De dialecto arcadica

31쪽

Cf. R. E PO e GDI, φαίνO fur j 0 . itfinitiviis igitur 1 i cit, 1 fui sorinu auten nobis igit Otu orat, in infinitivorum con- Spectunt redigitur sic:

Ahr. II, 184). Multo autem majorem explicandi difficultatem assertis φεις, I teg. V. 0 quod Michaelis pro accusativo venditat, i. c. 593 Bergilius i. c. g. 3 sic intellegi vult, ut ι transposito e scilis ortum sit σφις quod lapicida aliquo ni Ore Serip Seritis φεις. Profiteor, mihi magis arridore Lorglii opinionem, e tantum dis Sentio, quod SuSpicor, σφείς, cum pronomini stirps τε sit ut Demosthenis utatu ει pro ε Scribendi usus fuerit, es. δεί rat pro δέ La FrauZ, El. pigr. 50 abjecto e σφε - si provenisse Michaelis enim argumentum, quo casta eodem iure cum accuSativo conjungi possit atque ἐν praepositio, nulliuit uiihi videtvi esse, neque Verborum collocati O Sententiam probat, ecusativum σφείς sit Dis pondere. Quibus expositis pertum est, dia Dei tun area dicam in Ceteri quoque ianitationibus, quae vocales et diplithongipatiantur, a natura indoleque et ipsius et aliarum acolica

32쪽

spornere videntur cf. ππος, Ahr. II, 29. 33 , qua re cum Arcadibus congruunt. Huc infinitivos si φαινεν, EIιλ ρεμ AP, ἴπαρχεν I. Teg. v. 29. 48. 55 referre cunctor, quod Sisyllaba finalis demitur, haec producti non Solet Surpari

et δεὶ at Cetorum apud Thessalos et Boeot0s infinitivus in f EP Xiit. cf. theSS. παρχ-ιεν, εὶ γρα φέs εν Ahr. II, 29boeot. κριδδίs εν Ahr. I, 175, de b000t. ικ asi εν es Bergi Comm. g. 5 et de lesb. λέγ/ην Hirgo l. c. g. 20, not.)Controversia est de optativo φθέραι, I. Teg. v. S utrum lapicidae incuriae, qui si pro E insculpserit, debeatur an ab Arcadibus vere usurpatus sit, quarum Sontentiarum illam

defendit Michatilis, i. c. g. 59l hanc ergkiu l. c. g. l3). Et ego quidem huic assentior. Nam quamvis si pro

EI usquo ad quartum saeculum medium Seriptum eSSO On-Stet, tamen nusquam alibi in inscription Tegeatica L diphthongi sis munere fungitur, verum productionem Viearium neglectam invenimus in Toς 1πισυνισταsιένος et, id quod graViSSimum est, Oristus ε φθερσα lesb. φθερρα in Arcadum dialecto adhibita producti0ue suppletoria non Sonaret εφθειρα, Sed φθηρα. Compr0batur hoc formis φυνὶρων, ἰγκ rarier γοι et ναι I. Teg. v. T. 12 10 .

33쪽

Cf. R. GSίνω Evj 0, φαιν scribo ). itfinitivus igitur i i ut, quae Orma antea nobis igitota erat, in infinitivorum con- Spectum redigitur Sie:

Ahr. II l84ὶ Multo autem majorem Xplicandi disticultatem assur σφείς, I teg. V. 0 qu0d Michaelis pro accusativo venditat, i. e. 593 Bergilius i. c. g. 3 sic intellegi vult, ut oransposit e cris ortum sit σφ)ς, quod lapicida aliquo more scripseritis φείς. Profiteor, mihi magis arridere Γ,orgkii opinionum, eo tantum dis Sentio, quod SuSpicor, σφείς, Cum pronominis Stirps τε sit ut Demosthenis utatu ει pro ε scribendi usus fuerit, es. δείλira pro δει et a Frauκ, El. epigr. 5 abjecto e σφε - σί provenisso Michaelis

Citim argumentum, quo de alto eodem iure cum accusativo

c0njungi possit atque i praepositi0, nullum mihi videtur

Quibus expositis pertum est, dialectum arcadicam in ceteris quoque unitationibus, quae vocales et diplithongillatiantur, a natura indole quo et ipsius et aliarum acolica

34쪽

D consonarum permutationibus. Cum Vocales summo jure liquida linguae elementa nuneupatae Sint, Consonae dura, non mirabere, Arcadas in his servandi tenaciores fuisse nec nimium ab aliis gentibus dissedisse. Nam ut ab eis cons0nis Xordiar, quibuS OUR'bula speciem quandam antiquitatis acceperunt, primum

prius non subiit spirationum illam non Sane antiquam, quae in εχοφιαι conspicitur cf. lesb. dor. ion. εκομαι Ahr. I, 3. II, 82. om. τετυκοντο Il. , 46T), O Stertii reti nuit asperiorem ρ litterae sonum, quem vulgari Sermo in emollivit of λ ρoc . Quae attenuatio, quam lente apud Attico progressa sit, demonstrant Πύνδοκος at κιρρορος tduplices stirpes ἀλκ ot ρκ, σε ut σερ, κε et κερ Cf. βουκολο et ἀγικορεῖς), ιελγ et ιεor, quae notioni subtilius discernundae inserviunt of Curi Grunda. g. 48 4qq.). Neque autem huc accedit κατα περ I. Tog. v. 45. 3.3

25 cum apud Arcadas pronomon relativum e littera T incipiat. Πυτιου, C. I. G. 34 nisi lapicidae error subest,

propter litteram comparatur ei. EPTat Tre, Cret. ιριος.

Copiosius disserundum est do vocabulis εοεθρον δελ- λειν ot ερεγρον λλειν, quorum Curtius Jalin Jahrb. g. 59l pr0babile odit illas formas Tegeatis soli proprias fuisso, has ceteris Arcadibus. Alia enim Xplicatio,

quam quispiam Suaserit, notatum discrimen in RuSS QSSO, CL sta κοτιοι, δεκοταν propterea mihi minus placet, qu0d consonis mulio major inhaeret stabilitas quam vocalibus. ερεθρον ut ζερεθρον ut his formis, inde profectae Sint, DXplanem, ex eodem fonte fluxerunt, e quo vulg. β ιραθρον et hom. βεο εγοον dico radicem gar Curi GrundZ.ig. 4l9 , Sed

tenendunt est, priscunt illud, cum ibi parasitico Lassumpt0 vorsum sit in , hic spirantis , in ' abiisse, quare a diues far et sua praesumimus. Qui littora g transitus in si, quem ille Vir 0ctissimus labialismum nominat, paulo

35쪽

Ahr. I, T. Attamen transpositionem neglexerunt Lesbii in ca μέλλει , κἄρύα, I g. 46 quibuscum are. λλειν

l2 IIosyehit glossam in otia: re γε Das ac re , quiuia clinii di ius urendi eam iubet, major jure Cypriis assignarim, quia sibili muta

36쪽

Vortamus nos ad assimilationem, metallie Sin, apocopen alia Consonarum asseetiones, quarum vestigia in dialoeto arcadica tenuissima sunt. ASSimilati enim non apparet, nisi in istίσσοι I. Teg. V. 25 cuju duplo sibilus sie X-plicatur, ut Stirpe si ισυ peris amplificata I ιι συο Vel Psits in ιισσο transierit eis delph. Mil ιισσον). Eodem modo stirpes πολυ et δακρυ in πολυο, ΠολFο, πολλο et δακρυ

auctae Sunt.

In motathesi quamvis dissicile sit dijudicatu, utra forma speeiem prae se ferat Vetustiorem, iudieiuni tamen a linguae commoditate petere Solemus, qua ad duras et ingratas consonarum conjunctione evitandas adhibetur transpositio. Habo igitur aliquid probabilitatis, are. δαρυιαις I. Teg. v. 30 ServasSe genuinam elementorum ordinem, qui apud Atticos in δραχs D turbatus sit. Duplicem Rutem transponondi rationem distinguimus, alteram eamque rariorem, qua duos sonos transilit liquida, ef om. nario e rad. 7fλrer, dor. τρατος, Isit si 'ος τύφρος oi sit 'ρος alteram, qualiquida cum praecedenti vocali vel consona sedem mutat; es. Om. καρδί , καρτερος, gasii ισόος, aeol. λχος, κεδροπct

37쪽

dor. νύ Ioad ei et 'Aφορδίτα, σπορτί ad hanc are. δαρυ trepertinet. Croticii in rooz aditum nobis saei nil roadicam nota

abj octo dontalem litteram in s convertit, es. θες, δος iri θ ετι, δοθε quae decurtatio, quippe cum praepositi0nes oXiguo rob0ro sint et subsoquentibus vocabulis insorviant non offendit. Notissimum enim est, Ool dor. - cum articulo in torra P, r τ' coalescere es Ahr. II, 529, 354. I, 2l3 et παρα κατα αν ante inane muti hiri in res, cf. a soli ars a Rhein MuS. N. F. XVIII, g. 570 κur,

I. Teg. v. 42 45 53 κcizελε, quocum Cypr. κ&Hχεσο, Cl. Radaλ .lld rq , Om. c σχεθε Il. λ, 702 ut κύκra γε Il. , t 44)conseras IIue etiam trahenda sunt cypr. pro re et locr. E pro κ. Verumtamen a Christio dissontio, qui in οβελος, ρευγεσθαι, lιοργνυsιι, c με rotici praepositionum ἀνα κ a Ser. int ad reliquia agnoscit, Lauti. g. 36 sq. cum cauSsum non intellegam, cur νύ et ἐκ quae alibi inlogra omnia orat, in his orbis compositis oblitterata sint. A a et ad quibus in lingua graeca nihil Ospondet. consilio mitt0, se εκ novam nee levem dubitationum

Induit enim in dialoeto arcadi ea cyprie a boeotica thes

38쪽

b000ticoris veri simile fit, i assimilatione quadam inusitata, quae praepOSitionum naturae non repugnet, es. Curt. l. c. g. 6 in E emollitum ess0. Ad hanc sententiam confirmandam alumenti aliqiud affert forma Er, quam ante littora medias et liquidas invonimus, es. In Ser. AndRn. V. 45 59. 09. γλεγόi L 0, ydos εν, γδεξύφιενος), ita ut hanc aequationem quodammodo statuere possimus: ες ε εγο εκ . Ceterum eadem praepositi similiter atque ἐν non sorma solium, Sed etiam usu insignis est, cum ς dativo conjungatur Ι. Teg. v. l: GJελλο νζε ες Tot s/rot), e quo colligendum ne Sit εκ antiquissimo tempore eum duobus casibus conjungi potuisse, eum genetivo et dativo, hune autem usum paullatim cedentem in areadi ea sola dialecto romansisSe in incerto relinquo, sed non omittam delegare ad

Variam praepositionem Ir graρα reo rectionem et homeri- Cum morem, quo P et silice dativum et Ceusativum recipiunt, neque silentio praeteribo at ex suffiXumve

- φιν, quod quidem in dativi similitudin0m stirpibus annecti

insuper Signifieare. Jahns Jhrb. B. 3, g. 596. Ego quidem

ei praepositionis ob notionem vindicaverim, nisus homericis διεκ, vale γ, NeZ, quibus saepius praep0sitionis vis inest, quam adverbii, et oeutionibus torεiν, πύσχειν πί τινι in

quibus ἐπί opera laborisque caussam indient.

39쪽

ω γε - ria es υρκοι-ας 'Αρκε-cti C. I. G. bl 2.)In περ i. e. οςπερ Ι. Teg. V. 3 cf. Om. περ Il. ., sl 4 no quis erodiderit sibilum ante et evanuisse Areades enim etiam aliis in formis posteriorem tantum hujus pronominis partum flectore solebant, I. Teg. v. 27 διινι f. honi. τις Il. I, 279 τευ suo in more cum Lesbiis O Doriensibus conspirari in cf. Ahr. I, l2T, II, 27S. Eidem simplicis pr0nominis relativi Oeo stirpem ro

Jhrb. g. 593 cum o ον Sagaciter comparat, Orta S Sesacta St, ne antecedens Vocalem, cui demonstrativa vis inhaeret, absorborset, quare illius Opinionem , in versu 5 pro ruri scribendum esse ravus, improbaVerim. Sed redeatinis ad illas depravationes, a quibus prosecti Sumus. Cum in singillis lac ibus at, sinithitio, me tathesis syncope efficiant, ut pronuntiationis facilita Rugeatur, eodem spectat in nuntiatis en elisis, qua verborum X ituSSequenti Oeabulo se accommodant. Exeniphi lusius flectio-

40쪽

Nam ut loquendi consuetudo prior est, quam Scribendi, Sichae prius elabitur quam illa. In inscriptione tegentient ophothysticon semel negleetum V. 44. υπαρχε ἰν τοὶ χρονοι , Semel additum est V. 43. Gratii staσιν. In hac nequo sitosis neque digammatis VeStigia, quae maximo dialoet lesbiaeae set lene inpressa sunt es Ahr. I, 2 l. 226 , detegere possumUS, cs V. 4. 26. . si εραις,

quom antiquitatem f. istro diXimus, docet digamma Arcadibus non . esse a laudi eandum Spiritus Aper, quo etiam

Etsi in eis, quae de cons0nis X posuimuS, multo Ruciora inveniuntur, quibus inlectus arcadica singularem speciem neeepit, Sufficiunt tamen, ut locuS, quem propter vocales inter oeoticam et lesbiacam obtinet, confirmetur.

Di mo 4, ii in diae Diti ad Domae. Initium capiamus a prima declinationis genotivo in Gi , qui non mirius sibili detractione quam diphthongi attenuatione notabilis est. restiui enim o cis ta-jOS Ortum SSQQOmnaemoravimus. Ne hae littera ς docisi ha boatur inaudita, impodit secunda persona pluralis activi suffixum -τε, cui in lingua latina tis respondet os . si estis. Huic exemplo luculento, cum incertum Sit, utrum et τελεστα Cf.