus in λὶς vel Mς Xit cf. re.

V v. ll. 19. . . l).Do Norborum declinatione. Cum en quibus solis in verb0rum flexion indaganda niti OSSumus, non minus tenuia et Xigua Sint quam quae Dominum declinationi adumbrandae usui fuerunt, Orm RS, quae in inscriptione Tegeatica invortiuntur, singillatim tracturo malo, ita quidem ut ea, qua dispersim de terminationibus protuli, colligantur et suppleantur. Desinit tertia persona Singularis conjunctivi praesentis otinoristi activi in rὶ cf. I. Teg. v. 4. 26 40 45 τυγχαν , erat, OsκGτυ- 'λαφλω baxi στύσιν), ita ut in his ut os b. ενδεν Ahr. I, 30)0t 0r. θελιν, βλα πτη II, 294b, cum D in εχ -τι redent, epenthesis, quae in nit. εχλ ι Subscriptum effecit, missa Sit, tertia pol SOna pluralis conjunctivi praesentis et a risti activi in P L, Velut κριν υνsι, Las εἷ 50PI V v. 5, 283, quorum poStertii non est dorivandum re παρaτύσσco, ut orgilius vult C Onun. g. 5), sed a faρετή c0. Dei Sententia, quo legitur hic c0njunctivus, p0stulat decernendi Π0tionem, quae alias orbo ἐξετύ ειν inest. Tertia persona singularis optativi oristi activi terminatu I in cu es. φθεραι v. . et dor ποέλ σαι Ahr. ΙΙ, 35

et-ειε, quod eum 1 vel ιε modi nota sit, ec&-t attenuatum

48쪽

voealem producere Olenni, longum re inest of ερ agat Pind.

ν οτ De coloris formis, cum de infinitivo γ rcit v. 10 jam vorba socerim, nihil habeo, quod adjiciam.

Reliquum est, ut de Verbi contracti S quae verborum iri si declinationem secuta osse dicuntur, iecuratius Mis-Seram, vita, loco Valde scopuloso, me naufragium suetam, periculum mihi instat. Qui arcadicos imperativos et participia iraeSentis activi ,οέντεω, Las ιιόνT 0 ast όντες, ἀδικέντα I. Teg. v. 9. T. 52 4.), infinitivo praesentis activi ἀπειθην&ι, aTυ- φρονι ναι imperativum et participium iraesentis lassiviccisi O sθ ο δι κλ μενος VV. 48. 49 28. 3 leviter intuetur, censet ortasse, in illis exemplis terminationes stirpibus vocali thematica carentibus, in his stirpibus ea ipsa praediti anneXa esse, sed Si pervestigaveris horum verborum Originem, qua ἄ-υλ, ἐ-o , - ω reSpondent anserito absenti, concedes, ἀδικέο , ut O verbo Xemplo utar, propterea, quod se ad SuffiXum a pertineat, non vero Oealis thematica sit, aptius eum Tle ηι ιι quam Cum νέρ υ Compo nondum esse ortum enim est X δακέ-j 0, ἀδέκ εiς XὰdCκέ-jε- σι et aeque ne φέροι amisit suffiXum personale, quare antiquissimam formam OSuerim δικέ cs-μέ, e quo

spirante Helisa et suffiXo si dempto, prout productio vicaria aut adhibita aut neglecta est, δικί ω Sapph. I, 20. 24. διώ 0, ποθ' co et di κέ 0 manarunt. Ex hoc ὁ κέ 0, quani formam lingua vulgaris solam recepit, formatus e StnominatiVu plur pari praeS. Ret. δικέο- ντες, qui COH- tractione acta ἀδικειντες sonuit cf. Alc. 7 βέλεις eamque 0 caussam Alii sensi sententiam, forma lesbiaca linχθειν-

49쪽

τε et δινευντες Ale. 8. Sapph. , si corrigendas esse in

1ιενος POSitum CSSO, uni, Si ita ros se haberet, λ o ηιενος eXSpectaremus. Non autem huc referendum est Om. ι- ciris ενος, cujus V, cum VerSus syllabam longam flagitaret,e ε producebatur cf. ιδ ν ιεναι , neque κ&χ si ενος, ἀλα- λ 1ιενος, quae, quamquam accentus retractio offendit, participia perfecti passivi agn0seo; 0ntra illis formis addenda

essent foet 1ιε ' et φορῆναι, Sed φορε si ευ a et φορεῖ, αι. Iam oro ab his formis participia arcadica quae Sunt αβιμένια, α/ιιόvrες, e tantuni disserunt. piod longae vocalis

50쪽

lo eo brevi conspicitur. Et milii quidem hoc correptione quadam explicandum 88 Videtur, quae propter dua con-AOtin 8 Sul,SQquo rite sueta St. Simili: est a correptio, de qua lusensi i I, 7 sqq. agit. Nam ut Ree. l. οι , δέ correptum x litteris olim ut Sequentibus debet, sic δικεν-