De dialecto arcadica

21쪽

At Arcades et Boeoti eum coloris eo discrepant, quod congruontes eum Doriensibus passim , ubi illi co assuriit Serunt, pertinaciter retinent. Nam Boeoti et Dorion os pro ιρωτος dicebant Πρῶτος, hi et Arendus Θεαρι da Ilir. II, Si, C. I. G. 538 IIo ιιδαν dor. Ποσοιδαν, κοινανας. Huc autoni ne trahas cis UJς I. G. 5l4, contra bl 2

apud eos in i coaluerint. Dialectus igitur arcadica, quam bi ovi a vortondo vidimus ad lesbia eam prope Reeedere, longo a servando adaequat oeotieam. Quodsi pro substituta invenimuS, ejus naturae non repugnat, Sed potius convenit, has vocales, ubi jam in vulgari lingua uppareant, in illa amplius emollitas esse iu et , qua assectione dialectus italicum quo latinnodo colorem accepit. Nun praetorquani quod, si cypri et O a, lesbiacorum 1ιολος os οριις et dorici ετορες memineris, idem o etiam latinis cor, emol, doniina, quattuor inhaeret, o linguarum tali earum inclinatio, qua e in i aeuitur,

OsruSeatur in , radio pervagatior est. Cona parando enim ComperimuS, Oeabuli quinque animus in navibus respondere graeci γιέντε νεμος et antiquioribus Ormis latinis en navebos et Seum miricatu i umbrica pruine vestur latine sonare immercato probe quaestor. Intor liae vocabuli extat

unum, quod et ibi ina et usu eum arcadico plane con Spirat, dico praepositionum in IIaoc enim apud Arcadas, qui eam et separatim I. Teg. v. 2. I. v οτι εργοι, ἐν sιέρ&ις etc0njunctim vv. 24. 35. 3S: si φαινεν, ἴνδικον, γγιος adhibebant, modo dativum Diodo accusativum recipiebat, vU.20 39. 52. Parorro ἐν δικ&GID ριον, ἐν Grεισιν, ἐν IIίκρισιν qui m0s etiam apud Paphio Hoeotos liOssulos et Septentrio

terea non arridet, quia, si ν cum G concurrit, nasulis litteraeUR OSCOPO Olet, .ci . OP. D pro Mia' Contra ἐς quod in

22쪽

n. 121 ἰσηγ Gus ιενου, ἐς τὸ ν πατριδα itacismum sapit. Quae vocalis ε attenuatio non modo artis arcndica dialoeti finibus continetur, sed otiam in cypricam irrep8it, quod intima parum Cognatione X plicatur Hesychio enim auctore, qui glossas si rήταο W ὶ ιβλεφον ἴγκρος εγκε φαλος cf. GPG, ἰν φύος εἰς et os co tradidit, e Bergh l. c. g. 7, not. 2)eandem praepositionis εν formam Paphiis a Ssignemu OΡOr

et semel e0haerent, Curi l. o. 643 manifestum est, ι apud h0 latius patuisse. Eiusdem affectionis vestigia in coloris dialectis et lingua vulgari deprehenduntur. Ut enim qu γονος omittam, in quo i litterae origo incerta est, Curi. c. 642 sq. Lob. Elem. I, 368 stia exhibent orienses, ἱστίν Homerus, ιλφοισσα Boeoti, cum lingua Vulgari in

Verbis et in sit et in si dosin sentibus, seu roduplicationis syllaba nuda seu gravata sunt, huic mutationi fere legis potestatem concesserit. Suppeditant κίρνηl ιι, πίλνGμαι, γιγν υσκω, ιιlινc0, quibus, si ππος, χθι ος, 1ιλτιάδνὶς, Στίλ-7rc0ν assumis, probabile fit, ε praecipue ante duas consonas attonitationi Obnoxium fuisse, eum, si imple consona Subsequitur, aut dissimilandi studium es et i θ' sit aut sequentis vel et Vis es hOm nisi oες, oret. Ζίριος θερους Vulg. λιγξ)depravationem effecerit. es. Curi. l. c. 64 sqq. Alia caussa

σίας II, 2l subost durarum Vocalium concurrentium fuga, quae etiam in are. Κραρι υται C. I. G. 15l4 i. o. λαρε 0-τG ConSpieitur. Propterea autem, quod nusquam alibi intevoealom ino permutatur, cf. Kλλὶτε cr C. I. G. 5s Θρασε aς, Κλεας, as εας 513'Asιηνεας 526 et requentia oppidorum nomina in ε velut Γεγε a 'Aλεa Κονθυλε a suspicor, hanc formam non referro moram dialectum, sed potius orismo

insuetam OSSO.

Si dialoetos Italia recontiores circum Spi imus, O non latet, sicilioris in in similem mollitudinem delapsam osso atque areadi eum. Utraque enim e in i attonuat sic si lili sidele, are. ἐν εν et o obscurat in Sio cluturi dolore, rutfρι

23쪽

tiea dialecto liquet, qua breve D, ubi ceterae Cpraebent, Seu Originarium es. γλον κου c, o Za seu comi tum Aaολ- λον ID Doc, Pro Γριον Θεον/ιαχος asservavit Alir. I, 80 Lang. II n. 306 Oit. Naehr. 862, g. 495ὶ Quacum congruit theSsalica, quae vocum in o dativum Si format, ut stirpis o in oti deflexum, et dativi nota in coeant, cum in illa D H in hi contrahatur. Inde naScitur thesS.

dialoeti pro u vocali Oh tenuiorem υ receperunt. Nam mutatio in D non modo Arcadibus propria, sed etiam requentior erat apud Lesbios, qui et principale Us ιοι oc, υρνις et intermedium ni hiuci, et sta et finale cirris, νε υ hoc modo illiebant a salibus ot liquidis praecipuo vicinis. Quam rem, eum ab Hii gelio l. c. g. 3 sq. et Ahrensio I S sq.

accurate X posita Sit, non longius persequar, sed tantum moneo, Seos et Umbros, Si se allo famelo alii familia Diu via, Umbr. canetu canito, terninu termino respicias, Similiter in verborum Xitu Vocales obscurasse atque AeolenSes. Omina Γν resai. oc, IIvλcico i/, Mai 'νθεα, eum incertae Origini sint, ruetermitto. Itaque, nisi quis ad Moisi orat sιος confugerit, quod etiam in lingua vulgari Ortum

24쪽

Inde autem, quod Arcades, ut Supra StendimUS, R VO-dalibus longis dirimendis aversi fuerunt, lucet, cur trRnsitum in ob vel J, quem alia dialeet admiserunt, Xemplis comprobare non OSSimus Cyprie enim ρsclia et thessalico νόλο vita, quo eum leSbineum χελ DP χευ ινλ generatum comparari poteSt, resp0ndent are Golus λα et νύ- λωι a. Aliter de vulgari icor , ερ 0s judice S, quae, Cum productione viearia adhibita X λ of - et ρομ- manaverint, antiquitate non superant cyprica λου se εροιά, in quibus digamma in vocalem mutatum est, es Cypr. Γεσις vestis contra TheSsalis e quorum dialecto non aue illius transitus Xenapha proferri possunt, es Κραννοι νέοις, ουν Taγοιν, θει δουνος, νον ιέα Ahr. II, 29 ου vocalis amorem quendam non injuria tribues. Cum lingua vulgaris formam πο, quae inter an Sor. apa et are lesb. ID media intercedit, tenaciter servaverit,

logia, in quibus linguae ognata formam o vocali praeditam offerunt, colligere te et extitisse aliquando και O, quod aeolie more in κατι offuscatum sit. Rem ita sese habere documento Sunt at nox et mola, quem pronuntiationi gradum, eum Stirpes antiquitus ah et mo sonuerint, lingua graeca L et ιι υλλὶ recipiendis quodammodo transiliti t. Ut enim inter a et i in medio situm ost , sic o interis et .

25쪽

Qui modiarum formarum os eius, quem, Si PROCR Oea bula cum an Seriti componuntur, non raro Cogno Scimu8, es Curt Grundet. 644 sqq. in dialo uti manis e8tius apparet, cum illi arcadico καὶ lesbiae si os L κχις, βιθος Ahr. I, 78 hom c livdις, σκυφος Od. , t 2 et dor εγκυτον ')adjungere OSSimuS. Quibus Xplanatis apertum est, dialectos aeolicas in duas classes dii adendas esse alteram efficit he 3 salica, oeotica, fortasse etiam et ea, quae multis rebus doricam aequiparent, alteram arcadica, cyyrica, lesbiaca, quae mollibus sonis adamandis ad ionicam propius Recedant Arcadica vero, cum longis oeulibus religioso SerVandis consentia cum b000tica, cum lesbia ea nix bre-Vibus attenuandis, inter has similem Ilii eum medium obtinet atque Arcadia ipsa inter terras, ubi hae regnant et vigent. Quae condici ut celerius perspiciatur, permutationum Conspectum, qua breves v0calos in dialectis a00licis passae Sunt, Oculi proponam:

26쪽

rim ingruonti sermoni attico Au crodideris dongum , Arcadas debere oriensibus u in o et i obscuratum Lesbiis, it in et se attenuatum donibus Itaque αἰ vornaculum duco, nisus dialecti natura et simillima depravatione, quam indicativi persecti ot conjunctivi praesentis medii terminatio experta est In his enim formis tertia pers0na singularis in D desinit, non in ora, quod bene quadrat in Sententiam nostram. in verborum exitii facilius 30 eale obscuriores fieri es. διυ , ath ). Praesto sunt in inscriptionis Tegeaticae versibus 2. l0. 16. 7, 36, 37, 5 hi conjunctivi iraesentis et Oristi γίν τοι, επιοι, πισυνίGτατοι, i ita ινητοι ἰνδικα ὶιοι. δικα ητοι, ἐν Pro et haec persecta τε TGκτοι γεγραατο vv. 46. 3) Aliud autem Θοι cui atticum inirespondet, in IIoσοι δύν conspicitur quod, quin genuinum Sit, me paullulum quidem dubito, praesertim cum quesb.

illam, qua οι per medium gradum D in i transit quaeque maXime apud Boeotos in usu erat, es τα λυπη τα λοιπύ, τις αλλυς προξενυς, υκία, Θυναρχος, Ma ει υTa Rang. II,

27쪽

epigrammate i. VI, 8, 2 deprompsit, quippe quae in genetivi

torminatione non reserat patriani dialectum, eis abjudicaverint. et Ilergilii Omm .ig. 4, not. 3. Uninin hi transitus ιdiphthongi in t volis rarissimus ost. Ego quidem, ut in ambiguo relinquam, utrum in γυια, ' ρ7rυιαι, έλητρυιά cs. Lob. l. II, 28 υι ex o ortum sit necne, leSb. Um esi siti derivare malo, quam e oti ri, cum illi χελινὸν subsidio sit. cf. IIirge l. e. g. 20. Curt Grundae. g. 34 Sq.)IIo diphthongos in simplices vocales deminuendi odio Aeolenses, Xceptis Boeotis, qui etiam ει in comprimet)ant, es. ιιιι, ρανα Ahr. I, 89 cum Romanis et Umbris discrepant, quorum o in v et i abiit, es antiqv. lat. in vorsei,

batur Xemplo, niSi cypr. yχονοος, sed jam hae pauca sufficiunt ad ea, tuae de vocalibus diXimus, comprobanda. Progrediar ad eas diphthongo considerandas, quae

contractione tintne eandem attonuandi rationen Secutae sunt atque UOCaleS. Nani, quod primo Oculorum OnSpectu mirum et ins0lon videtur Sse Areada nominum in a Xeuuti uni genetivum forma SSe in aυ, in eo ipso, de quo modo locuti uinus, Studio OSitum est. Genetivi enim G ιιαν,

disserant sic, ut semiuina in Se receperint suis Xum os, maSculina O, O tante Congruunt, quod Sus X is in o mutilati stirpis ci uiti sequente O in D coali scit. Quod quid

aliud est, quam finali o in D obscurato vocalium contractio 3 Cuni igitur in diala, et, I sbiaea, Hori ea. attica si n

28쪽

Coneurrunt, plenum et Clarum a Superset obscurum , es.

χD9ρας 0 ρα-ος, Lρονίδα e Κρονι dao arcadio O in emollit, quam assectionem jam saepius attigimus. Quae contrahendi ratio Arcadibus communis erat cum Boeotis et Macedonibus, quos inscriptiones et grammatici testantur

sed jam notiores praesidii aliquid afferunt, eum apud Lesbios, oriensos et Ionas in i , es leSb. μοχθευντες, dor. ρεν Θευδοτος Ahr. I, 103. II, 2l3. Om. γερευς, --λευντες apud Atticos o ot et E in o et ει Oeant. Qui harum vocalium concursum incorrupte et integre contemplatus erit, is mihi concedet, re vera non Simplicem contractionem, sed emollita demum v0eali altera utriusque in unam syllabam comprehensionem factam Sse. Contra ε in xi, o no dorica ratione contrahuntur. Fit hoc in genetivis arcadicis et υ ργ υ, ω εαι res ιc0 I. Teg. V. 4. 38.)

et Gς, qui e τῆος fluXit, et imperativo Lauso Gyco, I. Teg. V. 20. 28. quo eum lesb. υπος i. e. et εαος, OeOt. έλτ 0Isa et dor δουλ υται compares, manifestum est, Oealium diverso colore, Si simpliciter contrahantur, praeponderare priorem.

Ahr. I, 9 l. 202. II, 20 sqq. Sed redeamus ad Θρασεαν,

qu0 fere inconsulte e conspectu amisimuS. Sunt enim, qui arbitrentur, hoc-t De inaudito quodam Susaxo progenitum Sse, quo genetivum antiquissimo tempore signifi-oatum esse statuunt. Sed nihil habent, qu hanc sententiam confirment, praeter formam unam Ioasta se, quae in Or-

29쪽

εαυτοi, ιλ&νοι, Ahr. II, 529 quibus finale o detractum est. of Kuhiis uitsul P. I, li sqq. a Vel Sberg, do digamino g. 7, not. l. Linguae autem cognatae leu- lentor dena onstrant, antiquissinium apud Graec0s suffixi ad genetivum horum vocabulorum significandum aut sormam - ο fuisse, quae post sibili interitum aut spirant littera

Grund g. g. 394. Gott Nachr. 862 g. 493. Flocheis. Jahrb.l86l, g. 592. Nam digammatis transitus in , quem illi

statuere debent, neque inusitatus est atque sibili in digamma mutatio, quam Christius commundat, Grioch Lauilolire pg. 74 neque Xemplum afferri potest, ubi lio in vocis sexitu vocalis formam induerit. Ceterum de illo C0rcyrae0rum γλασι αἴ cs Curt Grund Z. p. 34. Rostant quaedam vocalium assectiones, quas productio vicaria generavit. Xempla, ubi neglecta est, ut in principio coll0cem, primum attingo βολ/s ενον, I. Tog. v. 24 in quo OnSOnam aliquam, fortasse ν es. Curi. Grund g. 483 ,

ait. βουλόs νον indicant. Concinit cum arcadica Orma

30쪽

spernere videntur cf. et retro Ahr. II, 29. 33 , qua re cum Arcadibus congruunt. Huc infinitivos si φαινεν, o ρεμο εν, tr χρχεν I. Teg. v. 29. 48. 55 referre cunctor, qu0d, Sisyllaba finalis domitur, haec producti non Solet usurpari

tracto a produXiSSent, non φερι ν diXiSSent, Sed φερειν. Stirpibus autem in vocalem desinentibus Ἀναι vel Ἀνannecti posse, plane declarant θεῖναι et oi νa h. S. 9εεναι

et οεναι Ceterum apud Thessalos o Boeotos infinitivus iu 1ιεν Xiit. Cf. thesS. παρχεsιεν, εὶ γραιφεsιεν Λhr. II, 29b Oeot. κριddes ιεν Ahr. I, 175, de oeot di σδεν cf. Bergli Comm. g. 15 et de lesb. λεγ ζ Hirget L c. g. 20, not.)Controversia est de Optativo φθεραι, I. Teg. V. 8 utrum lapicida incuriae, qui si pro E insculpserit, debeatur an ab Arcadibus vere usurpatus sit, quarum sententiarum illam desondit Michatilis, L c. g. 59l hane Bergilius i. C. g. l3). Et ego quidem huic assentior. Nam quamvis si pro M usque ad quartum saeculum medium Seriptum OSSO COH-Stet, tamen nuSquam alibi in inscription Tegeatica si diphthongi I munere fungitur, verum productionem Vieariam neglectam invenimus in To ἐμισυνισια ιενος et, id quod graViSSimum est, Oristus φθερσα lesb. φθερρα in Arcadum dialecto adhibita productione suppletoria non Onarete φθειρα, Sed cpyriea. Comprobatur hoc formi cscix.ρcur, ἰγκεχ χρ γ οι et ῆναι I. Teg. v. T. 12 10 .Li illis enim j evanescent e φθεωω, χερj 0 factum Stφυ ρω, si cf. lesb. e ερις, χερς e εσναι Sibilo remoto ῆναι, cum Attici j in stirpis syllabam transposuerint