De dialecto arcadica

11쪽

Cetur gloss0graphi nihil novi assorunt, ut etymologici magni auctor: ελλω o λλ 0, ἐξ υ έλλειν et β&λλειν. Nummi autem, qui nos alibi quasdam dialectorum pro

prietates edocent, nullo modo areadicam illustrant, eum VetuStiores Oppidorum nomina decurtata praebeant, OriorOSCaracallae et Novori notato Xeus Si sint. An mulium tri

LINEIJ V Unum tuumum invenies, ubi genetivum in ir leges: εγεαι ἐν Mi0nnet, Deseripi num. II, g. 256D. 2). Fateboris igitur, non prius de Arcadum sermone recte judicari potuisse, quam novae in Scriptiones effossae essent. A minoribus monumentis, quae nuper in hieoni protracta Sunt, ut X0rdiamur, in principio coll0cari paros inscriptionem Tegeatieam parvam ' , quae, cum atticae litteratura VetuStioris vestigia satis X preSSa Sint, ei litte- in Puni Spiritus asperi figuram de antiquitate cum II intinensi supra Continoua Orata Ortet Paeti nulliuia pretium liabo inscriptio Cleona n Rang. II n. 959 , Al ensis, Togontica iliora RosS L . , . . Intellig.-BL or Iali

5 Glossam ἐγκι θελει C re sic λε ν hie referre dubito, tria, Siliae urendica esset ἰγκαδελειν exspectatemus. Habet autem aliquid probabilitatis iii iesbiaci glossis i assim latere arcadicas, quod haec dialectus in quibus hun vocalium uirectionibus utraque mutat re in , in i cum illa consentit.

12쪽

Litt. Zoit. n. 40, 83, o Megalop0litana Anti doli inst. s 86l g. 33 . Quae omnino atticam et doricam scribendi

usui Sunt quod, si jure ab his viris alteri vo tertio saeculo assignantur, plane indicant, Celeberrimam inscriptionem Tegeaticam, quae novem abhinc anni prope Pialium, Arcadiae pagum, reperta St, eodem tempore non OSSO Onceptam esse. Contendit enim Burghius, qui primus lianc publici juris fecit Comment de tit are. g. 2. Ind. Chol. Halens. 1860 6l titubium propter litterarum figura et ea, quae de olli discrimino atque rapinis prosorantur, in tertio saecul ad finem vergente ponendum esse, uni MichaeliS,

bula description0m odit, hunc titulum ante aetatem Omanam exaratum judicat. Et mihi quidoni postorior dotempore sententia probanda esse Videtur. Nam eum in quarti saeculi titulis peloponnesiacis litteraturam ionidam iam usurpatam videamus es FranZ, Elem. g. 50 sqq.)et bellum, quod operum publicorum Oeatore Commemorant, non plane declitretur, certa et gravia Bergilianae opinionis argumenta deficiunt. Et si consideramus non solum achaici foederis aetate, qua Maced0nes et Lacedaemonii inter se depugnarent, Arcadiam acerbissimae discordiae sedem fuisse, sed jam Thebanis principatum obtinentibus et post diadoeliis dissidontibus Tegeam ut Mantineam potentiae aemissa cruenta bella gessisse, eodem jure quo Bergilius terti saeculo, nos medio vel Xeunti quarto inscriptionem attribuero possumus. Qua in re etiam dialecti ratio non neglegenda St, quae, si ab attico genetivo ag DροArc0λίου v. Is discesseris, speciem prae se fert tam genuinam puramque, quam, Si inscripti saeculo, quo eXterni Xercitus

perpetuo peragrabant terram, Orta esSet, vi retinuiSSet.

Inde etiam magnum discrimen inter Tegeaticae et illarum

minorum Sermonem explicatur. Nam quamquam in ea passim formae oculis occurrunt, quae dorice Onant, Cf. imperat in mico, infin i - εν negaverim tamen, Area-

13쪽

dns has a Dorionsibus mutuatos osso, prausertim cum illi saeculo quarto confinos bollo lacossierint. Postea autem cum Arcadum civitatibus libortas ori porsetur, Simul una d0rie imperio doricae Orma irrepsorunt eis ιεθ ς, IPc - κλείδα . . . i5l3). Externa enim dialectus tum domum in alia gentos propagatur, cum Ophthis, cpii hae utitur, eis eruditione aerii Otonii praesint, pistro ne pii in titulo Tegeatic atticae vestigia novi in postorioribus doricae offensi0ni sunt. Eis, qua de illius notato proposuimus, id quoque fortasse subsidio est, quod per minutas littoras scripta sunt to longi vie fungitur ει, quem usum in atticis circiter . ,20 oriis invenimus. Frnia Z l. c. it. 66sqq.)Oportubat in hac inscription diutius morari, quod ea potissimum tamquam curto in dialecto describenda sun lamento utendum erit.

Praetore nuntini Thelpussani signo Eo cων instructi, quem Burghius Buli arch. 848, g l36 Summo jure Arcadibus vindicavit, montio facienda est. - Strabo et Pausanias inscii ad caliginom, qua sermo area licus Circumfusus orat, dispollondam et discutiundam aliquid certe contulerunt. Nam is rogum facinora satis ambigua, quae momoria prodidorunt, fore nihil habunt ponderis, nomina

tamen propria seu ducum ou oppidorum seu fluminum Sunt alicujus momenti, cum ea ipsa tenaciora esse titiquitati Spateat, quam ob caussani vocabula Θελγεουσσα Ιερε ci non neglegemus. EX Anytae carminibus, quam comperimuSpocii iam fuisse Tegeaticam, ne opinoris fruetum to esse Capturum es. Jacobs, Antholog. raoc. I, g. las . XIII, 5 sq.). Nihil nim Arcadici in pigrammatis, quibus nomen ejus

inscriptum Si in Venitur.

Di d Liliae ira id ii a ubi 'mae ne n e Hybri S. Jammodos rodus Hormannus in dissertatione de graecis dialectis pg. 4 praecepit, ut, qui de his dicturus sit. J0rmas, quibus singula, inter ses discrepant, molli-

14쪽

gat ut 0nserat. Eo non Solum apparere, quae antiquiores Sint, quae recentiores, Sed iam etiam Ogn0sci,

quam quaeque dialectus in formis permutandis inierit. Quae comparati eo utilior et aptior est, quod Opinio increbruit, dialectos ae0lieas, quantopere regioneS, ubi

vigunt, alia ab alia remota sit, tantopere inter se distare. Hanc autem difforentiam non casui a fortunae adscripserim, Sed eo Xplicaverim, quod diversae genti ae0licae partes mature Se S unXorunt et Singulae commercio et societate interrupta sermonom prius communem proprie excoluerunt. Itaque quamvis campum intrem valdo lubricum, Xtremis tamen lineis do signabo, quam viam illarum migrati ingressa esse identur. Prisco tempore Aeolenses, qui p0Stea nominabantur, sedos in Thessalia collocarunt, donee major parso hae terra Seu pol egrinorum ineui Sionibus seu nimia populi requentia expoli oretur. Alii in Boeotiam so Vertebant, alii in Peloponnesum descendebant, alii os bum navigabant, quo evenit, ut Aeolensium stirps in quinque gentos divideretur in Thessalos, Boeotos, Eleos, Arcadas, Lesbios Cyprios enim originem ab Arcadibus traXiSSe auctor est PauSaniaS, qui Agapen0rem, cum e Trojureversurus tempestate Cyprum dejectus esset, Paphum condidisse narrat Paus. VIII, 5, 2). Has gentes sedes habuisse commmios, dialecti ipsae confirmant. Nam quamquam Versicol0rena, ut ita dieam, Vestem induerunt, in eo tamen consentiunt, quod vocalium quadam inconstantia et

Sonorum obseurorum umore et in modum Verborum in μι

flectondi studio tenentur. Itaque si verum est, quo latior

eampus it per quem aliqua Sermoni QOnSuetudo Se X-Ρnndat, eo antiquiorem eam existimandam esse, illae dialectorum Oolicarum proprietates certa antiquitatis iudicia sunt Attamen io, 'u0d Aeolenses o l0cis Communibus

7 Fabulae, qua Tegeatae in Cretam migrasse dicuntur, fides abroganda est, quia neque Cretes ipsi neque inseripti0uum dialectus eam c0mprobaui es Paus. VIII, 3, 4).

15쪽

cesserunt, essectum est, ut sua quo gens Sermoni Spatrimonium, suo Thossalia quodammodo sociam dii Xerat, Pr Suo ingonio administrarot alia molles vocatos ad anuibat, alia depravabat dii, lithongos. Caveas autom, ne arbitreriS, Singulas dialectos sonorum permutationes admisisse in nudita8, Sed leges, quibus Communis lingua astringitur, religiose Ob Servabant, O quaedam certe etiam varietatum Constantia

atque affinitus orspici potest. Via igitur a porta et munita, suam in dialecto arcadicaciungenda ingressurus Sum jamjam XPEmabo, quaenam Sit hujus pectus, qui l0cus, quem ea intor cotura dialecto Sa00licas obtinet. De vocalium t diphthongorum permutationibus. Initium capiamus a voealibus brevibus, quarum Permutationibus praecipuo inter o differre dialecto notum est, ut ita, ut primum duras a, , o in disceptationem VocemuS, tum molles t υ plerumque ex is progenitas, deinde diphth0ngos, pule illi similes experta sunt depravatione S. Quia ero una uni populis, qui se e Asia in occidentem converiebant, vetustum illud a abiit in e t , ex hac Varietate plane cognoscitur, quam longe quaeque lingua ab antiquissinu aberraverit. Docursu Diui temporiS, cum enuntiata conjungendi et comprehondendi ratio expolitiora concinnior fiat, soni et ornia debilitantur et Orrumpuntur Seu ut Oeum notiones subtilius discornantur, seu ut vocabula facilius tironuntiolatur. Quod studium non solum in linguis in logornuini eis universis nudi uni valet, sed etiam in cujusque linguae dialectis ut in eis plus, quippe cum OniS

flectendis varietatos, i ut nominantur, in lectorum natae sint. Itaque prinuuii a Xempla annota innitis, in quibus Areados ci ab aliis Graecorum gentibus immutatum servaverunt. Nam a breve illiani Vi Ca Oeali Sit, quae Propter claritatem o amplitudinem reborrime debilitetur in quibusdam tamen vocabulis retinuit haec dialectus.

16쪽

o ἐπι αρε o integrum invenimus Particulam καν brevem

vocalem habere, primus exposui H 'Veber, Di dor Parillio κύ, alte 864 qui A. vlinium Secutus, eam jure

cum anserit kain comparat et aeque oriensibus atque Arcadibus adscribit. Hanc enim et in Theocriti carminibus, ubi antea longum, quod videbatur, κύ receptum

orat, pg. 22 sqq. ut in Pythagoreorum reliquiis restituit

pg. 9 sq. . Triplici autem modo originarium bai depra-Vatum est, cum aut littera nasalis detracta cf. νυν ot D)aut attenuatum aut utrumque factum sit. Exstat senim praetor illud a brevior forma re, quae apud B000-t0s tuos et Dorionsos in usu fuit. Tertia ἐν ut κε in quibus nasalis vi a transiit in , Lesbii et Iones usi sunt. Si de ριακύσιοι quaerimus, Areades antiquiores Boeotis set Dorionsibus aliquantum antiquitate cedunt, Superant Lesbios et onus. Permittebant enim, ut sequente i littera τ, quam illi in dici Tio retinent, in Sibilum contereretur,

mutatur, abhorrerent. Aliter Arcades recentiores, de quibus dicere alius loci est. Forma igitur arcadica sitaκόσιοι mediam quodammodo sedem habet inter dor. 000t. fa κύ- Tto et ion leSb dici κοσιοι, quam condicionem Saepius in vocalium affectionibus animadvertemus. Cum in his duobus vocabulis Areades simul cum Boeotis re servarint, hi et Thessali 0 Lesbii fuscum sonum receperunt in τροτος,

qu0d illi σιραιος es γρατια pronuntiabant, ut in hac

VOCO, quam a radice GTO derivamus, propter liquidae litterae metathesin a retentum esse videatur. Nam liquidis praecedentibus Graecos vetustissimae vocalis tenaciores fuisse docent θρασυς, βραδυς, βραχις. Etiam επι αρρc i. e. Erit 'αρεc hic commemoretur, quo in vocabulo ex analogia ali0rum, quae post asserentur, potius επι ερε υ XSpe taVeriS. N0mina propria Maλοιχας, Φίλανθος, IIctoacta hue referre propter originationis obscuritatem dubito. Exempla igitur quamquam suppetunt, ubi a SerVatur, numero tam ninferiora sunt eis, in quibus a in vel o transiit Concedo

17쪽

dialecti s0ntibus satis tenuibus non posse ad liquidum perduei, utrum in aliis quoque v0eabulis oeotico et thessalico

prius apud Thessalos Boeotos Eleos licito sonat, O Steriora apud Eleos FGργον et πύρ, significant, in dialecto areadicaci vocalis depravationem latius sorpsisse, quam in his Quasci servando d0ricam fere aequiparasse X Xemplis intollegitur, quae lixensius collegit I, 38 228. II, 28 sqq.).

Constat inter omnes, litteras liquidas λ, ρ et nasules Vicinas Oeale praecipue in mediis vocabulis de labe- saetare, ut neque earum color permutetur a SedeS. Quae quam multum ad a detori luendum contulerint, e indice plane cognoscitur, quem Curtius ad attenuationes illustraudaS, qua ct Ocali passa est, ne curatissime com POSuit, Uebor . pali dos A- Lauis, Hor. d. h. s. e SelisCh. d. V. LeipZ. 864 quar hujus affectionis ambitum e dialectis auolicis et, si occasio fuerit, ionicis circumscribam. Doriense enim, ut antiqua instituta et mores, sic doliter CODSer URSSe antiquo sono neminem fugit. Alia autem ratio apud Aeolenses valuit, qui , si nasalibus litteris objectum QSt, in o vertere Solent, Si liquidis, in , quo fit, ut inter Doriense ε magis repudiant os et Ionas ad eam ipsam litteram inclinantes medium quondam toneant locum Areades vero ε pro a Substituerunt in hisce voeabulis: ἐσδελλονΤες ἐκlyύλλονιες), D. λειν, - ζελε, ζεκεν, quaesormae Originem a rad. sal trahunt Curi. griecti Elym.

18쪽

modo commemoratis ci ante dua consonas, quarum altera

liquid sit in versum esse viderimus E quo eon Sequitur, ut Areades non solum in syllabis aperti crebriuS, quam lingua vulgaris ci ante liquidas littora inis attenuarint, Sed etiam in clausis, ubi haec, si βύλλ 0, θύλπος, o asso re- Spicis, originariam oualem religiosius tuetur. Quantum enim e radieum et stirpium conspectu, quem Curtius in altor olementorum etymologiae libro dedit, eruere potui, id tonondum est, ct initiale et intermedium nXimo ante Simplec et , rarius ante simplexo tot in abiisso. Cum ver o dialoet arcadica frequentia subveniant Vocabula, quae liquid sequente hunc transitum confirment, deficiunt ea, in quibus littera Dasalis um offecit, quin cli huic mutationi repugnat. Aliter res o habet in lesbiaea, quae

Quid erg0 mirum, quod in hae quoque κρετος et θερ- Go et apud Paphios, Arcadum consanguineo S, P pro Gρα deprehondimus: Vol Boeotos, qui in multis Vocabulis genuinum a Con Servarunt, ab ne mutatione non prorsuSubhorruisse Ἐρχol ενος et ρες υνιος docent. Etiam ionica dialecti hae in o qua dam similitudo est eum arca- diea. Ionos enim non minus studioso anto liquidus a in flectebant, nisi in si ερος φιερος, σίελος, Γελος praecedentis ι Vel υ vim agnoscere malis, o Homerus Vocabula

S Sociuidum ea, quae de inserr. 1513. 153 aetat supra disimus,

19쪽

Attam uia ab his a vulgaris linguae vocabula S ungamuSop0rtet, in quibus ad graviorum sonum officiendum e ratione universae linguae Graeca communio in o vocalom transiit, Volait Ιονος, dolio e Padd. Ιεν Est progenitis. Inde autem, quod omnibus dialoetis aeolieis obscurarum voealium studium nost, cui rei primus Curtius hicem attulit, Lemori . . rioeli. 'iab etOl. Gott Nachr. S , 2 phmum sit, non soliun apud Thossalos νύ ot ruitutia sonuissona o oriunt lici, Sed etiam anto liquidas o a vocalis vice sun tum SSO. Ne repetam, quod jam illi viri doctissimidiXerunt, a tantum Xempla adscribam, quae Lesbiis una

intollogos. Ut de glossis βοριαχος, κοριευος aliis taceam, quas, cum Onnies dialecti vocali 0 aveant, non potos dijudicari, e qua deprompserit Hesyclitus, acie voti , ετ hos κρο

20쪽

io riuin a et ante et O Si consonarum conjunctiones, quibus littora insit, saepius, quam in Vulgari lingua permutatum esse. Restat, ut de δεκόLai et D oros βοια C. I. G. 5s 3)disseram, in quibus fortasse κ littera caussa fuit a vocalis in o mutandae. Nam et ante et post litteram gutturalem in omnibus dialectis a passim in o abiisse, id quod Ahron-sius negavit, II, 582 dor. πιθαρος et vulgare δοκε 0, κὐ

ahshas, ashiau, viςati comparantur, evidenter declarant cf. Curi. l. e. 44). Antequam ad molles Oeales Consideranda transeo, paucis adumbrabo, quibus finibus dialectus arcadica longaeo vocali usum circumscripserit. Longa VO Cales, quippe quae majore pondere Sint brevibus multo rarius mutationes pati, inter Omnes OnStat. Undo apparet, Cur AeolenSes eo, quod hane vocalem in syllabis ot stirpium et terminationum curiose tuiti sunt, eum Doriensibus oncinuerint, dissederint ab Ionibus, qui tiati in hae re vocali amorem Comprobant. Sufficiat, ne Xeniplis cumulandi obtundam, hasce voces arcadiens e inscriptione Tegeatica delibatas oculis

Speciem non injuria adjudicabis.

9 Fadio cum isthaoli, qui huic imp rativo ab απυειν deducto in udietum Oeandi notionsem tribuit Jahns Jahrb. 861, g. 89).